Verloren Kinderen - Deel 3 - P-magazine

“Elke dag zijn we bang dat Thomas iemand
iets heel ergs zal aandoen. Wij hebben dan
ook enorm te doen met de ouders van kim
De Gelder. Wij voelen wat zij voelen.”
vlogen. Ze zeiden dat Thomas daar niet
thuishoorde omdat hij psychisch gestoord
was. Tijdens een wandeling met de groep was
hij wat achtergebleven. Hij had zijn vest uitgedaan
en liet het over de grond slepen. Toen
een van die opvoeders hem aanspoorde om
aan te sluiten, is hij die man aangevlogen.
Achteraf vroegen ze hem waarom hij dat
deed. Hij beweerde dat zijn vest zijn hond
was en dat hij het zeer moeilijk had, omdat
de hond twee jaar geleden zijn zusje doodgebeten
had. Dat verhaal klopte van geen kanten.
De vraag is: is hij echt gestoord of gebruikt
hij die verhaaltjes om zijn
agressieaanvallen te rechtvaardigen? Hij beweert
dat de agressie spontaan in hem opwelt
en dat hij stemmen hoort. Maar het kan ook
een reactie zijn op een situatie of een afwijzing,
die hij niet de baas kan. We merken wel:
hoe meer medicatie ze hem geven, hoe meer
stemmen hij hoort.
»Vorig jaar heeft hij me serieus in gevaar
gebracht. Ik reed op de autosnelweg en Thomas
zat naast me te denken. Dat zie je wel
vaker bij hem, dat hij met zijn vingers aan zijn
lip zit te draaien en compleet in zijn eigen
wereld wegzinkt. Dan weet je al dat er iets
gaat gebeuren. Op een gegeven moment
graaide hij naar mijn stuur. Ik vroeg wat hij
van plan was, maar hij zei niks. Ik vertraagde.
De tweede keer had hij het stuur wel beet en
gaf er een snok aan. Gelukkig kon ik de auto
naar de zijkant van de weg manoeuvreren,
maar dat had echt fataal kunnen aflopen.
»Elke dag zijn we bang dat hij iemand iets
heel ergs zal aandoen. Dat is onze grootste
bekommernis. Vandaar dat we het zo erg vinden
dat hij in Ruiselede zit, want daar hoort
hij alle slechte verhalen. Als daar één opschepper
tussenzit die hem opjut, kan dat
rampzalige gevolgen hebben. Wij hebben ook
enorm te doen met de ouders van Kim De
Gelder. Wij voelen wat zij voelen. Dat zijn ook
deftige mensen die niet wisten hoe ze hun
zoon konden helpen. Zij hebben met hem ook
meer dan twee jaar van hot naar her gerend in
de psychiatrie. Kim De Gelder is net als Thomas
een voorbeeld van de hiaat in onze kinderopvang.
Het verschil is dat Kim De Gelder
niet zwakbegaafd was en op zijn 18 thuis kon
weggaan om op een appartement te gaan wo-
nen. Dat zou bij Thomas niet gaan. Al wil hij
dat wel. Op zijn 18de wil hij een huis kopen
en alleen gaan wonen. Hij denkt dat een huis
maar 10.000 euro kost en dat hij dat makkelijk
kan betalen. Maatschappelijk is hij totaal
niet mee. Hij droomt er ook van om met
een brommer te rijden. Maar hij zou meteen
verongelukken. Je moet hem al in de gaten
houden als hij fietst. Dat hij die plannen
maakt en vooruit denkt, is misschien mooi.
Maar het is ook elke keer opnieuw een teleurstelling
voor hem. Zijn grootste droom is boer
worden. Dat komt omdat hij een tijdje bij een
boer gewerkt heeft in het kader van Groenzorg.
Een project van de Vlaamse overheid
waarbij jongeren bijzonder onderwijs combineren
met werk op een zorgboerderij. De eerste
boer pakte hem autoritair aan. Dat werkte
niet. De tweede boer liet hem veel verschillende
taken doen en ging gemoedelijk met
hem om. Daar was hij heel graag. Maar nu hij
in Ruiselede zit en zijn dossier is doorverwezen
naar Justitie, kan hij daar niet meer naar-
De brief van Thomas
“Op sommige momenten beseft Thomas
heel goed wat er met hem aan de hand is.
Dan zie je hem haast zonder woorden eenzaam
en ongelukkig zijn. In die heldere
momenten heeft hij heel veel moeite met
wie hij is. En met de wereld. ‘Ik heb niets
of niemand, mama’, zegt hij dan. En zo is
het ook. Het liefst zou hij alleen op een eiland
willen leven, omdat hij door niemand
begrepen wordt. Laatst schreef hij daar een
brief over.”
Ik wou altijd het goede pad
Maar dat lukt niet want er zit
Iets in de weg maar wat
Ik weet het niet het zit in
Mijn lichaam maar ook in agressie
Maar we kunnen er niets aan doen
Want het blijft in ons
Help ons door het goede pad
toe, omdat Groenzorg een project van Welzijn
is. Dat is toch wraakroepend? Op die manier
pakken ze hem het enige stukje vreugde in
zijn leven af. Die boer is er zelf het hart van
in. Hij wil Thomas graag opnieuw ontvangen.
Hij is hem in Ruiselede zelfs gaan bezoeken.”
de cola-regels
MOEDER: “Anderhalf jaar geleden hadden
we opnieuw hoop. Van november 2007 tot
november 2008 zat Thomas in het OPZ Geel,
een psychiatrische instelling voor kinderen
die een misdrijf gepleegd hebben. Dat werkte
heel goed. Hij heeft daar veel bijgeleerd. Wettelijk
mocht hij daar maar maximum één jaar
blijven. We hebben gevraagd om hem over te
plaatsen naar een gelijkaardige afdeling van
het UZ Gent: het psychiatrisch centrum van
Caritas in Melle. Maar daar was zijn vroegere
kinderpsychiater diensthoofd geworden. Die
vrouw heeft hem een half uurtje gezien en op
basis daarvan een vernietigend rapport gemaakt.
Zij was duidelijk vooringenomen.
(leest het volledige dossier voor) Ze weigerde
hem op te vangen en adviseerde om hem naar
Ruiselede te sturen. Maar in Ruiselede is er
geen aandacht voor zijn ziektepatroon. Ze willen
er alleen de discipline inpompen en jongeren
in de pas doen lopen.
“Niemand moet ons hebben”
Te laten tonen we hebben
Zo vaak op ge sloten gezetten
We hebben pijn en verdriet
Niemand die ons graag ziet
We leven in groot miserie
En een heel boel gaat er mis
We weten het maar vaak lukt het niet
Ze geven ook spuiten
En ook medicatie en
Zoveel dat we er om
En duur niet aan uit komen
wat en wat niet
En we zijn al zo lang bezig
Dat we met moeite kunnen leren
En ook geen lief en kinderen
Kunnen krijgen want niemand
Moet ons hebben
Dus steun ons en help ons
Alleen wat we vragen
Is laat ons met rust
06.04.2010 P-magazine l 101