In extenso - Vbs Gbs

5. Juridische procedures
5.1. Inleiding
In deze economisch moeilijke periode is het meer dan ooit nodig zuinig met de beschikbare
financiële middelen om te springen. Wanneer blijkt dat meerdere groepen artsen in het
verzet willen gaan tegen een of andere wettelijke beschikking, tracht het VBS dat
gezamenlijk te organiseren zodat de kosten voor vorderingen bij de Raad van State of bij het
Grondwettelijk Hof gedeeld kunnen worden. Is dit niet mogelijk en beslist het VBSbestuurscomité
na het bekomen van een positief extern juridisch advies toch om een
procedure in te leiden, dan neemt het VBS alleen de verantwoordelijkheid op.
5.2. Vorderingen die ingeleid of meegefinancierd werden door het VBS
5.2.1. De referentiebedragen
De referentiebedragen kennen een lange voorgeschiedenis. De spirituele vader, gewezen
Minister van Sociale Zaken Frank VANDENBROUCKE, bedacht dit systeem in 2002 131 .
In de eerste versie 132 werd voor 14 courante chirurgische ingrepen een financiële
referentienorm vastgesteld. Deze omvat grosso modo alle kosten die een chirurgische
ingreep meebrengen met uitsluiting van de kosten voor het verblijf (via het budget van
financiële middelen) en het forfaitair deel van de honoraria klinische biologie en medische
beeldvorming. Indien meer wordt uitgeven dan deze referentienorm zal het ziekenhuis
verplicht worden om het verschil terug te betalen. In de inwendige geneeskunde werd gestart
met 12 APR-DRG’s 133 . Bij overschrijding van het bedrag van hun referentienorm wordt het
ziekenhuis "slechts" publiekelijk als geldverspiller aan de schandpaal van de website van het
RIZIV genageld, maar moet het niet terugbetalen.
Niemand is er ooit in geslaagd om uitvoeringsbesluiten voor deze wet te schrijven. Ze bleef
dode letter.
In oktober 2004 komt het systeem van de referentiebedragen in het communautaire daglicht
te staan. Uit een in de pers uitgelekt document van het Intermutualistisch Agentschap (IMA),
dat echter nog niet werd gevalideerd door de Nationale Raad voor Kwaliteitspromotie, zou
blijken dat de uitgaven voor preoperatieve onderzoeken van de Brusselse en Waalse
ziekenhuizen merkelijk hoger liggen dan deze van de Vlaamse ziekenhuizen. In een poging
om deze communautaire brand te blussen, voert de opvolger van Frank
VANDENBROUCKE, Minister Rudy DEMOTTE, via zijn volmachtenwet 134 standaardprijzen
in ("forfaits" zegt het nieuw gecreëerde artikel 56quater van de G.V.U.-wet) voor de reeds in
2002 bepaalde 26 APR-DRG’s. Bij een volgende wijziging 135 van het systeem van de
referentiebedragen werd het aantal APR-DRG’s uitgebreid en werd ook in de mogelijkheid
voorzien om het systeem naar het dagziekenhuis uit te breiden. Ook deze aanpassing bleek
even onuitvoerbaar als de vorige.
131 Artikel 11 van de Wet van 22 augustus 2002 houdende maatregelen inzake gezondheidszorg (BS 10.09.2002)
creëert een artikel 56ter "Referentiebedragen" in de wet betreffende de verplichte verzekering voor
geneeskundige verzorging en uitkeringen, gecoördineerd op 14 juli 1994 (G.V.U.-wet).,
132 "De gezondheidszorg, een paarse splijtzwam met groene stippels". Dr. M. Moens. VBS jaarverslag 2002. Punt
III.2. "De individuele responsabilisering en de referentiebedragen".
133 All Patients Refined Diagnosis Related Groups
134 Wet van 27 april 2005 betreffende de beheersing van de begroting van de gezondheidszorg en houdende
diverse bepalingen inzake gezondheid. (BS 20.05.2005), artikelen 9 en 10.
135 Wet van 27 december 2005 houdende diverse bepalingen (BS 30.12.2005), artikelen 105 en 106.
44