Memoranda van mijn diensttijd in Ned. Oost Indie ... - Ouwe Raman

114
de wagen nog niet terug, maar ineens stond er
een andere wagen voor ons gereed. We moesten
instappen, want de andere wagen had pech
gehad. Dus wij weg, maar halverwege stond de
wagen midden op de weg stil. Wat nou weer? De
wagen aan geduwd en zo ging het heel langzaam,
steeds opnieuw aanduwend, naar Kalapanvengal,
waar we om ongeveer 10 uur aan kwamen.
Toen moest ik nog een zieke helpen. Dus laat naar
bed.
Ik heb me voorgenomen om nooit meer naar de
film te gaan als het weer zo’n pechdag is. Afijn
pitten!