"De Nijverheid". IJzer-, koper - Historische vereniging Oud Leiden

' DE NIJ VERHEID'
door de schenking van twee beelden, aangebracht tijdens een decoratiebeurt
onder pastoor (tevens deken) Welters in 1881-1883. Het ging om beelden
van de heilige Dominicus en van de heilige Elisabeth van Hongarije. Dat
deze niet zomaar willekeurig zijn gekozen, zal geen betoog behoeven. Toch
was dat niet zo duidelijk voor moderne (kunst)historici: omdat dit een door
paters franciscanen bediende kerk is, en de heilige Dominicus een vriend
was geweest van de heilige Franciscus, lijkt hij om die reden bij de andere
heiligenbeelden te passen. Door Elisabeth aan de ook aanwezige Vincentius
te koppelen, lijkt het alsof dit iets te maken heeft met de 'heiligen van de
armen, , maar d' It . IS d us te ver gezoc h t. 32
Verder was Schreden zeer actief in tal van maatschappelijke kringen. Zo
werd hij in de zomer van 1854 lid van de eerste Commissie tot het houden
van volksvoorlezingen, en toen op 17 maart 1863 32 Leidse fabrikanten een
adres aan de Koning richtten om aan te dringen op een wettelijke regeling
van verplicht onderwijs, beperking van de kinderarbeid en regeling van het
aantal arbeidsuren in het algemeen, was Schreden een van de ondertekenaren.
In 1864 is Schreden (eerst voor tweederde deel en later geheel) eigenaar
geworden van de Leidse Schouwburg, die vrijwel recht tegenover zijn
woning stond, aan de andere kant van de gracht. In verband hiermee verzocht
hij B & W om subsidie, wat de raad op 15 september 1864 tot een
bedrag van f l. 500 voor 1865 goedkeurde. Wegens de oprichting van de
Schollwburgvereeniging in 1865 is er over zijn bemoeienissen in dezen
weinig gevonden. Ook was Schreden gedurende vele jaren lid van het
bestuur van het Stedelijk Werkhuis, en zijn vrouw werd in 1873 benoemd
tot regentes van het R.K. Wees- en Oudeliedenhuis. Van een adres om tot
sloping van de Rijnsburgerpoort te komen, dat op 4 september 1866 in de
raad werd behandeld, was Schreden de hoofdondertekenaar; waar wij dit nu
als cultuurbarbarisme bestempelen, was dat voor die tijd een uiting van
vooruitstrevendheid. Waardering voor zijn ondernemerschap spreekt ook
wel uit het feit dat Schreden lid werd van de Kamer van Koophandel te
Leiden, aftredend in 1878. 33 Ook uit het feit dat hij van 1863 (mogelijk
zelfs al 1861) tot 1865 voorzitter was van de Vereeniging tot bevordering
van de bloei der Ijzerindustrie in Nederland blijkt wel zijn aanzien onder
vakgenoten. Overigens was zijn zoon Antonius Daniel Dominicus een
10 5