4de ned .indd

5
6
7
8
9
mosterdfabriek tierenteyn
Reconstructie van mosterdwinkel Tierenteyn met de originele houten
winkelpui in neoclassicistische stijl.
In 1818 startte Petrus Tierenteyn met een kruidenierszaak in Gent,
waar hij volgens de bereidingswijze uit Dijon mosterd produceerde.
De winkelpui zelf dateert uit het begin van de 20e eeuw. Hoewel
toen de belle époque en de art nouveau floreerden, is hij traditioneel
vormgegeven.
In de mosterdwinkel staat een gietijzeren cilindermolen (eerste
kwart 20e eeuw) voor het pletten van mosterdzaad. Na het pletten
werden de zaadjes met azijn gemengd. De brij moest 24 uur rusten
en zwellen in houten tonnen. Nadien maalde een grote pletmolen de
mosterd.
Na het zwellen werd de gemalen brij tussen twee molenstenen
fijngewreven. Deze pletmolen (ca. 1900) moest na elke draaibeurt
gedemonteerd, gespoeld en grondig gereinigd worden. Dit was een
zeer omslachtig werk, vooral door het gewicht van de molenstenen.
Men ziet ook een mandenfles of ‘dame jeann’. Deze typische fles
werd gebruikt voor het transport van vloeistoffen. Hier zijn de
mandenflessen gevuld met azijn.
Men bemerkt ook houten mosterdvaatjes (eerste kwart 20e eeuw),
waarin de mosterd werd bewaard. Een klasseerkast en een kasregister
vervolledigen het geheel. Al deze opbjecten zijn afkomstig van de
Mosterdfabriek Tierenteyn-Verlent Gent. (5) (6) (7)
triomfboog voor de Gentse
wereldtentoonstelling, 1913
Deze verkleinde reconstructie van een triomfboog is gebaseerd op
een ontwerp van de belangrijke Gentse architect Geo Henderick
(1879-1957). In tegenstelling tot zijn ‘Hal der Machines en der
Elektriciteit’ voor de wereldtentoonstelling werd dit voorstel niet
gerealiseerd. (8)
Evocatie van de gelagzaal van grand
café Gambrinus
Café Gambrinus was een befaamd grand café met een restaurant
in de Vlaanderenstraat, bij het voormalige Zuidstation in Gent.
Het was genoemd naar de god van het bier en de bierbrouwers.
Het oorspronkelijke art nouveau-interieur uit 1897 werd na W.O.I
gewijzigd. Hier ziet men slechts twee van de vijf schilderijen die tot
het interieur behoorden. Deze twee anonieme schilderijen in sociaal-