Memoranda van mijn diensttijd in Ned. Oost Indie ... - Ouwe Raman

wagen. We waren nauwelijks uit het kamp, toen
hij ineens stopte. De motor sloeg af, dus moesten
we duwen. Dit hielp niet. Er zat niets anders op
als terug lopen naar het kamp. Na een poosje
kwam een pantserwagen, die met een sleepkabel
onze wagen trok. Ineens sloeg de motor weer aan.
Dus pantserwagen afkoppelen en we gingen een
poosje verder, maar toen floep. Weer hetzelfde
liedje. Allemaal uitstappen en duwen. Na ons een
ongeluk geduwd te hebben, deed de motor het
weer. Maar voor hoe lang? Het gebeurde hierna
nog twee maal en eindelijk kwamen we weer in
ons buitenpostje aan.
De achter gebleven wacht had voor koffie gezorgd
en na nog wat geklets, kropen we vlug in de
klamboe. De chauffeur bleef slapen en werd de
volgende dag opgehaald door de reparatie wagen.
Dit is weer voorbij en het feest ook. Het was een
leuke onderbreking in een eentonig leven. Nu is
het weer voorbij.
Zondag 25 en maandag 26 april 1948.
Geen bijzonderheden te vermelden.
Deze dagen gingen
gewoon rustig voorbij.
127