Heraut #32 - Ismus

2
Na het lezen van deze
vernieuwde Heraut nog
niet tevreden?
Doe het dan lekker zelf!
Wij zijn nog steeds op zoek naar een redactielid uit het
eerste jaar, en natuurlijk zijn losse, eenmalige bijdragen
altijd welkom!
Mail gewoon naar deheraut@fm.ru.nl of vraag
op de ismuskamer naar hoofdredacteur Sjors Talsma
(geen zorg, hij bijt meestal niet).

Redactioneel
Na 5 december maken we de balans op
De Ultieme Studentenmaaltijd (DUS...)
D66 Nijmegen verjongt èn vernieuwt
een gesprek met lijstrekker Rob Jetten (23)
Joost mag het weten
Perron Politiek
Liberale eugenetica: A Brave New World Revisited?
Hervormingen in het hoger onderwijs
De Pluim
Jubelend over onze opleiding Politicologie
Een goed begin is het halve werk
Even voorstellen...
Het puntje op de Heraut
3

4
door Sjors Talsma
Na 5 december maken we de balans op
In een recente peiling, uitgevoerd door onderzoeksbureau
PeilingPiet©, stijgt de populariteit van Sinterklaas naar een
ongekende hoogte voor de tijd van het jaar. Ondanks twijfelachtige
berichtgeving over zijn komst naar het Koude Kikkerland
is de populariteit van de Goedheiligman zoals altijd
groot.
Op zaterdag 14 november 2009 voer Sint Nicolaas succesvol
Nederland binnen, vanuit het zuidelijke Spanje. Hiermee begon
hij aan een opnieuw succesvolle tour langs vele Nederlandse
steden. Hoewel de Zielepiet nog bijna roet in het eten gooide
— door stilletjes in een fluisterboot te proberen Sinterklaas terug
naar Madrid te varen — zorgde een solide, vakkundig en als
altijd begripvol optreden van onze Sint voor het omkeren van de
boot. ‘De Nederlanders wachten op me en ik kan en wil ze niet
teleurstellen’, zo sprak de Sint. Waarmee Schiedam dit jaar de eer
had om ’s lands meest geliefde man te verwelkomen.
Bij zijn intrede in de Zuid-Hollandse stad strooide de Sint niet
met slogans als ‘na het zuur komt het zoet’. Nee: als Sinterklaas
in het land is, is het alle dagen feest. Wie zoet is krijgt lekkers –
zo simpel is en blijft het. Zuurte is Sint Nicolaas onbekend en de
enige voorwaarde die hij stelt is dat je je gedraagt. Dat je lief bent
voor een ander. Dat je geen gemene dingen zegt.
In de laatste peiling voor de grote dag van 5 december staat Sinterklaas
fier bovenaan. Op de vraag ‘wie zou Nederland moeten
regeren?’ antwoordde 91% van de respondenten: Sinterklaas. De
resterende 9% twijfelt tussen de Amerikaanse president Barack
Obama en ‘good-old-bigbird’ Pino.
Het grote vertrouwen in de Sint komt vooral voort uit zijn optreden
in de media. In het almaar populistischer wordende politieke
landschap zijn optredens op televisie, radio en ook het
internet essentieel. Vele van de verschijningen van Sinterklaas
worden door de Nederlanders als positief aangemerkt. ‘Zijn
boodschap is duidelijk’ en ‘Sinterklaas straalt vertrouwen uit’
zijn veelgehoorde reacties van respondenten. Ook spreken vele
respondenten over een ‘gedurfde en bijzonder positieve kledingkeuze’.
Opvallend is het dat er naast Sinterklaas geen enkele andere serieuze
gegadigde is om Jan Peter Balkenende op te volgen. In een
reactie laat Sint Nicolaas weten tevreden te zijn met het peilingsresultaat,
maar hij waarschuwt voor te groot optimisme: ‘hoewel
de tekenen gunstig zijn, is dit slechts een peiling en daar moeten
we ons niet op blind staren’.
De populariteit van de Sint is vooral groot vanwege zijn kapitaal-
krachtige optreden. Op de vraag ‘wie is er financieel in staat ons
land uit de crisis te slepen?’ antwoordt 96%: Sinterklaas. De resterende
4% gaat naar ex-bankbezitter Dirk Scheringa. Respondenten
toonden het vertrouwen in de Sint door antwoorden als
‘zijn geldbuidel lijkt onuitputtelijk’ en ‘als hij een bank had, dan
bracht ik mijn geld er direct naartoe’. Een veelgehoorde reactie is
ook ‘met de Sint naast de schatkist is de crisis zo voorbij’.
Alleen al het vertrouwen in Sinterklaas is voldoende voor een
toenemende consumptie door de man in de straat. Winkelcentra
worden platgelopen, de rijen voor kassa’s worden elke dag
langer en de markt voor pepernoten en speculaas lijkt nog meer
divers dan in voorgaande jaren. Nu is het de vraag of de man uit
Madrid zich werkelijk aan een transfer zal gaan wagen. Hoewel
de Sint voorzichtig zinspeelt op een vertrek uit de Spaanse stad
(‘mocht Jan Peter mijn stoomboot willen lenen om Europa in te
varen, dan staat mijn Pakjesboot voor hem klaar’) lijkt hij toch
te gaan kiezen voor een behoudende koers. ‘In zijn huidige rol
dient de Sint Nederland uiterst succesvol’, zo laat een woordvoerder
weten.
Sint Nicolaas twijfelt ook omdat onduidelijk is of zijn Pieten op
het Binnenhof een functie zullen mogen vervullen. ‘Het is in Ne-
‘Het Nederlandse klimaat is nog niet klaar voor
mijn komst, en ik nog niet voor het klimaat’
derland niet gebruikelijk om bij een wisseling van de macht ook
vele ambtenaren te vervangen, en zonder zijn Pieten gaat Sint
niet in Nederland aan de slag’, zo vertelt opnieuw een woordvoerder.
Na lang aandringen geeft de Sint hierover ook zelf een
voorzichtige reactie: ‘In het huidige klimaat in de Nederlandse
samenleving zal niet enkel en alleen positief worden gereageerd
op de komst van duizenden Pieten naar Den Haag en dat wil ik
mijn helpers niet aandoen’. Hoewel vele Nederlanders gecharmeerd
zijn van de idee van de Goedheiligman als boegbeeld van
de regering, zal de Sint waarschijnlijk gaan kiezen voor dat wat
hij al meer dan honderd jaar doet. ‘Het Nederlandse klimaat is
nog niet klaar voor mijn komst, en ik nog niet voor het klimaat’,
zo laat de oude maar nog altijd niet broze kindervriend weten.
‘Op dit moment wil ik de Nederlandse jeugd voorzien van feestelijkheid,
cadeaus, gezelligheid, warmte en vertrouwen, zoals ik
ieder jaar doe’, zo spreekt Sinterklaas op overtuigde wijze. ‘Ik
ben geen kandidaat’, laat hij ons weten. Sinterklaas waardeert de
positieve geluiden rondom zijn persoon, maar wil zich richten
op de succesvolle rol die hij momenteel vervult. Op de vraag of
dit betekent dat hij uitsluit ooit Nederland te zullen gaan leiden,
is het antwoord minder stellig. ‘Na 5 december zullen we de
balans opmaken en zal Sinterklaas duidelijkheid geven over zijn
toekomst’, zo laat een woordvoerder weten.
Of dit betekent dat Nederland vanaf volgend jaar een Spaanse
premier van Turkse origine kent, dat weet niemand.

door Sjoerd Huismans
De Ultieme Studentenmaaltijd (DUS...)
Als studenten onder elkaar kennen we natuurlijk allemaal de
welbekende pasta-met-saus of rijst-met-prutgerechten. Moeite
doen? Ons niet gezien. Liever gooien we dag na dag dezelfde
voorgesneden wokgroenten en kipblokjes in een wokpan. Populair
zijn ook de Albert Heijn-recepten, Knorr-pakjes en soortgelijke
gerechten waarbij tot in detail is voorgeschreven wat er
dient te gebeuren. Veel originaliteit verwacht je dan ook niet te
vinden onder deze bevolkingsgroep. De Heraut ging echter toch
voor u op zoek naar de ultieme studentenmaaltijd. De smerigste
keukens in de meest aftandse studentenhuizen, niets werd gemeden
in deze zoektocht. Er waren veelbelovende kandidaten als
“zalmravage” en Fu Yong Hai van Conimex (de eerste persoon
die dit gerecht met succes heeft weten te bereiden dient zich te
melden bij de Heraut-redactie.).
Uiteindelijk kunnen we u echter met trots presenteren: Kebab
Tonight.
Wanneer eet men Kebab Tonight? Als atheïstische, vrijzinnige
stadsbewoner met lak aan tradities kan het zomaar eens voorkomen
dat je met je neus voor een dichte Albert Heijn komt te
staan. Dit heeft te maken met een illustere figuur die lang geleden
een aantal wonderen heeft verricht. Tweeduizend jaar later
kwam iemand op het idee om de supermarkten dicht te gooien
op de dagen dat deze wonderen verricht zijn, dus vandaar. De
logica hierachter ontgaat ieder weldenkend mens, maar er zal
een manier gevonden moeten worden om toch een fatsoenlijke
maaltijd op tafel te krijgen. Op dit soort dagen biedt “Kebab
Tonight” een uitkomst, niet in het minst vanwege het feit dat
het uit ingrediënten bestaat die je waarschijnlijk toch nog wel
ergens in huis hebt liggen.
Ingrediënten
Vrij centraal binnen dit gerecht staat het welbekende “Chicken
Tonight.” Iedere student heeft aan het begin van zijn studententijd
wel eens gedacht het eenvoudig aan te pakken en een
batterij Chicken Tonight potten in huis te halen. Probleem is:
dit spul is absoluut niet te vreten. Vandaar ook dat iedereen wel
een aantal ongebruikte potten ergens in een keukenkast heeft
staan. Ook nodig zijn shoarmabroodjes, liefst van de Euroshopper
om het campinggefühl compleet te maken. En uiteraard het
vlees zelf. Let wel, we hebben het hier over gehakt, ook iets wat
Benodigdheden (voor 2 personen):
- Een pot Chicken Tonight (maakt niet uit welke smaak, ze zijn
allemaal even smerig)
- 500 gram gehakt
- Een pak shoarmabroodjes (6 stuks)
Bereidingstijd: ongeveer 10 minuten
Bereiding
Pak een wokpan. Bak het gehakt rul in ongeveer vijf minuten bruin
(zonder boter of olie.) Doe de inhoud van de pot Chicken Tonight erbij
en warm het geheel vijf minuten op. Vul de shoarmabroodjes met dit
mengsel en smullen maar!
je waarschijnlijk nog wel in de vriezer hebt liggen.
Waarom het gerecht dan “Kebab Tonight” heet is overigens volstrekt
onduidelijk, denk hier liefst gewoon niet teveel over na. Er
zijn echter wel enkele complottheorieën die de ronde doen. Een
ervan is dat gehakt ergens tijdens de Middeleeuwen door Europeanen
geëxporteerd is naar de Arabische wereld. Het woord
werd in deze regio verbasterd tot “kebab.”. Waar echter geen rekening
mee gehouden werd is dat men in de Arabische wereld
geen varkensvlees mag eten (rundergehakt werd pas tijdens de
Verlichting uitgevonden). Omdat ze het toen ook niet meer wisten
spietsten ze een schaap aan een ronddraaiende paal, sneden
daar met een elektrisch ding het vlees vanaf en deden het op een
broodje met knoflooksaus erbij. Sindsdien staat dit gerecht als
“kebab” bekend, maar de geschiedenis van “Kebab Tonight” gaat
zo ver terug dat de oorspronkelijke definitie van het woord nog
van toepassing is.
5

6
door Maarten Hoogevest en Steven Stoffers
D66 Nijmegen verjongt èn vernieuwt
Rob Jetten is met zijn 23 jaar een opvallend jonge lijsttrekker
in de Nijmeegse gemeenteraad. Met het oog op de gemeenteraadsverkiezingen
van maart 2010 zocht de Heraut hem op
voor een vraaggesprek.
De student bestuurskunde werd vijf jaar geleden lid van D66
en de Jonge Democraten, een politieke jongerenorganisatie die
gelieerd is aan D66, en vond als gevolg van een sportblessure de
tijd om actief lid te worden. Via het lokale voorzitterschap werd
hij landelijk voorzitter van de Jonge Democraten en werkte hij
ook een tijd als beleidsmedewerker voor D66 in de eerste kamer.
Mede daardoor werd toch wel duidelijk dat Jetten de lokale
politiek boven de landelijke politiek verkoos. Het aloude cliché
bleek waar: “in de lokale politiek ráák je de mensen pas echt.”
Als fractievolger (min of meer een plaatsvervanger/waarnemer
voor een raadslid bij bepaalde vergaderingen) deed hij de nodige
ervaring op in de gemeentelijke politieke arena en kwam hij ook
steeds meer ergernissen tegen. “De plannen van deze coalitie zijn
mooi, maar in de uitvoering gaat het vaak mis”, aldus Jetten.
Afgezien van hemzelf en de lijsttrekker van het CDA is de raad
volgens Jetten bovendien aan de oude kant. Dit is wellicht goed
voor het ‘politiek geheugen’, maar staat de vernieuwing, een van
de stokpaardjes van D66, vaak in de weg. Bij ons rijst de vraag of
een jonge lijsttrekker dan niet vooral een marketingstrategie is:
jong is fris en vernieuwend. Jetten wijst dit van de hand: “Ik was
de enige kandidaat, omdat niemand anders het wílde doen!” De
grote meerderheid waarmee hij is gekozen (58 van de 63 stemmen)
laat zien dat zijn fractie in ieder geval vertrouwen heeft in
zijn politieke kwaliteiten.
Onderwijs
Met het huidige probleem in het hoger onderwijs (Plasterk) kan
de ‘onderwijspartij’, zoals D66 wel eens genoemd wordt, met
een student aan het roer wel eens goede naam gaan maken in
studentenstad Nijmegen. “D66 Nijmegen zal inderdaad veel
gaan flyeren in studentenhuizen, zowel op SSHN-complexen als
Een gesprek met lijsttrekker Rob Jetten (23)
bij een aantal studentenhuizen in het centrum en we zullen ook
veel aanwezig zijn op de universiteit. Daarbij zullen waarschijnlijk
ook landelijke politici hun opwachting maken.” Tel daar de
landelijke populariteit bij op en Jetten lijkt op rozen te zitten.
Zelf rekent hij op ten minste een handhaving van de 2 zetels in
de raad en hoopt hij op zeker 3 tot 4 zetels. Maar wat kan D66
Nijmegen eigenlijk doen voor de student? Immers, over studiefinanciering,
de harde knip, collegegelden en een dure tweede
master heeft de gemeente weinig te zeggen. “Goed onderwijs is
erg belangrijk. Daarmee kun je problemen voor de toekomst al
in een vroeg stadium voorkomen”, aldus Jetten. Hij weet echter
ook dat de mogelijkheden van de lokale politiek op dit gebied
beperkt zijn: “Over het basisonderwijs hebben we als gemeenteraad
wel wat te zeggen, maar op de kwaliteit van het hoger
onderwijs hebben we weinig invloed. Daar gaat de landelijke politiek
over. Door samen te werken met de onderwijsinstellingen
kunnen we echter wel samen werken aan het versterken van het
onderwijs.” Jetten wijst ook op de eigen verantwoordelijkheid
van studenten: “Er zijn voor studenten genoeg mogelijkheden
om invloed uit te oefenen op de kwaliteit van het onderwijs.
Natuurlijk via de officiële organen zoals de studentenraad. Maar
je kunt ook al een hoop bereiken door gewoon je mond open te
doen. Dat heeft de laatste jaren bij mijn opleiding in ieder geval
gezorgd voor een aantal veranderingen.” De beperkte invloed wil
echter niet zeggen dat D66 niets voor studenten kan betekenen.
Jetten: “Studenten zijn erg belangrijk voor Nijmegen, zeker ook
in economisch opzicht. Als je ze allemaal weghaalt heb je een
groot probleem. Daarom moeten we zorgen dat de randvoorwaarden
om hier te studeren goed zijn.”
Huisvesting
De huisvesting vormt een onderdeel van die randvoorwaarden.
Zoals in meer studentensteden vormt dit ook in Nijmegen een
probleem. “Er zijn de laatste jaren veel woningen bijgekomen”,
beaamt Jetten. “Maar ook nu is er nog een tekort van 1500 studentenwoningen.
Er moeten minimaal duizend extra woningen

komen, bovenop de bestaande plannen, om dit tekort weg te
werken.” Niet alleen het tekort aan studentenwoningen, maar
ook de doorstroming vormt een probleem. “In Nijmegen moet
elk project minimaal 40% sociale woningen opleveren. De zogenoemde
‘60/40-regeling’. Hierdoor zijn er veel sociale woningen.
Voor mensen die dat nodig hebben is dat erg belangrijk,
maar er wonen nu ook veel mensen te goedkoop. Daarom willen
we die regeling afschaffen. Er moeten meer middeldure en dure
(huur)woningen komen om de doorstroming te bevorderen. Dit
moet er ook toe bijdragen dat studenten ook na hun studie in
Nijmegen willen blijven wonen.”
Mobiliteit
Een ander groot probleem in Nijmegen is de mobiliteit. De
slechte bereikbaarheid van de stad vanuit het noorden (over de
Waalbrug) vormt misschien wel de grootste ergernis van de Nijmegenaren.
Jetten: “Er zijn al langer plannen om hier wat aan te
doen. Zo moet er een extra brug aan de andere kant van de stad
langs het spoor komen. Ook het doortrekken van de snelweg
A73 naar de A15 blijft noodzakelijk. Maar voordat die plannen
gerealiseerd zijn, ben je vijftien jaar verder. In die vijftien jaar
moet er natuurlijk ook al veel verbeteren.” Omdat D66 duurzaamheid
hoog in het vaandel heeft staan, wordt er gezocht naar
gepaste oplossingen. “Er moeten voldoende P+R plaatsen komen,
waarvandaan je met Hoogwaardig Openbaar Vervoer snel
in het centrum en op de campus kunt komen. Verder vinden
we het belangrijk dat de al bestaande plannen voor een tramlijn
gerealiseerd worden. Het wordt tijd dat ook Nijmegen op het
nachtnet van de NS aangesloten wordt. Zowel naar Arnhem als
naar Den Bosch.” Duurzaamheid komt onder andere tot uiting
Beste Joost,
Al enige tijd maak ik me zorgen om mijn man, die u
waarschijnlijk kent als onze premier. Ik zie hem door zijn zeer
drukke werk al zeer weinig, maar nu heeft hij het plan een baan
te nemen in het buitenland. Een baan die waarschijnlijk nog
veeleisender zal zijn dan zijn huidige. De beste man wil ineens
de belangrijkste man van heel Europa worden!
Het begon allemaal een aantal jaar geleden, toen hij eigenlijk uit
het niets gevraagd werd lijsttrekker te worden voor het CDA.
Onze lieve wetenschapper schopte het ineens tot premier! Gelukkig
bleef hij de eerste jaren nog steeds mijn op Harry Potter
lijkende, ietwat kneuterige en oergoede vent. Maar met de
jaren aan de macht stegen ook zijn ambities. Kilometerheffing,
de OV chipkaart, het voeren van oorlog in Afghanistan, het
hervormen van de Antillen, het hervormen van het onderwijs,
banken kopen: je kan het zo megalomaan niet verzinnen of hij
doet het. En dan nu dat plan om naar Europa te vertrekken om
daar de baas te gaan spelen, verschrikkelijk! Als hij éénmaal in
Brussel is ben ik bang dat we hem helemaal nooit meer zien.
Wat moet ik doen om hem weer bij me terug te krijgen? Ik heb
het gevoel hem kwijt te raken aan de politiek en macht. Toen
hij gisteren naast me in slaap viel, prevelde hij zelfs ‘ik krijg je
wel, Nelie.’
Ten einde raad en in afwachting van uw antwoord,
Bianca Hoogendijk
in het streven naar ‘schone bussen.’ “Een van de eisen bij het
verstrekken van nieuwe concessies in het busvervoer is dat de
bussen schoon zijn. Dus geen of minimale uitstoot van fijnstof
en CO2.” Ook op andere gebieden hoopt D66 de klimaatverandering
tegen te gaan. “Er is de laatste jaren een hoop geld
uitgegeven aan campagnes om het bewustzijn te vergroten. Dat
is op zich niet slecht, maar daarna gebeurde er niets. Wij willen
dat alle huishoudens bezoek krijgen van een klimaatadviseur.
Dit vergroot ook het bewustzijn, maar geeft tevens concrete tips
over hoe je milieuvriendelijker kunt leven.”
Toekomst
De ambities voor Nijmegen zijn dus duidelijk, maar hoe denkt
Jetten eigenlijk over zijn eigen toekomst? “Ik heb voorlopig
nog geen ambitie in die richting, landelijke politiek is toch een
heel ander spel. Er kan minder onderhandeld worden en er gebeurt
daarom ook te weinig. Ideologische tegenstellingen staan
besluitvorming in de Tweede Kamer teveel in de weg. Het zou
natuurlijk een grote eer zijn als Pechtold me zou vragen als zijn
nummer twee, maar full-time de politiek in zie ik voorlopig
nog niet zitten. Ik wil ook graag nog het bedrijfsleven in en ik
wil me de komende vier jaar eerst maar eens concentreren op
Nijmegen. “Politicologiestudenten zou ik graag willen meegeven
dat ze lid worden van een politieke partij en gaan kijken bij
bijeenkomsten. Ik vond het erg leuk om te zien dat er andere
leeftijdsgenoten waren die zich ook met politiek bezighielden en
daarover wilden praten. De borrels zijn bovendien ook altijd erg
gezellig! Verder wil ik studenten op het hart drukken om te gaan
stemmen op 3 maart. Ook al zit je hier maar kort, je kunt wel
degelijk een verschil maken door te gaan stemmen!”
Beste Bianca,
Ik begrijp je bezorgdheid. Al sinds lange tijd kennen wij het gezegde:
“Power corrupts; absolute power corrupts absolutely”. Dit
geldt natuurlijk ook voor jouw normaal gesproken, kneuterige
en oergoede vent. Gelukkig is je man slechts in de beginfase van
het corrumperende proces wat gepaard gaat met het verkrijgen
van macht. Uw man vertoont duidelijk de symptomen die bij
deze fase horen; het verwaarlozen van zijn of haar privéleven,
groeiende ambities en een lichtelijk spraakgebrek. Dit is nog
geen enorm probleem. Het is alleen belangrijk om te voorkomen
dat hij de volgende fases doorloopt. Een premier en man
die al zijn tegenstanders laat uitroeien lijkt mij voor niemand een
wenselijke situatie! De beste oplossing hiertegen is om aan hem
te laten zien, wie nou echt de macht in handen heeft. Laat hem
zien wie er thuis de broek aan heeft! De historie en de wetenschap
hebben bewezen dat een krachtige, sterke vrouw de beste
manier is om een megalomane echtgenoot terug met beide benen
op de grond te krijgen. Laat hem zien dat je het niet pikt, en
dat je hetgeen wat nu gebeurt niet zal accepteren! Speel de baas
over hem, en uw man zal binnen enkele weken begrijpen dat
hij niet de machtigste persoon op aarde is en dit ook nooit zal
zijn. Laat dit even op hem inwerken, en u zult binnen de kortste
keren uw kneuterige, oergoede vent weer terug hebben. Indien
dit geen succes heeft kunt u altijd proberen zijn moeder erbij te
halen. De effectiefste manier om de geest van een man te breken,
is door hem te confronteren met zijn moeder!
Joost
7

8
door Jesse Gusman
‘Met Bos ben je de klos’, een uithaal van Maxime Verhagen naar
de PvdA leider tijdens de verkiezingen van 2006. Een reactie op
het idee van Bos om de AOW te fiscaliseren om deze betaalbaar
te maken. De boodschap dat de AOW veilig is bij het CDA heeft
toentertijd een belangrijke rol gespeeld bij de verkiezingsoverwinning
van Balkende. De partijen die vervolgens een regering
vormden waren het allen over één ding eens. De AOW-leeftijd
moest niet worden verhoogd. Maar nu, drie jaar verder, is de
kogel door de kerk. De regering heeft besloten dat de AOW
leeftijd op termijn naar 67 jaar moet. Een overgrote meerderheid
in de Tweede Kamer is voor deze maatregel. Maar onder de
bevolking ligt dit anders. Aanvankelijk bleek uit verschillende
peilingen dat een grote meerderheid tegen de verhoging is. Deze
meerderheid is in de weken die volgden op de lancering van het
plan weliswaar geslonken, maar deze maatregel wekt nog steeds
veel weerstand op. Vanuit de vakbeweging zijn de eerste acties al
gehouden en staan de volgende alweer op de planning. De vraag
is of de plannen ongeschonden door kunnen gaan of dat deze
toch worden aangepast?
Het is van belang om te zien hoe de plannen er precies uit zien.
Er zijn vele verschillende scenario’s om de AOW te verhogen.
Moet de AOW in één keer omhoog? En wanneer dan? Of kan
dat beter in stappen gaan? In hoeveel stappen moet dat dan en
wanneer moet de laatste stap naar 67 worden genomen? Waar
dit onderwerp grote controversie veroorzaakt tussen voor en tegenstanders
van de maatregel, veroorzaakt de precieze vorm van
het plan controversie onder de voorstanders ervan. Tijdens het
AOW debat hadden de voorstanders uit de oppositie felle kritiek
op het plan. Het plan wat toen uiteindelijk met overgrote
meerderheid werd aangenomen is niet heel makkelijk. In twee
stappen wordt de AOW-leeftijd naar 67 jaar verhoogd. Mensen
boven de 55 jaar kunnen toch met hun 65ste met pensioen. Als
je 42 jaar hebt gewerkt mag je toch met je 65ste met pensioen,
maar je AOW-uitkering wordt wel verlaagd. Tenslotte krijgen
mensen die 30 jaar lang zwaar werk hebben gedaan het recht
op een lichtere functie. De uitvoerbaarheid van dit laatste punt
zorgt voor veel discussie. Alle voorstanders uit de oppositie hebben
een eigen idee over hoe deze maatregel beter kan worden ingevoerd.
D ’66 wil de AOW elk jaar met een maand verhogen en
geen uitzonderingen voor zware beroepen. VVD en Groenlinks
willen dat er een grote rol is voor het arbeidsverleden van iemand,
wie 40 jaar heeft gewerkt mag van de VVD op zijn 65ste
met zijn pensioen. Bij Groenlinks kan dit zelfs al op je 63ste.
Een andere belangrijke vraag is in hoeverre deze maatregel echt
nodig is om Nederland financieel gezond te houden. Is het pure
noodzaak of een ordinaire bezuinigingsmaatregel? Volgens velen,
met minister Donner voorop, moet de AOW-leeftijd wel
omhoog willen we bestand zijn tegen de hoge kosten van de
vergrijzing. Toch is niet iedereen hiervan overtuigd. Sommigen
stellen dat de stijgende AOW kosten worden opgevangen door
de extra belastinginkomsten op aanvullende pensioenen. Anderen
stellen dat oudere werknemers nu al niet aan de bak komen.
De noodzaak van 67?!
Als werknemers van boven de vijftig niet aan het werk komen
wordt het effect van de verhoging van de AOW leeftijd voor een
deel teniet gedaan, in plaats van een AOW krijgen deze mensen
langer een andere uitkering. Ook wijzen tegenstanders erop dat
Nederland, met 5,5% van het BBP, relatief weinig uitgeeft aan
het overheidspensioen. In Europa besteden alleen Luxemburg
en Ierland minder aan hun overheidspensioen. Verbon, Hoogleraar
openbare financiën, stelt ook dat het niet nodig is de AOW
leeftijd te verhogen. Volgens hem zijn de afgelopen veertig jaar
de AOW uitgaven ook verdubbeld zonder dat het aandeel in het
BBP is toegenomen, want de AOW is niet welvaartsvast aldus
deze hoogleraar. De argumenten die Donner aanvoert voor de
AOW-leeftijd verhoging snijden volgens Verbon geen hout. Hij
pleit er zelfs voor om voor sommige groepen de AOW-leeftijd te
verlagen. De AOW zou inkomensafhankelijk moeten worden.
Lage inkomens zouden eerder AOW moeten krijgen omdat zij
er minder lang van kunnen genieten en de hogere inkomens er
vaak met de leukere banen vandoor gaan. Bovendien zijn de
hoge inkomens veel beter in staat om zelf voor een vervroegd
pensioen te sparen.
‘De wens van het volk is in deze belangrijker dan de
voorkeur van een stel bureaucraten en regenten’
Het ligt dus niet perse voor de hand dat een verhoging van de
AOW-leeftijd nodig is voor de houdbaarheid. Onder experts
zijn er net zo goed tegenstanders als voorstanders . Als de AOW
omhoog gaat lijkt het dus geen economische noodzaak te zijn
maar een politieke keuze. Ook als we ervan uitgaan dat de besparing
die de verhoging van de AOW leeftijd moet opleveren, 4
miljard, nodig is, is een keuze voor deze maatregel niet noodzakelijk.
Als multinationals een deel van de belasting die ze ontduiken,
16 miljard per jaar, betalen of als de hypotheekrenteaftrek
wordt beperkt ben je er ook. De noodzaak van het verhogen van
de AOW-leeftijd is dus zeer twijfelachtig en juist daarom is het
een slechte zaak dat dit, tegen de wens van de meerderheid van
de bevolking in, toch gebeurt als het aan de regering ligt.
Natuurlijk zijn er toch goede redenen om de AOW-leeftijd,
op wat voor manier dan ook, te verhogen. Inderdaad worden
we steeds ouder. Er valt wat voor te zeggen dat het eerlijk is
als mensen die later beginnen met werken langer doorwerken
dan mensen die al op hun 18de beginnen met fulltime werken.
Maar dit zijn keuzes die moeten worden gemaakt op basis van
de waarden die een meerderheid van de Nederlandse bevolking
belangrijk vindt en niet tegen de meerderheid in op basis van de
cijfertjes die het CPB maakt. Juist omdat deze maatregel geen
economische noodzaak kent, maar een politieke keuze is, moet
de bevolking deze keuze ook kunnen maken. In plaats van het
breken van verkiezingsbeloften zouden er eerst verkiezingen
moeten komen voordat er een beslissing wordt genomen. Waar
het kan, als een maatregel geen absolute noodzaak kent, moet de
bevolking kiezen of een maatregel doorgaat of niet. De wens van
het volk is in deze belangrijker dan de voorkeur van een stel bureaucraten
en regenten. En als er moet worden bezuinigd moet
er een debat volgen om vast te stellen waarop er bezuinigd moet
worden en moet een maatregel niet valselijk als ‘noodzakelijk’
neer worden gezet.

door: Ries Peters
De klok slaat elf uur op een donkere oktober avond ongeveer
een jaar geleden. Ik loop over het verlaten station van Nijmegen
naar een voor het tijdstip verbazingwekkend bevolkte Veolia
trein richting Roermond. Ik ga zitten en zet mijn tas, inclusief
pro-Obama-button op mijn schoot. Ik raak aan de praat met de
man die tegenover mij zit. Hij is een Marokkaan, een ‘geslaagde’
Marokkaan. Hij is het schoolvoorbeeld van hoe het ook kan. Hij
vertelt mij dat hij zojuist geslaagd is voor zijn studie Rechten en
dat hij klaar is om naar Londen te vertrekken om daar een nieuw
leven te beginnen, Nederland wordt hem te benauwd. ‘Hij is
goed he?’ zegt hij, wijzend naar mijn Obama button, waar ik
me overigens stiekem toch een beetje voor schaam. Ik weet niks
beters te zeggen dan, “Ja, vind ik wel ja”. We raken aan de praat
over mijn studie, Politicologie. “ Het is goed dat je dat doet, dat
houdt je geest vrij. Je moet je niet gek laten maken door al die
media”.
Op dat moment breekt bij de dichtstbijzijnde deur de hel los.
Een groep van een stuk of tien allochtonen, waaronder enkele
Marokkanen, schopt, slaat en duwt een andere jongen de trein
in. Een deel van de groep komt ook de trein binnen om de ruzie
midden in de trein voort te zetten. “Stomme boetenlanders” zegt
de man tegenover mij met zijn beste Nijmeegs accent. Er wordt
gescholden, geschreeuwd en gevochten. Buitenstaanders die
proberen de jongens uit elkaar te houden worden op hardhandige
wijze weggewerkt. Niemand weet waar de ruzie over gaat,
en niemand durft meer iets te doen, of er iets van te zeggen.
“Kijk nou” zegt de man, “Zo ver is het al gekomen in dit land,
de conducteurs hier zijn nog te bang om iets te doen”. “Dat tuig
hier kan gewoon zijn gang gaan, dat is in Londen wel anders”.
Die laatste woorden worden overstemd door het geschreeuw van
een vrouw. In een poging de jongens tot kalmte te manen, wordt
zij geslagen en geschopt. Op dat moment is de maat vol, de man
tegenover mij staat op en zegt:”Hee! Nu is het afgelopen. Als
jullie willen vechten doe dat dan ergens anders, maar laat ons
er buiten”. De jongens reageren verbazingwekkend kalm wanneer
zij door ‘een van hen’ worden aangesproken. Ze verlaten de
trein, en wij kunnen onze reis eindelijk vervolgen. Ik praat nog
even door met de man. “Dit land is echt gestoord, de politiek en
de politie hebben geen idee hoe ze dit aan moeten pakken” zegt
hij, verwijzend naar wat we zojuist hebben zien gebeuren. Terwijl
ik kijk naar mijn Obama button zeg ik “Als ik dit zo zie zou
Perron Politiek
ik bijna gaan twijfelen aan mijn politieke opvatting”. Ik bedoel
natuurlijk dat ik op dit moment serieus aan het overwegen ben
om Wilders alsnog mijn stem te geven. Volgens mij heeft hij het
door. Hij zegt: “Nee, nee dat moet je niet doen. Laat je niet gek
maken door dit soort dingen. Je moet een vrije geest houden,
daarvoor zit je goed op de Universiteit hier”. De trein stopt op
station Nijmegen-Heyendaal, mijn station. Ik wens de man tot
ziens, en veel succes in Londen. “Jij ook hè, en blijf vrijzinnig
denken”.
Het is nu een jaar later en is er veel veranderd. Behalve het feit
dat ik nog steeds absoluut niet op Wilders stem, en dat er nog
steeds sprake is van hoge criminaliteit binnen Marokkaanse jongeren
in Nederland. Een paar weken geleden herinnerde ik me
plotseling de gebeurtenissen van deze avond. Ik las een stuk in
de krant over een groep hoger opgeleide Marokkanen die een
actiegroep hebben opgericht om de criminaliteit onder Marokkaanse
jongeren terug te dringen. Zij vinden dat Marokkaanse-
Nederlanders meer verantwoordelijkheid moet nemen voor de
daden van de Marokkaanse jeugd, en een grotere rol moeten
spelen in het verminderen van de grote hoeveelheid criminaliteit
binnen deze groep. Ik moest direct denken aan wat er gebeurd
was op die avond, en wat de Marokkaanse man tegen mij had
gezegd. Het idee dat achter de actiegroep zit, wordt volgens mij
perfect geïllustreerd door wat er in die trein gebeurde. Een Marokkaanse
man sprak Marokkaanse jongeren aan op hun gedrag,
met succes. Terwijl enkele andere mensen tegen hun zin in de
ruzie werden betrokken wanneer zij zich er mee bemoeide.
Ik juich het initiatief van de groep Marokkaanse-Nederlanders
dan ook volmondig toe. Ik zie het als een positieve, frisse wind
in het steeds negatiever wordend debat rondom Marokkaanse
probleem jeugd. Natuurlijk zijn er problemen. Deze problemen
moeten erkend worden, en er moet naar een oplossing gezocht
worden. De oplossing ligt wat mij betreft niet in het verder uitsluiten
en stigmatiseren van deze bevolkingsgroep. Misschien
ligt de oplossing juist in de Marokkaanse gemeenschap? Waarom
zouden we ze zien als onderdeel van het probleem, terwijl ze juist
onderdeel van oplossing kunnen zijn? Ik hoop dat de actiegroep
op een grote schaal steun ondervindt, en een kans krijgt om de
problemen, bij wijze van spreken, van binnen uit op te lossen.
Mocht blijken dat andere maatregelen noodzakelijk zijn, dan
moeten deze genomen worden. Ik hoop alleen dat we hierbij
luisteren naar de woorden van Marokkaanse man in de trein, en
vrijzinnig kunnen blijven denken.
9

10
door Tjidde Tempels
Liberale eugenetica: A Brave New World Revisited?
Aldous Huxley schreef in 1932 zijn boek ‘A Brave
New World’ waarin hij een wereld beschrijft
waarin de overheid de genetische structuur van
zijn burgers bepaalt. Wat de centrale overheid
in Huxley’s boek doet is een voorbeeld van (gedwongen)
eugenetica. Eugenetica is gericht op
het beïnvloeden van de genetische basis van
de mens om zo het menselijk ras te verbeteren.
Huxley vreesde de gevolgen van wetenschappelijke
ontwikkeling en eugenetica was hier een
goed voorbeeld van.
Hij kreeg hier ook in zekere zin gelijk in na de verschrikkelijke
praktijken van de nazi’s in de Tweede
Wereldoorlog. De nazi’s verplichtten bepaalde bevolkingsgroepen
tot het krijgen van kinderen en
andere groepen mochten juist geen kinderen meer
krijgen en moesten vernietigd worden. Deze ontwikkelingen
maakten eugenetica lang een onbespreekbaar onderwerp. Dit
lijkt in het licht van de technologische ontwikkelingen van de
laatste vijftien jaar echter te veranderen. Sinds de jaren negentig
is er een nieuwe eugeneticastroming opgekomen, die claimt
dat eugenetica en liberale vrijheden weldegelijk te combineren
zijn. Men noemt dit liberale eugenetica. Deze nieuwe stroming
opent de deur tot een nieuw debat dat draait om de vraag of
de huidige biomedische technieken aangewend moeten worden
om bepaalde ziektes en afwijkingen te voorkomen. De
vervolgvraag is dan of we ook aan biologische structuur van de
mens mogen sleutelen, zodat men gezonder wordt en mogelijk
langer kan leven?
Een dergelijke discussie is direct te koppelen aan de politieke
filosofie. In hoeverre ben je als individu, ouder of overheid vrij
om dergelijke praktijken te faciliteren en toe te passen? Is het een
inperking van de vrijheid van het individu of juist een garantie
voor een goed en langdurig leven? Kortom: is liberale eugenetica
moreel te rechtvaardigen? De meningen zijn hierover verdeeld.
Sommige utilitaristen, zoals Julian Savulescu, stellen dat geluk
van ieder individu gemaximaliseerd dient te worden en dat —
wanneer de techniek de mogelijkheid biedt — je als ouder altijd
moet kiezen om je kind zo genetisch te modificeren dat het zo
gezond en intelligent mogelijk wordt. De communitarist Michael
verzet zich juist tegen liberale eugenetica. Hij stelt dat we
de wereld moet accepteren zoals hij is en dat betekent dus dat we
niet moeten rommelen met de genen van de mens.
Deze posities zijn aan kritiek onderhevig. De utilitaristen zien
modificatie als een morele plicht, maar deze is niet absoluut.
Er wordt niet aangegeven of je altijd naar deze regel moet handelen,
met als gevolg dat het effect van een ‘morele plicht’ sterk
verzwakt. Wat is het nut van een plicht als hij niet ten alle tijden
gevolgd moet worden? Het communitaristische idee dat we de
wereld als gegeven moeten beschouwen heeft radicale gevolgen
wanneer we dit doortrekken naar de rest van de samenleving.
Wanneer we de wereld als gegeven beschouwen, dan zouden we
ook ongelijkheden en globale problemen naast ons neer moeten
leggen.
Liberalen, zoals Allan Buchanan, formuleren een tussenpositie:
genetische modificatie van mensen moet mogelijk zijn, maar
binnen bepaalde kaders. Buchanan spreekt van bepaalde ‘all
purpose means’ dat wil zeggen dat er bepaalde genetische eigenschappen
zijn die iedereen wel verbeterd zou willen hebben,
bijvoorbeeld een gezonder en langer leven.
Het gaat om universele kwaliteiten die los staan van iemands
visie op het goede leven. Het autonomieprincipe van Kant —
dat stelt dat een mens altijd als doel en nooit louter als middel
moet worden beschouwd — moet altijd worden gehandhaafd.
Het is van belang dat mensen autonoom en vrij kunnen blijven
handelen. Ter illustratie: je mag je kind dus niet alleen maar
‘voetballengenen’ geven, zodat hij alleen nog maar voetballer kan
worden.
Wanneer het bovenstaande idee gevolgd wordt valt te stellen dat
liberale eugenetica te rechtvaardigen is, maar binnen bepaalde
kaders. Het principe van Kant dient te worden gevolgd en modificatie
mag alleen binnen de kaders van ‘all purpose means’.
Betekent dit nu dat we massaal onze kinderen en ons zelf kunnen
gaan modificeren? Ik denk het niet. Afhankelijk van je visie
op sociale rechtvaardigheid moet je kijken hoe je dergelijke
technieken wil toepassen in de samenleving. Moet genetische
modificatie dan voor iedereen beschikbaar worden, zoals dit nu
gebeurt met inentingen tegen ziektes? Of moet iedereen die het
geld heeft dit kunnen doen, ongeacht of de verschillen in de
samenleving dan steeds groter zullen worden?
Een dystopie zoals Huxley schetst is onwaarschijnlijk,maar het
laat wel zien hoe belangrijk het is dat wanneer liberale eugenetica
daadwerkelijk toegepast gaat worden dit op een juiste sociale
wijze gereguleerd wordt. Als dat gebeurt hoeven we voor een
“echte” Brave New World niet te vrezen en komen we misschien
juist iets meer in de buurt van wat More Utopia zou noemen.

door Yurre Wieken
Hervormingen in het hoger onderwijs
22 september jongstleden was er een grote studentendemonstratie
in Den Haag. Samen met enkele medestudenten heb
ik daaraan meegenomen. De reden voor deze demonstratie:
er gaat bezuinigd worden in het onderwijs. De regering vindt
dat iedereen een steentje moet bijdragen aan het opvangen
van de financiële crisis – dus ook wij als studenten.
In een parkje vlak bij het Tweede Kamergebouw verzamelden
de demonstranten zich onder leiding van Gerard Oosterwijk,
de voorzitter van de Landelijke Studentenvakbond (LSVb). Verkleed
als prostituées, met leuk gevonden slogans als “Ik betaal
anaal mijn doctoraal”, wezen enkele studentes op de financiële
bochten waarin studenten zich zouden moeten wringen, mocht
het voorstel om de basisbeurs af te schaffen erdoor komen.
De bezuinigingen zijn echter slechts een deel van wat Den Haag
voor ons in petto heeft. Minister van Onderwijs, Cultuur en
Wetenschap Ronald Plasterk (PvdA) lijkt vastbesloten om zijn
stempel te drukken op het hoger onderwijs en komt met een
ambitieuze reeks aan hervormingsmaatregelen.
Afschaffen onderscheid HBO en WO
Volgens Plasterk is het huidige systeem, waarin het HBO beroepsgericht
onderwijs aanbiedt en het WO zich op theorie
concentreert, uit de tijd. Het HBO behoeft ook een deel wetenschappelijke
theorie, en veel WO-opleidingen zijn juist beroepsgericht
(neem bijvoorbeeld medicijnen en rechten). Met andere
woorden: het onderscheid is al vertroebeld en kan daarom beter
afgeschaft worden. Verder vindt Plasterk dat het HBO/WOsysteem
de keuze van studenten beperkt. Hij ziet meer in een
opleiding met vier niveau’s, naar Amerikaans voorbeeld. Een
vreemd voorstel in de visie van deze redacteur, aangezien er binnen
het HBO en het WO ook al extra onderscheid in niveau’s
is aangebracht middels het uit Amerika overgewaaide bachelor/
mastersysteem. Aangezien alleen de PvdA voor dit voorstel is
heeft het vooralsnog weinig kans om gerealiseerd te worden.
De harde knip
Een ander voorstel van Plasterk is de zogenoemde “harde knip”.
Deze houdt in dat studenten pas aan hun doorstroommaster
mogen beginnen als zij daarvoor alle bachelorvakken hebben
gehaald. Al beginnen aan een master terwijl er nog bachelorvakken
openstaan leidt volgens Plasterk tot een onvoldoende
bewuste masterkeuze. Dit leidt vervolgens weer tot onnodige
studievertraging. Studentenvakbonden LSVb en ISO noemen
de harde knip “rigide” en stellen dat hij juist leidt tot méér studievertraging–
het niet halen van slechts twee kleine vakken zou
al leiden tot een studievertraging van een jaar. Om een meer
bewuste masterkeuze te bewerkstelligen stellen de bonden een
betere voorlichting voor.
Verder moeten studenten binnen twee jaar hun propedeuse halen
en binnen vijf jaar hun bachelor.
Studiefinanciering op de schop
Als bezuinigingsmaatregelmaatregel tegen de economische crisis
heeft het kabinet besloten de basisbeurs tot 2012 te bevriezen.
Hij stijgt dus niet meer mee met de collegegelden. Er wordt zelfs
over gesproken de basisbeurs in zijn geheel af te schaffen. Met dit
voorstel kwam Plasterk al in november 2007, maar toen stuitte
zijn plan op veel verzet in de Tweede Kamer. Twee jaar later is
de situatie echter anders. PvdA, CDA en VVD zijn vóór het
afschaffen van de basisbeurs, SP is tegen. D66 sluit het niet uit,
maar wil niet dat het onderwijs de dupe wordt van bezuinigingen.
D66-voorman Alexander Pechtold wees er in de Tweede
Kamer op dat Nederland nu gaat bezuinigingen op het onderwijs,
terwijl concurrerende economieën als Duitsland en Denemarken
juist investeren. Nu bezuinigen is “bijna politiek misdadig”,
aldus Pechtold.
Het voorstel is om de basisbeurs om te zetten in een lening. Een
veelgehoorde kritiek is dat studenten hierdoor bij het betreden
van de arbeidsmarkt meteen met een hoge studieschuld zitten.
Wat hierbij ook genoemd dient te worden is het feit dat Nederlandse
studenten gemiddeld minder studiefinanciering krijgen
tegen een hoger collegegeld dan studenten elders in Europa.
Nederland
Ons collegegeld voor HBO en WO bedraagt gemiddeld € 1600
per jaar. De basisbeurs bedraagt € 260 per maand.
België
In België krijgen niet de studenten studiefinanciering, maar hun
ouders. Afhankelijk van hun inkomen ontvangen zij gemiddeld
€ 1900 per jaar. Ter vergelijking: een Nederlandse thuiswonende
HBO-student ontvangt € 1100 per jaar. Het collegegeld in België
is slechts € 500 per jaar. Samengevat ontvangen Belgische
studenten meer studiefinanciering dan Nederlandse terwijl zij
veel minder collegegeld betalen.
Duitsland
Bij onze Oosterburen betalen studenten hun collegegeld niet
per jaar maar per semester. Een semester in Berlijn kost € 239,
inclusief een OV-abbonement. Een collegejaar bestaat in Duitsland
net als in Nederland uit twee semesters, dus per jaar is een
Berlijnse student slechts € 478 kwijt aan collegegeld. Er zijn overigens
ook deelstaten die per jaar € 1000 aan collegegeld vragen.
Studiefinanciering hangt in Duitsland af van het inkomen van
de ouders en kan oplopen tot € 648 per maand. Tot 2005 werd
in Duitsland helemaal geen collegegeld geheven.
Frankrijk
In la France zijn studenten per jaar € 170 tot €350 kwijt aan collegegeld.
De studiefinanciering kan oplopen tot € 4100 per jaar
(dit geldt voor 25 % van de studenten).
Even samenvatten...
Het hier geschetste beeld is op zijn minst bizar te noemen. Aan
de ene kant beoogt minister Plasterk forse bezuinigingen in het
onderwijs, direct aan het adres van de student. En dit in een
tijd waar studenten het juist financieel moeilijk gaan krijgen
als gevolg van de recessie. Tegelijkertijd komt hij met een reeks
grondige hervormingen die uiteraard in hun implementatie een
flinke smak geld gaan kosten. Is de beste bezuiniging niet gewoon
het níet uitvoeren van deze hervormingen?
En laten wij niet het advies van de commissie-Dijsselbloem vergeten:
het onderwijs is gebaat bij een afzijdige politiek die zich
niet bemoeit met de inhoud. De huidige problemen in het onderwijs
zijn juist het gevolg van overambitieuze plannen, zoals
die van Plasterk.
11

12
door Peter de Jong
Het is één van die steeds maar weer terugkerende thema’s in het
nieuws: de kloof tussen burger en politiek. Zo ook gisteren bij
Pauw en Witteman. De discussie over de aanstaande gemeenteraadsverkiezingen
in Venlo verzandt al snel in het standaard
partijgebrabbel. Daar zitten Pauw en Witteman natuurlijk niet
op te wachten. Wat we willen zien is verhitte discussie, een aan
de grond geraakte bankdirecteur, een glas water in het gezicht
van Peter R.: dát is televisie! Vandaar dat de heren de aloude
kloof tussen politiek en burger aanhalen. Is altijd goed voor
een beetje vuurwerk.
De eerder die avond aangeschoven Minister van Integratie,
Eberhard van der Laan, vertolkt de rol van elitair politiek
kopstuk, de uit Venlo overgekomen PVV-aanhangers worden
uitgelokt hun onvrede over die Haagse nietsnutten uit te storten.
Terwijl de plaatselijke buschauffeur, de lerares ‘Nederlands
voor immigranten’ en de gefrustreerde werkeloze hun tirade
richten tot de arme Eberhard, zie je Pauw genieten. Nog even
dat filmpje van die tegen de minister schreeuwende Amsterdammer
instarten, en voilà! Zo bespeel je de kijker. Het genot
druipt van Jeroen’s net-niet-helemaal-maar-toch-wel-een-beetje-gestylede
krullenbol. Ondertussen krijgt Eberhard de volle
laag. ‘De burger’ –hier vertegenwoordigd in de persoon van
heftruckchauffeur Johan – verwijt hem te veel in Den Haag
rond te neuzen, te weinig contact te maken met de simpele
medemens en daardoor geen idee te hebben van wat deze ‘gewone
Nederlander’ zo eigenlijk bezighoudt. Bovendien komt
er van al die verkiezingsbeloften toch altijd maar bar weinig
terecht. Die Geert, die begrijpt het! Die spreekt tenminste gewone
mensentaal. Die zegt waar het op staat. Hij heeft dan af
en toe misschien wat vreemde ideeën, dat geeft Johan meteen
toe. Maar toch zal hij op hem stemmen. De minister probeert
Johan met enkele voorbeelden duidelijk te maken dat het kabinet
misschien toch niet zo slecht bezig is als de burger denkt.
‘Neem nu de wijkaanpak, daar worden toch behoorlijk veel
resultaten in geboekt…’
De minister hoeft zijn zin niet eens af te maken. Johan knikt
en raakt op dreef. Ook in zijn buurt worden steeds meer initiatieven
genomen. Er worden borrels georganiseerd, gezamenlijke
lunches en workshops geregeld. Dit alles om de cohesie
in de buurt te bevorderen. Alleen reageren de burgers af en
toe nog wat tam. ‘Zullen we dan eens besluiten er samen onze
schouders onder zetten?’, stelt de minister voor. Johan knikt
weer. Politicus Eberhard en burger Johan lijken langzaam hun
kloof te dichten.
Ondertussen kijkt Pauw wat wezenloos voor zich uit. Dit soort
oninteressant gebrabbel, daar zit de kijker natuurlijk niet op te
wachten. Harmonie is niet sexy. Wat men wil zien is de vuist
op tafel, een woedende ‘gewone Nederlander’, een in tranen
uitbarstende minister: dát is televisie!
Rigoureus onderbreekt hij het gesprek. De burger aan de ene
kant, de politiek aan de andere. Zo is het, en zo zal het blijven.
Dat zorgt voor mooie praatprogramma’s, met hoge kijkcijfers,
voor Pauw, en voor Witteman, samen op het hoogste
podium.
Beste Jeroen, als dank voor dit geweldige inzicht, namens de
voltallige redactie van de Heraut: een dikke, vette pluim.
door...
Jubelend over onze
opleiding Politicologie
Onze opleiding is dit jaar 40 geworden en dat moet natuurlijk
gevierd worden. De grote aftrap van het jubileum vond
plaats op donderdag 26 november met verschillende lezingen,
een buffet en een afsluitend feest. De organisatie, bestaande
uit zowel studenten als stafleden, had flink haar best
gedaan en dat was ook te merken.
Paul Depla, alumnus van de opleiding, opende de middag in
LUX met als onderwerp de misopvatting van velen dat politiek
en politicologie op hetzelfde neer komen. De demissionaire wethouder
sloot af met een oproep aan studenten om toch nog eens
iets te gaan bezetten, ook al was het maar één keer.
Daarna volgde een lezing van de heer J. Brabers over de invloed
van de universiteit op de Nederlandse politiek, waarbij hij een
uitgebreid en chronologisch overzicht gaf van de vele dames en
heren die het in Nederland ver geschopt hebben. Wie van ons
zal er volgen? Hans Slomp gaf aan de hand van unieke videobeelden,
hilarische foto’s en zijn eigen ervaringen een heel andere
kijk op het veertigjarig bestaan van de opleiding. Een zeer
onmisbare kijk als je de geschiedenis van de opleiding wilt leren
kennen. Nadat iedereen was bijgekomen van de beelden van oud
studenten en Bob Reinalda met haar, gaf Kris Deschouwer een
heel interessante lezing over de kwestie van grenzen in de Lage
Landen. Want waar liggen die nou precies?
Hierna verplaatste het gezelschap zich van de LUX naar de Old
Cave, alwaar een buffet op ons stond te wachten. Studenten,
alumni en docenten vormden een mix van mensen die gezellig
keuvelend van het buffet genoten, herinneringen ophaalden
onder het genot van een biertje of die helemaal los gingen op de
dansvloer. Iedereen had het in ieder geval naar zijn of haar zin.
Langzaam hielden steeds meer mensen het voor gezien, maar een
harde kern van studenten hield het tot het einde, zo rond 1 uur,
uit. Het was interessant en gezellig: een jubileumviering die onze
mooie opleiding waard is!

14
Een goed begin is het halve werk
Je hebt de termen opleidingscommissie (OLC) en facultaire
studentenraad (FSR) vast al eens gelezen. Beide organen trachten
de kwaliteit van het onderwijs en de voorzieningen zo goed
mogelijk te garanderen. Een goede samenwerking tussen beide
organen is hierbij essentieel. Ook het contact met de studieverenigingen
en de gehele achterban is belangrijk. Met een kort
bericht van de medezeggenschapsorganen willen we jullie op de
hoogte stellen van waar wij nou eigenlijk concreet mee bezig zijn
geweest het afgelopen blok.
De OLC en de FSR hebben natuurlijk raakvlakken. Het beleid
omtrent de Faculteitsbrede vakken is hier een voorbeeld van.
Hierbij kun je denken aan OIM-A of Filosofie van de Managementwetenschappen.
De huidige FSR heeft de OLC’s van onze
faculteit gevraagd deze vakken streng te evalueren aangezien dit
nog wel eens half werd gedaan, onder het mom van; dat is niet
onze taak. Zo heeft onze opleidingscommissie aan het begin van
dit jaar Filosofie van de Managementwetenschappen eens kritisch
bekeken. Om deze vakken zo interessant mogelijk te houden,
proberen wij voor elkaar te krijgen dat ze zoveel mogelijk
toe zullen worden gespitst op de specifieke opleidingen binnen
de faculteit. Dit is binnen de opleidingscommissie door de studenten
gevraagd, maar of het ook daadwerkelijk dit jaar al zal
lukken is nog even afwachten.
Zoals jullie wellicht weten, is er op de universiteit momenteel
veel te doen over het invoeren van allerlei studierendement verhogende
maatregelen. Op onze faculteit zijn de meeste maatregelen
al ingevoerd. Bijvoorbeeld de P in twee regeling en de B
in vijf regeling. We proberen nu het decanaat zo veel mogelijk
te sturen wat betreft de invoering van de overige maatregelen,
zodat studenten hier niet de dupe van worden.
Verder zijn dit jaar de studentenaantallen op onze faculteit gestegen.
De gevolgen hiervan, zoals overbezetting van het studielandschap
en overvolle collegezalen, houden wij samen met de
Mijn naam is Yasemin Sikkens en ik ben masterstudente Economie,
richting Accounting & Control. Gedurende het collegejaar
2009-2010 ben ik de studentassessor voor de Faculteit der Managamentwetenschappen.
Dit houdt in dat ik elke week vergader met het decanaat van
de faculteit. Tijdens deze vergaderingen zal ik zo goed mogelijk
opkomen voor de belangen van de studenten van deze faculteit.
Alle mogelijke onderwerpen kunnen aan bod komen zoals;
examenregelingen, de kwaliteit van het onderwijs, de faciliteiten
van de faculteit en de invulling van de verschillende studies.
Daarnaast maak ik als assessor deel uit van het College van Assessoren,
waarin we nadenken over verbeterpunten op Universitair
niveau.
Samen met de Opleidingscommissies, de Facultaire Studentenraad
en de studieverenigingen zal ik dit jaar proberen om jouw
stem te laten horen. Daarvoor heb ik zeker ook jouw input nodig,
dus mocht je ideeën, verbeterpunten, klachten hebben of
gewoon van je willen laten horen, schroom dan niet om een keer
Even voorstellen...
kwaliteit van de hoor- en werkcolleges scherp in de gaten.
De student assessor vertegenwoordigt de belangen van de student
in het decanaat. Zij heeft weer contact met andere assessoren
op andere faculteiten. De assessor is dit blok, met de
onderwijsdirecteur, hard bezig geweest om wat te doen aan het
de drukte in het studielandschap. Zo is er afgesproken dat werkgroepen
in tva3 zoveel mogelijk zullen worden gegeven in de
zogenaamde kop en staart uren. Daarnaast zijn er in tva1 en tva3
meer verlengsnoeren aanwezig welke studenten kunnen lenen
om aan hun laptop te kunnen werken.
Zoals de meeste politicologen wel zullen hebben meegekregen
zijn wij als opleiding gevisiteerd. Het schriftelijke rapport moet
nog worden gepubliceerd maar de mondelinge evaluatie was
overwegend positief. Uiteraard waren er wel wat verbeterpunten.
Een van de struikelpunten was de bachelorscriptie. De visitatiecommissie
merkte op dat hier geen keuzevrijheid was, iets
was tijdens eerdere JOOPs ook al eens aan de orde is gekomen.
De opleiding is druk bezig met het aanpakken van de bachelorscriptie
en als OLC zullen wij ervoor zorgen dat de stem van de
studenten in dit proces wordt gehoord. De vakevaluaties van het
laatste blok van het vorige collegejaar zijn inmiddels behandeld
en dus is het op naar de evaluaties van het eerste blok van dit
collegejaar.
Zoals jullie kunnen lezen zitten we niet stil. Wil jij ook niet stil
zijn, maar ons laten horen wat jij vindt dat er anders kan?
OLC (Patty Claassens): olcpoliticologie@fm.ru.nl
FSR (Tjidde Tempels): studentenraad@fm.ru.nl
Student assessor Yasemin Sikkens: assessor@fm.ru.nl
bij mij langs te komen of een e-mail te sturen. Ik ben te vinden
in TVA 5 bij de studieverenigingen en mocht ik niet aanwezig
zijn, dan kun je me bereiken op het volgende e-mailadres: assessor@fm.ru.nl
of via 024-3615921.

Lieve ismi,
het puntje op de heraut
studievereniging ismus
Het wordt buiten kouder en donkerder, de eerste kerstlampjes hangen al weer en de Sint vult de schoenen. Terwijl we op de ismuskamer
de verwarming nog een graadje hoger zetten, besef ik dat een tijdperk zijn einde nadert. De jaren nul van deze eeuw zijn echt
bijna voorbij, Oprah Winfrey zal stoppen met haar shows en Balkenende blijkt niet onmisbaar, hoewel hij voorlopig toch nog op het
Haagse pluche zal zitten. We zullen allemaal door moeten werken tot we 67 zijn en onze vertrouwde, smoezelige OV-kaart is een
chipkaart geworden. Tevens zitten de eerste studiemaanden erop voor onze eerstejaars en na de tentamens zijn ze zo langzamerhand
doorgewinterde studenten.
Een goed moment om eens terug te kijken. Op geweldige maanden.
Het is heel erg leuk om te zien hoe enthousiast ismi hun werk in commissies doen en hoe gezellig het is op de activiteiten. Het
kennismakingsweekend, met foto’s die voor niemand’s carrière erg bevorderlijk zullen zijn (in ieder geval niet voor die van het
ismusbestuur), de belachelijk begaaide bingoborrel, met prijzen zo mooi dat je er eerst alleen maar van kon dromen, een M-feest,
actuacollege, het PiPcongres in Amsterdam waar de Nijmeegse politicologen heel goed vertegenwoordigd waren, jubileumactiviteiten,
gezellige vergaderingen en veel lol en ontelbare kopjes koffie op de ismuskamer. Als bestuur hebben we ervan genoten dat jullie
er iedere keer waren. Het was heel erg gezellig!
Ook kunnen we dit jaar terugkijken op veertig jaar politicologie, want dit jaar viert de opleiding haar veertigjarige jubileum. De studie
begon in 1969, als onderdeel van Sociologie, in een houten barak van het Radboud ziekenhuis. En waar in de roerige begintijd
(hoewel het op alle universiteiten onrustig was) de rode vlaggen nog klaar stonden in de hal -je wist immers nooit of er nog wat gedemonstreerd
moest worden- kreeg de opleiding in de jaren tachtig een plekje op de campus. Hier keerde de rust weer terug, en kon
de Politicologie uitgroeien tot wat ze nu is. Een bloeiende studie, die dit jaar meer dan honderd eerstejaars mocht verwelkomen!
Over een paar weken is het dan eindelijk vakantie en dan is het voor iedereen tijd om echt even te genieten van wat welverdiende
rust. Om de drukte van de afgelopen maanden achter je te laten, het jaar 2009 af te sluiten en te beginnen aan een vers, nieuw jaar.
En hoewel een tijdperk afloopt, betekent dat onherroepelijk een nieuw begin, met nieuwe ideeën, nieuwe energie en in ieder geval
een nieuw , keigezellig ismusjaar. Het bestuur heeft er zin in!
Maar allereerst, lieve ismi, wil ik jullie veel succes wensen met de laatste werkzaamheden voor de kerstvakantie, het afronden van je
papers en het lezen van de laatste artikelen. En daarna, geniet van een heerlijke, verdiende kerstvakantie!
Namens het negende bestuur van ismus,
Eva Spanjer,
Voorzitter ’09- ‘10
Activiteitenagenda
n Actuacollege: radicalisering in de politiek
8 december // 12:30 // locatie: zie www.ismus.nl
n Jubileumlezing: politiek en oudheid
16 december // 16:00 // locatie: zie www.ismus.nl
n Pre Pr-X-mus Party
17 december // tijd en locatie: zie www.ismus.nl
Meer ismus? Ga naar: www.ismus.nl
15