Het levensraadsel

6 HET LEVENSRAADSEL
rie in de lichamen van planten, dieren en mensen verfijnder is dan
materie in rotsen. In het dierenrijk en het mensenrijk krijgen leven en
geest geleidelijk de overhand naarmate de stof iets van zijn vertragende
invloed op de geest verliest. Dit is evolutie van de geest en
involutie of teruggang van het grove aspect van de stof.
De evolutie van geest gaat dus altijd vergezeld van een gelijktijdige
involutie van de stof. Op dezelfde manier gaat de evolutie van materie
vergezeld van een involutie van geest, zoals het ontrollen van het
ene uiteinde van de boekrol gepaard gaat met een gelijktijdig oprollen
van het andere uiteinde. Het doel van het leven is groei, ontwikkeling,
uitbreiding van bewustzijn, het zich verheffen vanuit lagere
bestaanstoestanden naar hogere, en deze vooruitgang komt tot stand
via het evolutieproces.
Het diepste centrum of de kern van elke levenseenheid of monade
is een straal of emanatie vanuit het ene universele leven. Deze straal
is de oorsprong van en bezielt elke vorm in de natuur. Door zijn
innerlijke verbinding met het universele leven heeft hij latente mogelijkheden
tot oneindige groei en ontwikkeling in zich. Vanuit deze
straal komt de opwaartse drang, de aandrijvende en stimulerende
kracht die de verborgen oorzaak is van alle evolutie.
Elke individuele monade moet gedurende haar evolutionaire pelgrimstocht
wonen in alle verschillende vormen van de natuur te
beginnen met de laagste, en in de loop van de eeuwigheid geleidelijk
vooruitgaan door de verschillende rijken, tot ze gereed is om de
hogere vormen te bewonen. In elke belichaming doet de monade
ervaring op en leert de lessen die deze belichaming heeft te bieden.
Wanneer de lessen van die belichaming zijn geleerd en niet langer de
noodzaak voor ervaring in dat soort lichaam bestaat, veroorzaakt de
opwaartse drang in de monade dat ze hogere vormen zoekt om haar
evolutie voort te zetten. In deze nieuwe belichaming met zijn veranderde
omgeving heeft de monade uiteenlopende ervaringen en ontwikkelt
verschillende vermogens, totdat deze vermogens relatief
volmaakt functioneren. Dan wordt een volgende stap vooruit gezet,
enz., ad infinitum.
De verschillende vormen van de natuur waarin de monade zich
belichaamt kunnen worden vergeleken met sporten op een ladder,
waarlangs de evoluerende monade opklimt. Figuurlijk gesproken
brengt de hoogste sport van een ladder de klimmer naar een denkbeeldig
platform, een tijdelijk doel waar hij kan rusten en zich kan