Visum voor Rusland - Fred Händl - JAZZAPPA

Het is een mooi jaar, dat 2005. Nog maar een paar uur oud
en ik heb het volgende alweer voor elkaar:
• een puist verwijderd van mijn kin
• ontbeten met champagne en kaviaar
• geluisterd naar muziek
• met de gameboy gespeeld (nog geen kans gezien mijn
record te verbreken)
• een klinkende wind gelaten
• geschreven en
• heel erg veel zin gekregen om zometeen ook een uiltje te
gaan knappen
Even de mail checken? Een goed idee, maar het zal voor een
andere keer zijn. De lijn is bezet. Jawel, heerlijk oudewets
inbellen met de telefoon. Nou ja, inbellen. Nu dus even
niet. Niet dat dat erg is, natuurlijk, alleen verandert het
wel de plannen die ik had. Plannen? God lacht om je
plannen! En laat ik dit jaar eens wat meer aan onze lieve
God in de hemel denken. Tenslotte schaam ik me er niet
voor. Naar de kerk om te gaan bidden (of bidden in het
algemeen) gaat me weer wat te ver. Af en toe een gedachte
richting Goddevader en zijn zoon lijkt me afdoende. Bij
deze. Volgend jaar weer even, klaar nu.
Het goede voornemen wat zodoende overblijft, is om weer
meer naar Prince te gaan luisteren. Prince en Zappa. Of
nee, Zappa en Prince. En Yosuke Yamashita. Een ander
goed voornemen is geld verdienen. Zoveel, dat ik er in
kan gaan zwemmen. Maar da’s voor later. Nu een bier
(mijn tweede tonnetje van een liter deze dag – rustig aan,
beste lezer, rustig aan, dan breekt het lijntje niet en ik heb
32