Clubblad Nummer 3 - Achilles-Top

DUSSELDORF MARATHON
Door Annelies Kamphuis
V
andaag, zondag 8 mei, gaat Maurice Ruwette de
marathon in Düsseldorf lopen en ik ga mee voor de
broodnodige ondersteuning. Het is 7.00 uur, ik heb de
avond ervoor mijn rugzak ingepakt en de fiets geprepareerd,
dat wil zeggen mascotte in clubtenue aan het stuur gehangen,
bidons geïnstalleerd en banden op spanning gebracht. De bus
van Maurice rijdt voor en we vertrekken. Het ontbijt ligt in de
bus, beetje laat …..of niet…. als je om 9.30 starten moet?
Het wordt warm vandaag en het waait toch wel stevig, dus niet
echt ideaal weer voor de voorgenomen p.r., maar ja we gaan
er voor! Als we niet alle snelheidslimieten overtreden
onderweg wordt het krap, maar dat is Maurice wel
toevertrouwd. Als we in de buurt van het marathonparcours
komen zijn alle straten die we in willen rijden om de bus te
parkeren al afgezet, gek toch? Het adres van de parkeerplaats
die de organisatie aangegeven had, heeft hij niet bij zich dus
Tom-tom kan ons niet verder helpen. Het is inmiddels 8.15 uur
en we rijden nog steeds doelloos rondjes. Het startnummer
moet ook nog afgehaald worden maar wie ben ik om me nu
druk te maken als Maurice zelf nog met een ijzige kalmte een
straat probeert in te rijden om de bus te parkeren. Niet elke
parkeerplek voldoet aan zijn eisen want het mag niet te ver
lopen zijn naar de start. Waar praat je over als je over een
klein, zeer klein uur ruim 42 km af gaat leggen? De meeste
deelnemers staan nu al aan de start.
Maar nu wordt het mij te veel en ik vraag hem vriendelijk doch dringend, de bus neer te zetten en met de
U-bahn, die al geruime tijd in het zicht is naar de start te gaan. Alles wordt uitgeladen en als we op het
perron staan, komt er na 5 minuten een tram die ons naar de start brengt, de fiets kan gelukkig ook mee.
De plek waar we uitstappen blijkt na enig vragen nog 5 minuten lopen van de inschrijving te zijn. Als we
aankomen is het nog 30 minuten tot de start…..Maurice gaat naar binnen en ik informeer bij een atleet
die vol overgave zijn wedstrijdschoenen aan het strikken is of het toegestaan is om mee te fietsen. Hij
geeft mij te kennen dat je dan uit de wedstrijd genomen wordt. Duitsers zijn streng! Aangezien ik niet
geheel incognito meefiets, ik heb immers een beer in clubtenue aan het stuur hangen, besluit ik dan ook
maar van punt naar punt te fietsen. Maurice is inmiddels buiten, op dit tijdstip staan ze immers niet meer
te dringen om het startnummer af te halen. Ik spelt het nummer op, Maurice kleedt zich om en haast zich
naar het startvak, mij achterlatende met een volle sporttas. De afgifte van kleding blijkt 2 km verderop te
zijn, bij de finish, en is al niet meer mogelijk, het depot is al gesloten, te laat………Ik besluit om de tas in
een boom te hangen, in de hoop dat hij er nog hangt over 3 uur!
31 TUSSEN START EN FINISH