Charismata - Stromen van Kracht

Verder in deze "Memoires" lezen wij hoe hij in de kerk opstond
en getuigde van zijn doop met de Heilige Geest. Hij verteIt:
"Wat God mij liet zeggen scheen de mensen wonderbaar
aan te spreken. De heer c. .. stond op, drong door de menigte
heen naar buiten, terwijl hij zijn hoed vergat. Hij zei: 'Finney
spreekt ongetwijfeld in ernst, maar hij is de kluts kwijt, dat
is zeker. Wat hij spreekt, weet ik niet, het zijn vreemde talen
die ik niet verstaan kan.' "
Finney vertelt nog een voorbeeld van de manifestatie van de
kracht van Gods Geest. Ditmaal was het ter gelegenheid van de
maandelijkse gebedssamenkomst van een Baptisten- en een
Broederschapsgemeente. Aan een diaken, een zwakke, stille
man, die bekend stond om zijn tederheid en fijngevoeligheid,
werd gevraagd om voor te gaan in gebed.
"Diaken M ... begon zijn gebed als gewoonlijk, met een zwakke,
lage stem, die spoedig warmer en levendiger ópklonk en begon
te trillen van emotie. Bij het verder bidden beefde hij over zijn
gehele lichaam, zijn stem verhief zich en hij sprak wonderbare
volzinnen, door de kracht des Geestes. Hij werd zo door de
Heilige Geest overstroomd, dat hij danste met zijn voeten,
terwijl een geweldige kracht hem bewoog. Intussen begonnen
andere broeders te schreien en iedereen begon te bidden, zich
te verootmoedigen en zijn zonden te belijden. Gods Geest was
op deze bidstond gevallen en maakte deze dienst onvergetelijk
voor allen."
Dat de Heer Zich in deze generatie aan Zijn kinderen openbaart,
evenals Hij dit ten tijde van de apostelen deed, daarvan
getuigt Finney op blz. 34 en 35 van zijn autobiografie: "Eens
was ik vroeg in de ochtend er op uit gegaan om broeders te
roepen voor een gebedssamenkomst. Toen ik bij de zaal terugkwam,
waren er maar weinigen aanwezig. Rev. Gale, die mij
in de bediening hielp, stond in de deur van de kerk, toen
plotseling Gods glorie rondom mij kwam. De dag was nauwelijks
aangebroken, maar er scheen om mij een wonderbaar
groot en onuitsprekelijk schoon licht, dat zoveel kracht had,
dat het mij bijna op de grond wierp. In dit licht was het alsof
ik kon zien dat de ganse schepping God prees en loofde, behalve
de mens. Dit licht scheen naar alle kanten als de heerlijke
glans van de zon op middaghoogte. Het was te fel voor
de ogen. Ik herinner mij dat ik de ogen neersloeg en in een
19