De Herculaan 4 (Augustus 2006). - Hercules

CRICKET: "NAAR DE HOOFDKLASSE
EN TERUG" - AFLEVERING 9
BAREND, EEN FENOMEEN Barend 'in his prime' geleek op de
Concorde in volle vlucht, snel en elegant. Alles in zijn bowlingactie
klopte, tot hij, net als die Concorde, in 1978 een klapband
kreeg. Barend was een echt natuurtalent begenadigd met een
verfijnd balgevoel en beschikkend over een uitstekende motoriek,
goed in iedere balsport. Had Barend's wieg gestaan in het
Yorkshire van de jaren vijftig, zou hij wellicht voor Yorkshire en
Engeland de bowlerij hebben geopend!
Waarom, vraagt U zich misschien
af? Welnu, was Barend opgegroeid
in dit minderbedeelde
stukje Engeland, waar vooral
goede cricketers, rugbyers en
mijnwerkers vandaan kwamen,
'then he would have been a
bluddy lot more tougher and
meaner', want een fast-bowler die
niet echt gemeen is, redt het niet!
Helaas, of misschien gelukkig,
stond de wieg van Barend in
Utrecht, aan de Heerenstraat om
precies te zijn; daar groeide hij
samen met broer Gerben op in
een beschermd Hercules milieu.
Ook Barend ontkwam niet aan de
strenge DDR-school van Cees
Schriek, alleen won hij een kapitalistisch
groot aantal repen, drop,
kauwgum, pepermunt en meer
van dat soort zoete kostelijkheden
uit de bowlingindoorkring
van Cees.
Alles leek op soepele rollagers te
lopen. Eind jaren zestig begonnen
jarenlange inspanningen op
marxistische grondslag zijn vruchten
af te werpen bij het Hercules
cricket. De gezapigheid van voorheen
werd verruild voor het
no-nonsense cricket van de jaren
zeventig. Het talent van Barend
was zo groot dat zelfs Cees niet
kon voorkomen dat Barend op
16-jarige leeftijd al in het Eerste
belandde om daar de bowling te
24
openen. Landelijke faam was
inmiddels gevestigd, via het
Flamingo-junioren toernooi, zodat
hij in het Nederlands Jeugdelftal
vaste kracht werd.
Barend was op zijn best in wedstrijden,
die er eigenlijk niet zoveel
toe deden; werd de spanning te
snijden, dan was ons talent soms
even van huis. Toch staan een
aantal voorbeelden in het geheugen
gegrift van vele medespelers
en tegenstanders.
ALLEREERST EEN DIER-
BARE HERINNERING
Het is mei 1973 als Hercules zijn
eerste wedstrijd mag spelen in de
Hoofdklasse, uitgerekend tegen
een oud-gediende VOC. Barend
'had his tail right up' en bowlde
zich als een jonge god rechtstreeks
in het Nederlands XI met 7
voor 20. Hercules won die eerste
wedstrijd 'ruim': 66 tegen 67 voor
9, met het beroemde run-out incident
van John Bell.
De tweede herinnering stamt uit
hetzelfde seizoen, uit tegen HBS
in Den Haag. Tot ieders en vooral
onze verbazing sloeg onze batting-side
er lustig op los en sloten
wij na ruim drie uur op 260.
Robbie Bitter scoorde de enige
Hercules honderd ooit in de
hoofdklasse gemaakt!
De inning van HBS duurde niet
lang, Barend bowlde gewoon te
snel, tot hij na zijn 6e wicket openingsbat
Pim van der Vegt vol op
zijn kop en in het ziekenhuis
bowlde. (Moet je maar niet een
bal proberen te hooken, die niet
echt te kort was.) Barend trok zich
het gebeuren zo aan, dat hij van
schrik off-breaks ging bowlen en
verder geen wicket meer nam.
De laatste herinnering is mijn
beste. We speelden onze laatste
toerwedstrijd in 1975 op Primary
Lane, Bank of England dus.
Verloren hadden we die toer nog
niet. Na gewonnen toss eerst batten.
Een bewolkte ochtend met
wat vocht in de pitch, dus snel
verloren we vijf wickets voor de
lunch voor niet te veel runs. De
lengte van de lunch, het vele bier
en dito port brachten uitkomst.
Een waterig zonnetje gaf het wic-
Het Nederlands cricketteam in 1974 tegen Ierland met achter derde van
links Barend Stel en voor tweede van rechts Steven Lubbers.