maart 2010 - 1 - - De Rode Leeuw

maart 2010 - 1 -

- 2 - maart 2010

de leeuw
10e jaargang - nr 3 -
woord van de voorzitter
Beste leden van de NVP en andere lezers van de Leeuw,
maart 2010
Beijing is al lang niet meer de jungle die het ooit was, voor nieuwkomers zijn er voldoende mogelijkheden
om alles snel te vinden. Ik voel me nu een beetje Opa Bakema maar zo’n 15 jaar geleden
was de NL borrel altijd een bijzonder leerzame avond. Iedereen wisselde het laatste nieuws uit
waar je een fatsoenlijke soldeerbout, computer of fax kon kopen of fatsoenlijke sokken of boxer
shorts, welk Chinees restaurantje ook andere groenten dan brocolli spinazie en Chinese kool op
het menu had. Er waren aarbeien gespot, dat gerucht was er al een tijdje maar nu zijn ze ook echt
gevonden. Er was een bulgaar die eindelijk andere wijn dan Jabob’s Creek of Great Wall kon
aanbieden voor prijzen die ook nog te betalen waren. Wie er nu weer uit zijn huis was gegooid
tijdens een anti-buitenlander-in-de-Chinese-wijk razzia. Waar kon je nog iets leuks huren onder
de 10.000 dollar per maand. De borrel was meer de Urban Jungle survival convention waar naast
tips ook mega hoeveelheden bier naar binnen (en buiten) werden gewerkt.
Ondanks dat je alles wat je kan verzinnen nu gewoon in je winkelwagen bij de Carrefour of Jenny
Lou kiepert zijn er nog voldoende redenen om naar de borrel te komen. Omdat het gezellig is in
Nearby the Tree en omdat we allemaal zo druk zijn verliezen we elkaar veel te snel uit het oog.
Een vrijdag in de maand weet je in ieder geval dat je elkaar kunt tegen komen. Kom ook!
We hebben nu een redelijk complete oranjecommissie en ook de kinderactiviteiten zullen met
dank aan Meester Henk en Juf Ruth ook op hun pootjes terecht komen.De email adressen van alle
bestuurleden staan op onze door Ine van Zeeland prachtig verzorgde website en de NVP is altijd
bereid mee te helpen met evenementen die u wilt organiseren. Laat het ons weten indien u een leuk
idee heeft voor de NL gemeenschap en we helpen mee om er een succes van te maken.
Dit is helaas de laatste keer dat ik de inleiding voor de Leeuw schrijf. Na drie jaar is het tijd
om de hamer over te geven. Een opvolger is nog niet gevonden maar met het nieuwe kantoor in
Jeddah, Beijing en een nieuw kantoor in Riyadh is er helaas te weinig tijd beschikbaar. Ad interim
zal Harm Hindriks de voorzittershamer overnemen en ik hoop dat er na deze Leeuw een nieuwe
voorzitter zich gaat melden of dat we op het spoor gezet gaan worden in de zoektocht naar een
sluimerende voorzitter onder jullie. De vereniging heeft mensen nodig die tijd kunnen steken in
het organiseren van evenementen.
Ik wens de lezers heel veel plezier . gezondheid en voorspoed in het jaar van de tijger.
Vriendelijke groet,
Rens
maart 2010 - 3 -

inhoudsopgave
KoninginneNach - 30 jaar Beatrix. . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . 4
Agenda & activiteiten . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . 5
Interview met een Chinees . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . 6
Liefde voor...lezen . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . 8
Theater in Motion . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . 9
Wonen in Peking . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . 10
De werkkamer van... . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . 12
Bericht van de Rode Leeuw . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . 14
Nieuws van de ambassade . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . 15
Een goed doel van de NVP . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . 16
Even voorstellen... . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . 18
Simba . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . 20
Shanghai Expo . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . 22
weet u nog? een avond vol tobbers . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . 23
Een dag in het BHAEEC dierenasiel. . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . 24
Uitstapje rondom Peking . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . 26
De Lange Man . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . 27
Koken met Karen. . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . 28
De Welp . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . 29
Verhuizen naar Nederland . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . 30
Mingbai - China Inside Advertorial . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . 31
Giggling Tree - Advertorial. . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . 31
Sudoku puzzel . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . 32
Van de vereniging . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . 33
Achterob. . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . 34
Koninginnenach - 30 jaar Beatrix
Op donderdag 29 april kleurt Peking oranje. Aan de vooravond van het dertigste troonjaar van Koningin
Beatrix nodigen we je uit om haar verjaardag te vieren op een prachtige plek in Beijing. Inderdaad, al 30
jaar, wij dachten ook dat we jonger waren, en hebben voor de zekerheid geteld; op 30 april 1980 besteeg
zij de troon. Dus, extra reden voor een mooi en superfeestelijk programma.
Terwijl we dit schrijven zijn de voorbereidingen in volle gang. Check de NVP website www.nvp.org.cn
voor meer details over het feest, verkoopadressen etc.
We verwelkomen graag iedereen met een vleugje oranje in zijn lijf; wonend, studerend, op vakantie of
werkend in Peking of elders in China. Kaarten voor het evenement zullen binnenkort verkrijgbaar zijn via
de bekende adressen.
Graag tot KoninginneNach!
Hartelijke groet van de KoninginneNach-commissie
- 4 - maart 2010

agenda & activiteiten colofon
terugkerende activiteiten
Elke maand organiseert De Nederlandse Vereniging een aantal activiteiten.
Kom een keer kijken en doe mee!
De Nederlandse borrel
De Nederlandse Vereniging organiseert elke eerste vrijdag van de
maand een borrel in Nearby The Tree (www.nearbythetree.com).
De Nederlandse lunch
Elke derde vrijdag van de maand is er de Nederlandse lunch. Elke
maand wordt gezocht naar een nieuwe, verrassende locatie ergens in
Peking. De Nederlandse lunch is een goede gelegenheid om elkaar
te leren kennen en om nieuwe restaurants te ontdekken.
De Nederlandse boekenclub
Iedere maand bespreekt De Nederlandse boekenclub een boek. De
boekenclub kan nog nieuwe leden gebruiken. Opgeven kan bij Joke
van Kuijk. (joke@vkuijk.nl)
Klaverjassen
Elke dinsdagavond kunt u klaverjassen in Nearby The Tree. Loop
binnen om een kaartje te leggen met andere Nederlanders.
Agenda
• Filmavond: Bernhard, Schavuit van Oranje
Half maart vertoont de NVP de 4-delige VPRO-serie
‘Bernhard, Schavuit van Oranje’ in 2 delen van 2 uur. Plaats en
tijd worden nog bekend gemaakt.
• Muziekquiz
Na de succesvolle ‘Slag om de Schelde’ is er nu een muziekquiz
in de maak. Weet u nog precies in welk jaar Sandra Kim
het Songfestival won? Speel dan mee! De muziekquiz wordt
eind maart gehouden, nadere informatie wordt nog bekend
gemaakt.
• Paaspicknick
In april organiseert de NVP weer een gezellige paaspicknick.
Een zondag in het park met picknickkleed en -mand.
• Oranjefeest
Zoals ieder jaar organiseert de NVP ook dit jaar weer een knalfeest
rond Koninginnedag, met live muziek en veel gezelligheid.
Zoek je oranje shirtje alvast op en bereid je voor op een
lange nacht.
De Leeuw is het blad van, voor
en door leden van de Nederlandse
Vereniging te Peking. De Leeuw
wordt gevuld met artikelen die
in de meest brede zin interessant
zijn voor Nederlanders in Peking.
Bijdragen zijn van harte welkom.
De redactie houdt zich het recht
voor om bijdragen naar eigen
inzicht en zonder opgave van
reden te redigeren, in te korten,
door te schuiven naar een volgend
nummer of in zijn geheel niet te
plaatsen.
Abonnementen
Alle betalende leden van de
Nederlandse Vereniging te Peking
krijgen de Leeuw automatisch toegestuurd.
Woont u niet in Peking
maar wilt u toch een abonnement,
kijk dan voor meer informatie op
www.nvp.org.cn.
Redactie
Monique Groeneveld
Anton Lustig
Henk van Mourik
Jacqueline de Vos Burchart
Marcel Vink
Karen Weeder
Ine van Zeeland
Adres redactie
pekingleeuw@yahoo.co.uk
Ontwerp voorkant
Vincent Hector
Oplage
100 stuks
Deadline volgende Leeuw
15 april 2010
maart 2010 - 5 -

interview met een chinees
In deze rubriek stelt Anton Lustig, ouwe rot in China, u telkens voor aan een Chinees die u nog niet kende.
Zijn mensen behorend tot etnische minderheden wel Chinezen te noemen? Waarom ook niet. In ieder geval
is dit keer weer een niet-Han-Chinees aan de beurt. En weer iemand behorend tot de Jingpo-minderheid,
want Anton Lustig is weer in Dehong in de zuidwestelijke hoek van Yunnan. Een leuk detail is dat er vanaf
de plek van dit interview zowel naar het noorden als het zuiden uitzicht is op Birmese bergen en gedeeltelijk
zelfs ook naar het westen, dus we zitten echt in een uithoek.
Pauzyang Gvadvom (spreek uit: Phautjang
Kaatom) zegt 90 te zijn. Maar beneden zegt men
dat hij ongeveer 84 jaar zou zijn. Ik zal hem hier
niet over uitvragen want ik gun hem alle respect.
Hij ontvangt mij allerhartelijkst; we zijn immers
oude bekenden. Hij ziet er goed uit en heeft nog
dezelfde vriendelijke uitstraling. Ook is te zien dat
hij nog goed ter been is. Dat moet ook wel, want
hij loopt immers een paar uur per dag door heuvelachtig
struikgewas om zijn koeien te laten grazen.
De oude heer is geboren en getogen op de
Loilung-heuveltop waar we nu zijn. In de jaren
vijftig werden de inwoners van de meeste Jingpodorpen
aangemoedigd om van de toppen naar de
lagere delen te verhuizen, ter bevordering van hun
landbouwproductiviteit. Voorheen liepen de dorpsbewoners
iedere ochtend een uur naar beneden,
om ‘s avonds beladen weer terug te klimmen, naar
hun dorp van bamboehuizen op de top. Pauzyang
Gvadvom en zijn vrouw bleven liever boven, waar
het bos langzaam de sporen van de oorspronkelijke
bebouwing uitgewist heeft, terwijl het leven
beneden geleidelijk aan begon te moderniseren. Na
de dood van zijn vrouw, ongeveer 3 jaar geleden,
leeft hij alleen op de heuveltop. (Op een merkwaardig
iemand anders na, maar daarover straks.)
We worden ontvangen in zijn keuken (mijn meegenomen
IJslandse/Spaanse vrienden en ik) en
krijgen warm water uit vers omgespoelde bekers
(voor mijn vrienden te groezelig). Er ligt vers fruit,
gekapt in de omgeving, diverse etenswaren die
door zijn familieleden gebracht worden. Groente
verbouwen doet hij niet meer, zegt hij, dus zijn z’n
4 koeien zijn voornaamste bezigheid.
Zaiwa en Jingpo zijn de talen die vanouds in zijn
dorp gesproken worden. Daarnaast is hij een van
de weinigen van zijn leeftijd die enigszins Chinees
spreken, zij het in zwaar dialect. Verder spreekt hij
- 6 - maart 2010

nog Dai en Birmees. Hij heeft nog steeds dezelfde
lichte stotter waar hij geen enkele hinder van lijkt
te hebben. Dit doet me weer denken aan vijftien
jaar geleden toen ik ‘s avonds laat in zijn huis, bij
het schaarse licht van het vuurtje in het midden van
de vloer van de woonkamer, oude verhalen en traditoneel
gezang van hem op de band vastlegde.
Maar zijn grootste verhaal is nog steeds zijn oorlogsverleden.
“Toen de Japanners kwamen was ik
26”, zegt hij. Deze leeftijd kan ook niet kloppen
volgens de mensen beneden, maar jong was hij
in ieder geval. Hij heeft dan ook voor een zekere
periode met de Japanners meegevochten, tot tamelijk
ver in Birma. Hij herinnert zich Amerikaanse
bombardementen op de heuvels. In het begin waren
de Japanners vriendelijk tegenover de minderheden,
uiteraard om ze in te kunnen zetten tegen de
Chinezen. De communicatie was zeer beperkt en
ging via Birmese tolken. Later hebben de Japanners
de Jingpo in India beschoten, wat mede een keerpunt
in deze relatie betekent moet hebben. “De
Japanners waren slecht” zegt hij, omdat ze allerlei
wreedheden uithaalden. Uiteindelijk hebben deze
oude heer en andere Jingpo samen met de Han en
de Engelsen tegen de Japanners gevochten. Aan
het eind is hij met een vliegtuig terug naar huis
gebracht. Gelukkig is hij nooit gewond geraakt.
Dat Pauzyang Gvadvom redelijk Chinees spreekt
heeft te maken dat hij na de oorlog kaderlid is
geweest. Zou het mede hierdoor komen dat hij, in
tegenstelling tot veel mensen, zelfs van aanzienlijk
jongere leeftijd, geen geesten in zijn huis houdt?
Aan het plafond hangen inderdaad nergens van die
geheimzinnige bamboe kokers en vlechtsels waar
de beschermgeesten in zouden wonen. Aan voorouderverering
doet hij wel, zegt hij, en dit ruikt naar
Chinese invloeden.
Mijn IJslandse vriend stelt voor hem te vragen wat
het geheim achter zijn hoge leeftijd is. Hij zegt dat
dit komt door het wonen op een goede plek, met
goed water en het eten van verse wilde groenten.
Eigenlijk leeft er nóg een eenling op de berg,
maar deze valt niet te interviewen. Ik zou hier een
“NIET-interview met een (NIET-Han-)Chinees”
van kunnen maken, aangezien ik wel over genoeg
informatie over haar beschik. En ik zou natuurlijk
kunnen proberen een conversatie aan te knopen
via de weinig geluidswerende bamboe wanden
van haar huis, maar dat is al een keer mislukt.
Of opnieuw bemiddelingsactiviteiten te laten
ondernemen om toestemming tot binnentreden te
verkrijgen, zoals jaren geleden éénmaal gelukt is.
MeKun-luq kan sinds zeer jonge leeftijd geen kleren
aan haar lichaam verdragen, na gebeten te zijn
door een geest. Toen de dorpelingen naar beneden
verhuisden bleef zij boven wonen. Ze zal nu ongeveer
50 jaar oud zijn. Toen ik destijds in haar huis
was kwam ze verrassend normaal over, op het feit
na dat ze alleen een lendendoek droeg, en ze was
even goed of zelfs beter op de hoogte van alle roddels
van beneden. Ze deed een redelijke business in
bosproducten zoals medicinale planten. Volgens de
oude man houdt ze nu ook enige koeien.
Tot zover het interview (en niet-interview) van
deze keer. De periode die ik hier aan het doorbren-
gen ben is van onderscheidend belang voor het
welslagen van mijn idealistische projectplannen.
Meer nieuws volgt. Allemaal nog een best Tijgerjaar
gewenst.
Anton Lustig
maart 2010 - 7 -

De rubriek ‘Liefde voor...’ is een van de vaste rubrieken in de Leeuw. In ‘Liefde voor...’ vertelt iemand over
zijn of haar hobby. Deze keer vertelt Joke Kuijk over haar hobby lezen.
- Haruki Murakami: ‘The wind-up bird chronicle’.
De NVP heeft een actieve boekenclub, die ongeveer
een keer per 6 weken bij elkaar komt. Onze
groep bestaat momenteel uit tien leden en wij
besluiten samen welk(e) boek(en) we gaan lezen.
Spraakmakende buitenlandse literatuur, een bijzondere
bestseller, maar ook een Nederlands literair
werk; alles komt aan de beurt.
Wat de leden bindt, is dat ze allen graag lezen en
het leuk vinden om via een boekenclub ook eens
boeken te lezen die ze zelf misschien niet direct
zouden kiezen. Niet elk boek wordt door iedereen
even mooi gevonden. Dat is prima. Juist de verschillende
meningen maken de besprekingen leven-
dig en boeiend.
Wat lazen we zo al het afgelopen jaar?
- Ian McEwan: ‘On Chesil Beach’ en ‘Saturday’
- Paolo Giordano: ‘De eenzaamheid van de priemgetallen’
- Mark Haddon: ‘The curious incident of the dog
in the night time’ (en voor wie nog tijd over had:
‘Extremely loud & Incredibly close’ van Jonathan
Safran Foer – er zitten wat overeenkomsten in de
boeken)
- Herman Koch: ‘Het diner’
- Leslie Chang: ‘Factory girls’
liefde voor...lezen
In 2010 begonnen we met een klassieker: ‘Tess
of the d’Ubervilles’ van Thomas Hardy. Een specialiste
op het gebied van literatuur gaf voorafgaand
aan de boekbespreking een overzicht van
de verschillende tijdperken en stromingen binnen
de literatuur en vertelde wat over de kenmerken
van deze roman en de tijd waarin deze geschreven
werd (eind 19e eeuw). Voor sommigen was dit de
tweede keer dat ze ‘Tess’ lazen; de eerste keer
was jaren geleden voor de eindexamenlijst. Vond
de één Hardy’s veelgeprezen werk ditmaal een
stuk boeiender, een ander kon het ook nu niet echt
waarderen. Wat ditmaal ook bijzonder was: iedereen
bleek een andere uitgave van het boek te hebben.
Tegenwoordig kan er ook al gekozen worden
voor het downloaden op een e-book of kindle!
Bij de keuze voor het volgende boek hebben we
ons laten leiden door het Literary Festival van
de Bookworm in Beijng. Iemand tipte ‘The brief
wondrous life of Oscar Wao’ van auteur Junot
Diaz. Op 10 maart gaan we ’s avonds naar een
lezing van Diaz. Vooraf bespreken we tijdens een
etentje onze eigen bevindingen.
Onze bijeenkomsten zijn op woensdagavond,
meestal in The New Veranda. Wie wil mee-eten
komt rond 19.00 uur; wie dat niet past, kan rond
20.15 uur aanschuiven als we met de boekbespreking
beginnen. Tegen 22.00 uur sluiten we af en
keren we huiswaarts met een nieuwe ‘leesopdracht’
en verschillende leestips. Want daarvoor houdt
iedereen zich aanbevolen.
Geïnteresseerd? Je bent van harte welkom; slechts
een ding is belangrijk: je moet van lezen houden!
Voor meer informatie:
Joke van Kuijk - joke@vkuijk.nl
- 8 - maart 2010

theater in motion
Theatre in Motion (TIM) is een Nederlands-Belgische organisatie die een podium biedt aan multidisciplinaire
kunstvormen. Twee keer per jaar kan een Nederlandse kunstenaar als artist in residence een half jaar
in Peking doorbrengen. In De Leeuw stellen we Aram Tanis, fotograaf, voor.
Theatre in Motion (TIM) heeft Atam Tanis uitgenodigd.
Aram is fotograaf, maar voor het zover was,
diende hij een plan in bij de commissie BKVB. Zij
beoordelen het plan en het werk van de kunstenaar.
Na toekenning van het project is de voorwaarde dat
er aan het einde van het verblijf ‘werk’ kan worden
getoond. De kunstenaar maakt zelf uit in welke
vorm dat is.
Wie is Aram Tanis
Aram Tanis is fotograaf. In Nederland heeft hij eerst
een opleiding aan de Rietveld Akademie gevolgd,
aansluitend heeft hij gewerkt bij de kunstenaarswerkplaats
De Ateliers. Ook heeft hij op veel plekken
geëxposeerd, zoals in de Witte de Withstraat
in Rotterdam. Begin januari is Aram in Peking
neergestreken. TIM heeft voor hem een appartement
gehuurd aan de noordkant van de tweede ring, vlakbij
de Lama-tempel. Het is een goede woonplek, op
de negentiende verdieping van een wooncomplex,
maar het voelt nog niet als thuis. Het dagelijks leven
heeft inmiddels wel vorm gekregen: boodschappen
doen bij de supermarkt, het appartement schoonhouden
en af en toe koffiedrinken in Wudaoyinghutong,
bij de Lama-tempel.
TIM betaalt de huur, zorgt voor een stipendium en
voor een Chinese assistente. Tweeëneenhalve dag
per week helpt zij Aram met allerlei praktische
zaken. Er is ook nog een Chinese architecte/kunstenares,
ook verbonden aan TIM met wie Aram kan
sparren. Samen komen ze op ideeën voor interessante
locaties waar Aram en zijn assistente dan naar
toe gaan om foto’s te maken. Vorige week hebben
ze foto’s gemaakt op een oud fabrieksterrein. Op
het programma staat ook nog een verlaten ziekenhuis.
Dit soort verlaten plekken zijn het favoriete
onderwerp van Aram. “Het zegt veel over de relatie
van China met het milieu”. Net als de omgang met
dieren veel over een volk zegt, vertelt Aram. Ook
dieren zijn een terugkerend thema in zijn werk. Ze
hebben dan ook al foto’s gemaakt op een markt waar
levende dieren worden verkocht.
In 2008 is Aram al een aantal weken in Peking
geweest. Het is een spannende stad, het leven
is hier dynamisch. Het is heel leuk om hier een
tijdje aan het werk te zijn zegt Aram, maar als vaste
woonplek ben ik toch liever in Nederland. Aram
is in Azië geboren en in Nederland opgegroeid en
voelt zich wel verwant met de Aziaten, niet alleen
uiterlijk. Aziaten zijn meer gepassioneerd dan de
Nederlanders, vindt hij.
Aram heeft nog veel te doen de komende maanden.
Naast een sessie bij het verlaten ziekenhuis wil hij
ook nog naar Macao. Natuurlijk worden de bekende
plekken in Peking niet overgeslagen.
Favoriete plekken van Aram in Peking
- The Vineyard, goede sfeer, hier kan je rustig zitten
- Oriental Plazza, in 2008 is Aram hier regelmatig
geweest en hij waardeert de herkenning van de
vorige keer, ook is de westerse uitstraling prettig
- Koreaanse restaurant bij Liulichang, Koreaans eten
is favoriet, vooral Bulgogi (barbecue) en Bibimbap
(stenen pot)
Monique Groeneveld
maart 2010 - 9 -

Je vindt Nederlanders op de meest onverwachte plekken in Peking. De Leeuw geeft dit keer een kijkje in
het leven van Pieter van den Broek, docent Latijn en Grieks op de Beijing Language en Culture University.
ik op Tsinghua terecht. Ook dit contract stopte na
een jaar. Sinds dit studiejaar werk ik op de Beijing
Language and Culture University waar ik uitzicht
heb op een langere werkperiode. Toevallig heb
ik op deze universiteit als student een half jaar
intensief Chinees geleerd en werk ik er nu zelf als
docent.’
Lesgeven in Beijing
Als buitenlander een baan vinden in Peking is niet
makkelijk. De Leeuw spreekt met Nederlanders
die op hun eigen manier toch een heel leuke baan
in Peking hebben gevonden. Pieter van den Broek
woont drie jaar in West-Peking. Tijdens een lunch
aan de Gulou Dongdajie vertelt hij over zijn keuze
om in Peking te gaan werken.
Afgestudeerd als classicus kwam Pieter met zijn
man naar Peking voor een baan aan de Peking
University: ‘Natuurlijk is het makkelijk om als
leraar Engels in Peking aan de slag te gaan, maar
ik kwam hier voor een uitdagende baan die dicht
bij mijn vakgebied ligt. Het plezier van mijn werk
ligt vooral in het kweken van interesse . Ik krijg
de kans om Chinese studenten in te wijden in oude
westerse beschavingen en talen. Als enige docent
Klassieke Talen op de universiteit krijg ik bovendien
alle vrijheid om het onderwijsprogramma in
te vullen. Zo kan ik naast Latijn en Grieks ook colleges
mythologie en literatuur opzetten. Dit geeft
voor mij voldoende uitdaging in mijn vakgebied.’
Pieter ontdekte dat het opzetten van colleges Latijn
en Grieks een weinig voor de hand liggende keuze
is in China. Studenten zijn enthousiast over zijn
colleges, maar daarnaast moet de universiteit overtuigd
worden van de voordelen van onderwijs in
het Latijns en Grieks. ‘Na een jaar werd het contract
gestopt en moest ik op zoek naar een nieuwe
baan. Via mijn contacten op de universiteit kwam
wonen in peking
Hoewel de verdiensten op een Chinese universiteit
niet hoog zijn, kunnen Pieter en zijn partner Fresco
prima leven in Peking. ‘We wonen in het westen
van Peking, in de buurt van mijn werk. Fresco is
sinoloog en legt zich nu toe op klassiek Mantsjoe,
de taal van de laatste dynastie. Samen leven we
dus van mijn salaris en een aantal studiebeurzen.
Het is genoeg om hier te kunnen wonen en leuke
dingen te doen in Peking.’ Fresco en Pieter spreken
allebei Chinees en kunnen zich prima redden
in hun Chinese omgeving. ‘Toch ontvluchten we
China jaarlijks voor een bezoek aan Nederland. De
band met familie en vrienden blijft belangrijk en
we genieten van de Nederlandse dingen die je in
Peking mist.’
Studenten kiezen bewust kiezen Latijn als bijvak
- 10 - maart 2010

Collega’s van Pieter die in Nederland werken
op een middelbare school hebben totaal andere
ervaringen met studenten dan hijzelf. ‘Op middelbare
scholen in Nederland lijkt kennisoverdracht
bijzaak te zijn. Als leraar probeer je de aandacht
van je leerlingen zo goed mogelijk vast te houden
en zijn deze pubers weinig geïnteresseerd in
Latijn of Grieks. In Peking werk ik voornamelijk
met Chinese studenten van ongeveer 20 jaar die
bewust Latijn of Grieks als bijvak hebben gekozen.
Mijn studenten zijn gemotiveerd en hebben vaak
een directe reden om Latijn of Grieks te leren. De
meesten specialiseren zich namelijk in westerse
literatuur of taalkunde en kennis van Latijn, Grieks
en klassieke mythologie zijn daarbij onmisbaar. Ik
begin met de taalcolleges, net als in Nederland, van
voor af aan. De eerste beginselen van deze vreemde
talen met hun grote verscheidenheid aan vervoegingen
zijn niet eenvoudig te leren. Chinezen lijken
erg goed te zijn in het stampen van vocabulaire,
maar zijn niet gewend aan de ingewikkelde grammatica.
Wat blijkt is dat Chinese studenten tegen
heel andere problemen aanlopen dan Nederlanders
en daardoor soms erg verrassende vragen stellen
waarbij ikzelf niet eens had stilgestaan. Het lesgeven
in China is dus ook voor mij een ontdekkingstocht.’
Tijdens het werk loopt Pieter tegen verkeerde
verwachtingen aan. ‘Bij de beoordeling moet een
student eigenlijk minimaal een 8 halen om het
werk redelijk voldoende te maken. Wanneer ik in
het begin een 6 gaf, gold dat zowat als een onvoldoende.’
Ook bleken studenten op het laatste moment met
het vak te kunnen stoppen. ‘Ik start met veel studenten,
maar een flink aantal stopt in de loop van
de maanden. In Nederland moet je uiteindelijk een
examen afleggen, wanneer je met een vak start.
Hier in Peking gelden weer andere regels, die vaak
ongeschreven zijn. Als buitenlandse leraar kom je
daar in de loop van het schooljaar wel achter.’
Inmiddels geeft Pieter ook Latijn voor medewerkers
van de Nationale Bibliotheek in Peking.
‘Ten westen van de Verboden Stad staat een
kathedraal. Begin jaren vijftig zijn de katholieke
priesters China uitgezet en is de oude boekencollectie
die door missionarissen naar Peking was
gebracht geconfisqueerd door de Chinese overheid.
Jarenlang is deze collectie boeken achter slot
en grendel gestopt. Inmiddels wil de Nationale
Bibliotheek de collectie gebruiken voor publicaties.
De kennis van Latijn is nodig voor bestudering van
de boeken.’
Afhankelijk van het voortzetten van zijn contracten
bekijkt Pieter hoelang hij in Peking blijft werken.
‘Eigenlijk weeg ik continu af wat de vervolgstap
kan zijn. Op dit moment haal ik mijn voldoening
uit de combinatie van het werk en mijn leven in
Peking. Alternatieven zijn lesgeven op een middelbare
school in Nederland of op een universiteit
promotieonderzoek doen. Welke keuzes ik maak,
bekijk ik per studiejaar. Op dit moment ben ik
tevreden met een laag salaris in combinatie met een
uitdagend leven in Peking. In de toekomst wil ik
weer een stap verder zetten. Waar en wanneer dit
gebeurt, zie ik samen met Fresco wel.’
Henk van Mourik
maart 2010 - 11 -

de werkkamer van...
De rubriek “De werkkamer van . . .” is één van de nieuwe vaste rubrieken in de Leeuw. Wat doet de
Nederlandse ambassade eigenlijk precies? Daarover bestaat vaak onduidelijkheid onder de Nederlanders
in Peking. Daarom komt in “De werkkamer van ...” iedere aflevering een ambassademedewerk(st)er aan
het woord. De beurt is aan Mandy Xia en Inge Wesseling.
Ze had al eens van hem gehoord, maar het was
toch even schrikken toen hij haar werkkamer binnenwandelde.
Amper drie dagen in haar nieuwe
baan ontmoette ambassademedewerkster Mandy
Xia een bijzondere vertegenwoordiger van de
Nederlandse cultuur: Sinterklaas. Hij bracht Zwarte
Pieten mee en ze kwamen niet met lege handen,
dus het werd wel een gezellig bezoek. Een aardige
kennismaking met Nederlandse gewoonten voor
de nieuwe beleidsmedewerkster voor uitvoerende
kunsten.
De Nederlandse cultuur was niet helemaal nieuw
voor Mandy. Na haar opleiding aan de Beijing
Dance Academy en een baan bij een evenementenbureau,
kwam ze bij Theatre In Motion (TIM)
terecht. TIM organiseert artistieke onderzoeksprojecten
waaraan kunstenaars uit verschillende landen
deelnemen. Bij TIM bouwde Mandy een netwerk
van contacten met Europese kunstenaars op, onder
wie ook een aantal Nederlandse artiesten. Zo ontstond
haar eerste interesse voor het Nederlandse
kunstlandschap. Haar werk op de ambassade richt
zich vooral op theater, dans, muziek, film, literatuur
en cultureel erfgoed.
Begin januari kreeg Mandy een kamergenote: Inge
Wesseling is de nieuwe beleidsmedewerkster voor
beeldende kunsten en architectuur. Ze studeerde
Sinologie en liep daarna stage bij het Museum voor
Moderne Kunst in Shanghai. Daarna werkte ze
nog een tijd in Shanghai voor ze solliciteerde bij
de ambassade in Peking. Naast beeldende kunst en
architectuur houdt ze zich bezig met mode, vormgeving
en nieuwe media.
Op het moment werken Inge en Mandy aan het
uitbreiden van hun netwerk, wat essentieel is voor
hun functie. Hun positie is die van bemiddelaar; ze
leggen contacten en zetten hun kennis van vakgebied
en sleutelfiguren in om kunstenaars en organisaties
te helpen geschikte tegenhangers te vinden.
In principe mag iedereen met een goed idee voor
Nederlandse-Chinese culturele samenwerking hen
benaderen.
“Het kernidee is dat we werken aan wederzijds
- 12 - maart 2010

egrip,” zegt Mandy. “Cultuur is de beste manier
om dat begrip op te bouwen.” Ze wijst op een
project waarin het Paleismuseum in de Verboden
Stad en het Nederlandse museum Van Speelklok
tot Pierement gezamenlijk antieke speelklokken
restaureren [zie de Leeuw van oktober 2009]. “Dit
is een mooi voorbeeld van hoe Nederland en China
door samenwerking dichter bij elkaar gebracht
worden. China is nu een populair land onder kunstenaars.
Tegelijkertijd wil China zich meer open
stellen voor andere landen. Van deze toenaderingstrend
moeten we gebruik maken.”
In december vond er in Peking een documentairefestival
plaats dat eveneens een voorbeeld was van
hoe culturele ontmoetingen tot beter begrip leiden.
Mandy: “Nederlandse documentaires hebben
wereldwijd een goede reputatie. Doordat Chinezen
en Nederlanders elkaars documentaires zagen op
dit festival, leerden ze elkaars wereld beter begrijpen.
Uiteindelijk werden uit het festival allerlei
nieuwe samenwerkingen geboren.”
Inge vertelt dat Nederland in China bekend staat
als een creatief land. “De grote Nederlandse
namen zijn wel bekend, zoals Rem Koolhaas.
Maar kleinere ontwerpbureaus kunnen nog promotie
gebruiken.” Het DutchDFA-programma is
hierin erg actief (DFA staat voor Design, Fashion,
Architecture): het organiseert allerlei evenementen
in Shanghai en Peking. Dit jaar gaat de aandacht
vooral uit naar Shanghai, omdat daar in de periode
van de Wereldexpo een Dutch Culture Centre te
vinden is, waar de Nederlandse creativiteit uitgedragen
wordt in tal van activiteiten.
Wat moeten Nederlanders in Peking nog over de
dames weten? “Dat ze altijd naar ons toe kunnen
komen met een mooi idee,” zegt Inge, “en dan
helpen wij ze verder met contacten en achtergrondkennis.”
Mandy vult aan: “Zowel Nederlandse als
Chinese kunstenaars of organisaties zijn welkom.
Eigenlijk kan iedereen bijdragen aan een betere
samenwerking.”
Ine van Zeeland
maart 2010 - 13 -

Bericht van de rode leeuw
Om de Nederlandse gemeenschap op de hoogte te houden van de ontwikkelingen in het Nederlandstalig
onderwijs aan de WAB (Western Academy of Beijing), schrijft het bestuur van “De Rode Leeuw” regelma-
tig een stukje in de Leeuw.
Allereerst nog een gelukkig ‘Jaar van de Tijger’
voor iedereen gewenst.
Dinsdag 2 februari jl. heeft de Rode Leeuw een
extra WAB-ouderavond ingelast, waarbij aandacht
was voor zowel ES als MS/HS aangelegenheden.
Schoolgeld voor WAB vervroegd
De bijeenkomst voor ES had de noodzaak tot een
vroegtijdige betaling van het Nederlandse programma
als onderwerp. Een substantieel deel van
het lesgeld moet voor 1 april bij WAB zijn ontvangen
om het Nederlandse lesprogramma tijdens
schooltijd te kunnen behouden. WAB wil alleen
een docentencontract aanbieden wanneer er lesgeld
binnen is om dit voor minimaal een half jaar
te kunnen financieren. Als Rode Leeuw willen we
graag alle ouders heel hartelijk bedanken voor hun
overweldigende steun. Alle ouders die op de avond
aanwezig waren plus enkelen die niet konden
komen, hebben hun steun toegezegd.
Als vervolg hierop hebben we met de WAB afgesproken
dat de facturering al naar gelang de individuele
voorkeur kan worden opgesteld. Degene
die opteerden voor een gecombineerde factuur (het
WAB en Nederlands schoolgeld gezamenlijk), krijgen
deze op 1 maart toegestuurd. Eind februari stelt
WAB pas officieel haar schoolgeld voor volgend
schooljaar vast.
MS/HS cultuurprogramma voor alle jongeren
in Peking
In de bijeenkomst voor MS/HS is besloten dat De
Rode Leeuw voor volgend schooljaar slechts een
cultuur/maatschappij-programma aanbiedt. Ouders
regelen zelf een online lesprogramma (via Edufax
of Wereldschool). Voor meer details kunt u altijd
contact met ons opnemen. Het plan is om tweewekelijkse
naschoolse lessen te organiseren voor
zowel WAB- als niet WAB-jongeren. Nederlandse
actualiteiten en cultuur zullen dan worden behandeld.
Nieuwe bestuursleden
We zijn erg blij dat het bestuur is versterkt met
twee energieke leden. Marchien Vuijk, moeder
van Julie, Merijn en Laure, zal onder meer als
PR-coördinator optreden. Mirjam Thieme, moeder
van Danieck en Mink zal zich ondermeer bezighouden
met het naschoolse programma.
Referentiemateriaal belang moedertaal
onderwijs
Op de website van De Rode Leeuw hebben we
links gezet naar interessante artikelen over het
belang van moedertaalonderwijs voor een betere
aansluiting op het Engelstalige onderwijs. Zeker
boeiend leesvoer voor ouders van beginnende
lezers.
Stichting NOB heeft tien exemplaren van een
onderwijsmagazine gestuurd over vertrek uit
en verblijf in het buitenland, en terugkeer naar
Nederland. Meester Henk heeft er 5 in zijn lokaal
liggen en ik heb er 5 in River Garden. Kom gerust
een exemplaar ophalen. Het magazine wordt binnenkort
ook op onze website gezet.
Hartelijke groeten,
Namens het bestuur,
Carolien van Tilburg
Bestuur:
Carolien van Tilburg- carolientilburg@gmail.com
Anneke van der Mark - agjongbloed@hotmail.com
Jacqueline de Vos Burchart - jdvb@xs4all.nl
Pierre Schavey - pierre.schavey@gmail.com
Marchien Vuijk - marchien_vuijk@hotmail.com
Mirjam Thieme - thieme.mirjam@gmail.com
- 14 - maart 2010

nieuws van de amBassade
De Nederlandse Ambassade in Peking gaat haar website vernieuwen. In de Leeuw doen ze verslag.
De donkerblauwe website van de Nederlandse
ambassade in Peking wordt vervangen door een
lichter en overzichtelijker exemplaar. De nieuwe
site houdt meer rekening met de verschillende
doelgroepen van de ambassade. Een versimpelde
opzet en menustructuur moet bovendien bezoekers
in zo min mogelijk klikken naar de gezochte informatie
brengen.
De invoering van de nieuwe site heeft deels
te maken met een nieuwe huisstijl voor de
Nederlandse overheid, die ervoor moet zorgen dat
onder meer de overheidswebsites beter herkenbaar
zijn. In de afgelopen maanden zijn de websites van
de verschillende ministeries zo aangepast dat ze
een meer eenvormige uitstraling hebben (bekijk
bijvoorbeeld www.ez.nl en www.minbuza.nl). Ook
de websites van de diplomatieke posten doen hieraan
mee.
Beter vindbare consulaire informatie
De meest gezochte informatie op de ambassadewebsite
gaat over consulaire zaken, zoals het
aanvragen van een visum of het verlengen van
een paspoort. Daarom is consulaire informatie
prominent aanwezig op de nieuwe site. Op de
homepage staan grote knoppen die bezoekers direct
naar informatie over paspoort- of visumaanvragen
brengen. En op alle pagina’s van de site is op het
tabblad ‘producten en diensten’ zichtbaar, waarop
een overzicht van met name consulaire informatie
te zien is.
Verschillende doelgroepen
Dat de nieuwe site meer rekening houdt met de
verschillende doelgroepen van de ambassade zie je
vooral in de verschillen tussen de Nederlandstalige
versie enerzijds en de Engels- en Chineestalige
versies anderzijds. De Nederlandstalige versie biedt
een onderdeel “U en China” dat allerlei informatie
geeft voor toeristen in China en voor Nederlanders
die hier langer verblijven. Zo vind je hier onder
andere het actuele reisadvies, adressen van zieken-
huizen en links naar de Nederlandse verenigingen.
Op de Engels- en Chineestalige versies van de
site vind je juist een onderdeel “You and the
Netherlands”, waarin informatie wordt verstrekt
voor bezoekers aan Nederland, van geschiedenis
tot omgangsvormen en wet- en regelgeving voor
immigranten.
‘hollandinchina.org’ blijft
Het internetadres van de ambassadesite blijft
behouden: www.hollandinchina.org brengt je binnenkort
vanzelf naar de nieuwe site. De ambassadesite
is een doorlopend project; hoewel de switch
van oude naar nieuwe vormgeving een dezer dagen
plaatsvindt, blijft er permanent aan de site gewerkt
worden. Als je informatie mist op de site of denkt
dat iets beter kan, e-mail dan gerust naar
ine-van.zeeland@minbuza.nl.
Ine van Zeeland
maart 2010 - 15 -

een goed doel van de nvp
De NVP organiseert niet alleen activiteiten voor de Nederlanders in Peking. Ze ondersteunt ook het werk
van charity organisaties. Het afgelopen jaar heeft CAI extra financiële ondersteuning van de NVP gekregen.
Tijd om u te informeren over de activiteiten van CAI.
CAI betekent talent in het Chinees en dat is de
naam van het goede doel dat sinds vorig jaar extra
wordt ondersteund door de NVP. De activiteiten
van CAI zijn bedoeld voor de kinderen van migranten.
Er zijn naar schatting 150 miljoen migranten
in China en ongeveer 20 miljoen migrantenkinderen.
Deze volgen hun ouders die van het platteland
naar de stad trekken om te werken. Een andere
groep is de “achtergebleven” kinderen. Terwijl hun
ouders voor werk in de stad zijn, blijven zij achter
in dorpen op het Chinese platteland. Hoewel de
meesten inmiddels wel naar school kunnen, hebben
ze veel minder mogelijkheden dan hun leeftijdsgenoten
die een hukou (verblijfsvergunning) voor
de stad hebben. Ook de faciliteiten op de scholen
zijn minder goed. Zo zijn veel leraren niet gekwalificeerd.
Door mee te doen aan leuke activiteiten
zoals kunstworkshops en sporttrainingen leren de
kinderen belangrijke waarden, zoals zelfvertrouwen,
toewijding, zorg en moed (4 C’s: Confidence,
Commitment, Care, Courage). De focus ligt op de
ontwikkeling van het karakter van de kinderen.
Activiteiten voor migrantenkinderen
De Amerikaanse Judy Shen is de oprichtster van
CAI. In de zomer van 2006 organiseerde ze het
eerste zomerkamp in Peking, vanuit Hong Kong,
waar ze tijdelijk aan het werk was. Na het tweede
zomerkamp in 2007 moest ze een keuze maken,
terug naar haar baan in de VS of doorgaan met dit
project. Het werd het laatste.
Inmiddels heeft CAI verschillende activiteiten ontwikkeld,
allemaal gericht op migrantenkinderen. In
Shanghai en Peking zijn er zeker dertien scholen
waar CAI mee samenwerkt en op zaterdag activiteiten
aanbiedt. Op sportgebied is er basketbal voor
meisjes en voetbal voor gemengde groepen, daarnaast
zijn er workshops muziek; zingen, sambaja
en kunst, zoals tekenen en schilderen, toneel en
dans. Binnenkort op 27 maart beginnen de nieuwe
workshops en sporttrainingen weer.
Met een kleine voltijds bezetting van 6 medewerkers
en vier vrijwilligers worden op kantoor alle
activiteiten voorbereid. Daarnaast zijn er zo’n 100
vrijwilligers, universiteitstudenten, expats en professionals,
die ieder semester hun steentje bijdragen.
Ze zetten zich allemaal minimaal twee zaterdagen
per maand een aantal uur in.
‘De focus ligt op de ‘soft skills’’, zegt Judy, ‘omdat
je techniek altijd nog kan leren’. Juist de sociale
vaardigheden kunnen het best op jonge leeftijd
ontwikkeld worden. Belangrijk onderdeel van een
zaterdagmiddag is het dagboek, hierin schrijven de
deelnemers hun ervaringen op. Sommige kinderen
kunnen hun gevoelens heel treffend verwoorden.
Judy vertelt over een meisje dat schreef dat ze erg
geschrokken was toen haar vriendinnetje geblesseerd
raakte tijdens het basketballen, maar dat ze
ook heel trots was, omdat haar vriendin zo moedig
was.
CAI werkt direct samen met de scholen. De scholen
selecteren de leerlingen en zorgen ervoor dat
CAI de klaslokalen kan gebruiken. Op de zaterdagen
er is dan ook altijd wel een leerkracht van de
school aanwezig. Verder houdt CAI de overheadkosten
laag, zodat meer dan 94% van de donaties
ook daadwerkelijk naar de projecten gaat.
CAI is in een paar jaar tijd enorm gegroeid. Dat
is mogelijk door de inzet van vrijwilligers en
- 16 - maart 2010

donateurs. Judy zorgt er wel voor dat ze naast het
kantoorwerk nog genoeg tijd overhoudt om zelf op
zaterdag naar de workshops te gaan. Zelf zien hoe
de kinderen het doen is toch het leukste wat er is.
VY Mag halfpage layout.pdf 4/6/09 3:49:57 PM
Sporttrainingen voor Nde kinderen
atural
100% Pure Milk
No Additives
No Preservatives
De Nederlandse Vereniging heeft CAI gekozen als
‘vast’ goed doel en heeft vorig jaar tijdens verschillende
evenementen zoals het Koninginnedagfeest
en het kerstdiner, geld ingezameld voor CAI. CAI
is uiteraard erg blij met de donaties en nodigt
iedereen van harte uit om betrokken te blijven
bij de activiteiten van CAI. Vanzelfsprekend zijn
donaties zeer welkom en voor de programma’s van
dit voorjaar kunnen vrijwilligers zich aanmelden.
Iedereen kan meedoen, ervaring met kinderen is
een pre, net als Chinees kunnen spreken en mensen
die een professionele achtergrond hebben in sport,
muziek of kunst.
Binnenkort komt er ook weer een nieuwe editie
uit van het boekje “Meals that Matter”. Dit is een
boekje met vouchers voor restaurants in Peking.
Met een voucher krijg je korting in de deelnemende
restaurants. Terwijl je van een lekkere maaltijd
geniet ondersteun je dus bovendien CAI!
Monique Groeneveld
Artisinal
Cheese
No Antibiotics
No Colouring
And Always Fresh
maart 2010 For further information and retail outlets, please visit our website:
- 17 -
www. cheeseinchina.com
Or email us at: info@cheeseinchina.com
TM

Beverwijker Marcel Vink stuurde vroeger brieven
naar China. ,,Gewoon naar namen die ik zelf
verzonnen had. Ik wist dat ik ze weer terug kreeg,
maar er zaten zulke mooie Chinese stempels op.’’
Nu reist hij zijn droom achterna. Samen met zijn
Chinese vrouw Xin Yang en hun zoontje Ken vestigt
hij zich in Peking. ,,Ik weet niet of ik ooit nog
terug ga naar Nederland.’’
China heeft de journalist altijd gefascineerd. Vink
was vorig jaar al verslaggever van de KNVB bij
de Olympische Spelen in Peking. Die maand was
even voorstellen...
Marcel Vink is de nieuwe aanwinst voor de redactie van de Leeuw. De redactie is erg blij dat Marcel met
zijn journalistieke ervaring ons team gaat versterken. Marcel stelt zich voor door middel van een inter-
ook de langste periode dat hij ooit van huis was.
,,Maar ik heb Nederland nooit gemist. Elke keer
dat ik naar China ga, heb ik er helemaal zin in, terwijl
dat niet zo is als ik terugga.’’
Jarenlang was de Beverwijker een van de gezichten
van Dagblad Kennemerland. Vink werkte 15 jaar
op de sportredactie van de krant en was vaste volger
van onder andere Telstar. In China wil hij verhalen
blijven schrijven over voetbal. Een bezoek
aan Arie Haan, inmiddels trainer in Chongqing, de
grootste stad ter wereld, is onvermijdelijk.
,,Ook wil ik een verhaal maken met Stan Valckx.
Hij is technisch directeur bij Shanghai Shenhua. Ik
werk voorlopig voor de KNVB als freelancer, wat
ik al deed in Nederland, en verder ga ik bekijken
wat ik verder in China kan doen.’’
Hij liep al langer met het idee om zich te vestigen
in China. Door een conflict over het contract
met de uitgever van deze krant raakte alles in een
stroomversnelling. Deze week is hij op het vliegtuig
gestapt naar Peking.
Een woning heeft de neo-Chinees al tot zijn
beschikking, zijn huis in Nederland heeft hij
verkocht. Met Xin Yang betrekt hij een appartement
op de 20e verdieping in een flatgebouw in de
hoofdstad, vlak bij zijn schoonouders. De oppas
voor peuter Ken is geregeld. ,,Mijn zoon hoeft nog
niet naar school, dat scheelt. Mijn vrouw werkt
voor een bureau dat studieplaatsen regelt voor
Chinese studenten in Nederland. Zelf heeft ze ook
in Nederland gestudeerd.’’
Toevallig raakte hij tijdens het stappen in
Amsterdam in gesprek met Xin Yang. Ze hielden
contact. Eerst als vrienden, later groeide dat uit
tot een relatie en een gezinnetje. Vink vindt het
wel logisch dat hij uiteindelijk met een Chinese
getrouwd is, want hij is al heel lang in de ban van
de Oriënt.
Als kleine jongen stuurde hij brieven naar zelf verzonnen
personen om Chinese stempels te bemachtigen
(,,In de enveloppen zat overigens niks hoor, ik
wist dat ik ze toch ongeopend terug zou krijgen’’).
Hij had zelfs de wens om naar China te gaan. ,,’Ga
- 18 - maart 2010

je dan op je Pollyfietsje?’, zei mijn vader dan.’’
Nu kan hij zich helemaal onderdompelen in de
Chinese cultuur. Hij houdt erg van Chinees eten.
,,Het echte Chinese eten hoor. Lekker pittig.
Wat de Chinees in Nederland serveert, heeft niet
zoveel te maken met Chinees: vaak is het gewoon
Indonesisch.In China kun je alles eten. Ik heb ook
een keer levende garnalen gegeten. Maar daar vond
ik weinig aan.’’
Vink studeerde tekstschrijven in Diemen, voordat
hij halverwege de jaren ’90 ging werken voor
Dagblad Kennemerland. ,,Eigenlijk had ik sinologie
willen studeren, maar dat was toen een dure
studie, dacht ik. Nu hoor je dat mensen dat gaan
doen als ze niks anders weten. Begrijp ik niets van.
Tekstschrijven
was voor mij ook een last minute keuze, maar ik
kon met de studie verschillende richtingen op, ook
bijvoorbeeld de reclamekant.’’
Het werd de journalistiek. Hij kwam op een wel
heel aparte manier binnen bij de krant. ,,Indertijd
was het heel moeilijk om goede medewerkers te
vinden om in het weekeinde sportverslagen te
maken. Ik had me met een vriend een keer opgegeven
om mee te doen aan Boggle. Gewoon voor de
gein en we vonden presentator Frank Kramer (oudvoetballer
van onder andere Telstar en Volendam)
een aardige kerel. We kwamen door de voorronde
en verschenen op televisie. Daar heb ik verteld dat
ik graag de journalistiek in wilde. Een verslaggever
van het Noordhollands Dagblad hoorde dat en heeft
me toen opgespoord.’’
Uiteindelijk hield Vink het 15 jaar uit de redactie
in Beverwijk. Hij gaat zijn stadje en Nederland niet
missen. ,,Je hebt in Peking ook een Nederlandse
vereniging, een Nederlands restaurant en een
Nederlandse kroeg. Dat is ook leuk als er voetbal is
of zo.’’
Vink vindt emigreren nu wat anders dan vijftig
jaar geleden. Toen moest je met de boot en kon je
alleen maar een paar keer per jaar bellen naar je
familie in Nederland omdat het onbetaalbaar was.
,,Mijn ouders gaan mij, mijn vrouw en Ken natuurlijk
wel missen, maar via internet en Skype houden
we contact. Ik kan via de computer ook al het
nieuws hier volgen en met iets meer dan negen uur
vliegen ben ik weer terug in Nederland.’’
Hij vindt de Chinezen ook een sympathiek volk.
,,Ze zijn altijd vriendelijk en er is bijna nooit agressie
op straat. Dat zit niet in hun aard. In supergrote
steden als Peking kan je als vrouw ook makkelijk
alleen over straat lopen. Het is wel zo dat Chinezen
altijd voordringen, maar als je dat weet, dan kan je
daar ook rekening mee houden.’’
De Beverwijker heeft er zin in. ,,Ik spreek ook wat
Chinees, dus ik red me wel. Ik wil het land een
beetje gaan ontdekken. Er is nog maar weinig over
bekend. Niemand weet bijvoorbeeld dat Chongqing
de grootste stad is. Maar ik zal ook proberen elk
jaar even terug te komen naar Nederland, maar
of ik ooit weer hier kom wonen, dat weet ik nog
niet.’’
Gepubliceerd in Noordhollands Dagblad
maart 2010 - 19 -

SimBa neefjeS:
de leeuw en de tijger
Simba is een jonge nieuwsgierige Leeuw die onder allerlei stenen kijkt... gewoon om te zien wat er onder
die steen te vinden is. Deze pagina is voor de jonge nieuwsgierige lezers van De Leeuw.
De tijger en de leeuw zijn beide katachtigen.
Er zijn bijna 40 verschillende katachtigen op
de wereld, maar er zijn er maar vijf in de groep
Panthera, waartoe de leeuw en de tijger allebei
behoren. De wetenschappelijke naam van de leeuw
is Panthera leo en die van de tijger Panthera tigris.
Leeuwen en tijgers hebben allebei 30 tanden. Je
kunt aan de tanden zien dat ze vlees eten; hun
grote hoektanden gebruiken ze om prooi te vangen.
Daarna gebruiken ze hun 12 snijtanden om het
vlees in stukken te snijden voordat ze het opeten.
Bij het jagen gebruiken leeuwen en tijgers vooral
hun oren en hun ogen. Met hun grote oren kunnen
ze heel goed horen wat voor dieren er in de buurt
rondlopen. Hun ogen zien net zo goed als die van
ons, maar kunnen ‘s nachts veel beter zien. En
omdat de dieren heel goed kunnen rennen en hele
scherpe klauwen hebben kunnen ze zelfs dieren
jagen die veel groter zijn dan zij zelf!
Jaar van de tijger
Het Chinese jaar van de Tijger is net begonnen!
Dat werd op 13 februari met veel vuurwerk
gevierd, want het jaar begon op de veertiende. In
China geloven veel mensen dat er 12 verschillende
dierenriemtekens zijn. Elk jaar is de volgende aan
de beurt. Afgelopen jaar was het het jaar van de
Os, nu is het de beurt van de Tijger.
Mensen geloven dat iemand die in een jaar van de
Tijger geboren is moedig is en veel durft. Tijgers
zijn vaak goede leiders en willen graag andere
mensen helpen. Maar soms vinden ze het wel erg
leuk om de baas te spelen en ze kunnen heel eigenwijs
zijn. En soms beginnen ze aan iets zonder
erover na te denken. Dat gaat niet altijd goed.
Ben jij een Tijger? Als je in de komende 12 maanden
12 jaar wordt, of 24 of 36 of een andere veelvoud
van 12 wordt dan ben jij ook een Tijger!
Tijgers in het wild
Eigenlijk zijn niet alle tijgers hetzelfde. Er bestaan
groepen tijgers die net een beetje anders zijn dan
de andere groepen. Er bestonden vroeger 8 verschillende
groepen tijgers. Biologen noemen dit
ondersoorten. Jammer genoeg zijn er van die 8
ondersoorten nog maar 5 over, want alle tijgers van
die andere 3 zijn in de afgelopen 100 jaar uitgestorven.
Daar bestaat er nu geen een meer van.
Met de tijgers die overblijven gaat het niet zo goed.
Dat komt omdat mensen huizen willen bouwen of
eten willen verbouwen op de plekken waar tijgers
wonen. En omdat sommige mensen denken dat je
stukken tijger kunt gebruiken als medicijn. Of dat
een tijgervel een mooi vloerkleed is. Of dat het
stoer is om een tijger te jagen en te schieten.
Er zijn nog maar 3200 tijgers over in het wild!
Gelukkig vinden sommige mensen het belangrijk
dat er meer tijgers in het wild komen. Die mensen
zorgen ervoor dat tijgers in dierentuinen veel
kleintjes krijgen. Die willen ze dan in het wild
loslaten. Ook zijn er mensen die ervoor zorgen dat
tijgers nog een stukje wild bos hebben om in te
wonen. Zij praten met regeringen en met mensen
in de buurt van tijger-wildernis. Nog weer andere
mensen helpen de tijgers in het wild om kleintjes
te krijgen. Het Wereldnatuurfonds wil dat er in
het volgende jaar van de Tijger (2022) twee keer
zoveel tijgers in het wild zijn. Als je hier meer
over wil weten, ga dan naar de website van het
wereldnatuurfonds: http://www.wnf.nl/nl/actueel/
nieuws/?act=actueel.details&bericht=5543. Daar
kun je meer lezen over tijgers.
Het dierentuinboek voor kinderen
Dierentuinen helpen tijgers. Ze laten mensen zien
hoe mooi zo’n levend beest is. Misschien willen
- 20 - maart 2010

deze mensen de tijgers in het wild dan helpen. Ze
laten biologen onderzoeken hoe een tijger leeft.
Deze biologen weten dan beter hoe wij wilde tijgers
kunnen helpen. Ze zorgen ervoor dat er meer
tijgers geboren worden. Misschien kunnen deze
tijgers dan weer naar het wild toe.
In Het dierentuinboek voor kinderen schrijven
Hans Post, Ardaan Gerritsen en Sandra Klaassen
over alles wat er in een dierentuin gebeurt. Je kunt
lezen hoe de eerste dierentuinen zijn ontstaan en
wat voor dieren er worden gehouden. Van vele
dieren maak je een dag mee. Sommige krijgen te
eten en anderen worden ziek. Hoe werkt dat allemaal?
Zo lees je over de verschillende mensen die
in dierentuinen werken en de dieren waar zij voor
zorgen. Overal staan leuke tekeningen bij.
Het laatste hoofdstuk is een lijst van alle dierentuinen
en aquaria in Nederland en Belgie. Op naar de
dierentuin!
De kleurplaat is van Diergaarde Blijdorp. Op hun
website vind je nog meer kleurplaten en leuke
informatie over tijgers.
Tamara Jannink
maart 2010 - 21 -

shanghai expo
2010 is het jaar van de Shanghai Expo. Over enkele weken openen de poorten van de Expo voor de verwachte
miljoenen bezoekers. De Leeuw geeft een voorproefje wat u kan verwachten in het Nederlandse
paviljoen: Happy Street.
Shanghai (bijna) klaar voor opening Expo
Op 1 mei opent de World Expo 2010 in Shanghai
de deuren voor het publiek. De stad is druk bezig
met de laatste voorbereidingen om alle binnenlandse
en buitenlandse bezoekers te kunnen verwelkomen.
Nieuwe metrostations worden geopend,
wegen worden nog snel geasfalteerd en bouwplaatsen
worden toegedekt. Ook aan het Nederlandse
paviljoen wordt de laatste hand gelegd. Nederland
is één van de veertig deelnemers die met een eigen
landenpaviljoen aan de Expo meedoet.
De naam van het Nederlandse paviljoen
Happy Street
Het Nederlandse paviljoen heet “Happy Street”
en is ontworpen door architect/kunstenaar John
Körmeling. Het is een straat in de vorm van het
Chinese geluksgetal 8, waarlangs huisjes staan die
de bezoeker langs Nederlandse iconen leiden. De
verschillende huisjes hebben ieder een eigen architectonische
stijl en in elk huisje is iets anders te
zien, ze tonen bijvoorbeeld hoe Nederland omgaat
met ruimte, energie en water, kunst en cultuur.
Miljoenen bezoekers
De Expo duurt tot en met 31 oktober en tijdens de
zes maanden van openstelling verwacht Nederland
dat ongeveer zeven miljoen mensen het paviljoen
komen bezoeken (ongeveer 10% van het totale aantal
bezoekers dat de Expo organisatie verwacht).
Die bezoekers zullen zien dat Nederland meer is
dan een land van tulpen, klompen en voetballers.
Ze zullen ervaren dat Nederland innovatieve technologieën
ontwikkelt die in harmonie zijn met de
mens en zijn omgeving en dat Nederland zowel een
mooie zakelijk als toeristische bestemming is.
Locatie Expo
Het Expo-terrein ligt aan beide kanten van de
Huangpu Rivier, die dwars door Shanghai stroomt,
ter hoogte van de Lupu Brug. Aan de westkant van
de rivier ligt Puxi, het oude gedeelte van Shanghai
en aan de oostkant ligt Pudong, het spectaculaire
nieuwe gedeelte dat voorheen uit weilanden
bestond en waar in ongeveer een decennium een
heel nieuw district is neergezet. Het Expo terrein
beslaat meer dan vijf vierkante kilometer (5,28
km2).
Expo team Consulaat Generaal Shanghai
Bijna klaar voor de miljoenen bezoekers De naam van het Nederlandse paviljoen
- 22 - maart 2010

weet u nog? een avond vol toBBers
Onderin de doos met knipseltjes en artikelen vonden we het kwijtgeraakte artikel over De Tobbers! Op
een vrijdagavond in oktober stond de New Veranda op zijn kop: De Tobbers zijn in Peking!
De Veranda van het Fakkel/Wang-imperium vlak
naast de WAB omgetoverd tot een gemiddeld
buurthuis, dat mij déjà vues opleverde. Mijn buurman
ging in de jaren zestig trouwen en dus kwam
er een groot feest in buurtfeesthuis Croymans aan
de Steinlaan in de Haagse Transvaalwijk. Obers
liepen daar met flessenhouders van draadstaal,
waar normaliter 6 flessen melk van de Sierkan in
hoorden, de sterke drank uit
te serveren. Jonge Genever en
Vieux voor in de cola en natuurlijk
Rose d’Anjou voor de vrouwen.
Hollandse meezingers en
hup met de beentjes.
Lopen er toch 40 jaar later in
Peking op identieke wijze 80
Nederlanders uitgelaten de
polonaise op muziek van André
Hazes, Wolter Kroes (wie kent
hem niet) afgewisseld met een
levende Chinese paardenstaart
die feilloos het ene na het andere
Frans Bauer platina succes ten
gehore brengt.... Ik zag alleen
die flessendragers niet.
De bedenkers van het geheel waren onopvallend in
oranjekostuums van de YaShow gekleed. Wat moet
die kleermaker niet gedacht hebben. Hopelijk hebben
ze zich voor Duitser uitgegeven.
Als ‘O,o, De Haag, stad achtuh duh duineh’ wordt
ingezet raak ik aan de praat met KLM Johnny.
Blijkt ie op de lagere school naast de mijne in de
Haagse Naarderstraat te hebben gezeten! Ik dacht
als goed Hagenees: Krijg nou tieten!
Genoeg nostalgie, nu een andere gie: de psychologie.
Zie die 80 volwassen Nederlanders van 16 tot
76 daar nou hossen. Zeker weten dat er geen eentje
zich in Nederland zou laten verleiden zo’n avond
te bezoeken. Maar dan ben je ver overzeesch en
dan is de polonaiseslinger schier oneindig van de
jolende kaaskoppen. Wat is hier de diepere oorzaak
van? Normaal vind je die rauwe zoute rommel niet
om te eten maar nu schuif je de ene na de andere
moot haring met rauwe ui naar binnen. Ook osseworst,
die worst die ze vergeten zijn te koken en de
ene na de andere lintworm laat ontspruiten, vindt
gretig aftrek. Niet te knagen maar het is Hollands
dus het moet, net zoals die polonaise, die meezingers
en die leverworst. Waarom
doen deze expats dit? Waarom
blijven ze niet gewoon, net zoals
in Nederland, op de vrijdagavond
moegewerkt op de bank
thuis te PCZ-ten? Pilsje, Chips,
Zappen.
Het heeft me de week erna niet
losgelaten en ben de nodige
wetenschappelijke literatuur er
op na gaan slaan. Na dit literatuuronderzoek
heb ik uiteindelijk
een goed onderbouwde conclusie
kunnen trekken: de reden
was lol, gewoon ordinaire lol.
In elk mens schuilt een beest,
zeker in Peking. We hadden
allemaal behoefte aan een beetje-uit-de-bol-gaanavond
overgoten met een driekleurig sausje en daar
hebben die tobbers spontaan voor gezorgd.
En dus mannen, buitengewoon bedankt !!! Het
was niet alleen gezellig maar jullie hebben vast en
zeker 3 burnouts voorkomen evenals de wurgdood
van een niets vermoedende Chinees die iets te dicht
in de buurt stond van een tot waanzin gedreven
Nederland die zojuist tegen de zoveelste typisch
Chinese ervaring was aangelopen. Heilzaam voor
de geest, vredig voor het gemoed, medicijn voor de
stress.
Volgend jaar heeft Frans Bauer er vast weer een
paar platina juweeltjes bij. Tobbers in Rosso of
Oranjo, we rekenen op jullie!
Theo Akse
maart 2010 - 23 -

een dag in het Bhaeec dierenasiel
Ulla Scherpenhuijsen Rom is een half jaar geleden van Tokyo naar Peking verhuisd. Sinds kort doet ze
vrijwilligerswerk voor het BHAEEC dierenasiel. Ongeveer 2 keer per week is ze in het asiel te vinden. In
de Leeuw vertelt ze over haar werk.
Het is dinsdagochtend. Ik sta tussen een groep toegewijde
vrijwilligers voor een stalen deur die op
slot zit. Twee grote hangsloten hangen er aan. We
staan er met grote tassen met handdoeken, beddengoed,
oude kranten, nagelknippers en scharen.
Een van de vaste medewerkers van het BHAEEC
(Beijing Human and Animal Environmental
Education Center) laat ons naar binnen en onmiddellijk
worden wij begroet door een horde enthousiaste
viervoeters. Na een uitgebreide knuffelpartij
lopen wij direct door naar “het ziekenhuis” waar de
dieren, die extra verzorging nodig hebben op ons
wachten.
Ik loop naar de kamer van Cooper, een Deense
dog en Douzi, een soort bulldog. Beide zijn oud
en lijden aan Artiritis. Ze kunnen niet zelf opstaan
om naar buiten te gaan. Ik moet al mijn spierballen
gebruiken om de honden omhoog te hijsen en ze
naar buiten te begeleiden. Nadat zij hun behoefte
gedaan hebben, willen ze eigenlijk allebei met-
De katten worden goed geborsteld.
een terug naar hun bedjes naast de kachel. Maar
dat kan niet omdat de bedden verschoond moeten
worden, de vloeren gedweild en er moeten nieuwe
kranten op de vloer gelegd worden.
Waarschijnlijk waren deze honden in Nederland
al lang uit hun lijden verlost, maar dat past niet in
de filosofie van dit asiel. Douzi slaapt de hele dag
en wil nauwelijks eten, maar Cooper lust alles en
vindt het heerlijk om aandacht te krijgen.
Hierna ga ik buiten in de zon de poten fatsoeneren
van een aantal langharige honden . Er kleeft van
alles aan de haren en dat maakt het lopen moeilijker
en het doet waarschijnlijk nog pijn ook. Een
blinde Pekinees zit tevreden op mijn schoot en laat
het allemaal maar toe. Na een uurtje kapperswerk
ga ik met een bezem en een emmer poep opruimen.
Het klinkt vies, maar door de kou ruik je niets
en de honden die om me heen lopen komen een
praatje maken. Terwijl ik gestaag de verblijven
- 24 - maart 2010

schoonmaak, klets ik in het Nederlands tegen ze en
stop regelmatig om ze te aaien. Het is heerlijk therapeutisch
voor beide partijen.
Het BHAEEC is een dierenasiel dat geleid wordt
door Zhang Luping, een succesvolle zakenvrouw
en ex-militair, die met haar prive-vermogen het
asiel oprichtte in 2001. Het is een non-profit privéonderneming
met als doel de afgestoten huisdieren
te redden en eventueel weer in gezinnen te
plaatsen. Via lezingen, workshops en schriftelijke
materialen proberen zij ook het publiek te leren
om beter met de dieren om te gaan. Vele dieren
worden geadopteerd vanuit het asiel. Er wordt
goed naar het dier en de mensen gekeken om een
geschikte match te vinden.
Het asiel ligt in Changping district ten noordwesten
van Beijing. Het heeft 7 vaste medewerkers,
die ook op het terrein wonen. In de weekenden
komen veel Chinese vrijwilligers om te helpen.
Doordeweeks zijn het meestal buitenlanders die
komen helpen.
De dieren worden goed verzorgd. Voedsel wordt
gedoneerd door een bekend bedrijf en een dierenarts
komt regelmatig in zijn vrije tijd om operaties,
inentingen en check-ups te verzorgen. Alle dieren
zijn ingeënt en gesteriliseerd.
De verblijven zijn ruim en de dieren zijn een groot
deel van de dag buiten. Kortom, in materiële zin
hebben zij het goed voor elkaar. Maar met 7 medewerkers
en ca. 800 dieren is er niet genoeg aandacht
voor iedereen. Aandacht en liefde geven aan
de dieren zie ik, als vrijwilligster, als mijn belangrijkste
taak.
‘s Ochtends opgewacht worden door de honden. Veel dieren worden geadopteerd vanuit het asiel.
Als je denkt om een huisdier aan te schaffen of
als je als vrijwilliger wilt werken, dan kunt u meer
informatie vinden op
http://www.animalschina.org/en/
of email naar ullaronald @yahoo.com
Ulla Scherpenhuijsen Rom
maart 2010 - 25 -

uitStapje rondom peKing
Wilt u een dagje in de omgeving van Peking op stap? Monique Groeneveld ging onlangs naar het Han
Meilin museum in Tongzhou.
Op dinsdagmiddag 9 februari verzamelt zich een karakters op rijstpapier met inkt. Hij gebruikt het-
groepje Nederlandse dames en heren in het Han zelfde materiaal om mens- en dierfiguren te schil-
Meilin museum. Dit museum ligt aan de oostkant deren. Met slechts een paar streken geeft hij dieren
van de stad, in het district Tongzhou, bijna aan weer zoals vee, panters en uilen.
het einde van de Batong-metrolijn. Mingbai en
China Inside organiseren een rondleiding door dit Hij werkte vele jaren in een porseleinfabriek in de
museum dat geheel gewijd is aan de kunstenaar provincie Anhui. Hier experimenteerde hij met het
Han Meilin.
glazuren van porselein. In het museum
De naam Han Meilin zegt u waar-
staan grote decoratieve voorwerpen in
schijnlijk niets. Toch kent bijna elke
mooie heldere kleuren, zoals blauw en
Chinees zijn werk en u waarschijnlijk
rood.
ook. Hij is namelijk de ontwerper
van de Olympische mascottes, de vijf
Net als veel andere kunstenaars heeft
fuwa. Nog minder mensen weten dat
Han Meilin veel te lijden gehad tij-
er maar liefst twee musea zijn, die
dens de Culturele Revolutie, het wer-
geheel aan hem zijn gewijd. Een in
ken werd hem onmogelijk gemaakt.
Hangzhou en dus een in Tongzhou,
Gelukkig keert begin jaren ’80 het tij
Beijing.
voor hem. Hij houdt voor het eerst
een expositie in de Verenigde Staten
en ook in eigen land groeit zijn populariteit.
Later wordt hij gevraagd om
logo´s te ontwerpen voor onder meer
China Airlines en natuurlijk de vijf mascottes
van de Olympische Spelen. In het
museum hangen de voorstudies van deze
ontwerpen.
Het museum is in 2008 net voor de
Olympische Spelen geopend. Van
bovenaf gezien heeft het gebouw waar
het museum in gevestigd is, de vorm van
het karakter mei. Het tweede karakter uit
de naam van Han Meilin. In het museum
zijn meer dan 2000 werken verzameld.
Han Meilin verkoopt geen werk maar
schenkt alles aan de Chinese staat. Daar
komt bij dat hij een productief man is. Hij vindt dat
omdat hij zo eigenwijs is als een os, hij ook moet
werken als een os. En dat doet hij, zelfs nu hij 73
jaar is.
Han Meilin is een multi-talent en beheerst vele
verschillende kunstvormen. Hij schildert, kalligrafeert,
maakt voorwerpen van keramiek en bedrukt
katoen. In het museum zijn vele voorbeelden van al
deze vormen te zien, zoals grote bronzen sculpturen.
Dit zijn meestal kleinere exemplaren van grote
sculpturen die in de buitenruimte van steden in binnen-
en buitenland staan.
Natuurlijk maakt hij ook traditionele kalligrafie van
De kunst van Han Meilin is modern en
toch herkenbaar. Zijn inspiratie haalt hij uit de
Chinese volkskunst en het kleurrijke leven op het
platteland. Hij wordt wel vergeleken met Picasso,
zelf ziet hij zich meer als de opvolger van de grootmoedertjes
uit de provincie Shanxi die prachtige
figuren uit papier knippen.
Wij zijn aangenaam verrast door gevarieerde kunst
van Han Meilin. Wij vonden de beelden uit het
thema moeder en kind erg mooi en ook de kleine
olifantjes. In het naastgelegen park hebben we
alleen wat foto’s gemaakt.. We komen vast eens
terug als het weer warmer is.
Monique Groeneveld
- 26 - maart 2010

Doofgeknald, uitgeklapperd, opgeblazen (te veel
gekruid Chinees voedsel waarschijnlijk) en nu volledig
overtuigd van het bestaan van het Jaar van de Tijger
wankelde De Lange Man de stamkroeg binnen, op zoek
naar iets wat hij ook niet precies kon omschrijven maar
dat in de buurt kwam van een vuurwerkloze haven, misschien
een Westers eilandje waar het nieuwjaar al twee
maanden oud was en waar hij geen rode onderbroek
aanmoest om de Goden mild te stemmen.
De Kasteleinse stond in een tijgerpakje achter de met
rode lampions opgetuigde bar. Het vel spande zodanig
over haar volopteuze vormen dat De Lange Man een
explosie vreesde en toen hij een koffie bestelde gromde
zij als een tijger en boog zich over de Senseo, waarop
De Lange Man zijn ogen sloot. Toen hij zich uiteindelijk
aan de bar achter zijn koffie nestelde zag hij vanuit zijn
ooghoeken De Kleine Filosoof dichterbij scharrelen, als
een krab op zoek naar voedsel.
“Geen vakantieplannen, dus?” kraaide De Kleine
Filosoof. “Hier in de grote stad, genietend van het
nieuwe jaar?” De Lange Man schokschouderde, alsof hij
roos had, maar De Kleine Filosoof liet zich niet zomaar
wegjagen. “Heb net een boek gelezen.” trompetterde
hij. “Je zou het moeten lezen. Erg goed. “
De Lange Man overdacht waarom hij De Kleine Filosoof
deze naam had gegeven. Natuurlijk, hij kwam niet ver
boven De Lange Mans navel, maar er was ook iets met
het denkraam dat de naam rechtvaardigde. De Kleine
Filosoof had de gewoonte zijn uitgelezen boeken in de
bar achter te laten, waarop De Kasteleinse deze plichtsgetrouw
plaatste tussen de Baileys en de Jameson, voor
iedereen die maar wilde lezen. Maar toen op een dag
The History of Western Philosophy van Betrand Russell
verscheen, met een ongebroken rug, kon De Lange Man
het niet nalaten op te merken dat dit een ongelezen boek
was, hetgeen De Kleine Filosoof haastig verklaarde door
te zeggen dat hij nog een exemplaar thuis had.
De Lange Man nam dus een flinke slok hete koffie,
spoelde deze langs zijn kiezen, boog het hoofd en vroeg,
met de stem van een lam ter slachtbank: “Welk boek?”
De Kleine Filosoof zag dat hij zijn slachtoffer in zijn
de lange man
Lange Man, leek hij op een duiveltje, juist zo eentje die
ze buiten met hun duizendklappers probeerden uit te
bannen, “ over bonen pellen.”
Er ging bij De Lange Man een lichtje op, een klein maar
niet onbescheiden peertje. “ Ah!” Hij pauzeerde even
voor het juiste effect, leunde even terug, alsof hij iets
heerlijks wegsnoepte, staarde even in de verte en zei, zo
dromerig als hij kon opbrengen : “Wieslaw Mysliwski.”
De daarop volgende minuut wilde De Lange Man bijschrijven
in zijn Hemels opschrijfboekje: het boekje
dat hij uiteindelijk aan de hemelpoort zou overhandigen
aan Sint Pieter als bewijs van zijn waardig leven in het
aardse slijk.
De Kleine Filosoof leek aan de grond gespijkerd,
zijn mond leek de laadklep van een vuilniswagen op
maandagmorgen en De Lange Man kon een satanische
glimlach niet onderdrukken. “Je bedoelt: ‘Over het doppen
van bonen’?” duwde hij het zinkend sloepje van De
Kleine Filosoof iets verder onder water.
“Juist,” hapte De Kleine Filosoof naar lucht en De
Lange Man haatte zichzelf voor het plezier dat hij had
bij het zien van de verdrinkingsverschijnselen van De
Kleine Filsoof.
“Briljant boek,” frivoolde De Lange Man verder, terwijl
hij de Kasteleinse wenkte voor een triomfantelijke
Baileys om zijn koffie gezelschap te houden, “over
het platteland, hoeden, vakmanschap, de saxofoon,
over de oorlog, over na de oorlog, over het bos (waar
‘de graven’ zijn), over de werking van het geheugen,
over expres vergeten, over de liefde, over drank, over
identiteit of de illusie daarvan. Vooral die scene met de
hoedenmaker en de electricien, die is onvergetelijk.”
Het had vooraf onmogelijk geleken, maar De Kleine
Filosoof was gekrompen tot onder de knieschijven van
De Lange Man. “Zover ben ik nog niet”, mompelde De
Kleine Filosoof en verliet de kroeg zonder groeten. De
Kasteleinse bekeek de situatie met getuite lippen. “Echt
gelezen?” vroeg zij, terwijl ze de Baileys voor De Lange
Man plaatste. De Lange Man grijnsde. “Nee. “ Hij nam
een teugje Baileys. “Maar het internet doet wonderen. “
scharen had, en kroop dichterbij. “Het gaat…”, fluisterde
hij en in het licht van de rode lampions, vond De
De Lange Man
maart 2010 - 27 -

koken met karen
Karen Weeder zoekt de lekkerste Nederlandse recepten uit haar verhuisdozen. Deze keer vertelt ze hoe je
Appeltjes onder de deken kan maken.
Het aantal oer-Hollandse recepten dat
Ingrediënten van Appeltjes onder een
nog niet aan de orde is geweest wordt
deken
steeds kleiner. Bovendien kunnen we een
• 225 gram bloem
aantal typisch Hollandse producten hier
• 225 gram margarine
gewoon in China kopen. Af en toe zijn
• 300 gram basterdsuiker
er speculaasjes te koop bij de Jenny Lou
• 2 zakjes vanillesuiker
of Market Place.
• 1 mespuntje djahé
En Bitterballen, die je prima zelf kunt
• 4 appels
maken kun je ook op diverse plaatsen in
Bereidingswijze:
China krijgen. Andere Hollandse lekker-
Eerst even de over voorverwarmen op
nijen liggen zo voor de hand, dat eigen-
200 graden en dan aan de slag. Meng
lijk iedereen wel een goed recept heeft
alle ingrediënten behalve de appel door
voor een overheerlijke appeltaart.
elkaar tot je een korrelig deeg hebt.
Daarna de appels schillen en er kleine stukjes van
Maar wat dan wel? Dit keer een oud-Hollandse maken. De appelstukjes in een beboterde oven-
recept. Appeltjes onder de deken. Lekker tijdens schaal doen en het deeg daar overheen uitstrooien.
een koude winteravond. Ook heerlijk met een beet- In de oven in ongeveer een half uur een bruin
je vanillevla, custard of vanille-ijs erbij.
korstje laten krijgen.
Karen Weeder
*
Autohuur tarieven vanaf € 23,- per dag
all-in
Laagste eigen risico - Geen extra verzekeringen bij aankomst - No nonsense voorwaarden
www.bblcarrental.nl
*28+ dagen tarief categorie A, excl. Schipholfee
24 uurs
Schiphol
service
...direct wegrijden!

we het verhaal van Linah uit groep 7.
Alex en Angelina
Er was eens een land, dat heette Kipland, woonde
een prinses. Haar naam was Angelina, maar zij was
de prinses van heel het land. Ze was heel mooi,
maar de mensen die in Kipland woonde waren niet
mooi. De meisjes waren dik en lelijk en de jongens
waren dun en bang voor alles. Aan de andere kant
van Kipland woonde een jongen, een heel normale
jongen. Zijn naam was Alex. Hij was niet helemaal
normaal voor Kipland, omdat hij heel knap was en
heel sterk, maar wel en beetje arm. Nou, nu begint
het verhaal, dus lees maar verder.
“Angelina! Word wakker. Je moet klaar zijn”,
roept haar moeder Koningin Kip. “Waarom? Ik
ben zo moe. Ik moest gisteravond om 3 uur naar
bed, omdat ik jouw spullen moest opruimen”, zei
Angelina met een heel slaperige stem. “MAAKT
NIKS UIT! Jij moet in 5 minuten helemaal klaar zijn
voor die prinsen die jou willen ontmoeten.” “WAT?
Ik zei al miljoen keer dat ik NIET met een van die
stomme prinsen ga trouwen.” “Nou, dan heb jij een
groot probleem, omdat je het toch gaat doen.” En
Koningin Kip trok Angelina naar de balzaal waar 4
prinsen stonden. “Oh, ik heb vergeten te zeggen dat
Angelina met haar moeder Koningin Kip woonde.
Ik moet zeggen: Angelina was niet de liefste.
Dus daar stonden 4 prinsen. “MAMA IK WIL HET
NIET”, zei Angelina heel boos. En ze liep heel boos
weg uit het huis. Op die dag kwam er een hele normale
jongen in het dorp van Kipland. De mensen
keken gewoon naar hem, omdat hij natuurlijk niet
normaal voor Kipland was, maar hij liep gewoon
door naar het bos.
Hij liep voor een tijdje, maar toen hoorde hij een
huilend meisje en hij liep daar haar toe. “Mijn naam
is Alex, maar gaat het wel”, zei Alex. “Nee, niet
echt, mijn moeder is heel gemeen. Zij zegt dat ik
moet trouwen, maar ik will het niet en…. STOP,
ik weet niet eens wie je bent, dus we beginnen
wel normaal.” “Ik ben Alex en jij bent”. “Ehm, ik
ben….. Maar ken jij mij niet? Ik ben de prinses van
de welp
In deze rubriek laten leerlingen van De Rode Leeuw zien wat ze in de Nederlandse les doen. Dit keer lezen
Kipland”. “OOOOOOOH, sorry. Ik wist het eerst
niet”. “Hoe kon jij het niet weten ik ben de…” “Ja,
ja, dat zei jij al.’’ “Oh, nou, sorry”, zei Angelina.
“Zullen wij even iets te eten halen”. “Ja, dat zal ik
fijn vinden, want ik heb heel veel honger. OH NEE,
DAAR IS MIJN MOEDER en ze komt hier naar
toe! Oh oh.” ”Wat doen jullie… ik bedoel.. eh..
wie ben jij?” “Ik ben….” “Laat maar. KOM NU
OMIDDELLIJK MEE.” Dus Angelina en die gemene
Koningin Kip liepen heel snel naar het kasteel.
Die dag sprak Angelina niet meer met haar moeder.
Ze sprak niet tijdens eten of toen ze ging slapen. De
volgende dag liep Angelina door het bos en INEENS
VIEL ZE IN EEN GAT! “Laat me hier uit, laat me
hier uit’’, zei Angelina. Ineens kwam er een meneer
uit het donker. “Dus jij bent dat lieve meisje! Nou,
je lijkt me niet zo lief.” “WAT WIL JE VAN MIJ?”
“Oh, Angelina, het is niet wat ik wil. Het is wat ik
ga doen! Ik ga jou morgen trouwen. Ja, dus ga maar
slapen! Dag.” En hij liep weg in het donker. “WAT?
Oh nee, ik hoop dat Alex me vindt.” De volgende
dag was Angelina haar zelf klaar aan het maken voor
de trouwerij. “Oh nee, hij komt niet. Hij komt niet!”
zei Angelina. Toen kwam een mevrouw. “Ben jij
klaar? Je moet komen!” Dus Angelina ging naar de
balzaal waar de
trouwerij was.
Angelina keek
om haar heen,
maar Alex was
er niet. Ineens
kwam een jongen.
STOP,
Angelina wil
niet met jou
trouwen! Ze wil met mij trouwen!“
“Alex, je bent er’’. Angelina en Alex renden snel
weg uit het huis. En ze woonde gelukkig samen met
Alex zijn familie in Amerika. Niemand kon hen
vinden en.. het meest belangerijk Angelina en Alex
trouwden.
Linah Ahmed - Grade 5/Groep 7
december 2009 - 29 -

verhuizen naar nederland
Voor de een is het al enkele jaren geleden, voor de ander nog maar een paar maanden, toch hebben wij
allemaal een keer besloten om naar Peking te verhuizen. Voor het werk, voor de liefde of het avontuur,
ieder met zijn eigen redenen. Er zijn ook Chinezen die juist van China naar Nederland willen verhuizen.
Shanshan is zo iemand.
Ze is 28 jaar, komt oorspronkelijk uit Nanjing en
woont al enkele jaren in Peking. Drie jaar geleden
heeft zij de Nederlandse Sjoerd ontmoet tijdens
zijn vakantie in China. Al snel volgde een
tweede bezoek van Sjoerd aan China. De derde
keer besloot Sjoerd voorlopig in China te blijven.
Vanwege de werkzaamheden van Sjoerd verhuizen
hij en Shanshan nu naar Nederland. Ze zijn van
plan om in april te vertrekken.
Vorig jaar hebben ze in Nederland bij de familie
Kerstmis gevierd. Shanshan weet dus waar ze naartoe
gaat. Toen hebben ze veel toeristische uitstapjes
gemaakt, een bezoek aan Madurodam en een boottocht
door de grachten van Amsterdam. De meeste
tijd heeft ze doorgebracht bij de familie in Leiden
en omstreken. Geen wonder dat ze dit de mooiste
stad van Nederland vindt. Amsterdam is natuurlijk
ook gezellig (al kent ze dat woord misschien nog
niet).
Voordat de verhuizing kan plaatsvinden moet er
heel wat gebeuren. Voor de visumaanvraag zijn
veel documenten nodig, zoals het geboortecertificaat
van Shanshan en het bewijs van ongehuwd
zijn. Deze documenten moeten persoonlijk bij
verschillende instanties in Nanjing worden opgehaald
en bij de Nederlandse Ambassade in Peking
worden ingeleverd. Ze zijn drie maanden bezig
geweest om alle benodigde documenten te verzamelen.
De afgelopen maanden heeft
Shanshan bovendien hard
gestudeerd voor het inburgeringsexamen.
Inmiddels weet ze
van alles over de Nederlandse
geschiedenis en maatschappij.
Waar woont de koningin en hoe
heet de nationale luchthaven?
Shanshan op bezoek in Amsterdam
Het taalonderdeel bestaat onder andere uit zinnen
nazeggen zoals “Dat kan je op je vingers natellen”
en “De aardappels zijn op”. Het examen wordt op
de ambassade in Peking afgenomen en duurt alles
bij elkaar krap een uur. Gelukkig is ze in januari in
een keer geslaagd.
Ze zit nu in de laatste fase van de aanvraag, alle
documenten zijn ingediend. Shanshan heeft veel
zin in de verhuizing naar Nederland. Natuurlijk
kom je in een heel andere omgeving terecht, zegt
Shanshan. Chinezen houden van ‘renao’, drukte.
Nederland is rustiger maar het is er veiliger en
het klimaat is beter. Ook winkelen is leuk, in
Nederland heb je meer kleinere winkels. De beste
winkel in Nederland is volgens Shanshan de
HEMA.
Ze heeft geluk dat ze terecht komt in een warme
familie, vindt Shanshan. Ze heeft vorig jaar al
gewinkeld met haar schoonmoeder en schoonzussen.
Een schoonzus gaat ze helpen, die heeft
net een baby, kan ze lekker Nederlands oefenen.
Natuurlijk gaat ze ook Nederlandse les volgen.
Ze maakt zich wel een beetje zorgen over het eten
in Nederland. Eten is nu eenmaal belangrijk voor
Chinezen. Sjoerd verzekert haar voortdurend dat
ze dit eten straks ook in Nederland kan maken. Ze
volgt ook de weblog van Mengniao (http://blog.
sina.com.cn/mengniaofacai), deze Chinese vrouw
is al eerder naar Nederland naar
Nederland verhuisd. Verder wil
Shanshan er nog niet te veel over
nadenken, dat heeft geen zin zegt
ze. Als je er straks bent, moet je
jezelf regelmatig afvragen of je
de juiste beslissing hebt genomen.
Monique Groeneveld
- 30 - maart 2010

mingBai - china inside advertorial
Mingbai en China Inside organiseren allerlei activiteiten om China beter te leren kennen.
Cultureel programma in Peking
Inge Jansen van Mingbai en Monique Groeneveld van China Inside hebben het initiatief genomen voor
de ontwikkeling van een aantal unieke excursies in Beijing. Zowel Inge als Monique zijn al jaren actief in
Beijing. Inge als schrijfster van reisgidsen en Monique als eigenaar van
talenschool China Inside.
Agenda Culturele activiteiten Mingbai en China Inside
15 maart 09.00-14.30 uur
Kookworkshop; prijs per persoon 280 RMB
2 april 13.00-17.00 uur
Wandeling Droom van de Rode Kamer, prijs per persoon 120 RMB
23 april 13.00-17.00 uur
Atelierroute Songzhuang, prijs per persoon 200 RMB
Meer informatie over de activiteiten:
www.mingbai.nl of www.china-inside.com.
giggling tree - advertorial
Een bezoekje aan Yangshou is een bezoek aan karstbergen en... the Giggling Tree!
Nabij Yangshuo hebben wij (Karst, Paulien & Pelle) een cluster
authentieke boerenhuizen omgebouwd tot een unieke plek in
Zuid-China. “The Giggling Tree” bevindt zich op 20 minuten
fietsen van Yangshuo. Heerlijk rustig op het Chinese platteland.
Platteland is hier niet letterlijk te nemen, want rondom zie je
het wereldberoemde landschap met duizenden karstbergen. In
de hoofdgebouwen hebben we 22 kamers gebouwd, allemaal
voorzien van een eigen ruime badkamer met douche en toilet.
In de kleinere gebouwen, die voorheen dienden als stallen,
opslagruimtes en open keukens, zitten nu ons sfeervolle restaurant,
receptie, keuken en loungeruimte. Aan de voorkant van het
complex is het terras. Vanaf hier heb je een geweldig uitzicht op
de omgeving: wuivende rijstvelden, waggelende waterbuffels
en wanneer de avond valt, zie je de zon langzaam verdwijnen
tussen de bergen.
De prachtige natuurlijke omgeving leent zich bij uitstek voor allerlei activiteiten.
Wanneer je langere tijd in de grote Chinese steden verblijft ervaar je het platteland
als een verademing. Veel expats komen dan ook graag met de familie voor een paar
dagen naar Yangshuo om weer even op adem te komen en te genieten van allerlei
activiteiten.
www.gigglingtree.com
maart 2010 - 31 -

sudoku puzzel
Dit was oplossing van de vorige Sudoku-puzzel.
Nieuwe Sudoku-puzzel
Doolhof voor de jongste puzzelaars
chingliSh
Is het Engels of is het Chinees? Nederlanders ontdekken
grappige vertalingen in China.
- 32 - maart 2010

Het Bestuur
Voorzitter Rens Metaal 139 1018 0490 Lmetaal@yahoo.co.uk
Vice-voorzitter Harm Hindriks 139 1102 3598 hindriks@hotmail.com
Penningmeester Wim Reijnders 139 1022 8164 wim.reinders@inergyautomotive.com
Ledenadministratie Jurriaan Meyer 136 9146 4240 jur@gmx.at
Webmaster Ine van Zeeland ine@vzeeland.nl
Kinderactiviteiten Ruth Tsang 134 3941 5762 tsang_ruth@hotmail.com
Activiteiten Tim Metz tim@yourzine.com.cn
Robbert Görris robbertgorris@gmail.com
Mayke Lamers 77mayke@gmail.com
Lidmaatschap
Het lidmaatschap van de Nederlandse Vereniging
te Peking (NVP) loopt elk jaar vanaf september
tot het daaropvolgende jaar juli. U wordt lid door
het formulier van onze website (www.nvp.org.cn)
in te vullen.
Alleenstaanden betalen 400 yuan en gezinnen
600 yuan. Deze tarieven blijven gelijk, ongeacht
het moment van aanvragen/verlengen van het
lidmaatschap. Bij vroegtijdig vertrek vindt geen
restitutie plaats. Studenten zijn gratis lid maar
ontvangen De Leeuw digitaal.
Kijk op de website: www.nvp.org.cn
van de vereniging
Mutaties en bezorging van De Leeuw
Gaat u vertrekken naar een andere plaats op deze
wereld of wijzigt uw adres in Peking, geef het
dan tijdig door. Zo kan de NVP haar adres- en
emailbestand actueel houden. Mocht een bestaand
lidmaatschap niet voor 31 december in het nieuwe
seizoen door betaling verlengd zijn dan vervalt
het lidmaatschap.
Voor ontvangst van De Leeuw per post hebben
we uw adres in Chinese karakters nodig. Mail het
postadres door naar Jurriaan Meyer: jur@gmx.at
De Leeuw wordt ook verspreid via de ambassade,
WAB, River Garden of per email.
NVP Website - www.nvp.org.cn
Op de website vindt u informatie over de laaste
activiteiten en foto’s van NVP-activiteiten.
Kort na de verspreiding van het gedrukte exemplaar
van De Leeuw kunt u de pdf-versie op de
NVP-website lezen of doormailen naar uw familie!
Heeft u tips of wijzigingen voor de NVP-website?
Mail uw informatie naar Ine van Zeeland
(ine@vzeeland.nl), de webmaster van de website.
maart 2010 - 33 -

Ik dwaal over een heuvel, zo’n honderd kilometer van
Gui Yang, de hoofdstad van Guizhou, op zoek naar het
graf van mijn schoonvader. Het is bitterkoud onder
een toepasselijk loodgrijze hemel, de wind rukt aan
het stapeltje namaakgeld in mijn bevroren handen en
ergens op dit kerkhof klappert vuurwerk.
Voor mij lijken alle graven op elkaar: het zijn kleine
heuvels, gebouwd uit stenen, overwoekerd door geelgroen
onkruid. Maar ik zoek het graf zonder zerk, want
toen schoonvader stierf was er niet genoeg geld. En
blijkbaar was hij niet de enige: ik zie veel naamloze
graven. Ik ontmoet een paar koeien tussen de koolplanten.
Ik zie de kleinkinderen van onze familiegroep
klauteren als berggeiten over de miniscule paadjes,
zij spelen tikkertje en steken alvast een rotje af met
een gestolen aansteker. Kinderen op het terrein van de
Dood: een groter contrast is ondenkbaar.
Enkele uren geleden zaten we met Kleine Oom en zijn
vrouw, plus vijf van de zeven dochters, plus zwagers,
plus kinderen rond de kachel in hun kleine boerderij
aan de rand van het dorp. Schalen vol gekruid voedsel
werden aangedragen, soep werd boven op de kachel
warmgehouden. Kleine Oom sneed een zwartgerookte
varkenslende aan, Tante moederde over de pannen en
de kleinkinderen en duwde mijn eetstokjes herhaaldelijk
naar de schalen. Ik at, genoot, kneukelde. Ik was de
eerste buitenlander in het dorp en dus de eerste buitenlander
in hun huis, maar Kleine Oom en Tante besloten
al snel dat ik familie was. Mijn omgang met de kleinkinderen
brak het ijs en mijn gebrekkig Chinees was
een bron van vermaak.
Het familienieuws werd uitgewisseld. Grote Oom was
gisteren op bezoek geweest vanuit de stad en hij had
geïnformeerd naar het welzijn van familieleden die hij
al tien jaar niet had gezien. Het was onvermijdelijk: die
avond zouden wij met Kleine Oom naar Grote Oom
gaan, een familiehereniging die werd gestuwd door,
ik aarzel het te schrijven maar het is niet anders, de
aanwezigheid van de twee meter lange buitenlander, de
exotische vredespijp, de ijsbreker.
achteroB
Maar eerst moesten wij ons respect betuigen aan de
voorouders. We daalden af naar het dorp en kochten
vuurwerk en namaakgeld. Het meisje bij de ingang
verkocht sinaasappels en wilde haar Engels oefenen.
Terwijl de familie debatteerde over het soort vuurwerk
en de prijs, probeerde ik uit te leggen dat ik uit
Nederland kwam, maar zij dacht dat ik uit Canada
kwam en hoezeer ik ook mijn best deed: daar kwam ik
dus vandaan. Het zullen de Winterspelen wel zijn.
Veel bekijks in de winkelstraat. (Ik noemde dit
jarenlang een Michael Jackson-moment: vreselijke
beroemdheid. Dat is nu ongepast.) Ik liet het langs me
afglijden, beantwoordde elke blik met een glimlach en
elk “Hello!” met een “Hello! How are you?” en lachte
met ze mee.
Uiteindelijk klommen we weer naar boven en door de
velden met koolzaad en aardappels wandelden we naar
de heuvel met de graven. We waren een bonte groep:
rondhollende kleinkinderen die geen last hadden van
de klim, Grote Oom en Schoonmoeder in conversatie,
dochters met bergen namaakgeld en zwagers met manden
vol duizendklappers, gezamenlijk op weg naar de
voorouders.
En daar sta ik nu. Na de beide grootmoeders en grootvaders,
zijn we aankomen voor een graf aan de rand
van de heuvel. Het is zerkloos.
Kleine Oom neemt lief terzijde en legt uit, wijzend
over de heuvels en velden hoe goed dit graf is gekozen,
alles te doen met water en lucht en aarde. De zwagers
ontsteken kaarsen tussen het onkruid, dat snel vlamvat.
Het namaakgeld wordt per drie blaadjes opgebrand in
het pittige vuur dat is ontstaan. Dan steken de mannen
de duizendklappers aan, zwaaien ze rond het graf, terwijl
iedereen zijn oren bedekt.
Ik sla mijn arm even om lief. De kruitdamp slaat op
de ogen, we moeten ervan tranen. Ik ken mijn schoonvader
niet, maar hij is wel de reden dat ik hier sta. Die
steen komt er.
Achterob
http://achterob.web-log.nl
- 34 - maart 2010