MEPtalk 2000-2 - eTNOs

Jaargang6,rummer2 apr¡l 2000
ln dit nummer:

Van de redactie ..........I
Van de directie. ..........2
- TNO-MEP actief in China
Het instituut .......7
- Wantrouwen of afrvachten
Van de OR ... ...........10
- Organisatorische veranderingen
- Kennisontwikkeling
- Evaluatie ROC enquête
KwaliteiUArbo/Milieu .. .........l4
- Opmars van RSI en TRA
Wist u dat ... ...........15
Kunst en cultuur. .. .. ...16
MEPsport ........i7
- 1e TNO-EW loop een suoces
- Wie is wie?
- De uitslag van de EST-supportersprijsvraag bij de 1e EWJoop
Uit de afdelingen. . . .. ...2s
- Prijsvraag
Even voorstellen... .....21
Personeel in beweging . ..... ...2s
Forum. ...........30
Van de diensten. . . .. ....33
- Voorspellende gave ??
lnterviewmet... ........34
- Leon Kok
Golumn ..........97
Foto værpl.at: Bewor*lng van hulden ln æn ChÍnese leedooleriJ

Wat is er veel gebeurd in april. Niet alleen kwam
het functioneren van de Majesteit ter sprake en
werd RG opgeheven, ook vertrok Rens Bousardt
bij de GOM en hebben Albert van Kuijk en Rudi van
Hedel MEP verlaten. Sommigen van ons hebben
ook daadwerkelijk afscheid van ze genomen. ln:
"Daar komt ie dan" op blz. 22 wordt een aantal
mogelijke redenen opgenoemd waarom er niet
zoveel belangstellenden waren bij de ETV loop en
waarschijnlijk gelden deze redenen ook voor jubi-
lea- en afscheidrecepties.
De eerste hardloopwedstrijd voor ETVers was trou-
wens een groot succes en verderop in deze MEPtalk
wordt er uitgebreid aandacht aan besteed.
Alweer heeft Bert Jansen een prijs gewonnen.
Gelukkig deze keer geen fles wijn want daar heeft
hij er blijkbaar genoeg van. Hij begint tenminste
zelf prijsvragen uit te schrijven en flessen uit te
loven. De redactie is ontzettend benieuwd naar de
inzendingen op deze prijsvraag. Het zou toch
prachtig zijn als er een naam gevonden wordt die
straks in de hele wereld een begrip is.
ffi ,æì&K
Afscheid Albeft van Kuijk
MEPtalk april 2000
ln deze MEPtalk staat een bijdrage van onze directeur.
Een van de vragen die Hans Ries zich (ons)
in zijn stuk stelt heeft de redactie aan een groot
aantal medewerkers voorgelegd en hen om een
reactie gevraagd. De antwoorden vinden jullie in
Forum op blz. 30.
Erg nieuwsgierig maken Peter Letitre en Johan van
Groenestijn ons naar het vervolg van hun belevenissen
in China. Zouden we het eerste personeelsblad
worden met twee feuilletons? We zin
benieuwd of ze in het Groene Gebouw deze keer
weer knorrig zullen reageren op "Het lnstituut". De
redactie geniet stiekum wel van dit soort reacties.
Hans heeft gemeend zich in zijn column te moeten
verdedigen tegen de kritiek die hij af en toe hoort
op zijn stukken. Maar leest u dat zelf maar, samen
met vele andere interessante bijdragen, zoals het
interview met Leon Kok, in deze nieuwe MEPtalk.
Fransje, Hans, Ko, Sonja en Thom

MEPtalk april 2000
Panta Rhei - ofwel alles stroomt
Na bijna 5 maanden MEP meen ik een steeds
duidelijker beeld te krijgen m.b.t. de structuur,
de cultuur, de competentie en de markt van ons
instituut en vooral de mensen, die hieraan
vorm en inhoud geven. Tegelijk realiseer ik mij,
dat het beeld nooit compleet zal ziin gezien de
dynamiek van onze samenleving en de ook aan
ons instituut gestelde eisen.
Bijzonder bemoedigend vind ik - behalve de grote
vakcompetentie - de constructieve houding bij
zeer velen, dwars door alle echelons heen, inzake
openheid m.b.t. een verbetermentaliteit om kritisch
zoekende onze positie toekomstgericht nog meer
marktconform te willen optimaliseren.
We willen niet kappen met conventies, maar positief
inspelen op noodzakelijke veranderingen, die
nieuwe kansen bieden. Dit betekent geen chaos,
maar vrijheid in gebondenheid op basis van overleg
en samenwerking, kwaliteitsafspraken en on-
dernemerschap.
De koudwatervrees van enkelen, waarbij zogenoemde
zekerheden o.a. d.m.v. controles en pro-
cedures gezocht worden, onttrekt hooguit energie,
die juist zo hard nodig is om samen aan de verde-
re op- en uitbouw van ons instituut te werken.
Ondernemen betekent ook selectief risico's te durven
nemen. Goed ondernemen betekent deze
echter in overleg te willen beheersen en zich te wil-
len focussen (immers: "ln der Beschränkung zeigt
sich der Meister") op reële marktkansen en met al
het beschikbare talent maximaal te scoren; niet
,Ë æ'å
eenmalig, maar bij voortduring, bij voorkeur nog
met een spin-off.
Visie is gevraagd om marktontwikkelingen te her-
kennen. Durf is gevraagd om doelen te formuleren.
Creativiteit is gevraagd voor de juiste strategie en
inzet incl. volharding om in de suruival of the fiftest
te kunnen scoren.
Zekerheden vormen hooguit onze telkens weer
geactualiseerde deskundigheid en netwerken; ver-
trouwen en collegiale samenwerking zijn nodig om
met deze realiteiten te kunnen omgaan. De toegevoegde
waarde is vaak bepalend voor goed en
beter.
Om het rendement echter te kunnen verhogen,
moeten we eigenlijk ook onze negatieve onttrek-
kingswaarde kennen. Waar lekt teveel energie weg
door niet echt terzake doende of teveel naar
binnen gerichte activiteiten, door een wantrouwende
of afwachtende houding, door slechts de problemen
te zien i.p.v. ook de kansen, door de oorzaakvan
problemen teveel elders te zoeken i.p.v.
bij jezelf. Het antwoord blijft ieder aan zichzell
schuldig.
Voor een positieve kettingreactie zijn individuele
impulsen vereist; het is heel positief dat deze zowel
op afdelingsniveau als ook instituutsbreed worden
gesignaleerd.
lmmers, het gaat om het totaal, omdat je als solist
toch eerder vast zou kunnen lopen.
Additioneel tot de afdelingsdoelen adopteerden
alle afdelingshoofden ook de instituutsdoelen,
waarbij synergie centraal staat.

Als ik zie en hoor welke tot de verbeelding
sprekende projecten reeds
door MEP gerealiseerd werden,
vraag ik mij af, waarom hierover niet
nog veel meer gepubliceerd werd,
zowel in de vakpers alsook algemeen
populair.
Publicatie is dé kans om je als instituut,
als afdeling en als vakexpert
zodanig lokaal en internationaal te
positioneren, dat niemand meer uit
onwetendheid om je heen kan.
De markt en de wereld worden transparanter,
de problemen complexer
en toenemend wenst men een totaaloplossing,
waaryan wij soms niet
alles in huis hebben.
Door samenwerking ook met externe
partners kunnen processen versneld,
risico's geminimaliseerd en totaaloplossingen
eerder gerealiseerd wor-
den.
Zo kan onze export b.v. een extra
dimensie krijgen, als het ons lukt om
selectief in de slipstream van een
grote contractor als partner mee te
surfen.
Het omgaan met partners kent echter zijn eigen
dynamiek, die wij ons eerst nog beter eigen moeten
maken. De slogan: "als je meer wilt, moet je
delen", zegt meer dan deze 7 woorden.
Communicatie is voor ons instituut een bijzonder
issue. Hiermee bedoel ik niet mooi geformuleerde
volzinnen of over alles geÏnformeerd willen zijn,
maar een luisterende interactie m.b.t. relevante
zaken, dwars door alle echelons, horizontaal en
verticaal.
Het met elkaar afstemmen, het voor elkaar opnemen,
het van elkaar leren zijn leermomenten, (zonder
belerend te willen zijn), die kritische succesfactoren
van MEP kunnen zijn.
ln werkgroepen wordt nu in ons instituut gediscus-
sieerd over onze ambities, de ontwikkelingen in de
markt en de mogelijke scenario's om pro-actief en
breed gedragen de keuzes te maken en initiatieven
te ondernemen, die noodzakelijk zijn voor de toekomst
van ons instituut.
rm ffi&
MEPtalk april 2000
Kennis, technologie, producten en zelfs productieprocessen
kunnen gekopieerd worden. De wijze,
waarop mensen met elkaar ideeën ontwikkelen en
samenwerken, zaken integreren en de snelheid,
waarmee deze in de praktijk gebracht worden, zijn
zó situatiespecifiek, dat als anderen erachter zouden
komen, wij alweer vele stappen verder zijn,
Ook dit is een kritische succesfactor, waarvan wij
ons bewust moeten zijn.
Uitdagingen te over; de vraag mag niet zijn: "welke
zekerheden biedt de toekomst, maar: waar liggen
kansen voor duuzame procesinnovaties (met een
economisch en ecologisch nut)". Wat zijn onze
ambities en doelen en hoe pakken wij het aan?
lk sta open voor deze ontwikkeling en wil op basis
van wederzijds respect persoonlijk mrjn inzet
inbrengen om voorwaardenscheppend en helpend
alle MEPpers zoveel mogelijk tezijde te staan. Wat
is jullie keuze?
Met collegiale groet, Hans Ries

MEPtalk april 2000
TNO-MEP actief in Ghina
Weinig TNO instituten is het gegeven om een
full-scale demonstratieproject uit te voeren in
China en de technologie in kwestie, tegen betaling
te commercialiseren en te licentieren.
Niet alleen vanwege de moeilijkheid om deze "ver
van mijn bed marK" te ontginnen, maar waarschijnlijk
vooral omdat weinig kennis zo goed aansluit
bij de behoeftes in China als de kennis die de
afdeling MBT sinds begin jaren '90 heeft ontwikkeld
in lndia voor de zuivering van afualwater van
leerlooierijen. Het was dan ook direct raak toen
voorzitter Jan Dekker van de RvB, op economische
missie in China, de door TNO-MEP ontwikkelde
technologie ter sprake bracht bij zijn Chinese
gastheren en vertegenwoordigers van de Neder-
landse Ambassade. Men was zelf ook al tot de
constatering gekomen dat er iets moest gebeuren
om de enorme vervuiling van de talloze leerlooierij-
en in te bannen. Er volgde een verkennend bezoek
van de afdeling MBT en er werd een project voorstel
voorbereid wat door de Chinese counterpart,
het Ministerie van Landbouw, werd ingediend bij de
Nederlandse Ambassade. Het project zou vooral
de milieuaspecten van de overwegend kleinschalige
leersector in de concentratieprovincie Anhui als
onderwerp hebben zodat naast het milieu ook nog
iets gedaan zou worden aan armoedebestrijding
van de plattelandsbevolking, een dwingende eis
van het Nederlandse ontwikkelingsbeleid. Het
voorstel dreigde in de bureaucratische tentakels
van de ambassade verstrikt te raken totdat er werd
ffi æ.å
besloten om een grootschalig milieuprogramma op
te zetten in China, waarvoor een zeer daadkrachtig
milieucoördinator naar Beijing werd gestuurd
die het klappen van de leren zweep al had geleerd
in Pakistan. Koud aangekomen in september 1998,
en na geconstateerd te hebben dat zijn voorganger
nog slechts 50% van het jaarbudget had geallo-
ceerd, ging het ineens erg snel.
Op zijn verzoek werd het concept voor het beoordelingsmemorandum
door TNO zelf geschreven
(!) en werd binnen korte tijd het contract getekend
en een voorschot van meer dan NLG 1 miljoen
overgemaakt naar rekening van TNO-MEP. Er
moesten nog wel wat papieren barrières aan de
Chinese kant genomen worden maar het eerste
project van TNO in China (totaal budget 4,7 miljoen)
was een feit.
De eerste inceptiemissie werd voorbereid en in
februari, vlak voor het Chinese nieuwjaar togen wij
Hoe krijg ik dit weggewerkt?

ichting China. De formele start van het project
moest met de nodige toeters en bellen gepaard
gaan en voordat we het wisten stond een at{are
Chinese delegatie van het Ministerie van Landåouwcn
het Ministerie van Economische Samenwerking
in Beijing in de startblokken om met
ondergetekende, de milieucoördinator van de
Ambassade en een medewerker van BLC uit
Engeland, na vergeefs wachten op Johan en Sjef
Langerwerf die geconfronteerd werden met een
uitvallende vlucht, af te reizen per trein naar de
Provincie Anhui. Vanwege de naderende feestdagen
ging bijna heel China op reis en de voor Johan
en Sjef gekochte treinkaartjes konden niet omgeruild
worden. Wat dit voor consequenties had zal
Johan zelf beschrijven.
ln Anhui aangekomen werden wij door de lokale
autoriteiten opgewacht en met politiebegeleiding
en sirenes in ons hotel afgeleverd. Daar hoorden
Taxi !
Dat het in Aziatische projecten vaak flink improviseren
is bleek al meteen op de eerste buitenlandse
dag in het project. Omdat die week het project
feestelijk zou worden gestart met een workshop in
Huaibei in de provincie Anhui zijn Sjef Langerwerf
en ik (JvG) op een zondag
naar Schiphol
getogen voor het
vliegtuig naar Beijing
via FranKurt. Peter
Letitre en een medewerker
van BLC
waren al een dag eerder
vertrokken. Echter,
door het afgelasten
van de vlucht naar
Frankfurt moesten we
onze reis naar China
omboeken. Later die
dag vlogen we naar
Tokio, waar we moesten
overstappen op het
vliegtuig naar Beijing. Het gevolg was dat we
maandagavond, 10 uur later dan gepland, in het
ffiæ&
Leedooien in China
MEPtalk april 2000
wij dat Johan en Sjef de reis per taxi zouden onder-
nemen.
De volgende dag ontpopte zich tot een 'projectmanagers
nightmare' maar daarover meer in de volgende
aflevering.
Peter Letitre
Sheraton Hotel in Beijing aankwamen, waar we
direct bijde receptie een brief overhandigd kregen.
Deze bleek van Peter te zijn: ze waren al vertrok-
ken naar het station om de nachttrein naar Huaibei
te halen. Ze hadden alles geprobeerd om een
alternatief trein- of
vliegticket voor ons te
regelen, maarwegens
het komende Chinese
Nieuwjaarsfeest was
alles de komende
week volgeboekt. Verzin
een list! We hebben
samen met ex-
TNO medewerker
Zhu, die toevallig ook
in Beijing was, wat
alternatieven uitgewerkt:
bussen rijden
er niet naar deze
1200 km zuidelijker
gelegen stad, en taxi's
willen niet omdat het ingewikkeld, ver en gevaarlijk
(rovers) is. Dus die nacht ben ik samen met Zhu

MEPtalk april 2000
luchtvaartmaatschappijen gaan bezoeken, maar
alles zat vol. Op weg in de taxi naar het hotel heb
ik tegen Zhu gezegd hoeveel geld ik er wel voor
over had om in Huaibei te komen. Na een babbel
rr€td€ taxichauffeurileek e+toch watle+egelen te chauffzur. lMag ik dan Van Groenestijn even spre=
zijn: een mooie auto met 2 chauffeurs. Zhu eiste
dat er ook een bodyguard mee zou gaan wegens
de rovers en piraten. De volgende ochtend stond
de auto klaar, maar de bodyguard was niet geregeld.
ln plaats daarvan kwam het hotel met een
contract in 5-voud waarin stond dat het hotel niet
verantwoordelijk was voor alles wat er zou gaan
gebeuren, Ze kenden de betrouwbaarheid van de
chauffeurs ook niet. Alle partijen moesten tekenen,
waarna de bell manager zei: "mocht u Huaibei
halen, bel ons dan. We willen het graag weten".
Gezocht
Mensen die voor een tot drie weken hun
Êravan beschikbaar willen stellen
Vanuit de SOW-kerken worden in Vierhouten op
de "Paasheuvel' kampeervakanties voor eenoudergezinnen
georganiseerd
Onder begeleiding van ervaren teams kunnen ouders, die alleen
de zorg voor hun kinderen hebben, genieten van een weekje vakantie.
Er wordt gekampeerd in een groep van ongeveer 13 gezinnen.
De weken worden gehouden van22 juli Um 12 augustus.
De reis duurde 16 uur en de wegen waren slecht.
Onderweg belde de bezorgde Zhu vanuit Beijing
met zijn mobiele telefoon de mobiele telefoon van
de chauffeurs. Gaat het nog goed. "Ja, hoo/'zei de
ken?" "Ja, hier komt ie". Op dat moment verbrak de
verbinding (tuut-tuut-tuut), hetgeen Zhu's bezorgdheid
tot een hoogtepunt heeft opgezweept. Om
2 uur 's nachts arriveerden we Huaibei, waar de
Chinese workshop deelnemers zichtbaar opgelucht
waren. Het traject bleek inderdaad berucht te
zijn om zijn overvallers. Na 3 dagen reizen met 4
uur slaap, bleek het avontuur nog niet afgelopen.
Dit was slechts het vagevuur geweest. Die nacht
gingen de poorten van de hel pas echt open toen
Peter vertelde wat er gebeurd was. Daarover meer
in de volgende MEPtalk.
Uw caravan zal tijdens de uitleenperiode zijn verzekerd en de kosten voor vervoer naar de
Paasheuvel v.v. zullen worden vergoed.
Voor informatie kunt u bellen naar het secretariaat werkgroep diakonale vakantieweken
eenoudergezinnen vanuit de SOW-kerken.
ffi ,æå
Johan van Groenestijn
Marianne Wieggers, telefoon : 055-3231 81 I
I
J

6ææmtræwa\WæEwmþ
Wantrouwen of afwachten
door H.H. Konijnenberg
Episode: maart, april 2000
Dirk kwam zijn kamer binnen, hing zijn jas op, zette
zijn computer aan en liep naar de koffieautomaat.
Koos Best haalde net zijn beker chocolademelk
uit de automaat.
'Goeiemorgen Koos" zei Dirk, 'heb jij het e-mailtje
van Rudolf al gezien? Ries Hanssen heeft hem gisteravond
thuis opgebeld met een nieuw plan voor
de afdeling van Piet Prinsen."
"Zo!" antwoordde Koos, "Dat is snel! Heeft hij ons
advies overgenomen?"
"Nee, maar hij komt met een nieuw voorstel" ant-
woordde Dirk. "De afdelingshoofden hebben na
ons advies blijkbaar ook nagedacht en sommigen
van hen zijn met een alternatief gekomen: Piet zou
nu part-time adjunct worden bij twee andere afdelingen
en daarvoor een stuk of acht mensen mee-
krijgen van de afdeling van Jan Bemdsen."
'Nou, dan zijn er nu dus zes afdelingen bij dit
besluit betrokken!" riep Koos, 'Dat maakt het er
niet gemakkelijker op. Hoe gaat Hanssen dat aanpakken?
Een nieuw voorgenomen besluit?"
"lk weet het niet," zei Dirk, "maar vanmiddag zullen
we er bij de OR-lunch wel meer van horen!"
â
Dirk liep naar de kantine om een beker melk en
een paar krentenbollen op te halen. De OR-lunch
vond sinds kort plaats op de kamer van de voorzitter.
Eerdere lunches bleken nogal eens tot luidruchtig
discussiëren aanleiding te geven en, hoe-
æ å&{
+æÉjaf,-s-
MEPtalk april 2000
Wat ging vooraf?
Binnen sommige afdelingen van het lnstituut
gaan de zaken niet helemaal zoals verwacht.
Over het voo¡tbestaan van een van die afdelingen
is een voorgenomen besluit genomen,
waarin de werkgebieden van die afdeling over
vier andere afdelingen worden verdeeld en voor
het hoofd van die afdeling (Piet Prinsen) een
nieuwe functie wordt gedefinieerd als adjuncthoofd
van een van die vier. De OR heeft hierover
advies uitgebracht, en wacht vol spanning de
reactie van de directeur af.
wel de OR openheid hoog in het vaandel heeft
staan, leek een zekere vertrouwelijkheid bij het for-
muleren van opvattingen en meningen wenselijk.
Teun, Toon, Pieter en Koos waren er al en Rudolf
kwam zijn kamer binnen met een van het secreta-
riaat geleende extra stoel. Dirk schoof aan en haalde
de eerste krentenbol uit de papieren zak.
"Komen Erik en Joop ook nog?" vroeg hij, en terwijl
hij dat vroeg kwamen Joop Schuit en Erik Westbroek
binnen.
"Nou, als voozitter mag je wel eens een grotere
kamer claimen!", zei Joop, 'Als Jos ook nog zou
komen, passen we niet meer in jouw kamer!"
Voor Jos is het toch wel een nadeel, dat hij van zo
ver moet komen." Zei Koos, "Maar daar staat
natuurlijk wel tegenover dat hij door hier niet bij te

MEPtalk april 2000
zijn meer tijd over heeft om aan de Hoofd-OR te
besteden!" Jos Veldhoven vertegenwoordigde de
buitenafdeling van het lnstituut in de lnstituuts-OR
en de lnstituuts-OR in de Hoofd-OR.
a,Joor ik het vergeet, zei Rudolf,jJos heeft mij alternatief voorstel gekregen, waardoor er voor
gebeld dat hij volgende week niet naar de vergadering
van de Hoofd-OR kan gaan. Kan iemand
hem vervangen?"
Alle vrijwilligers zwegen. "lk zou het wel willen
doen", zei Koos, "maar volgende week zit ik hartstikke
vol." Dat bleek voor alle aanwezigen te gel-
den.
"Nou, dan maar niet!" zei Rudolf, "maarwe moeten
nog wel eens praten over wie Jos na deze periode
zou willen opvolgen. Hij heeft gezegd dat dit de
laatste keer zou zijn."
"Voorzitter, kunnen we even terug naar waar we
het nu over moeten hebben?" Toon haalde op zijn
gebruikelijke manier iedereen weer bijde les, "Wat
heeft Hanssen jou verteld over het voorgenomen
besluit?"
"Nou," antwoordde Rudolf, "hij heeft mij gisteren
thuis gebeld en zei dat hij het advies van de OR
over de afdeling van Piet Prinsen niet overnam,
maar met een nieuw besluit zou komen. Daarvoor
heeft hij commitment van de afdelingshoofden. Hij
hoopte dat de OR niet bureaucratisch zou zijn!"
"Wat is dat nu weer!" riep Koos uit, "Een nieuw
besluit! Hij moet dan eerst het eerste voorlopige
besluit terugtrekken! En wij bureaucratisch !!!"
"Wacht nou even, Koos!" zei Rudolf, "Hij zei ook
nog dat hij de mensen gewoon naar die vier afde-
lingen zou overplaatsen, maar dat hij voor Piet een
andere oplossing had bedacht."
"Maar dat is toch precies ons advies!" riep Koos.
"Ja, dat zei ik ook." zei Rudolf, "En toen zei Hans-
sen weer dat dat eigenlijk waar was."
"Nou, Hanssen heeft zo zi1n eigen taal" zei Pieter.
"Als hij bedoelt dat hij een advies verwerpt, bedoelt
hij blijkbaar dat hij het overneemt!"
"Ja, en als hij zegt dat wij bureaucratisch zijn,
bedoelt hij misschien wel 'zorgvuldig'!" voegde
Teun daaraan toe.
"Of', ging Koos verder, "als hij zegt dat de directie
het commitment van het managementteam heeft
voor een besluit, bedoelt hij misschien wel dat hij
het managementteam na mededeling van een
voorgenomen besluit in verbijstering achter heeft
gelaten!"
H ffiåK
"Kom, kom," onderbrak Toon de hilariteit, "met
alleen grappen komen we niet verder! Wat gaat er
nu gebeuren?"
"Hanssen heeft van twee afdelingshoofden een
Piet een zinvolle en nuttige positie wordt gevonden.
Blijkbaar is voor dat voorstel dus draagvlak,
maar hij zal het nog verder ondezoeken en dan
met een volgend voorgenomen besluit komen."
"Prima!" zei Erik, "Hanssen trekt nu de verschillen-
de problemen keurig uit elkaar en formuleert voor
elk daarvan een oplossing. Hij lijkt ook de voorbe.
reiding wat serieuzer aan te vatten dan in eerste
instantie."
â
"Binnen TNO-MEP lekt te veel energie weg door
niet echt ter zake doende of te veel naar binnen
gerichte activiteiten, door wantrouwen of een af-
wachtende houding, door slechts de problemen te
zien in plaats van de kansen en de oorzaak van de
problemen te veel elders te zoeken in plaats van bii
jezelf." Ries Hanssen rondde de overlegvergadering
af met een van zijn gedreven uitspraken en
vervolgde: "We moeten meer vertrouwen aan elkaar
geven en bij elkaar wekken. lk geloof dat we
vandaag wat dat betreft een goede stap voorwaarts
hebben gemaakt!"
Het was een gedenkwaardige overlegvergadering
geweest, waarin de directeur voor het eerst echt
ontspannen met zijn ondernemingsraad had overlegd.
ledereen had het gevoel dat de OR en de
directeur een natuurlijke wijze van overleg zouden
kunnen vinden en op een aantal punten ook al
gevonden hadden. Natuurlijk waren er nog wel wat
misverstanden en verschillen van inzicht. En ook
leek Hanssen de onderwerpen die wat verder van
zijn dagelijkse taken weg lagen slechts summier
voorbereid te hebben.
Zo was Ton Roest naar het Hoofdinstituut geroepen
en had hem daardoor niet kunnen ondersteunen
bij de discussie over het Probleemondezoek.
ln een vergadernotitie van de OR werd gepleit voor
een ruimere inbreng van de werkvloer op de kennisontwikkeling.
De OR zette zich daarmee af tegen
het steeds weer opnieuw bedenken van speerpunten,
marktvraag- en researchgebieden of kern-
thema's. De OR pleitte voor programmeren vanuit
de sterkten van het lnstituut met oog voor nieuwe
markten en nieuwe ideeën. Ook nieuwe onder-

zoekslijnen zouden op grondige kennis van het
Probleem moeten worden gebaseerd. Kortom de
zaken rond management te spelen.
"Managementteams van meer dan 10 leden zijn
dus geen uitzondering. ln veel gevallen ziin ztl
vooral bezig elkaar vliegen af te vangen" ging Joep
verder.
Joop Schuit nam een slok van zijn Duvel en zei:
"Dat soort managemenüeams managen dus niet.
Het is eerder een soort stafberaad. Maar ik geloof
niet dat dat het enige probleem is. Veel van onze
collega's zitten maar af te wachten en wantrouwen
iedereen! Ries Hanssen, onze nieuwe directeur
vindt dat ook en wil er zelfs wat aan doen."
"Dan moet jij hem dat verhaaltje over het vervoersprobleem
maar eens vertellen, Dirk" zei Toon, 'dat
laat zien hoe je het vertrouwen bij een groep professionals
moet managen".
"Nou ik ben benieuwd" zei Joep.
MEPtalk april 2000
"Vooruit dan", zei Dirk. "Een paar jaar geleden heb
OR wenste een "visie". Ondanks, maar misschien
ik samen met een collega een korte studie uitgevoerd
naar het Vervoersprobleem. Het resultaat
ook mede door de afwezigheid van Ton was er een
€ardige en vrüe discussies ontstaan die op zijn
was nogal voorspelbaar, maar gaf toch enige com-
motie-We hadden aangetoond dat-hoe grotechet
minst het gevoel leverde dat iedereen op min of economisch belang van het Vervoer, hoe groter het
meer dezelfde lijn zat.
Probleem ook is. We hebben dat toen in een pers-
e
bericht samengevat en alle kranten namen het
"Vertrouwen en doorpakken," zei Joep Onderdelin- bericht op."
den "dat zijn belangrijke zaken voor elk van de "Nog een rondje, barman" zei Joop. "Dit wordt een
lnstituten". De eerste dag van de OR-cursus zat er spannend verhaal!"
weer op en in de bar van het conferentie-oord had- "Na een paar dagen kreeg ik een telefoontje van
den zich een aantal groepjes van OR-leden uit ver- het Hoofdinstituut", ging Dirk verder. "Er waren wat
schillende lnstituten vezameld. Joep was lid van problemen met dat ondezoek. De voorzitter van
de OR van het Beleidsinstituut in Delft en zat met de vereniging Economisch en Snel Vervoeren had
Dirk, Toon en Joop aan een goed glas Belgisch de voorzitter van het Hoofdbestuur gebeld, dat dit
bier. ln veel van de lnstituten bleken vergelijkbare soort onzin het lnstituut onwaardig zou ziin en
bovendien de economie zou schaden. lk zou er
'ffi, ,æ&
nog van horen. De volgende dag kreeg ik een briefje
van onze toenmalige directeur, Joost Zachter.
Daarbij zat naast een brief van de ESV een brief
van het hoofdbestuur aan hem met een soort tekst
als 'Beste Joost, moet dit nou?' Het brietie van
Joost meldde 'Beste Dirk, leg even uit dat je gelijk
hebt!"'
"Da's een mooi verhaal" zei Joep. "Het laat inder-
daad aardig zien hoe je een professional wel en
hoe niet moet benaderen, als je zijn vertrouwen wilt
wekken. Ober één Das!"
"Ja", zei Toon, 'Voor mij ook een! Als Hanssen zijn
mensen ook zo vertrouwt als Zachter deed, komt
het met dat vertrouwen wel goed."

MEPtalk april 2000
Organ isatorische veranderi n gen
Het zal niemand ontgaan z¡n dat er afgelopen
periode weer de nodige organisatorische veranderingen
zijn of worden doorgevoerd. Als gevolg
daarvan zijn we als ondememingsraad weer druk
in de weer geweest, o.a. met advisering op het
voorgenomen besluit tot opheffing van de afdeling
RG. Ondertussen kunnen we tot onze tevredenheid
constateren dat ons advies, (waarbij we stelden
dat we akkoord gingen met de opdeling van
RG, maar NIET met de aanstelling van een
adjunct-afdelingshoofd binnen PT) volledig is opgevolgd.
Dat succes heeft ons inziens alles te
maken met het draagvlak voor het oorspronkelijke
idee, en we hebben overigens ook duidelijk het
gevoel dat we hier hebben kunnen bijdragen aan
Kennisontwikkeling
We werden door enkele collega's gevraagd naar
wat wij nu eigenlijk bedoelden met een pro-actieve
opstelling, zoals we die in ons "missie/visie" stuk
(zie slagwerk) presenteerden. Laten we beginnen
met te stellen dat de OR ook in het verleden
natuurlijk steeds heeft geprobeerd "pro-actief' op
te treden, maar soms wordt je door de waan van de
dag (lees: veel reorganisaties, veel voorgenomen
besluiten) gewoon gedwongen om meer ad-hoc te
reageren. Nu we in wat rustiger vaarwater zitten
(dat wil zeggen, de verandering is nu een meer
continue activiteit geworden . . ) hebben we geprobeerd
om aan de hand van een jaarcyclus zoals
,ffi æå
een stukje voortschrijdend inzicht bij onze overleg-
partner.
lntussen lijkt het er voor de buitenstaander wellicht
op dat we weer links ingehaald worden door de
benoeming van Jan de Koning als adjunct-afde-
lingshoofd bij EST en TC, maar dit moeten we toch
nuanceren. ln het geval van EST en TC is er namelijk
wel degelijk een draagvlak voor deze beslissing.
Ook voor het (hieraan gekoppelde) voorgenomen
besluit voor verplaatsing van een deel van
de groep Elektrochemie uit PT naar EST, lijkt er
vooralsnog wel ondersteuning te bestaan binnen
de betrokken delen van het instituut. ln die zin verwachten
we op korte termijn positief te kunnen
adviseren.
die ook door ons management wordt gehanteerd in
te spelen op de lopende zaken. Een voorbeeld
daarvan is het kennismanagement; de keuze van
de speerpunten, researchgebieden, en de daaraan
gekoppelde verdeling van de basis- en doelfinanciering.
Ook dit jaar wordt wederom een (gepland)
traject afgelopen om te komen tot de definitie van
een speurwerkprogramm a 2001 .
Om daarin al in een vroeg stadium inbreng te kun-
nen leveren hebben we een aantal uitgangspunten
gedefinieerd, en de totstandkoming van het 2000
programma nog eens geanalyseerd.
10

THË OUT OF TÉ.N
RË$ËAIüII ANO
DËVãLOP?,IËI'IT
PRÛÍECTÊ l,,rILÌ-
Ëopgright 0 ZEEø
FediEtribution in
Un i ted Feoture Sgnd i cote, I nc.
urhole or in port prohiÞited
Eigenlijk wordt er al heel vaak gesteld dat we als
instituut te weinig in staat zijn om daarin keuzes te
maken. Onlangs is dat ook door de Programma
Advies Raad (PAR) nog eens heel hard uitgesproken,
terwijl ook de technologie audit (TA) commis-
sie het speurwerk bij MEP een lappendeken noemde,
zonder opvallende synergie tussen de gebieden.
Alhoewel we constateren dat er afgelopen
jaar al veel is verbeterd in de manier waarop de
keuzes tot stand komen, lijkt het erop dat alle effort
die daar in is gestoken uiteindelijk toch weer resulteert
in een strategie van "kiezen door niet te kiezen".
De totstandkoming van het speurwerkprogramma
heeft in 1999 veel tijd en energie gekost,
maar het eindresultaat is dat iedere afdeling ongeveer
25 t 5 % interne financiering heeft gekregen,
uitgesplitst over een 19x12 matrix en een lijst met
>100 projecten, die vooral lijken voort te borduren
op het verleden. Daardoor heeft het speurwerkprogramma
in deze vorm vooral een interne waarde.
Het heeft de transparantie van het planningsproces
sterk bevorderd. Het speurwerkprogramma moet
evenwel ook een externe functie hebben: het aan
de buitenwereld duidelijk maken wat we willen/
doen/gaan bereiken.
'ffi æå
I R€.Cûi'\1,4Ë,F{D
CAHCËtLTN6
THE oTt+ãß
ff
MEPtalk april 2000
Gezien in het licht van deze analyse, hebben we
als OR het volgende statement neergelegd bij de
directie:
"Het ware wijs bij het ontwikkelen van een onder-
zoeksbeleid binnen het instituut de volgende priori-
teitsvolgorde aan te houden:
. aansluiten bij reeds aanwezige inhoudelijk
krachtige ondezoekslijnen, indien voor die lij-
nen voldoende markt aanwezig is dan wel ont-
wikkeld kan worden; de thans lopende internationale
kennis-audit kan op dit punt aanknopingspunten
opleveren.
. waar nodig aanwezige sterke onderzoekslijnen
verder uitbouwen of nieuwe markten voor be-
staande kennis ontwikkelen.
. nieuwe kennisgebieden ontwikkelen voor díe
gebieden, waar op grond van signalen van bui-
ten wordt verwacht dat daar een markt zal ont-
staan."
lnmiddels is gebleken dat de directie ons initiatief
op dit gebied positief heeft ontvangen, en in die zin
hopen we, door hierbij een actieve rol te blijven
spelen, een positieve bijdrage te kunnen leveren
aan de totstandkoming van het speurwerkprogram-
ma 2001.
F
d
Þ ê
s I
hî
ß
E
f,
ö
ë
s
I L,¡th*tÊR 14.Þ4ER.E
I1Ë GE.TË ALL TI{EËE

MEPtalk april 2000
Evaluatie ROC enquête
Algemeen: Veel genoemd: de duidelijkheid, concretere afspra-
Ðe enquête is uitdrukkelijk als anoniem en vertrou, ken, maar helaas ook relatief veel reacties als ik
welijk aangekondigd en bedoeld. Bij de verwerking
van de resultaten (waarvan er ca. 70 per e-mail
binnen kwamen en
derhalve traceerbaar)
bleek achteraf
echter dat de bepaalde
antwoorden
heel afdelingsspecifiek
waren, m.a.w
de beste correlatiefactor
bleek de koppeling
met de afdeling. Er was echter niet expliciet
gevraagd naar de afdeling (een omissie onzerzijds).
Van de respondenten waarvan de afdeling
bekend was is daarom de afdelingsherkomst
gebruikt om enige relaties te kunnen traceren.
Deze afdelingsherkomst is echter niet in onze rapportage
en gesprekken met P&O gebruikt.
Gegeneraliseerde resultaten :
1. Welke waardering heeft u voor het met u gevoerde
ROC gesprek?
1 tevreden, 2 redelljk tevreden, 3 niet ontevreden,
4 niet zo tevreden, 5 ontevreden.
Het gemiddelde ligt hier op 2,16t er zijn wel enkele
uitschieters naar 4 en 5, die zich overigens in een
zeer beperkt aantal afdelingen blijken te bevinden.
2. Welke waardering heeft u voor de verslaglegging
van het met u gevoerde ROC gesprek en het
ROC actieplan?
Het gemiddelde ligt op de 2,36; hetgeen vooral veroorzaakt
wordt door de minder positieve beoordeling
van enkelen, omdat zij het verslag nog steeds
niet binnen hebben. Er is een aantal respondenten
waarbij een lage beoordeling wordt gegeven vanwege
het uitblijven van het verslag, anderen geven
daarom hier "geen reactie". ln een enkel geval
komen er slechte waarderingen voor, omdat het
verslag volgens deze respondenten "(in eerste
instantie) geen juiste weergave was van het
gesprek".
3. Wat zijn, wat u betreft, de positieve punten van
het ROC gesprekt.o.v. de "oude" R&O gesprckken?
H ffiåM
heb ze niet kunnen ontdekken".
4. Met welke aspecten van het "nieuwe" ROC
gesprek was u minder gelukkig?
Zeer veel genoemd: de inperking van onderhandelingsruimte
en afspraken vooraf met de directie.
Verder veel opmerkingen in de trant van "oude wijn
in nieuwe zakken", en bezwaren tegen de toegenomen
afrekencultuur of vergroting van kans op
individualisme.
5. Welke suggesfies voor verbeteringen ziet u?
Veel genoemd: niet vooraf inperken. Verder behoefte
aan duidelijker functieomschrijving en afba-
kening "normaal" functioneren.
Voorbespreking cq. vooraf standpunten duidelijk
maken voorkomt verrassingen tijdens gesprek
Verslaglegging eerste opzet door medewerkers
zelf laten uitvoeren teneinde vertraging te voorko-
men.
6. Hoe was de sfeer tijdens het gesprek?
ln de regel goed, met enkele uitzonderingen, die te
maken lijken te hebben met de relatie met het afde-
lingshoofd.
7. Was er bij het maken van SMART afspraken
sprake van een onderhandeling?
Varieert sterk, soms uitdrukkelijk wel, over bepaalde
SMART afspraken, toch werd ook veel genoemd
dat de zaken op de voorhand al waren vastgelegd
in het voorgesprek, waardoor geen sprake
meer was van onderhandelen.
8. /s de salariscomponent expliciet ter sprake gekomen
in het ROCgesprek?
Overal een ja, maar de nodige toevoegingen die
vrijwel overal te maken hebben met tegenvallende
mogelijkheden.
t2

9. Zijn er daadwerkelijk afspraken gemaal

MEPtalk april 2000
Overigens bereikten ons onlangs berichten dat er
ideeën zijn om ook vanuit P&O Centraal alsnog
een ROC enquête uit te voeren. Met andere woor-
den; onze actie wordt nog eens dunnetjes overgedaan
Er:g blij zijn we hier niet mee, onze ervaring
met de wijze van vraagstelling van P&O Centraal is
helaas niet louter positief (denk maar aan de MTA).
lndien deze enquête inderdaad een ander resultaat
Opmars van RSI en TRA
Nederland telt 2,5 miljoen beeldschermwerkers.
Uit onderzoek blijkt dat 40% in min of
meerdere mate last hebben van nek, schouders,
armen, polsen en vingers. Als we dit percentage
op MEP toepassen dan betekent het
dat 150 medewerkers klachten hebben.
Op een congres over RSI werd recent opnieuw
gewaarschuwd voor onderschatting van RSl. Bij
MEP is zeker geen sprake van onderschatting al
zijn er medewerkers die er minder zwaat aan tillen.
Of er 150 medewerkers bij MEP met klachten zijn
is niet bekend maar er waren voldoende klachten
om actie te nemen. De directie heeft het advies
van het KAM-bureau voor een instituutsbrede
werkplekbeoordeling overgenomen. ln november
zijn er enkele informatiebijeenkomsten in de filmzaal
georganiseerd en kort daarop z'tjn de KAMcoördinatoren
in samenwerking met ArboNed,
begonnen aan de beoordeling van alle werkplekken.
Op dit moment is 75% van de werkplekken
beoordeeld. Het streven is om voor de zomer rond
te zijn.
Ë æå:
geeft, hadden wij het natuurlijk verkeerd. Hoe dan
ook, wij blijven voorlopig onze eigen resultaten
gebruiken om bij onze (nieuwe) P&O mensen te
proberen voor de komende sessie de nodige ver-
beteringen te bereiken,
Éþ ËËÊffi
Namens de OR,
Hans Boot
Het is niet de bedoeling dat je wacht tot de KAMcoördinator
langs komt. Heb je klachten die mogelijk
terug te voeren zijn op de inrichting van je
beeldschermwerkplek neem dan contact op met je
KAM-coördinator. Hij zal zeker tijd vrij maken en
langs komen. Voor ernstige klachten maak je uiter-
aard een afspraak met de bedrijfsarts.
De KAM-coördinator zal kijken naar: tijd die dagelijks
aan de computer wordt gewekt, geschiktheid
van de stoel, de hoogte van het bureau, plaats van
(
t

de monitor in relatie tot het (zon)licht, gebruik van
de muis. Waar nodig worden hulpmiddelen zoals
monitorsteun, documenthouder, reflectiescherm,
voetensteu n, scrol I m uis, tachometer e.d. verstrekt.
Aarzel niet!
Heb je geen last van RSI dan misschien wel van de
nieuwe beroepsziekte die FNV heeft vastgesteld:
TRA = Technology Related Anger. Vrij vertaald:
computeragressie, negatieve emoties die ontstaan
door het werken met de computer. Enkele computerergenissen
uit de TOP Tien van de FNV zijn:
. De lange duur van het opstarten van Windows;
. Het onverwacht crashen of vastlopen van Win-
dows;
..... tijdens veldwerk van medewerkers van MBT
een stroomaggregaat (dat tot overmaat van ramp
ook nog geleend was) is gestolen? Het geheel
gebeurde terwijl ze op een vuilnisbelt in Haarlem
waterstofconcentraties in grondwater aan het
meten waren. Een echte'hit-and-run-overval" met
een busje.
..... in de Apeldoornse Courant van 16 maart 2000
onder de kop "Extra uitbreiding bedrijvenpark
Noord" het volgende was te lezen: "Bouwbedrijf
Nikkels realiseert aan de Steenbokstraat zes
bedrijfsgebouwen met een gezamenlijk vloeroppervlak
van 10.000 m2. Voor drie ervan heeft het
bedrijf al huurders of kopers. Het zijn TNO, lTbedrijf
Deco en de Apeldoomse Toyota-dealet' Zo
dat u het maar weet.
ffi å,ffi
MEPtalk april 2000
. Het niet willen onthouden van de gewenste taal-
instelling bij MS-Word;
. Kopiëren/branden van CD's mislukt vaak.
lk heb eehter de indruk dat het aantal klachten bij
MEP wel meevalt. Dit danken we vooral aan het
degelijke beleid dat door MEP is gevoerd m.b.t. de
aanschaf en het onderhoud van hardware en software,
de goede instructies en de strikte afspraken
over het gebruik. Een pluim voor Leo Visser,
"lammetje" zoals hij door sommige liefkozend
wordt genoemd, en zijn computerjongens!
Hoe dan ook, werk allen mee aan een RSI- en
TRA-vrij MEP.
Albeft van Kuijk
..... "een toilet zonder water bespaart". Deze uitspraak
doet een 32-jarige projectmanager van
TNO-MEP in de Haagsche Courant van 21 maart
2000 naar aanleiding van het Wereld Water Forum
in het Congresgebouw te Den Haag.

MEPtalk april 2000
Galerie TNO
"Met het Oog op TNO" een expositie over TNO
door TNO'ers is nu in Apeldoorn te bezichtigen.
De medewerkers van TNO MEP die hier aan mee
doen zijn: Marjan Bakket Collin Bootsveld, Harry
Brouwer en Ronald Vermeeren. Aan de expositie
was ook een wedstrijd gebonden met 2 thema's:
. De factor mens in het TNO-werk en
. De factor wetenschap/techniek in het TNO-werk.
H æi&ffi
Harry Brouwer heeft met zijn foto de 2e prijs
gewonnen in de categorie B.
Deze expositie die al te zien is geweest in Delft en
Zeist, gaat eind juni naar TM-TNO Soesterberg.
1,6
Sonia S/eebos

îe TNO-ETV loop een succes
Na enkele weken van voorbereiding was donderdag
13 april de 1e ETV-loop een feit. De
organisatie had bewust gekozen voor twee ver'
schillende typen lopen. Voor de echte lopers
was er een prestatieloop over ca 8 km, terwijl er
voor de anderen een soort fun-run estafette
wasover4xl km.
Gebaseerd op ervaring met de zogenaamde Zuidpolder
loop die vele jaren achter elkaar op het
TNO-complex in Delft is gelopen, werd gekozen
voor rondjes van respectievelijk 1 km op en/of 2 km
rond het complex. Sponsors (TNO-MEP en - lndustrie,
het Business Park ETV, Boriass en de personeelsvereniging
van TNO-MEP) maakten de 1e
'H ,æålM
MEPtalk april 2000
TNO-ETV loop mogelijk. Door de loop samen te
laten vallen met een KLETS-avond was ook de
verzorging goed geregeld.
Van te voren was goed ingeschat dat het aantal
lopers voor de I km niet al te groot zouziin, en met
23 deelnemers op deze afstand was de organisatie
niet tevreden, maar ook niet ontevreden.
Nieuw voor de organisatie was de 4 x 1 km estafette
fun-run. Deze fun-run maakte deelname (=
belangrijker dan winnen?) voor elke TNO-er mogelijk.
Dat er uiteindelijk 9 teams van 4 deelnemers/sters
meededen was heel leuk.
Ter onderstreping van het wedstrijdelement had de
organisatie stiekem een haas ingehuurd om de
loop te openen. Astrid Joziasse, regionaal en lan-
\

MEPtalk april 2000
delijk bekend baan-atlete van AV-34 en dochter
van TNO-er Jan Joziasse was gevraagd dit te
doen. Om die reden had de organisatie op het 1 km
punt (in werkelijkheid 1,1 km !) een bonus van
f 50,-- gezet voor diegene die dat punt als eerste
zou passeren. Hierbij was met Astrid afgesproken
dat als zij dat zou doen (en wie anders met een tijd
van 2.08 min. op de 800 meter) die f 50,- naar de
Dierenambulance van Apeldoorn zou gaan.
Het weer zat niet mee, Nadat het de dagen daarvoor
prima was geweest, regende het's ochtends
enorm, hetgeen het I km parcours op sommige
plaatsen flink modderig maakte. Gelukkig was het
om 17.00 uur droog en waren de lopers en belangstellenden
getuige van het milieuvriendelijke startschot
van Hans Ries: in plaats van een pistool
gebruikte hij een ploffende boterhamzak.
Om 17.30 uur gingen de eerste negen estafette
lopers en de 23 prestatielopers tegelijkertijd van
start. Wat een verschillen. De serieuze lopers herkende
je eenvoudig aan hun "slank postuu/' en
"trendy orJtfit", terwijl sommige estafettelopers
meer dachten dat het een soort zeskamp was of
zoiets. Niet alleen waren de namen van de ploegen
bijzonde¡ want wat dacht je van "Sabotage en
Leugen", de ARBI's of ook wel Archi-Biblio-Managers,
Toch Nooit Optijd , de KAMetjes, en niet te
vergeten twee intemationale teams met de Spaanse
naam Guapas Encantadoras dat zoiets schijnt
te betekenen als "Charming Beautifuls"! De uitdossing
van sommigen was bijzonder, verkleed in labjassen,
of met speciaal vervaardigde T-shirts, of
met Thea/Theo-tandjes, hoe gekker hoe beter!
ffiæå
Twee teams waren wel heel bijzonder en zouden
dan ook normaal gesproken terstond door de wedstrijdleiding
zijn gediskwalificeerd. Het KAM-team
had een karretje bij zich, voozien van allerlei "J

wel heel snel vandoor ging. Voorfietser Alex keek
stomverbaasd achterom toen hij Astrid en éne
Frank Geuzebroek gezellig keuvelend met een
snelheid van >18 km/uur samen dat rondje zag
lopen. Uit de conversatie tussen beide toplopers
bleek, dat Frank vroeger de 800 m sneller had
gelopen dan Astrid ooit zou kunnen als dames
senior. Gelukkig bleek Astrid jonger en beter in
vorm dan Frank, en met een uiterste krachtsin-
spanning wist zij toch te winnen in een uitstekende
tijd van 3.34 minuten.
De gelijke start van de I km loop en de estafette
maakte het in begin niet voor alle lopers duidelijk
wie wat ging lopen en onbekendheid t.o.v. elkaar
zorgde er dan ook voor dat één van de door de
organisatie ingeschatte favorieten op de 8 km
(Sander Teeuwisse) niet goed wist of er na het
rondje van 1,1 km nog atleten voor hem liepen. Er
bleek echter nog een sterke atleet mee te doen, die
in het 1e rondje al zoveel meters pakte, dat hij al
onzichtbaar voor Sander was toen hij aan het 2e
.H ,æ.åM 19
MEPtalk april 2000
rondje rond het complex begon. Deze atleet, Stefan
van de Hark, bleek uiteindelijke te sterk voor
wie dan ook en met 1,5 minuut voorsprong kwam
hij als eerste door de finish; zijn tijd over de 8,3 km
was 31.05 minuten. Sander kwam binnen in 32.45
min. Hij werd achtervolgd door Peter Tromp, een
natuurtalent, die al maanden niet meer hardgelopen
had, maar wel 33.05 min liep, ruim voor Henk
van Deventer (33.46), die echter wel die zondag
daarop de Marathon van Rotterdam ging lopen. En
de anderen? We zullen ze niet allemaal noemen,
maar niet onvermeld mogen natuurlijk blijven de
dames, winnares Jolanda Brugman in 38.58 min.
(als 10e overall) en als goede 2e de chaufieuse
van Hans Ries, Martha v.d. Vegt, en niet te vergeten
onze echte kilometervreter en vroeger bekend
marathonloper Koos Oskam , maar ook één van
onze sponsors, Rob van Veen, directeur van het
Business park EW.
Na afloop kreeg elke deelnemer een leuke herinnering,
twee consumptiebonnen en was het nog
lang gezellig in KLETS. De winnaars van de 8,3 km
(dames en heren) kregen een wisselbeker en een
individuele prijs, terwijl het KAM-team winnaar
(hoewel??!!) van de estafette fun-race werd,
gevolgd door de ARBI's en Sabotage en Leugen.
Diverse teams kregen daarbij nog een speciale
taart, waarvan de organisatoren de dag erop ook
nog hebben genoten (dank je sabotageteam).
Al met al een geslaagd evenement, waarbij de
organisatie nu al in tweestrijd zit over volgend jaa¡
meer serieuze strijd of meer fun?

MEPtalk april 2000
De organisatie dankt de helpers: Jeroen (ook een
vrije dag genomen), Alex (voorfietser), Sasja (achterfietser
en EHBOeT), Elly (EHBOer), Jan en Rob
N. + dochter (PV), Cor en Teun (parcours), Rob A.
(fotolÇ, John T. (EPC) en Ria (Jut's betere helft),
maar ook de sponsors (Hans Ries, Rob van Veen,
Ad Heide, Chris van Hoorn, Boriass en de PV)voor
het vertrouwen in een geslaagd evenement.
Misschien tot volgend jaar ?
ffi æ&M
Jan Timmner en Joop Wtjker
De winnaar van de I km loop: Stefan van de Hafu
20

Wie is wie?
Oplossing supporters Priisvraag
Het iuiste startnummer
bij elke EST-deelnemer
Goede inzenders krijgen een thermografisch portret van zichzelf
Winnaars worden bekendgemaakt in de eerstvolgende MEP-talk
Daar komt ie dan rr¡
MEPtalk april 2000
De uitslag van de EST-supportersprijsvraag bij de 1e ETV'loop
Maar eerst nog even wat anders. Hoewel we 450
exemplaren deelname formulieren hadden laten
drukken bij een niet nader te noemen digidrukbedrijf
op het EW-complex, bleek er achteraf maar
beperkt gebruik van te zijn gemaakt.
'Ë ,æiK
De achtergronden daarvan werden ons pas geleidelijk
aan duidelijk.
Natuurlijk; bijeen aantal EW-ingezetenen was het
niet doorgekomen dat de 1e ETV-loop werd gehou-

MEPtalk april 2000
den. E-mail niet gelezen, afspraak buiten de deur, Tenslotte bleek er ook angst te zijn. Niet de gewo-
black-out, noem maar op. Sommigen voerden een ne faalangst. Maar.... de angst om ontmaskerd te
door het thuisfront opgelegde verlofdag op (We worden. Een thermogram zegt immers meer over
zouden toch naar IKEA?). Anderen moesten nog
eveLeen telefoontje plegen en vergaten prompt de
de mens achter de mens dan een gewone kleu-
renfoto. Gemoedsstemmingen als stress, heettud.hoofderij,
kille blik. Alles is haarscherp waarneem-
Allemaal herkenbare zaken. Ze worden immers baar op zo'n thermogram.
ook veelvuldig gebruikt om aan vergaderingen te Zelfs bij de enkele moedigen die wél een formulier
ontkomen?
invulden was die angst waarneembaar. Bibberige
handschriften en vergeten startnummers waren de
Veel zorgelijker is de constatering, dat velen geen
raad wisten met een leeg formulier. Wij bespeur-
standaard problemen.
den soms wantrouwen, dan weer een afwachtende
houding. Het leek wel of mensen slechts proble-
men zagen in plaats van kansen (zie ook elders in
MEP-talk). Onze collega MEPpers hadden blijkbaar
niet meer genoeg energie om zich naar buiten
te begeven, de EST-deelnemers (duidelijk herkenbaar
aan de t-shirts met het omstreden thermogram)
op te zoeken, hun startnummer te noteren
en in ruil daarvoor een uniek thermografisch portret
te ontvangen.
ffi æåffi 22
Toch was er uiteindelijk een winnaar aan te wijzen.
Bert Jansen mag zich onsterfelijk vast laten leggen.
Een afspraak wordt nog gemaakt.
EST-afette team
Janita, Leo, Ruud, Sjoerd,
Henk, Hanjeko en Roel
Hoerq,
Koen en Joosf hebben øen :usje ll
Merel Sophie Fedloine Camil
Merel is geboren op 10 Elgust(s 1999 te Hsili
5 f¿bruari ís zij bíj ons gekonren
Berf, ftÅcrjel, Koen en JoosT Rijpkemo
Prinses Sen*rixhon 33
73L4NP Âpefdoorn

Prijsvraag
Mede MEPpers, onderstaand vinden iullie een
korte beschrijving van een nieuw product dat
een spin-off is van MemstillrM. Wij gaan dat het
komende jaar ontwikkelen en zoeken nu reeds
een pakkende naam om bedriiven te interesseren.
Omdat we onze eigen ideeën niet bevredigend
vinden, schrijven we deze priisvraag uit'
HELP ONS.
De prijs is een fles goede wiin; een echt goede
naam is immers wat waard.
De jury wordt gevormd door Hans Ries, Rob Wete-
rings en Bert Jansen. Criteria voor hun beoordeling
zijn: originaliteit, lekker'bekken', liefst Engels.
(Meerdere) inzendingen (eventueel met beargu-
mentatie) voor 16 mei inleveren bij Erik Meuleman,
kamer 17-170 of via e-mail naar Meuleman.
Het gaat om een huishoudeliik apparaat dat
puuç betrouwbaar, vers water produceert. Hier-
aan worden additieven toegevoegd om een uitgebalanceerde
samenstelling te krijgen. Daarbij kan
aan persoonlijke voorkeuren tegemoet worden
gekomen: smaak, sport en gezondheid.
Mogelijke bronnen voor dit water zijn: kraanwater,
zeewater, brakwater of regenwater.
De watermoleculen uit deze bronnen worden stuk
voor stuk overgeheveld via verdamping en con-
densatie.
We mikken op grote markten voor kleinschalige
drinkwaterbereiding, zoals:
ffi ,æãM
23
Toen 1900 ... nu 2000
MEPtalk april 2000
. huishoudens met onbetrouwbaar leidingwater,
. consumenten op vakantie: zomerhuisje of cara'
van,
. consumenten op plezieriachten.
Het apparaatzal circa 20 liter per dag produceren.
De grootte is ongeveer 30x40x60 cm.
Procestechnologie

MEPtalk april 2000
..... AIbert Bleeker
Mijn naam is Albert Bleeker en sinds 1 januari 2000
werkzaam bijTNO-MEP, afdeling EM. Binnen deze
afdeling zal ik mij voor een deel bezig gaan houden
met de emissieregistratie, maar voorlopig zal de
meeste tijd opgaan aan een aantal projecten in het
kader van het zogenaamde |CP-Forests programma
van de UN/ECE. Dit laatste sluit goed aan bij
hetgeen ik bij mijn vorige werkgever heb gedaan.
Die werkgever was het Rijksinstituut voor Volksgezondheid
en Milieu te Bilthoven, waar ik ca. 6 jaar
gewerkt heb. Bij het RIVM stond mijn bureau in het
Laboratorium voor Luchtonderzoek, alwaar ik mij
voornamelijk bezig gehouden heb met het thema
'verzuring op lokale, nationale en continentale
schaal'. Na 6 jaar RIVM vond ik het tijd voor iets
anders en gelukkig kreeg ik vrij snel de gelegen-
heid om bijTNO te komen werken.
..... Jolanda Brugman
Hallo allemaal, ben ik net drie dagen in dienst krijg
ik al een e-mail met de vraag mijvoorte stellen aan
de TNO-medewerkers.
Het is niet zo dat ik hier
pas 3 dagen aan het
werk ben, want ik denk
dat sommigen mij al wel
kennen. lk loop hier namelijk
al stage vanaf
1 september.
Voor diegenen die me
nog niet kennen: lk ben
Jolanda Brugman, woon-
achtig in Loenen. lk zit in
het vierde jaar van het
æ ,ffiå 24
Voor de rest nog wat persoonlijke details (voor wie
daar in geÏnteresseerd is): ik ben 33 jaar, sinds
1994 getrouwd met Sietske, 3 kinderen: Myrthe,
Sybren en Jochem (resp. 2,5 jaar en 2 x 10 mnd)
en woonachtig in Putten. Sinds de geboorte van de
kinderen ben ik vergeten wat mijn hobby's zoal
zijn. Tegen de tijd dalze uit de luiers z¡nzal ik eens
gaan nadenken waar ik mijn vrije tijd ook al weer
mee vulde.
MLO. Vanaf september loop ik hier stage bij MA,
Organische Chemie. lk kreeg de kans om hier te
komen werken en aangezien ik het werk en de
werksfeer leuk vind heb ik die kans gepakt. Vanaf
I april ben ik echt in dienst gekomen en werk ik voor
M&M (asbestondezoek) en Organische Chemie.
ln mijn vrije tijd houd ik mij bezig met voetbal.
Zowel voor de buis als fanatiek op zondag op het
voetbalveld van de plaatselijke voetbalclub v.v.
Loenermark. Voordat ik zondags het voetbalveld
op ren ben ik's nachts met vrienden nog te vinden
in de discotheek (niet plaatselijk). Verder houd ik
van warme zomervakanties in het zuiden. De bijgaande
foto is dan ook in Frankrijk gemaakt tijdens
het duiken.

..... Sonja Sleebos
Volgend jaar 25 jaar bij TNO! Een kwart eeuw Omdat ik zoveel
alweer en nog steeds erg naar mijn zin. SindsJ verschillende sporjanuari
dus nu ook een "MEPper".
ten beoefen, ben ik
nergens echt goed
in. lk doe het vooral
voor de lol en mijn
I k ben coördi nator receptie/telefoonce ntrale. Daarnaast
coördineer ik ook kunstzaken. ln Apeldoorn
vezorg ik, samen met de leden van de kunstcommissie
de wisselende exposities in de galerie en de
kunst op de gangen. Verder verzorg ik de kunst
ook op het Centraal Kantoor in Delft. En bij het
FEL, TM, WT en NITG (Delft, Utrecht en Zwolle).
Voor F&F heb ik 5 jaar in de OR gezeten, waarvan
1 jaar in de COR. Een drukke, maat zeer leezame
en leuke periode. Kan ik iedereen aanraden te
doen. Vanuit de VGWM commissie waar ik toen
voozitter van was, is de bedrijfsfitness gestart.
Behalve van kunst hou ik ook van sport. Skiën is
een van mijn favoriete sporten, net zoals schaatsen
op natuurijs. Maar ja, helaas kan dat niet zo
vaak. Gelukkig heb ik nu ook skeelers. Hardlopen
doe ik ook graag. Twee keer per jaar een halve
marathon en natuurlijk de beroemde Apeldoornse
Midwinter (de mini 18,5 km).
Verder ga ik graag naar de Ardennen om daar te
wandelen, mountainbiken, klimmen en abseilen.
..... Coosje Wesselink
ln december 1990 kwam ik in dienst van TNO als
directiesecretaresse bij het lnstituut voor Productie
en Logistiek, IPL-TNO. Toen al waren er besprekingen
gaande om te fuseren met het Kunststofien
en Rubber lnstituut, reden waarom ik in november
1992 naar Delft vertrok om daar bij het KRI als
directiesecretaresse te gaan werken en kwartiermaker
te zijn voor de andere IPL-ers. Maar het
kwartiermaken lukte mij zélf niet: net een huis
gekocht in Apeldoorn kon ik niet wennen aan het
doordeweekse kamerleven in Delft en de weekenden
in Apeldoom. lk kon dus kiezen uit of in Delft
gaan wonen, of werk trachten te vinden meer in de
buurt van Apeldoom. Hetgeen lukte medio 1993: ik
ging werken voor de directeur van het lnstituut voor
Toxicologie en Voeding (ITV-TNO) te Zeist.
ffi ,æå
conditie. Wel ben ik
erg trots op mÜn
prestatie van zomer
1996, toen ik de
Mont Blanc beklom-
men heb!
Ben dol op reizen
vooral sportieve va-
MEPtalk april 2000
kanties met veel natuur en cultuur. Dit jaar staat er
een Himalaya trekking in Nepalop het programma.
Elk jaar organiseer ik ook de "Harfocht"een weekend
wandelen in de Harz voor TNO'ers. Maar in
Nederland geniet ik ook uitbundig van het Pieterpad.
Elke 2 maanden loop ik samen met 2 colle'
ga's een weekend dit beroemde pad.
Sinds kort zit ik ook in de MEPtalk-redactie.
Als ik tijd heb kom ik ook graag in de "Klets"
See you there!?
Niet lang daarna werd de hoofdgroep Voeding
opgeheven en ging lW op in TNO Voeding, en
werd ik bij dit instituut directiesecretaresse. Zes en
half jaar reed ik op en neer tussen Apeldoorn en
Zeist (in totaal zo'n 200.000 km!) en zag hoe het
verkeer toenam. Reed ik eind 1993 nog in een uur
naar Zeist, eind 1999 duurde de rit van bijna 60 km
al zo'n anderhalf uur. 'Hoevelaken' liep meer en
meer vast, en ook de 7 alternatieve routes werden
door anderen ontdekt, Dus ook voor mijn werk in
Zeist, een baan in een gestaag groeiend instituut
(zo'n 500 medewerkers eind 1993, 750 vaste
medewerkers eind 1999) die mij geen dag verveeld
heeft, moest ik weer de beslissing nemen: verhuizen
of een andere baan met weer nieuwe uitdagin'
gen. Het moge duidelijk zijn wat de keuze was: vol

MEPtalk april 2000
goede moed starfte ik 17 januar¡ j,l. bü MEP, waar
ik veel oude bekenden ontmoette: ex-collega's van
lPL, ex-collega's van Voeding en zelfs MEPpers,
waarmee ik destijds bedrijfsfitness volgde.
Waren er in Zeist continu verbouwingen en was er
vaak hoge werkdruk, ook hier werd mij de stressbestendigheidstest
afgenomen: de eerste werkdag
een MT-vergadering van ruim vier uur, de tweede
week een bouwkundige aanpassing aan de werk-
ruimte waar ik toen zat en een week later een verhuizing
naar en ander kantoor (14-111).
lnmiddels heb ik 12 werkweken bij MEP erop zitten.
Ben al op de fiets naar mijn werk gekomen (de
eerlijkheid gebiedt te zeggen slechts drie keer),
sport ik weer twee tot drie maal in de week en heb
ik meer tijd voor mijn andere 'werk': treasurer van
European Management Assistants Nederland. Dit
treasurer-ship houdt o.a. in dat ik de afgelopen tijd
geworsteld heb met de winst- en verliesrekening,
de balans en het budget. Maar het houdt ook in dat
ik medeorganisator ben van seminars (zoals in
februari in The Grand in Amsterdam het evenement
Meet'the Managers!", met als thema'werken
is topsport', met sprekers als Harm Kuipers (hoogleraar
bewegingswetenschappen, ex-topsporter),
Sjef Kroon (dir. KPMG), Dirk Jan Klein Hesselink
(TNO Arbeid) en Victor Deconinck, W-journalist),
en tijdens'meetings'en conferenties in Europa veel
buitenlandse collega's ontmoet: zeer stimulerend.
Ook kom ik nu ik weer in Apeldoorn werk weer op
trjd op mijn ltaliaanse les, ik kan de lessen zelfs
voorbereiden en lezen over de architect Palladio,
over Rome of 'la bella vità'.
..... Manuela Grank
Hello, l'd like to introduce myself to all at TNO-MEP
... better late than never.
My name is Manuela Crank and I herald from Syd-
ney, Australia. I have a one year contract to work in
the Chemical Engineering Department. The technology
I am investigating is a hybrid of electroche-
mistry and membrane filtration, with an ion exchange
resin as the extra ingredient to facilitate the
removal of heavy metals from dilute waste streams.
Forthose in the know, you could call it a Dow-
,Ë æiå
Coosje links en dochter rechts
Nu ik al ingewerkt ben en mijn weg in mijn kantoor,
het archief en op de gang gevonden heb, zal ik
mijn 'werktenein'verleggen en zo nu en dan eens
een 'rondje instituut' doen. lk hoop jullie dan beter
te leren kennen, zodat we makkelijk met elkaar
kunnen communiceren. Tot gauw.
ex boterham met Nafion brood met een inpakken
van elektrochemie. Obviously I haven't progressed
too well yet with my studies of the Dutch language.
My work at TNO is of a very different nature to my
last engineering job in Sydney, which was as a Projects
Engineer for Colgate-Palmolive Australia,
where I worked in the liquid detergent manufacturing
division from 1994-97. I have a bachelor of
Chemical Engineering from the University of New
26

lf it's not already obvious, I really like to travel. A
few years ago, after completing university studies,
I trekked in Nepal for three months and traveled
through lndia. This was a good way to untangle the
knots after too much cramming for engineering
exams; also it made me realise that there's a lot
more to the world than what they show on TV. Last
summer I travelled through Russia and Northern
Scandinavia. I didn't see darkness for over two
months, and not having any clock with me, n"O tl,:
Manuela with Rakim, manager of the Maseru Youth Hostel, celebnting
my anival in the capital city of Lesotho after cycl¡ng
thtough the south of the 'mountain kingdom'
MEPtalk april 2000
South Wales (in Sydney) where I studied from odd experience on several occasions of not kno-
1989-93.
wing whether it was 3am or breakfast time. I think
I'm still recovering from this experience, as I am
Before arriving in the Netherlands I traveled in the from my first experience of a Dutch winter (l know,
outhern part of Africa for a year-cycling through ìt wasn't aREAL winter)
some countries (Lesotho, Malawi, parts of Zimbabwe,
Madagascar and Tanzania) and dragging my Other favourite interests and activities include
bicycle with me on various overcrowded buses the bushwalking, snorkelling, camping, kayaking and
rest of the way to Kenya.
canyoning, the 'down under' version of mountain
climbing where you start at the top and go down,
h
æ, ,ffi
2|
then scrabble up a steep hill at the other end of the
gorge with the least possible number of wounds.
Here in the Netherlands I occasionally lust after the
third dimension (height) but for now l'll have to
make do with the first and second, and drink away
the fourth (time) in various bruin cafes, listening to
jokes about the Belgians whilst drinking their beer.
ln Sydney I was a keen cyclist, despite the bad traffic
and crazed drivers. Before I leftAustralia I did a
bicycle mechanic's course and worked in a bike
shop, which enabled me to come to the realisation
that I am at best a B-Grade mechanic. I also had
the rather scary experience of having to justify my
actions in a court of law after painting bicycle sym-
bols on the road, which I did as a protest over Syd-
ney's lack of bicycle paths. So I can honestly say
I really love the Dutch cycling culture and the
infrastructure and driver awareness that goes with
it. Speaking of things Dutch, I've also sampled ice
skating and I think it's a buzz to glide around the ijs-
baan, marveling at the speeds attained by those in
the 'inner circle'who I imagine must be training for
the next Elfstedentocht.
At present I am living in Utrecht, and commute daily
to Apeldoorn by train, a journey usually spent
daydreaming, peering through morning fog at the
Dutch countryside, and doing my best to read up
on current affairs courtesy of The Metro.

MEPtalk april 2000
Buitenlandse gasten bij lV
..... Tuhin
Hello, I am Tuhin from lndia. I am here in TNO for
a few months, on the invitation of TNO, for a training
in " Software Development". I am a Chemical
Engineer by training, and I work for KLG-TNO Safety
Technology Ltd, New Delhi, a Joint Venture
Company with TNO.
..... Àngels Nolis Vergés
Hello, I am Àngels Nolis Vergés and I am Europe-
an, Spanish, Catalan and Tianenca. lwas bom in a
small village called ïana. lt is really near Barcelona
but when I was a child it seemed very far away
and I almost never went to the big city.
All of my family history is in Tiana. My great grandfather
lived there and also my grandfather, my
father and now me. The half of the people in Tana
are my family and the other half are my friends
and they know me since I was a baby. I studied there
my primary and secondary school. ln that time,
Tiana was all my world and my universe, all my life
was there.
ffi ffiåffi 2A
ln de Afdeling lndustriële Vei.
ligheid wordt regelmatig in het
buitenland gewerkt, zowel binnen
als buiten Europa. Dat
mag bekend worden verondersteld.
Maar dat we ook met
onze collega's internationaliseren,
blt1kt uit het onderstaande
introductierondje van
Tuhin (uit lndia) links, Àngels
(uit Spanje) midden, Stelios
(uit Griekenland) rechts.
I am interested in various sports and games, parti-
cularly football and hockey, and I love to watch these
games on TV.
I am also interested in music.
When I was 17 years old I decided to go to study to
Barcelona. The big city was waiting for me. lt was
a big change in my live and I started to explore a
city which is full of life, culture, art and people, all
kind of people. lt was my first step in the long way
of the life. And then, I started my university, Chemical
Engineer in the "lnstitut Químic de Sarrià".
What I can say about my university's years? Only
that they were great, 6 years of hard study but also
I enjoyed a lot each second of those years. But last
year, one day I realised that my life was becoming
slowly a routine. Of course, I was very happy, I
have very good friends and a fantastic family but
every day more or less was the same. Neither Bar

celona or my univers¡ty could offer me something
new, and I decided that my life needed another big
change.
But;What? This was the question. Andlhe answer
was to go to carry out my "tesis" abroad. My
teacher ofiered me to go to TNO in Netherlands,
and some day (l don't remember exactly when) I
signed all the papers. Suddenly everything was
arranged, and then the nervous appeared. lf I want
to be honest, I was very afraid. Howeve¡ now I am
very happy to have decided to come here, I enjoyed
a lot and I am still enjoying a lot my time here.
Of course, there are bad moments, but the good
moments are much more often. I am working in the
.... Stelios Loupasis
I come from Greece and I am a mechanical engi-
neer with a postgraduate degree in environmental
management. Since September last year I am col-
laborating with the lndustrial Safety Department in
the framework of the SMMARTEN project. The
project aims to assist small and medium enterpri-
ln dienst
M.M.R. Feijen-Jeurissen
R.H. Berends
R.W.A. Oorschot
A.G. Bakker
,ffi æ&
01-03-00
06-03-00
01-04-00
10-04-00
PA
TC
MA
ER
29
MEPtalk april 2000
industrial safety department in TNO Apeldoorn and
my project is about runaway reactions, more specific,
vent area size for the case of the thermal
runaway reactions. This subject is really interesting
and nowadays relatively new-l never but never
would change my choice.
Now my project is almost finished and I want to go
back to Barcelona. I am sure that I will appreciate
much more the simple things that in the past I
thought they were just a routine.
And after that, who knows?, my future is completely
unknown but that's the life.
New changes or new routine.....
ses with the implementation of safety management
systems,
I am looking forward to visiting a little bit more of
the Netherlands in the months to come.
Uit dienst
J.P. Vreugd
A. van Kuijk
J. Oskam
G.J. Runia
Chr.J. van Hoorn
R.J.G. van Hedel
S.B. van den Hark
16-03-00 DsUcomp.fac.
01-04-00 KAM
01-04-00 MBT
01-04-00 MBT
01-04-00 DsVBP-EW
01-05-00 RG
01-05-00 MBT

MEPtalk april 2000
ln deze MEPtalk beschrijft Hans Ries elders zijn
beeld van het instituut na 5 maanden MEP. ln
het artikel stel hij zichzelf en de MEPpers een
aantal vragen. De MEPtalk-redactie selecteerde
onderstaande stelling en vroeg diverse MEPpers
te reageren en te komen met (constructieve
!) suggesties.
"...... Binnen TNO-MEP lekt te veel energie weg
door niet echt ter zake doende of te veel naar binnengerichte
activiteiten, door wantrouwen of een
afwachtende houding, door slechts de problemen
te zien in plaats van de kansen en de oorzaak van
de problemen te veel elders te zoeken in plaats
van bij jezelf ......"
a
lk kan een heel eind meegaan met de stelling,
alleen krijg ik het gevoel dat de 'schuld' van het
gesignaleerde probleem weer bij, in dit geval mij,
wordt neergelegd. Als eenieder zou gaan doen wat
hem of haar goed dunkt, dan wordt het natuurlijk
een chaos. Eenieder heeft zijn eigen beperkte verantwoordelijkheid.
lk kan niet op de stoel van de
coördinator, afdelingshoofd en/of directeur gaan
zitten. De afwachtende houding en intern gemopper
is een feit, maar m.i. zit'm de kneep in duide-
lijkheid van taken.
a
lk denk dat de stelling waar is. lk geloof alleen dat
die houding niet op zichzell staat. Er zijn m.i. dus
goede, gegronde redenen om deze houding aan te
nemen. Het zal het management sieren als zij bij
haar medewerkers te rade gaat wat die redenen
ffi ffiåK c0
zijn, om vervolgens hierop constructief in te spelen.
Binnen de organisatie van MEP zijn voldoende
mensen die hieraan willen meewerken en in netwerkverband
een positieve impuls willen geven.
Succes ermee.
a
Veel energie gaat verloren aan het configureren
van PC's en het lezen (laat staan beantwoorden)
van emails die voor klein aantal personen bestemd
zijn, maar TNO(MEP)breed verstuurd worden.
a
lk ben het volmondig eens met de stelling. Een
oplossing om minder energie te verspillen is m.i.
onszelf af te vragen waarom bepaalde dingen niet
gebeuren zoals het zou moeten of kunnen en ver-
volgens vooral wat je daar zell aan kunt doen.
Wat je zelf kunt is vaak niet 'alles oplossend' maar
je krijgt er wel de kar mee in beweging. ls de kar
eenmaal op gang dan worden ook oplossingen
gevonden voor andere zaken waardoor deze
steeds sneller gaat rijden.
M.a.w. niet wachten tot je het probleem geheel
kunt oplossen (of erger nog: anderen dat voor je
doen) maar aan de gang gaan met wat je zelf wel
kunt doen en dan blijkt meestal dat je gaande weg
ook tot een totaal oplossing kunt komen, al of niet
samen met anderen.
a
Op de vraag waar gaat de meeste energie aan verloren
is mijn stelling dat het niet nakomen van

afspraken door anderen mij de meeste niet-nuttige
energie kost. Verder moet nog wel eens energie
worden gestoken om zaken recht te zetten. Een
betere communicatie vooraf had wat kunnen
besparen.
a
Een prikkelende stelling van Hans Ries, gebaseerd
op de juiste observatie dat er veel niet ter zake
doende activiteiten plaatsvinden bij MEP. Echter zit
het venijn zoals gewoonlijk in de staart (en tussen
de regels): het verwijt dat de oorzaak hiervan op de
werlcvloer ligt. Afgezien van het feit dat de organisatie
TNO de werknemer bezighoudt met zinloze
zaken zoals rapportages die door niemand worden
gelezen, is er een organisatiestructuur in het leven
geroepen die het door Hans Ries gehekelde gedrag
bevordert. TNO-MEP is een samenstel geworden
van eenmansbedrijfies, waarbij de enkeling persoonlijk
wordt afgerekend op het binnenhalen van
werk en een directpercentage van omstreeks 90%.
ledereen is dus bezig met het in stand houden van
het eigen bedrijfle en inderdaad: dat levert naar binnengerichte
activiteiten, wantrouwen, een afwachtende
houding, etc. Als het management nu in plaats
van te roepen 'le hebt maar een directpercentage
van 85%, zou je niet eens wat meer direct werk binnenhalen",
zelf eens voor het binnenhalen van werk
zou zorgen (en niet alleen de zg. randvoorwaarden
hiervoor zou scheppen), zou het aanmerkelijk beter
gaan met MEP. De oozaak van het ontbreken van
werk bij de werkvloer leggen, is een zwaktebod.
ffi æåM
MEPtalk april 2000
Beste collega's, op mijn laatste werkdag bij TNO
kon ik het toch niet laten om nog even te reageren
op de stelling van Hans Ries in MEPtalk. Zoals jul-
lie weten heb ik per 1 mei een functie aanvaard bij
DtVAdviesgroep- Na :lOjaarJNO ben ik van overtuigd
dat MEP een club is met veel potentie. Maar
iets wat me met name de laatste jaren stoorde is
dat we te veel met ons zelf bezig zijn en daarnaast
elkaar op alle manieren weten bezig te houden met
als gevolg dat we kansen in de markt laten liggen.
Vorig jaar heb ik in MEPtalk een stukje geschreven
over "Contract-research by Gehaktbal". De kern
van dat verhaal was hoe organiseer je het toeval
en daarmee de marktgerichte innovatie-projecten.
Een van de knelpunten binnen MEP is naar mijn
mening dat we veel te doelgericht te werk willen
gaan. We zijn razend druk met het maken van
beleidsplannen, strategische plannen, visie, kwaliteitsmanagement,
procedures, taken, notities, etc,
etc. ledereen wil zich overal mee bemoeien (zoals
de laatste reorganisatie van RG/PT/EST met allerlei
interne notities). "Als de organisatie maar de
juiste pasvorm weet te bereiken met betrekking tot
strategie, structuur, management, kwaliteitsystemen,
etc, etc, dan komt het wel goed met het resultaat
(???)". Toch weten we dat die GeMcDonaldiseerde
organisaties niet echt leren en dat dat ijdele
hoop is (maar hoop doet leven!),
\
IFÞ
{
Maar waar is het gesprek gebleven tijdens het nuttigen
van de gehaktbal. ln de kantine (van bedrijven)
komen de echte verhalen pas boven tafel.
DAAR moet je alert zijn op die spaarzame zwakke
signalen. ln de kantine van bedrijven hoor je tips
voor je lopende projecten en ideeën voor nieuwe
projecten. DAT is "Contract-research by Gehaktbal"
en (voor het management-team) "Management
by Gehaktbal".

MEPtalk april 2000
Met z'n allen zouden we moeten weten hoe de . licht uitdoen tijdens lange afwezigheid (vergade-
markt in elkaar zil. Maar tegen de tijd dat we onze ring). Vroeger (15 jaar geleden) kostte het star-
stategieplannen klaar hebben, is de omgeving al ten van een Tl-lamp hetzelfde als 20 minuten
weer veranderd. lk zou dan ook aan iedereen (ook laten branden. lk durf te wedden dat het omslag-
aan het managementteam!) willen aanbevelen: punt tegenwoordig korter is.
hou nu eens op met dat interne gezeur, trek er op zuurkasten uitzetten die niet worden gebruikt.
uit, praat met de markt en grijp je kans!
Op deze plaats wil ik naast deze kritische reactie
iedereen nogmaals bedanken voor de fijne tijd die
ik bij TNO heb gehad. En om een tegen-reactie
voor te zijn: ik ben er van bewust dat het gras bij
mijn nieuwe werkgever niet groener zal dan hier.
Het ga jullie goed!
a
Rudi van Hedel
Een paar kleine effecten:
. rokers die ramen openzetten (waardoor boven-
dien de rook het gebouw intrekt i.p.v. naar buiten).
Zelf trekken ze tegen de kou een dikke trui
aan.
tftlta.-ttaalar.)al
.Ë æå g2
zuurkasten sluiten als er niet in gewerkt wordt.
a
Beste MEPtalk-ers, we houden ons inderdaad
teveel met intern gerichte zaken bezig. Maar dat
zijn dan wel voor een heel groot deel zaken (lees
vragen en templates e.d.) die ons van bovenaf (de
directie) worden opgelegd. Laten we niet meer
interne stukken produceren dan waar we zelf voordeel
bij hebben. Dan kunnen we de rest van onze
tijd besteden aan het binnenhalen en uitvoeren van
projecten.
a
Meer reacties op deze forumstelling in het volgende
nummer.

Voorspellende gave ??
Een paar weken geleden zegt Joop Pisa: "we heb-
ben dit jaar al heel wat mutaties van het adressensysteem
goedgekeurd, het zou me niet verbazen
als we op een totaal van 4000 staan".
Vervolgens opent Joop het mutatie-overzicht en, je
gelooft het misschien niet maar de teller staat
exact op 4000! Een goede aanleiding om Joop, als
grootste 'mutator', te trakteren op een gróte saucijs.
Op dit moment is het aantal mutaties al ruim
boven de 5000, bij een totaal aan relaties van ca.
12000.
ln de afgelopen maanden is het MEP Relatie
Adressen Systeem weer uitgebreid met een aantal
functies. Zo is het nu voor de gebruikers mogelijk
om 'oormerken' (bepaalde adressen worden door
de secretariaten voozien van een persoonlijk oor-
',W ,æg
MEPtalk april 2000
merk gerelateerd aan een medewerker of aan een
onderwerp) uit te wisselen. Ook is het nu mogelijk
om het héle bestand, maar ook groepen adressen
voozien van één of méér oormerken, te exporteren
naar Excel. ln Excel kan je de gegevens op de
gewenste manier rangschikken.
Het is allemaal even vlot gezegd, maar er ging heel
wat tijd aan vooraf van ontwerpen (Jos Keuter) en
testen (Joop en Sieta).
Het laatste 'losse' bestand is nu ook opgenomen
met de zeer gewaardeerde hulp van Dorien Bolt.
Tot zover het laatste nieuws van het adressenfront,
groetjes en tot het volgende 'nieuws'.
\!'e zijn heel bli.i met cle geboorle van
onze dochter en mijn zusje
Jitske I,no Geerln¡ido
Apeldoorn l0 maart 2000
Tom en Jorrit Bosma
Ánja Sinke
Zandloperv'v'eg 9
7314 JW Àpeldotrrn
Tel. 055 3550108
e-mail sinkc.tx¡sma@planet.nl
flezoek vinden we gezeìlig, Arja en Jitske slapen van 12.3t)-l 4 30
Sieta van Rede
q,
J vl
.t
Þ"

MEPtalk april 2000
Wie het doel voor ogen houdt, zal de weg erheen
niet verliezen
Niet eerder lag er in de nog jonge MEPtalk
geschiedenis zo weinig tijd tussen het iemand
om een interview vragen en het houden. Om
precies te zijn de tijd die een drankenautomaat
nodig heeft voor het afleveren van twee koppen
koffie en een kop thee. Van vragen voorbereiden
kwam derhalve niets terecht. Een journalistieke
doodzonde? Voor'interview-slachtoffer'
Leon Kok was dit geen enkel probleem.
Hoe het allemaal begon was voldoende voor
een |CT-college van bijna twee uren. Bijgaand
de topics.
ICT-manager
Voor de publicatie-bordenspellers of I ntranet-surfers
zal het wel duidelijk zijn, MEP beschikt sinds
kort (weer) over een heuse (deeltijd) ICT-manager.
Wat doet nu eigenlijk een |CT-manager? Z¡n prrmaire
taak is om de ICT middelen optimaal af te
stemmen op de behoefte van de gebruiker. Daarbij
moet de |CT-manager in staat zijn de organisatorische
behoeften, met de gegeven randvoorwaarden,
te spiegelen aan de actuele marktontwikkelingen.
Praten, uitzoeken, overleggen en aansturen
zijn Leon's belangrijkste taken. De techniek, programmeren
en aanpassen van bestaande tools,
vergt de resterende 20o/o van zijn één dag per
week. Zo ontwikkelde hij een demo voor een MEPe-commerce
site. Leon is ingehuurd om te innove-
ren.
,.S, ,æå 34
Beheren en innoveren
Het ontwikkelen van MAIS (MEP's acquisitie-contactensysteem)
was de aanleiding om Leon Kok,
directeur bij het Nieuwegeinse interfacing communication
& technology bedrijf Panthera, in te huren.
Eenmaal binnen, werd het al snel duidelijk dat het
niet bij MAIS zou blijven. Gaandeweg de ontwikkeling
van deze software werden er vragen gesteld
over het beleid ten aanzien van het beheer van
databases. Daarbij bleek eigenlijk dat er geen duidelijke
visie ten aanzien van ICT aanwezig was; er
was geen kapstok waaraan de gewenste ICT activiteiten
konden worden opgehangen. Bovendien
bleek dat de afdeling computerfaciliteiten door
overbelasting al helemaal niet meer aan innovatiezaken
toekwam. ln de optiek van Leon staan
beheer en innovatie ook tegenover elkaar; een
pure beheerder heeft geen direct belang bij vernieuwing,
die zin beheerstaken waarschijnlijk
alleen maar moeilijker maakt. Om die reden is
beheer en innovatie van ICT nu ook expliciet uit
elkaar gehaald. Leo Visser voert de beheerstaken
uit, Leon Kok neemt de innovatie en ontwikkeling
voor zijn rekening.
MEP's |GT-visie
Leon Kok rapporteert aan de adjunct-directeur
(vacature) die ICT in portefeuille heeft. Waarom?
Omdat ICT van strategische betekenis is. Momen-

M EP-projecten. Vooralsnog verkeert de M EP-l CTvisie
in 'statu nascendi'. Het ontwikkelen en
opschrijven van de visie is een belangrijke taak
voor de |CT-manager. Het is in de optiek van Leon
belangrijk dat je eerst een visie neerlegt, dan een
strategie bepaalt en vervolgens een uitvoeringsplan
opstelt. Daarbij zalje op alle drie niveau's duidelijke
uitspraken moeten doen en vooral duidelijk,
in de lijn van die uitspraken moeten
managen. Filosofisch gesteld: "Wie het
doel voor ogen houdt, zal de weg
erheen niet verliezen".
Op onze vraag of een deeltijd
en externe ICT manager
dan wel zo'n logische
keuze is,
stelt Leon dat
hij door zijn
connecties
bij andere bedrijven
juist continue
gevoed wordt
met nieuwe kennis en
ervaringen. "Een ICT manager
in het eigen bedrijf roest
al snel vast in het bedrijf en blijkt
in de praktijk onvoldoende in staat de
snel veranderende ontwikkelingen te
volgen" aldus Leon.
Geïntegreerde desktop
Als voorbeeld van nieuwe ontwikkelingen noemt hij
bijvoorbeeld de geintegreerde desktop zoals die bij
een aantal innovatieve bedrijven nu ingevoerd
wordt. Dergelijke systemen, gebaseerd op webtechnologie,
zijn in staat om onder één universele
(zeer gebruiksvriendelijke) interface allerlei infor-
matie op afroep aan de gebruikers aan te bieden.
Als je een brief wilt maken start je niet Word, maar
geef je het systeem aan wat je van plan bent. De
benodigde vaardigheden voor de gebruiker nemen
daarbij af, terwijl de inzichten (die door de pro-
MEPtalk april2000
teel is Jan Kiewiet zijn aanspreekpunt. Basis voor grammatuur uit de data worden gedestilleerd) toe-
de |CT-taken binnen MEP is de |CT-visie, Deze nemen. De behoefte aan dit soort systemen hangt
visie geeft antwoord op de vragen: hoe gaat MEP samen met de veranderende trend in de organisa-
haar automatisering benutten, hoe wordt de bintie: er wordt veel sneller van personeel gewisseld,
nen-en buitenlandse markt benaderd? De visie waartoe een lage leercurve en een hoge gebruiksvormt
tevens een belangrijke kapstok voor de vriendelijkheid van de programmatuur noodzakelijk
is. Bovendien is er een behoefte aan lokatieonafhankelijk
en tijdsonafhankelijk werken (bijv. telewerken)
waartoe webtechnologie een uitkomst
biedt.
i& ,æ&iffi 35
Een beetie privé
Tjdens zijn betogen maakt Leon Kok veelvuldig
gebruik van een white board,
Ooit was hij biologie leraar en ging
in die tijd een eeuwige verbintenis
met het schoolbord aan,
ook al vonden zijn leermeesters
zijn bordgebruikallerbelabberdst.
Naast
zin Panthera-taken
is
Leon Kok eigenaar
van een
Utrechtse vechtsport-
school. Verder is hij regelmatig
als duiker onder het
wateroppervlak te vinden. De
'emotioneel in elkaar zittende' Leon
Kok vindt het werken met mensen één
van zijn belangrijkste bezigheden, want
computers zijn niet zo leuk en de techniek is
er voor de mens en niet andersom.
KPI's
Leon Kok mag graag een 'boom opzetten'over hoe
je een organisatie managed. Hij vertelt over de
gedaante verwisseling van een strak van bovenaf
geleid Panthera naar een organisatie waarbij de
medewerker-klant-relatie centraal staat en het
management 'slechts' faciliteert. Momenteel
besteedt hij 80% van zijn tijd aan klanten, 15%
research en 5% aan het "managen" van Panthera.
Het is z'n stellige overtuiging dat als de organisatie
goed is voor de medewerkers het omgekeerde ook
het geval is. Trots zijn op je toko is essentieel. Het
delen van kennis is dan geen probleem. lmmers
wat goed is voor'mij' is ook goed voor de organi

MEPtalk april 2000
satie. Dit zogenaamde profijtbeginsel (in belang van 'digitale' bezoeken de (potentiële buitenland-
van zowel de mensen als de organisatie) is wat
Leon betreft een belangrijk managementprincipe.
se) markt worden verkend.
Alleen als je dit dan ook werkelijk uitdraagt heb je lntroductie Office 2000
gemotiveerde medewerkers, die zich verbonden Een duidelijk technisch (tussendoor) klusje van
voelen met de organisatie.
Leon Kok is het op korte termijn oplossen van de
Ofüce compatibiliteitsperikelen. Achter de scher-
Nadat we Leon even prikkelden door het woord men wordt hard gewerkt om de 'roll out' van de
SAP te laten vallen stelt hij dat het voor het aan- overgang van Office95 naar Ofüce2000 medio dit
sturen van een organisatie belangrijk is om een jaar mogelijk te maken. ln samenspraak met de
beperkt aantal "Key Performance lndicators" technici (Diensten) en een gebruikersgroep wordt
(KPl's) te definiëren, en alleen dat te meten wat het installatietraject verkend en getest. Overigens
is de |CT-manager, in de optiek van Leon, niet
noodzakelijk is. De ervaring leert dat de meeste
managers sturen op minder dan 10
KPI's. Vervolgens moet je met
je ICT middelen zorgen dat
je basisdata zodanig
georganiseerd zijn dat
die basis KPI's makkelijk
en goed afgeleid
kunnen worden.
IGT geen doel
Niet verrassend is dat
Leon Kok ICT een middel
en geen doel noemt
en vaststelt dat ICT zich
vaak niet zichtbaar terugverdient.
Hij noemt de verborgen kosten
voor de conversie van Ofüce-bestanden. Een principieel
probleem van innoveren is dat je vooraf niet
hard kunt maken wat het economisch gewin zal
zijn. Pilotprojecten kunnen daarbij helpen. De
recentelijk gebouwde e-commerce demo site is er
een voorbeeld van. Het biedt de mogelijkheid om
kennis en vaardigheden op te doen. Het dwingt je
om na te denken over de vraag: hoe willen we in de
markt staan? Niet in de laatste plaats kan op basis
ffiæå 36
alleen verantwoordelijk voor de keuze
van de technologische oplossing,
maar ook voor de
implementatie, het draagvlak
voor de oplossing
en de ondersteuning
van de gebruikers.
Voor de implementatie
van de oplossing
zal je moeten komen
met goede argumenten,
zodat de gebruiker
ervan overtuigd is dat de
oplossing niet alleen goed is
voor de organisatie, maar ook
j:::i;.:::n:t:.: voor hgm_ of haarzelf,
lntussen wordt al nagedacht over de volgende
stap: de vervanging van Windows9S. Het zal dut-
delijk zijn dat het vervangen van een operating sys-
tem een veel langere aanloop vergt dan van Office
software. De berichtgeving daarover en andere
IOT-zaken zullen een plaats krijgen in een nog op
te zetten ICT communicatie kanaal.
Hans Boot en Ko den Boeft

MEPtalk april 2000
Van TNO Shared Values naar een MEP Mission
Statem ent ??
Laat ik deze keer eens beginnen met het praktiseren
van enige zelfreflectie. lk heb van verschillen-
de kanten het vervüijt gekregen dat die stukjes in de
MEPtalk nou niet bepaald constructief zijn, en derhalve
juist zouden bijdragen aan een gevoel van
onvrede. Simpel gesteld, dat "sarcasme, gekanker
en gemopper" werken contraproductief en komen
het instituut niet ten goede.
Onlangs heb ik bij het afscheid van Albert van
Kuijk, alle IMET-ltems, Medeklinkers en MEPtalk's
weer eens doorgepluisd en dan kom je dus ook je
eigen schrijfsels weer tegen. lnderdaad valt dan
wel op dat datgene wat ooit begon als een column
waarin ik bijvoorbeeld het missiestatement van wijlen
ME toetste aan mijn persoonlijke normen en
waarden, verworden is tot een stukje waarin bijna
per definitie sneren worden uitgedeeld in de richting
van het management van deze organisatie.
Ben je daarmee DUS contraproductief? Als dit wer-
kelijk zo is dat schiet ik mijn doel hopeloos voorbij.
lk voel me min of meer verplicht me enigszins te
verdedigen tegen dit soort aantijgingen, want als
me iets ter harte gaat, is het deze tent hier. Ten eer-
ste verkeer ik in de veronderstelling dat ik hier aangesteld
ben om objectief en kritisch tegen (nieuwe)
ontwikkelingen aan te kijken. Dat ik daarbij mijn
blikveld niet wens te beperken tot alleen de technologie,
mag toch nooit als negatief worden erva-
ren. (Als dat wel zo is dan zit ik hier echt verkeerd).
Techniek staat wat mij betreft altijd ter dienste van
de samenleving, dus dan zal je ook altijd verder
,ffi ,ffi&,M 37
moeten kijken dan techniek alleen, en daar hoort
ook het richting geven aan technologisch onderzoek
bij. Ten tweede probeer ik toch echt (en ik
besef dat dit af en toe wel erg belerend overkomt)
wel degelijk een boodschap of een oplossingsrichting
mee te geven. Een column is wat mij betreft
een "scheve kijK'tegen de lopende ontwikkelingen,
in dit geval opgetekend door de bril van een willekeurige
onderzoeker, waarin wel degelijk een
boodschap door kan klinken. Zo worden de zaken
hie¡ op de werkvloer (volgens mij) ervaren, en "diten-dit"
is misschien een leuke suggestie. Dat
zoiets "in hogere regionen" niet altijd prettig is om
te horen, da's jammer, maar doe er uw voordeel
mee zou ik zo zeggen. Bovendien, en daarmee wil
ik mijn verweer toch eindigen, dit is een personeelsblad,
een blad VOOR en DOOR personeels-
leden van MEP. MEPtalk is geen PRAVDA, of een
blad dat moet scoren bij potentiële opdrachtgevers,
daarvoor hebben we andere gremia.
Goed, genoeg zelfreflectie, terug naar de waan
van de dag.
Het zal niemand verbazen dat de rapportage van
Margriet de Vos, over de inteme communicatie binnen
dit instituut, zich heeft mogen verheugen in
mijn warme belangstelling. Daar waar ik vorige
keer eindigde met een stekelige opmerking over
het gebrek aan openheid over dit onderzoek, moet
ik dat nu toch nuanceren. Deze rapportage (of
delen ervan) is ondertussen toch verspreid, en in

MEPtalk april 2000
sommige afdelingen zijn de cirkeldiagrammetjes
zelfs al besproken. Helaas zal niet iedereen het
gehele rapport hebben kunnen lezen, vandaar dat
catie is helaas niet breed verspreid, maar is wat mij
betreft (ondanks alle commentaar op moeilijk leesbare
cirkeldiagrammen) erg goed. Helaas kan ik
me niet aan de indruk onttrekken dat de waardering,
de beoordeling die vervolgens voor verschillende
afdelingen is opgesteld toch wel afwijkt van
de beleving in de betrokken afdeling zelf. Wellicht
inherent aan de wijze van informatievezameling,
maar ach, eigenlijk gaat het me hier nu even niet
over die onvoldoendes, die we hier en daar scoren.
Even geen waardeoordelen, maar laten we nu
eens een voorbeeld van communicatie pakken: de
communicatie over missie/visie. lk weet het, velen
ik er toch even uitgebreider bij stil wil staan.
gruwen bij de gedachte en een "mission statement"
lven vooraf, het analysemodel-dat als basis dient is in veler beleving niet meer dan een fraaie slogan
voor haar beoordeling van onze interne communi- waarmee je de buitenwereld verteld wat voor'n
geweldige club je wel niet bent. Voor de liefheb-
bers, op:
ffizgguüH þ
ffi ffiåffi
Our goal is to synergistically facilitate sevenhabits-conforming
technology so that we may
proactively network excelleni s0urces to exceed
customer expectations
l'i[Ë[¡{FiU,ftL'T Vfrl¿!.Ë1.3LAFìT tl¿[TTTS
http ://www.u nitedmedia.com/comics/d ilbert/
career/bin/ms2.cgi
vindt je een schitterende "Mission statement generator",
oftewel een Dilbert kretologie mixer, een
soort fruitautomaat waarmee je naar believen een
welluidende missie tevoorschijn kunt toveren.
c8

Wat bijvoorbeeld te denken van "lt is our busrness
to efficiently enhance prospective sources such
that we may continue to completely integrate inexpensive
intellectual capital for 100% customer
sati sfaction!=Of¡meer in onze riehtingrWe syner'
g i sti cally leve rage exi sting world-cl a ss tech nology
and professionally supply technological benefits in
order to solve business proölems"
Zoiets zou toch niet misstaan onder aan ons briefpapier
.... toch ..
En toch, en waarschijnlijk heb ik enkelen even op
een verkeerd been gezet, ben ik een groot voorstander
van het gebruik van een Missie statement!
Alleen dan wel één die (ook) daadwerkelijk uitge-
dragen wordt. Want waarom werken wij eigenlijk bij
TNO? Wat betekent de naam TNO voor ons, waar
staatTNO, en in het bijzonder MEP, wat ons betreft
nu eigenlijk voor. Voor velen is het echt een bewuste
keus geweest om hier te willen werken. En vast
niet in eerste instantie vanwege het salaris . . . .
Onbewust(?) associëren we TNO toch met een
bepaalde uitstraling. Voor de naam TNO is zoiets
misschien wat duidelijker, maar toch staat ook
MEP in onze beleving voor een bepaalde identiteit.
En dat is nu dus eigenlijk de vlag die boven op ons
instituut moet staan. Daarmee is zo'n identiteit ook
enorm bepalend voor de cultuur binnen een instituut.
Dat wil zeggen, als zo'n missie ook daadwerkelijk
leeft.
Binnen MEP bijvoorbeeld zien we nu gebeuren dat
er met man en macht getracht wordt om allerlei
structuren te verzinnen om samenwerking te
bevorderen. "Weet je wat, we gooien alles in één
afdeling, dan zijn die afdelingsmuurtjes vanzelf
weg!" Helaas, de cultuur binnen het instituut
bepaalt uiteindelijk de invulling van die structuur.
Als er geen gezamenlijk doel, geen gezamenlijke
identiteit is, kan je allerlei structuren verzinnen om
samenwerking te bevorderen, maar het zal waarschijnlijk
weinig baten.
Voor de duidelijkheid, de invulling die TNO aan
zo'n "missie statement" heeft gegeven met de
opstelling van "shared values" (voor wie ze ooit
heeft gezien) vind ik dus per definitie verschrikkelijk
zwak: "Wij geloven in de noodzaak van een
ffi æ&M
39
MEPtalk april 2000
goed rendement" en meer van dat soort open deuren
die zinspelen op de (nog steeds benodigde?)
cultuuromslag naar een zakelijker TNO. Daar staat
TNO (in mijn beleving) dus niet voor: dat is geen
boegbeeld, geen identiteit waarje jezelf in kan her.
kennen.
ln die zin vind ik het dan inderdaad heel triest dat
als je een drie willekeurigere MEPpers vraagt waar
ons instituut voor staat, je drie verschillende ant-
woorden krijgt. En daar had mevr. Vos in haar analyse
volledig gelijk in; als de missie en visie van het
instituut niet duidelijk zijn voor iedereen, als je
geen gezamenlijk doel hebt, hoe wilje dan samenwerken,
wat is het gezamenlijk belang? "Ja, winst
maken natuurlijk!" hoor ik velen al stellen, maar dat
is dus niet een vlag, een missie waar je je achter
schaart.
Wat dan wel, welke vlag, wat is de drijvende kracht,
welke richtinggevende waarden hangen wij als
instituut aan? (Sorry hoor, maar dit soort zwate
woorden geven het beste aan wat ik bedoel).
ln dat verband is het misschien aardig om te ver-
melden dat er op dit ogenblik ook weer heel hard
wordt nagedacht over de naam van ons instituut.
Dekt die naam de lading wel? ln die discussies
duikt bijvoorbeeld het woord "duuzaamheid"
steeds weer op. Afgezien van het feit dat ik niet sta
te springen om dat eventuele stukje naamsbekendheid
weer op te geven heeft "duuzaamheid"
natuurlijk wel degelijk ook een richtinggevend
karakter. En natuurlijk, ook in onze huidige "missiekreet"
speelt duuzaamheid een belangrijke rol. Het
vervelende vind ik alleen dat die vlag er in eerste
instantie alleen voor de buitenwereld schijnt te hangen.
Een insitituutsmissie, zelfs als die terugkomt in
dê naam van het instituut, is zinloos als die verder
ook niet (intem) uitgedragen wordt.
Wat mij betreft is dat ook één van de meest funda-
mentele bevindingen uit het "Margriet de Vos" rapport:
de instituutsmissie wordt niet uitgedragen, en
het duurzaamheidselement wordt in sommige
afdelingen bewust genegeerd, omdat de markt
daar geen boodschap aan zou hebben. Hier ligt
dus een schone taak . .

MEPtalk april 2000
Daarbij mag het vingertje natuurlijk niet alleen naar
boven wijzen. Ook wij zouden er goed aan doen
om ons toch eens te verdiepen in die missie, die
identiteit van ons instituut, en eens te kijken hoe wij
ffi ,ffi:&M
40
onszelf daarin herkennen. En dan ben ik toch weer
terug bij m'n allereerste column.
Hans Boot

Cololon
MEPtalk is het personeelsblad van
oplage
TNO Milieu, Energie en Procesinnovatie
500 exemPlaren
verschijnt
6x per jaar
redactie
vormgeving
productie
inleveren kopii
correspon-
dent(en)
adres
Hans Boot (EST) telefoon 055 549 37 76
Ko den Boeft (MA), telefoon 055 549 33 04
Thom Kroes (FAP), telefoon 055 549 38 90
Fransje de Meijere (Diensten), telefoon 055 549 38 88
Sonja Sleebos (Diensten), telefoon 055 549 36 94
Ko den Boeft, Jeanette van der Kruk
Borrias Digidruk
kopij voor het volgende nummer
kan tot uiterlijk 13 juni bij de redactie worden ingeleverd
Diensten
FAP
Kunst
EC
P&O
EM
ER
EST
IV
KTW
MA
MBT
PA
PT
SL
TC
ETV
Sieta van Rede
Geeke Wiltink
Sonja Sleebos
Thea de Ridder
Marcelino Balster
Tinus Pulles
Henk van het Groenewoud
Leo Hendriksen
Koos Ham
Collin Bootsveld
Jan ïmmner
Johan van Groenestijn
Jan Walpot
Bert Jansen
Elsbeth Roelofs
Bert Rijpkema
Chris van Hoorn
TNO Milieu, Energie en Procesinnovatie
t.a.v. redactie MEPtalk
Laan van Westenenk 501
Postbus 342
7300 AH Apeldoorn
E-mail: meptalk@mep.tno.nl