Lokale Contact Teams - Ovk

Antwerpen
Hilda Claeyé
Oranjemolenstraat 26
2300 Turnhout
GSM: 0494 45 13 97
Email: hildaclaeye@fulladsl.be
Luc Deckers
Geulincxstraat 6
2060 Antwerpen
GSM: 0473 98 22 16
Email: luc.deckers@myonline.be
Christine Mampaey
Oudekerkstraat 19
2018 Antwerpen
Tel: 03 257 58 56
GSM: 0472 68 46 23
Email: christina.mampaey.festina.lente@skynet.be
Eveline Van Boom - Dhooghe
Jezusstraat 14
2000 Antwerpen
GSM: 0473 48 14 90
Email: eveline.dhooghe@olviboom.be
Richard Staes (*) en
Marie-Louise De Keersmaecker
Bosbesdreef 15
2960 Brecht
Tel: 03 663 68 83
E-mail: staes.r@pandora.be
Gerrit Vervoort (*) en Liliane Baeyens
R. Veremansstraat 11
2627 Schelle
Tel: 03 289 47 97
GSM: 0477 60 32 77
Email: vervoort11@pandora.be
Brussel
Etienne Bauwens
Laënneclaan 14
1020 Brussel
Tel: 02 478 77 75
Geert Van Waeg (*)
St Lambertusstraat 133
1200 Brussel
Email: geert.vanwaeg@yucom.be
Limburg
Gilbert Drabbe
Kapelstraat 29
3720 Kortessem
Tel: 011 37 78 37
GSM: 0473 67 15 30
Email: gilbert.drabbe@euphonynet.be
Marijke Schreurs
Kreemerstraat 68
3660 Opglabbeek
Tel: 089 85 85 08
Email: bomansmarijke@hotmail.com
Jozeph Timmers en
Maaike Gijsbrechts
Knaepenstraat 13
3550 Heusden
Tel: 011 42 46 17
GSM: 0478269015
Email: jozeph.timmers@telenet.be
Rudi Vanstiphout en Lut Lijnen
Boogstraat 45
3530 Houthalen
Tel: 011 52 42 29
Email: lijnenlut@hotmail.com
Fons Vrolix en Mia Timperman
Deken Dolstraat 53
3930 Hamont-Achel
Tel: 011 44 63 16
GSM: 0472 94 17 46
GSM: 0477 49 08 41
Email: fons@vrolix.be
Liliane Weltjens
de Merodelaan 32
3620 Lanaken
GSM: 0478 38 67 74
Email: lilianeweltjens@gmail.com
(*) lid van de Raad van Bestuur Lokale Contact Teams
1

Lokale Contact Teams
2
Oost-Vlaanderen
Carina Bruyneel
Steenbekestraat 34
9050 Gentbrugge
GSM: 0497/27 20 09
Email: carina.bruyneel@telenet.be
Marijke Desmet
Pontstraat 3
9681 Maarkedal
Tel: 055 21 73 23
Email: desmet.marijke@gmail.com
Marc Herbert (*)
Warandedreef 2
9831 Sint-Martens-Latem
Tel: 09 282 41 98
GSM: 0476 47 39 51
Email: marc.herbert@telenet.be
Roger Huylebroeck (*)
Kerkwegel 17
9230 Wetteren
Tel: 09 369 38 70
Email: huylebroeckroger@hotmail.com
Alex Mestdagh
Kernlaan 20
9800 Deinze
Tel: 09 386 77 81
Email: alex.gerda@skynet.be
Luc Vancoillie
Passtraat 297
9100 St-Niklaas
GSM: 0486 66 82 07
Email: lucvancoillie297@telenet.be
Paul Vande Walle (*)
Stationstraat 14
9690 Kluisbergen
Tel: 055 38 80 37
Email: paulvdw@skynet.be
Vlaams-Brabant
Pascale Bauthier
Rijkendalstraat 68
1853 Grimbergen
Tel: 02 267 11 84 (tussen 17u-21u)
Email: pascale.bauthier@telenet.be
Annemie Hemelaers (*)
Gildenstraat 19
3110 Rotselaar
Tel: 016 58 05 39
Email: annemie.hemelaers@skynet.be
Willy Kerremans
Papenboskant 33
1861 Wolvertem
Tel: 02 269 38 29 – GSM 0478 65 26 59
Email: willy@kerremans.be
Marleen Smets
Herseltsesteenweg 215
3200 Aarschot
Tel 016 56 22 53 (tussen 16u30-17u30)
Email: marleen.smets4@pandora.be
(*) lid van de Raad van Bestuur
E-m

E-mail: Ivan.tytgat@base.be
West-Vlaanderen
Marc Bonduelle
Avelgemstraat 27/2
8550 Zwevegem
Tel: 056 75 70 15
Claude Coopman (*)
Otegemstraat 188
8550 Zwevegem
Tel: 056 75 40 26
Gsm: 0473 40 89 79
Email: claude.coopman@skynet.be
Johan Ostyn
en Christine Demeulenaere
Bevrijdingsstraat 17
8800 Roeselare
Tel: 051 20 34 91
GSM: 0478 71 07 42
Email: johanostyn@hotmail.com
Ivan Tytgat
Berkenstraat 23
8710 Ooigem
Tel : 056 66 75 21
Gsm: 0472 70 86 43
E-mail: Ivan.tytgat@base.be
Bernard Berton
Zuringweg 3
8791 Beveren-Leie
Tel: 056 70 19 77
Gsm: 0496 36 00 99
E-mail: Bernard.berton@telenet.be
Johan Van den Broucke
De Cassinastraat 27
8540 Deerlijk
Tel: 056 32 33 17
Email: johan.vandenbroucke@prefadim.be
Greta Van Moortel
St Baafsstraat 13
8200 Brugge
Tel: 050 39 35 86
Gsm: 0472 38 14 38
Email: greta.van.moortel@pandora.be
Voor de brussen
(broers en zussen)
Robin Martens
Zegelaan 44
8450 Bredene
Gsm: 0494 34 70 91
Email: robinovk@hotmail.com
Lokale Contact Teams
3

Edito
4
Beste leden,
Als u dit boekje in uw brievenbus ontvangt, zullen velen onder u
al een welverdiende vakantie achter de rug hebben.
Eventjes de batterijen weer opladen, kan deugd doen.
Omdat er (helaas) steeds meer nieuwe leden bijkomen en wij de
structuur van de vzw willen professionaliseren, organiseerden
wij, met alle actieve leden, een denkdag in Leuven op 13 juni.
We willen er nog eens de nadruk op leggen dat prioriteit nr 1 de
lotgenotenwerking is en blijft.
In tweede instantie blijven we aan preventie en sensibilisering
doen.
Dit brengt uiteraard met zich mee dat op het hoofdkantoor in
Jette het een en het ander zal veranderen. Dit kan voor sommigen
onder u voor enig ongemak zorgen, waarvoor onze excuses.
Maar u kan steeds terecht bij één van onze leden, waarvan u de
telefoonnummers vooraan in het boekje vindt.
Ze hebben, net als u, een kind verloren in het verkeer en weten
waarover ze spreken.
Ze zullen u met raad en daad bijstaan, waar nodig.
Mogen we u ook vragen om 4 oktober in jullie agenda vrij te
houden voor onze Nationale Ledendag. Meer informatie vindt u
verderop in dit nummer.
Met vriendelijke groeten,
Het redactieteam.

Nieuwe regionale coördinator
Vlaanderen en Brussel
Herfst
Voor de bomen
is de tijd gekomen
om zich in te tomen
Na het rood
en geel
en bruin
komt het sober zijn
En het ingetogen wachten
op het korten van de nachten
Ik schreef dit gedichtje over het wisselen van de seizoenen,
een van de fascinerende aspecten van de natuur.
Soms zijn de dagen lang en warm en soms zijn de nachten
lang en stil. Gelukkig hoeven we maar op de kalender
te kijken om te zien wanneer het tijd is voor het ene seizoen
om in het andere over te gaan.
In ons leven is het niet zo ongecompliceerd. Soms beleven
we vier seizoenen in een dag en soms lijkt de tijd stil te
staan. Onze gevoelens laten zich niet door een kalender
leiden. Maar anders dan de boom in het midden van het
veld, die alle krachten stil ondergaat, zijn wij niet alleen. We hebben de mogelijkheid
om te praten en te luisteren, om onze beleving met anderen te delen en
in de wereld van iemand anders te stappen. Het maakt de last die we moeten
dragen niet minder zwaar, maar met vereende krachten zijn we wel sterker.
Ik ben verheugd mee te mogen werken aan de missie van OVK en hoop jullie
snel te ontmoeten.
Sofie Hoenkamp
nieuwe Regionale Coördinator Vlaanderen en Brussel
Edito
5

Dossier
6
Dossier : Internet en OVK
Een overvloed aan informatie, een communicatiemedium, een middel om
elkaar te ontmoeten,… Deze termen en nog veel meer worden gebruikt
voor het internet. Ze tonen aan dat internet steeds meer deel uitmaakt van
ons dagelijks leven. OVK kan hiervan gebruik maken bij het nastreven van
haar missie: zo snel en efficiënt mogelijk de families ondersteunen.
Of u nu op zoek bent naar informatie of anderen wil ontmoeten,
OVK stelt u verschillende interactieve middelen ter beschikking.
Het doel van dit dossier is om u deze (opnieuw) te laten leren kennen
en om u onze nieuwigheden voor te stellen.

De site van OVK : www.ovk.be
Op de site van OVK vindt u veel nuttige
informatie over de vereniging, haar
doelen en prioriteiten, haar acties op
het terrein, wat zij kan bieden,…
U vindt op de site ook alle contactgegevens
van de provincieverantwoordelijken,
van de leden van de Raad
van Bestuur en van het professionele
team dat er is om uw vragen te beantwoorden
en naar u te luisteren.
Op de activiteitenkalender ziet u welke
activiteiten er aankomen en wanneer
praatgroepen, weekends, preventie-
en sensibiliseringsacties doorgaan.
Dankzij het fotoalbum kunt u herinneringen
ophalen aan die momenten
van samenzijn met andere leden.
Verder kunt u via de site een tekst die
u schreef delen met andere leden of
hen een boek, gedicht of liedje aanraden
dat u raakte en hielp.
Als u zelf een site of blog maakte voor
uw kind, dan kunt u ons vragen om de
link op de OVK-site te plaatsen. Hiervoor
is een speciaal plekje voorzien.
Dossier
7

Dossier
8
De sterrenhemel
De sterrenhemel is een virtuele wereld die speciaal is gemaakt als eerbetoon
aan uw kinderen. Elke ster is opgedragen aan een kind of jongere die omkwam
bij een verkeersongeval. U kunt er uw berichtjes, foto’s, gedichten,… kwijt.
“Ieder ouder, zus of broer, kan een
ster van hun kind laten aanmaken
op de sterrenhemel. Ik zelf ben
Maaike en onze zoon Dirk hoort
spijtig ook bij die sterrenkinderen.
Bij moeilijke momenten kan het
een hele opluchting zijn als je
eens iets bij de ster van jouw
kind kan schrijven. Een versje, je
verdriet, bij verjaardagen of elke
dag wanneer je het moeilijk hebt.
Je kan ook een privé berichtje
achter laten, dan weet niemand
wat je geschreven hebt en blijf het
tussen je kind en jou.
Je leert ook vele vrienden kennen via
de sterrenhemel en je mag zelf ook
bij een ster van een ander kind een
berichtje achter laten. Ik zelf vind
het fijn als andere lotgenoten iets bij
Dirk schrijven. Op de sterrenhemel
lees ik ook dat ik niet alleen ben met
mijn verdriet en pijn.”
Maaike en Jef, ovk limburg
Ouders van †Dirk en Kurt Timmer
Via de homepage van OVK kan u doorklikken naar de sterrenhemel.
Mocht u de ster van uw kind nier terugvinden,
neem dan contact op met de coördinatrice.

OVK en PEVR richtten recent samen
een Facebook-groep op: “Parents
d’Enfants Victime de la Route –
Ouders van Verongelukte Kinderen”.
Op deze manier kunt u
gemakkelijk in contact komen
met andere ouders, bijvoorbeeld
via het prikbord of het discussieforum.
Komende activiteiten worden ook
aangekondigd via de groep.
U vindt de groep door u aan te
melden op Facebook en daarna
onderaan links op het groepsicoontje
te klikken. U zoekt naar
“Ouders van Verongelukte Kinderen”.
Vervolgens kan u een verzoek
Facebook
sturen om lid te worden van de groep.
Indien u dit wenst, kan u voor deze
groep een apart profiel aanmaken,
bijvoorbeeld “Voornaam + OVK”.
Aarzel niet om berichtjes te posten,
een onderwerp te lanceren, vragen
te stellen, ideeën te opperen,
foto’s of linken te plaatsen, of nog iets
anders natuurlijk. Leef u uit.
Deze groep is gesloten en kan
dus niet door andere Facebookgebruikers
worden bekeken.
De coördinatoren staan enkel OVKleden
leden toe om lid te worden van
de groep.
Mensen die geen OVK-lid zijn maar OVK wel steunen, nodigen wij uit om lid te worden
van de SAVE-groep. Ze vinden deze groep door bij groepen te zoeken naar “Samen Actief
voor Veilig Verkeer”. Deze groep staat open voor iedereen die hoffelijk rijdt en graag een
veiliger verkeer wil.
Dossier
9

Herdenkingen
10
Herdenking
Sandra en Steven
Op 29 maart 2009 werd te Snaaskerke
een gedenksteen onthuld ter nagedachtenis
van Sandra en Steven. Beiden
waren 26 jaar en kwamen om het
leven op het kruispunt van de Schorremolen-
en de Stenemolenstraat, toen
een andere bestuurder géén voorrang
gaf en de wagen van Sandra en Steven
tegen hoge snelheid raakte.
Na het welkomstwoordje van Claude,
LCT-lid, gaf Carla, de zus van Sandra,
in een emotionele tekst uiting aan het
gemis van haar zuster en bijna-broer.
Dhr. Halewyck, burgemeester van Gistel,
sprak de familie en de aanwezigen
toe, waarna Greta, LCT-lid, een beeld
schetste van Sandra en Steven.
Aansluitend mochten Yvette en Etienne,
de ouders van Sandra, samen met
de burgemeester de zinvolle gedenksteen
onthullen. Markant is dat de
steen is ontworpen en uitgevoerd door
een lotgenoot. De steen symboliseert
op een prachtige manier de liefde van
Zondag 29 maart 2009
Sandra en Steven voor elkaar en voor
hun familie. Na de onthulling bracht
Etienne een moedig en emotioneel betoog
over hoe hun leven is veranderd
sinds het ongeval. Wanneer hij de omstandigheden
van het ongeval en de
roekeloosheid van de andere bestuurder
aanhaalt, welt het verdriet op: Sandra
en Steven hadden geen kans.
Vervolgens werden witte ballonen opgelaten
op de tonen van “Ik hou van
Jou” van Dana Winner. Een beklijvend
moment tijdens deze herdenking dat
niemand van alle aanwezigen onberoerd
liet. Ook voor alle kinderen van
de vereniging werden witte ballonnen
met een boodschap opgelaten, zodat
ze konden schitteren als sterren op
klaarlichte dag.
Tot slot sprak Yvette een dankwoordje
uit voor alle steun die ze van iedereen
hadden gekregen.
Johan Vdb – LCT

Eerst wil ik iedereen die hier aanwezig is hartelijk
bedanken voor jullie steun en aanwezigheid
bij deze herdenking voor Sandra en Steven.
Dat doet ons heel veel deugd. Wij zijn blij dat
jullie hier zijn om samen met ons nog eens stil
te staan bij het drama van acht jaar geleden,
maar voor ons is het nog altijd alsof het
gisteren gebeurd is.
Verdriet en gemis gaan al acht jaar als een
schaduw met ons mee. Niets is zo tegennatuurlijk
als een kind dat je verliest. De woorden
“ga nooit heen zonder te groeten, ga nooit heen
zonder een zoen, wie het noodlot zal ontmoeten,
kan het morgen niet meer doen” bevatten veel
waarheid, alleen is het jammer dat we dat soms
maar beseffen als het te laat is.
Sandra, de dag voor het drama ben je nog
bij ons thuis geweest en heb je nog naar mij
gevraagd, maar ik was niet thuis. Je zei tegen
ma: “Ik ga niet meer langer kunnen wachten”.
Jammer genoeg heb ik je zo niet meer gezien.
Hadden we dat maar geweten, wat er de volgende
dag ging gebeuren. Op 31 maart
om 4u20 sloeg het noodlot toe. Door een
roekeloze chauffeur; of beter gezegd doodrijder
die 124 km/uur reed, hier op deze plaats,
hadden jij en Steven geen schijn van kans om te
overleven. Geen remsporen: geen voorrang van
rechts gegeven! Zo’n snelheid. Ook ons leven
als ouders, en dat van Carla is gans overhoop
gehaald en een grote puinhoop geworden.
Ook hebben wij nog veel moeite met de
Sinds 31/03/2001 weet ik wat verdriet en
gemis is. Ik zie de mensen denken: “ze is eroverheen”.
Helaas, het verdriet zit vanbinnen, heel
diep vanbinnen. Waar het zoveel pijn doet, maar
niemand ziet het... alleen ik voel het.
Steven, een week voordat je uit mijn leven verdween,
heb ik jou gelukkig nog verteld dat jij als
een broer bent voor mij. Het is misschien een
troost; maar vergeet dit nooit!
Sandra, al 23 jaar hadden we samen een band,
we waren samen één. Toen Steven in je leven
kwam, gingen we samen veel op stap, samen
uit. Ik zag jullie zo graag en ik weet dat jullie mij
Maar de vele grappige anekdoten en mooie momenten
die we met Sandra en Steven beleefd
hebben, zijn in ons geheugen gegrift.
In die acht jaar zijn Carla, Etienne en ik wel andere
mensen geworden. Daarom niet uiterlijk,
maar wel innerlijk, zowel op gezondheidsvlak en
zowel ook mentaal. Maar toch doen we ons best
om voort te doen. Timothy, onze kleinzoon, helpt
ons daar enorm bij, hij maakt veel goed voor ons
bij de verwerking.
Sandra en Steven voor altijd stralen jullie sterretjes
hierboven, zo helder en zo klaar. Diep in
ons hart blijft jullie herinnering leven, gevuld met
al de liefde die jullie ons hebben gegeven.
Maar toch missen we jullie enorm!
Tekst gelezen door Yvette
moeder van Sandra.
gedachte dat de chauffeur nog een tweede kans
gekregen heeft. Want zes maanden rijverbod
voor twee mensenlevens is niets. Levenslang
rijverbod was meer gepast geweest!
Sandra en Steven, deze herdenking is het enige
wat we voor jullie nog kunnen doen. Na acht
jaar spreken de mensen bijna nooit meer jullie
namen uit tegen ons, en dat doet dikwijls zo’n
pijn. Daarom nu deze herdenking: omdat wij
toch zo graag willen dat jullie nog voortleven in
ieders gedachten! Ook daarom laten
we nu op de muziek van jullie lievelingsliedje
26 witte balonnen op als eerbetoon aan jullie
26 levensjaren.
Tekst gelezen door Etienne
vader van Sandra.
ook graag zagen. Ik blijf nu alleen achter, een
deel van mijn leven ben ik kwijt. Ik wilde jullie nog
zoveel vertellen. Waarom? Zo plots, zo jong.
Ik keek er naar uit, om getuige te zijn op jullie
huwelijk. Wat moet ik zonder jullie? Één ding
weet ik zeker, dat ik voor jullie eeuwig een plaats
in mijn hart bewaar. Mijn hart is gebroken, maar
wordt opgevuld door de goede herinneringen
aan jullie!
Jullie blijven voor eeuwig in mijn hart!
Tekst gelezen door Carla
zus van Sandra.
Herdenkingen
11

Herdenkingen
12
Herdenking voor Bram Kimpe
Zondag 17 mei werd te Deerlijk, aan het
kruispunt van de Marquettestraat en de
N36, een Save-bord ter herdenking aan
Bram Kimpe ingehuldigd.
In 2006 kwam op deze onbeveiligde fietsoversteekplaats
de 13-jarige Bram om het
leven. Deze onveilige situatie werd middels
een plaatselijke actie van OVK en de gemeente
Deerlijk terug onder de aandacht
gebracht. Luttele weken voor deze herdenking
heeft Vlaams minister Crevits het licht
op groen gezet voor de bouw van een fietstunnel.
Mevr. Crevits werd door de ouders
van Bram uitgenodigd, en is hierop ook ingegaan.
Het feit dat de minister haar agenda aanpaste
om op een zondag aanwezig te zijn,
betekende heel veel voor de ouders en broer
van Bram en gaf een meerwaarde aan deze
herdenking. De klemtoon bleef echter wel
liggen op het herdenken van Bram.
Er waren heel veel mensen naar Deerlijk
gekomen om dit moment bij te wonen. Onder
hen veel vrienden, familie en buren. Er
waren ook opvallend veel schoolkameraden
aanwezig, die duidelijk hun klasmakker nog
niet zijn vergeten. Claude, vader van Wouter
en OVK-bestuurslid, opende de herdenking.
Zondag 17 mei 2009
Daarna waren er toespraken van
Laurence, een nichtje van Bram, van
burgemeester Croes en van klastitularis
Johan, die een pakkend beeld schetste van
Bram.
Na de bloemenhulde was er muziek van
Rammstein, de favoriete groep van Bram,
en op de muziek van Marco Borsato
gingen 13 witte ballonnen de lucht in.
Na de naamproclamatie van de overleden
kinderen, verenigd in OVK, werden er ter nagedachtenis
aan hen ook witte ballonnen met
een intentie opgelaten.
Tot slot dankte Ronny, de vader van Bram,
iedereen voor hun aanwezigheid op deze toch
wel emotionele maar serene herdenking.
Laat ook dit bord een blijvende herinnering
zijn aan Bram en een aanmaning tot voorzichtig
rijgedrag voor wie het passeert.
Jvdb Lct-Wvl
Bram,
Waar zal je dan zijn,
als we je weer de deur horen sluiten zoals altijd?
Waar ben je,
als we weer je voetstappen horen op de trap.
Waar ben je dan,
als ’s avonds vol van weemoed, jouw foto op het
nachtkastje goedenacht zoenen.
Maar als je een ogenblik met ons meeloopt,
leg dan een hand op mijn schouder.
Je kan nooit zó ver van ons weggegaan zijn,
dat er geen glimp van jou meer te zien zou zijn.
De dood is niet het laatste, liefde is sterker.
Maar ze geeft soms zoveel verdriet…
Tekst gelezen door Johan, papa van Jeffrey

Drie bomen
'Er waren eens drie bomen, die alle drie in een hevige storm een grote tak waren kwijtgeraakt.
De drie bomen waren elk op een andere manier met hun verlies omgegaan.
Jaren later ging ik de bomen weer opzoeken.
Gisteren heb ik ze weer gevonden en gesproken.
De eerste boom rouwde nog steeds om zijn verlies en zei ieder voorjaar als de zon
hem uitnodigde om te groeien:"Nee, dat kan ik niet, want ik mis een belangrijke tak".
Ik zag dat hij klein was gebleven en in de schaduw stond van de andere bomen.
De zon drong niet meer tot hem door.
De wonde was duidelijk zichtbaar en zag er naakt uit.
Het was het hoogste punt van de boom. Hij was niet meer verder gegroeid
De tweede boom was zo geschrokken van de pijn dat hij snel had besloten om het
verlies te vergeten. Hij was moeilijk te vinden, want hij lag op de grond. Een voorjaarsstorm
had hem doen omwaaien. Hij had zijn greep op de aarde verloren.
De plek van de wonde was moeilijk te vinden. Deze zat verstopt achter een heleboel
vochtige bladeren en lag daar te rotten.
De derde boom was ook erg geschrokken van de pijn en de leegte in zijn lijf,
en hij rouwde om zijn verlies. Het eerste voorjaar toen de zon hem uitnodigde om te
groeien, had hij gezegd: "Dit jaar nog niet". Toen de zon het tweede voorjaar weer terugkwam
met de uitnodiging, had hij gezegd: "Ja zon, verwarm mij zodat ik mijn wonde
kan verwarmen.
Mijn wonde heeft warmte nodig, opdat ze weet dat ze erbij hoort".
Toen de zon het derde voorjaar weer terugkwam, sprak de boom: "Ja, zon, laat mij
groeien. Ik weet dat er nog zoveel te groeien is". De derde boom was ook moeilijk te
vinden, want ik had niet verwacht dat hij zo groot en sterk zou zijn geworden.
Gelukkig heb ik hem herkend aan de dichtgegroeide wonde,
die vol trots in het zonlicht werd gehouden'.
De derde boom is ons tot voorbeeld. We herkennen de pijn en de leegte.
Om het gemis van Bram een plaats te geven, hebben we tijd nodig.
Rouwen vergt veel energie en aandacht. Daarom is het fijn om te ervaren dat we mensen
om ons heen hebben die met ons optrekken, mensen die laten merken dat ze aan
Bram en aan ons denken. Soms lukt het om ergens weer een draadje op te pakken,
soms ook niet of in een trager tempo. “Dit jaar nog niet” of “nu even niet”, constateren
we geregeld bij onszelf.
We hopen dat er een tijd komt, dat we de zon weer helemaal kunnen toelaten in ons
leven, al is het dan wel een leven met een groot litteken.
.......Er is een tijd om te huilen en een tijd om te lachen,
een tijd om te rouwen en een tijd om te dansen........
Tekst gelezen door Laurence. Herdenkingen
13

Herdenkingen
14
Herdenking van
Olessia Shavanova en
Pavel Suslin en Rinat Suslin
Vier jaar geleden kwamen er te Hasselt
vijf jongeren om het leven bij een
tragisch verkeersongeval. De ouders
van Olessia, Pavel en Rinat willen dat
hun kind niet vergeten wordt en contacteerden
OVK om een SAVE bord
te plaatsen. Ook om de jongeren,
wanneer ze een SAVE bord passeren,
even na te doen denken over wat de
gevolgen kunnen zijn in het verkeer.
Olessia, Pavel en Rinat waren samen
met nog twee andere vrienden op
weg naar huis toen het noodlot toesloeg.
Olessia was de enige dochter
van vanuit Kazachstan gemigreerde
ouders. Pavel en Rinat waren afkomstig
uit Oezbekistan.
Vele mensen waren aanwezig om de
ouders te steunen in hun verdriet.
Een woordje van de burgemeester,
Zondag 14 juni 2009
van de pastoor en van vele vrienden
die hun medeleven betuigden met
een tekst of muziekje. Dan werd er
het lied Ave Maria gespeeld en volgde
een bloemenhulde. Voor beide ouders
was de bloemenhulde een emotioneel
moment.
Met het aanbrengen van een waarschuwingsbord
beoogt Ouders van
Verongelukte Kinderen vzw een dubbel
doel.
De families Shavanova en Suslin voelen
er zich door gesteund en danken
al de mensen en medewerkers die
geholpen hebben om deze dag te organiseren.
Jozef en Maaike Timmers-Gijsbrechts
LCT Limburg.
en Luc Deckers
LCT Antwerpen

Bord op Runkstersteenweg voor
verongelukte jongeren (Hasselt).
Een savebord met daarop drie namen
langs de Runkstersteenweg
herinnert aan een tragisch ongeval
ongeveer vier jaar geleden. Die fatale
nacht verongelukte een jonge
vrouw en vier jongemannen. De
ouders van Olessia Shavanova contacteerden
de vereniging “Ouders
van Verongelukte Kinderen” (OVK)
met de vraag of er zo’n bord kon
komen. “Zodat onze dochter niet
wordt vergeten”, zegt de vader.
Olessia was 19 jaar toen ze verongelukte.
Ze was het enige kind
van haar uit Kazachstan geëmigreerde
ouders. In de auto zaten
nog vier jongemannen uit Oezbekistan,
onder hen de twee broers
Pavel (19) en Rinat (17) Suslin.
Geen enkele inzittende overleefde
de klap. “Vreselijk was het voor de
getroffen families. Wij zijn ons enig
kind kwijt en de familie Suslin haar
twee enige zoons. Hun dood mag
niet vergeten worden. Ik hoop dat
we jongeren met dit bord bewust
maken van het gevaar op de weg.
Dat, als ze het bord langs de weg
zien staan, ze eventjes nadenken,
wat rustiger gaan rijden. Want jongeren
beseffen nog te weinig hoe
fataal snelheid kan zijn”, zegt vader
Shavanov. Voor hem, zijn vrouw en
de ouders van de twee jongens uit
het Antwerpse is het bord ook een
middel om de herinneringen aan
hun kinderen levend te houden.
Intussen staan er in Limburg
bijna 70 saveborden op plaatsen
waar minstens een jongere onder
25 jaar het leven verloor bij een
ongeval.
MM, Uit: Het Belang van Limburg,
dinsdag 16 juni 2009
Herdenkingen
15

Herdenkingen
16
Toen we naar de herdenking
reden, regende het zonder ophouden.
Eenmaal op de plek van de herdenking
aangekomen, straalde het zonnetje.
Zouden onze sterrekinderen misschien
een handje geholpen hebben?
Wie weet.
Herdenking
Niel Miers
Zondag 14 juni 2009
Nadat het bord plechtig onthuld werd
door de burgemeester en de ouders
van Niel, werden er door de vrienden,
vriendin, en familie van Niel mooie
getuigenissen naar voor gebracht,
telkens afgewisseld met muziek.
Tijdens de naamafroeping van onze
kinderen kon je een speld horen vallen.
Ik geloof dat het op deze drukke steenweg
nog nooit zo stil is geweest.
Tot slot hebben alle motards (en er
waren er enorm veel) in karavaan Niel
gegroet, zoals motards dat onder
elkaar doen. Een zeer emotioneel
moment voor de talrijke aanwezige
vrienden, kennissen en familieleden.
Niel, we zullen je blijven missen.
Verslaggeefster
Annemie Hemelaers
Ovk Vlaams Brabant.

Vier jaar nadat hij er met zijn motor verongelukte, werd in de Stationstraat
in Asse een bord onthuld als aandenken aan Niel Miers uit
Asse-Terheide. Het SAVE-bord kwam er mede op initiatief van de vereniging
Ouders van Verongelukte Kinderen (OVK). Niel was twintig toen hij
op de avond van 14 juni 2005 in de Stationstraat met zijn motor zwaar
ten val kwam door een verkeerd manoeuvre van een voertuig. Hij overleed
op weg naar ziekenhuis. Voor de familie Miers, die op de Gentsesteenweg
een garage uitbaten, was dit een bijzonder zware slag en dat
bleek eens te meer op het zeer emotionele herdenkingsmoment, waar
150 vrienden en familieleden op afkwamen. De Stationstraat werd ruim
een uur afgesloten voor de plechtigheid. Annemie Hemelaers van OVK
en burgemeester Koen Van Elsen (CD&V) wezen op de verantwoordelijkheid
die iedere verkeersgebruiker op elk moment draagt tegenover andere
verkeersgebruikers. Aansluitend lazen Niels’s tante, zijn vriendin,
grootvader en een vriend teksten voor over Niel. Hemelaers bracht tot
slot een tekst van Els, de mama van Niel. Ook de motorclubs BMW en
Ducati waren aanwezig op het herdenkingsmoment. Zij brachten op het
einde een gepast eresaluut. (RDS)
Yvan De Saedeleer, Uit: Het het Nieuwsblad, maandag 15 juni 2009
Herdenkingen
17

Herdenkingen
18
Inhuldiging van SAVE-borden
Voor meer info over de verschillende herdenkingen,
contacteer ons op 02 427 75 00 of via info@ovk.be
Zondag 20 september om 15u
te Leopoldsburg.
Bjorn Gacoms, 10 jaar
Zaterdag 26 september om 15u
te Ledegem.
Rune Clarysse, 5 jaar
Zondag 22 november om 14u30
te Lennik.
Kenny Haegeman, 13 jaar

Wandeling Temse
We vertrokken aan de voet van de
nieuwe Temsebrug. We mochten een
dertigtal lotgenoten ontmoeten aan
het vertrekpunt. Oude en nieuwe gezichten
ontmoetten elkaar gedurende
deze wandeling. Voor de meesten
stilaan een vertrouwd parcours,
langsheen de site van de toenmalige
Boelwerf, richting potpolder in Tielrode,
een pareltje Wase natuur.
Een wandeling die nogmaals aantoonde
dat deze wandelingen meer
betekenen dan alleen maar even wat
wandelen met z’n allen.
Al stappend werd er vooral veel gepraat
over onze kinderen, ons verdriet
en het gemis… Er ontstond tijdens
deze wandeling een spontaan
roulatiesysteem zodat iedereen met
elkaar in contact kon komen.
Zaterdag 25 april 2009
Reeds voor de derde maal organiseerden we op 25 april 2009
een wandeling langsheen de Schelde- en Durmeboorden
in het Waasland.
Halfweg namen we het veer aan de
Durme richting Hamme waar we na
nog een kleine inspanning onze stopplaats
hadden bereikt. Het weer liet
ons toe plaats te nemen op het terras
aan een vijver.
Na deze welkome bevoorrading begonnen
we aan de terugweg. Omstreeks
18:00 uur bereikten we opnieuw ons
vertrekpunt, waar enkelen afscheid
namen. Met zesentwintig lotgenoten
werd er nog wat nagebabbeld tijdens
een lekkere schotel. Bij het afscheid
werd er reeds uitgekeken naar de
volgende wandeling, om terug even in
contact te komen met lotgenoten.
We danken alvast alle aanwezigen en
hopen jullie volgend jaar opnieuw te
mogen ontmoeten.
Luc en Rita, ouders van Enzo (†),
Maxim en Lieselot
Activiteiten
19

Activiteiten
20
West-Vlaanderen
Wandeling in
“De Palingbeek” te Zillebeke
Zondag 26 april 2009
Op 26 april kwamen een 25-tal West-Vlaamse leden samen in het provinciaal
domein “De Palingbeek” te Zillebeke voor hun voorjaarswandeling. Voorafgaandelijk
stond er een bezoek gepland aan de volkssterrenwacht “Iris”, ook
gelegen op dit domein. Na de welkomstkoffie werden we er rondgeleid door
een gedreven medewerker die ons alles bijbracht over de zon, spiegelkijkers,
sterren en planeten. Zelfs een heuse educatieve reis per ruimteschip doorheen
ons zonnestelsel stond op het programma. Het was de bedoeling om
bij zonnig weer ook de zon te bekijken middels de krachtige kijker in de koepel.
Helaas was er hier echter te veel bewolking voor. Nadien konden we uitgebreid
genieten van het middagmaal dat werd geserveerd in het restaurant op het
domein. Na de koffie werd er in groep gewandeld doorheen het 200 ha grote
domein. In de rust van de ontluikende natuur konden de lotgenoten met elkaar
praten of gewoon “onder ons” zijn. Op het einde van de geslaagde dag werd er
afscheid genomen en werden afspraken gemaakt voor de volgende activiteit.
Johan vdb-LCT

AANKONDIGING ACTIVITEITEN
Nationale Ledendag
4 oktober 2009
Herinnering: laatste inschrijvingen
OVK nodigt u uit op haar jaarlijkse Nationale Ledendag, die doorgaat
op 4 oktober te Mechelen. U ontving reeds een uitnodiging
met de post. Als u aan de Ledendag wil deelnemen, maar u bent
nog niet ingeschreven, heeft u nog enkele dagen de tijd! Aarzel
niet om de coördinatrice te contacteren of vul het inschrijvingsformulier
in dat u op de homepagina van onze website vindt.
Lotgenotenweekend
Zaterdag 10 en zondag 11 oktober 2009:
lotgenotenweekend
Dit weekend staat open voor alle ouders, broers en zussen.
Kostprijs voor deelname: €60 per volwassene,
€20 per kind onder 12 jaar.
Activiteiten
21

Sensibilisering
22
Autostickers
OVK biedt haar leden een autosticker aan om op de achterruit
van de wagen te kleven.
Zoals de SAVE-borden draagt deze sticker een dubbele boodschap.
Het is een herinnering aan een jong verkeersslachtoffer en ook een oproep
tot meer voorzichtigheid.
Indien u deze sticker wenst te ontvangen met de foto, de voornaam en de
leeftijd van uw kind, dan kan dit mits een deelname
aan de kosten van €4,00 per sticker.
Neem hiervoor contact met Sofie op 02 421 65 86 of
via sofie.hoenkamp@ovk.be.
De preventieve boodschap kan niet gewijzigd worden.
Oproep
Deze brochure is er helemaal voor u. Als u een tekst, gedicht of een
liedje wil delen met de andere ouders of als u ons wil laten weten hoe u
een activiteit hebt beleefd, aarzel niet om het ons te laten weten…

Mijn zoon.
Lieve Dirk
Ik hoor je stem in het ruisen van de wind
Voel je aanwezigheid in de warmte van de zon
Ik zie je glimlach in de ster die binnenblikt
En ik weet
Je bent bij me waar ik ook ben
Weet dat ik aan je denk als ik stil ben
Weet dat ik aan je denk als ik zing
Weet dat je nog steeds mijn middelpunt bent
Waar ik ga en wat ik doe
Mijn kracht vind ik terug ook al ben je ver weg
Mijn lach hoor je ook daar waar je nu bent
Ik vind mezelf terug omdat ik besef
Houden van, stopt niet bij het afscheid
Voor eewig verbonden zijn onze zielen
Geen pijn en verdriet kan dat scheiden
Ik geniet van de wind, de zon, en de sterren
Maaike voor altijd, mama van †Dirk en Kurt
Gedicht
23

Gedicht
24
Een levende herinnering,
Je naam staat geschreven, op een koude marmeren steen
eigenlijk toch gek,
zo plotseling, onverwacht ging je van ons heen.
Maar waar je naam alleen staat en waar je eigenlijk dood hoort te zijn
Waar het voelt alsof duizenden messen in ons steken
Daar ben je niet dood, daar ben je nooit weg gegaan
Want je blijft een levende herinnering die in ons hart blijft bestaan.
Dat u ons zo plotseling zou verlaten hadden we nooit verwacht.
Dat je ging naar waar we je nooit meer zien, is het daar beter misschien
Beelden vol mooie momenten, momenten van het samen zijn
Alle beelden net als fotoalbums, verlichten enigzins wat pijn.
Waar je mooie grafsteen verlicht wordt door de zon
Ligt een levensechte herinnering die bij je geboorte begon
Dankbaar voor het leven dat je leefde al die tijd
Bedroefd om het heengaan
en toch zijn we jou niet kwijt
Dit zijn herinneringen, woorden aan ons kind
Maaike en Jef, mama en papa van †Dirk en Kurt