Invulling criteria voor Periodieke registratie - Verpleegkundigen ...

Invulling criteria voor Periodieke
registratie
- Herregistratieperiode
- Werkervaringseis
- Scholingseis
- Gelijkstellingsbepaling
uitgangspunten voor de lagere wetgeving (AMvB en Ministeriele Regeling)
Opsteller : mr. M.F. Steenbergh-Gerke, projectleider invoering herregistratie.
Datum : 2 april 2007

Inhoudsopgave
1 INLEIDING ......................................................................................................................................3
1.1 Periodieke registratie ..............................................................................................................3
1.2 Achtergrond notitie ..................................................................................................................3
2 DE HERREGISTRATIEPERIODE ..................................................................................................5
3 DE WERKERVARINGSEIS ...........................................................................................................6
3.1 Wetswijziging...........................................................................................................................6
3.2 Deskundigheidsbevordering....................................................................................................6
3.3 Tenminste 2080 uur werken....................................................................................................6
3.4 Invulling van gewerkte uren ....................................................................................................8
3.5 Werkonderbrekingen.............................................................................................................11
3.6 Voorbeeld urenberekening....................................................................................................12
3.7 Aard van de werkzaamheden ...............................................................................................14
3.7.1 Nadere afbakening........................................................................................................15
3.8 Aantonen van werkervaring: eigen verklaring volstaat .........................................................17
3.9 Bewijsstukken........................................................................................................................19
3.9.1 Bewijsstukken beroepsbeoefenaren in loondienst........................................................19
3.9.2 Bewijsstukken vrijgevestigde beroepsbeoefenaren......................................................20
3.10 Inschrijvings- en bewijsproblemen ....................................................................................21
3.11 Werkervaring opgedaan in het buitenland ........................................................................22
3.11.1 Gediplomeerden van binnen de EER............................................................................23
3.11.2 Gediplomeerden van buiten de EER.............................................................................23
3.11.3 Werkervaring opgedaan buiten de EER .......................................................................24
4 DE GELIJKSTELLINGSBEPALING..............................................................................................25
4.1 Algemeen ..............................................................................................................................25
4.2 Gelijkgestelde werkzaamheden ............................................................................................25
4.3 Geen gelijkstelling .................................................................................................................27
4.4 Gevolgen gelijkstelling ..........................................................................................................28
5 DE SCHOLINGSEIS .....................................................................................................................30
5.1 Minimumnorm........................................................................................................................30
5.2 Niveau van de scholing .........................................................................................................30
5.3 Omvang van de scholing.......................................................................................................31
5.4 Praktische uitvoering.............................................................................................................32
5.5 Aansluiten bij reeds bestaande ontwikkelingen ....................................................................32
6 HET AANBOD VAN SCHOLING ..................................................................................................34
6.1 Alleen “erkende” opleidingsinstellingen ................................................................................34
6.2 Uniform herregistratiecertificaat ............................................................................................34
6.3 Kosten scholing.....................................................................................................................35
6.4 Plan van aanpak ontwikkelen scholing .................................................................................35
6.5 Tijdschema............................................................................................................................36
7 BIJLAGEN.....................................................................................................................................38
7.1 Huidige tekst artikel 8 Wet BIG .............................................................................................38
7.2 Voorstel tot wijziging van artikel 8 Wet BIG ..........................................................................38
7.3 Voorbeeld uniform herregistratiecertificaat ...........................................................................39
7.4 Deskundigheidsgebieden uit Hoofdstuk III Wet BIG.............................................................41
2

1 INLEIDING
1.1 Periodieke registratie
Kern van het systeem van periodieke registratie is dat de geldigheid van de inschrijving in het BIGregister
aan een bepaalde periode wordt gebonden, waarna getoetst wordt of de ingeschrevene
voldoet aan één van de in artikel 8 genoemde criteria (werkervaring dan wel scholing) 1 . Indien dat het
geval is dan kan hernieuwde inschrijving plaatsvinden.
Periodieke registratie heeft als doel te waarborgen dat de deskundigheid van de in het BIG-register
ingeschreven (titelgerechtigde) beroepsbeoefenaren op peil blijft. In het BIG-register mogen
uitsluitend personen staan ingeschreven die beschikken over voldoende recente deskundigheid,
verkregen door scholing of praktijkervaring in het betrokken vakgebied. Hierdoor kan de patiënt beter
worden beschermd tegen ondeskundig en onzorgvuldig handelen door beroepsbeoefenaren in de
individuele gezondheidszorg.
Beroepsbeoefenaren die door een gebrek aan werkervaring of scholing niet meer als deskundig in
hun beroep kunnen worden beschouwd, worden uit het register geschrapt en verliezen daarmee het
recht om hun beroepstitel te voeren. Daarmee vervallen tevens andere aan titelvoering verbonden
rechten en plichten, zoals de zelfstandige bevoegdheid om voorbehouden handelingen te verrichten
en het onderworpen zijn aan tuchtrecht. In het merendeel van de gevallen is zelfstandige uitoefening
van het desbetreffende beroep of het vervullen van bepaalde functies dan niet langer mogelijk.
1.2 Achtergrond notitie
De werkervaringseis
De concrete invulling van de werkervaringseis is tot stand gekomen in nauw overleg met de
betrokken acht beroepsorganisaties zoals genoemd in artikel 3 van de wet BIG. Artikel 8 zal daarbij
gefaseerd in werking treden. Artikel 8 zal vijf jaar na het van kracht worden eerst gaan gelden voor de
verpleegkundigen, de verloskundigen en de fysiotherapeuten. Dit is tevens de grootste groep
beroepsbeoefenaren. Daarna volgen in de tweede fase de beroepsgroepen tandarts, apotheker en
arts, al dan niet gezamenlijk met de gezondheidszorgpsychologen en de psychotherapeuten.
Invoering van artikel 8 van de wet BIG dat ziet op de periodieke registratie vereist een gedegen
overleg met de daarbij betrokken partijen. De representatieve beroepsorganisaties van de artikel 3
beroepen zijn reeds in een vroeg stadium geconsulteerd. Zij hebben allen adviezen aan VWS
uitgebracht over hoe artikel 8 ingevuld zou moeten worden. Er heeft in 2003 een werkconferentie
plaatsgevonden met alle beroepsgroepen en in 2004 een voorjaarsconferentie.
In 2005 is een eerste consultatienotitie opgesteld, die tot stand is gekomen in overleg met de
vertegenwoordigers van de beroepsgroepen van de verpleegkundigen, verloskundigen en de
fysiotherapeuten 2 . Zij hadden allen op eigen voorspraak beroepsbeoefenaren uit de praktijk
meegenomen, die ook aan de discussies hebben bijgedragen. Deze consultatienotitie is op 19 januari
2006 ter consultatie voorgelegd aan de overige beroepsgroepen 3 . Op 4 april 2006 is de notitie
voorgelegd aan de werkgeversorganisaties 4 . Vervolgens heeft op 18 april overleg plaatsgevonden
met de organisaties van werknemers 5 .
De opmerkingen van alle geconsulteerde partijen zijn – indien zij tot andere besluitvorming aanleiding
hebben gegeven – in de thans voorliggende notitie verwerkt. Deze notitie wordt gelijktijdig aan allen
1
Zie de bijlage van deze notitie voor de tekst van artikel 8 (na de beoogde wetswijziging). De wetswijziging is in behandeling
onder Kamerstuknummer 30463.
2
AVVV, KNOV en de KNGF.
3
KNMG, NMT/ANT, KNMP, NVO/NIP, NVP.
4
Arcares, GGD Nederland, GGZ Nederland, NFU, NVZ, UMCG, VGN, Z-org.
5
Unie Zorg en Welzijn, AbvaKabo FNV, Nieuwe Unie ’91, CNV Publieke Zaak.
3

ter kennisname gebracht en zal dienen als basis voor het opstellen van de benodigde wetgeving,
namelijk een algemene maatregel van bestuur en een ministeriele regeling.
De scholingseis
De invulling van het scholingscriterium is geen onderwerp van consultatie van de voorliggende
partijen geweest. VWS heeft hiervoor zelf de uitgangspunten opgesteld, die als basis zullen dienen
voor het ontwikkelen van het scholingsaanbod door de koepels van de onderwijsinstellingen. Voordat
de eerste herregistratieperiode verloopt moet er een uniform scholingsaanbod zijn ontwikkeld voor die
beroepsbeoefenaren die niet voldoen aan de werkervaringseis en die door middel van scholing hun
registratie in het BIG-register willen behouden.
In deze notitie zijn de uitgangspunten neergelegd zoals tot stand gekomen na gesprekken met de
HBO-raad en de BVE-raad. Zodra de periodieke registratie voor de overige beroepsgroepen aan de
orde komt, zullen gesprekken met de VSNU volgen.
4

2 DE HERREGISTRATIEPERIODE
Besluit
Er zal voor alle beroepsgroepen een herregistratieperiode van vijf jaar gaan gelden, waarbij geen
onderscheid wordt gemaakt tussen de eerste herregistratieperiode en de daarop volgende perioden.
Over de herregistratieperiode genoemd in artikel 8, eerste lid, bestaat blijkens de voorstellen van de
beroepsorganisaties grote overeenstemming: vijf jaar. Dit is ook de termijn waarvan uitgegaan is bij
het opstellen van artikel 8 Wet BIG 6 . Eén beroepsorganisatie (KNOV- verloskundigen) heeft
voorgesteld de periode tot de eerste herregistratie voor nieuw-opgeleiden korter te laten duren, omdat
pas opgeleiden minder ervaring (vaardigheden) hebben. De ANT (tandartsen) heeft voorgesteld de
periode op 7 jaar vast te stellen.
Het maken van een onderscheid in de periode voor de verschillende beroepen lijkt niet
gerechtvaardigd. Met herregistratie op grond van artikel 8 wordt immers beoogd de competenties van
de beroepsbeoefenaren die de kern van het beroep betreffen op tenminste het niveau van de initiële
opleiding te kunnen blijven garanderen.
Aan de beroepsbeoefenaren die niet dan wel onvoldoende werkervaring hebben opgedaan, wordt
door middel van scholing weer het kennis- en vaardighedenniveau van de initiële opleiding
bijgebracht (voor zover is vastgesteld dat ze deze ontberen). Met dit uitgangspunt van artikel 8
verhoudt zich niet het invoeren van een onderscheid tussen recent en niet-recent opgeleiden en het
maken van een onderscheid tussen de eerste periode na inschrijving in het BIG-register en daarop
volgende perioden.
6 MvT, TK 1985-1986, 19 522, nr. 3, p. 93.
5

3 DE WERKERVARINGSEIS
3.1 Wetswijziging
Artikel 8, tweede lid, onderdeel c, zal na de voorgestelde wetswijziging als volgt gaan luiden:
“de naar aanleiding van een aanvrage van de ingeschrevene in het register aangetekende
datum voorafgaande waaraan de ingeschrevene op het desbetreffende beroepsgebied
werkzaamheden heeft verricht die wat betreft duur en spreiding in de tijd voldoen aan bij
algemene maatregel van bestuur te stellen regelen”.
In de voorgestelde nieuwe formulering van de werkervaringseis zijn de eisen van ononderbroken
werkervaring onmiddellijk voorafgaande aan het herregistratiemoment vervallen. In plaats daarvan
zullen bij algemene maatregel van bestuur niet alleen regels worden gesteld betreffende de totale
duur van de werkzaamheden, maar ook betreffende de spreiding van de werkzaamheden over de
herregistratieperiode. Het ongewenste gevolg van de oude formulering, namelijk het door
werkonderbrekingen gedwongen worden om vaker dan eens in de vijf jaar te herregistreren, wordt
hiermee voorkomen 7 .
3.2 Deskundigheidsbevordering
De NVO en de NIP zijn van mening dat deskundigheidsbevordering een dusdanig wezenlijk
onderdeel vormt van het op peil houden van de beroepsdeskundigheid, dat dit deel dient uit te maken
van de eisen die de wet stelt bij herregistratie. Uitsluitend het opdoen van werkervaring is volgens hen
onvoldoende om te kunnen instaan voor de kwaliteit van het werk van de beroepsbeoefenaren in de
gezondheidszorg. Naast werkervaring zouden deskundigheidsbevorderende activiteiten verplicht
moeten zijn.
Onderkend wordt dat het verplicht stellen van deskundigheidsbevorderende activiteiten inderdaad zal
leiden tot een bepaald – namelijk hoger - kwaliteitsniveau van de beroepsbeoefenaren. Dit wordt
echter niet beoogd bij de invoering van artikel 8. Artikel 8 dient de ondergrens aan te geven waaraan
elke geregistreerde beroepsbeoefenaar dient te voldoen.
Bovendien geldt dat, indien beroepsbeoefenaren aan meer en ingewikkelder eisen in het kader van
deskundigheidsbevordering moeten voldoen, er ook een uitgebreider systeem moet worden ingericht
om te kunnen beoordelen of ook aan die eisen is voldaan. Dit zal leiden tot meer bureaucratie, meer
(administratieve) handelingen voor de beroepsbeoefenaren zelf en dus tot een (aanzienlijke)
toename van de administratieve lasten. Deskundigheidsbevorderende activiteiten moeten worden
overgelaten aan de betreffende beroepsorganisaties zelf in het kader van hun eigen kwaliteitsbeleid
(bijvoorbeeld door het inrichtingen van eigen privaatrechtelijke kwaliteitsregisters). Indien in de
praktijk echter mocht blijken dat de eisen - om voor periodieke registratie in aanmerking te komen - te
laag zijn om als waarborg te kunnen dienen voor de minimale kwaliteit van de beroepsbeoefenaren,
kan een meer kwalitatieve invulling van die eisen in de toekomst worden overwogen 8 .
3.3 Tenminste 2080 uur werken
In de AMvB zal de concrete invulling van de werkervaringseis neergelegd worden. Uitgangspunt is
daarbij dat er zodanig veel gewerkt moet zijn dat in redelijkheid van de beroepsbeoefenaar verwacht
kan en mag worden dat hij/zij beschikt over voldoende competenties om zijn beroep volgens de
geldende professionele standaard uit te oefenen. De beroepsorganisaties zijn gevraagd aan te geven
hoe deze norm nader ingevuld moet worden.
7 Deze aanpassingen betekenen overigens niet dat de keuzevrijheid aan de beroepsbeoefenaar om vaker dan eens in de vijf
jaar te herregistreren wordt ontnomen. De prikkel dan wel noodzaak hiertoe is echter weggenomen.
8 Aldus de Memorie van Toelichting bij het wetsvoorstel 30463.
6

Deze raadpleging van alle acht de betrokken beroepsorganisaties leverde uiteenlopende adviezen op
ten aanzien van het minimaal aantal uren vereiste werkervaring 9 . Uit de latere adviezen van de AVVV
(verpleegkundigen) en de KNOV (verloskundigen) blijkt dat 8 uur per week voldoende wordt geacht
om de kennis- en vaardigheden te houden op het vereiste minimale professionele niveau. Dit is wel
duidelijk de laagste grens, waarbij geldt dat meer uren werken een betere waarborg kan bieden voor
het op peil houden van de kennis en vaardigheden. Het KNGF (de fysiotherapeuten) geeft er de
voorkeur aan het eigen systeem te volgen zoals neergelegd in hun Kwaliteitsregister: hierin wordt
uitgegaan van een minimum van 1248 uur in vijf jaar 10 . Indien de meerderheid van de
beroepsorganisaties echter kiest voor het door VWS voorgestelde criterium dan wel een hoger
criterium, dan zal het KNGF zich niet verzetten tegen deze norm.
Op basis van de voorstellen wordt door VWS één dag per week werken als uitgangspunt genomen
voor de invoering van herregistratie in de eerste fase (dus voor de verpleegkundigen, verloskundigen
en de fysiotherapeuten). Om rekentechnische redenen zal dit uitgangspunt worden omgezet in uren.
Het hanteren van een dagennorm kan tot ongerechtvaardigd onderscheid tussen mensen leiden,
omdat niet iedereen hetzelfde onder een dag werken verstaat. Door uit te gaan van uren in plaats van
dagen wordt het ook mogelijk dat mensen bijvoorbeeld 2 halve dagen (van 4 uur) per week werken.
Dit zou bij een dagennorm niet kunnen.
De drie geconsulteerde beroepsgroepen van de eerste fase kunnen zich vinden in het stellen van een
urennorm in plaats van een dagennorm. Andere soort normen (bijvoorbeeld mimimaal zoveel
verrichtingen per jaar) zijn minder geschikt. Zij doen immers vaak geen recht aan de inhoud van de
beroepsuitoefening, die immers kan variëren.
Urenberekening
Besluit
Binnen elke herregistratieperiode van vijf jaar moet minimaal 2080 11 uur zijn gewerkt op het
desbetreffende gebied der beroepsuitoefening. Deze norm zal in elk geval gelden voor de
beroepsgroepen van verpleegkundigen, verloskundigen en fysiotherapeuten.
Eén dag per week werken zal worden ingevuld als 8 uur werken per week. Bij de berekening van het
totaal aantal uren dat iemand vervolgens in vijf jaar minimaal gewerkt moet hebben, zal zoveel
mogelijk worden aangesloten bij de omschrijving van “arbeidstijd” in de Arbeidstijdenwet. Dit houdt
een bruto begrip in, dat wil zeggen dat als arbeidstijd moeten worden meegerekend de uren die de
werknemer besteedt aan medezeggenschapswerk, ziekte, vakantie en de vervulling van door wet of
overheid opgelegde verplichtingen 12 . In CAO’s wordt hier veelal op aangesloten door arbeidsduur te
benoemen 13 .
9 De aanvankelijke adviezen varieerden van 8 uur per week (tandartsen), 20 uur per week gedurende de eerste periode van vijf
jaar en daarna 8 uur per week (verloskundigen), 16 uur per week (apothekers), 1600 uur (verpleegkundigen) of 2700 uren
verspreid over 5 jaar (psychologen), 4 dagdelen per week (artsen) of 1248 uur verdeelt over vijf jaar (fysiotherapeuten).
10 Daarbij hanteren zij ook de regel dat het totaal aantal uren gelijkelijk moet worden verdeeld over vijf jaar, waarbij
werkonderbrekingen tot maximaal twee jaar mogelijk zijn en waarbij geldt dat er dan geen compensatie hoeft plaats te vinden
in de overblijvende drie jaren.
11 Dit was aanvankelijk 1840 uur, omdat hierbij van een netto urenbegrip werd uitgegaan.
12 Arbeidstijdenwet, artikel 5:2, lid 1: Voor de toepassing van dit hoofdstuk en de daarop berustende bepalingen, worden voor
het bepalen van het aantal uren dat arbeid wordt verricht meegeteld de uren waarop de werknemer de bedongen arbeid zou
hebben verricht, maar deze door de uitoefening van zijn taak in het kader van het medezeggenschapsorgaan, ziekte, vakantie,
de vervulling van door wet of overheid opgelegde verplichting, welke niet in zijn vrije tijd kon geschieden, of als gevolg van zeer
bijzondere persoonlijke omstandigheden, bedoeld in artikel 4:1, eerste lid, van de Wet arbeid en zorg, niet heeft verricht
(bevalling en overlijden en uitoefenen actief kiesrecht).
13 Bijvoorbeeld “onder arbeidsduur wordt verstaan de som van de feitelijke gewerkte uren en van die in de werktijdenregeling
vastgelegde uren, waarop niet is gewerkt wegens ziekte, feestdagen, vakantie, betaald verlof en/of compensatie in vrije tijd op
basis van een van de regelingen in de cao”. Zie nr. 27 van de begripsbepalingen uit de CAO Verpleeg- en Verzorgingshuizen
2004.
7

Nu vakantie, ziekte en betaald verlof in beginsel onderdeel uitmaken van de gewerkte uren, kan de
berekening van het totaal aantal uren plaatsvinden op basis van 52 weken per jaar. Acht uur per
week werken gedurende 52 weken is 416 uur per jaar, dus er moet minimaal 416 x 5 = 2080 uur per
5 jaar zijn gewerkt. Hierbij zal worden uitgegaan van het aantal uren zoals opgenomen in de
arbeidsovereenkomst 14 . Met in de praktijk minder gewerkte of meer gewerkte overuren wordt geen
rekening gehouden, omdat het niet wenselijk, noch doenlijk is dat beroepsbeoefenaren op een zo
gedetailleerd niveau verplicht worden hun uren bij te houden.
De norm van 2080 uur lijkt afwijkend te zijn van de aanvankelijk gehanteerde norm van 1840 uur per
vijf jaar 15 , doch is dat niet. Het uitgangspunt is hetzelfde, namelijk er moet minimaal 1 dag per week
zijn gewerkt gedurende vijf jaar. Het verschil is dat aanvankelijk netto urenbegrippen (dus zonder het
meerekenen van vakantie etc.) werden gebruikt naast bruto urenbegrippen (met inbegrip van vakantie
etc.). Deze verwarring is nu weggenomen. Dit uit zich ook in het nader definiëren van wat nu wel en
niet onder een werkonderbreking moet worden verstaan. Hier wordt verderop in deze notitie op
teruggekomen.
Uniformiteit?
VWS pleitte er aanvankelijk voor om de norm als uniforme norm te hanteren voor alle acht de
beroepsgroepen 16 . Als uitgangspunt geldt immers dat de invulling van artikel 8 op een zo eenvoudig
en eenduidige wijze moet worden gerealiseerd om allerhande uitvoeringsproblemen (bij zowel
beroepsbeoefenaren als bij het BIG-register) te kunnen voorkomen.
Een drietal geconsulteerde beroepsgroepen vindt de norm van 8 uur werken per week (dus een bruto
norm van 2080 uur per vijf jaar) echter duidelijk te laag en niet voldoende om als minimale eis aan
beroepsbeoefenaren te stellen. Zij blijven bij dit standpunt, ook als dit tot gevolg heeft dat mensen
met kleine urencontracten dan meer moeite zullen hebben de norm te halen. Deze beroepsgroepen
zijn van mening dat differentiatie in de urennorm noodzakelijk is. Zij kiezen daarbij voor de volgende
normen:
- NVO/NIP: er moet gemiddeld minimaal 12 uur per week zijn gewerkt: 45 weken werken per jaar
resulteert dus in totaal 2700 uur werken per periode van 5 jaar 17 . Dit wordt door hen zo ook in hun
eigen kwaliteitssystemen gehanteerd.
- NVP: 1840 is aan de krappe kant: de norm moet hoger;
- KNMP: bij voorkeur 16 uur per week werken, gemiddeld genomen over de volle periode van 5 jaar.
- ANT: De ANT stelt echter een norm van 1575 uren voor (namelijk 7 “stoel”uren per dag gedurende
45 werkweken per jaar), doch stelt zich gelijktijdig op het standpunt dat de norm die VWS stelt te
laag is om enige invloed te hebben op het bereiken van enig kwaliteitswinst 18 .
Omdat artikel 8 pas in de tweede fase op deze beroepsgroepen van toepassing zal worden verklaard,
hoeft hierover thans nog geen besluit genomen te worden. Indien beroepsgroepen echter van mening
zijn dat hogere urennormen noodzakelijk zijn om het minimaal vereiste niveau van een
beroepsbeoefenaar te kunnen waarborgen, zal VWS het gebruiken van hogere normen voor deze
beroepsgroepen ondersteunen.
3.4 Invulling van gewerkte uren
Besluit
Als “gewerkte uren” tellen in principe mee de uren dat iemand niet heeft kunnen werken wegens ziekte
vakantie, vervulling van zijn taak in een medezeggenschapsorgaan, vervulling van een wettelijke
14
bij mensen in loondienst
15
In plaats van de aanvankelijk gehanteerde 46 weken (namelijk 52 weken per jaar minus 6 weken vakantie): 46 x 8 = 368 x 5
jaar = 1840 uur.
16
Ook de KNMG en de NMT kunnen zich in deze norm vinden.
17
Dit is een netto norm. Uitgaande van een bruto norm moet gerekend worden met 52 weken per jaar in plaats van 45 weken,
zodat dit zou resulteren in een norm van 3120 uur per vijf jaar.
8

verplichting, feestdagen of betaald verlof en het bevallings- en zwangerschapsverlof. Ook andere
wettelijk erkende verloven kunnen meetellen. Aan de duur van de ziekte zal wel een beperking worden
gesteld.
Onder “gewerkt” wordt ook verstaan de tijd dat iemand beschikbaar is voor waarneming, maar die
binnen die waarnemingsdienst niet daadwerkelijk heeft hoeven te werken. Daarbij zijn uren ook
gewoon uren: uren gewerkt tijdens bijvoorbeeld het weekend of in een nachtdienst tellen niet dubbel.
Bij het bepalen van het aantal uren dat arbeid wordt verricht zal worden aangesloten bij artikel artikel
5:2, lid 1 van de Arbeidstijdenwet: de uren worden meegeteld waarop de werknemer de bedongen
arbeid zou hebben verricht, maar deze door de uitoefening van zijn taak in het kader van het
medezeggenschapsorgaan, ziekte, vakantie, de vervulling van door wet of overheid opgelegde
verplichting, welke niet in zijn vrije tijd kon geschieden, of als gevolg van zeer bijzondere persoonlijke
omstandigheden, bedoeld in artikel 4:1, eerste lid, van de Wet arbeid en zorg 19 , niet heeft verricht.
Naast de arbeidstijdenwet zijn er verschillende regelingen opgesteld tussen werkgeversorganisaties en
werknemersorganisaties en neergelegd in CAO’s. In de CAO Verpleeg- en Verzorgingshuizen 2004 is
bijvoorbeeld bepaald dat onder arbeidsduur wordt verstaan de som van de feitelijk gewerkte uren en
van die in de werktijdenregeling vastgelegde uren, waarop niet is gewerkt wegens ziekte, feestdagen,
vakantie, betaald verlof en/of compensatie in vrije tijd op basis van een van de regelingen in die cao.
Om zo min mogelijk afwijkende bepalingen te hebben, zal VWS voor de bepaling van gewerkte uren
ook aansluiten bij de definitie van arbeidsduur uit de CAO, behalve ten aanzien van de compensatie
in vrije tijd. Dit betekent dat uren waarop niet gewerkt kon worden wegens feestdagen en betaald
verlof wel zullen meetellen als gewerkte uren, maar de extra gewerkte uren die later weer
gecompenseerd worden met vrije tijd (de ATV-uren) niet. Als uitgangspunt voor de berekening van
het aantal gewerkte uren van de beroepsbeoefenaar in loondienst zal dan ook de contractuele
basisarbeidsduur gelden zoals deze is opgenomen in de individuele arbeidsovereenkomst 20 (en op
basis waarvan het salaris wordt berekend), waarbinnen werkzaamheden zijn verricht die vallen
binnen de deskundigheidsomschrijving van het betreffende beroep 21 . De contractuele
basisarbeidsduur kan dus voor de verschillende beroepen anders zijn, afhankelijk of wordt uitgegaan
van een basiswerkweek van 36, 38 of 40 uur. Verder zal een beperking worden aangebracht in de tijd
dat ziekte als gewerkte uren mag meetellen. Het kan immers niet zo zijn dat iemand heel vaak en
langdurig ziek is geweest, terwijl al deze tijd de uren meetellen als gewerkte uren voor herregistratie.
Om in aanmerking te komen voor herregistratie op basis van werkervaring moet iemand minimaal
2080 uur hebben gewerkt in een periode van vijf jaar. Binnen het begrip gewerkte uren vallen ook de
volgende uren waarop feitelijk niet is gewerkt 22 :
- ziekteverzuim tot maximaal 6 keer de arbeidstijd per week op jaarbasis: De door ziekte
verzuimde uren tellen elk jaar tot maximaal 6x de arbeidstijd per week mee bij het aantal gewerkte
uren. Met andere woorden, in elk van de vijf jaren kan iemand gedurende zes weken ziek zijn,
zonder dat dit afgaat van de gewerkte uren. Het maakt daarbij niet uit of het zes aaneengesloten
weken ziek zijn betreft, of zes losse weken niet kunnen werken verspreid over het hele jaar 23 . Door
deze regeling hebben (veel) kortdurende periodes van ziekteverzuim geen invloed op het totaal
aantal gewerkte uren: er hoeft dus geen verrekening plaats te vinden, zolang het ziekteverzuim per
19
bevalling en overlijden en uitoefenen actief kiesrecht
20
en op basis waarvan het salaris wordt berekend
21
Heeft iemand bijvoorbeeld een deeltijdcontract van 24 uur, maar hij werkt 28 uur waardoor hij 4 uur ATV per week opbouwt,
dan geldt als uitgangspunt voor de berekening van het aantal gewerkte uren het arbeidscontract van 24 uur.
22
De opsomming is het duidelijkst toe te passen op beroepsbeoefenaren in loondienst. Het is echter de bedoeling dat het ook
zoveel mogelijk toegepast zal worden op beroepsbeoefenaren die zelfstandig gevestigd zijn.
23
Zes keer de arbeidstijd per week per jaar betekent praktisch gezien dat iemand met een arbeidscontract van 16 uur per
week, maximaal 6 x 16 = 96 uren per jaar ziek kan zijn terwijl deze uren wel meetellen in de urenberekening. Iemand met een
arbeidscontract van 36 uur kan dus 216 uur per jaar ziek zijn zonder het ziek zijn te hoeven aanmerken als werkonderbreking.
9

jaar maar minder bedraagt dan 6x de arbeidstijd per week (zes weken). Is iemand langer dan 6
weken aaneengesloten ziek of meer dan 6 losse weken per jaar, dan zullen de daardoor niet
gewerkte uren vanaf het meerdere niet meer mogen meetellen als gewerkte uren.
- vakantie-uren op basis van de regeling in de van toepassing zijnde cao en arbeidscontract 24 :
Bij de berekening van de norm van 2080 uur werken in vijf jaar is er van uitgegaan dat mensen een
wettelijk recht op vakantie hebben. Deze vakantie-uren vallen binnen de norm van 2080 gewerkte
uren.
- betaald verlof: Onder betaald verlof (volgens de regeling van de CAO Verpleeg- en
Verzorgingshuizen 2004 bijvoorbeeld) vallen de regelingen voor bijvoorbeeld verhuisverlof in
opdracht van de werkgever, verlof voor huwelijk of registratie partnerschap, overlijden en
crematie/begrafenis partner en kinderen, adoptieverlof 25 , bijzonder zorgverlof bij zeer ernstige
ziekte, verlof voor bijwonen bevalling echtgenote of relatiepartner, feestdagenverlof, verlof voor
deelname in bijzondere commissies.
- Feestdagen: uren die niet gewerkt zijn omdat een werkdag viel op een wettelijk erkende feestdag
kunnen meetellen als gewerkte uren.
- zwangerschaps- en bevallingsverlof: Totale duur is 16 weken (met een mogelijke uitloop tot 19
weken bij een late bevalling). Het (werkelijk genoten) verlof zal niet aangemerkt worden als
werkonderbreking in verband met mogelijke discriminatie op basis van geslacht 26 . Vrouwen zijn in
deze periode immers feitelijk niet in staat om te werken ook al zouden zij dat wel willen 27 . Ziekte die
aan de zwangerschap gerelateerd is en plaatsvindt direct voorafgaand of aansluitend aan het
zwangerschaps- en bevallingsverlof zal gedurende maximaal zes weken voorafgaand en zes weken
aansluitend aan het zwangerschaps- en bevallingsverlof mogen meetellen als gewerkte uren. Een
werkonderbreking rond zwangerschap en bevalling zal dus maximaal 6 + 19 + 6 = 31 weken kunnen
duren, zonder dat dit invloed heeft op het totaal aantal gewerkte uren in de herregistratieperiode.
Ziekte die langer dan zes weken voor of langer dan zes weken na het verlof duurt, wordt wel
aangemerkt als werkonderbreking.
- kortdurend zorgverlof: Maximaal 10 dagen per jaar (recht bestaat naar rato van de aanstelling)
mag extra verlof worden opgenomen voor de verzorging van een thuiswonend ziek kind, partner of
zieke ouders tegen 70% van het salaris. In deze periode wordt weliswaar niet in het desbetreffende
beroep gewerkt, maar uit hoofde van het werkbaar houden van de regeling hoeven de niet gewerkte
uren niet verrekend te worden.
- studieverlof: De voor studieverlof en het afleggen van examens benodigde tijd dat in verband met
de uitoefening van de functie of voor het vervullen van een andere functie naar het oordeel van de
werkgever voor de instelling van belang is, wordt als werktijd aangemerkt.
- buitengewoon verlof: Alleen indien dit wordt opgenomen voor invulling van werkzaamheden die
overeenkomen met werkzaamheden verricht binnen het desbetreffende beroep, mogen de uren
meetellen (bijvoorbeeld het verrichten van vrijwilligerswerk als verpleegkundige bij het rode kruis
e.d.).
24 Zelfstandig ondernemers bepalen zelf hun vakantieduur. VWS gaat ervan uit dat van een professionele beroepsbeoefenaar
verondersteld mag worden dat deze zijn vakantieduur vaststelt binnen redelijke grenzen en zal daarom vooralsnog geen
maximum stellen aan het aantal veronderstelde vakantie-uren van zelfstandig ondernemers.
25 Er bestaat een wettelijk recht voor zowel moeders als vaders op adoptieverlof van maximaal 4 weken, waarin het salaris
100% wordt doorbetaald. De in deze periode niet gewerkte uren worden meegerekend als gewerkte uren.
26 Er mag geen onderscheid worden gemaakt op grond van geslacht, aldus de Wet op de gelijke behandeling. De rechtbank ’s
Gravenhage heeft in een zaak (AWB 04/2115 BESLU, 20 okt. 2004) aangaande herregistratie in het specialistenregister
besloten dat er sprake is van indirect onderscheid naar geslacht doordat het vereiste - dat iemand binnen een vaste periode
aan een aantal uren deskundigheidsbevordering moet voldoen – leidt tot een nadelige positie uitsluitend voor vrouwen in geval
van zwangerschap, bevalling en moederschap: onder deze omstandigheden kunnen zij immers niet in staat worden geacht om
deel te nemen aan deskundigheidsbevordering. Dit wordt ook niet gerechtvaardigd door objectieve gronden zoals het belang
gelegen in de kwaliteit van de gezondheidszorg, omdat het indirecte onderscheid niet noodzakelijk is ter bereiking van het met
het Besluit (om niet te herregistreren) beoogde doel.
27 Het is dus theoretisch mogelijk dat iemand meerdere malen in de herregistratieperiode van 5 jaar met zwangerschaps en
bevallingsverlof gaat, waardoor zij – in geval van een klein dienstverband - feitelijk gemiddeld minder dan 1 dag per week heeft
gewerkt, terwijl zij dus toch voor herregistratie in aanmerking komt. Dit zal echter niet vaak voorkomen, zie het voorbeeld in
paragraaf 3.6. Uiteindelijk blijft het de eindverantwoordelijkheid van de beroepsbeoefenaar zelf om te beoordelen of zij nog
voldoende bekwaam is om het beroep uit te oefenen. Zo niet, dan zou scholing verstandig zijn.
10

3.5 Werkonderbrekingen
Besluit
Meerdere werkonderbrekingen in de periode van vijf jaar zijn mogelijk. Een werkonderbreking mag
echter niet langer duren dan twee aaneengesloten jaren. Bij een langer dan twee jaar durende
onderbreking van de werkzaamheden is niet meer aan de eisen omtrent spreiding van de
werkzaamheden voldaan en zal iemand zich moeten scholen om geherregistreerd te kunnen worden.
Werkonderbrekingen vereisen – indien nodig - compensatie in de overige wel gewerkte perioden.
Werk maximaal twee jaar onderbreken
Het aantal uren dat een beroepsbeoefenaar minimaal gewerkt moet hebben, moet bij voorkeur
verspreid worden over de gehele herregistratieperiode van vijf jaar. Allerlei verschillende soorten
werkonderbrekingen moeten echter mogelijk zijn om de regeling flexibel en werkbaar te houden. Er
zal echter wel een maximale termijn worden gesteld aan aaneengesloten werkonderbrekingen om zo
de spreiding in de tijd te kunnen waarborgen. Het is namelijk niet de bedoeling dat iemand een jaar
fulltime werkt en zo (bijna) aan de urennorm voldoet, dan vier jaar niet (binnen het vakgebied) werkt,
zich dan herregistreert, wederom vier jaar niet werkt en dan weer fulltime werkt. Op deze manier zou
iemand acht aaneengesloten jaren niet werkzaam kunnen zijn binnen het vakgebied en toch zijn
registratie in het BIG-register kunnen behouden. Dit is niet acceptabel. Om deze reden zal als eis
worden gesteld dat werkonderbrekingen niet langer mogen duren dan twee aaneengesloten jaren.
Indien iemand dus gedurende 2 jaar stopt met werken, zal hij in de overige 3 jaren 2080 uur binnen
zijn vakgebied moeten werken.
Werkonderbreking langer dan twee jaar
Een situatie van overmacht (bijvoorbeeld ziekte) waardoor iemand gedwongen is zijn werk langer dan
twee jaar aaneengesloten te onderbreken, zal geen aanleiding kunnen geven af te wijken van de
hoofdregel. Compensatie met scholing blijft in dat geval mogelijk om de herregistratie veilig te stellen.
Een langere werkonderbreking dan 2 jaar kan ook niet gecompenseerd worden door in de
overblijvende periode van drie jaar alsnog de norm van 2080 uur werken te halen. In dat geval heb je
niet aan de eisen omtrent spreiding van de werkervaring voldaan en moet je alsnog (weliswaar
minimaal) scholen. Het belang van de veiligheid van de patiënt staat immers voorop en dit belang
mag niet ondergeschikt worden aan het belang van de individuele zorgverlener.
Niet eerst weer werken na maximale werkonderbreking
Er zal geen eis worden gesteld dat na 2 jaar niet werken er eerst weer een bepaalde –
voorgeschreven - tijd gewerkt moet zijn voordat er weer een werkonderbreking kan volgen. Het roept
namelijk allerlei lastige uitvoeringsproblemen op om te beoordelen of de beroepsbeoefenaar voldoet
aan de gestelde eisen van werken na de werkonderbreking.
Dit heeft wel tot gevolg dat iemand het zo kan plannen dat hij zich herregistreert na de twee jaar
werkonderbreking, waarna een nieuwe herregistratietermijn van vijf jaar gaat lopen en waarbij hij
eerst wederom (maximaal) twee jaar niet werkt. Theoretisch zou iemand dus maximaal 4 jaar niet
binnen zijn vakgebied werkzaam kunnen zijn en toch zijn BIG-registratie kunnen behouden.
Deze bijzondere situatie wordt echter nog (net) acceptabel geacht 28 . Daarbij is en blijft het de eigen
verantwoordelijkheid van de professional om te beoordelen of hij/zij nog bekwaam is om werkzaam te
zijn in diens vakgebied. Bovendien behouden werkgevers altijd hun eigen verantwoordelijkheid bij het
aannemen van personeel dat langer dan 2 jaar niet gewerkt heeft. Het staat hen altijd vrij om zelf
eisen omtrent scholing en begeleiding (werken onder supervisie) aan de beroepsbeoefenaar te
stellen.
28 Aldus het resultaat van de consultatie van de beroepsgroepen uit de eerste fase.
11

Naar rato uren berekenen?
De vraag heeft zich voorgedaan of het niet mogelijk is de urenberekening zodanig toe te passen dat
er een “naar rato urenberekening” van toepassing is. Met andere woorden, kan iemand zich na twee
jaar werken al herregistreren als hij naar rato van de urennorm van 2080 uur gewerkt heeft (kan hij
dus volstaan met 2 x 1/5 deel van 2080 uur, dus 2/5 van 2080 = 832 uur werken en zich dan al
herregistreren)?
Uit overwegingen van efficiëntie en kostenbesparing wil VWS voorkomen dat mensen geprikkeld
worden zich vaker dan eens in de vijf jaar te laten herregistreren. Een “naar rato” urenberekening
bevordert dit gedrag en wordt dan ook niet door VWS voorgestaan.
Compensatie
Vooral bij werkweken met een kleine omvang (denk aan 1 of 2 dagen werken per week), zal een
lange werkonderbreking of veel korte werkonderbrekingen al snel kunnen leiden tot het niet voldoen
aan de norm van 2080 uur in vijf jaar. Iemand zal dus in de wel gewerkte perioden meer uren per
week moeten werken om het verlies aan arbeidsuren te compenseren. Zie in de volgende paragraaf
ook het concrete voorbeeld.
Werkonderbrekingen zijn alle overige niet gewerkte perioden die niet kunnen meetellen als “gewerkte
uren” zoals hiervoor omschreven. Werkonderbrekingen zijn dus bijvoorbeeld:
- ziekteverzuim dat langer duurt dan 6 x de arbeidstijd per week op jaarbasis: Indien het
ziekteverzuim langer dan 6 weken duurt, tellen de uren die hij volgens zijn arbeidsbetrekking op
papier werkt niet meer mee als gewerkte uren voor herregistratie. De grens van 6 weken sluit aan bij
de grens van 6 weken die in de Wet Poortwachter wordt gehanteerd als de grens van het bereiken
van langdurig ziekteverzuim, met alle daarbij behorende wettelijke gevolgen van dien (opstellen
reïntegratieplan e.d.). Indien iemand na zijn ziekteverzuim weer gaat werken gaan de uren uiteraard
weer meetellen (zoals opgenomen in zijn arbeidscontract), ook als het feitelijk een kortere werkweek
betreft vanwege werken op basis van gedeeltelijke werkhervatting.
- ouderschapsverlof: Ouders mogen voor elk kind tot het 8e jaar ouderschapsverlof opnemen. De
standaardregeling is 13x de wekelijkse arbeidsduur, op te nemen gedurende 6 maanden voor ten
hoogste de helft van de arbeidsduur per week. Het verlof kan ook aaneengesloten worden
opgenomen en is (vaak) onbetaald. Uren welke niet zijn gewerkt door het opnemen van
ouderschapsverlof mogen niet meetellen als gewerkte uren.
- langdurig zorgverlof: In een aaneengesloten periode van 12 weken mag iemand vanwege de zorg
voor een levensbedreigend zieke partner, kind of ouder voor de helft minder werken. Per jaar kan
maximaal zes maal de wekelijkse arbeidsduur worden opgenomen (6 weken). Dit verlof is
onbetaald. Deze uren tellen niet mee als gewerkte uren.
- buitengewoon verlof: Indien buitengewoon verlof wordt opgenomen anders dan voor invulling van
werkzaamheden die overeenkomen met werkzaamheden verricht binnen het desbetreffende
beroep, mogen de uren niet meetellen als gewerkte uren.
3.6 Voorbeeld urenberekening
Meerdere kortere (d.w.z. korter dan 2 jaar) werkonderbrekingen zijn altijd mogelijk. Er hoeft alleen
compensatie in de rest van de herregistratieperiode plaats te vinden indien iemand in de wel
gewerkte perioden een heel beperkt aantal uren heeft gewerkt. Hoe meer werkonderbrekingen, hoe
meer uren in de wel gewerkte periode gewerkt moet zijn om aan de norm van 2080 uren in vijf jaar te
kunnen voldoen. Hoe de werkervaring door de beroepsbeoefenaar ingevuld gaat worden, is dus
binnen de gestelde grenzen flexibel in te vullen.
Het volgende voorbeeld kan dit illustreren.
Een verpleegkundige heeft een arbeidsovereenkomst met een ziekenhuis voor slechts 16 uur per
week. Twee jaar later wordt dit een arbeidsovereenkomst voor slechts 8 uur per week. Zij heeft
12

ovendien nog een jaar niet gewerkt wegens het krijgen van een kindje en later wegens
ziekteverzuim.
Jaar Aanstelling
16 uur per
week
Aantal weken
werkonderbrekingen
per jaar
Aantal weken
gewerkt per jaar
Totaal aantal
meetellende
uren
1 16 Geen 52 832 (16 uur x
52 weken)
2 16
Eerst 16 weken
Feitelijk het hele jaar 352 (16 uur x
zwangerschapsverlof, daarna niet gewerkt, doch de 22 weken)
4 maanden ziekteverzuim; 16 weken
Daarna ouderschapsverlof, zwangerschapsverlof
waardoor feitelijk niet meer is mogen meetellen als
gewerkt tot aan het eind van gewerkte uren,
het jaar.
evenals de 6 weken
aansluitend
ziekteverzuim.
3 8 Geen (totaal ziekteverzuim 52 416 (8 uur x 52
was minder dan 6 weken)
weken)
4 8 Zes maanden (= 24 weken) 34 weken gewerkt 272 (8 uur x 34
ziek: de eerste 6 weken tellen (52 weken – 18 weken)
wel mee als gewerkte uren,
de rest niet, dus totaal 24-6 =
18 weken verzuim.
(Dat zij na deze 18 weken
slechts 4 uur per week is
gaan werken i.p.v. 8 uur is
verder niet relevant.)
weken verzuim )
5 8 Geen 52 416 (8 uur x 52
weken)
Totaal
gewerkt
2288 uur
Toelichting.
1. Iemand werkt in jaar 1 twee dagen per week.
2. Deze persoon gaat in jaar 2 eerst met zwangerschapsverlof, is vervolgens aansluitend aan dit
verlof nog een aantal maanden ziek en neemt daarna volledig ouderschapsverlof op, waardoor ze
in jaar 2 feitelijk niet meer heeft gewerkt. Toch krijgt ze gewerkte uren, namelijk de uren volgens
haar aanstelling gedurende het zwangerschapsverlof en die gedurende de eerste 6 weken van de
aansluitende ziekte.
3. In jaar 3 verandert ze van baan en heeft ze nog maar een aanstelling van 8 uur per week. Ze heeft
5 weken verzuimd wegens ziekte. Dit heeft verder geen invloed op het aantal gewerkte uren.
4. In jaar 4 is zij zes maanden ziek: Hierna gaat zij gedurende 2 maanden voor 50% weer aan het
werk (dus 4 uur per week) en daarna weer volledig (nl 8 uur per week).
5. Zelfs met deze kleine aanstelling zal deze persoon in het vijfde jaar niet meer hoeven te werken
dan 8 uur per week; zij haalt dan ruim de norm van 2080 uur.
Conclusie
De norm van 2080 uur per vijf jaar zal door het grootste deel van de werkenden ruim gehaald kunnen
worden, zelfs bij kleine parttime aanstellingen en meerdere werkonderbrekingen.
13

Mensen met een dienstverband met 16 uur per week die gedurende vijf jaar meerdere
werkonderbrekingen hebben zullen de norm al heel snel halen. Mensen met een aanstelling van
slechts 8 uur per week moeten eventuele werkonderbrekingen wel compenseren.
Slechts een kleine categorie zal op basis van onvoldoende werkervaring de norm niet kunnen halen.
Voor hen staat de mogelijkheid van scholing open om zo hun herregistratie veilig te stellen.
3.7 Aard van de werkzaamheden
In artikel 8, zesde lid onder a is bepaald dat de minister eisen kan vaststellen waaraan de
werkzaamheden moeten voldoen. Dit is een facultatieve bepaling. De minister hoeft dit dus niet nader
in te vullen.
Bij de invulling van een en ander moet de controleerbaarheid van de gestelde eisen aandacht krijgen.
Het heeft geen zin te ingewikkelde eisen te stellen, als deze toch niet op een of andere manier
aangetoond kunnen worden. Dit maakt het systeem van artikel 8 eenvoudiger en geeft minder
uitvoeringsproblemen op het gebied van controleerbaarheid.
Besluit
Het moet gaan om werkzaamheden op het desbetreffende gebied van de beroepsuitoefening.
Er is sprake van werkzaamheden op het desbetreffende gebied van de beroepsuitoefening indien
het werkzaamheden betreft die worden verricht binnen de individuele gezondheidszorg en die vallen
binnen het gebied van de deskundigheid van de betrokken beroepsgroep, zoals omschreven in
hoofdstuk III van de wet BIG 29 .
Toelichting
Uit het systeem van de wet BIG vloeit reeds voort dat de werkzaamheden moeten betreffen
handelingen op het gebied 30 van de individuele gezondheidszorg” (artikel 1 van de Wet BIG).
Deze omvatten:
a. handelingen op het gebied van de geneeskunst; zijnde handelingen die
- rechtstreeks betrekking hebben op een persoon;
- gericht zijn op genezing van een ziekte;
- gericht zijn op het behoeden voor een ziekte;
- gericht zijn op het beoordelen van de gezondheidstoestand (onderzoek en het geven van raad op
bovenstaande aspecten zijn daarbij inbegrepen) dan wel verloskundige bijstand te verlenen
b. alle andere verrichtingen, het onderzoeken en geven van raad daaronder begrepen, die
rechtstreeks betrekking hebben op een persoon en ertoe strekken diens gezondheid te bevorderen of
te bewaken (denk aan de verpleegkundige zorg).
De handelingen dienen daarbij in beginsel wel individueel gericht te zijn. Handelingen die niet zijn
gericht op individuen maar op de gehele bevolking of groepen uit de bevolking, zoals activiteiten in
het kader van gezondheidsvoorlichting en –opvoeding, vallen niet onder het begrip individuele
gezondheidszorg 31 .
Het is echter niet nodig dat er rechtstreeks contact is met de patiënt. Er zal dan ook geen eis worden
gesteld van het moeten hebben van “direct patiëntencontact”. Deze eis sluit te veel mensen uit die
wel werken op het gebied van de individuele gezondheidszorg, doch die niet zelf letterlijk “aan het
bed staan”. Denk aan de verpleegkundige leidinggevende op een afdeling van een instelling die
29 Het ruimere beroepsprofiel zal dus niet leidinggevend zijn: een beroepsbeoefenaar hoeft dus niet te voldoen aan alle
competenties en beroepsvaardigheden zoals in het beroepsprofiel zijn omschreven om geherregistreerd te kunnen worden.
30 Een industrie-apotheker die het beroep van apotheker uitoefent verricht geen handelingen die rechtstreeks betrekking
hebben op een persoon en verricht dus geen handelingen in (binnen) de individuele gezondheidszorg. Hij zou dan niet voor
herregistratie in aanmerking kunnen komen.
31 zie Regelgeving Beroepsuitoefening Gezondheidszorg, p. A4100.
14

andere verpleegkundigen aanstuurt, maar zelf geen of weinig direct patiëntencontact (meer) heeft of
teamleidsters van zorgafdelingen binnen een zorginstelling.
Zij verrichten wel werkzaamheden op verpleegkundig terrein, doch niet zelf als een verpleegkundige
met direct patiëntencontact. Hun werkzaamheden legitimeren echter wel herregistratie als
verpleegkundige, nu zij op de hoogte moeten blijven van de ontwikkelingen binnen het
verpleegkundig domein.
Preventieve gezondheidszorg
Er zijn ook vele beroepsbeoefenaren werkzaam op het gebied van de preventieve gezondheidszorg.
Onder hen bevinden zich beroepsbeoefenaren wiens werk zich voornamelijk richt tot bepaalde
groepen cliënten (bijvoorbeeld verpleegkundigen in de preventieve gezondheidszorg met GVO-taken,
arbo- en sociaal verpleegkundigen, sociaal geneeskundigen die zich bezig houden met
jeugdgezondheidszorg en bedrijfsartsen).
Indien vanuit deze beroepen rekening moet worden gehouden met individuele verschillen tussen
patiënten/cliënten, is er sprake van individuele gezondheidszorg. In dat geval vallen hun
werkzaamheden binnen het gebied van de deskundigheid van de betrokken beroepsgroep, zoals
omschreven in hoofdstuk III van de wet BIG. Hun werkervaring kan dus meetellen als werkervaring
voor herregistratie 32 .
3.7.1 Nadere afbakening
Besluit
Zolang de werkzaamheden worden verricht binnen het desbetreffende gebied van de
beroepsuitoefening zoals omschreven in hoofdstuk III van de wet BIG kunnen zij worden meegeteld
als werkervaring, ook al betreft het slechts een heel klein deel van de werkzaamheden uit de
deskundigheidsomschrijving van het betreffende beroep (dus eenzijdige werkervaring). Het hoeft
hierbij niet te gaan om werkzaamheden die tot de kern van het deskundigheidsgebied behoren.
Werk dat een beroepsbeoefenaar verricht in een ander – niet artikel 3 – beroep telt niet mee als
werkervaring voor herregistratie in het eigen BIG-beroep.
Het vereiste dat het moet gaan om werkzaamheden op het desbetreffende gebied van de
beroepsuitoefening is een ruime omschrijving. De geconsulteerde beroepsgroepen hebben
aangegeven hierin geen probleem te zien. In de praktijk kunnen zich echter allerlei vragen voordoen
of bepaalde werkzaamheden nu wel of niet kunnen meetellen bij de werkervaringseis 33 . De volgende
soort situaties zullen zich kunnen voordoen:
1. Verrichten van slechts een (zeer) beperkt deel van het beroep:
Er zullen zich situaties voordoen dat ingeschreven beroepsbeoefenaren slechts een klein deel van de
handelingen verrichten van het beroep zoals omschreven in het deskundigheidsgebied. Het slechts
verrichten van een (zeer) beperkt deel van het werk van het deskundigheidsgebied mag echter geen
belemmering vormen voor herregistratie op basis van werkervaring. Het hoeven hierbij geen
32 Hierbij geldt dat de grens met de mensen die in de preventieve gezondheidszorg werken en waarvan niet gezegd kan
worden dat zij verpleegkundig werk doen/ over verpleegkundige competenties moeten beschikken om het werk te kunnen doen
niet hard getrokken kan worden. Het blijft hierbij de eigen verantwoordelijkheid van degene die om herregistratie als
verpleegkundige verzoekt, om te beoordelen of zij als gevolg van haar werkervaring nog beschikt over de kerncompetenties die
een verpleegkundige geacht wordt te bezitten.
33 Om de regeling enigszins werkbaar te houden, kan de toetsing van de aard van de werkzaamheden plaatsvinden op
functiebeschrijvingen en/of op beroepsprofielen. Beide soorten van documenten kennen een omschrijving van taken en
verantwoordelijkheden die met het deskundigheidsgebied van de verpleging vergeleken kunnen worden.
15

werkzaamheden te zijn die tot de kern van het deskundigheidsgebied behoren; het eenzijdig
verrichten van werkzaamheden die niet tot de kern behoren is ook voldoende, zolang de
werkzaamheden maar onderdeel vormen van de beroepsuitoefening.
Als iemand bijvoorbeeld slechts 1 dag per week als verloskundige werkt en gedurende deze dag
alleen een heel beperkt deel van het deskundigheidsgebied van de verloskundige uitoefent
(bijvoorbeeld uitsluitend het geven van prenatale adviezen), dan is dit voldoende om voor
herregistratie in aanmerking te komen. Het werk behoort immers tot het deskundigheidsgebied van de
verloskundige.
Het uitvoeren van een echografie 34 behoort bijvoorbeeld niet tot het deskundigheidsgebied van de
verloskundige, noch wordt het als een voorbehouden handeling aangemerkt. Dit geldt ook voor het
interpreteren van echo’s. Dit werk kan dan ook niet meetellen als werkervaring voor periodieke
registratie als verloskundige in het BIG-register.
Het is de eigen verantwoordelijkheid van de beroepsbeoefenaar om te beoordelen of diens verrichte
werkzaamheden vallen binnen het desbetreffende deskundigheidsgebied van het beroep waarvoor hij
of zij in het BIG-register is ingeschreven. In het geval de beroepsbeoefenaar alleen zeer eenzijdige
werkervaring heeft opgedaan die binnen het eigen deskundigheidsgebied valt, blijft het ook zijn eigen
verantwoordelijkheid om te beoordelen of hij/zij als gevolg van die eenzijdige werkervaring nog van
mening is voldoende bekwaam te zijn om het beroep waarvoor hij/zij is ingeschreven in het BIGregister
veilig te kunnen uitoefenen.
Indien hij zich niet meer bekwaam voelt tot uitoefening van het BIG-beroep waarvoor hij is
geregistreerd, mag hij de handelingen niet meer uitvoeren. Hij/zij kan zich op de ontbrekende
competenties altijd laten scholen en op die manier diens BIG-registratie behouden.
2. Verrichten van werk buiten het deskundigheidsgebied:
Werk dat een beroepsbeoefenaar verricht in een ander – niet artikel 3 – beroep telt niet mee als
werkervaring voor herregistratie in het BIG beroep waarin hij is ingeschreven. Voorbeelden zijn
verpleegkundigen die werken als OK-assistenten, anesthesiemedewerkers of verzorgenden of
verpleegkundigen die werken in de gehandicaptenzorg of de psychiatrie in functies waartoe ook
agogisch medewerkers toegang hebben. Hiernaast zijn er nog vele andere voorbeelden 35 denkbaar
van artikel 3 beroepsbeoefenaren die in een ander beroep (niet zijnde een artikel 3 beroep)
werkzaam zijn en daarmee niet vanzelfsprekend voldoen aan de werkervaringeis voor periodieke
registratie.
Dit uitgangspunt heeft de nodige gevolgen voor de herregistratie in het basisberoep voor
beroepsbeoefenaren, die niet werkzaam (meer) zijn in hun artikel 3 basisberoep. Het besluit om de
werkervaring opgedaan in een niet artikel 3 beroep niet mee te laten tellen voor herregistratie in een
artikel 3 beroep vraagt om een nadere nuancering. Een belangrijk knelpunt bij dit besluit is het feit dat
aan sommige beroepen, die wel raken aan verpleegkundige deskundigheid, niet het vereiste van een
verpleegkundige opleiding is gekoppeld en aan andere wel. Voor verschillende beroepen geldt dat het
vereiste van een verpleegkundige opleiding is losgelaten om meer mensen in te laten stromen, omdat
sprake was van een tekort aan menskracht. Dit is wellicht het geval voor de OK-assistent en de
anesthesiemedewerker. Voor anderen, zoals de gipsverbandmeester, geldt het vereiste van een
verpleegkundige opleiding wel. Voor de agogisch medewerker geldt soms wel en soms niet een
verpleegkundige opleiding als vereiste. Zo zijn er nog andere beroepen te noemen waar deels wel en
deels niet het vereiste van een verpleegkundige opleiding geldt.
Het is niet mogelijk om in een generieke regeling in het kader van de algemene maatregel van
bestuur iedere individuele situatie of beroepssituatie waarin een artikel 3 beroepsbeoefenaar
werkzaam is te toetsen aan de omschrijving van het betreffende deskundigheidsgebied en aan de
benodigde uren. Dit zou de regeling onwerkbaar en ontoetsbaar maken. Daarom kan niet anders dan
34 met uitzondering van die via de vaginale weg
35 Denk bijvoorbeeld aan de beroepen genoemd in artikel 34 van de wet BIG: bijvoorbeeld tandprotheticus,
apothekersassistent, diëtist, ergotherapeut, logopedist, mondhygiëniste, radiotherapeutisch laborant etc. Als een apotheker
werkt als apothekersassistent, kan dit werk niet meetellen als werkervaring voor herregistratie als apotheker.
16

gekozen worden voor de meest duidelijke benadering. Alles afwegende is tot het volgende besluit
gekomen:
Besluit
De werkzaamheden die voortvloeien uit de uitoefening van een ander beroep (dan zoals
genoemd in artikel 3) kunnen niet meetellen als werkervaring voor periodieke registratie in een
BIG-beroep, tenzij een opleiding tot een BIG-beroep een voorwaarde is
• voor het mogen uitoefenen van het andere beroep en/of
• om tot een bepaalde vervolgopleiding te kunnen worden toegelaten die recht geeft op de
uitoefening van een niet in artikel 3 genoemd beroep.
Met andere woorden: zolang een verpleegkundige vooropleiding een vereiste is om een beroep (dan
wel een functie) te mogen uitoefenen, kan de werkervaring opgedaan in dat beroep meetellen als
werkervaring voor BIG-registratie als verpleegkundige. De werkervaring opgedaan door een
verpleegkundige in het beroep van bijvoorbeeld OK-assistent kan dan niet meetellen als
werkervaring, aangezien deze vooropleiding geen vereiste is om het beroep van OK-assistent te
mogen uitoefenen. De werkervaring opgedaan door een verpleegkundige in het beroep van
gipsverbandmeester kan juist wel meetellen als werkervaring voor periodieke registratie als
verpleegkundige 36 .
Voor beroepen waarin veel verpleegkundigen werkzaam zijn zonder dat een verpleegkundige
opleiding vereist is, kan door de betrokken partijen altijd worden overwogen om een onderscheid in
functieniveau aan te brengen. Bij het ene niveau is dan wel en bij het andere niet vereist dat men een
verpleegkundige opleiding heeft gevolgd. Alleen beroepsbeoefenaren in het functieniveau met het
vereiste van een verpleegkundige opleiding kunnen deze werkervaring benutten voor periodieke
registratie in het BIG-register. Immers, het vereiste van een verpleegkundige vooropleiding
veronderstelt dat een beroepsbeoefenaar de competenties van een verpleegkundige nodig heeft bij
de uitoefening van het niet artikel 3 beroep. Beroepsbeoefenaren in het andere functieniveau (zonder
het vereiste van een artikel 3 opleiding) zullen hun registratie in het BIG-register dan wel niet door
werkervaring, doch altijd wel door het volgen van scholing kunnen behouden.
3.8 Aantonen van werkervaring: eigen verklaring volstaat
Het is de vraag of en zo ja, hoe de aanvraag om herregistratie door individuele beroepsbeoefenaren
onderbouwd moet worden. Er zijn een aantal factoren die een rol spelen bij de keuze voor het
systeem van bewijslevering en die tegen elkaar afgewogen moeten worden:
- patiëntenbescherming
- administratieve en financiële belasting voor de beroepsbeoefenaren en de werkgevers
(uitvoerbaarheid voor de maatschappij)
- uitvoeringslasten en kosten (uitvoerbaarheid voor de overheid).
Er zijn meerdere systemen denkbaar, doch de volgende hebben de meeste efficiency:
a. De aanvraag alleen laten onderbouwen door middel van een getekende eigen verklaring van
de beroepsbeoefenaar (met een grote controlesteekproef door het BIG-register, waarbij de
eigen verklaring alsnog met nadere bewijsstukken moet worden onderbouwd);
b. De aanvraag – naast de te overleggen eigen verklaring – ook altijd laten onderbouwen door
het overleggen van een of desgevraagd meerdere bewijsstukken (met een kleine steekproef
door het BIG-register).
c. Volstaan met alleen een eigen verklaring zonder nadere bewijsstukken, maar de steekproef
zowel ad random doen (de grootte van de steekproef kan jaarlijks variëren), als wanneer de
36 Indien ook fysiotherapeuten toegang hebben tot de opleiding tot gipsverbandmeester, kan de werkervaring opgedaan in het
beroep van gipsverbandmeester dus meetellen voor de registratie als fysiotherapeut.
17

eigen verklaring hiertoe aanleiding geeft (de gerichte steekproef bij eigen verklaringen waaruit
blijkt dat de werkervaring rond de grens van 2080 ligt).
Nagenoeg alle geconsulteerde beroepsorganisaties kiezen voor systeem a. Zij vinden het niet nodig
dat beroepsbeoefenaren standaard bewijsstukken moeten bijvoegen bij de aanvraag en de eigen
verklaring. Een verplichting om de aanvraag standaard met nadere bewijsstukken te onderbouwen
wordt een te grote (financiële) last gevonden voor de beroepsbeoefenaren, met name voor de
zelfstandig gevestigden. Bovendien mag vertrouwd worden op de eigen verantwoordelijkheid en
professionaliteit van de beroepsbeoefenaren. Een bepaalde mate van risico op fraude moet in dat
geval worden geaccepteerd.
VWS heeft zich aanvankelijk op het standpunt gesteld dat systeem a te fraudegevoelig is en
bovendien een te grote verantwoordelijkheid bij het BIG-register legt. De frequentie van de steekproef
moet immers groter zijn dan onder systeem b indien beroepsbeoefenaren ook daadwerkelijk een druk
willen voelen om hun aanvraag waarheidsgetrouw in te vullen.
Gebleken is echter dat de beroepsorganisaties in meerderheid niet afwijzend staan tegenover het
door de KNMG gehanteerde systeem bij de specialistenregistraties, waarbij de registratiecommissies
zowel steekproefsgewijs als wanneer de eigen verklaring hier aanleiding toe geeft tot het nader
opvragen van bewijsstukken overgaan. Ook VWS ziet van systeem c. de voordelen in. Voor de
periodieke registratie van artikel 8 zal daarom bij systeem c worden aangesloten, waarbij de omvang
van de steekproef per jaar zal worden bepaald door het BIG-register.
Besluit
Ter onderbouwing van de herregistratieaanvraag kan volstaan worden met een getekende eigen
verklaring. De eigen verklaring zal bestaan uit een (digitaal) standaardformulier opgesteld door het
BIG-register met een aantal relevante vragen over het werkverleden binnen het desbetreffende
gebied der beroepsuitoefening. Hij hoeft bij de aanvraag verder geen bewijsstukken bij te voegen.
Het BIG-register zal steekproefsgewijs de aanvragen controleren, waarbij de steekproef zowel
willekeurig als op basis van de informatie uit de ingediende aanvraag kan plaatsvinden.
Om de prikkel tot het afgeven van onjuiste informatie over het werkverleden kan het BIG-register op
twee wijzen controle uitoefenen op ingediende aanvragen:
1. Willekeurige steekproef:
Een bepaald percentage van de indieners moet op verzoek van het BIG-register hun aanvraag
alsnog met bewijsstukken onderbouwen 37 . Het BIG-register moet vervolgens beoordelen of deze
bewijsstukken de aanvraag voldoende ondersteunen 38 .
De controles moeten zodanig groot in aantal zijn dat er voldoende druk bij de
beroepsbeoefenaren wordt gevoeld om de eigen verklaring naar waarheid in te vullen 39 . Hierdoor
zal er een zelfregulerend effect optreden en dit zal mensen weerhouden de eigen verklaring niet
naar waarheid in te vullen. De omvang van de steekproef kan jaarlijks ook echter variëren. Ten
eerste zal controle alleen relevant zijn bij aanvragen op grond van opgedane werkervaring en niet
op grond van scholing 40 . Ten tweede zal het merendeel van de aanvragen ruim aan de norm voor
werkervaring voldoen. De noodzaak op controle van deze aanvragen is minder groot, waardoor
de steekproef beperkt kan blijven.
37 Dit levert geen probleem op, aangezien in artikel 8 lid 4 (na vernummering lid 5) bepaald is dat de doorhaling achterwege
blijft zolang niet is beslist op een tijdig ingediende aanvraag tot herregistratie.
38 Dit is een voor beroep vatbaar besluit en zal dus door de betrokkene aan de rechter voorgelegd kunnen worden. Het BIGregister
moet zijn besluit om niet tot verlenging van de inschrijving over te gaan dus goed motiveren!
39 Zoals ook het geval is bij de controles van de belastingdienst.
40 Indien iemand zicht herregistreert op basis van de scholingseis volstaat het overleggen van een “herregistratiecertificaat”
afgegeven door een erkende opleidingsinstelling.
18

2. Controle n.a.v. de ingediende aanvraag:
- Indien de gegevens uit de aanvraag/eigen verklaring aanleiding geven tot nader onderzoek (dat
zal vooral het geval zijn indien een beroepsbeoefenaar zich rond de grens van 2080 uur
werkervaring in vijf jaar bevindt), kan het BIG-register besluiten deze aanvraag met nadere
bewijsstukken door de beroepsbeoefenaar te laten onderbouwen.
- Als de werkervaring buiten de EER is opgedaan, zal direct bij de aanvraag door de
beroepsbeoefenaar meer informatie moeten worden gegeven over de omvang, duur en aard van
de verrichte werkzaamheden. Hij zal hiertoe direct de benodigde bewijsstukken moeten
bijvoegen. Dit is dus niet afhankelijk van de kans dat hij binnen de steekproef valt en in zoverre
een uitzondering op de hoofdregel dat een eigen verklaring volstaat.
Het voordeel van dit getrapte systeem is dat de omvang van de steekproef klein gehouden zal
kunnen worden, terwijl toch het beoogde doel kan worden bereikt. Het grootste deel van de
beroepsbeoefenaren die werkzaam is binnen hun BIG-beroep zal immers gemakkelijk aan de
gestelde eisen voldoen: hun werkervaring is zodanig ruim dat er geen twijfel bestaat over de vraag of
zij voldoende gewerkt hebben binnen hun deskundigheidsgebied. Zij hoeven dus ook niet allemaal
gecontroleerd te worden. Bij de beroepsbeoefenaren waarvan uit de aanvraag blijkt dat er mogelijke
twijfel bestaat over het aantal gewerkte uren, zal het BIG-register bewijsstukken kunnen opvragen.
3.9 Bewijsstukken
Besluit
Valt iemand binnen de steekproef dan wel binnen een controlegroep, dan zal hij/zij de aanvraag
alsnog binnen een bepaalde termijn met nadere bewijsstukken moeten onderbouwen. Dit legt de
verantwoordelijkheid bij de beroepsbeoefenaar neer om zijn aanvraag – indien gevraagd – tijdig te
kunnen onderbouwen met nadere bewijsstukken.
Het thans gekozen systeem van volstaan met een eigen verklaring en desgevraagd de aanvraag
nader onderbouwen met bewijsstukken ontslaat de beroepsbeoefenaar niet van het verzamelen van
de benodigde bewijsstukken: indien hij binnen de steekproef dan wel de controlegroep valt zal hij toch
desgevraagd (tijdig) de juiste stukken moeten kunnen overleggen.
Door de sterke opkomst van de digitalisering hoeft het overleggen van bewijsstukken geen last voor
beroepsbeoefenaren dan wel voor werkgevers te zijn. Deze laatste beschikken immers altijd over
informatie over de omvang van de aanstelling binnen het BIG-beroep en informatie over eventuele
werkonderbrekingen 41 . Op het moment dat de eerste herregistraties zullen plaatsvinden (omstreeks
2012) is het de verwachting dat het makkelijk(er) zal zijn eventueel opgevraagde bewijsstukken
digitaal aan te leveren bij de aanvraag om herregistratie 42 .
3.9.1 Bewijsstukken beroepsbeoefenaren in loondienst
Indien het BIG-register nadere stukken opvraagt ter onderbouwing van de aanvraag moet duidelijk
zijn welke stukken hiervoor in ieder geval in aanmerking komen. Welke stukken voldoende zijn voor
het onderbouwen van een individuele aanvraag voor herregistratie is afhankelijk van de situatie en
wordt aan de beroepsbeoefenaar overgelaten 43 .
41 Volgens artikel 4.3, eerste lid Arbeidstijdenwet zijn zij verplicht een registratie bij te houden van de arbeidstijden.
42 Verpleegkundigen zullen gaan werken met het bijhouden van een “digitaal portfolio”, welk systeem naar verwachting in 2006
operationeel zal zijn. Hierin zal de verpleegkundige allerlei relevante informatie over haar beroepservaring en scholing gaan
bijhouden. Het is te verwachten dat ook andere beroepsgroepen in de toekomst meer met digitale portfolio’s zullen gaan
werken. Het digitale portfolio is te gebruiken als bewijsstuk. Benoeming hiervan in deze notitie heeft overigens niet de
bedoeling andere typen bewijsstukken uit te sluiten.
43 Denkbaar is dat een werkgever in geval van een arbeidsconflict weigert een werkgeversverklaring af te geven. Werkgevers
zullen niet wettelijk verplicht worden hieraan mee te werken. Er wordt niet getreden in arbeidsconflicten. Wel zal - in de
19

Als bewijsstukken voor beroepsbeoefenaren in loondienst komen in aanmerking:
- de individuele arbeidsovereenkomst, waarin is opgenomen de hoeveelheid uren per week
(waarbinnen werkzaamheden worden verricht die vallen binnen de deskundigheidsomschrijving van
het betreffende beroep);
- een kopie van een (recente) loonstrook;
- een werkgeversverklaring 44 over het arbeidsverleden van de voorgaande vijf jaar binnen het
desbetreffende beroepsgebied dan wel
- een verklaring van het uitzendbureau omtrent het aantal uren dat iemand in de voorgaande vijf jaar
een aanstelling heeft gehad binnen het desbetreffende beroepsgebied 45
- bestaande brieven van werkgevers/instanties met nadere informatie over de duur van
werkonderbrekingen in geval van ziekte of bijzonder verlof.
Het is de verwachting dat in de praktijk software ontwikkelaars zullen komen met eenvoudig
hanteerbare registratiesystemen voor werkgevers (voor zover deze nog niet bestaan), waarin het
aantal uren dat een beroepsbeoefenaar in de instelling heeft gewerkt makkelijk kan worden
bijgehouden.
3.9.2 Bewijsstukken vrijgevestigde beroepsbeoefenaren
Iedere (vrijgevestigde) beroepsbeoefenaar heeft de plicht tot het voeren van een deugdelijke
administratie en moet te allen tijde ook tegenover de Belastingdienst zijn inkomsten naar behoren
kunnen aantonen. Het aanleveren van bewijs over inkomsten en daaruit gerelateerd de gewerkte
uren, zou in veel gevallen geen grote, extra belasting hoeven op te leveren.
Vrijgevestigde beroepsbeoefenaren zouden desgevraagd de volgende bewijsstukken moeten kunnen
overleggen:
- een accountantsverklaring waarin de accountant verklaart dat het aannemelijk is dat de
beroepsbeoefenaar zoveel uren werkervaring heeft opgedaan. Dit kan de accountant afleiden uit de
omzet en het gehanteerde uurtarief in de voorgaande vijf jaar en eventuele werkonderbrekingen 46 .
Een zelfstandig gevestigde beroepsbeoefenaar moet bovendien de beschikking hebben over
informatie waaruit blijkt hoeveel uren hij aan elke behandelde klant heeft gefactureerd.
- de accountantsverklaring kan eventueel onderbouwd worden met een afschrift van de bladzijde uit
de voorgaande vijf jaarverslagen van de winst- en verliesrekening waaruit de omzet uit die
betreffende jaren blijkt. Dit moet in principe mogelijk zijn, aangezien er jaarlijks jaarverslagen (door
een accountant) moeten worden gemaakt van de gevoerde praktijk waaruit de jaarlijkse omzet
blijkt 47 .
Eventueel kan de aanvraag nog aanvullend onderbouwd worden met:
toelichting op de amvb - worden opgenomen dat redelijkerwijs van een werkgever verwacht mag worden dat deze meehelpt om
een beroepsbeoefenaar tijdig aan de benodigde bescheiden voor herregistratie te helpen.
44 Het BIG-register zal hiervoor een standaard formulier – digitaal te downloaden - kunnen opstellen dat door de werkgever – in
principe eens per vijf jaar - ingevuld en ondertekend hoeft te worden. Wisselt de beroepsbeoefenaar van werkgever, dan is het
de verantwoordelijkheid van de beroepsbeoefenaar om de benodigde informatie vast te leggen dan wel over te dragen aan de
nieuwe werkgever, zodat de nieuwe werkgever in staat is een verklaring af te geven over de gehele voorgaande periode van
vijf jaar.
45 Indien een beroepsbeoefenaar meerdere arbeidscontracten (al dan niet via een uitzendbureau) heeft gehad, moet hij per
werkgever een verklaring van de omvang van het verrichtte dienstverband bijvoegen met daarin opgenomen een verklaring van
eventuele werkonderbrekingen.
46 De ANT brengt onder de aandacht dat tandartsen niet op basis van een uurtarief worden beloond, maar op basis van het
aantal verrichtingen. Ook moet de omzet van eventueel ingeschakelde hulpkrachten uit de omzet worden gehaald, om zo een
reëel zicht te kunnen krijgen op de hoeveelheid werkuren van de tandarts.
47 De ANT wijst erop dat beginnende tandartsen veelal niet zullen worden ondersteund door een accountant, maar de
belastingaangiften zelf doen. Het bijhouden van een gedetailleerde urenadministratie door de tandarts zelf of door de praktijk
waar hij tijdelijk als waarnemer werkzaam is, is een (te) grote last, aldus de ANT. In de praktijk is echter te verwachten dat
hiervoor software zal worden ontwikkeld die kan worden gekoppeld aan andere informatiesystemen, zodat de belasting
hiervoor geminimaliseerd kan worden.
20

- een kopie van inschrijving in Kamer van Koophandel met omschrijving van de onderneming/praktijk.
- bij (tijdelijke) waarneming in een andere praktijk een kopie van de schriftelijke
waarnemingsovereenkomst (waaruit kan blijken voor hoeveel uren de waarneming is aangegaan)
dan wel een verklaring van de verantwoordelijke van die praktijk over het aantal uren dat de
beroepsbeoefenaar binnen die praktijk heeft gewerkt.
Omdat de te overleggen accountantsverklaring slechts hoeft te worden overgelegd indien een
beroepsbeoefenaar binnen de steekproef valt (dus niet standaard elke vijf jaar), zullen de kosten van
het opstellen van de accountantsverklaring voor de zelfstandig gevestigde beroepsbeoefenaren
beperkt kunnen blijven 48 .
3.10 Inschrijvings- en bewijsproblemen
Signaleren aflopen registratie
Het BIG-register zal de ingeschreven beroepsbeoefenaren tijdig 49 informeren dat de vijfjaars termijn
voor inschrijving gaat aflopen, zodat zij op tijd in staat zijn hun aanvraag voor herregistratie in te
dienen.
Ook de specialisten moeten worden geïnformeerd over de gevolgen van doorhaling van hun
inschrijving in het specialistenregister voor hun inschrijving in het BIG-register. Aan het
herregistratiepakket, dat alle specialisten vier maanden voor de expiratiedatum van hun registratie
door de specialistenregistratiecommissie wordt toegezonden, zal een brief van het BIG-register
worden toegevoegd met de mogelijke gevolgen van die doorhaling voor de inschrijving in het BIGregister.
Scholing niet voltooid op expiratiedatum registratie
Het scholingsprogramma moet zijn voltooid voor de expiratiedatum van de registratie. Problemen
rijzen als het scholingsprogramma dan nog niet is voltooid of langer duurt dan voorzien.
Overwogen is de mogelijkheid van tijdelijke inschrijving of inschrijving onder voorwaarden op te
nemen. Hierdoor kan iemand in nader te bepalen gevallen (als betrokkene b.v. nagenoeg voldoet aan
de werkervaringseis of de scholingseis) in de gelegenheid worden gesteld alsnog aan één van de
voorwaarden te voldoen. De inschrijving zou bijvoorbeeld tijdelijk met een half jaar kunnen worden
verlengd. Binnen die periode moet betrokkene dan alsnog voldoen aan een van beide
herregistratiecriteria. Dit zou een mogelijke bron van beroepszaken tegen beslissingen om
doorgehaald te worden kunnen inperken 50 .
Echter, onduidelijk is wie de voorwaarden moet opstellen en wie moet gaan toezien op de naleving
van de voorwaarden 51 . Een inschrijving onder voorwaarden brengt ook rechtsonzekerheid met zich
mee ten aanzien van de geldigheid van de inschrijving. Verder zal het leiden tot een toename van de
administratieve lasten, hetgeen ongewenst is. Daarom zal inschrijving onder voorwaarden vooralsnog
niet in de wet opgenomen worden. Als niet voldaan is aan de voorwaarden op de expiratiedatum volgt
doorhaling uit het register en is de beroepsbeoefenaar niet meer geregistreerd. Op het moment dat hij
48 Het is hierbij de keuze van de beroepsbeoefenaar of hij voorafgaande aan het indienen van zijn aanvraag om herregistratie
de accountantsverklaring laat opstellen, zodat wanneer hij binnen de steekproef valt hij tijdig de verklaring in huis heeft, of dat
hij de verklaring pas laat opstellen wanneer dat hem door het BIG-register wordt gevraagd. Hierbij zij opgemerkt dat wanneer
iemand een eigen praktijk heeft waaruit hij zijn inkomen verdient, het aannemelijk is dat hij meer dan 8 uren per week in de
praktijk werkt. De kans is dan klein(er) dat hij gericht zal worden gecontroleerd.
49 De termijn hiervoor moet nog worden vastgesteld; deze moet echter zodanig zijn dat een beroepsbeoefenaar die niet aan de
werkervaringseis voldoet, in staat is door middel van het volgen van scholing alsnog zijn herregistratie veilig te stellen. Het
moet echter ook weer niet zodanig lang zijn dat de beroepsbeoefenaar de termijn weer vergeet.
50 Geclausuleerde inschrijvingen zijn thans alleen voorbehouden aan buitenlandse beroepsbeoefenaren, die qua
deskundigheid en opleiding nagenoeg gelijkwaardig zijn aan de Nederlandse opleiding. Alléén deze mensen kunnen een
clausule voorgeschreven krijgen (bijv. supervisie voor een bepaalde periode). Dit is de geclausuleerde inschrijving ex artikel 41
lid 3 Wet BIG.
51 Indien het BIG register hiervoor zou moeten gaan zorgdragen moet dit in de wet verankerd worden.
21

het scholingsprogramma heeft afgerond, kan hij weer worden geregistreerd in het BIG-register en
begint een nieuwe termijn van vijf jaar te lopen 52 .
Niet tijdig doen van aanvraag
Indien een beroepsbeoefenaar zich niet tijdig meldt voor het verlengen van zijn inschrijving in het
register, kan zijn aanvraag niet tijdig in behandeling worden genomen. Hierdoor vindt automatisch
doorhaling van zijn inschrijving plaats op het moment dat 5 jaar is verstreken na de meest recente
datum genoemd in artikel 8, lid 2.
Niet tijdig aanleveren bewijsstukken
Indien iemand binnen de steekproef valt dat wel binnen een controle, zal het BIG-register hem
verzoeken zijn aanvraag met nadere bewijsstukken te onderbouwen. Hij zal hiertoe een termijn
krijgen van zes weken 53 . Na het verstrijken van deze termijn zal het BIG-register nog een rappel
toesturen, met hierin duidelijk aangegeven wat de gevolgen zijn van het alsnog niet tijdig
(bijvoorbeeld binnen twee weken) aanleveren van de benodigde stukken. Tijdens de behandeling van
de aanvraag zal de doorhaling van de aantekening in het register nog achterwege blijven (artikel 8, lid
4 Wet BIG).
Indien daarna de gevraagde stukken nog niet zijn aangeleverd, zal de aanvraag niet in behandeling
genomen kunnen worden wegens onvoldoende onderbouwing van de aanvraag 54 . Hierdoor zal de
herregistratietermijn van vijf jaar op het daarvoor vaststaande moment verlopen (van rechtswege) met
als gevolg doorhaling uit het register. Het is dus belangrijk dat beroepsbeoefenaren hun eigen
verantwoordelijkheid ook nemen. Goede voorlichting hierover is belangrijk.
Fraude met bewijsstukken
Indien aantoonbaar gebleken is dat er gefraudeerd is met de bewijsstukken 55 zal het BIG-register de
aanvraag om herregistratie gemotiveerd afwijzen, waardoor geen herregistratie zal kunnen
plaatsvinden met alle daaraan verbonden rechtsgevolgen van dien. Deze afwijzing van de aanvraag
is overigens een voor beroep vatbaar besluit ingevolge de algemene wet bestuursrecht.
In het geval van gebleken fraude doet het BIG-register altijd aangifte, hetgeen voor de
beroepsbeoefenaar kan leiden tot een strafblad.
3.11 Werkervaring opgedaan in het buitenland
Besluit
Werkervaring opgedaan in het buitenland (zowel binnen als buiten de EER) telt mee in de ureneis bij
de opgedane werkervaring. Aan iemand die in het buitenland heeft gewerkt worden dezelfde eisen
gesteld als aan de mensen die in Nederland hun werkervaring hebben opgedaan.
Indien het werkervaring betreft opgedaan buiten de EER, zal de aanvraag altijd direct moeten worden
onderbouwd met nadere bewijsstukken inzake de omvang, duur en aard van de verrichte
werkzaamheden.
Buitenslands gediplomeerden
52
Artikel 8, vijfde lid, voorziet hierin: als een verzoek om inschrijving na een aanvankelijke doorhaling (en dus ook een eerdere
inschrijving) wordt ingediend, wordt dit geweigerd indien de aanvrager in de periode die voorafgaat aan zijn aanvraag tot
inschrijving, niet heeft voldaan aan de werkervarings- of de scholingseis. Heeft hij hieraan wel voldaan, dan kan zijn verzoek
dus niet worden geweigerd en wordt hij ingeschreven.
53
De werkgeversorganisaties vinden deze termijn voldoende lang om te kunnen voldoen aan de vraag om het afgeven van
een werkgeversverklaring.
54
Het argument dat een werkgever niet wil meewerken aan het afgeven van een werkgeversverklaring als gevolg van een
arbeidsconflict zal daaraan niet afdoen. Het blijft de verantwoordelijkheid van de beroepsbeoefenaar om zijn aanvraag –
desnoods met andere stukken – te onderbouwen.
55
Doordat digitale bestanden in de toekomst steeds meer met elkaar gekoppeld kunnen worden kan dit aangetoond worden.
22

Op buitenslands gediplomeerden zijn de regels van herregistratie in gelijke mate als op binnenslands
gediplomeerden van toepassing. Artikel 8 tweede lid verwijst naar:
- de datum waarop de ingeschrevene een bij of krachtens hoofdstuk III of VI aangewezen
getuigschrift heeft verkregen;
- een verklaring als bedoeld in artikel 41, eerste lid onder b BIG (verklaring van
vakbekwaamheid);
- een EG verklaring als bedoeld in artikel 41, eerste lid onder c BIG (aangewezen EG diploma’s
worden automatisch erkend binnen Europa): als een diploma van een in het buitenland
gediplomeerde beroepsbeoefenaar voorkomt op de lijst van aangewezen diploma’s, wordt het
diploma erkend en vindt hiermee de eerste registratie in het BIG register plaats.
Onderscheid moet worden gemaakt tussen gediplomeerden binnen de EER 56 en buiten de EER.
3.11.1 Gediplomeerden van binnen de EER
Op mensen van binnen de EER is de Europese Richtlijn erkenning beroepskwalificaties 57 van
toepassing. De richtlijn stelt de regels vast volgens welke de ontvangende lidstaat, de in een andere
lidstaat of andere lidstaten verworven beroepskwalificaties, erkent voor de toegang tot en de
uitoefening van dit beroep. Erkenning van de beroepskwalificaties door de ontvangende lidstaat geeft
de begunstigde in deze lidstaat toegang tot hetzelfde beroep als dat waarvoor hij in de lidstaat van
oorsprong de kwalificaties bezit en stelt hem in staat dit beroep uit te oefenen onder dezelfde
voorwaarden als die welke voor eigen onderdanen gelden.
Onderdanen van lidstaten van de EER en Zwitserland kunnen zich in het BIG-register laten
registreren indien zij een verklaring van geen bezwaar hebben gekregen, dan wel indien aan hen een
EG-verklaring is afgegeven 58 . Artikel 8 lid 5 BIG is van overeenkomstige toepassing op de
(buitenlands) gediplomeerden die een aangewezen getuigschrift bezitten of een verklaring dan wel
een EG-verklaring bezitten. Dit betekent dat, indien een EER onderdaan eenmaal is geregistreerd in
het BIG-register, hij vijf jaar later 59 moet voldoen aan de voorwaarden die artikel 8 BIG stelt voor haar
eigen ingezetenen.
Ook EER onderdanen die zich voor het eerst in Nederland laten registreren en die langer dan 5 jaar
geleden hun aangewezen diploma hebben behaald, moeten (net als Nederlands gediplomeerden die
zich voor het eerst laten registreren en die langer dan 5 jaar geleden hun diploma hebben behaald) bij
de eerste registratie in het BIG-register aantonen dat zij (in de vijf aan de inschrijving voorafgaande
jaren) hebben voldaan aan de eisen voor periodieke registratie.
3.11.2 Gediplomeerden van buiten de EER
Op mensen van buiten de Europese Unie is (ook) het Besluit Buitenlands gediplomeerden
Volksgezondheid van toepassing 60 . De Commissie adviseert de Minister of de aanvrager een proeve
van bekwaamheid moet afleggen of een aanpassingsstage moet doorlopen. De Commissie kan
bepalen dat de buitenslands gediplomeerde die beschikt over een getuigschrift dat is afgegeven door
de autoriteit van een staat die is gelegen buiten het EER-gebied, ook een kennis- en
vaardighedentoets dient af te leggen 61 . Zodra de buitenslands gediplomeerde aan de gestelde eisen
heeft voldaan, kan hij zich in het BIG-register inschrijven.
56
De EER bestaat uit de vijfentwintig Europese landen van de EU en de drie EER landen (IJsland, Noorwegen en
Liechtenstein).
57
Richtlijn van het Europees Parlement en de Raad van 7 september 2005 betreffende de erkenning van beroepskwalificaties,
2005/36 EG.
58
Af te geven door de Commissie Buitenslands gediplomeerden.
59
De periode voor herregistratie vangt aan op het moment dat hij de EG-verklaring heeft verkregen.
60 Besluit van 12 mei 1995, Stb. 1996, 69.
61 Aldus het nieuwe artikel 3a bij de wijziging van het besluit maart 2006.
23

3.11.3 Werkervaring opgedaan buiten de EER
Het kan zijn dat iemand die in het BIG-register staat geregistreerd enige tijd in het buitenland gaat
werken. Werkervaring die hij tijdens zijn herregistratieperiode in een EER land heeft opgedaan, telt
gewoon mee (bijvoorbeeld werken als verpleegkundige in Frankrijk). Daarop moeten dan dezelfde
regels met betrekking tot bewijslast gelden als ten aanzien van werkervaring opgedaan in Nederland.
Werkervaring opgedaan in een land van buiten de EER telt in principe ook mee. De vraag doet zich
echter voor hoe gegarandeerd kan worden dat iemand in voldoende mate volgens de in Nederland
geldende professionele standaard daar relevante werkervaring heeft opgedaan. Het niveau van de
beroepsuitoefening kan immers in landen van buiten de EER wezenlijk verschillen met het niveau in
Nederland.
Er zal in elk geval standaard in het formulier “eigen verklaring” een vraag worden opgenomen of de
werkervaring is opgedaan binnen of buiten de EER. Als de werkervaring buiten de EER is opgedaan,
zal direct bij de aanvraag door de beroepsbeoefenaar meer informatie moeten worden gegeven over
de omvang, duur en aard van de verrichte werkzaamheden. Hij zal hiertoe direct de benodigde
bewijsstukken moeten bijvoegen. Dit is dus niet afhankelijk van de kans dat hij binnen de steekproef
valt. In zoverre is dit een uitzondering op de hoofdregel dat een eigen verklaring volstaat.
Het valt te overwegen de Commissie Buitenlands Gediplomeerden Volksgezondheid (CBGV) te laten
oordelen over de vraag of de in het buitenland opgedane werkervaring al dan niet mag/kan meetellen
voor herregistratie in een artikel 3 beroep. Dit moet nog verder voor de praktijk worden uitgewerkt.
24

4 DE GELIJKSTELLINGSBEPALING
4.1 Algemeen
Ingeschrevenen in het BIG-register die niet in voldoende mate werkzaam zijn geweest in het beroep
waarvoor ze zijn opgeleid en die geen - voor herregistratie relevante - scholing hebben gevolgd,
kunnen niet geherregistreerd worden. Van deze regel kan worden afgeweken indien sprake is van
gelijkstelling van werkzaamheden. Ingeschrevenen die niet (meer) op het desbetreffende terrein van
de individuele gezondheidszorg werkzaam zijn kunnen dan toch in het BIG-register ingeschreven
blijven staan.
In artikel 8, zesde lid, onder b staat dat onze minister al dan niet op het gebied van de individuele
gezondheidszorg liggende werkzaamheden kan aanwijzen die voor de toepassing van dit artikel
worden gelijkgesteld met werkzaamheden op het desbetreffende gebied der beroepsuitoefening. De
vraag dient te worden beantwoord welke werkzaamheden onder de reikwijdte van de
gelijkstellingsbepaling moeten komen te vallen.
De beroepsorganisaties hebben aanvankelijk veel verschillende soorten werkzaamheden voorgesteld
om voor gelijkstelling in aanmerking te komen. Genoemd is het werk van docenten,
(wetenschappelijk) onderzoekers, leidinggevende functies in een zorginstelling (manager/directeur),
organisatorische functies bij de overheid of bij kruisverenigingen, inspecteurs voor de
volksgezondheid, ambtenaren op een ministerie, beleidsmedewerkers binnen de beroepsgroepen,
personen in leidinggevende functies binnen de beroepsgroep en adviserende functionarissen. VWS is
echter van mening dat slechts een beperkt aantal werkzaamheden in aanmerking komt voor
gelijkstelling. Voormalige beroepsbeoefenaren die zich naar derden met hun beroepstitel willen
profileren, terwijl zij niet meer voldoende werkzaam zijn binnen het desbetreffende beroepsgebied,
staat het immers altijd vrij hun beroepstitel te behouden door het volgen van scholing.
Indien in de wet BIG de mogelijkheid wordt opgenomen van het voeren van de titel met de toevoeging
“niet praktiserend” voor voormalige beroepsbeoefenaren die uit het register zijn geschrapt 62 , komt de
in het veld gevoelde noodzaak van het gelijkstellen van vele soorten werkzaamheden in een ander
daglicht te staan. Dit maakt het belangrijk om zeer kritisch om te gaan met het gelijkstellen van
werkzaamheden. De veronderstelling is immers dat door het verrichten van de gelijkgestelde
werkzaamheden iemand de competenties blijft bezitten die nodig zijn voor het uitoefenen van het
basisberoep zonder dat daarvoor aanvullende scholing nodig is. Het gevolg is dat het verrichten van
de gelijkgestelde werkzaamheden recht geeft op het voeren van de wettelijk beschermde titel met alle
daarbij behorende rechten en plichten (toepasselijkheid tuchtrecht).
4.2 Gelijkgestelde werkzaamheden
Er kunnen functies zijn waarbij het noodzakelijk is om op de hoogte te blijven van de recente
ontwikkelingen binnen het desbetreffende gebied der beroepsuitoefening, zonder dat men op dat
gebied ook daadwerkelijk werkzaam is. Het op de hoogte moeten blijven vormt dan een onderdeel
van (de functieomschrijving van) die functie. Indien dit het geval is, zal de werkgever dan wel de
functionaris er ook verantwoordelijk voor zijn dat hiertoe voldoende mogelijkheden worden geboden.
Door in die functie te werken en zo voldoende functiegebonden werkervaring of scholing op te doen,
kan ervan worden uitgegaan dat de functionaris op de hoogte blijft van de recente ontwikkelingen op
het desbetreffende beroepsgebied.
Het is niet aangewezen deze functionarissen te verplichten via scholing hun herregistratie te
behouden, omdat zij uit hoofde van de functie al op de hoogte moeten blijven van de ontwikkelingen
62 Hierover wordt overleg gevoerd tussen de Minister van VWS en de Eerste Kamer. De uitkomst van dit overleg was ten tijde
van het opstellen van deze beleidsnotitie nog niet duidelijk.
25

innen het beroepsgebied. Zolang de functionaris dus in die functie (voldoende) werkt, kan hij zich op
grond van zijn werkervaring (ook al is deze niet opgedaan binnen de individuele gezondheidszorg)
laten herregistreren. Deze functionarissen hoeven zich dus niet te scholen om in het register te
kunnen blijven: het vereiste van scholing zou immers dubbelop zijn.
Om voor gelijkstelling in aanmerking te kunnen komen moeten de werkzaamheden dan ook voldoen
aan het volgende criterium 63 :
Besluit
Werkzaamheden kunnen worden gelijkgesteld indien het op de hoogte blijven van de recente
ontwikkelingen binnen het desbetreffende beroepsgebied een onlosmakelijk onderdeel vormt van (de
functieomschrijving van) de functie, zonder dat men op dat beroepsgebied ook daadwerkelijk
werkzaam is. Iemand blijft dan uit hoofde van de uitoefening van zijn functie automatisch op de
hoogte van de ontwikkelingen binnen het beroepsgebied. Aparte scholing is dan overbodig 64 .
Werkzaamheden die kunnen worden gelijkgesteld kunnen al dan niet op het gebied van de
individuele gezondheidszorg liggen 65 :
• werkzaamheden op het gebied van de individuele gezondheidszorg:
mensen die wel in de individuele gezondheidszorg werkzaam zijn, doch die geen
werkervaring opdoen op het desbetreffende gebied van de beroepsuitoefening waarvoor ze in
het BIG-register staan ingeschreven;
• werkzaamheden die niet liggen op het gebied van de individuele gezondheidszorg: mensen
die niet voldoen aan de werkervaringseis en waarvoor de scholingseis niet relevant is, omdat
zij een functie vervullen waarbij het op de hoogte blijven van actuele ontwikkelingen “gelijk
staat” aan hetgeen met scholing wordt beoogd. Bovendien moet het voeren van de titel
logisch passen bij de functie, bijvoorbeeld 66 :
- Praktijkdocenten die binnen een gezondheidszorginstelling lesgeven in het “centrale
vak” en/of in specialismen/differentiaties van de artikel 3 beroepen;
- Inspecteurs werkzaam bij de Inspectie voor de Gezondheidszorg;
63 Aanvankelijk is nog gedacht een ander criterium te gebruiken, nl. of er een noodzaak bestaat dat het tuchtrecht op de
werkzaamheden van de betrokkene van toepassing moet blijven. Indien dat zo zou zijn, zou de functie kunnen worden
gelijkgesteld. Hierdoor zou bereikt worden dat bepaalde functionarissen onder het bereik van het tuchtrecht zouden blijven
vallen. Voor de invulling van de gelijkstellingsbepaling zal het niet als apart criterium worden gebruikt, omdat het een
onvoldoende objectiveerbaar criterium bleek te zijn.
64 De werknemersorganisaties wilden als criterium hanteren is of er voldoende contact is geweest met de werkvloer dan wel of
er voldoende in de praktijk is gewerkt. De docent die in een onderwijsinstelling les geeft zou bijvoorbeeld te ver van de praktijk
af staan. Door andere partijen is erop gewezen dat het gekozen criterium voorbij gaat aan het belang van praktische
werkervaring (‘vingervlugheid’) als essentieel bestanddeel van de deskundigheid. Zij zijn dan ook voorstander van een
beperkte toepassing van de gelijkstellingsbepaling. Deze zou alleen gebruikt mogen worden voor die werkzaamheden waarbij
de gelijkgestelde, na het beëindigen van de gelijkgestelde werkzaamheden, weer direct als praktiserend beroepsbeoefenaar
aan de slag kan gaan, zonder daarbij eerst weer allerlei (praktische) scholing te moeten volgen. Het is echter belangrijk om bij
de beoordeling of werkzaamheden al dan niet voor gelijkstelling in aanmerking te komen in de gaten te houden dat niet
vergeleken moet worden met mensen die gewerkt hebben, maar met mensen die onvoldoende werkervaring hebben en dus
scholing moeten volgen. Ook van deze mensen zou gesteld kunnen worden dat zij voldoende vingervlugheid missen,
aangezien zij niet voldoende praktische werkervaring hebben opgedaan. Voldoende vingervlugheid wordt door de wet echter
niet als eis gesteld. Op basis van de scholing kan iedereen zijn herregistratie veilig stellen. Dit neemt niet weg dat een
belangrijk onderdeel van de scholing wel gericht zal zijn op het (weer) verkrijgen van praktische vaardigheden.
65 Of wetenschappelijk onderzoekers op het gebied van het betreffende basisberoep kunnen worden gelijkgesteld is nog niet
duidelijk. Dit is afhankelijk van het antwoord op de vraag welk soort onderzoek (klinisch onderzoek of bijvoorbeeld
patiëntgebonden onderzoek?) kan worden aangemerkt als voldoende garantie biedend voor het op de hoogte blijven van de
ontwikkelingen binnen het beroepsgebied. Indien het onderzoek hiertoe niet voldoende garantie biedt, zou het verdedigbaar
zijn hen onder de normale regels van artikel 8 te laten vallen en van hen te verlangen dat zij alleen op basis van scholing hun
registratie kunnen behouden. Omdat wetenschappelijk onderzoekers alleen spelen bij de beroepen uit de tweede tranche, zal
VWS besluitvorming hierover aanhouden.
66 Deze opsomming van mogelijk gelijk te stellen werkzaamheden is niet limitatief.
26

Zodra beroepsorganisaties, werkgevers- en werknemersorganisaties gezamenlijk hebben besloten
welke werkzaamheden voor gelijkstelling in aanmerking zouden moeten komen, kunnen zij bij VWS
gezamenlijk een nader onderbouwd verzoek tot gelijkstelling van die werkzaamheden indienen,
daarbij rekening houdend met de kaders zoals omschreven in deze notitie.
Het is aan de minister om de lijst met gelijkgestelde werkzaamheden samen te stellen dan wel indien
nodig in de toekomst te wijzigen/uit te breiden. Dit gebeurt in een ministeriele regeling, waardoor
wijzigingen/aanvullingen door de minister binnen korte tijd kunnen worden aangebracht.
4.3 Geen gelijkstelling
Besluit
Indien het bij bepaalde functies gewenst is dat de functionaris op de hoogte moet blijven van het
vakgebied, doch dit niet automatisch voortvloeit uit de uitoefening van de functie, noch een
onderdeel uitmaakt van de functie-eisen, kunnen diens werkzaamheden niet worden gelijkgesteld.
De functionaris valt gewoon onder de regels van artikel 8: hij zal zich dan moeten scholen wil hij zijn
titel behouden. Schoolt hij niet, dan verliest hij zijn titel.
Er zijn functies waarbij het niet vanzelfsprekend is dat een functionaris op de hoogte blijft van de
ontwikkelingen binnen het beroepsgebied. In deze functies is het weliswaar prettig, doch geen
voorwaarde dat de persoon zijn titel blijft hanteren. Het kan wel zeer wenselijk zijn dat betrokkene
door het gebruik van de titel aan derden kan aantonen inhoudelijk deskundig te zijn op het gebied van
de desbetreffende beroepsuitoefening, maar de werkzaamheden kunnen ook worden uitgeoefend
zonder noodzakelijkerwijs op de hoogte te hoeven blijven van de ontwikkelingen binnen het
deskundigheidsgebied.
Omdat de werkzaamheden niet vallen binnen de omschrijving van het werkzaam zijn binnen het
desbetreffende gebied der beroepsuitoefening kunnen de verrichte werkzaamheden niet meetellen
voor herregistratie. Deze mensen zullen hun registratie in het BIG-register als beroepsbeoefenaar
verliezen, tenzij zij zelf bereid zijn scholing te volgen om zo hun registratie te behouden. Door het
volgen van scholing kunnen zij er altijd zelf voor kiezen hun titel te behouden.
Als voorbeeld dient de directeur patiëntenzorg in een zorginstelling 67 . Zorginstellingen kunnen voor de
invulling van bepaalde functies de eis stellen dat iemand (bijvoorbeeld) “arts” moet zijn. Daarbij is van
belang te onderscheiden of deze eis wordt gesteld omdat:
1. iemand een bepaalde vooropleiding moet hebben gehad (opleiding tot arts) om in de functie
zich naar derden als zodanig te kunnen profileren (de titel is gewenst). In dit geval hoeft het
niet per definitie zo te zijn dat hij uit hoofde van de functie van directeur patiëntenzorg
automatisch op de hoogte blijft van de ontwikkelingen binnen het beroepsgebied van arts. Wil
hij in de functie zijn titel behouden dan valt hij onder de reguliere regels van artikel 8 68 . Hij kan
dus zijn titel niet behouden op basis van werkervaring in deze functie. Wil hij zijn titel
behouden, dus zal hij zich moeten scholen 69 .
2. iemand over de bekwaamheid moet beschikken die samenhangt met dat beroep om de
functie naar behoren te kunnen uitoefenen (de titel is noodzakelijk). In dit geval zouden de
werkzaamheden wel kunnen worden gelijkgesteld, namelijk indien het op de hoogte blijven
van de recente ontwikkelingen binnen het desbetreffende beroepsgebied een onlosmakelijk
67 Dit voorbeeld is ook van toepassing op de industrie-apothekers: het hangt af van de functie of iemand de titel “apotheker” wil
dan wel moet hanteren om aan te geven dat hij heeft voldaan aan de opleidingseis tot apotheker of dat hij bekwaam moet zijn
als apotheker om zijn functie te kunnen uitoefenen.
68 Indien iemand door het volgen van scholing ervoor kiest om zijn titel te behouden is het gevolg dat het tuchtrecht op hem van
toepassing blijft, ook in zijn functie van directeur patiëntenzorg. Het is aan het tuchtcollege om te beoordelen of de klacht al dan
niet ontvankelijk is, mede in het licht van de (toekomstige) uitleg van de wetgever over het bereik van de tweede tuchtnorm.
69 Naast het natuurlijk altijd mogen gebruiken van de opleidingstitel (bachelor of master of science (voorheen drs).
27

onderdeel van de functie uitmaakt. Dit moet dan bijvoorbeeld blijken uit (de
functieomschrijving van) de functie: scholing zou overbodig zijn, aangezien hij al uit hoofde
van de uitoefening van de functie voldoende “bijblijft” in zijn vakgebied.
Het is niet aannemelijk dat een directeur patiëntenzorg nog de bekwaamheid van een praktiserend
arts moet bezitten; wel zal het gewenst zijn dat hij zich met de titel arts naar derden kan profileren. Dit
kan, indien hij gebruik maakt van de mogelijkheid tot scholing.
Op basis van bovengenoemd uitgangspunt komen de volgende werkzaamheden niet voor
gelijkstelling in aanmerking 70 :
- Beleids-, management- en organisatorische werkzaamheden verricht door directeuren of
stafmedewerkers bij ministeries, de Inspectie voor de Gezondheidszorg, beroepsorganisaties,
wetenschappelijke verenigingen of bestuursorganen, die betrokken zijn bij advisering over de
inhoud van het beroep, zowel binnen als buiten instellingen voor de gezondheidszorg;
- Directeuren patiëntenzorg, staffunctionarissen zorg binnen het ziekenhuis, Leden Raden van
Bestuur/Raden van Toezicht binnen zorginstellingen, etc.
- Docenten die theorieles geven over een artikel 3 beroep binnen een onderwijsinstelling, niet
zijnde een instelling voor gezondheidszorg;
Het is aan de zorginstellingen, beroepsverenigingen, wetenschappelijke verenigingen of
bestuursorganen om te beslissen of een beleids-, management- of organisatorische functie kan
worden vervuld door iemand die voorheen de hoedanigheid en de titel van een artikel 3 beroep heeft
gehad, maar die nu op zich geen arts, verpleegkundige of verloskundige meer hoeft te zijn om de
functie goed te kunnen uitoefenen of dat de functie moet worden vervuld door iemand die nog steeds
de vaardigheden van dit beroep moet bezitten.
4.4 Gevolgen gelijkstelling
Indien iemand via de gelijkstellingsbepaling onder de werking van artikel 8 wordt gebracht houdt dit in
dat hij zijn titel kan blijven voeren, het tuchtrecht op hem van toepassing blijft en dat hij zich elke vijf
jaar bij het BIG-register opnieuw moet registreren 71 op basis van voldoende werkervaring opgedaan
binnen de gelijkgestelde functie.
Stoppen met werken in een gelijkgestelde functie
Indien iemand stopt met het verrichten van de gelijkgestelde werkzaamheden 72 , dan wel indien
iemand te weinig uren werkervaring heeft opgedaan in die gelijkgestelde functie, dan zal zijn
inschrijving in het BIG-register op het moment van de eerstvolgende herregistratie worden
doorgehaald. Hij kan pas weer in het BIG-register worden geregistreerd, indien hij op basis van artikel
8, (nieuw) zesde lid 73 , voldoet aan de vereisten van voldoende werkervaring of scholing. Tijdens die
scholing kan hij zijn praktische vaardigheden weer op peil brengen.
Afstemming met specialistenregelingen
70 Of consultants werkzaam binnen beroepsorganisaties die andere beroepsbeoefenaren adviseren over beroepsinhoudelijke
aspecten of medische zorgverlening al dan niet zullen worden gelijkgesteld, zal aan de orde komen bij de besluitvorming in de
tweede tranche. Genoemd zijn apothekers werkzaam binnen de KNMP die een telefonische helpdesk voeren om apothekers te
adviseren (en die dus niet zelf in een apotheek werken), maar die wel uit hoofde van hun werk hun vakkennis op peil moeten
houden. De KNMP vraagt ook aandacht voor apothekers werkzaam bij het College ter beoordeling van Geneesmiddelen,
nationale en internationale overheidsinstellingen, ZBO’s, adviescolleges, universiteiten als onderzoeker of docent, bij
koepelorganisaties, bij de farmaceutische industrie, bij laboratoria, bij bepaalde non profit instellingen en bij zorgverzekeraars.
71 Tenzij er sprake is van herregistratie op grond van gelijkstelling van werkzaamheden in een specialistenregister. Hij hoeft
zich pas te herregistreren in het basisregister als hij is doorgehaald in het specialistenregister.
72 De werkonderbreking duurt bijvoorbeeld langer dan 2 jaar voor het eerstvolgende herregistratiemoment.
73 Het oorspronkelijke vijfde lid van artikel 8.
28

De regelingen van de specialisten registratiecommissies op grond van artikel 15 Wet BIG inzake de
gelijkgestelde werkzaamheden zijn ruimer ingevuld dan zoals thans voor artikel 8 door VWS wordt
voorgesteld. In die regelingen kunnen specialisten die niet meer als zodanig werkzaam zijn, maar
voor wie de titel van belang is, op grond van gelijkgestelde werkzaamheden als specialist
geregistreerd blijven. Het gaat hierbij onder meer om artsen die geen taken op het gebied van de
individuele gezondheidszorg verrichten, zoals bijvoorbeeld hoogleraren en stafleden bij universiteiten.
Ook kunnen specialisten die werkzaam zijn in het management-, beleids- of staffuncties op het
gebied van het betreffende specialisme of in een zorgsector, waarbinnen zij werkzaam zijn, op basis
van hun eigen specialistenregeling op deze manier voor herregistratie in aanmerking kunnen
komen 74 .
Op zich hoeft het van elkaar afwijkende systeem niet direct een probleem te zijn: zolang iemand als
specialist is geregistreerd (dus ook op basis van de daar gestelde regels voor gelijkstelling), is hij voor
periodieke registratie op basis van artikel 8 vrijgesteld. Als iemand echter stopt met werken in de
gelijkgestelde functie, zal hij uit het specialistenregister worden doorgehaald. Wil hij zijn basis
registratie in het BIG-register op dat moment voor de volgende vijf jaar kunnen behouden, dan zal hij
over de voorgaande vijf jaar wel worden getoetst aan de eisen van artikel 8. Omdat VWS deze
werkzaamheden niet heeft gelijkgesteld, zullen zij hun BIG-registratie alleen kunnen behouden indien
zij in de voorgaande vijf jaar wel aan werkervaringseis of de scholingseis van artikel 8 hebben
voldaan.
Het verdient overigens sterk de voorkeur om de regelingen inzake de gelijkgestelde werkzaamheden
op basis van artikel 8 en artikel 15 op termijn zoveel mogelijk naar elkaar toe te laten groeien. Het is
hierbij niet gezegd dat de regeling van de gelijkgestelde werkzaamheden voor specialisten als
voorbeeld zal moeten dienen: deze wijkt in belangrijke mate af van de uitgangspunten zoals in deze
notitie zijn geformuleerd voor het kunnen gelijkstellen van werkzaamheden.
Gezondheidszorgpsychologen
De NVO en de NIP adviseren de gelijkstellingsbepaling dusdanig te formuleren dat de gelijknamige
regeling die gold voor de overgangsregeling gezondheidszorgpsychologen (ROG) daarin is
verdisconteerd. Afwijking van de destijds gehanteerde kaders voor toelating tot het register van
gezondheidspsychologen via de overgangsregeling zal onvermijdelijk tot gevolg hebben dat een deel
van de thans geregistreerde gezondheidspsychologen bij voortzetting van hun toen gehonoreerde
gelijkgestelde werkzaamheden niet meer voor verlenging van opname in het register in aanmerking
kan komen. Dit zou leiden tot meten met twee maten en is gezien het in geding zijnde
maatschappelijk belang voor de betreffende personen voor NVO en NIP niet acceptabel. Hierop zal
VWS in een later stadium terugkomen.
74 Bij de gelijkstellingsbepaling van de meeste specialistenregelingen geldt dat de specialistentitel een functievereiste moet zijn
voor de gelijkgestelde functie. Van belang hierbij is dat de gelijkgestelde werkzaamheden ten dienste moeten staan van het
betreffende specialisme.
29

5 DE SCHOLINGSEIS
Geregistreerden die op basis van scholing zich willen laten herregistreren hebben in de regel
onvoldoende werkervaring in het desbetreffende beroep opgedaan. Zij moeten door scholing dus
weer de noodzakelijke competenties opdoen, zodat gegarandeerd kan worden dat zij in staat zijn
zorgvuldig en deskundig met patiënten te kunnen werken.
Scholing in het kader van herregistratie moet daarbij onderscheiden worden van bij- en nascholing in
het kader van deskundigheidsbevordering. Deskundigheidsbevordering is juist gericht op “werkenden”
en is iets dat aan de beroepsorganisaties wordt overgelaten in het kader van hun kwaliteitsbeleid. Het
moet worden gezien als iets extra’s bovenop de basiscompetenties die van iemand minimaal
verwacht mogen worden. Deskundigheidsbevordering vormt dan ook geen onderdeel van de scholing
die vereist is bij periodieke registratie indien iemand onvoldoende werkervaring heeft opgedaan.
5.1 Minimumnorm
Uit de adviezen van de beroepsorganisaties is gebleken dat de invoering van de herregistratie door
hen wordt gezien als een kwaliteitsinstrument. Ook door beroepsbeoefenaren worden registratie en
de daarop volgende herregistratie in het BIG-register van essentieel belang geacht om de kwaliteit
van de beroepsuitoefening te waarborgen 75 .
Het begrip “kwaliteit” moet in het kader van herregistratie echter wel gelezen worden als een
minimumnorm waaraan beroepsbeoefenaren tenminste moeten voldoen om hun BIG-registratie te
kunnen behouden. De invoering van de herregistratie is niet bedoeld om hoge kwaliteitseisen te
stellen aan de in het BIG-register geregistreerde beroepsbeoefenaren. Het bewaken van de kwaliteit
van de beroepsuitoefening door beroepsbeoefenaren is de verantwoordelijkheid van de
representatieve beroepsorganisaties zelf 76 . Zij kunnen hiervoor een eigen (privaatrechtelijk)
kwaliteitsregister opstellen en bijhouden. Dit is zo afgesproken tijdens de Leidschendamconferenties,
waarbij een verantwoordelijkheidsverdeling is gemaakt tussen verzekeraars, beroepsorganisaties en
de overheid. De overheid voorziet met de invoering van de herregistratie dus in een “minimumnorm”.
Er zal dan ook gestart worden met het invoeren van een systeem van herregistratie waarbij wordt
uitgegaan van de minimumnorm “dat de deskundigheid van de BIG-geregistreerden tenminste is
gelegen op het niveau van de initiële opleiding”. Deze ondernorm garandeert het minimale
basisniveau dat van een BIG geregistreerde beroepsbeoefenaar verlangd mag worden. Een ieder die
niet aan deze norm voldoet wordt uit het BIG-register geschrapt. Deze minimumnorm kan behaald
worden door het opdoen van werkervaring dan wel door het volgen van scholing.
5.2 Niveau van de scholing
Besluit
Om voor herregistratie op basis van scholing in aanmerking te komen moet de BIG-geregistreerde
beschikken over de kerncompetenties van het beroep. Deze kerncompetenties moeten worden
beheerst op het niveau van de initiële opleiding. Indien men niet beschikt over de vereiste
kerncompetenties op dit niveau, kan geen herregistratie in het BIG-register volgen.
In de wet BIG (of in de bijbehorende AMvB) is een omschrijving van de deskundigheidsgebieden 77
van de verschillende beroepen gegeven. Hierin wordt nader omschreven welke handelingen tot het
vakgebied van het desbetreffende beroep behoren. Van alle beroepen wordt in de wet vervolgens in
opleidingsbesluiten aangegeven welke opleiding met goed gevolg moet zijn afgelegd om over de
75 Zie paragraaf 3.2.3. van het evaluatierapport van de Wet BIG.
76 Zie kwaliteitsbrief aan Tweede Kamer van 4 december 2002, IBE/I-2340727.
77 Zie de bijlage bij deze notitie.
30

genoemde deskundigheid te beschikken. De omschrijving van het deskundigheidsgebied en de
opleidingseisen vormen de wettelijke basis waaraan een beroepsbeoefenaar moet voldoen wil hij zich
in het BIG-register in dat beroep kunnen inschrijven.
Na de opleiding gaat het merendeel van de beroepsbeoefenaren in de praktijk werken. Indien een
beroepsbeoefenaar in de vijf aan de herregistratie voorafgaande jaren onvoldoende, dan wel niet in
het desbetreffende beroep heeft gewerkt, moet hij scholing volgen om zich te kunnen herregistreren.
Het is daarbij niet wenselijk, noch nodig dat iedere BIG-geregistreerde weer moet voldoen aan alle
opleidingseisen van de gehele opleiding dan wel alle competenties moet bezitten zoals omschreven
in het deskundigheidsgebied. Deze eis zal men immers ook niet stellen aan mensen die zich door
jarenlange werkervaring hebben gespecialiseerd op een bepaald deelgebied van het beroep.
De BIG-geregistreerde moet echter altijd wel over die competenties beschikken die behoren tot de
kern van het beroep (die dus cruciaal zijn voor de beroepsuitoefening), zonder welke competenties de
beroepsbeoefenaar bij de uitoefening van het beroep een gevaar kan vormen voor de veiligheid van
zijn patiënten. Indien praktische vaardigheden een belangrijk onderdeel uitmaken van de kern van het
beroep, zal de scholing ook een praktische component moeten kennen.
Eerst moet bepaald worden welke competenties (inclusief praktische vaardigheden) tot de kern van
het beroep behoren en waar een beroepsbeoefenaar dus per definitie altijd over moet beschikken. De
bij de beroepsbeoefenaar ontbrekende kerncompetenties zullen vervolgens moeten worden
geschoold tot het niveau van de initiële opleiding.
De scholing die zal moeten worden ontwikkeld in het kader van herregistratie moet overigens wel
onderscheiden worden van scholing, die erop ziet iemand weer zodanig te scholen dat hij of zij kan
werken (of herintreden) in een bepaalde functie binnen een gezondheidszorginstelling. In dit laatste
geval zal meer nodig zijn dan alleen de kerncompetenties om daadwerkelijk bekwaam en dus
bevoegd te zijn een functie uit te oefenen. Er zal bij deze scholing rekening gehouden moeten worden
met de verschillende functies / de werksetting waarvoor geschoold wordt. Het lopen van een stage op
maat, waarbij de werkgevers betrokken zijn om dit nader in te vullen, kan hiervan onderdeel
uitmaken.
Bij scholing in het kader van herregistratie gaat het echter om scholing van minimaal de
kerncompetenties, waarmee een beroepsbeoefenaar (weer) in het BIG-register geregistreerd kan
worden (blijven). Functiegerichte scholing is hierbij niet aan de orde, omdat het doel van de scholing
immers niet is om iemand bekwaam te maken voor het uitoefenen van een bepaalde functie.
Werkgevers behouden dus hun eigen verantwoordelijkheid om iemand die via de weg van het volgen
van scholing in het BIG-register is blijven staan, zodanig bij te scholen dat de beroepsbeoefenaar
voldoende bekwaam is voor het uitoefenen van een bepaalde functie.
Besluit
Iemand heeft voldaan aan de eisen van artikel 8, tweede lid, sub b indien na het volgen van scholing
blijkt dat hij tenminste beschikt over de voor de kern van het beroep noodzakelijke competenties,
welke in het belang van de veiligheid van de patiënt essentieel zijn. Het kader hiervoor vormt het
deskundigheidsgebied van het desbetreffende beroep zoals omschreven in Hoofdstuk III van de wet
BIG.
5.3 Omvang van de scholing
Niet iedereen met onvoldoende werkervaring hoeft op alle kerncompetenties te worden geschoold.
Onderscheid kan hierbij worden gemaakt tussen
• mensen die beschikken over onvoldoende voor herregistratie meetellende (recente)
werkervaring, maar die – doordat zij nog wel gewerkt hebben – nog wel de meeste
kerncompetenties beheersen. Bijvoorbeeld
- Beroepsbeoefenaren met werkonderbrekingen langer dan twee jaar;
31

- Beroepsbeoefenaren met werkervaring buiten het eigen BIG-beroep maar wel binnen
een gezondheidszorgberoep;
• mensen die al lange tijd in het geheel niet meer in het betreffende BIG-beroep hebben
gewerkt en die daardoor geen van de kerncompetenties nog beheersen, maar die wel hun
registratie willen behouden. Bijvoorbeeld:
- Adviserende functionarissen (beleids-/stafmedewerkers) bij beroepsorganisaties;
- Managementfunctionarissen/directeuren/beleids-/stafmedewerkers van een
beleidsafdeling bij een ministerie;
- Management/organisatorische functies bij de Inspectie voor de Gezondheidszorg;
- Beleids- of stafmedewerkers bij een beroeps- of wetenschappelijke vereniging;
- Docenten die theorieles geven over een artikel 3 beroep binnen een
onderwijsinstelling, niet zijnde een instelling voor gezondheidszorg;
- Functionarissen bij een bestuursorgaan, dat betrokken is bij medische zorgverlening,
Alle bovengenoemde functionarissen komen op basis van hun praktische werkervaring niet voor
herregistratie in aanmerking, noch vallen ze onder de gelijkstellingsbepaling 78 . Indien zij hun
registratie in het BIG-register en daarmee hun titel willen behouden, moeten zij scholing volgen.
Omdat ieders achtergrond verschillend zal zijn, moet eerst bepaald worden welke competenties
iemand nog bezit om voor het desbetreffende beroep in het BIG-register geregistreerd te kunnen
blijven staan.
Eerst moet dus worden getoetst wat het niveau is van de betreffende persoon. Daarna kan de
persoon scholing volgen die aansluit bij zijn niveau. Daarmee wordt voorkomen dat onnodig wordt
geschoold.
5.4 Praktische uitvoering
De praktische invulling van het scholingscriterium zal nader vorm worden gegeven in de lagere wet-
en regelgeving (AMvB en ministeriele regeling). Daarin zal bepaald worden of de periode voor
herregistratie mag doorlopen als de scholing nog niet is voltooid op het moment van het indienen van
de aanvraag of herregistratie of dat de scholing moet zijn afgerond op het moment van het indienen
van de aanvraag voor herregistratie.
5.5 Aansluiten bij reeds bestaande ontwikkelingen
Voor het ontwikkelen van herregistratiescholing zal als uitgangspunt gelden dat zoveel mogelijk wordt
aangesloten bij reeds bestaande ontwikkelingen. Hierbij kan aan de volgende ontwikkelingen gedacht
worden:
Toetsen van eerder verworden competenties (EVC)
In de praktijk zijn al de nodige EVC-procedures ontwikkeld. Onderzocht zal moeten worden of de
bestaande EVC-procedures gebruikt kunnen worden om te achterhalen over welke kerncompetenties
iemand nog beschikt. Indien blijkt dat de procedures onvoldoende zijn voor dit doel of dat er voor de
verschillende beroepen nog geen EVC-procedures zijn ontwikkeld, moet dit alsnog gebeuren.
Assessement procedure buitenlands gediplomeerden (CBGV)
Voor artsen die hun opleiding buiten de Europese Economische Ruimte hebben genoten is door de
Commissie buitenlands gediplomeerden volksgezondheid een toets op kennis en vaardigheden
ontwikkeld. Na het vaststellen van de eerder verworven competenties wordt een individueel
toegesneden opleidingsprogramma ontwikkeld om eventuele leemten te overbruggen 79 . Deze toets
78
Een ieder die onder de gelijkstellingsbepaling valt wordt geacht uit hoofde van de functie op de hoogte te blijven van de
ontwikkelingen binnen het beroepsgebied; scholing is daarom overbodig.
79
Zie de brief IBE/BO-2399171 aan de Tweede Kamer met het voorgenomen implementatietraject.
32

zou conform dit model ook voor de overige 7 beroepsgroepen ontwikkeld kunnen worden 80 . Voordeel
van het aansluiten bij deze procedure is dat er een uniform systeem voor alle artikel 3 beroepen
(assessement) ontworpen kan worden om hiaten in kennis en kunde op te sporen.
Herintredingscursussen
Iemand is een herintreder indien hij met een onder de wet BIG erkend diploma meer dan 5 jaar na het
behalen van zijn diploma/bewijs van vakbekwaamheid heeft gewacht met het inschrijven in het BIGregister.
Na invoering van artikel 8 is iemand ook een herintreder als hij weer geregistreerd wil
worden na een doorhaling uit het register. Indien een herintreder langere tijd niet meer in het beroep
werkzaam is geweest, moet hij tenminste op alle vereiste kerncompetenties op het niveau van de
initiële opleiding worden geschoold om zijn registratie in het BIG-register te kunnen verkrijgen.
Daarnaast zal hij aanvullende – functiegerichte – scholing moeten volgen wil hij concreet in een
bepaalde functie gaan werken.
Er zijn reeds herintredingcursussen ontwikkeld voor diverse beroepen. Aangesloten kan worden bij
deze cursussen, voorzover zij betrekking hebben op de kerncompetenties van een bepaald beroep.
Niet alle beroepsgroepen beschikken echter nog over een redelijk ontwikkeld aanbod van
herintredingcursussen. Deze zouden dus nog ontwikkeld moeten worden.
80 Voor de verpleegkundigen is deze nog in ontwikkeling.
33

6 HET AANBOD VAN SCHOLING
Onderwijs wordt in de praktijk aangeboden door allerlei verschillende soorten onderwijsinstellingen:
van dagonderwijs door erkende onderwijsinstituten tot individuele cursussen gegeven door
particuliere instellingen. Bij het aanbieden van scholing die geschikt is om zich daarmee te kunnen
herregistreren, moet de overheid een doorzichtig en kwalitatief goed onderwijsaanbod kunnen
garanderen.
6.1 Alleen “erkende” opleidingsinstellingen
Besluit
Scholing die recht geeft op herregistratie in een in artikel 3 van de wet BIG bedoeld register mag
alleen worden aangeboden door of onder verantwoordelijkheid van de opleidingsinstellingen die
diploma’s afgeven welke recht geven op initiële inschrijving in het desbetreffende register.
Op grond van kwaliteits- en doelmatigheidsoverwegingen zal VWS per beroep uitsluitend
herregistratiecertificaten aanwijzen die worden afgegeven door of onder verantwoordelijkheid van
opleidingsinstellingen die (ook) de opleiding bieden tot het desbetreffende “artikel 3-beroep” 81 (hier
kortweg genoemd: erkende opleidingsinstellingen). Die instellingen voldoen reeds aan door de
overheid (op grond van de onderwijswetgeving en de wet BIG) gestelde eisen en beschikken over de
expertise die nodig is voor het ontwikkelen en verzorgen van kwalitatief verantwoorde, op het
desbetreffende beroep betrekking hebbende scholing. Zodoende kan voorkomen worden dat een
zelfstandig bestuursorgaan in het leven moet worden geroepen die opleidingen moet toetsen op
inhoud en kwaliteit.
Indien de scholing wordt aangeboden door een rechtspersoon die direct gelieerd is aan een erkende
hogeschool of erkende ROC, zal ook de scholing die door deze rechtspersoon wordt aangeboden
kunnen meetellen voor het veilig stellen van herregistratie.
Omdat veel scholing ook in de praktijk en binnen gezondheidszorginstellingen zal moeten
plaatsvinden, zal er continu afstemming moeten plaatsvinden over de aard en inhoud van de scholing
tussen onder meer gezondheidszorginstellingen en de erkende onderwijsinstellingen. Het blijft echter
de eindverantwoordelijkheid van de erkende opleidingsinstelling dat de scholing voldoet aan de door
de minister gestelde (kwaliteits)eisen. Alleen de erkende opleidingsinstellingen mogen dus het
herregistratiecertificaat afgeven.
6.2 Uniform herregistratiecertificaat
Besluit
Iemand heeft voldaan aan de scholingseis van artikel 8 indien hij een door de minister aangewezen
herregistratiecertificaat kan overleggen, welke is afgegeven door een erkende opleidingsinstelling.
Alleen het volgen van scholing is onvoldoende. Het opgedane kennisniveau moet objectief kunnen
worden vastgesteld via het afnemen van een toets. Als bewijs van het met goed gevolg afgelegd
hebben van scholing in het kader van herregistratie moet door de opleidingsinstelling een
81 De opleiding tot verloskundige wordt onder de onderwijswetgeving gebracht. Daar moet bij de aanwijzing van het
herregistratiecertificaat voor verloskundigen rekening mee worden gehouden. Bij de verpleegkundigen is naast de aanwijzing in
de AMvB van het HBO-diploma verpleegkunde het MBO-diploma van de opleiding tot verpleegkundige aangewezen in art.32
van de Wet BIG.
34

“herregistratiecertificaat 82 ” worden uitgereikt. Uit dit herregistratiecertificaat moet blijken dat de houder
ervan tenminste beschikt over de voor de kern van het beroep noodzakelijke competenties, welke van
essentieel belang zijn voor de veiligheid van de patiënt. Door het overleggen van dit certificaat aan
het BIG-register kan het BIG-register de inschrijving van de beroepsbeoefenaar verlengen.
Besluit
De erkende onderwijsinstellingen stellen jaarlijks een lijst op van diegenen aan wie zij een
herregistratiecertificaat hebben uitgereikt en sturen deze lijst met namen vervolgens jaarlijks
(digitaal) toe aan het BIG-register.
Met het oog op fraudebestrijding en efficiëntie voor het BIG-register is het noodzakelijk dat de
opleidingsinstellingen een uniform “herregistratiecertificaat” afgeven. De certificaten moeten voldoen
aan de landelijke eisen die hieraan worden gesteld: dit zullen eisen zijn betreffende de inhoud van het
certificaat (verplichte weergave van bepaalde informatie) en het opnemen van duidelijke
echtheidskenmerken 83 . In bijlage 4.3 is een voorbeeld van een mogelijk herregistratiecertificaat
opgenomen.
Ter controle op de echtheid van de door beroepsbeoefenaren overlegde certificaten zullen de
onderwijsinstellingen jaarlijks een lijst aan het BIG-register moeten overleggen met daarop de namen
van de personen aan wie een “herregistratiecertificaat” is uitgereikt.
6.3 Kosten scholing
Besluit
De kosten voor het volgen van scholing komen ten laste van de beroepsbeoefenaar zelf.
Het uitgangspunt is dat de kosten voor het volgen van de scholing ten laste komen van de
beroepsbeoefenaren zelf. Van hem/haar mag als professional verwacht worden dat er hij/zij in
zichzelf investeert om de eigen competenties op het vereiste niveau te houden.
VWS is bereid een bijdrage te leveren in de kosten van de ontwikkeling van het scholingsaanbod. De
opleidingsinstellingen bieden vervolgens deze scholing op de markt aan. De kosten voor het
aanbieden van deze scholing kunnen de opleidingsinstellingen in hun prijs doorberekenen aan de
afnemers van het onderwijs. Door marktwerking kan de ontwikkeling van de prijs onder controle
worden gehouden.
6.4 Plan van aanpak ontwikkelen scholing
De eerste herregistraties zullen vijf jaar na het inwerkingtreden van artikel 8 plaatsvinden (naar
verwachting begin 2013). Daarvoor moeten mensen tijdig de gelegenheid krijgen de benodigde
scholing ook daadwerkelijk te volgen en met succes af te ronden. Om dit te realiseren zouden in 2008
de benodigde EVC-toetsen op de markt beschikbaar moeten zijn, waarna mensen dan nog voldoende
tijd hebben om zich te oriënteren op de voor hen noodzakelijke scholing. De geregistreerden dienen
de eventueel te volgen scholing vóór het einde van hun herregistratieperiode te hebben afgerond,
anders volgt doorhaling van de inschrijving in het BIG-register. Voor de grote groep mensen die op
het moment van inwerkingtreden van artikel 8 in het BIG-register staan, geldt dus dat zij voor 2013 de
benodigde scholing met succes moeten hebben afgerond.
82
Er zal worden gesproken van een “certificaat”; dit ter onderscheiding van een “getuigschrift” dat afgegeven wordt bij het met
succes voltooien van de initiële opleiding.
83
Wellicht is in 2012 het digitaal aanleveren van de herregistratiecertificaten door de opleidingsinstellingen (in plaats van door
de beroepsbeoefenaren zelf) een mogelijkheid: betrouwbaar (fraudepreventie) én efficiënt.
35

In deze notitie zijn de kaders aangegeven waarbinnen de scholing moet worden ontwikkeld. De rol
van VWS is hierin beperkt. VWS stelt alleen de norm voor de scholing (door deze op te nemen in de
AMvB), maar laat de ontwikkeling en uitvoering van de scholing over aan het veld.
Aan de acht representatieve beroepsverenigingen is in 2006 gevraagd de kerncompetenties die
cruciaal zijn voor het desbetreffende beroep te omschrijven. Deze zijn divers en omvangrijk gebleken.
VWS zal al dit materiaal overdragen aan de HBO-raad en de MBO-raad (en voor de beroepen in de
tweede tranche later de VSNU) met het verzoek om een plan van aanpak op te stellen voor het
ontwikkelen van scholing. Hiervan maakt onderdeel uit het opstellen van een “beroepsbeeld” voor
herregistratie met inachtname van het aangeleverde materiaal over de kerncompetenties, de kaders
zoals aangegeven in deze notitie, het bestaande beroepsprofiel en de opleidingseisen zoals
neergelegd in de betreffende amvb’s. Na goedkeuring van dit beroepsbeeld door VWS zal een
opleidingsprofiel moeten worden vastgesteld om aan de hand hiervan het daadwerkelijke
scholingsaanbod te ontwikkelen.
De individuele onderwijsinstellingen zijn vervolgens zelf verantwoordelijk voor het (tijdig) aanbieden
van kwalitatief goed scholingsaanbod, dat aan de gestelde vereisten voldoet.
Bij de ontwikkeling van scholing en de praktische uitwerking hiervan moet worden gedacht aan de
invulling van:
• de vertaling van de kern van het beroep naar een beroepsbeeld per beroep gericht op
herregistratie
• het omzetten van dit beroepsbeeld naar opleidingsprofiel
• het omzetten van dit opleidingsprofiel naar een landelijk vergelijkbaar onderwijsaanbod;
• de ontwikkeling van EVC-procedures: hiertoe moeten tijdig toetsen beschikbaar zijn voor de
vaststelling van de aanwezige kennis en vaardigheden bij individuele personen;
Het ontwikkelen van landelijke EVC-procedures (voor zover die nog niet bestaan) moet in goed
onderling overleg tussen de beroepsorganisaties en de HBO-, MBO-raad en de VSNU tot stand
komen. Het vervolgens ook individueel toetsen van personen kan dan aan de opleidingsinstellingen
zelf worden overgelaten.
VWS zal de HBO-, MBO-raad (en later de VSNU) een opdracht geven om bovenstaande punten ter
hand te nemen en gezamenlijk een plan van aanpak op te stellen voor het ontwikkelen van scholing.
De uitvoering van dit plan van aanpak moet leiden tot het tijdig op de markt hebben van een goed
ontwikkeld scholingsaanbod en EVC-procedures voor uiteindelijk alle acht de beroepsgroepen.
6.5 Tijdschema
Omdat artikel 8 gefaseerd wordt ingevoerd, zal het ontwikkelen van scholingsaanbod in eerste
instantie op de verpleegkundigen, verloskundigen en de fysiotherapeuten moeten worden gericht.
Zodra echter duidelijk is wanneer de overige beroepsgroepen klaar zijn voor de invoering van
herregistratie, kan het ontwikkelen van scholing voor hen op dezelfde wijze plaatsvinden (bij voorkeur
binnen hetzelfde tijdstraject).
Bovenstaande uitgangspunten leiden tot het volgende grove tijdschema:
Grof tijdspad
Actie en doel Door wie uit te voeren?
Halverwege 2006 Omschrijving van de VWS verzoekt
36

kerncompetenties per beroep die
als uitgangspunt kunnen
fungeren voor scholingsaanbod
Halverwege 2007 Projectopdracht aan HBO- en
MBO-raad voor opstellen plan
van aanpak ontwikkelen scholing
(opstellen “beroepsbeeld” maakt
hier onderdeel van uit)
Eind 2007 Goedkeuren van het
“beroepsbeeld” aan de hand
waarvan een opleidingsprofiel
opgesteld kan worden
Verder uitwerken plan van
aanpak ontwikkelen
scholingsaanbod
beroepsorganisaties een
omschrijving aan te leveren
VWS
VWS
HBO- en MBO-raad
2008 Ontwikkelen EVC-procedures Beroepsorganisaties in
overleg met HBO- en MBOraad
(en VSNU)
Begin 2009
EVC procedures op de markt
operationeel
Onderwijsinstellingen
Halverwege 2009
Januari 2013
Uitvoeren plan van aanpak.
Scholingsaanbod op de markt
operationeel
Eerste herregistraties en
doorhalingen uit BIG-register
HBO-raad en MBO-raad
(later ook VSNU):
in samenwerking met
onderwijsinstellingen en de
zorginstellingen uit de
praktijk
Onder verantwoordelijkheid
van onderwijsinstellingen
BIG-register
37

7 BIJLAGEN
7.1 Huidige tekst artikel 8 Wet BIG
1. Bij algemene maatregel van bestuur wordt bepaald dat de inschrijving in een bij de maatregel
aangewezen register wordt doorgehaald indien na de in het tweede lid bedoelde datum een bij de
maatregel aangegeven periode is verstreken.
2. De in het eerste lid bedoelde datum is de meest recente van de volgende data:
a. de datum waarop de ingeschrevene een bij of krachtens hoofdstuk III of VI aangewezen
getuigschrift of een in artikel 41, eerste lid, onder b, bedoelde verklaring heeft verkregen;
b. de naar aanleiding van een aanvrage van de ingeschrevene in het register aangetekende datum
waarop hij een overeenkomstig door Onze Minister gestelde regels gevolgde bijscholing heeft
afgesloten;
c. de naar aanleiding van een aanvrage van de ingeschrevene in het register aangetekende
datum, onmiddellijk voorafgaande waaraan de ingeschrevene gedurende ten minste een bij de
maatregel aangegeven tijdvak ononderbroken op het desbetreffende gebied der
beroepsuitoefening werkzaam is geweest.
3. Op een aanvrage als bedoeld in het tweede lid, onder b of c, is artikel 5 van overeenkomstige
toepassing.
4. De doorhaling blijft achterwege zolang niet is beslist op een reeds ingediende aanvrage tot
aantekening van een datum als bedoeld in het tweede lid, onder b of c.
5. Ingeval ten aanzien van een bepaald register toepassing is gegeven aan het eerste lid wordt,
onverminderd het bepaalde in artikel 6, inschrijving in dat register geweigerd indien de aanvrager niet
in de krachtens het eerste lid vastgestelde periode, voorafgaande aan de indiening van de aanvrage
tot inschrijving, een getuigschrift of verklaring als bedoeld in het tweede lid heeft verkregen dan wel
een bijscholing of tijdvak van werkzaamheid als bedoeld in dat lid heeft afgesloten.
6. Onze Minister kan:
a. eisen vaststellen waaraan de werkzaamheden, bedoeld in het tweede lid, onder c, voor de
toepassing van dit artikel moeten voldoen;
b. al dan niet op het gebied van de individuele gezondheidszorg liggende werkzaamheden
aanwijzen die voor de toepassing van dit artikel worden gelijkgesteld met werkzaamheden op het
desbetreffende gebied der beroepsuitoefening.
7.2 Voorstel tot wijziging van artikel 8 Wet BIG
De wijzigingen zijn gearceerd weergegeven.
Artikel 5
Aan artikel 5 wordt een derde lid toegevoegd, luidende:
3. Bij algemene maatregel van bestuur kan een bedrag worden vastgesteld dat per in de maatregel
aangewezen periode aan ingeschreven beroepsbeoefenaren in rekening wordt gebracht voor het
ingeschreven zijn in het register. Het in de eerste volzin bedoelde bedrag wordt zodanig bepaald dat
daarmee de kosten, verbonden aan het in het register ingeschreven zijn, worden gedekt.
38

Artikel 8
1. Bij algemene maatregel van bestuur wordt bepaald dat de inschrijving in een bij de maatregel
aangewezen register wordt doorgehaald indien na de in het tweede lid bedoelde datum een bij de
maatregel aangegeven periode is verstreken.
2. De in het eerste lid bedoelde datum is de meest recente van de volgende data:
a. de datum waarop de ingeschrevene een bij of krachtens hoofdstuk III of VI aangewezen
getuigschrift of een in artikel 41, eerste lid, onder b, bedoelde verklaring heeft verkregen;
b. de naar aanleiding van een aanvrage van de ingeschrevene in het register aangetekende datum
voorafgaand waaraan hij in de in het eerste lid bedoelde periode overeenkomstig door Onze
Minister gestelde regels met goed gevolg scholing heeft afgerond;
c. de naar aanleiding van een aanvrage van de ingeschrevene in het register aangetekende
datum, voorafgaande waaraan de ingeschrevene op het desbetreffende gebied van de
beroepsuitoefening werkzaamheden heeft verricht die wat betreft duur en spreiding over de in het
eerste lid bedoelde periode voldoen aan bij algemene maatregel van bestuur te stellen regelen;
3. In afwijking van het eerste lid wordt de inschrijving van een specialist, waarvoor een regeling geldt
als bedoeld in artikel 15, eerste lid, in het in het eerste lid bedoelde register niet doorgehaald zolang
deze als specialist is ingeschreven in een erkend specialistenregister 84 .
4. Op een aanvrage als bedoeld in het tweede lid, onder b of c, is artikel 5 van overeenkomstige
toepassing.
5. De doorhaling blijft achterwege zolang niet is beslist op een reeds ingediende aanvrage tot
aantekening van een datum als bedoeld in het tweede lid, onder b of c.
6. Ingeval ten aanzien van een bepaald register toepassing is gegeven aan het eerste lid wordt,
onverminderd het bepaalde in artikel 6, inschrijving in dat register geweigerd indien de aanvrager niet
in de krachtens het eerste lid vastgestelde periode, voorafgaande aan de indiening van de aanvrage
tot inschrijving, een getuigschrift of verklaring als bedoeld in het tweede lid heeft verkregen dan wel
een scholing of tijdvak van werkzaamheid als bedoeld in dat lid heeft afgesloten.
7. Onze Minister kan:
a. eisen vaststellen waaraan de aard van de werkzaamheden, bedoeld in het tweede lid, onder c,
voor de toepassing van dit artikel moeten voldoen;
b. al dan niet op het gebied van de individuele gezondheidszorg liggende werkzaamheden
aanwijzen die voor de toepassing van dit artikel worden gelijkgesteld met werkzaamheden op het
desbetreffende gebied der beroepsuitoefening.
Artikel 111
In de algemene maatregel van bestuur, bedoeld in artikel 8, eerste lid, kan voor personen die hun
getuigschrift hebben behaald vóór het tijdstip van inwerkingtreding van deze maatregel een van
artikel 8, tweede lid, afwijkende aanvangsdatum worden vastgesteld vanaf welke de in de maatregel
aangegeven periode begint te lopen.
7.3 Voorbeeld uniform herregistratiecertificaat
HERREGISTRATIECERTIFICAAT
84 Terminologie was “als specialist is erkend”, doch door de wijziging in de terminologie van artikel 14-17 Wet BIG
(Kamerstukken 30207) is dit geworden “als specialist is ingeschreven in een erkend specialistenregister”.
39

Ter verkrijging van periodieke registratie in het register van
VERPLEEGKUNDIGEN
De ondergetekenden verklaren dat
De heer/mevrouw .......................................................... 85
geboren ....................... te .............................................
ingeschreven in het BIG-register in bovengenoemd register onder nummer ……………………..
aan .................................. 86 te ..................................... 87
onder registratienummer ………………………..
na het volgen van de voor deze persoon vereiste scholing tenminste beschikt over de voor de kern
van het beroep noodzakelijke competenties, welke van essentieel belang zijn voor het behoud van de
deskundigheid zoals omschreven in Hoofdstuk III van de wet BIG van het bovenomschreven beroep;
dat deze persoon hiermee heeft voldaan aan de eisen van artikel 8, tweede lid, sub b
van de wet BIG.
Plaats ........................... Datum ...............................
Namens de examencommissie Namens ........................
............................... .....................................
Handtekening van de kandidaat
85
Naam waaronder de betreffende beroepsbeoefenaar in het BIG-register is ingeschreven (= naam conform
bevolkingsregister c.q. paspoort bij verblijf buiten Nederland.
86
Naam erkende onderwijsinstelling
87
Plaats vestiging; indien locatie afwijkt dan deze (ook) vermelden
40

7.4 Deskundigheidsgebieden uit Hoofdstuk III Wet BIG
§ 1. Artsen
Artikel 18
Om in het desbetreffende register als arts te kunnen worden ingeschreven, wordt vereist het bezit van
een getuigschrift waaruit blijkt dat de betrokkene voldoet aan de daartoe bij algemene maatregel van
bestuur gestelde opleidingseisen.
Artikel 19
1. Tot het gebied van deskundigheid van de arts wordt gerekend het verrichten van handelingen op
het gebied van de geneeskunst.
2. In de gevallen waarin de arts op grond van artikel 50, achtste of negende lid, van de
Geneesmiddelenwet bevoegd is geneesmiddelen ter hand te stellen, behoort het ter hand stellen
mede tot het gebied van zijn deskundigheid 88 .
§ 2. Tandartsen
Artikel 20
Om in het desbetreffende register als tandarts te kunnen worden ingeschreven, wordt vereist het bezit
van een getuigschrift waaruit blijkt dat de betrokkene voldoet aan de daartoe bij algemene maatregel
van bestuur gestelde opleidingseisen 89 .
Artikel 21
Tot het gebied van deskundigheid van de tandarts wordt gerekend het verrichten van handelingen op
het gebied van de tandheelkunst.
§ 3. Apothekers
Artikel 22
Om in het desbetreffende register als apotheker te kunnen worden ingeschreven, wordt vereist het
bezit van een getuigschrift waaruit blijkt dat de betrokkene voldoet aan de daartoe bij algemene
maatregel van bestuur gestelde opleidingseisen.
Artikel 23
Tot het gebied van deskundighied van de apotheker worden gerekend het bereiden van
geneesmiddelen, het bewaren van geneesmiddelen onder de daarvoor volgens de stand van de
wetenschap geschikte omstandigheden, het ter hand stellen, bedoeld in artikel 1, eerste lid, onder r,
van de Geneesmiddelenwet, het geven van advies aan de patiënten aan wie geneesmiddelen ter
hand worden gesteld over het gebruik daarvan, het bewaken van het gebruik van de aan patiënten ter
hand gestelde geneesmiddelen.
88 Gewijzigd door invoering nieuwe Geneesmiddelenwet, TK, 2003-2004, 29 359, nrs 1-2.
89 In het algemeen gesproken betreft het werkzaamheden die verband houden met het voorkomen, de diagnose en de
behandeling van afwijkingen en ziekten van de tanden, mond, kaken en omliggende weefsels. Dit kunnen handelingen zijn op
het gebied van onderzoek, advisering en behandeling. Ook de kaakchirurgie wordt gerekend tot de tandheelkunst evenals de
toepassing van tandprothesen (MvT, TK 19 522, nr. 3, p. 106).
41

§ 4. Gezondheidszorgpsychologen 90
Artikel 24
Om in het desbetreffende register als gezondheidszorgpsycholoog te kunnen worden ingeschreven,
wordt vereist het bezit van een getuigschrift waaruit blijkt dat de betrokkene voldoet aan de daartoe bij
algemene maatregel van bestuur gestelde opleidingseisen.
Artikel 25
Tot het gebied van deskundigheid van de gezondheidszorgpsycholoog wordt gerekend het verrichten
van psychologisch onderzoek, het beoordelen van de resultaten daarvan alsmede het toepassen van
bij algemene maatregel van bestuur 91 aan te wijzen psychologische behandelingsmethoden ten
aanzien van een persoon met het oog op diens gezondheidstoestand.
§ 5. Psychotherapeuten
Artikel 26
1. Om in het desbetreffende register als psychotherapeut te kunnen worden ingeschreven, wordt
vereist het bezit van een getuigschrift waaruit blijkt dat de betrokkene voldoet aan de daartoe bij
algemene maatregel van bestuur gestelde opleidingseisen.
2. Bij algemene maatregel van bestuur kan worden bepaald dat met een getuigschrift als bedoeld in
het eerste lid wordt gelijkgesteld een bewijs van een krachtens artikel 14 onderscheidenlijk artikel 16
verleende erkenning als specialist op een bij de maatregel aangewezen deelgebied van de
uitoefening van een beroep waarop een register betrekking heeft.
Artikel 27
Tot het gebied van deskundigheid van de psychotherapeut wordt gerekend het onderzoeken en het
volgens bij algemene maatregel van bestuur aan te wijzen methoden beïnvloeden van stemmingen,
gedragingen en houdingen van een persoon met een psychische stoornis, afwijking of klacht,
teneinde deze te doen verdwijnen of te verminderen.
§ 6. Fysiotherapeuten
Artikel 28
Om in het desbetreffende register als fysiotherapeut te kunnen worden ingeschreven, wordt vereist
het bezit van een getuigschrift waaruit blijkt dat de betrokkene voldoet aan de daartoe bij algemene
maatregel van bestuur 92 gestelde opleidingseisen.
Artikel 29
1. Tot het gebied van deskundigheid van de fysiotherapeut wordt gerekend het verrichten van bij
algemene maatregel van bestuur te omschrijven handelingen op het gebied van de fysiotherapie,
voor zover zij liggen op het gebied van de geneeskunst en het verrichten ervan geschiedt op grond
van een door een arts afgegeven verwijzing die aan bij de maatregel te stellen eisen voldoet.
2. Tot het gebied van deskundigheid van de fysiotherapeut wordt mede gerekend het verrichten van
handelingen, rechtstreeks betrekking hebbende op een persoon en ertoe strekkende diens
90 In artikel 8 worden nog de psychotherapeuten genoemd. De herregistratie zal echter niet op hen van toepassing worden,
aangezien de psychotherapeuten per 1 januari 2007 zullen worden ondergebracht in de registers van
gezondheidszorgpsychologen dan wel in de artsenregisters (met specialisatie psychiater).
91 Zie artikel 24 van het Besluit houdende regels inzake de opleiding tot en de deskundigheid van de
gezondheidszorgpsycholoog, 17 maart 1998, Stb. 1998, 156.
92 Verwezen wordt naar het Besluit opleidingseisen en deskundigheidsgebied fysiotherapeut van 13 oktober 1997, Stb. 1997,
516.
42

gezondheidstoestand te bevorderen of te bewaken, welke overeenkomen met de krachtens het
eerste lid omschreven handelingen, doch niet liggende op het gebied van de geneeskunst.
§ 7. Verloskundigen
Artikel 30
Om in het desbetreffende register als verloskundige te kunnen worden ingeschreven, wordt vereist
het bezit van een getuigschrift waaruit blijkt dat de betrokkene voldoet aan de daartoe bij algemene
maatregel van bestuur 93 gestelde opleidingseisen.
Artikel 31
Tot het gebied van deskundigheid van de verloskundige wordt gerekend het verrichten van bij
algemene maatregel van bestuur te omschrijven handelingen op het gebied van de verloskunst
alsmede het verrichten van bij de maatregel te omschrijven andere handelingen, een en ander met
inachtneming van de beperkingen, bij de maatregel te stellen.
§ 8. Verpleegkundigen
Artikel 32
Om in het desbetreffende register als verpleegkundige te kunnen worden ingeschreven, wordt vereist
het bezit van een getuigschrift waaruit blijkt dat de betrokkene voldoet aan de daartoe bij algemene
maatregel van bestuur gestelde opleidingseisen dan wel voor zover het betreft het diploma van een
beroepsopleiding als bedoeld in de Wet educatie en beroepsonderwijs, voldoet aan de bij en
krachtens die wet voor de afgifte van dat diploma gestelde vereisten.
Artikel 33
Tot het gebied van deskundigheid van de verpleegkundige wordt gerekend:
a. het verrichten van handelingen op het gebied van observatie, begeleiding, verpleging en
verzorging;
b. het ingevolge opdracht van een beroepsbeoefenaar op het gebied van de individuele
gezondheidszorg verrichten van handelingen in aansluiting op diens diagnostische en
therapeutische werkzaamheden.
93 Besluit opleidingseisen en deskundigheidsgebied verloskundige van 19 november 1997, Stb. 1997, 552. Hierin zijn de
typisch verloskundige handelingen opgenomen (handelingen gericht op het bevorderen en bewaken van het natuurlijk verloop
van de zwangerschap, de bevalling en de kraambedperiode, het inschatten van verloskundige risico’s, verlenen van raad en
bijstand en waar nodig consulteren en verwijzen naar een arts), doch ook een aantal handelingen die niet-verloskundig van
aard zijn maar die wel door verloskundigen worden verricht (zoals het afnemen van een uitstrijkje van de baarmoederhals en
het afnemen van bloed bij baby’s voor onderzoek). Tevens zijn in of bij het Besluit opgenomen beperkingen die de
verloskundige in acht dient te nemen bij het verrichten van sommige handelingen: alleen wanneer deze worden nageleefd
behoren deze handelingen tot het deskundigheidsterrein van de verloskundige (bv toedienen van bepaalde geneesmiddelen
via intramusculaire injectie).
43