download soemoed 29/1 als pdf - Nederlands Palestina Komitee

zijn er niettemin een aantal lijnen aan
te geven. Wat bijvoorbeeld te denken
van diens hierna volgende slip-of-thetongue
in een interview met het joodsorthodoxe
weekblad Kfar Habad. Sprekend
over concessies aan de Palestijnen
verklaarde Sharon: 'Als ik het over
pijnlijke concessies heb, dan bedoel ik
dat wij Nabloes en Jericho [waaruit
Israel zich in het kader van 'Oslo' heeft
teruggetrokken en die sindsdien onder
PNA-bestuur staan; red.] niet zullen
heroveren. Voor mij is dat een zeer
pijnlijke concessie, aangezien in deze
plaatsen de wieg van onze natie heeft
gestaan. Geen natie is bereid vrijwillig
dergelijk historisch erfgoed op te
geven, behalve als zij in een oorlog
verslagen is' (The Economist van 13
januari 2001).
Algemeen wordt ervan uitgegaan dat
Sharon inzake het territoriale conflict
met de Palestijnen denkt langs de lijnen
van het zogeheten Allon Plus-
Plan. Op basis van dit plan worden de
grote Palestijnse bevolkingscentra en
hun directe omgeving door Israel aan
de Palestijnen overgedragen - tot een
totaal van rond de helft van het grondgebied
van de Bezette Gebieden (zo
ongeveer wat thans de A- en B-Gebieden
samen zijn). De andere helft hoopt
Israel in het kader van een regeling
met de Palestijnen te annexeren, d.w.z.
De Knesset telt 120 zetels. Een regering - van welke
samenstelling dan ook - dient de steun te hebben van
tenminste 61 parlementariërs. Hieronder de huidige
samenstelling van de Knesset, op basis van de uitslag
van de laatste algemene verkiezingen (van 17 mei
1999).
Arbeidspartij (met Gesher/Meimad) 26
Likoed (zonder Gesher/Tzomet) 19
Shas 17
Meretz 10
Yisrael b'Aliyah 6
Shinui 6
Centrum Partij 6
Nationale Religieuze Partij 5
Verenigde Torah Judaïsme 5
Arabische Democratische Partij 5
Eén Natie 4
Yisrael Beiteinu 4
Hadash (zonder al-Tajammu) 3
Nationale Democratische Alliantie 2
Nationale Eenheid 2
vrijwel alle joodse nederzettingen en
hun ruime omgeving - waaronder die
in de Strook van Gaza - en de Jordaanvallei,
terwijl Jeruzalem de ongedeelde
hoofdstad van Israel blijft. De terugkeer
van Palestijnse vluchtelingen is -
net als overigens voor vrijwel alle Israeli's,
onder wie de grootste post-zionistische
vredesduiven - niet bespreekbaar.
Daarenboven riep Sharon eind
februari publiekelijk op tot een immigratie
van nog eens een miljoen joden
uit de diaspora in ondermeer Rusland,
de Verenigde Staten, Mexico en Ethiopië.
Dit met het oog op de zijns
inziens ongunstige demografische ontwikkelingen
tussen de joodse en Palestijnse
bevolkingsgroepen.
Het mag duidelijk zijn: voor de Palestijnen
heeft Sharons benadering niets
te bieden en deze zal een bron van
nog grotere spanningen vormen.
Mocht de Arbeidspartij - samen met
enkele orthodox-religieuze en rechtsextremistische
partijen en partijtjes,
hetgeen voor een solide meerderheid
in de Knesset noodzakelijk blijft -
inderdaad van een regering van nationale
eenheid deel gaan uitmaken, dan
is het niet waarschijnlijk dat zij als
junior partner (met bovendien grote
verdeeldheid in eigen kring) de
benadering van Sharon en de zijnen
op voor de Palestijnen wezen-
lijke punten zal kunnen bijstellen.
Daar komt bij dat de stemming in Israel
daar minder dan ooit naar is.
Voor de Palestijnen bijgevolg alle
reden om de Intifada voort te zetten.
Dit brengt ons bij de vraag hoe Sharon
denkt die te gaan aanpakken. Mede
omdat alle tot op heden ingezette middelen
- shoot-to-kill, bombardementen,
gerichte liquidaties, economische blokkade,
enzovoort - niet het gewenste
resultaat hebben opgeleverd, zal door
de regering-Sharon in eerste instantie
ingezet worden op een strategie waarin
de factor tijd wordt uitgebuit en
waarbij Israel kan terugvallen op een
veel groter militair en economisch
potentieel dan de Palestijnen. Van een
dergelijk scenario kan slechts sprake
zijn wanneer de Intifada op het inmiddels
afgezwakte niveau blijft. Paradoxaal
genoeg past het in deze aanpak
om de blokkade van de Palestijnse
Autonome Gebieden te versoepelen.
Van Sharon is bekend dat hij voorstander
is van een politiek die beoogt 'de
terroristen' van de burgerbevolking te
scheiden. In die aanpak dienen collectieve
strafmaatregelen - die het draag-
met wie gaat
Sharon regeren?
Eén Israel (lijstverbinding Arbeidspartij/Gesher/Meimad):
sociaal-democratisch/centrum-rechts/liberaal-religieus,
nationalistisch;
Likoed: rechts, nationalistisch, Benjamin Netanyahoe;
Shas: georiënteerd op oriëntaalse joden, religieus;
Meretz, seculier, links-liberaal;
Yisrael b'Aliyah, georinteerd op Russische immigranten,
pro-kolonisten;
Shinui, anti-religieus, liberaal-populistisch;
Centrum Partij, centrum-rechts, nationalistisch, prokolonisten;
Nationale Religieuze Partij, religieus, kolonistenplatform;
Verenigde Torah Judaïsme, orthodox-religieus, pro-kolonisten;
Arabische Democratische Partij, Palestijns platform;
Eén Natie, sociaal-democratisch, vakbondsplatform;
Yisrael Beiteinu, nieuwe Russische immigrantenpartij;
Hadash, links, joods-Palestijns platform;
Nationale Democratische Alliantie, Palestijns platform;
Nationale Eenheid, rechts-extremistisch, kolonistenplatform.
SOEMOED jaargang 29 • nummer 1 • februari 2001 39