De Herculaan 4 (Augustus 2006). - Hercules

loten aan de stam.
Iedereen kent Wim als bestuurder,
maar in 1968 blikt Charles Nicolai
terug. 'Leider Dick van Haaften had
bij de B-junioren veelbelovende,
héél goede spelers als ....' en dan
wordt Wim Snooy in een adem
genoemd met Dick Ducro!!!
In 1959 vertrekt hij uit Utrecht. Bij
zijn terugkeer, eind 1970, wordt de
wens uitgesproken dat Wim, die in
de jaren vijftig (hij zat van 1953 t/m
1959 in de Jeugdcommissie) met
nimmer aflatende clubliefde en bijzondere
toewijding uitmuntend
werk heeft verricht, wederom zijn
krachten aan onze club zal schenken.
Dit was niet tegen
dovemansoren gezegd, de heer
Snooy maakt dit meer dan waar. In
1971 start hij als penningmeester in
het Hoofdbestuur. ('Zijn balansen
en begroting waren ook voor alle
niet-boekhoudkundig geschoolden
begrijpelijk.') Als hij in 1974 als
nieuwe voorzitter geïnterviewd
wordt door De Herculaan, doet hij
een beroep op de vele anonieme
Herculanen. Juist door het deelnemen
aan het verenigingsleven in de
ruimste zin des woords gaat
Hercules iets voor je betekenen.
Door de jaren heen zal dit nog vaak
als zijn credo in het clubblad herhaald
worden. Hij pleitte ook voor
een twéé-richting-verkeer tussen
commissies en bestuur. In 1986
wordt hij als voorzitter opgevolgd
door Dick Suvaal.
Wim liep wel eens te hoop tegen
een soms wel erg formele USLO
(Utrechtse Stichting voor
Lichamelijke Opvoeding), bijvoorbeeld
als een EHBO-kamer ook als
ruimte voor de wasmachine
gebruikt werd. Of tegen de eisen
van de leden. 'De recreatief sporter
stelt nu (dat was in 1982 al) veel
hogere eisen dan vroeger. Wij
waren dolblij toen een bestuurslid
een oude geiser voor de kleedkamers
op de kop had getikt. Met een
muntjesautomaat, dat wel ...'
Als we de foto's van Wim Snooy in
De Herculaan bekijken dan is die,
genomen op 21 april 1983, een
mooi voorbeeld van een bestuurder
die trots op zijn club mocht zijn. Wij
werden door Hare Majesteit
Koningin Beatrix begiftigd met de
Koninklijke Erepenning. Op die
bewuste foto overhandigt
Burgemeester Vos-Van Gortel, op
de laatste dag van ons Eeuwfeest,
een glunderende Wim deze onderscheiding
met oorkonde.
Daarna is Wim nog actief geweest
in de Algemene Jeugd Commissie
26
en van 1995 tot april 2000 was hij
voorzitter Veldvoetbal. Sinds 2000
in de Stichting Top en de laatste tijd
bemoeit hij zich weer met lagere
elftallen, waaronder het vierde.
Wim kreeg in 1958 de Van
Simmeren van der Weerd-beker
en werd in 1987 tot Erelid van
Hercules benoemd.
HANS SCHRIEK sinds 01-12-1946
In de Jeugdcommissie van 1951 t/m
1954. Het was in die tijd nogal
behelpen met een zeer klein clubhuisje
op Maarschalkerweerd. Het
Sint Nicolaasfeest, dat hij samen
met Adje de Vries en Edu Wijdeveld
voor de jeugd organiseerde, werd
dan ook gevierd in de cantine van
de MTS.
Hans voetbalde tot en met 1955 in
ons Eerste. Maar bij de naam
Schriek denk je natuurlijk ook aan
cricket. Hans speelde het spel maar
liefst van 1951 tot aan 1992, in de
elftallen 1 t/m 5. In 255 wedstrijden
2379 runs, met als hoogste score
79 en als fielder zevenentachtig
vangen op zijn naam! En àls hij
bowlde was dat zuinig: drie wickets
voor slechts 33 runs.
In 1976 werd hij onderscheiden
met Het Verankerde Wicket *, als
captain van het 4 e . De toen in
Heemstede woonachtige Hans
miste vrijwel geen training, was de
motivatie.
*Vanaf 1963 kent de cricket-afdeling
de Piet Dix-beker en sinds 1971
De Holle Bolle Gijs-prijs (Gijs Buyze).
Daarnaast wordt sinds 1969 Het
Verankerde Wicket uitgeloofd. In
1985 wordt dit de Allroundersprijs,
op haar beurt in 1996 weer omgedoopt
in de alleszeggende De
Derde Prijs.
LEEN VAN DER BRINK sinds 31-
08-1966 hernieuwd
'De vliegende keep van de Stichting
Voetbaltop' kopte De Herculaan
boven een artikel in mei 1994. Dat
keepen was hij niet verleerd sinds
hij in 1970, na 205 wedstrijden in
Hercules I, stopte als doelman van
dat team.
Hij is volgens de ledenlijst dus in
1966 bij Hercules teruggekeerd. In
dat jaar ging de competitie van
start met de 'vooroorlogse topper'
UVV-Hercules. Uit het verslag: Na
een 0-1 voorsprong begon onze
defensie enorme steken te laten
vallen. Keeper Leen van de Brink
wist echter op wonderbaarlijke
wijze steeds zijn doel maagdelijk
te houden.Toch werd met 3-1 verloren.
In 1993 schrijft Jan van der
Burg over de 60-jarige Leen, dat hij
in 1957 lid werd. Maar al in 1955,
zijn debuutjaar in het eerste, zat
Leen in het Jeugdbestuur. En dan
geeft het geheugen van Uw scribent
ineens nog een signaal af: dat
er ooit een hevige juridische strijd
gevoerd werd door jurist Dick
Moojen met de KNVB.
Dus Leen zelf maar gebeld: In 1954
nog bij Elinkwijk. Inderdaad was
1955 het debuutjaar. In 1957
begon een professioneel uitstapje
naar Enschedese Boys, AGOVV,
Blauw-Wit, Sparta Rotterdam. In
plaats van een wachttijd van een
jaar om weer voor een amateurvereniging
te mogen uitkomen, kreeg
Dick Moojen het voor elkaar dat
deze periode aanmerkelijk bekort
werd. En dus in '66 weer terug bij
Hercules.
Later lid van de Hogere Elftal-commissie
van 1972 t/m 1974 en in het
Veldvoetbalbestuur van 1981 t/m
1983 en in diverse Technische
Commissies. Van 1991 t/m 1994 in
datzelfde bestuur als coördinator
van de Zondag-selectie. Daar lag
zijn hart en kort na de instelling van
de al genoemde Stichting Top werd
direct gescoord met het binnenhalen
van Cees Loffeld als trainer.