'κουκουλοφοροι' als pdf - Get a Free Blog

21
Wat de smeris ons vertelde
Een korte terugblik op een gesprek tussen een anarchist
en een progressieve student met veel anarchistische
vrienden, op een nacht in het bezette park…
We waren wat aan het praten over de opstand, over de tactieken van de
staat, over hoe we de revolutie konden winnen, wat de zwakheden van
het anarchistische milieu waren, wat er goed ging. Net zoals alle andere
avonden in Exarchia. Sommige nachten was de hele buurt een gigantische
bijeenkomst, een zwerm van de zoemende bijen van de revolutie, al
pratend, discussierend, theoretiserend, plannend, lachend, socialiserend
het netwerk aan het versterken. Op een bepaald moment had ik het over
de Kolonaki aanvallen om een methode te noemen om de strijd vers te
houden in de geesten van mensen, om te laten zien dat anarchisten ook
buiten Exarchia konden handelen, zelfs in de meest rijke buurten.
Toen zei hij: “Maar de Kolonaki aanvallen waren het werk van de politie.”
“Wat? Waar heb je het over? Ik bedoel die keer in maart toen dertig koukouloforoi al
die superdure winkels aan puin sloegen.”
“Ja, dat was de politie.”
“Niet waar man.”
“Jawel. Een aantal wouten hadden dit tegen een vriend van mij gezegd. Ze zeiden ‘ja,
dat waren wij.’”
“Nou ik kan je verzekeren, het was niet de politie.”
“Hoe weet jij dat nou?”
“Dat weet ik gewoon.”
“Hoe?”
“… we kennen die mensen die dat gedaan hebben.”
“Dat geloof ik niet, waarom zou de politie zeggen dat zij hier achter zaten?”
“Om verdeeldheid te zaaien en de meer agressieve acties in diskrediet te brengen
natuurlijk.”