JubileumMagazine - De Kroon

geen zin en schreeuwen of bonken ook niet.’’ Corrie: ,,Kwáád dat ik was.
Ik stond hem uit te kafferen van pure opluchting: ‘Idioot, je bent niet
eens dood. Ik ben doodongerust en je ligt gewoon te slapen!’’’
Corrie de Kroon
Vijftig jaar
Van de Oleanderstraat verhuisde De Kroon, inmiddels Holding De
Kroon, de paraplu voor de diverse werkmaatschappijen, in 1984 naar de
Verlengde Hoogravenseweg. Duizend vierkante meter ruimte, dat zou
toch tientallen jaren voldoende moeten zijn. Twaalf jaar later bleek dat
een illusie. Een mooie overigens. In 1996 werd het huidige pand aan de
Amsterdamsestraatweg betrokken, dat nieuw werd gebouwd op het
voormalige Demkaterrein. Vijfendertighonderd vierkante meter, met
aan de straatzijde een prachtige showroom voor de zonweringen.
,,Aan de Verlengde Hoogravenseweg hebben we onze hoogtijdagen
gehad,’’ zeggen Corrie en Jan. ,,Heel hard werken en daar ook mooie
resultaten mee behalen en goed verdienen. Er zat romantiek en veel
saamhorigheid in ons bedrijf. We voelden grote betrokkenheid van
bijna iedereen. ‘’
Het vijftigjarig bestaan werd in 1990 groots gevierd, in het Muziek
centrum aan het Vredenburg. De hele dag traden artiesten op in de
binnenstad van Utrecht, in bedrijfskleding van De Kroon en met acts
die te maken hadden met de activiteiten van het bedrijf. ’s Avonds
stroomde het Muziekcentrum vol met personeel en klanten, vrienden
en familie. Jan: ,,Anita Meijer trad op en die nam een kereltje mee
waar toen nog nooit iemand van had gehoord: René Froger.
Jan de Kroon
| 22
KROONJUWEELTJE
Hennie Oliemuller was er met Bob van Balen voor het echte Utrechtse
cabaret, de Jan Rietmanband speelde en we hadden het Rosenberg
Trio. Echt geweldig. Mijn vader heeft zijn ogen uitgekeken die dag.
Die heeft zich vaak afgevraagd of het allemaal wel goed was, al die
uitbreidingen. Of we niet een te grote broek aantrokken. Maar wij
waren niet zo voorzichtig en behoudend. Dat heeft geloond.’’
Achtergrond
Acht jaar geleden gaf Jan de Kroon de leiding van het bedrijf over aan
zoon Kevin. Die er al vanaf zijn zestiende werkte. Corrie: ,,Hij kan regelen
en rekenen. Het rekenen heeft ie van Jan en het regelen van mij. Kevin
heeft het hele bedrijf doorlopen, behalve de catering.’’ Jan: ,,We hebben
onze kinderen helemaal vrij gelaten om wel of niet in het bedrijf te komen,
maar ze werken er nu alle drie. Het blijft een familiebedrijf hè. Mijn
broer Kees zit er ook nog steeds in de dagelijkse leiding. Ik bemoei me
nog met allerlei dingen, maar niet meer in het tempo dat ik ervoor had;
dat trek ik niet meer. Ik adviseer en ben beschikbaar op de achtergrond
en ik heb nog voldoende werk met het onroerend goed dat Corrie en ik
als investering voor ons pensioen hebben gekocht in de loop der jaren.‘’
Corrie heeft zich om gezondheidsredenen jaren geleden helemaal
teruggetrokken. ,,En dat viel me zwaar, ik hou van dit bedrijf en ik had
‘Je moet niet meer
van lichaam en geest
vragen dan je aankunt’
er plezier. Maar je kunt kennelijk ook té enthousiast zijn…. .’’ Jan: ,,Corrie
was wel eens te betrokken, nam teveel verantwoordelijkheid en wilde
altijd in heel korte tijd iets bereiken met nieuwe initiatieven. Je moet als
ondernemers niet meer van je lichaam en geest vragen dan je aan kunt
en dat zijn we wel eens vergeten. Dat heeft Corrie opgebroken.”
Kees de Kroon, de grondlegger van wat nu De Kroon facilitaire diensten
heet, overleed in februari 1999, bijna tachtig jaar oud. ’t Kroontje’, het
personeelsblad dat enkele jaren heeft bestaan, zwaaide hem uit met
‘Dag Lieve Bijzondere Opa’.
‘Ik geloof dat het ter gelegenheid van mijn vijfentwintigjarig dienstverband was. Ik kreeg, met Corrie, een bal-
lonvaart aangeboden. Dus wij stegen ’s avonds met die ballon op en we dreven over het Groene Hart naar het
westen. Zijn we toch bij Schoonhoven met ballon en mand in het water geland! En dat werd nog link ook voordat
we er door de begeleiders op de grond en omwonenden werden uitgehaald. Toevallig hadden we die middag net
uren bij de notaris gezeten om ons testament te regelen. Misschien was dat wel de goden verzoeken geweest.’
(Jan de Kroon)