Marije Zuidhoek - de Voorruiters

De Teugels van Marije
Ten eerste wil ik Lilian bedanken dat zij de teugels aan mij doorgaf, zussie bedankt!!!
Het begon allemaal ongeveer 15 jaar geleden toen mijn ouders na lang zeuren van ons besloten
dat mijn zus en ik op paardrijles mochten bij manege Jonker in Katwijk. Geweldig vonden wij
dat.
Elke week en later ook meerdere keren per week gingen wij op de fiets( samen met nog een
meisje uit onze wijk Marjan en haar broertje) naar de paarden. Veel geleerd daar maar na een
jaar besloten we elders heen te gaan waar je meer in de duinen en op strand kon rijden.
Manege Meeuwenoord in Noordwijk werd dit, lekker rijden in de vrije natuur.
Na een jaar of 2 wilde we toch wel iets wat dichterbij was (we moesten immers altijd op de fiets)
en besloten naar manege Mandy's hoeve te gaan in Valkenburg.
Daar kreeg ik na een tijdje mijn eerste verzorgpaard zijn naam was Tingo een ruin met maar 1
oog maar springen dat hij kon !!!
1 1/2 jaar later besloten mijn ouders een paard voor ons te kopen (mijn broertje was inmiddels
ook gaan rijden) dus een paard voor de hele familie. Bonfire was haar naam een grote bruine
merrie van 8 jaar (was ons gezegd later bleek dat ze al minstens 18 was.)
Geweldig vonden we dit dus om
de beurt mochten we rijden op
onze Bonnie.
Maar na een maand of 4 ging
het niet goed met haar, als we
aan het rijden waren struikelde
ze steeds en ze werd er ook niet
vrolijker op, mijn ouders
bedachten dat het misschien
beter was als we eens naar een
andere stal zouden gaan.
Dit vond ik erg jammer want
Marjan reed toen niet meer bij
Jonker maar ook bij Mandy's
hoeve dus eigenlijk wilde ik daar
niet weg. Inmiddels zat ik in de
brugklas op de Northgo in Noorwijk en had daar dus ook Noordwijkse vriendinnen.
Een daarvan was Esther Steenvoorden en zij had net als ik een eigen paard.
Deze stond op stal bij Petra v. Duin in Noordwijk en zij had nog wel een box vrij, dus besloten
we daarheen te verhuizen.
De mensen die daar stonden schrokken heel erg toen ze onze Bonnie zagen, wat was ze
mager. Dus goed in het voer en even rustig aan doen.
Na een maand ging het al stukken beter met haar en nu ze goed te eten kreeg struikelde ze ook
niet meer. Eindelijk het kwam weer goed met haar dachten we..................
Totdat ze na een maand of 3 ongeneeselijk kreupel werd als gevolg van een peesschede
onsteking, bijna een jaar hebben we gedokterd maar dit mocht niet baten dit was het einde voor
onze Bonnie. Vreselijk vonden we dit.

Maar we waren nu zo verslaafd dat we toch wel een nieuw paard wilde.
Joris werd dit, een handels paard van Petra. Joris was een gitzwarte draver ruin van 7 jaar oud.
Wat was dit een geweldig paard.
Niet de makkelijkste bleek in de winter
want mijn zus en broertje konden er op
gegeven moment niet mee overweg dus
die hielden het paardrijden voor gezien.
Dus stond ik er helemaal alleen voor
geen probleem hoor, tot het moment dat
Petra geen zin meer in de stal had en
besloot het boeltje te verkopen aan
Marco v. Looye.
De sfeer werd er niet beter op en samen
met nog 4 andere paarden eigenaren
besloten we te verhuizen naar manege
Bakker in Noordwijkerhout.
Omdat dit een manege was met een
hoop mogelijkheden was dit natuurlijk ook wel een stuk duurder dan bij Petra, dus besloten we
er iemand bij te nemen die dan ook een klein beetje in de kosten meedroeg.
Maar er waren er maar weinig die met hem overweg konden mijn broertje en zus wilde ook wel
eens wat leuks dus Joris moest weg.
Eerst hebben we geprobeerd om hem particulier te verkopen toen dit na 6 maanden nog niet
gelukt was is hij opgehaald door een handelaar en ik heb nooit meer iets van hem gehoord.
Ik was natuurlijk wel nog steeds verslaafd aan paarden en zo kwam het dat ik op het paard van
kennissen die toender tijd ook meeverhuisde vanaf Petra naar Bakker. Wiegel was zijn naam
jullie kennen hem wel vanuit de crosstrainingen. Zijn dochters wilde niet meer en Leo reed toen
nog niet.
Leuk paard maar na maand of 3 belde Petra mij op of ik misschien zin had om haar te helpen
met het inrijden van haar paarden (toen ze de stallen verkocht had ze een stuk nog gehouden
en daar liepen haar 2 friezen op.)
Dit leek mij eigenlijk veel leuker en dit was ook een stuk dichter bij huis en zo kwam ik weer
terug bij Petra op de Duinweg.
Dit was zeker een van de leukste
tijden van mi,j 4 jaar lang heb ik
daar rondgehuppeld.
Ik deed daar alles, mocht ook alles,
kreeg alles. Op gegeven moment
kreeg ik zelfs weer een eigen pony
van Petra. Zijn naam was Grovertje
een Shetlandschimmeltje van 2 1/2
jaar.
Maar de friezen waren me alles.
Douwe was een giga grote ruin
(1.78) maar ontzettend braaf voor
een 3 jarige en na een paar jaar
kon Petra hem goed verkopen aan
de koninklijke stallen die nog een
groot spanmaatje zochten voor hun
paard erg jammer was dit.

De andere hengst bleef gelukkig wel Floris is zijn naam ( Petra heeft hem nog steeds) dit was
echt een geweldig paard. Ook had Petra af en toe een paardje voor de handel, we lapten ze op,
reden ze in en deze werd dan weer verkocht (zo kwam ook Grover bij ons terecht)
Op gegeven moment was er niet zoveel handel meer en werd de lege box verhuurd aan iemand
anders.
Dit was niet ten goede van de sfeer en er onstond vrijving. Toen heb ik besloten om weg te
gaan.
Ik had een vriendin die een paard (Kwibus) verzorgde achter cafe de Nachtegaal en besloot
daar heen te gaan (met grover natuurlijk.)
Zo leerde ik ook Ton kennen en af en toe reed ik ook wel eens op Kwibus maar toch wilde ik
weer een paardje voor mezelf ( inmiddels werke ik partime dus kon het met een beetje hulp van
mijn vader veroorloven) en ik besloot Grovertje te verkopen dit ging heel snel hij was namelijk
nog al chic voor een shet en ik had hem goed beleerd voor de wagen na 2 dagen was hij al
verkocht.
Gelijk dezelfde avond zijn we bij een handelsstal wezen kijken (Ripse ruiters in Rijpwetering)
want zo'n stal heeft altijd wel iets te koop staan.
Daar liepen in een loopstal ongeveer 10 jaarlingen en ook 2 jarige dus uitzoeken maar!!
Al snel kwam er een klein schimmeltje op me aflopen en ik was gelijk verliefd.
Maar juist deze wilde Huub graag voor zichzelf houden.
Na lang gepraat te hebben ging de koop toch door en een week later konden we Biskey
ophalen.
Erg lang bij de Nachtegaal heeft Biskey niet
gestaan want na een maand of 4 werd ook
deze stal verkocht en alles ging plat.
Bij gebrek aan stalling ging Biskey terug
naar Huub in de wei.
Totdat Ton het voor elkaar had dat hij voor
zichzelf ging beginnen en wij daar
(gelukkig) ook welkom waren.
Dus eind augustus Verhuisde Biskey naar
Voorhout.
Biskey heb ik eigenlijk gekocht voor de
western maar toen dit niet zo wilde lukken
zijn we maar gewoon dressuurmatig gaan
rijden (en alles wat er nog meer volgde)
Na een jaar of 3 wilde we er toch wel nog
een paard erbij dus besloten we Biskey te
laten dekken door een lippizanerhengst.
Maar na een keer of 8 insimineren en ook
een paar weken op het dekstation gestaan
te hebben was ze nog steeds niet drachtig
waarom? Nog steeds geen idee...........

Het jaar daarop hebben we toen maar besloten een veulen te kopen.
Dit ging bijna net zo snel als de koop van Biskey.
Op internet stond een aantrekkelijke advertentie.
TE KOOP WEGENS GEZONDHEISREDENEN 15 TRAKEHNERS.
Deze fokkerij hield ermee op omdat de eigenaresse rugklachten had.
Keus genoeg dus alle kleuren, leeftijden en afstammelingen waren aanwezig.
De trailer ging alvast mee (het was namelijk in Belgie.)
We wilde graag een jong paard liefst een jaarling net al toen we Biskey kochten.
Er stonden 3 jaarlinghengsten allereest een vos, die viel dus al af.
Verder nog een zwarte en een donkerbruine, de zwarte was ook mooi maar de bruine was iets
beter over de benen.
Nu nog even praten over de centjes, omdat we hem gelijk meenamen was dit zo geregeld.
Eenmaal thuis hebben we hem goed gevoerd (hij was nogal slapjes en mager) en daarna snel in
april op het land gezet.
Na een paar maanden keuren en hij bleek een binnenbal te hebben maar na even een paar
keer geoefend te
hebben op een oude
merrie had hij er
weer 2.
Tijd voor castratie
dus!!!
Zijn naam is Linster
Lord Morgan
roepnaam Morgan
en hem hebben we
nu ook al zo'n 2 jaar.
Omdat het een
trakehner is, is hij
een jaartje later met
zijn ontwikkelingen
en zal ik hem
waarschijnlijk eind
volgend jaar pas
echt kunnen inrijden
(hij zal dan al 4 1/2
jaar zijn.)
Maar gelukkig heb ik mijn trouwe schimmeltje ook nog (nu al 6 jaar) en hoop van haar nog
jarenlang veel plezier te hebben!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!
Ik hoop dat jullie het leuk vonden om mijn verhaal te lezen, het is wat lang misschien maar dit
zijn de grote lijnen van mijn paardenleventje.
Graag wil ik de teugels doorgeven aan mijn langste en liefste vriendinnetje Marjan Smit!!!