download soemoed 29/1 als pdf - Nederlands Palestina Komitee

30
Israelisch Links
doet van zich
horen Michel Warschawski
Herhaling van de mislukte Camp
Dat Barak uiteindelijk geaccepteerd
heeft de onderhandelingen met het
Palestijns Nationaal Gezag (PNA) te
hervatten, zelfs nu de Intifada nog
doorgaat, geeft blijk van een eerste
ommezwaai. Hij is duidelijk tot de
conclusie gekomen dat het ten toon
spreiden van een bereidheid tot onderhandelen
zijn eigen politieke overleving
zal vergemakkelijken en heeft
derhalve afgezien van de eis dat de
rust weergekeerd moet zijn voordat er
sprake kan zijn van ook maar enig
David-top of stap naar de vrede?
Er wordt van alle kanten steeds
meer druk op Yasser Arafat uitgeoefend
om het hem voorgelegde Amerikaanse
voorstel te ondertekenen. Maar de kloof
tussen Palestijnen en Israeli's blijft diep,
met name wat betreft het lot van de
Palestijnse vluchtelingen en de definitie
van een mechanisme dat de uitvoering
van een eventueel akkoord moet afdwin-
gen. Voor Ehoed Barak is het voor zijn
overwinning bij de verkiezingen van 6
februari voor de post van premier noodza-
kelijk een bereidheid tot onderhandelen
ten toon te spreiden.
nieuw contact.
Vandaar zijn verrassende aftreden op
10 december 2000 en vandaar dat hij,
op de negentiende, een delegatie naar
Washington stuurde. Met het uitlokken
van vervroegde verkiezingen, uitsluitend
voor de verkiezing van een premier,
volgde Barak beslist een tactische
berekening: uitschakeling van zowel
zijn concurrent ter rechter zijde - Benjamin
Netanyahoe - als die ter linker
zijde - Shimon Peres, die beiden hebben
verklaard zich kandidaat te willen
stellen. Daarmee nam hij nota van het
doorgaan van de Palestijnse opstand,
ondanks een brute onderdrukking
ervan, en ondanks de evolutie van de
Israelische publieke opinie, vooral die
van een uit zijn lethargie herrijzend
Links.
Laten we de gebeurtenissen nog eens
nagaan. Enige dagen voor het aftreden
van de premier had Links aan deze
een ultimatum gesteld: 'Als er voor 20
januari [datum van het aftreden van
Bill Clinton] geen akkoord met de
Palestijnen is ondertekend, zullen wij
een tegenkandidaat voordragen, want
alleen een echte duif zal de steun van
de Arabische [Palestijnse] kiezers kunnen
krijgen en de verkiezingen kunnen
winnen.'(1)
Achter dit initiatief bevonden zich de
ministers Peres en Haim Ramon, evenals
de vroegere secretaris-generaal van
de partij, Uzi Baram, en vooral de
voorzitter van de Knesset, Avraham
Burg, die er over dacht zich kandidaat
te stellen. Maar wat de linker zijde van
de Arbeidspartij voortstuwde, was de
druk die werd uitgeoefend door de
gedeputeerden van [de links-zionistische]
Meretz. Dezen hadden laten
weten dat ze, zoals de zaken er nu
voorstonden, overwogen hun voorzitter,
Yossi Sarid, kandidaat te stellen.
Wilde Links zijn deel van de buit binnenhalen
of was dit alles slechts een
middel om druk uit te oefenen op de
premier opdat hij eindelijk zou besluiten
de onderhandelingen te hervatten
met de vaste bedoeling te slagen. Of
wilden Burg en zijn vrienden zich op
die manier ontdoen van een lijstaanvoerder,
die iedere geloofwaardigheid
leek te hebben verloren?
Het dichterbij komen van de verkiezingen
verplicht de gezamenlijke politieke
partijen - als ze hun electoraat willen
behouden of zelfs uitbreiden - hun
eigen politieke profiel te verduidelijken.
Voor Links en in het bijzonder
voor Meretz gaat het om een spoedgeval.
Barak heeft immers in Camp
David Meretz links gepasseerd - als
men tenminste geloof hecht aan de
zorgvuldig georkestreerde perscampagne
die de onderhandelingen, en vooral
hun mislukking, heeft begeleid.(2)
Terugtrekking uit 93 procent van de
Westelijke Jordaanoever, Palestijnse
soevereiniteit over een deel van Jeruza-
SOEMOED jaargang 29 • nummer 1 • februari 2001