Voorjaar 2013 - Cycle Sport Groningen
Voorjaar 2013 - Cycle Sport Groningen
Voorjaar 2013 - Cycle Sport Groningen
Create successful ePaper yourself
Turn your PDF publications into a flip-book with our unique Google optimized e-Paper software.
Billy Talk<br />
<strong>Voorjaar</strong> <strong>2013</strong>
Colofon<br />
<strong>Cycle</strong> Talk jaargang 9, nr. 1<br />
<strong>Cycle</strong> Talk verschijnt vier keer per jaar en wordt<br />
verspreid onder alle leden en sponsors van <strong>Cycle</strong><br />
<strong>Sport</strong> <strong>Groningen</strong>. Elk lid van de vereniging kan bijdragen<br />
aan de inhoud van het blad. De redactie<br />
heeft het recht bijdragen in te korten en anonieme<br />
en kwetsende bijdragen te weigeren.<br />
Redactie <strong>Cycle</strong> Talk<br />
Tessa Nederhof, Berend Slagter<br />
Layout <strong>Cycle</strong> Talk<br />
Eelko Steenhuis<br />
Redactieadres<br />
Martenstraat 7<br />
9724 LA <strong>Groningen</strong><br />
<strong>Cycle</strong> <strong>Sport</strong> <strong>Groningen</strong>, opgericht op 2 februari<br />
2004 (KvK 02083132), biedt training en begeleiding<br />
aan leden die op serieuze wijze de ietssport<br />
willen beoefenen en leden (en jeugdleden vanaf<br />
twaalf jaar) die willen kennismaken met de wedstrijdsport.<br />
Secretariaat <strong>Cycle</strong> <strong>Sport</strong> <strong>Groningen</strong><br />
André Wilting<br />
Winschoterdiep 1024<br />
9723 AC <strong>Groningen</strong><br />
(050) 313 80 17<br />
secretaris@cyclesportgroningen.nl<br />
www.cyclesportgroningen.nl<br />
Bestuur <strong>Cycle</strong> <strong>Sport</strong> <strong>Groningen</strong><br />
Sipke Benus<br />
voorzitter@cyclesportgroningen.nl<br />
André Wilting<br />
secretaris@cyclesportgroningen.nl<br />
Guus Dijkstra<br />
penningmeester@cyclesportgroningen.nl<br />
Jan Prenger<br />
Hein Linker<br />
Bert Smilda<br />
In dit nummer:<br />
Van de veurzitter 3<br />
In de voorvork 5<br />
Terugblik 6<br />
De <strong>Cycle</strong>sporter 8<br />
Eiwit 10<br />
Gran Canaria 12<br />
Groenewoud Assurantiën 17<br />
Eerste jaar CSG 18<br />
Bronco’s Platenbak 20<br />
Groenewoud Assurantien 22<br />
De CT-keuken 26
Van de veurzitter<br />
Het is wat laat om te spreken van het nieuwe jaar. Toch is dat zo, ook al is het al april.<br />
De wegtrainingen zijn al weer begonnen en even snel ook weer uitgesteld. Na een korte<br />
periode van beter weer kwam er sneeuw en ijs. Schaatsen onder en/of noppen op de ietsbanden.<br />
Het jaar is ook begonnen met een goede start van het cyclo-seizoen. Een zeer goed georganiseerde<br />
avond op 16 januari door de cyclocommissie. De opkomst was groot. Vele aspecten<br />
werden op deze avond belicht door deskundigen, vanuit de vereniging zelf of van<br />
daarbuiten. Dit soort initiatieven vergroten het plezier en de samenhang binnen de vereniging.<br />
En door functiegerichte voeding, training en voorbereiding zullen de prestaties vast<br />
ook groeien. Prachtig compleet initiatief. En ondertussen hebben ook al de nodige leden zich<br />
ingeschreven voor de geselecteerde cyclo’s.<br />
Nieuwe kleding voor de vereniging. Anders van lay-out en kleur. Ik heb daar vooral positieve<br />
reacties op gehoord. Zelf ben ik er ook content mee. Het ziet er goed uit en vooral: het was<br />
echt op tijd, nog voor we op de racert zaten. Dat is winst en een wens van veel leden.<br />
Inmiddels is ook de jaarvergadering geweest. Extra aandacht was er voor de centen en het<br />
huishoudelijk regelement. De vereniging heeft een degelijke begroting voor komend jaar.<br />
We zijn zuinig, wat past bij deze tijd. We versterken onze inanciële positie het komend jaar<br />
iets om de eenmalige uitgaven aan de koersbak op te vangen. CSG is inancieel gezond en<br />
kan tegen een stootje. De contributie hoeft niet omhoog.<br />
Ook hebben we een huishoudelijk regelement aangenomen. Dit regelement regelt de meer<br />
praktische zaken binnen de vereniging. Het is goed om zo’n document te hebben, we spreken<br />
samen wat spelregels af. Dat geeft duidelijkheid.<br />
Tijdens de jaarvergadering is aan Oege de jaarlijkse cyclo-trofee uitgereikt. Zeer verdienstelijk<br />
gewonnen. De vraag is: wie houdt hem er voor dit jaar vanaf?<br />
De laatste stap in de jaarvergadering was het bekendmaken van de <strong>Cycle</strong><strong>Sport</strong>er van het Jaar.<br />
And the unanimous winner is: Ronald Heringa. Ook vanaf deze plek, van harte gefeliciteerd.<br />
Zeker na zo’n indrukwekkend jaar. Een terechte winnaar.<br />
En nu klaar met dat schrijven, seizoensdoelen stellen, op de iets en vlug wat.<br />
Veel plezier bij het lezen van deze nieuwe <strong>Cycle</strong> Talk.<br />
3
Advertentie<br />
4
Binnenbandjes<br />
In de voorvork<br />
Banden plakken is vreemd. Met bandenlichters, een stukje schuurpapier, wat lijm en een<br />
set plakkers die je zelf nog bij moet knippen aan het klooien met een emmer water, daarna<br />
voorzichtig weer oppompen, hopen dat de boel houdt en met samengeknepen billen de<br />
eerste rit maken.<br />
Gelukkig plakken we tegenwoordig nauwelijks meer. Binnenbandjes zijn zo goedkoop dat je<br />
net zo goed een nieuwe kan monteren, bovendien is het nog betrouwbaarder ook. Het oude<br />
bandje gooi je thuis met linke boog in de prullenbak. Bedankt voor de bewezen diensten,<br />
het was leuk zolang het duurde.<br />
Maar wat nou als je een ontzettend ijne binnenband hebt? Talloze goede herinneringen aan<br />
dit bandje. Samen met jou grenzen verlegd, teleurstellingen meegemaakt, overwinningen<br />
gevierd. Jij en het bandje waren onderdeel van een groter geheel, groter dan de som der<br />
delen. Het kleine rafelrandje, de minuscule haarscheurtjes, het kromme ventieltje neem je<br />
daarom met plezier voor lief. Met liefde schuur je een stukje op, voorzichtig breng je precies<br />
voldoende lijm aan en de plakker plak je precies op de juiste plek.<br />
Het bandje hang je op een speciale plek in de schuur en je neemt je voor om ‘m te gebruiken<br />
bij elke belangrijke prestatie die je wilt leveren. Natuurlijk, de kans bestaat dat het een keer<br />
ontzettend mis gaat. Je kent dit bandje een beetje, de kans is groot dat het met een grote<br />
knal gebeurt, waarna het waarschijnlijk met een sisser aloopt. Een risico, maar de voordelen<br />
wegen makkelijk op tegen de nadelen.<br />
Billy Bronco stopt als redacteur bij <strong>Cycle</strong> Talk. Hij is ons speciale binnenbandje, we hangen<br />
‘m in de schuur en pompen ‘m bij elke uitgave nog 1 keer liefdevol op. Geen verwachtingen,<br />
geen verplichtingen, alleen goede hoop op een prachtig resultaat in zijn nieuwe eigen<br />
hoekje: “Bronco’s Platenbak.”<br />
Bert, enorm bedankt voor je jarenlange inzet bij <strong>Cycle</strong> Talk! Deze editie dragen we op aan jou,<br />
we hopen nog lang te mogen genieten van je briljante vondsten.<br />
5
De <strong>Cycle</strong>sporter<br />
‘Met een tentje achterop zo veel mogelijk van de wereld zien‘<br />
Door Ed Brabander<br />
Eigenlijk was ik als jongetje al verkocht aan<br />
de wielersport. Op televisie volgde ik de<br />
Tour de France en de grote klassiekers. Op<br />
mijn 15e was het tijd voor mijn eerste licentie,<br />
als nieuweling. Klaargestoomd voor mijn<br />
eerste wedstrijdjes kwam er een probleem<br />
aan mijn schildklier aan het licht. Er volgde<br />
een operatie en lang herstel: het actief wielrennen<br />
verdween naar de achtergrond. Enkele<br />
jaren later<br />
volgde<br />
een tweede<br />
poging.<br />
Weer een<br />
licentie aangevraagd<br />
nadat ietsen met vrienden<br />
me steeds beter af ging. Paar trainingswedstrijdjes<br />
op rondjes a la Corpus gereden<br />
en ik dacht klaar te zijn om<br />
de grote mannen te trefen in<br />
een echt criterium. De Ronde<br />
van Heerjansdam, zo’n rondje<br />
van 1200meter klinkertjes<br />
met een stuk of zes bochten.<br />
Een stuk of zes rondjes verder<br />
moest ik er hijgend en totaal<br />
verzuurd vanaf. Daar was ik<br />
blijkbaar nog niet klaar voor…<br />
Na zeven jaren criteriums en<br />
klassiekers had ik ze zo ongeveer<br />
allemaal al een beetje<br />
gezien. Echt grote successen<br />
hebben er nooit ingezeten.<br />
Waardeloze sprinter, matige<br />
klimmer, leuke tijdrijder. Genoeg<br />
om te scoren op districts- of clubkampioenschappen,<br />
trainingskoersjes of een<br />
matig bezet criterium (met niet al te lastige<br />
bochten graag!), maar tekortkomen in het<br />
grotere werk.<br />
8<br />
“Echt grote successen hebben er nooit ingezeten.<br />
Waardeloze sprinter, matige klimmer, leuke tijdrijder.”<br />
Het laatste seizoen dan toch nog maar een<br />
keer op een hele vroege zondagmorgen met<br />
de ploeg mee naar de Omloop van Scheemda,<br />
een wedstrijd die voor westerse renners<br />
op een wel heel onaantrekkelijke afstand ligt.<br />
Veel wind die dag en al snel diverse waaiers.<br />
Nou ben ik geen peloton-held, dus maar<br />
weer eens in een derde waaier terechtgekomen.<br />
Voelde me sterk en kwam zowaar in<br />
de eerste waaier<br />
terecht. Me daar<br />
rustig gehouden,<br />
hopende op een<br />
beslissing op het<br />
A7-viaduct. Desbetrefendeviaduct<br />
inderdaad met hoge snelheid overgestoken…<br />
liggend achter in de bezemwagen,<br />
samen met de drie voorgangers die me in<br />
hun val meesleepten. Fiets<br />
total loss, handen en ribben<br />
kapot en alle wielerlust<br />
daar nabij Oostwold<br />
achtergelaten. Toen nog<br />
niet wetende dat ik me een<br />
paar jaar later zo dichtbij<br />
deze onheilsplek zou gaan<br />
vestigen…<br />
Na een jaartje afbouwen<br />
middels trainingskoersjes<br />
en het behalen van een<br />
trainersdiploma zou ik met<br />
een aantal clubgenoten de<br />
Ronde van Senegal gaan<br />
rijden. Een uitbrekende<br />
burgeroorlog gooide roet in het eten. Hard<br />
toe aan toch een soort vakantie, gingen we<br />
dan maar met een georganiseerde ietsreis<br />
mee naar Marokko. Daar ontmoette ik mijn<br />
Groningse vriendin Myrthe en een jaar later<br />
maakte ik de overstap naar het Noorden. Die
overstap kostte me uiteraard wel mijn baan,<br />
maar was daarmee ook hét moment voor<br />
een lange ietsreis door Zuid-Amerika. Zeven<br />
maanden zwerven door de Andes, over<br />
zoutvlaktes, door Patagonië en door regenwouden.<br />
Wildkamperen, koken op een benzinebrander,<br />
voor meerdere<br />
dagen eten en water mee<br />
op de iets. Afzien op passen<br />
boven de 4000 meter op onverharde<br />
wegen, kamperen<br />
bij -20°c en alweer muf brood<br />
eten. Genieten van zo veel<br />
indrukken en vrijheid, een geweldige<br />
tijd!<br />
Samen met Myrthe iets ik in<br />
tien jaar door zo veel mogelijk<br />
landen. Twee keer per jaar op<br />
ietsvakantie, naar landen als<br />
Namibië, IJsland, Bulgarije,<br />
India en Canada. Thuis kilometers<br />
maken op de raceiets,<br />
alleen en soms samen door<br />
de leegte van het Groningse land. Weer kwamen<br />
er plannen voor een lange ietstocht<br />
en weer konden we het realiseren. Met een<br />
tentje achterop zo veel mogelijk van de wereld<br />
zien, dit keer naar Azië. Klimmen door<br />
de leegte van de Tibetaanse grensprovincie,<br />
naar adem happend tot 5000m, kamperen<br />
met hoogteziekte, kennismaken met supervriendelijke<br />
mensen en heerlijk eten in (smerige)<br />
lokale eettenten. Elke dag avontuur, de<br />
route alleen bepaald door de moesson en de<br />
prachtige hoogtepunten die we perse wilden<br />
zien. 9000 km verder,15 kilo lichter en<br />
honderden foto’s rijker weer naar huis.<br />
Inmiddels ben ik de trotse vader van Teun (0),<br />
Oscar (3) en Isabel (5), dus het ondernemen<br />
van grote exotische ietsreizen is moeilijk geworden.<br />
Met twee kinderen nog wel ietsreizen<br />
naar Schotland en Noorwegen gemaakt.<br />
Dat blijkt een stevige fysieke uitdaging te<br />
zijn. Met een ietskar gevuld met peuters en<br />
een complete kampeeruitrusting wordt de<br />
De <strong>Cycle</strong>sporter<br />
gemiddelde Schotse heuvel al snel een uitgebreide<br />
krachtraining…<br />
Aangezien ik probeer autoloos door het leven<br />
te gaan, is het woon-werkverkeer(35km)<br />
een mogelijkheid om ook doordeweeks<br />
enige kilometers te maken. Ik werk namelijk<br />
op de Bloemenveiling<br />
in Eelde als keurmeester<br />
en op locatie (voornamelijk<br />
Noord-Duitsland).<br />
Vanaf 2012 weer wat vaker<br />
de raceiets gepakt. Na een<br />
tijdje begint het toch wat te<br />
kriebelen en een eerste indruk<br />
van CSG leerde me dat<br />
ik me daar misschien wel<br />
thuis zou kunnen voelen<br />
als vooralsnog niet-wedstrijdrijder,<br />
maar ook als<br />
niet-toerder. Programma<br />
<strong>2013</strong>? Een aantal ICW’tjes<br />
zie ik wel zitten, gecombineerd<br />
met een tweetal cyclos’s.<br />
Algemene gegevens:<br />
Geboortejaar: 1971<br />
Lengte: 187 cm<br />
Gewicht: 75 kg<br />
Beroep: keurmeester<br />
Waar ik naar luister: Midnight Oil, U2<br />
Wat ik lees: de krant (als ik tijd heb)<br />
Waar ik naar kijk: Wielrennen (maar dan wel<br />
op De Belg)<br />
Favoriete wielrenner(s): Jens Voigt, dat<br />
soort mannen<br />
Eerder beoefende sporten: Hardlopen,<br />
roeien (indoor!)<br />
9
Eiwit<br />
Elke drie uur 20 gram eiwit zorgt voor een optimaal resultaat bij topsporters. Voedingssupplementen<br />
en creatineshakes hebben we niet nodig en nuchter trainen is alleen aan<br />
te raden onder gecontroleerde omstandigheden. Dat zij sportdiëtiste Anja van Geel tijdens<br />
een symposium. Voor veel lezers is het meeste al bekend, maar toch willen we je<br />
haar verhaal niet onthouden.<br />
Door Tessa Nederhof<br />
Elke drie uur 20 gram eiwit zorgt voor een<br />
optimaal resultaat bij topsporters. Voedingssupplementen<br />
en creatineshakes<br />
hebben we niet nodig en nuchter trainen is<br />
alleen aan te raden onder gecontroleerde<br />
omstandigheden. Dat zij sportdiëtiste Anja<br />
van Geel tijdens een symposium. Voor veel<br />
lezers is het meeste al bekend, maar toch<br />
willen we je haar verhaal niet onthouden.<br />
Belang van eiwit<br />
“Eiwit hebben we nodig voor de opbouw<br />
van bindweefsel, celmembranen, spiercellen<br />
et cetera”, aldus<br />
Anja van Geel. Deze<br />
sportdiëtiste begeleidt<br />
onder andere<br />
Olympische sporters.<br />
“Eiwit gebruiken<br />
we niet alleen<br />
als bouwstof, maar<br />
ook bij het herstel<br />
van spierschade.<br />
Bij trainen ontstaan<br />
er haarscheurtjes<br />
in de spieren die<br />
zich weer moeten<br />
herstellen. Herstel<br />
is dan ook net zo belangrijk als de training<br />
zelf. Het draait om de juiste balans tussen<br />
training en rust.”<br />
Opname<br />
“Eiwit heeft een maximaal efect wanneer<br />
er iedere drie uur 20 gram van wordt opgenomen.<br />
We kunnen niet meer dan 20 gram<br />
per eetmoment opnemen, dus meer inne-<br />
10<br />
men heeft geen zin. Na een zware inspanning<br />
wordt eiwit sneller ingebouwd in het<br />
spierweefsel. Daarom is het voor topsporters<br />
van belang binnen een half uur na een zware<br />
inspanning eveneens 20 gram eiwit in te nemen.<br />
Dat betekent dat er nog voor het douchen<br />
eiwitinname moet plaatsvinden.”<br />
Energiebalans<br />
“Calorieën halen mensen niet alleen uit eiwit,<br />
maar ook uit koolhydraten en vet. Het evenwicht<br />
tussen calorieopname en -verbruik<br />
wordt de energiebalans<br />
genoemd. Bij een goede<br />
energiebalans blijft het<br />
lichaamsvetpercentage<br />
steeds hetzelfde. Bij een<br />
negatieve balans gaat<br />
het vetpercentage omlaag<br />
en is spiermassa<br />
opbouwen niet mogelijk.<br />
Het is voor topsporters<br />
dan ook niet verstandig<br />
om een Sonja<br />
Bakker-dieet te volgen.”<br />
Verbranding<br />
“Bij een lage intensiteit van sporten vindt er<br />
vooral vetzuurverbranding plaats. Bij sporten<br />
op hoge intensiteit verbranden we vooral<br />
koolhydraten. Maar onze koolhydraatvoorraad<br />
is niet zo hoog. Na ongeveer anderhalf<br />
uur fanatiek sporten is de voorraad op.<br />
Wanneer je fanatiek doorgaat, schakelt het<br />
lichaam over op eiwit als brandstof, waar-
door spierafbraak plaatsvindt. Een ammoniaklucht<br />
is het gevolg. Als je wilt dat dit niet<br />
gebeurt, moet je tijdens het sporten genoeg<br />
koolhydraten aanvullen.”<br />
Supplementen<br />
“<strong>Sport</strong>ers hebben in verhouding meer koolhydraten,<br />
minder vet en meer eiwit nodig.<br />
Genoeg eiwitopname kan onder andere<br />
worden bereikt door het gebruik van voedingssupplementen,<br />
proteïneshakes en<br />
sportdranken. Ik raad dat echter niet aan.<br />
Deze middelen vallen niet in de categorie<br />
‘gezonde voeding’. Ik adviseer zo veel mogelijk<br />
voedingsstofen uit de basisvoeding te<br />
halen. Als je elke dag een hersteldrank moet<br />
gebruiken, is dat geen goede basis. Dat kun<br />
je niet je hele sportcarrière volhouden. Alleen<br />
in bijzondere situaties, zoals trainingen<br />
in het buitenland, raadt ik soms zulke middelen<br />
aan. In sommige landen is normale eiwitrijke<br />
voeding niet voorhanden. Maar over<br />
Eiwit<br />
het algemeen kun je een verhoogde eiwitbehoefte<br />
gemakkelijk uit normale voeding<br />
halen.”<br />
Nuchter trainen<br />
“Nuchter trainen lijkt volledig tegenstrijdig<br />
met de meeste voedingsadviezen. Toch<br />
wordt het In sommige situaties wel toegepast.<br />
De vetzuurverbranding kan er iets door<br />
verhogen. Het is echter wel van belang om<br />
het verantwoord te doen. Niet tijdens een<br />
duurrit, maar bijvoorbeeld bij een herstelloopje.<br />
Vaker dan 1 tot 2 keer per week is niet<br />
aan te raden en het moet goed worden ingepast<br />
in het trainingsschema. Na de training<br />
moet de sporter de voedingsstofen snel<br />
weer aanvullen!”<br />
Waarin zit eiwit?<br />
Een portie van 20 gram eiwit zit bijvoorbeeld in 600 gram<br />
(chocolade)melk, 250 gram kwark, 80 gram biefstuk, tonijn<br />
of kipilet, drie eieren, 150 gram vleesvervanger of 150<br />
gram gemengde noten. “Recent onderzoek toont aan dat<br />
chocolademelk beter werkt dan de meeste hersteldranken”,<br />
aldus de sportdiëtiste.<br />
Energie en eiwitvoorziening<br />
Een sporter haalt in de optimale situatie voor 60 tot 70<br />
procent van zijn energie uit koolhydraten en voor 30 tot 40<br />
procent uit vet. De ideale dagelijkse eiwitvoorziening ligt<br />
op 1,6 gram/kg lichaamsgewicht voor mannelijke duuratleten<br />
in de topsport, op 1,2 gram/kg voor mannelijke<br />
duuratleten, 0,8-1,0 gram/kg voor recreatieve duursporters<br />
en op 1,5-1,7 gram/kg bij de opbouw van krachtsport. Voor<br />
vrouwelijke sporters liggen de aanbevelingen 15 procent<br />
lager.<br />
11
Gran Canaria<br />
Gran Canaria, land van de Zilverrug!<br />
Waar haantjesgedrag in de kroeg tijdens het WK Wielrennen in Valkenburg niet toe kan<br />
leiden. Het jaar <strong>2013</strong> zou ons jaar worden en daar hoort natuurlijk een professioneel trainingskamp<br />
bij. En dan niet naar Zuid-Spanje ofzo. Nee, daar was de kans op slecht weer<br />
in februari veel te groot voor. Gran Canaria moest en zou het worden. Goed voor een<br />
gemiddelde temperatuur van 22 graden en nagenoeg geen neerslag. De tickets konden<br />
geboekt gaan worden voor De Renner, Wi(e)lco, Stefen en Hoewie.<br />
Door Raymond Huwae<br />
Alles was tot in de puntjes voorbereid.<br />
Vliegen vanaf Bremen met Ryanair. Mooie<br />
bungalow geregeld in Maspalomas met<br />
een mooie porch en zwembad dat niet gedeeld<br />
hoefde te worden met Duitse pensionados<br />
en Engelse ‘breezer meisjes’. Vooraf<br />
goed besproken wie wat zou meenemen.<br />
Zelfs de onderbroekwisseldag was al van<br />
tevoren bepaald. Aan de voorbereiding<br />
zou het dan ook niet liggen. We hadden<br />
naast onze handbagage en ietskofers<br />
ook een gezamenlijkekoffer<br />
geboekt<br />
(bij Ryanair<br />
moet je alles<br />
boeken en<br />
dus ook betalen).<br />
Daar<br />
konden dan<br />
mooi onze<br />
helmen, ietsschoenen,<br />
maltex en<br />
fietsgereedschap<br />
in. Op<br />
alles voorbereid<br />
dus. Tenminste<br />
totdat we de op de dag van vertrek<br />
op de luchthaven van Bremen aankwamen.<br />
Neeeee! Dat gaan we niet menen!<br />
Onze kofer met ietsschoenen pompen<br />
en vrijetijdskleding staat nog in Harkstede!<br />
Pff, een goed begin is het halve werk.<br />
12<br />
De eerste dag dan maar eerst nieuwe ietsschoenen,<br />
helmen en andere meuk proberen<br />
te regelen. Gelukkig is Gran Canaria een ietseiland<br />
bij uitstek en fungeert de plaatselijke<br />
ietsverhuurder (Freemotion) als holeverancier<br />
voor al onze vergeten ietsspullen. De<br />
ietsschoenen kon ik zelfs nog voor de helft<br />
van de prijs meenemen, dat was dan weer<br />
een meevaller. Rond het middaguur met<br />
aangename 23 graden op de iets gestapt.<br />
Wilco fungeert als gids en brengt ons naar<br />
Soria. Ongelofelijk<br />
wat is<br />
dat lekker. Als<br />
kleine kinderen<br />
in de snoepwinkel<br />
op de<br />
iets. Even geen<br />
wind, regen of<br />
sneeuw. Kleine<br />
70 km geietst<br />
met zo’n<br />
1000hm. Mooie<br />
rustige wegen,<br />
automobilisten<br />
die zich volledig<br />
aanpassen<br />
aan de ‘geldindelabrengendeietsmalloten’.<br />
’s Avonds toch maar even biertje doen in Playa<br />
de Inlges. Ik had hier en daar al verhalen<br />
gehoord over dit verdorven oord. Wij wilden<br />
dit toch even met eigen ogen aanschouwen.<br />
Nou, dat hebben we geweten. Het carnaval
leek volop in gang te zijn toen we aankwamen<br />
in Playa des Ingles. We werden omringd<br />
door travestieten, leernichten en gaybears.<br />
De namen van de kroegen varieerden van<br />
‘Cellar’ tot ‘ Barenhohle’. Dit was niks voor<br />
ons, nog één biertje en dan linea recta de taxi<br />
weer in! (alhoewel, de Cellar had wel de nodige<br />
aantrekkingskracht op bepaalde mensen<br />
binnen de groep ;-)) Helaas liepen we op<br />
weg naar de taxi nog langs een afgesloten<br />
parkeerterrein waar de vrouwen dansten,<br />
het bier rijkelijk vloeide en de ritmische muziek<br />
onze harten sneller deed kloppen. Hier<br />
waren we bang voor, vier mannen met ruggengraten<br />
als tuinslangen. Twintig bier en<br />
vier uur later doken we alsnog de taxi in. Au!<br />
Dit moest en zou rechtgezet gaan worden.<br />
De hele week verder hard trainen en geen<br />
drank meer voor de boys. Een wijntje bij het<br />
eten mocht nog net, maar dat was dan ook<br />
echt wel de limiet. Het hoogtepunt van de<br />
trainingsweek werd dan ook de klim naar<br />
Pico las Nieves ( 1939m) Een rit van rond de<br />
120 km met in totaal bijna 3000hm. De klim<br />
Gran Canaria<br />
leidde ons langs dorpen met mooie namen<br />
als Fataga, El Horno, Soria en Ayacate. Een<br />
helse rit die de hele dag in beslag zou nemen.<br />
Het was niet zozeer de lengte van de rit die<br />
het zwaar maakte, voornamelijk het grillige<br />
karakter van de klim vergde nodige inspanning.<br />
Lange stukken van 6% worden afgewisseld<br />
met korte stukken van bijna 18%.<br />
De stranden op Gran Canaria mogen er zijn.<br />
Zo ook het strand van Maspalomas. Mooie<br />
branding, ijn kiezelstrand en een heerlijke<br />
temperatuur van het zeewater om onze<br />
zwaar overtrainde lichamen in te badderen.<br />
Hand in hand met de sportklasse boys liepen<br />
we de zon tegemoet, een ijne strandwandeling<br />
stond op het program. We hoorden het<br />
gegil van de kinderen die het grootse plezier<br />
hadden in het bouwen van hun zandkastelen<br />
en zagen hoe welgestelde Scandinavische<br />
gezinnen zich hadden gesetteld op het<br />
strand. Op een gegeven hoorden we steeds<br />
minder kinderen en zagen we de gemiddelde<br />
leeftijd van het strandpubliek stijgen.<br />
13
Gran Canaria<br />
Waarschijnlijk had dit publiek dusdanig lang<br />
in de zon gelegen dat hun laatste stukje respect<br />
voor de zwaartekracht was verdampt.<br />
Natuurlijk dien je iedereen in hun waarde te<br />
laten, maar testikels die tot net boven de knie<br />
reiken verdienden geen schoonheidsprijs en<br />
mogen netjes opgeborgen worden in een<br />
short. Tenminste, al helemaal als je meent<br />
een sprintje naar de zee te moeten trekken.<br />
Doorlopen werd er gemompeld, doorlopen!<br />
Na alle nudisten van middelbare leeftijd<br />
gepasseerd te hebben stonden wij daar ineens<br />
oog in oog met de inheemse Canarische<br />
Zilverrug. Een grote gebruinde naakte<br />
man geposteerd aan de rand van de groep<br />
om alle bewegingen van zijn stam waar te<br />
nemen. Ook wij werden door de man opgemerkt.<br />
Hij keurde onze komst goed met een<br />
subtiel knikje. Amai, we wisten niet hoe snel<br />
we van het grootste gaystrand van Gran Canaria<br />
moesten afkomen. Ik weet het, wielrenners<br />
moeten eigenlijk zo min mogelijk lopen<br />
(laat staan rennen) maar we waren binnen no<br />
time weer terug op de boulevard van Maspalomas.<br />
Veilig terug tussen de Duitse pensionados.<br />
De laatste dag (nog lichtelijk getraumatiseerd<br />
van de Zilverrug) hebben we nog een<br />
ouderwetse Tour de <strong>Sport</strong>ief gereden. Oftewel<br />
rammen, linkeballen en elkaar laten zien<br />
hoe sterk je wel niet bent. De rit zou gaan<br />
naar Soria. Eerste een dikke vijftien kilometer<br />
over de glooiende kustweg, vervolgens<br />
rechtsaf het dal in richting “El Horno”, tien<br />
kilometer met een gemiddeld stijgingspercentage<br />
van 3%. Aan het einde van het dal<br />
linksaf de klim naar Soria opdraaien, negen<br />
kilometer met een gemiddeld stijgingspercentage<br />
van bijna 8 %. Zo gezegd, zo gedaan.<br />
Wilco een voorsprong gegeven van twintig<br />
minuten op Sytze, Stefen en mij. Ons doel<br />
was dan ook om de Wilco voor Soria te pak-<br />
14<br />
ken te krijgen. Dit was niet onmogelijk maar<br />
ook zeker geen makkie, we moesten vanaf<br />
start hard doorrijden. Op de kustweg konden<br />
we goed tempo maken, wind op kop, hier<br />
moest Wilco wel last van hebben. Vervolgens<br />
het dal indraaien om hordes met Italiaanse<br />
en Zwitserse toeristen in te halen. (voelt toch<br />
stiekem wel heel lekker). Halverwege het dal<br />
komt er echter een renner aansluiten. Type<br />
Eppe gehuld in een shirt van de Dolomieten<br />
Marathon. Onze gast herstelt in het laatste<br />
wiel en na een minuut komt hij langszij, geeft<br />
er een snok aan en probeert bij ons weg te<br />
rijden. Niks ervan, dat gaat niet gebeuren,<br />
plakken zullen we. Met een in mijn ogen een<br />
ietwat te zwaar verzet blijft de man onvermoeibaar<br />
doorgaan. Wij geven echter niet<br />
op en blijven in zijn wiel. We draaien de klim<br />
op naar Soria, we kunnen nog volgen, maar<br />
ik rijd wel op mijn tandvlees. Ik hoor aan Steffen<br />
zijn ademhaling dat ook hij het moeilijk<br />
heeft. Sytze zit met een Geesink verzet nog<br />
heerlijk in het wiel. Dit tot grote irritatie van<br />
onze ‘gastrenner’, deze probeert ons dan ook<br />
bij elke bocht los te rijden. Halverwege de<br />
klim moesten Stefen en ik lossen, hartslag<br />
over de 200 en lactaat uit de oren. Sytze kan<br />
nog tot 1 km voor de top nog volgen maar<br />
ook dan gaat hij voor de bijl. Op hetzelfde<br />
moment haalt hij Wilco bij, missie geslaagd!<br />
In Soria een heerlijk papajasap gedronken<br />
om vervolgens via de diezelfde weg rustig<br />
huiswaarts te gaan. Onze daalkoning Wilco<br />
had echter hele andere plannen en dook als<br />
Sammy Sanchez de afdaling in. Stefen sloot<br />
in het dal bij Wilco aan en ik wist genoeg.<br />
Wachten op Sytse en samen het gat naar die<br />
twee boys proberen te dichten. Kop over kop<br />
door het dal, wind in de rug en teller constant<br />
op 45 k/m.<br />
Bij het opdraaien van de kustweg zien we ze<br />
rijden, we kunnen ze ruiken. Stefen voorop<br />
en Wilco in zijn wiel. Nog een paar Limburgse<br />
klimmetjes en we hebben ze te pakken, niet
Gran Canaria<br />
16
Gran Canaria<br />
17
Eerste jaar CSG<br />
Over asociale hardrijders en wijdebenenietsers<br />
Asociale hardrijders. Bij een lekke band heb je pech. Slechte dag? Zie maar dat je thuis komt.<br />
Zomaar wat vooroordelen die ik als lid van TC Het Trapstel had over CSG. Het Trapstel? Inderdaad,<br />
dat zijn die oude mannen met dikke buiken die aan de andere kant van het gebouwtje<br />
verzamelen op zondagochtend. Slingeraars. Wijdebenenietsers. Appeltaarteters. Zomaar<br />
wat vooroordelen die ik in het afgelopen jaar hoorde als nieuwbakken lid van CSG.<br />
Door Berend Slagter<br />
Tijdens de winter van 2011 had ik wel een<br />
beetje gehad met het voetballen. Ik speelde<br />
competitie in WIldervank, trainde in <strong>Groningen</strong><br />
en was het gereis wel wat zat. Het<br />
ietsen begon ik steeds leuker te vinden, ik<br />
begon ook steeds beter te worden en het<br />
was tijd voor iets anders: wedstrijden op<br />
de iets. Ik was al lid van Het Trapstel, maar<br />
dat is een NTFU-vereniging en een licentie<br />
aanvragen is dan niet mogelijk. Bij het orienteren<br />
spraken NWVG en Tandje Hoger<br />
niet echt aan, <strong>Cycle</strong> <strong>Sport</strong> eigenlijk wel. Ook<br />
door de opstapdag: lekker laagdrempelig<br />
en een mooie eerste kennismaking.<br />
Het was natuurlijk wel wennen. Tijdens de<br />
zondagtrainingen geen tussenstop met appeltaart<br />
(geen vooroordeel, dat doen we<br />
écht bij Het Trapstel). Korte broek? Benen<br />
scheren. Fietsbel van de iets. Schamen dat<br />
je met een zadeltasje ietst. Spacers onder je<br />
stuur vandaan. Sokken van de juiste hoogte.<br />
Maar ook praten over cadans, hartslag, omslagpunt<br />
en D1 tot en met 3. Het viel me in<br />
ieder geval goed mee dat ik mee kon komen<br />
en dat iedereen erg vriendelijk was. Zo<br />
heb ik in dat kleine jaar dat ik lid ben al veel<br />
waardevolle kennis opgedaan, soms door<br />
schade en schande.<br />
Zo is het “not done” om je helm af te doen<br />
als je op kop van het peloton ietst, zelfs<br />
niet als er net een beest in is gevlogen. Ontzettend<br />
op m’n donder gehad van Esther.<br />
Robbie zegt dat de koers maar 10 minuten<br />
duurt, dus dat het evident is dat je in het be-<br />
18<br />
gin van de koers met je hol open tussen je<br />
kader hangt. Dat taalgebruik heb ik dan weer<br />
van Guido, die het koketteren met Vlaamse<br />
wielertermen helemaal oké vindt. Billy vindt<br />
dat je in geval van twijfel altijd iemand helemaal<br />
de pleuris moet schelden. Prengo zegt<br />
dat remmen in het bos eigenlijk niet hoeft,<br />
Ronald predikt het principe van altijd maximaal<br />
trainen. Guus vindt dat de ideale seizoensvoorbereiding<br />
bestaat uit chips en bier,<br />
Wietzes zweert bij sprongen waar wijlen Neil<br />
Amstrong jaloers op zou zijn. Natasja koopt<br />
bij twijfel gewoon een nieuwe tijdritiets, Sebastiaan<br />
klooit eindeloos met omgedraaide<br />
zadelpennen en obscure verzettentabellen.<br />
Denk je eens in wat er gebeurt als je alle types<br />
in onze club zou verenigen tot 1 uniforme<br />
CSG’er. Ik hoop dat er geen kleine kinderen<br />
meelezen, want het wordt niet fraai. Een<br />
vuilbekkenende, halfbehaarde manvrouw<br />
met een onderstel waar je “u” tegen zegt die<br />
intern verscheurd wordt door twee gedachten:<br />
loeihard trainen en kilometers maken of<br />
op de bank met een goed glas bier en een<br />
ferme zak chips. Nu aan jullie de vraag: welke<br />
CSG’er komt hier het dichtst in de buurt? Ik<br />
doe alvast een inzending: kijk eens op de<br />
omslag van deze <strong>Cycle</strong> Talk… Maar eigenlijk<br />
maakt iedereen best een goede kans.<br />
Zonder gekheid: ik heb het eerste jaar als<br />
bijzonder prettig ervaren. Een open cultuur<br />
binnen de club, stuk voor stuk mensen die<br />
een ontzettende drive hebben om er met z’n<br />
allen iets van te maken en de iets hét mid-
del vinden om persoonlijke en collectieve<br />
ambities te verwezenlijken. Dat smaakt naar<br />
veel meer en motiveert me enorm om er dit<br />
jaar een prachtig jaar van te maken. En ik ga<br />
natuurlijk mijn best doen om bij beide clubs<br />
wat nuance aan te brengen in het beeld van<br />
de “mannen met dikke buiken” en de “asociale<br />
hardrijders”. Maar stiekem vind ik dat laatste<br />
veel leuker dan appeltaart eten...<br />
Eerste jaar CSG<br />
19
Bronco’s Platenbak<br />
21
Groenewoud Assurantiën<br />
Onze clubkleding heeft een linke metamorfose ondergaan dit seizoen, en niet alleen<br />
qua kleurstelling en vormgeving: er is een nieuwe sponsor te bewonderen op ons wonderschone<br />
tenue! Groenewoud Assurantiën is de naam, voor menigeen een bedrijf dat<br />
niet direct een belletje zal doen rinkelen. Tijd om daar verandering in te brengen!<br />
Door Berend Slagter<br />
Op een mooie winterochtend bel ik met Olav<br />
Groenewoud en vraag ik of ik langs mag komen<br />
om een klein interview af te nemen voor<br />
het clubblad. ‘De koie staat klaar!” is het antwoord,<br />
en zo parkeer ik een dik uur laten mijn<br />
iets voor het pand aan het einde van de Helperzoom.<br />
Het adres kwam me eerst vreemd<br />
voor, het ligt in een woonwijk, maar die keuze<br />
is gelijk helemaal duidelijk: wat een prachtige<br />
plek! Uitzicht over de weilanden tussen Winschoterdiep<br />
en Stad in, mooi. Kort nadat ik<br />
aangebeld heb zwaait de deur open en maak<br />
ik kennis met Jur Groenewoud, de vader van<br />
Olav en oprichter en eigenaar van Groenewoud<br />
Assurantiën. Mijn jas wordt aangenomen,<br />
ik schud de hand van Olav en krijg een<br />
lekker bakje koie in een glinsterend kopje.<br />
Olav pakt even de telefoon (dat loopt lekker<br />
door) en ik krijg het met Jur bijna direct over<br />
ietsen. Hij vertelt dat hij tegenwoordig niet<br />
veel meer ietst, maar dat hij zijn zoon wel<br />
22<br />
min of meer aangestoken heeft. Op zijn RIH<br />
maakten hij en Olav op zondagochtend regelmatig<br />
een tocht. Nu ietsen ze niet meer<br />
samen, maar Jur heeft onlangs toch bij een<br />
elektrische iets staan kijken... Vloeken in de<br />
kerk natuurlijk, maar het blijkt al wel snel<br />
dat beide mannen liefhebbers zijn. De RIH is<br />
bijvoorbeeld nog steeds in de familie, Olav<br />
heeft ‘m omgebouwd tot single speed en dat<br />
heeft er uiteindelijk toe geleid dat hij nu de<br />
trotste eigenaar is van een Stevens Stelvio.<br />
Er wordt dus weer geietst, ook door de aan-<br />
moedigingen van Olav’s vriendin...<br />
Dan terzake: het bedrijf. Ik hoor dat het bedrijf<br />
inmiddels meer dan 32 jaar bestaat en<br />
door Jur is opgericht. Olav is inmiddels vennoot<br />
en zal de zaak op termijn gaan overnemen,<br />
ook de vrouw des huizes werkt hard<br />
mee. Een echt familiebedrijf dus! Uitsluitend<br />
werkzaam in verzekeringen, want daar zijn ze
goed in. Erg breed ook, van zakelijk tot particulier,<br />
van groot tot klein. Zo is onze koersbak<br />
bijvoorbeeld bij ze verzekerd! Omdat ze een<br />
relatief klein kantoor hebben kennen ze alle<br />
klanten goed, zijn de lijnen kort en is er veel<br />
ruimte voor persoonlijke aandacht.<br />
Het valt me op hoe nuchter beide mannen<br />
de zaak benaderen: verzekeringen zijn<br />
een noodzakelijk kwaad, niemand zit er op<br />
te wachten, maar als je het doet kan je het<br />
maar beter goed doen. De service staat dan<br />
ook voorop, een goed advies ook. Door hun<br />
onafhankelijkheid (ze zijn niet gebonden aan<br />
bepaalde verzekeraars) kunnen ze goed en<br />
onafhankelijk advies geven, en dat vinden ze<br />
belangrijk.<br />
Al met al krijg ik een prettige indruk van het<br />
bedrijf. Korte lijnen, vriendelijke mensen,<br />
goede instelling. “Schoenmaker, houd je bij<br />
je leest” zegt Olav, en dat levert volgens mij<br />
altijd de beste dienstverlening op. Dat het<br />
sportliefhebbers zijn is natuurlijk helemaal<br />
mooi meegenomen. Waar ze eerder voetbalclubs<br />
als Be Quick en Oranje Nassau sponsorden<br />
zijn ze nu verbonden aan onze prachtige<br />
club, en dat past bij ze. Mede door onze penningmeester<br />
Guus overigens, bevriend met<br />
Olav. Guus heeft trouwens indruk gemaakt,<br />
want Olav ziet zichzelf nog niet snel wedstrijden<br />
rijden tegen iemand als Guus. Dat heb-<br />
Groenewoud Assurantiën<br />
ben we natuurlijk allemaal, dus we besluiten<br />
dat het ontspannen ietsen in de natuur ook<br />
prachtig is. Dat doet Olav vanaf nu wel in<br />
clubtenue, want als nieuwe sponsor mag ik<br />
‘m een setje kleding overhandigen. Dat valt<br />
in de smaak, dus houd die man in de gaten:<br />
rondom woonplaats Zuidhorn racet een verzekeraar<br />
met een missie rond! Zogenaamd<br />
genieten van ietsen in de natuur met vriendin,<br />
maar stiekem bijtrainen om over een<br />
paar jaar Guus volledig naar (een goed verzekerd)<br />
huis te rijden!<br />
23
Advertentie<br />
24
BIDONBANANA<br />
2 gepelde bananen in stukjes<br />
1,5 dl koude espressokoie<br />
1 dl koude melk<br />
90 ml biogarde<br />
desgewenst een schepje suiker<br />
Doe alles in de blender en maak er een romig mengsel van. Vul de bidon en stap op de iets.<br />
BIDONANAS<br />
3 bloedsinaasappels<br />
1 ananas<br />
1 banaan<br />
3 dl koud water<br />
De CT-keuken<br />
Pers de sinaasappels uit. Schil de ananas en banaan en snijd ze in stukjes. Pers de ananas<br />
tot sap in de sapcentrifuge. Doe alles in de blender en meng het tot een mooi sap. In plaats<br />
van gewoon water kun je ook sprankelend sodawater gebruiken.<br />
Vind je ze leuk en lekker, de recepten in deze rubriek en wil je er meer van? Doe je boodschappen<br />
bij de kraam van de Groninger Biologische Groentehandel op de Vismarkt en<br />
vraag naar ons nieuwe, gratis, kookboekje.<br />
27