'κουκουλοφοροι' als pdf - Get a Free Blog

91
De demonstraties en rellen begonnen in al deze landen vanuit de reproductiesfeer
en de vraag is of de onrust ook de sfeer van de waardeproductie, het
epicentrum van het kapitalisme, binnen zal treden. De stakingen die de val van
de ‘socialistische’ dictator Mubarak volgden lijken in deze richting te wijzen
en de kapitalisten kijken gretig naar die hoek van de wereld, met hun vinger op
de trekker omdat deze “El Dorados” plotseling valstrikken voor het kapitaal
zijn geworden in licht ontvlambare regio’s wiens toekomst enorm onzeker is
geworden. Het ‘grote concurrentievoordeel’ werd, bijna binnen een enkele
nacht, een ‘onbeheersbaar risico’. Subcontracting, toerisme, constructiewerk,
de textielindustrie en boven alles olie en handelsroutes (Suez en de golf) worden
nu allemaal begroet met het vuur van de proletarische opstand. Na Tunesië,
Egypte en Libië, waar de opstand nog actief is, proberen Bahrain, Jemen,
Iran, Irak en Algerije proletariërs te vermoorden om de opstand uit te stellen.
Het Griekse regime probeert ook pro-actief te opereren, tegen de op
handen zijnde revolte: aan de ene kant bereid ze de formele oplegging van
een soort dictatuur op (mogelijk via verkiezingen) en aan de andere kant
probeert ze reacties te sturen richting een populistisch-nationalistische
(rechtse of linkse is om het even) weg als tweede optie. De functionarissen
van het globale financiële kapitaal, die tijdelijk de Griekse staatsmacht
in handen hebben, proberen nu snel staatseigendom te verkopen na hun
succes in het verlagen van de lonen. Deze grote uitverkoop is niks anders
dan een poging om kapitaal te valoriseren wat (grotendeels) gevangen zit
in het Griekse en Europese financiële systeem en het onmiddellijke risico
loopt massaal gedevalueerd te worden. Aan de andere kant keren proletariërs
zich tegen deze uitverkoop omdat ze begrijpen dat dit een nog grotere
vermindering van het indirecte loon en een afname van de levensstandaard
in het algemeen met zich meebrengt; ze weigeren nog langer om kaartjes
voor het openbaar vervoer en de tol te betalen, ze bezetten gebouwen, ze
proberen de effecten van de crisis te verminderen door zoveel kabaal te
maken als ze kunnen, maar tot nu toe alleen in de reproductiesfeer. De stakingen
in de sectoren die getroffen worden door de herstructurering corresponderen
niet met de intensiteit van de aanval; ze zijn niks anders dan
het spenderen van de laatste bemiddelingscapaciteiten van de vakbonden.
Beide mogelijke strategieën van de Griekse bourgeoisie snijden aan twee
kanten. Het opleggen van een dictatuur in Griekenland zal waarschijnlijk
het virus van de opstand door heel het mediterrane gebied verspreiden, met
alle implicaties die zoiets zal hebben voor alle andere Europese landen.