klik hier. - Ovk

Antwerpen
Hilda Claeyé
Oranjemolenstraat 26
2300 Turnhout
GSM: 0494 45 13 97
Email: hildaclaeye@fulladsl.be
Luc Deckers (*)
Driekoningenstraat 66
2600 Berchem
GSM: 0473 98 22 16
Email: lucdeckers53@gmail.com
Eveline Van Boom - Dhooghe
Jezusstraat 14
2000 Antwerpen
GSM: 0473 48 14 90
Email: eveline.dhooghe@olviboom.be
Gerrit Vervoort (*) en Liliane
Baeyens
R. Veremansstraat 11
2627 Schelle
Tel: 03 289 47 97
GSM: 0477 60 32 77
Email: vervoort11@pandora.be
Limburg
Gilbert Drabbe
Kapelstraat 29
3720 Kortessem
Tel: 011 37 78 37
GSM: 0473 67 15 30
Email: gilbert.drabbe@euphonynet.be
Maan Duipmans en Paula Reyners
Hoekstraat 7
3950 Bocholt
Tel: 089 47 35 93
GSM 0496 51 64 61
Email: herman.duipmans@pandora.be
Marijke Bomans
Kreemerstraat 68
3660 Opglabbeek
Tel: 089 85 85 08
Email: bomansmarijke@hotmail.com
Jozeph Timmers en
Maaike Gijsbrechts
Knaepenstraat 13
3550 Heusden
Tel: 011 42 46 17
GSM: 0478269015
Email: jozeph.timmers@telenet.be
Rudi Vanstiphout en Lut Lijnen
Boogstraat 45
3530 Houthalen
Tel: 011 52 42 29
Email: lijnenlut@hotmail.com
Fons Vrolix (*) en Mia Timperman
Deken Dolstraat 53
3930 Hamont-Achel
Tel: 011 44 63 16
GSM: 0472 94 17 46
GSM: 0477 49 08 41
Email: fons@vrolix.be
Liliane Weltjens
de Merodelaan 32
3620 Lanaken
GSM: 0478 38 67 74
Email: lilianeweltjens@gmail.com
(*) lid van de Raad van Bestuur Lokale Contact Teams
ovk_nl.indd 1 9/13/2011 10:26:32 AM
1

Lokale Contact Teams
2
Oost-Vlaanderen
Luc Vancoillie (*) en Rita Faems
Passtraat 297
9100 St-Niklaas
GSM: 0486 66 82 07
Email: lucvancoillie297@telenet.be
Marijke Desmet
Pontstraat 3
9681 Maarkedal
Tel: 055 21 73 23
Email: desmet.marijke@gmail.com
Roger Huylebroeck (*)
Kerkwegel 17
9230 Wetteren
Tel: 09 369 38 70
Email: huylebroeckroger@hotmail.com
Paul Vande Walle (*)
Stationstraat 14
9690 Kluisbergen
Tel: 055 38 80 37
Email: paulvdw@skynet.be
Vlaams-Brabant
Pascale Bauthier
Averbeekstraat 28 bus 103
1745 Opwijk
Tel: 0474 87 91 65
Email: pascalebauthier@telenet.be
Annemie Hemelaers (*)
Gildenstraat 19
3110 Rotselaar
Tel: 016 58 05 39
Email: annemie.hemelaers@skynet.be
Willy Kerremans
Papenboskant 33
1861 Wolvertem
Tel: 02 269 38 29
GSM 0478 65 26 59
Email: willy@kerremans.be
Marleen Smets
Herseltsesteenweg 215
3200 Aarschot
Tel 016 56 22 53 (tussen 16u30-17u30)
Email: marleen.smets4@pandora.be
(*) lid van de Raad van Bestuur
ovk_nl.indd 2 9/13/2011 10:26:32 AM

West-Vlaanderen
Ivan Tytgat
Berkenstraat 23
8710 Ooigem
Tel : 056 66 75 21
Gsm: 0472 70 86 43
E-mail: Ivan.tytgat@gmail.com
Bernard Berton
Zuringweg 3
8791 Beveren-Leie
Tel: 056 70 19 77
Gsm: 0496 36 00 99
E-mail: Bernard.berton@telenet.be
Ronny Kimpe (*)
Pieter Jan Renierstraat 16
8540 Deerlijk
Tel: 056 72 78 58
Email: ronnykimpe@gmail.com
Lokale Contact Teams
ovk_nl.indd 3 9/13/2011 10:26:32 AM
3

Editoriaal
4
Een nieuwe medewerkster
Hallo allemaal,
Ik ben Veva Daniels, 24 jaar en afgestudeerd als Master Verkeerskunde. In
augustus 2011 ben ik begonnen bij OVK als coördinator van het project SAVE
Steden & Gemeenten. Mijn taak bestaat erin om steden en gemeenten in België
te overtuigen het SAVE-charter (aangepast op maat van de lokale behoeften)
te ondertekenen en zich te engageren om een
actieplan te ontwikkelen om op proactieve wijze de
verkeersveiligheid in hun gemeente te verbeteren.
Indien jullie goede contacten hebben met de lokale
mobiliteitsdienst, neem dan zeker contact op
met mij. Ik ben namelijk altijd op zoek naar gemotiveerde
gemeentebesturen die in het project willen
stappen.
Groetjes en misschien tot binnenkort,
Veva Daniels
Stuur ons uw e-mailadres!
We hebben van veel leden een e-mailadres, maar niet van iedereen.
Heb je een e-mailadres? Stuur het dan naar dominique.dejonghe@ovk.be. Bedankt!
Fonds ‘Vrienden van OVK’
Het Fonds ‘De vrienden van OVK’ steunt onze vereniging en haar projecten. Een gift
doen kan via de Koning Boudewijnstichting (KBS)
op het rekeningnummer: IBAN BE10 0000 0000 0404
met als mededeling: S70200 - FVV OVK.
Iedereen kan dit doen, ook wie geen lotgenoot is en onze vereniging een warm hart
toedraagt.
Voor giften vanaf € 40 per kalenderjaar krijgt u van de KBS een fiscaal attest. U kunt
uiteraard ook minder dan € 40 geven; u ontvangt dan geen fiscaal attest.
Om misverstanden te voorkomen: dit staat los van de lidmaatschapsbijdrage van
OVK. Het lidmaatschap is voorbehouden aan lotgenoten en kan niet fiscaal afgetrokken
worden.
ovk_nl.indd 4 9/13/2011 10:26:32 AM

Woord van de voorzitter
De krant kopt: een gitzwart weekend
op de Belgische wegen. 14 doden.
Aan de verschillende wegenwerken
in ons land wordt regelmatig én aangekondigd
geflitst. Met hallucinante
cijfers als resultaat: zelfs verwittigd,
lappen tienduizenden bestuurders de
snelheidsbeperkingen aan hun laars.
Eerder deze maand noemde een politicus
de zone 30 in Brussel ‘stupide’.
Het is duidelijk: de strijd is nog niet gestreden.
Verkeersveiligheid, verkeersveilig
gedrag en de naleving van het
verkeersreglement moeten aandacht
blijven krijgen. De eerste missie van
OVK is weliswaar lotgenotenwerking.
Maar we willen ook inzetten op het
vlak van verkeersveiligheid. Het project
“SAVE Steden & Gemeenten” is
daar een nieuwe uiting van. Samen
met gemeentebesturen en verkeersexperts
gaat Veva Daniëls, de kersverse
coördinator van het project, op
zoek naar manieren om de verkeersveiligheid
in de betrokken gemeenten
te verhogen en de inwoners te sensibiliseren.
Daarnaast ijveren OVK-leden voor
een menswaardige opvang van nabestaanden.
Zowel in Vlaanderen als
in Wallonië getuigen OVK-leden bij de
lokale en de federale politie over de
manier waarop zij de slechtnieuws-
melding hebben ervaren. U leest er
meer over in het dossier verderop in
dit blad.
Deze getuigenissen worden erg geapprecieerd
door de politie, omdat
ze haar helpen deze loodzware taak
beter te vervullen. De politie is als
eerste ter plaatse bij een ongeval, samen
met de hulpdiensten. Zij hebben
de taak de omgeving af te schermen
en het onderzoek te starten door feiten
en getuigenissen te verzamelen;
elementen die later belangrijk zullen
zijn in de gerechtelijke afwikkeling. In
onze ogen hechten ze daar misschien
soms te veel belang aan, in vergelijking
met de o zo essentiële en existentiële
taak om de nabestaanden (op
een zo goed mogelijke manier) in te
lichten.
Door de OVK-getuigenissen bij de politiediensten
ontstaan een dialoog en
wederzijdse ondersteuning. Uit naam
van de vereniging wil ik de politie dan
ook danken voor haar bereidheid naar
ons te luisteren.
Ten slotte: op 2 oktober vindt de jaarlijkse
nationale ledendag plaats in
Gent. Het is een gelegenheid om lotgenoten
uit heel België te ontmoeten.
Ik hoop alvast u te mogen verwelkomen.
Paul Vande Walle
Editoriaal
ovk_nl.indd 5 9/13/2011 10:26:32 AM
5

Dossier
6
Infosessies bij de politie
Verschillende leden doorkruisen Vlaanderen om met de politie te
spreken over de manier waarop zij en andere ouders vernomen
hebben dat hun kind verongelukt was. Hiermee willen ze politieagenten
helpen hun pijnlijke taak van slechtnieuwsmelding te verbeteren.
Een stukje van de OVK-missie
Een zo goed mogelijke opvang van de families
van verongelukte kinderen is de eerste prioriteit
van OVK. Enerzijds vangen de ouders van
OVK zelf nieuwe leden op en anderzijds gaan
ouders spreken tijdens opleidingen voor betrokken
professionelen, bijvoorbeeld de politie.
Door te getuigen over hun eigen ervaring en
die van andere ouders willen ze zorgen dat
zo veel mogelijk mensen inzicht krijgen in de
noden van de nabestaanden.
Een infosessie bij de politie,
wat is dat eigenlijk?
Een infosessie bestaat steeds uit drie delen.
In eerste instantie getuigen OVK-leden over de
manier waarop zij de melding van het overlijden
van hun zoon of dochter ervaren hebben
en over de eerste momenten na het drama.
Maar ze praten ook over de moeilijke weg die
ze daarna aflegden en over de impact die hun
verlies op dit moment nog steeds heeft op hun
leven. Zo willen ze tonen dat wat de politiemensen
te zien krijgen slechts een fractie is van
een veel groter verhaal. Het is belangrijk dat
de slechtnieuwsmelders dit beseffen, want
de manier waarop zij een familie opvangen,
heeft een invloed op het verder verloop van
het rouwproces. Het zal ook bepalen hoe het
gezin tegenover de hulpverleners zal staan
die nog volgen. Met vertrouwen of net niet…
Tijdens het tweede deel geven de ouders
een aantal praktische raadgevingen aan de
politie. Deze raadgevingen en handvatten zijn
gebaseerd op de verhalen en vragen die OVK
al 16 jaar (sinds haar oprichting) verneemt van
families. Het gaat vaak om kleine, praktische
zaken, waarvan de politiemensen niet altijd
weten dat ze een grote impact kunnen hebben.
De OVK-leden benadrukken ook steeds dat het
belangrijk is de boodschap zo rechtstreeks
mogelijk te brengen, want het nieuws valt niet
te ‘verzachten’. Ze bereiden de agenten ook
voor op de vragen die de ouders zullen stellen.
Iets waar de politiemensen verder zeker nog op
moeten letten, is waar de andere gezinsleden
zich bevinden, wie hen op de hoogte brengt en
hoe zij thuis geraken. Tot slot benadrukken de
leden steeds dat het belangrijk is na enkele
dagen nog eens bij de familie op bezoek te
gaan, om te horen of er nog vragen zijn en om
te kijken of er naar andere hulpverleners kan
worden doorverwezen.
OVK raadt de politieagenten bijvoorbeeld
aan de boodschap te brengen in uniform,
omdat dit toont dat wat ze komen zeggen,
zeer ernstig is.
ovk_nl.indd 6 9/13/2011 10:26:32 AM

Elke infosessie eindigt met een korte uitleg
over de werking van OVK. Op deze manier
kan de politie bij een nabezoek de familie
hier eventueel over informeren.
Voor wie?
Deze getuigenissen richten zich tot politieagenten
op het terrein - ongeacht hun
leeftijd of ervaring - en tot aspirant-politieagenten
(agenten in opleiding).
OVK-leden geven zowel infosessies voor de
lokale als voor de federale politie. Slechtnieuwsmeldingen
gebeuren echter steeds
door de lokale politie, vandaar dat deze sessies
erg belangrijk zijn voor hen. De federale
politie komt ter plaatse bij ongelukken op
een autosnelweg. Het is echter noodzakelijk
dat de federale politie zich bewust is van de
moeilijke taak die hun collega’s van de lokale
politie hebben als zij de ouders moeten gaan
inlichten. Ze moeten deze collega’s voldoende
en juiste informatie bezorgen, zodat de
melding zo correct mogelijk kan verlopen.
Waarom gaan de ouders
getuigen?
De politiediensten hebben een belangrijke
rol tegenover de nabestaanden van een verkeersslachtoffer.
Ze zijn meestal de eersten
die de ouders contacteren. Wat tijdens de
eerste momenten gebeurt, is niet meer
terug te draaien. Alle betrokken professionelen
hebben daarom de belangrijke taak
secundaire victimisering (dit is het leed van
de slachtoffers verergeren door slechte
behandeling) te voorkomen.
De bedoeling van deze getuigenissen is de
aanwezigen meer inzicht te geven in de
noden van gezinnen die iemand verliezen bij
een ongeluk. Het is de bedoeling de andere
kant van het verhaal, dat van de slachtoffers,
toe te lichten en van daaruit te tonen waarom
het belangrijk is aandacht aan bepaalde
zaken te besteden. De raadgevingen van de
OVK-leden zijn natuurlijk ook van toepassing
op slechtnieuwsmeldingen en contacten
met slachtoffers in het algemeen.
(Interview met Willy Kerremans naar aanleiding
van zijn getuigenissen voor de politie.
Het Nieuwsblad, 17/5/2008)
Dossier
ovk_nl.indd 7 9/13/2011 10:26:32 AM
7

Dossier
8
Het is een zware verantwoordelijkheid die op
de schouders van de politieagenten rust en
de ouders zijn zich hiervan bewust. Daarom
willen ze, met hun getuigenissen, een steentje
bijdragen.
Niet gemakkelijk
De infosessies worden steeds door minstens
twee OVK-leden gedaan, zodat de
leden elkaar kunnen aanvullen en eventueel
aflossen als het even moeilijk wordt.
Sommige zaken die de OVK-leden vertellen,
leveren ook stof tot discussie. Zo heeft elke
ouder wettelijk het recht het lichaam van zijn
of haar kind te zien, ook als dat zich nog op
de plaats van het ongeluk bevindt. Sommige
politiemensen menen dat dit geen geschikte
plaats is omdat daar met zoveel rekening
moet worden gehouden dat er onvoldoende
aandacht aan de ouders kan worden besteed.
Vaak blijkt na enig doorvragen dat
zij vragende partij zijn om bij een ongeval
beroep te kunnen doen op speciaal opgeleide
collega’s die permanent bereikbaar
zijn, zodat die de ouders kunnen opvangen.
OVK kan dit voorstel alleen maar bijtreden
en hoopt dat hier spoedig de nodige middelen
voor gevonden worden.
Het resultaat?
Natuurlijk kan het resultaat van deze sessies
niet in cijfers worden uitgedrukt. Zeker is wel
dat de OVK-leden zeer positieve reacties
krijgen van de mensen die zij toespreken.
Deze ouders worden na een eerste getuigenis
ook vaak teruggevraagd, wat toont dat de
politie hun inspanningen zeker zinvol vindt.
Met een prop in de keel luisteren we naar de pakkende getuigenis van de ouders
van de verongelukte Olivier. Op 12-jarige leeftijd werd hij vijf jaar geleden
van zijn fiets gereden door een dronken chauffeur. (…)
Deze infosessie (…) past in het ambitieuze project van de Directie van de wegpolitie,
dat geleid wordt door commissaris Sandrine Hucorne: “Slachtofferbejegening
is een essentiële taak voor politiediensten. (…) voor de slachtoffers
en familieleden beogen we een efficiënte en effectieve bijstand, zoals kwaliteitsvol
onthaal en zo volledig mogelijke informatie. De personeelsleden van
de van de wegpolitie willen we de noodzakelijke bagage meegeven om deze
bijstand zo optimaal mogelijke te verzekeren (…). Deze infosessie van een
halve dag vindt plaats op het eerste niveau, namelijk het sensibiliseren van
al het personeel van de wegpolitie in heel België. De sessies worden gegeven
in nauwe samenwerking met betrokken partners zoals de vzw Ouders van
Verongelukte Kinderen.”
(Slachtofferhulp bij de wegpolitie, Inforevue van de Federale Politie,
02/2010)
ovk_nl.indd 8 9/13/2011 10:26:33 AM

OVK-getuigenissen bij de politie in cijfers
In 2009 werden 17 getuigenissen gebracht (11 in Vlaanderen en 6 in Wallonië)
In 2010 gingen ouders getuigen voor 13 groepen in Vlaanderen en 26 in Wallonië.
We nemen intussen al meer dan twee jaar deel aan deze ontmoetingen
met politieagenten en we zijn steeds meer overtuigd van het nut
ervan. We zijn er ons ten volle van bewust dat we niet alles kunnen
veranderen en dat niet alles wat we meegeven altijd en overal correct
zal worden toegepast, maar uit de belangstelling van de politieagenten,
onze gesprekken met hen en de vragen die ze stellen, blijkt toch
dat deze sessies nodig en leerzaam zijn.
Het beste bewijs daarvan is, naast de bedankingen die we krijgen, een
uitspraak die we vaak te horen krijgen van agenten: “Weet u, na alles
wat u ons heeft bijgebracht, zullen we onze opdracht nooit meer zien
als voorheen.”
Michelle en Alain Moreau
Ouders van Olivier
LCT Namen
Uw ervaring?
Hebt u na het lezen van dit artikel behoefte
uw ervaringen te vertellen? Om adviezen te
delen? Aarzel niet ze ons te sturen. Ze kunnen
helpen om fouten of onhandigheden te
vermijden tegenover families die, verschrikkelijk
genoeg, op een dag misschien geconfronteerd
worden met het slechte nieuws.
OVK-leden getuigen ook in scholen.
Lees er meer over verder in het ledenblad.
Dossier
ovk_nl.indd 9 9/13/2011 10:26:33 AM
9

Herdenkingen
10
Herdenking Nicky Verhaeghe
en Debby Bauwens
Een stevige wind en donkere dreigende
wolken hingen boven de plaats
waar twee jaar geleden Debby en
Nicky het leven lieten in een fataal
ongeval. De zeer grote opkomst van
familie, vrienden, kennissen en nog zoveel
anderen, getuigde van het feit dat
Debby en Nicky zeker niet vergeten
zijn. Ook een uitgebreide delegatie van
de hulpdiensten, met de brandweer
op kop, gaven aan deze herdenking
een geborgen gevoel. De politie deed
haar best om het verkeer rond deze
grote groep te leiden en de veiligheid
te garanderen.
Na de tekst van Steffie en Annelies,
de twee vriendinnen van Debby,
kwam Davy Roseel aan het woord,
opvoeder in het VTI van Tielt: “We
kunnen ons nog precies herinneren
Pittem, 28 mei 2011
waar we waren, wat we deden, toen
we het ongelooflijke nieuws van Debby
en Nicky hoorden. Zelfs na twee jaar.
Het verlies van een leerling tekent je
ook als opvoeder. Het eerste wat je
denkt, wanneer je hoort dat er een
ongeluk met jonge mensen gebeurd
is, is “het zullen toch geen van de
onzen zijn”. Debby en Nicky – oudleerlingen
- waren van de onzen! Wanneer
leerlingen afstuderen, nemen
we afscheid; zeggen we “tot ziens”; we
wensen hen veel succes toe. Samen
met de directie en andere collega’s
delen we ook in de vreugde van die
jonge mensen wanneer ze trots met
hun getuigschrift of diploma staan te
pronken. Met Debby is dat niet mogelijk
geweest. Dit zal ook voor ons
een gemis blijven. Iedere week rij ik
ook enkele keren voorbij deze plaats.
Meestal naar huis, met mijn zoontje
op de achterbank. Spontaan komt
er een leuke herinnering boven, een
grappige uitspraak…, soms ook een
moeilijk moment. Vandaag onthullen
we het SAVE-bord. Dat dit bord voor
ons allen een aanmoediging mag zijn
om verder aan Debby en Nicky te blijven
denken. Ik wil graag afsluiten met
een tekst van Toon Hermans:
ovk_nl.indd 10 9/13/2011 10:26:33 AM

Al het levende is zinnig,
Hoe onbegrepen het ook mag zijn
Of het blij is, droef of innig
Of het onrust is of pijn
Zinnig is ons hopen, vrezen,
De kleinste bloem in het hoge gras.
Daarom zou het onzin wezen
Als de dood onzinnig was.
Ivan Delaere, burgemeester van Pittem,
had naast troostende woorden
voor de familie, ook aandacht voor de
inzet van de mensen van de hulpdiensten.
Daarna werd het bord onthuld door
de ouders Ivan en Nancy, samen met
de burgemeester. Bij de muziek van
Natalia, “Still with me”, lieten Jordi en
Chelsey witte ballonnen op voor hun
broer en zus.
Tot slot bedankten de ouders iedereen
voor hun steun en aanwezigheid
op de herdenking. Daarna ging het
voor de koffietafel richting centrum
Pittem en in “Het Verbiest Zoalke”
werd nog een hele tijd nagepraat.
Ronny Kimpe
Papa van Bram
LCT West-Vlaanderen
Herdenkingen
ovk_nl.indd 11 9/13/2011 10:26:33 AM
11

Herdenkingen
12
Herdenking Kim Van Hoeck
Aartselaar, 3 juli 2011
3 juli
een dag om nooit te vergeten!
3 juli
de dag dat ons Kim het levenslicht zag…
3 juli
zijn we hier nu samengekomen om haar te
eren,
om haar ‘in de bloemetjes’ te zetten,
om een ode te brengen
aan die mooie mens die zij was.
Om dit SAVE-bord te plaatsen en mensen te
laten
herinneren dat elkeen van ons zijn verantwoordelijkheid
moet nemen voor een veilig verkeer
want
20 juli
zullen we haar gedenken
20 juli
is een zware dag.
Toen heeft zij ons verlaten…
Waarom toch…?
Waarom toch…?
is de vraag die we blijven stellen
Waarom niet morgen?
Waarom maar 20 jaar?
Een leven in knop.
Een leven vol toekomst.
Waarom zo’n korte tijd
Waarom zo bruusk?
20 juli
Waarom toch God?
Geef ons een antwoord.
Geef ons een reden.
Verklaar je nader…
want dit is voor ons onverklaarbaar.
Dit is te veel.
Geef ons houvast om zelf verder te kunnen leven.
Daarna
Je verglijdt in de diepte,
zo diep en totaal zwart…
Geen enkel lichtje
het blijft voor altijd nacht…
Wie heeft dit gedaan?
Wie heeft de dood van ons kind op zijn geweten?
Als ouder wil je weten:
Wie is die persoon?
Wat heeft hij gedacht toen hij haar niet zag
en daarna besefte dat hij een leven, dit leven,
door de dood tot stilstand heeft gebracht…?
Is hij een wegpiraat?
Is hij oud?
Is hij jong?
Zelden denken we dat hij een mens is.
Herkennen we dat allemaal niet?
Door een confrontatie aan te gaan, zag ik dat
het een mens was, zelf vader van twee kinderen.
Niemand kan zeggen wat er in hem omging op
dat vreselijke moment. Welgemeend spijt betuigen
– vergeven, want niet alleen wij leven met diepe
smart, maar ook hij is getekend door de dood.
ovk_nl.indd 12 9/13/2011 10:26:33 AM

Iedere dag opnieuw staan we voor de uitdaging
hoe we verder zullen leven zonder ons Kim.
Zij was een prachtige dochter. Wij missen
haar zo.
We hebben een belofte gedaan aan ons Kim.
Als ouders en broer van een verongelukt kind
en zus hebben we laten weten aan het gemeentebeleid
dat het kruispunt aan de Dijkstraat
veiliger zou kunnen aangelegd worden.
Laat het nu genoeg geweest zijn dat er nog
andere ouders deze vreselijke smart moeten
doorstaan. In een zorgzame samenleving moeten
verkeersveiligheid en de preventie van verkeersongevallen
een absolute prioriteit blijven
want elk verkeersslachtoffer is er één te veel.
Met dit SAVE-bord willen we mensen erop
attent maken dat ons Kim niet alleen een
nummer in de statistieken van jonge verkeersslachtoffers
is, maar dat haar naam en het
vermelden van haar jonge leeftijd een wegwijzer
kan zijn voor iedereen die zich een veilige
weg wil banen door zijn leven, dag na dag.
Nu, vier jaar na het overlijden van ons Kim,
werd ons bevestigd dat de verbeteringswerken
van start zullen gaan. Mogen we inderdaad
binnen korte tijd resultaat zien. Want uitstel
is ‘levensbedreigend’.
We willen hierbij ook de mensen van OVK
bedanken. Gerrit, Liliane, Eveline en vele anderen:
dank u voor jullie inzet, jullie steun. Dank
u voor de inspanningen die jullie leveren in het
streven naar veiliger verkeer. Wij vinden dat
zo waardevol.
Het liedje Relax, take it easy (Mika) typeert onze lieve meid
Je eerste dag op kot in Leuven
De internetverbinding was niet in orde.
Een technieker zou langskomen.
Steve en ik wachtten je op in jouw kamer.
Ik was druk in de weer om te kijken of alles wel z’n plaatske had en of je soms nog iets zou
kunnen nodig hebben.
Je kwam binnen en je hield me in ’t oog.
Je ging op je bed zitten.
Je keek me rustig aan en zei ‘Mama….’
Ik stond even stil en jouw rust overviel me….
Mama
Kimpie,
Mijn zus, die ik me nog beeldig herinner als
een kleine meid van 7 jaar met vlechtjes in
haar haren en een schietkraam van tandjes.
Sinds de dag dat je niet meer bij ons bent, ben
ik beladen met een zwaar pak emoties. Er zijn
reeds vele emoties gepasseerd: van woede tot
moedeloosheid, maar het eindigt steeds met
een groot gemis. Het verdriet weegt door op
mijn doen en denken. Regelmatig zie ik je lopen
op straat, althans dat denk ik toch.
Ik mis je in alles wat ik doe, heel mijn ik is veranderd.
Ik ga je nog zo hard missen bij dingen
die we samen hadden kunnen doen: gezellig
bijpraten op een terrasje, toekomstplannen
bespreken. Ik vat het nog steeds niet zo goed
dat ik hier vandaag op de herdenking van mijn
kleine zus sta. Dit had niet mogen gebeuren,
niet met een prachtige persoon zoals jij.
Onze periode van kibbelen was net voorbij.
Het leeftijdsverschil begon stillekesaan te
vervagen, maar we kregen nooit echt de kans
Herdenkingen
ovk_nl.indd 13 9/13/2011 10:26:33 AM
13

Herdenkingen
14
meer om een echte broer en zus relatie
verder op te bouwen. Dat vind ik heel spijtig.
Hadden we nog maar wat meer tijd samen
gekregen of had ik nog maar afscheid van
je kunnen nemen... Dat spookt nog steeds
door mijn hoofd: dat ik jou nooit meer heb
mogen zien.
‘Het leven gaat verder’, zeggen ze, maar
een deel van mijn leven is gestopt op 20
juli 2007. Op zo’n intens verdriet kan niemand
zich voorbereiden, het enige wat je
kan doen, is alles ondergaan en hopen dat
het zal beteren. Je kruipt stap voor stap
uit de diepe rouw, zoals een kind dat leert
lopen. Het verwerkingsproces maakt rare
kronkels op en neer, met als doel dat je het
een plaatsje kan geven. Een plaatsje diep in
je hart, waar niets je nog kan uithalen. Elke
gebeurtenis kan het verdriet weer opwekken,
maar dat is een teken dat de wonde
zachtjes aan het helen is, maar fragiel blijft.
Er gaat geen dag voorbij zonder dat je in mijn
gedachten verschijnt. Zelfs in m’n levensvisie
ben je sterk aanwezig. Je hebt me een grote
levensles meegegeven: leef in het nu, doe
dingen die je graag doet... Dat was iets waar
je zelf heel hard in geloofde. Wel, ik tracht
dit nu ook te doen. Het is niet altijd even
gemakkelijk maar het is de moeite waard
om het te proberen.
Kim, ik ben er zeker van dat je altijd bij me
bent wanneer ik je nodig heb. En als het dan
even wat minder gaat, hoop ik dat je me
zachtjes in de goede richting duwt. Samen
met jou en de mensen om me heen die me
dierbaar zijn, wil ik hieraan werken, elke dag
opnieuw. Het verwerken van dit verdriet doe
je niet op enkele jaren; dit hangt heel je leven
onlosmakelijk aan je vast. Jammer dat dit
niet steeds doordringt bij de maatschappij.
Dit kruispunt creëerde een kruispunt in
ons leven. Wij maken iets van ons leven, nu
is het jullie taak om van dit kruispunt iets
goed te maken!
Bedankt Kimpie, dat ik je grote broer mocht
zijn en steeds zal blijven!
Steve, broer van Kim
Lieve Kim,
Je bent nu 24
Je leeft in een voorbije toekomst
Je zult er nog altijd zijn
Je bent voor ons nooit lang geleden
Je hoort er nog altijd bij
Je bent aanwezig in onze onvervulde verwachtingen
Je bent aanwezig in onze slapeloze dromen
Kim, je naam vervaagt niet in onze herinneringen
Je bent erbij als je er niet bent
Je bent waar je bij had kunnen zijn
Je bent niet van voorbij, niet van gisteren
Je bent van gisteren, van vandaag en morgen
Je bent onze voorbije toekomst.
Sarah, schoonzus van Kim
ovk_nl.indd 14 9/13/2011 10:26:33 AM

Herdenking Aïsha Wagemans
Bij deze willen we jullie
nogmaals bedanken
voor de ganse organisatie
en inzet van de
inhuldiging vorige zondag.
Zulke inhuldiging
is geen leuk moment
maar toch hebben wij
daar veel aan gehad.
Geeft een gevoel van
toch even niet alleen te
staan. Van vele vrienden
van ons hebben
we niets dan lovende
commentaar gekregen
over jullie werking
binnen OVK. Door het
noemen van de namen
zijn er toch velen blijven
stilstaan bij de hoeveelheid
van jeugdige
slachtoffers en dan
nog maar enkel de aangeslotenen.
Werner Wagemans
Papa van Aïsha
Schoten, 24 juli 2011
Herdenkingen
ovk_nl.indd 15 9/13/2011 10:26:34 AM
15

Herdenkingen
16
ovk_nl.indd 16 9/13/2011 10:26:35 AM

Herdenking Kevin Copermans
Op zondagmiddag 7 augustus werd het SA-
VE-bord voor Kevin Copermans ingehuldigd
te Hasselt. Kevin verloor het leven tijdens
een verkeersongeval maandagmorgen 4
augustus 2008.
Het Limburgse Lokale Contactteam verzorgde
in overleg met familie en vrienden
de inhuldiging. De weergoden waren ons
gunstig gezind. Er waaide wel een flinke wind
maar de zon bleef schijnen.
Eerst werd het woord genomen door mevrouw
Brigitte Smets, schepen van de stad
Hasselt. Haar zoon kende Kevin persoonlijk.
Daarna gingen Jimmy en Mario, twee van
zijn beste vrienden, over tot onthulling van
het bord.
Nathalie nam het woord en had het over
enkele jeugdherinneringen van Kevin. Vriend
Jumbo had afscheidswoorden voor Kevin.
Nathalie verwoordde de gevoelens van
Anita, Kevins mama.
Het noemen van de voornamen van de
overleden kinderen gebeurde door Mia en
Maaike, mama van Pieter-Jan en Dirk, en
Sofie.
Ten slotte werden er witte, hartvormige ballonnen
gelost waarop iedereen een mooie
persoonlijke boodschap had kunnen neerschrijven.
Langzaamaan verwijderden de
ballonnen zich in de blauwe hemel, tussen
de wolken. Kevin, uit het oog, maar niet uit
het hart!
Gilbert Drabbe
Papa van Stefanie
LCT Limburg
Hasselt, 7 augustus 2011
Herdenkingen
ovk_nl.indd 17 9/13/2011 10:26:36 AM
17

Herdenkingen
18
ovk_nl.indd 18 9/13/2011 10:26:36 AM

Inhuldiging van SAVE-borden
Voor meer info over de verschillende herdenkingen, contacteer ons op 02 427
75 00 of via info@ovk.be
Vlaanderen
Rob Buysse, 21 jaar
Zonhoven, 16 oktober 2011
Wallonië
Denis Balleux
Bouvignes-Dinant, 9 oktober 2011
Emilie Foucart
Villers-la-Ville, 4 december 2011
Herdenkingen
ovk_nl.indd 19 9/13/2011 10:26:36 AM
19

Herdenkingen
20
Herdenking Sarah De Cattelle
Weet je nog, Sarah, toen ik in het ziekenhuis
lag op mijn verjaardag, dat jij als eerste
bezoeker er stond om mij een gelukkige
verjaardag te wensen? Je had een cadeautje
voor mij: je gedichten…. Iets wat heel
persoonlijk was en ik toch mocht lezen en
hebben. Je gedichten die eerlijk en mooi
waren, net zoals jij. Met het hart op de juiste
plaats….
Weet je nog op school, dat we hadden afgesproken
na schooltijd om iets te gaan
drinken en dat er een paar gasten mij aan
het duwen waren zonder reden? Opeens
stond jij daar alleen voor 4 gasten die 2
koppen groter waren… Je vroeg of er een
probleem was en toen lieten ze me met
rust. Onder de indruk heb ik je toen bedankt
en toen zei je dat het normaal was, “we zijn
toch vrienden, hé”.
Ik herinner me dat we na de muziekschool
elke vrijdagavond nog iets gingen drinken
in café ’t Parkske – dat was ons weekmoment,
hé! Samenvatten wat er in die week
gebeurd was en “ne goeien duvel” drinken
ofwel verder doen aan onze drankenkaart.
Ja, we zouden elke week een ander drankje
uitproberen. Natuurlijk moesten we beginnen
met de frisdranken, maar dat hebben
we overgeslagen…!
Sarah, je was een opperbeste meid met het
hart op de juiste plaats, je kon niet tegen
schijnheiligheid, niets was je teveel ….Voor
je vrienden ging je door het vuur, maar alles
was nog echt zwart-wit, je kende geen
15 augustus 2011
Mijmeringen van Sarah’s goede vriend Gregoire
grijs… Je jeugdige naïviteit was je sterkte
en zou met opgroeien jou vormen tot een
fijn mens….
Je was ook een echt zonnekind – terrasje
doen, een leuke babbel, beachvolley spelen
zoveel je kon, festivals bezoeken,… levensgenieter
pur sang… Maar veel te kort….
Daarom willen wij iedere warme zonnestraal
zien als een lieve warme groet van jou, dat
past zo goed bij die altijd lachende, vrolijke
Sarah die jij voor ons was.
Omdat je Sarah was… daarom missen we
je zo!
ovk_nl.indd 20 9/13/2011 10:26:37 AM

muziek :
Ik wenste dat ik nog 5 min. meer had
zodat ik jou kon zeggen dat ik van je hou.
Ik wenste dat ik nog 5 min meer had om je
te zeggen niet bang te zijn.
Ik wenste dat ik nog 5 min meer had
zodat ik jou kon zeggen ons niet te vergeten
en niet te vergeten hoeveel wij van je houden.
Ik wenste dat ik nog 5 min meer had
om je nog eens te zien lachen, volley te zien spelen,
om een discussie te voeren, om jou te kunnen knuffelen…
Ik wenste dat ik nog 5 min meer had om
je te bedanken voor alles wat je voor ons betekende.
Maar 5 min is bijlange niet lang genoeg
om te zeggen dat we je missen, elke dag opnieuw….
5 min meer is niet lang genoeg,
maar ik zal ze elke dag nemen,
omdat leven niet meer is zoals voorheen.
Maar ik wil leven met jou in mijn hart
en gedachten….,
totdat
onze momenten eindeloos zullen worden
in de hemel…..
Herdenkingen
ovk_nl.indd 21 9/13/2011 10:26:37 AM
21

Herdenkingen
22
Worldwide Candle Lighting
WORLDWIDE CANDLE LIGHTING, een
wereldwijd herdenkingsmoment voor alle
overleden kinderen, vindt dit jaar plaats op
11 december 2011, tussen 16u en 20u.
We nodigen u uit om samen met lotgenoten,
sympathisanten, vrienden en familie onze
overleden kinderen herdenken.
Dit speciaal en intens moment vindt plaats
in het Cultureel Centrum Jan van der Noot,
Mudeuslaan 9 te 2960 Brecht. Vanaf 16u
kan je er luisteren naar lotgenoten, muziek,
een gedicht,…. Een warme namiddag voor
alle aanwezigen.
Bereikbaarheid: het Cultureel Centrum Jan
Vander Noot is bereikbaar via E19, afrit
Brecht, richting centrum. Aan de verkeerslichten
rijdt u rechtdoor en in de eerste
straat links vindt u het cultureel centrum
en de parking.
Bijdrage : € 5 voor inkom en kaarsenhouder
(€ 2 als u reeds een kaarsenhouder hebt).
Worldwide Candle Lighting is een evenement
dat in de hele wereld gevolg vindt. Je
kan Worldwide Candle Lighting steunen
door:
Brecht, 11 december 2011
• deze boodschap mee uitdragen aan
iedereen die luisteren wil
• kaarsen van Worldwide Candle Lighting
te kopen en/of verder verkopen
info : www.wclvlaanderen.be
• op 11/12/2011 om 19u een kaars
aan te steken op een zichtbare plaats
• in je naaste omgeving zelf een wandeling
te organiseren
• ..…. .
Laat onze kinderen ons licht zien, een
teken van liefde en eeuwigheid.
Arnet, mama van Bram (†), Renske,
Noortje en Douwe
Karin, mama van Kenny (†) en
Sanne
Marie-Louise, mama van Naomi (†)
en Elin
ovk_nl.indd 22 9/13/2011 10:26:37 AM

Praatwandeling
LCT Oost-Vlaanderen
De zon scheen
De vogels vloten
De bloemen bloeiden
En toen werd het stil…
Mijmerend stap ik door de velden,
denkend aan jou
Beste lotgenoten en tochtgenoten,
Zo winderig en nat het op de wandeling vorig
jaar was, zo stralend mooi was het nu. Maar
weersomstandigheden zijn voor lotgenoten
van weinig belang. Langs de velden en weiden
van Outer, geen verkeer te bespeuren, daar
vindt men de rust, de stilte…
Het doel van deze wandeling was samen over
onze kinderen te kunnen praten. Hoewel woorden
nooit echt kunnen zeggen wat we voelen,
nooit echt kunnen beschrijven hoe groot het
gemis is. Woorden kunnen soms zo pijnlijk
zijn, maar onder lotgenoten voelt dit anders
aan. Nadenken over hun toekomst die er niet
meer is, en samen de pijn voelen om wat niet
meer kan.
Iedereen draagt zijn rugzak vol herinneringen
mee. Wanneer een trekker een tijdje op stap
Outer, 21 mei 2011
is, wordt zijn rugzak alsmaar lichter; de onze
echter blijft even zwaar en lastig om dragen.
Sommige van die herinneringen worden gedeeld
met andere mensen, andere herinneringen
zijn heel persoonlijk.
We koesteren ze allemaal nu.
We zitten steeds te graven naar nog en nog
en gegarandeerd toveren deze herinneringen
een glimlach op ons gezicht.
Helaas verstomt die lach snel en moeten we
ons hoofd laten zakken.
Waarom toch?
Op de foto’s zie je ieder in gedachten verzonken,
steeds maar stappen, zonder opgeven,
zelfs een klein ventje van amper 5 jaar stapte
gezwind mee, alsof hij voelde dat zeuren of
wenen of roepen of tieren niets, maar dan ook
niets verandert aan onze situatie.
Ramses,
Ik zou …..Ik wil …..Ik mis…..Ik hou….
Karline
Mama van Ramses
Activiteiten
ovk_nl.indd 23 9/13/2011 10:26:38 AM
23

Activiteiten
24
Praatwandeling LCT Limburg
Zes fluisterbootjes wachtten onder een stralend
zonnetje op onze dertig deelnemers.
Het blij weerzien van de lotgenoten op het
gezellige terras in het Maascentrum - De
Wissen zorgde immers voor wat vertraging.
Bij vertrek had ieder bootje een eigen kapitein/stuurman
nodig en dat lukte pas echt
nadat Paula als kordate stuurvrouw het voorbeeld
gaf. Daarna lieten de mannen zich niet
kennen en weg waren we.
We konden genieten van het prachtige Maaslandschap,
van de eenden en zwanen die
rustig bleven verder broeden in hun mooie
nesten, van de blauwe reigers die al eens
het water indoken op zoek naar een lekker
visje, van de Gallowayrunderen die een beetje
verkoeling zochten aan de oeverkant en de
grazende Konikerpaarden.
Na een halfuurtje meerden we aan voor de
struinwandeling in het prachtige natuurge-
De Wissen, 5 juni 2011
bied Kerkeweerd. Daar kregen
we uitleg van de gids over hoe
bevers hun dammen bouwen,
welke kruiden er allemaal te
vinden zijn en waar ze allemaal
voor gebruikt worden. Daarna
volgde nog een korte wandeling
tot aan de eigenlijke Maas en ja
hoor: de mannen werden terug
kinderen die om ter verst gingen
“keitjes schieten”.
Ondertussen kwamen de donkere
wolken wel steeds dichterbij
en hoorden we af en toe een
donderslag. We zijn dan maar
een beetje vroeger teruggekeerd
en net bij het uitstappen uit het laatste
bootje, vielen de eerste dikke regendruppels
en volgde een hevig onweer. Veel last hebben
we daar niet van gehad, want we hadden het
te druk in de taverne met bijpraten, nagenieten
en nieuwe lotgenoten leren kennen.
Het was dus alweer een geslaagde namiddag.
Eveline & Jos
Timmermans-Berben
Ouders van Peter
ovk_nl.indd 24 9/13/2011 10:26:38 AM

Tekst die werd voorgelezen voor
we aan tafel gingen:
Vrienden lotgenoten,
Praatwandeling
LCT Oost-Vlaanderen
Linda, Roger, Monique en ikzelf danken jullie
voor de talrijke aanwezigheid op de praatwandeling
en BBQ. Spijtig genoeg hebben
we vandaag een nieuwe lotgenoot in ons
midden: Ingrid, mama van Vitorio.
Hopelijk heeft ieder van ons deze
namiddag de mogelijkheid gehad
om over zijn of haar overleden
of verongelukt kind te praten. Op
gelegenheden zoals vandaag mag
er nog eens over onze kinderen
gepraat worden zonder raar bekeken
te worden, iets wat in familie
of vriendenkring soms niet meer
kan en waar onze kinderen liever
doodgezwegen worden.
Namen noemen van al de kinderen van OVK
25 juni 2011
en van onze zustervereniging OVOK gaan
we deze keer niet doen. Toch willen we de
namen even vermelden van de kinderen van
wie de ouders vandaag aanwezig zijn: Tom,
Geert, Isabelle, Enzo, Dominique, Caroline,
Wouter, Kenny, Vitorio, Glenn, Falco, Manolito,
Jorne, Wesly, Ramses, Björn en Kelly.
Voor we nu aan tafel gaan, wil ik nog afsluiten
met een kort tekstje van Marinus van
den Berg:
Dat je nooit meer
dat je nooit meer voor de deur zult staan
dat je nooit meer binnen zult stormen
dat je nooit meer zult mopperen op het weer
dat je nooit meer nooit meer nooit meer
nooit zal ik dat kunnen bevatten
wie zegt het te kunnen begrijpen begrijpt niets
Roger Huylebroeck
Papa van Björn
LCT Oost-Vlaanderen
Graag zou ik Roger, Noël, Monique, Linda en Kimberley willen bedanken voor de weerom
puike organisatie van de wandeling en barbecue in Wetteren.
34 ouders en 14 brussen kwamen die dag. Nooit zoveel brussen samen zien praten
en lachen...
Iedereen was meer dan tevreden!
Een bewijs dat niet steeds grote middelen nodig zijn om dergelijke activiteiten te
organiseren.
Een gemeende merci!
Luc Vancoillie
Papa van Enzo
Activiteiten
ovk_nl.indd 25 9/13/2011 10:26:39 AM
25

Activiteiten
26
Praatwandeling
LCT West-Vlaanderen
De Westvlaamse lotgenoten trokken naar
Damme voor een bezoek aan dit eeuwenoude
stadje. De groep scheepte in op de
“Lamme goedzak”, die aangemeerd lag aan
de Noorweegse Kaai te Brugge. Op de boot
werd een welkomstdrankje aangeboden.
Na een half uurtje varen op de schilderachtige
Damse vaart bereikten we het
pittoreske stadje. Het was de bedoeling
het stadje via een wandeling te verkennen.
Tijdens de stadswandeling konden we ook
onverwacht een boekenmarkt aandoen, en
iedereen was al snel in de ban van de vele
boeken. Damme wordt niet voor niets de
“boekenstad” genoemd.
Er werd ook een bezoekje gebracht aan
de kerk, waar ook de toren kon bezichtigd
Damme, 25 juni 2011
worden. Wie de 230 treden overwon, werd
beloond met een indrukwekkend panorama
over de omliggende polders. Via een rustig
paadje langs de oorspronkelijke stadsomwalling
bereikten we terug ons vertrekpunt.
Nadat we terug op krachten gekomen
waren op een plaatselijk terrasje, was het
alweer tijd om in te schepen voor de terugvaart
naar Brugge. Daar werd de dag
afgesloten met een fijn avondmaal en een
gezellige babbel.
Johan Van den Broucke
Papa van Jeffrey
LCT West-Vlaanderen
ovk_nl.indd 26 9/13/2011 10:26:39 AM

Praatwandeling
LCT Antwerpen
Een natte en winderige stiltewandeling
Op 17 juli waren we niet alleen om in Hingene
te wandelen. Er waren honderden
wandelaars op pad op deze winderige en
regenachtige ‘zomer’dag. Onze groep bestond
uit 7 die-hards (en 2 viervoeters)
die weer en wind wilden trotseren voor de
maandelijkse OVK-wandeling.
Nadat we allemaal ergens een parkeerplaats
hadden gevonden, vertrokken we voor
6 km “stiltewandeling” door het natuurgebied
achter Schelde en Rupel. Voor wie het
nog niet wist: stilte kan serieus veel lawaai
maken! En onze stapschoenen hebben hun
dienst bewezen.
Halverwege kregen we een eerste fikse
regenbui te slikken. Net op het moment
dat we een café wilden bezoeken om te
schuilen, hield de regen echter op en kon-
Hingene, 17 juli 2011
den we meteen verdergaan. Wat verder
hebben we een klein maar aantrekkelijk
landbouwmuseum bezocht (een deel toch),
en hadden we meteen een leuk idee voor
een latere tocht.
Toen we onze startplaats bereikten en iets
gingen drinken, was er alleen plaats op het
terras en daar werden we overvallen door
een tweede stevige stortbui. Onder de grote
paraplu viel het echter nogal mee. Omdat
het stilaan koud begon te worden, hebben
we binnen een tweede opkikker genomen.
Zelden was een wandeling zo intens en zo
intiem als deze keer met slechts 7 deelnemers.
Klein maar fijn, zoals het spreekwoord
zegt.
Luc Deckers
Papa van Nele
LCT Antwerpen
Activiteiten
ovk_nl.indd 27 9/13/2011 10:26:40 AM
27

Activiteiten
28
Praatwandeling LCT Limburg
In de voormiddag viel de regen met bakken
uit de lucht, dat zag er niet goed uit. Tegen
14u reden we toch maar naar de plaats van
afspraak, benieuwd naar wie er zou komen.
De regen was ondertussen wel gestopt en
de zon kwam af en toe al kijken, daar zaten
onze kinderen zeker voor iets tussen
15 lotgenoten kwamen opdagen! Om
14u15 zijn we vertrokken door de bossen
naar de kluis Bolderberg, die opnieuw bewoond
is. Daar was een rustpauze voorzien.
Wat rondgekeken daar en toen weer met
goede moed verder tot we op het hoogste
punt van Heusden-Zolder kwamen. Het uitzicht
was prachtig: het kasteel van Terlamen
omringd door vijvers en heide.
Bolderberg, 14 augustus 2011
Dan wandelden we richting Terlamen en
het circuit van Zolder om uit te komen bij
Bovy waar we buiten onder een stralende
zon onze dorst konden lessen. Sommige
lotgenoten konden niet weerstaan aan de
lekkere geur van de pannenkoeken!
Het gesprek ging natuurlijk over onze kinderen
en zo werd de dag weer afgesloten en
vertrokken we allen met een goed gevoel
huiswaarts.
Bedankt lotgenoten, om er bij te zijn.
Maaike en Jef Timmers
Ouders van Dirk
LCT Limburg
ovk_nl.indd 28 9/13/2011 10:26:40 AM

Praatwandeling
LCT Antwerpen
Een broeierige dag en een gezellige rommelmarkt
in het anders zo rustige kader van
Lillo waren de plaats van samenkomst. De
overtocht naar Doel verliep vlot tot aan de
aanlegsteiger. Om de een of andere reden
had de kapitein een geweldig probleem om
het schip in de juiste positie te manoeuvreren
aan het staketsel.
De eerste indruk van Doel is raar: al die
verlaten straten, de lege huizen met dichtgetimmerde
ramen en deuren, kale plekken
in de straat, graffiti en allerlei artistieke
expressies in min of meer gevorderde staat
van ontbinding. Het is een wereldje apart!
Overal valt echter de stilte en de rust op.
Het geklasseerde huis van Isabella Brant
(zaliger nagedachtenis, ze was getrouwd
met PP Rubens) is nu een kunstatelier. De
huidige kunstenares gaf ons graag uitleg
over de geschiedenis en de onzekere toekomst
van haar dorp waar vandaag nog
slechts 29 mensen wonen.
In de oude school hebben we een koel glas
gedronken waarbij we konden vaststellen
dat de horeca in Doel even vreemd is als
de rest van de omgeving. Enkel de taverne
'De Molen' is een normaal eilandje in deze
vreemde waanzin. Veel kilometers hebben
we niet afgelegd maar bij elke stap waan je
je op een andere planeet.
En het is tot het einde droog gebleven. De
Doel, 21 augustus 2011
aangekondigde storm en regenbuien waren
blijkbaar voor later.
PS: om een scheve toren te zien hoef je
niet naar Pisa. Die van Doel staat 1 meter
en 8 cm uit balans en is nog steeds aan 't
verzakken!
Luc Deckers
Papa van Nele
LCT Antwerpen
Activiteiten
ovk_nl.indd 29 9/13/2011 10:26:41 AM
29

Activiteiten
30
Komende activiteiten
Nationale Ledendag, zondag 2 oktober 2011, Gent
Lotgenoten-herfst-weekend: 22-23 oktober 2011
Actieve Ledendag, begin 2012
Ontmoetings- en infonamiddag
voor gezinnen na verlies
Een samenwerking tussen CAW Archipel,
CGG Brussel en CGG Passant vzw
WAT?
Eén namiddag komen we samen met een groepje kinderen/jongeren die iemand in hun
gezin of familie verloren hebben. De kinderen/jongeren gaan samen aan de slag met
hun verhaal. Want samen met lotgenoten voel je dat je niet alleen bent met je verhaal!
Tegelijk is er voor de ouders een bijeenkomst waarin zij hun ervaringen als ouder kunnen
delen en vragen kunnen stellen rond het rouwproces van hun kind(eren). We staan stil bij
hoe kinderen rouwen en hoe je als ouder je kind(eren) hier verder in kan ondersteunen.
Zowel de groep kinderen, jongeren als ouders worden begeleid door professionele hulpverleners
die ervaring hebben in het werken met gezinnen en rouw.
VOOR WIE?
Gezinnen met kinderen uit het lager en secundair onderwijs die iemand in hun gezin of
familie verloren hebben door zelfdoding, moord of een verkeersongeval en die in Brussel
of Vlaams-Brabant wonen.
WANNEER en WAAR?
Woensdag 19 oktober 2011, 14u00-17u00. Jeugdcentrum Castelhof, Molenstraat
102, 1700 Dilbeek
PRAKTISCH
Inschrijven kan door een mail te sturen naar: liselot.willems@archipel.be. Heb je vragen of wil
je wat meer uitleg? Neem dan gerust contact op met ons via het nummer 02/514.40.25
en vraag naar Liselot Willems.
ovk_nl.indd 30 9/13/2011 10:26:41 AM

Tips van lotgenoten
Vera Heylen, grootmoeder van Jeroen, las
op
http://www.uitgeverijdezaak.nl/
recensiekoesterkaartjes.html:
Koesterkaartjes
“Troosten is een daad van liefde, van menselijkheid,
van iemand werkelijk zien en even
heel dichtbij zijn; iets geven wat alleen maar
ontvangen hoeft te worden” aldus Saskia
de Bruin. Ze schreef deze prachtige troostkaartjes
vol met tederheid en liefde, echte
juweeltjes. Haar advies: pak de kaartjes voor
iemand in en plak er een zacht veertje of
donsje op, of leg de kaartjes voor jezelf in
een mandje vol zachte veertjes.
Saskia de Bruin
uitgeverij de Zaak
ISBN 9789077770344
Viviane van Hoeck, mama van Kim, stuurde
volgende link:
http://schepperencotv.ncrv.nl/
ncrvgemist/schepper-co-verwerken-van-dood-van-je-kind
Dora Rovers’ dochter Isabella kwam
dood ter wereld. Instinctief wist ze
dat haar overlijden een bedoeling had:
“De vraag waarom overkomt mij dit,
heb ik me bij haar dood niet gesteld.”
Acht jaar geleden raakte Willem, de
17-jarige zoon van Maria Quist, betrokken
bij een auto-ongeluk. Toen ze
het bericht hoorde, bezwoer ze God
dat hij van haar kind af moest blijven.
Nadat bleek dat Willem het niet had
gehaald, beloofde ze haar man dat ze
er niet aan kapot zouden gaan: “We
gaan ons richten op de zeventien jaar
die we van hem hebben genoten.” Beide
vrouwen schreven een boek over
hun ervaringen en spreken erover in
Schepper & Co.
Maria Quist, Troostvogels,
www.troostvogels.nl
Activiteiten
ovk_nl.indd 31 9/13/2011 10:26:41 AM
31

Getuigenissen
32
Getuigenissen op school
24 mei 2011. Voor de derde keer gingen Willy
Kerremans, papa van Bart, en ikzelf een getuigenis
geven in het OLV Instituut Vilvoorde.
We werden er verwacht rond 14u15 en zoals ieder
jaar waren we iets vroeger om de geluids- en
beeldinstallatie te checken, want de vorige jaren
had dit altijd problemen opgeleverd. Maar dit keer
was alles in orde en konden we van start gaan.
Om 14u30 kwamen de jongeren binnen, een
lawaai van jewelste, stoelen werden verschoven…
Eindelijk had iedereen zijn plaats gevonden. Hoeveel
leerlingen er waren, weten we niet precies,
maar de zaal zat volledig vol.
Na een korte toespraak door een staflid van de
school, gaf Willy een inleiding. Ineens werd het
muisstil in de zaal, je kon een speld horen vallen.
Ik steek van wal met mijn verhaal, het verhaal
van onze Kevin, van zijn geboorte tot zijn dood.
Ik probeer altijd een beeld te schetsen van hoe
Kevin was, hoe hij leefde, hoe hij zich amuseerde,
hoe hij opgroeide. Dan doe ik het relaas van het
ongeluk, hoe wij op de hoogte werden gebracht,
de momenten met Kevin in het ziekenhuis en het
fatale moment van zijn dood. De stilte in de zaal
is te snijden, de blikken van de jongeren spreken
boekdelen. Ze weten niet waar kijken, maar ze
luisteren aandachtig. Daarna komt het verhaal
van de begrafenis en de naakte feiten van het
ongeluk. Wanneer ik uitleg wat het verlies van een
kind betekent voor ons, zijn familie, zijn vrienden,
blijft het stil, heel stil.
Na mijn getuigenis heb ik de gewoonte om een
kleine filmreportage te laten zien, gemaakt met
foto’s van Kevin, van baby over teenager, naar
volwassen man. Dan zien ze met hun eigen ogen
dat mijn kind, mijn zoon een gewone gast was
zoals zij, jong en ongedwongen, met een heel
leven voor zich. En dan komen de foto’s van het
ongeluk, van het wrak van de wagen waarin Kevin
verongelukte, de begrafenis en de plaats van
het ongeluk en het blijft stil, heel stil in de zaal.
Ik rond af met de vraag of zij nog vragen hebben
over wat ik verteld heb of over de reportage,
maar niets, het blijft stil, heel stil in de zaal. Er
komen geen vragen, maar er is ook niets te
vragen, alles spreekt voor zich. Kevin verloor
zijn jeugd, zijn leven in het verkeer en misschien
beseffen ze op dat moment ook dat dit ieder van
hen kan overkomen.
Dat is toch wat ik hoop: dat onze boodschap en
onze getuigenis toch iets teweegbrengt bij die
jongeren, dat ze in de toekomst nog altijd aan
onze getuigenis blijven denken.
Na mijn getuigenis neemt Willy het woord, en
het is nog altijd stil in de zaal, muisstil. Willy laat
de DVD over Bart spelen, de jongeren kijken gefascineerd
naar het scherm en alles blijft stil. Na
het filmpje legt Willy de werking van OVK uit en de
reden waarom wij voor hen staan. We besteden
ook aandacht aan de verantwoordelijkheid van
ieder van ons in het verkeer, en ook dat het niet
altijd “bij een ander” gebeurt. Nadien is het tijd
voor het vragenuurtje.
Er komt een vingertje naar boven, de vraag gaat
over het vluchtmisdrijf van de chauffeur die Bart
doodreed.
Na een dankwoord van de directie volgt een
wederzijds applaus en de zaal loopt leeg. Wij
worden nog aangesproken door twee jongeren
die ons willen bedanken voor de moed en de tijd
die we opbrengen om dit te doen. Later volgt nog
een mailtje van de school om ons te bedanken
en met de positieve noot dat onze woorden zijn
blijven hangen bij de jongeren.
Een afspraak voor volgend jaar wordt gemaakt.
Willy en ik zullen er zeker weer bij zijn.
Pascale Bauthier
Mama van Kevin Plancke
LCT Vlaams-Brabant
ovk_nl.indd 32 9/13/2011 10:26:41 AM

Samen met Pascale getuig ik in verschillende
scholen in Vlaams-Brabant. Het vergt
moed en energie om te getuigen. Moed om
het aan te durven en energie tijdens de
getuigenis. Steeds zijn er momenten dat
de krop in de keel schiet, als de emoties oplaaien
en de woorden stotteren. Dan neem
je best even een adempauze, die tegelijk
een uiting is van je wil om verder te gaan.
Maar zoals Pascale het reeds aanhaalt is
de stilte die heerst tijdens een getuigenis
beklijvend. In Vilvoorde getuigen we voor een
klas uit het beroepsonderwijs. Laatste jaar.
Geen doetjes. Hoofdzakelijk van allochtone
afkomst. Veel geroezemoes voor de getuigenis.
Maar zodra Pascale of ik van wal steken,
kun je een speld horen vallen. Alle gezichten
kijken geboeid. De emoties die Pascale en
ik intens voelen, door te getuigen over onze
verongelukte kinderen, springen over. We
zien onze emoties in hun ogen. Geen medeleven,
maar inleven. De studenten zijn
nog geen moeder of vader. Zij voelen zich
Kevin of Bart en denken “Dat had ik kunnen
zijn. Mijn familie die lijdt. Mijn vrienden die
rouwen. Mijn levenslijn doorgeknipt.” Inleven
doen de studenten. Medeleven zien we in
bij leerkrachten. Zij zijn meestal vader of
moeder en stellen zich de gruwel voor ...
“het had mijn kind kunnen zijn”.
Bij een getuigenis geef je jezelf en kind
even bloot aan het publiek. Je beschrijft
je gezinssituatie, je kind, het ongeluk, de
omstandigheden, de schok, de verwerking,
de gevolgen. Alleen door die openheid kan je
het verhaal realistisch overbrengen naar dit
jonge publiek. En ze tonen respect voor de
getuigenis. Alleen al de stilte gedurende één
uur, getuigt van hun respect. Na de voorstelling
zijn er weinig publieke vragen, meestal
technische vragen over het ongeval. Na
de voorstelling komen sommige leerlingen
schoorvoetend naar voren en stellen dan de
meer persoonlijke vragen of getuigen van
hun ervaringen met verkeersongelukken.
“Ik heb een vriend verloren”. “Ik zat in een
wagen die een ongeluk heeft veroorzaakt”.
Of bedanken je gewoon.
Een getuigenis verbruikt energie. Eerst is
er opluchting dat alles correct verlopen
is... maar dan overvalt je de loomheid van
uitgeput te zijn. Niet fysisch, maar gewoon
leeg van binnen. Tijdens de rit naar huis denk
ik dan vaak aan Bart, met al een traantje. En
‘s avonds ben ik zeker niet de vrolijkste thuis.
Maar toch doe ik het graag. Zin geven, zin
geven aan de dood van je kind.
Willy Kerremans
Papa van Bart
LCT Vlaams-Brabant
Getuigenissen
ovk_nl.indd 33 9/13/2011 10:26:41 AM
33

Getuigenissen
34
Vijf jaar geleden
ben je vertrokken
VIjf jaar geleden ben je vertrokken
Vertrokken naar waar weet ik niet
Naar ergens waar er geen zon meer schijnt
Waar het donker en kil is
Kil en koud zoals mijn hart.
Met je vertrek is de vreugde is mijn hart meevertrokken
Geen vreugd meer, geen lichtpunt meer
Alleen de kilte en de leegte zijn overgebleven.
Misschien komt de vreugd nog terug
Dat zal de tijd uitmaken
Maar jij, mijn kind, mijn zoon,… komt nooit terug
Nooit terug naar huis,
Nooit terug naar je thuis
Want je bent voor altijd weg,
Ver weg
Weg naar een plaats waarvoor geen retourticket bestaat.
En toch ben je nog altijd aanwezig
Toch ben je nog altijd hier
In mijn hart, in mijn herinneringen, in alles wat ik doe
Er is geen moment dat je niet in mijn gedachten bent
Maar het doet zo’n pijn je niet meer te zien, te voelen, te ruiken.
Ik zie je graag mijn zoon
Pascale Bauthier
Mama van Kevin Plancke
ovk_nl.indd 34 9/13/2011 10:26:41 AM

De Dood in Kinderschoenen
In literatuur over graven en begraafplaatsen
krijgen kindergraven vaak (te) weinig
aandacht. Anne-Flor Vanmeenen, filosofe en
moreel consulente, werkte aan een project
over kindergraven en schreef er een naslagwerk
over. OVK werkte mee aan dit boek.
Gedurende anderhalf jaar bezocht Anne-Flor
Vanmeenen meer dan 200 kerkhoven in
Oost-Vlaanderen. Haar inzichten deelt ze
in in 6 thema’s: het overlijden van een kind
(inleiding), het anonieme kind (opvattingen
over doodgeboorte), “secure the shadow”
(over portretten en foto’s), beelden met
een boodschap (symboliek op kindergraven),
zoekende zin (over grafschriften),
graven spreken (de betekenis van graven).
Gastauteur Anne-Mie Havermans sluit af
met een kunsthistorische bespreking van
kindergraven.
De auteur sprak ook met OVK-leden Maria
Hermans, mama van Falco, Marijke Desmet,
mama van Sarah, Pim van Baarle en vrienden
en familie van Cédric, Mireille Debleecker,
moeke van Charlien, Martine Goossens
en familie van Valentien, Sylvie Vermeulen
en Luc Cordier, ouders van Wouter, over
de graven voor hun verongelukte kinderen.
“Een glasplaat vertelt naam en persoonsgegevens
van Wouter, maar ook “verongelukt
te Leupegem”. Deze regel moet Wouter
eveneens een gezicht geven. (…) Daarnaast
moet het ook als een waarschuwing dienen.
De ouders willen uit de dood van Wouter
zoveel mogelijke zin puren en verkeerspreventie
is daar een groot onderdeel van.”
(pg. 57).
Kindergraven in woord en beeld
“Het moest iets zijn dat bij Cédric past. (…)
De gebroken zuil is voor het gezin en een
tweede kolom voor de vrienden. Die laatste
draagt zijn roepnaam ‘Céé’”. (pg. 57)
Vanmeenen, A. De Dood in Kinderschoenen.
Gent, Academia Press 2011. ISBN 978 90
382 1788 8. Het boek kan besteld worden
op http://www.academiapress.be/de-doodin-kinderschoenen.html
of bij de boekhandel.
De tentoonstelling van het project zal alvast
te bezoeken zijn in mei/juni 2012 in Sint-
Niklaas. Wij houden jullie via het ledenblad
op de hoogte van de data en locaties.
Copyright foto Feniks vzw
Getuigenissen
ovk_nl.indd 35 9/13/2011 10:26:41 AM
35

Sensibilisatie
36
Ontmoeting met
gouverneur Cathy Berx
In juli ontmoette het Lokaal Contactteam
van Antwerpen de provinciegouverneur,
Cathy Berx. De bedoeling was na te gaan
hoe er samengewerkt kan worden rond
meer verkeersveiligheid in de provincie. Het
was een vruchtbare ontmoeting met veel
ruimte voor uitwisseling.
De gouverneur gaf uitleg over de wekelijkse
controles die gebeuren in het kader van de
WODCA-acties. Hieraan gelinkt zorgt de
provincie dat bij bepaalde evenementen
gratis alcoholtesten worden verspreid.
Verder bestelde de gouverneur bij de Universiteit
Antwerpen een studie waaruit helaas
bleek dat het voor veel jongeren geen
probleem is mee te rijden met iemand die
28 juli 2011
te veel heeft gedronken. De provincie stapte
daarom mee in een Europees project dat
deze mentaliteit wil veranderen.
De gouverneur richtte ook een vraag aan
ziekenhuizen om betrokkenen bij verkeersongevallen
zo veel mogelijk te controleren op
alcohol, zodat hierover correcte statistieken
kunnen worden opgesteld.
Verder moet in de scholen nog meer aandacht
gaan naar opleiding over het verkeer.
Het LCT lichtte haar werking toe en de actieve
leden stelden zichzelf één voor één
voor en vertelden het verhaal van hun zoon
of dochter. Het was duidelijk dat dit de gouverneur
raakte en dat verkeersveiligheid een
thema is dat haar aandacht krijgt.
ovk_nl.indd 36 9/13/2011 10:26:41 AM

Het Belang van Limburg - 1 augustus 2011
Getuigenissen
ovk_nl.indd 37 9/13/2011 10:26:42 AM
37

Getuigenissen
38
ovk_nl.indd 38 9/13/2011 10:26:43 AM

Opbrengst benefiet
verkeersslachtoffer naar Haïti
Familie maakt droom van Stephanie waar
Het Nieuwsblad.be, 11 augustus 2011, Auteur: Marc Peeters
HERENTALS - Familie en
vrienden van Stephanie
Caers, die in april om
het leven kwam bij een
verkeersongeval, organiseren
op 20 en 21
augustus een benefiet
barbecue aan de Markgravenstraat
in Herentals.
De opbrengst gaat naar de bouw
en inrichting van klaslokalen in Mombin
Crochu in Haïti.
Stephanie Caers(20), die in april omkwam
bij een verkeersongeval, had al
eerder de hoop uitgedrukt later iets te
willen betekenen voor kansarme kinderen
in de wereld. Daarom besloten
haar ouders de spaarcenten van hun
dochter over te maken aan een goed
doel, meer bepaald een project rond
kinderen.
De keuze viel op Cunina, een organisatie
die peterschappen aanbiedt maar
ook de handen uit de mouwen steekt,
onder meer in Haïti. ‘In het centrale
plateau van Haïti, in het dorp Mombin
Crochu, krijgen kinderen les in bouwvallige
lokalen waar wel twee tot drie
klassen samengepropt zitten in één
ruimte, soms maar gescheiden door
een schoolbord, soms gewoon met het
gezicht in de andere richting gedraaid’,
weet Greet Havermans van Cunina.
‘In de schoolborden zitten grote gaten,
van de schoolbanken blijven amper
nog enkele repen hout over. Eén van
de schooldirecteurs vertelt ons dat
er al eens een muur naar beneden
kwam toen één van de leerkrachten
les gaf. Als het droog weer is, zitten de
kinderen in het stof en als het regent
in het slijk. Cunina bouwde voor deze
kinderen een nieuw klaslokaal. We zijn
volop bezig met de afwerking en we willen
nog meer lokalen bouwen om uiteindelijk
tot een volwaardige school te
komen.’
Hiervoor is alle hulp welkom. Het eerste
klaslokaaltje zal alvast de naam van
Stephanie Caers dragen en ook haar
foto zal er worden opgehangen.
Wie die droom wil helpen waarmaken,
kan dus op zaterdag en zondag
20 en 21 augustus tussen 11 en 18
uur aan slagerij Krieckemans aan de
Markgravenstraat in Herentals een
worst of een hamburger komen eten.
Vooraf inschrijven is niet noodzakelijk.
‘Op de website van Cunina staat meer
informatie over het project in Mombin
Crochu en over hoe je ook met kleine
bedragen mee kunt zorgen voor de inrichting
van de klas’, zegt Havermans.
Getuigenissen
ovk_nl.indd 39 9/13/2011 10:26:43 AM
39

Getuigenissen
40
Familielid Pieter op herdenking
verongelukte Kevin.
ovk_nl.indd 40 9/13/2011 10:26:44 AM

KBO St.-Walburga Oudenaarde
schenkt cheque aan OVK.
Toen vorig jaar op 28 april Wouter Cordier (15 jaar)
uit Maarkedal verongelukte, ging de volledige school,
waar de plusmama van Wouter werkt, akkoord om
het schooljaar 2010-2011 in het teken te stellen
van verkeersveiligheid en –preventie. De wereld op
school stond in september 2010 weer eventjes stil
toen ook de mama van 2 van de schoolkinderen omkwam
in een verkeersongeval. Niemand moest nog
overtuigd worden van het belang van verkeersopvoeding
op school.
De titel van het jaarthema werd: ‘KBO St.-Walburga,
ik ben er graag gezien.’ Die slogan werd op de fluohesjes
gedrukt die de leerlingen verplicht dragen om
naar school te komen en de school te verlaten. Hiermee werd het startschot
gegeven voor een heleboel activiteiten doorheen het volledige schooljaar, zoals:
• verkennen van de schoolomgeving en het in kaart brengen van de (on)
veilige situaties rond de school
• een bezoek aan het politiebureau
• een parcours voor het trainen van de fietsvaardigheid en –behendigheid
• verkeerslessen
• een optreden van Zeppe en Zikki
• een fluo-verkiezing met een wisselbeker voor de ‘meest geziene’ klas
• het componeren en opnemen van een themalied
• een benefietconcert waar de cd met het themalied verkocht werd.
Alle leerlingen en ouders waren enthousiast om mee te werken aan het opnemen
van het liedje op cd. De cd-verkoop bracht dan ook 563 euro op.
Op één van de laatste schooldagen werd dit bedrag door directeur mevr. Nancy
Vanderstraeten overhandigd aan OVK, vertegenwoordigd door Paul Vande
Walle en Marijke De Smet. Wij zijn er zeker van dat het geld goed zal gebruikt
worden.
Sylvie Vermeulen
Plusmama van Wouter
Varia
ovk_nl.indd 41 9/13/2011 10:26:44 AM
41

In de pers
42
Autostickers
OVK biedt haar leden een sticker aan voor op de achterruit van de wagen.
Zoals de SAVE-borden draagt deze sticker een dubbele boodschap. Het is een
herinnering aan een jong verkeersslachtoffer en een oproep tot meer voorzichtigheid.
U kunt een sticker met de foto, de voornaam en de leeftijd van uw kind ontvangen,
mits een deelname in de kosten van € 4 per sticker. Neem hiervoor contact
op met Sofie (02 421 65 86 of sofie.hoenkamp@ovk.be). De preventieve
boodschap kan niet gewijzigd worden.
SAVE-actie
Om de SAVE-actie meer bekendheid te geven, liet OVK artikelen maken met
het SAVE-logo.
• Een marineblauwe rugzak (€ 15)
• Een felblauw sportzakje (€ 5)
• Een gele fluorescerende regenbestendige
rugzakhoes (€ 5)
• Een paraplu (€ 15)
• Een kaars met het OVK-logo (€ 7)
• Een balpen (€ 0,5)
U kunt deze artikelen aankopen. Contacteer
Sofie (02/421 65 86 of sofie.hoenkamp@ovk.be).
Foto’s Ontmoetingsdag 8 mei 2011
De foto’s van de ontmoetingsdag met Prins Filip en Prinses Mathilde staan
op http://ovk.mijnalbum.nl (paswoord: ovkpevr). U kan ze via deze website
ook bestellen.
ovk_nl.indd 42 9/13/2011 10:26:44 AM

Speelkalender Flits!
Dit is de speelkalender zoals bekend op het moment van publicatie. Meer info
op www.wimgeysen.be.
10 Mater Salvatoris Kapellen
11 Mariagaarde Instituut Westmalle
Oktober 21 Magdalenazaal Kontich
24 cc De Kaekelaar Schoten
25, 26, 27, 28 Expodroom Bree
Januari 12 Heilig Hart College - Halle
31 Heilig Graf Instituut - Turnhout
Maart 29 MMI – Kortemark
Flits! boeken kan via 0486 43 27 74 of jana.arns@wimgeysen.be
Flits! is op DVD te koop bij OVK (€ 15 voor leden, € 20 voor niet-leden. Beide +
€ 2 verzendingskosten).
Samenwerking tussen Assuralia en OVK
Assuralia is de beroepsvereniging van verzekeringsondernemingen. Zij
groepeert bijna alle Belgische en buitenlandse verzekeringsmaatschappijen
die in België werkzaam zijn. OVK sloot met Assuralia een samenwerkingsakkoord
om tegemoet te komen aan eventuele problemen van onze leden
met verzekeringsmaatschappijen. Assuralia heeft haar leden verzocht binnen
elke verzekeringsmaatschappij een contactpersoon voor OVK aan te
stellen.
Indien u als lid van OVK problemen hebt met een verzekeringsmaatschappij,
contacteer Sofie (02 421 65 86 of sofie.hoenkamp@ovk.be).
Jaarverslag 2010
Het OVK-jaarverslag van 2010 is verkrijgbaar. Voor een exemplaar: geef een seintje
op info@ovk.be of 02 427 75 00.
Varia
ovk_nl.indd 43 9/13/2011 10:26:44 AM
43