Frank Boeijen in Beijing DE LANGE MAN - De Rode Leeuw

PEKING - DEC 2011
Frank Boeijen in Beijing
TAIPEI EXCHANGES
SINTERKLAASFEEST
MARC DE BEER - HILTON
DE LANGE MAN

AgendA & Activiteiten colofon
Veel activiteiten!
Elke maand houdt De Nederlandse Vereniging een aantal activiteiten.
Kom een keer kijken en doe mee!
De Nederlandse borrel
De Nederlandse Vereniging houdt elke eerste vrijdag van de
maand een borrel in Nearby The Tree (www.nearbythetree.
com). Vanaf 18.00 uur is het elke maand gezellig druk. Kom
na je werk of wanneer de kinderen in bed liggen even bijkletsen.
De Nederlandse lunch
Elke derde donderdag van de maand is er de Nederlandse
lunch. Elke maand wordt gezocht naar een nieuwe, verrassende
locatie ergens in Peking. De Nederlandse lunch is een
goede gelegenheid om elkaar te leren kennen en om nieuwe
restaurants te ontdekken. Kijk op de website www.nvpeking.org
voor de eerstvolgende lunch.
De Nederlandse boekenclub
Iedere maand bespreekt De Nederlandse boekenclub een boek.
De boekenclub kan nog nieuwe leden gebruiken. Opgeven kan
bij Paula Ligthart, ripanisa@live.nl
Klaverjassen
Elke dinsdagavond kunt u klaverjassen in Nearby The Tree.
Loop binnen om een kaartje te leggen met andere Nederlanders.
Agenda
De voorbereidingen voor het nieuwe seizoen zijn al in volle gang.
Naast bovenstaande activiteiten kunt u het volgende seizoen dit
verwachten:
• 15 januari: schaatsen op Houhai
• 11 februari: cabaret van Carolien Borgers
www.carolienborgers.nl
• 21 april: kinder-Koninginnedag
• eind april: Koninginnenachfeest
Website
De laatste informatie vindt u op onze website. Kijk regelmatig
op www.nvpeking.org! Hier kunt u zich ook aanmelden voor de
nieuwsbrief van de Nederlandse Vereniging.
De Leeuw is het blad van, voor
en door leden van de Nederlandse
Vereniging te Peking. De Leeuw
wordt gevuld met artikelen die
in de meest brede zin interessant
zijn voor Nederlanders in Peking.
Bijdragen zijn van harte welkom.
De redactie houdt zich het recht
voor om bijdragen naar eigen
inzicht en zonder opgave van
reden te redigeren, in te korten,
door te schuiven naar een volgend
nummer of in zijn geheel niet te
plaatsen.
Abonnementen
Alle betalende leden van de
Nederlandse Vereniging te Peking
krijgen de Leeuw automatisch
toegestuurd. Downloaden kan
ook, kijk dan voor meer informatie
op www.nvpeking.org
Redactie
Monique Groeneveld
Inge Jansen
Henk van Mourik
Marcel Vink
Jacqueline de Vos Burchart
Bijdrages van:
Alex van Egmond
Desiree Smits
Rob Korfage
Ate Hoekstra
Adres redactie
nvpeking@gmail.com
Ontwerp voorkant
Oscar Venhuis
Oplage: 100 stuks

de leeuw
12e jAArgAng - nr 2 -
woord vAn de voorzitter
Beste mensen en NVP’ers,
Allereerst wens ik jullie namens het NVP-bestuur een gelukkig en gezond 2012
toe! De meesten van ons zijn net weer teruggekomen uit verre oorden waar we
kerst en oud en nieuw hebben gevierd. Ik hoop dat iedereen weer opgeladen is
voor een succesvol 2012, het jaar van de Draak!
Het verenigingsjaar zat tot nu toe weer vol mooie activiteiten. Naast de druk
bezochte maandelijkse borrels hebben we beroemde Nederlandse schrijvers over
de vloer gehad, kwam Frank Boeijen een week op bezoek en kwam Sint langs!
In dit nummer van De Leeuw kunt u onder andere lezen wat er gebeurde tijdens
deze evenementen.
Het jaar van de Draak komt eraan en we hebben weer heel wat activiteiten gepland
staan. Om te beginnen hebben we 15 januari de schaatswedstrijd ‘Dutch Open
Beijing’ en komt op 11 februari cabaret met Carolien Borgers (Makkelijk Praten)!
Carolien heeft ze al twee avondvullende programma’s gedraaid waarmee ze
door Nederland reisde. ‘Snars’ was haar eerste en ‘Makkelijk Praten’ is het
tweede programma. Deze laatste komt ze in Beijing laten zien. In het voorjaar
begint zij aan een derde uitdaging, ‘Happy End’. Voor meer informatie, kijk op
www.carolienborgers.nl. Kaartverkoop begint vanaf 1 januari via de NVP.
Dit jaar zullen we Koninginnedag groots aanpakken, en daarom roep ik een
ieder op zich aan te melden via de website om ons te helpen er weer een daverend
Oranje-succes van te maken!
Veel plezier met het lezen van deze editie van De Leeuw! Tot snel bij een van
de NVP-activeiten!
Hayo de Feijter - Voorzitter
Lidmaatschap van de NVP
Lidmaatschap van de NVP loopt van
september tot juli. Alleenstaanden
betalen 400RMB, gezinnen betalen
600RMB, studenten 100RMB.
Via www.nvpeking.org kunt u zich aanmelden
als lid.
dec 2011
december 2011 - 3 -

inhoudsopgAve
De week van.. Desiree Smits. ..............................................................6
Sinterklaas in Beijing. ...................................................................10
Taipei Exchanges. ......................................................................12
De Lange Man .........................................................................14
Bericht van De Rode Leeuw ..............................................................15
Marc de Beer van Hilton Wangfujing .......................................................16
Chaotian Paleis van Nanjing ..............................................................18
Bijzondere expatwereld van Wouter Kets. ...................................................20
Koken met Jacky .......................................................................23
Korea Korea. ..........................................................................26
Typisch Chinees - Kerst .................................................................28
Wij zijn geland - Vragenvuur .............................................................30
Achterob. .............................................................................31
vAn de redActie
Pepernoten, kerstkransjes, oliebollen.. het is weer december. Bij de warme kachel in Beijing kunt u weer
een nieuwe editie van De Leeuw lezen. We geven u een kijkje in het leven van Nederlanders in Beijing, uitdagende
reisbestemmingen en informatie om uw vrije tijd te vullen. Veel leesplezier!
Henk, Inge, Jacqueline, Marcel en Monique
- 4 - december 2011

Bericht vAn de rode leeuw
De Rode Leeuw doet in elk nummer verslag over de activiteiten voor het Nederlandse onderwijs in
Beijing. Kijk op www.derodeleeuw.org voor de laatste informatie.
Sinterklaasverhalen van de leerlingen
Pakjesavond
Op 3 december 2011 vierden we pakjesavond. Er
werd hard op de deur geklopt en de bel ging om
18:30 uur. Ik vierde pakjesavond met mijn zusje,
mijn broertje en mijn papa en mama.
De cadeautjes waren achter de trap die naar de deur
leidt, zodat je hem niet zo snel vindt. Toch hadden
we de doos zo gevonden. Omdat het een hele grote
doos was en er een heel groot cadeautje er boven
op lagen.
Mijn favoriete cadeau was de minipooltafel, omdat
het een best wel een cool cadeau was en je kan er
altijd mee spelen. Mijn tweede favoriete cadeau was
een 4 sterren tafeltennis racket, omdat het heel goed
rubber en hout heeft en omdat het niet zo zwaar is.
Mijn derde favoriete cadeau was een Messi poppetje,
waarbij het hoofdje kon bewegen. Mijn broertje
kreeg een C.Ronaldo poppetje gekregen en mijn
zusje een Nadal poppetje.
Fundels op PC of iOS
Samen met je zoon of dochter lezen in een prentenboek
is een moment om te koesteren. Maar soms
heeft zoon/dochter liever iets anders dan een boek
of heeft mama/papa net even geen tijd.
Fundels brengt daarom bestaande prentenboeken
tot leven, een nieuwe dimensie in de leefwereld van
kinderen. Iedere Fundel bestaat uit zes verschillende
hoeken die steeds verwijzen naar het boek.
Ik vond pakjesavond heel leuk omdat ik heel veel
cadeautjes kreeg en omdat ik heel veel snoep kreeg.
Wybe groep 7
Pakjesavond
Wij kwamen net terug van diner op zondagavond
en toen.., Oh nee, alle deuren staan open, maar
he?… Wat doet die grote zak hier? Van Sinterklaas
stond erop. Kijk een iTouch voor Lieke, Een
MacBookPro voor mamma! En een doos bier voor
papa en……….. een Wii voor mij! Het komt met
Wii-cd’s, Wii-remote, Wii-tapijt en wii-kabels! Ik
vind het een fijne pakjesavond!
Anna groep 6
in de theaterhoek, tekeningen maken in de tekenhoek,
leerrijke spelletjes spelen in de speelhoek,
activiteiten doen uit de activiteitenhoek.
Fundels kan je gebruiken op verschillende platformen.
Het programma is reeds beschikbaar voor PC
en iOS toestellen, zoals de iPad en iPhone. Lees de
details op www.fundels.com
De Rode Leeuw heeft 25 activeringscodes beschikbaar.
Mail naar informatie@derodeleeuw.org voor
meer informatie.
Zo kan je kind het boek lezen in de leeshoek, de ani-
Henk van Mourik
matie bekijken in de kijkhoek, het verhaal herspelen
december 2011 - 5 -

de week vAn.. desiree smits
Desiree heeft de Frank Boeijen-commissie aangevoerd en had op het laatst bijna een dagtaak aan de
organisatie van het concert. Zij licht een tipje van de sluier op.
Een bijzondere ervaring
’An experience’. ‘Dit waren ‘de’ woorden van
Frank Boeijen, toen we na het optreden elkaar
gedag zeiden, en ik een dikke knuffel ontving bij
de uitgang van de Dao Club.’ ‘En’, vertelde hij
erbij, ‘a good experience!’
Jeugdidool
Het concert was voor de NVP een uniek evenement
en natuurlijk wel even iets anders dan een cabaretier
of schrijver te hosten. De gehele Frank Boeijen
Band met aanhang, dus totaal 11 personen, zou
voor 6 nachten in Beijing verblijven. Er was aardig
wat werk te verzetten. Dit was met name door
tijdsdruk en budget niet altijd een gemakkelijke
opgave. Ik had, al 30 jaar lang groot fan van Frank
Boeijen, aangeboden om de kar te trekken... En
of je nu van zijn muziek houdt of niet, het is toch
een stukje Nederlandse cultuur. Hij was een van de
pioniers van onze eigen Nederpop en is nog steeds
erg succesvol in Nederland en België.
Frank is weinig veranderd in al die jaren.
Samen sterk
Het initiatief voor het concert is genomen door
de Nederlandse Vereniging Shanghai (NVS). Zij
wilden in Shanghai twee concerten houden. Na
wat e-mailwisselingen bleek dat de band erg veel
zin had om ook naar Beijing te komen. In september
werd de Beijingse Frank Boeijencommissie
gevormd door Martine van der Zee, Claudia Omes,
Dirk Laeremans en Jacqueline de Vos Burchart.
In de aanloop naar het concert heb ik heel wat
telefoon- en e-mailverkeer gehad met de commissie,
NVS en de manager van Frank Boeijen in
Nederland. Toen eenmaal de vluchten waren geregeld
door de NVS, was dat voor mij het teken dat
ze werkelijk zouden komen! De ticketverkoop kon
beginnen, posters werden opgehangen, en de publicatie
ging via diverse websites, dat liep prima.
Welkom
Op vrijdagavond 18 november is de band met de
sneltrein van Shanghai naar Beijing gereisd. Via
Mijn idool staat gewoon naast me!
- 6 - december 2011

Daisy van vervoersbedrijf Top Rental hadden we
een busje geregeld om de band van het station op
te halen en naar het Hilton Wangfujing-hotel te
brengen. Martine en ik hadden geen moeite om de
groep tussen de lokale bevolking te herkennen. In
het busje kon ik mooi mijn welkomstwoordje doen.
Luxe onderkomen
Marc de Beer, de general manager van het Hilton
Wangfujing, stond al in de lobby klaar om ze hartelijk
te ontvangen. Na het opfrissen in hun kamers,
kwamen ze stuk voor stuk met open mond naar
beneden. Ze waren allemaal ontzettend onder de
indruk van de kamers die ze aangeboden hadden
gekregen en ze waren Marc ontzettend dankbaar.
Een ware luxe!
‘Zeg me dat het niet waar is…’
De zaterdag van het optreden was de band al rond
half vier ’s middags in Dao Club. De geluidsapparatuur
zou om vier uur arriveren, zodat men de
soundcheck kon doen. Bij het binnenlopen van de
Dao Club moest Frank lachen en hij vertelde me
Onderonsje met het publiek.
dat we weer 25 jaar terug in de tijd gingen. Tja,
daar had hij wel gelijk in, beaamde ik.. Maar vind
maar eens de perfecte plek in een paar weken tijd,
want die waren inmiddels allemaal al volgeboekt.
Ongelukkigerwijs arriveerde de geluidsapparatuur
ruim tweeënhalf uur later dan afgesproken. Mike,
manager van Dao Club, die dit geregeld had, liep
zwetend rond met telefoon aan zijn oor. Tja, het
blijft China.
De taal van de tijd
Geert, de geluidstechnicus van de band, heeft die
avond wonderen verricht, zwetend wel te verstaan.
Met een flinke dosis improvisatie waren alle instrumenten
toch nog op tijd aangesloten, en kon het
feest beginnen. Samen met de muzikale ondersteuning
van toetsenist Ruud de Grood, gitaristen Peter
van Benthum en Charles Nagtzaam en drummer
Martin de Wachter zorgde Frank voor een geweldige
show. Het 140 koppen tellende Nederlandse
en Vlaamse publiek heeft zichtbaar en hoorbaar
genoten van het concert en ook de band had het
duidelijk naar de zin. Iedereen zong uit volle borst
Gezellige drukte in de Dao Club.
december 2011 - 7 -

mee met liedjes zoals ‘Kronenburg Park’, ‘Zeg me’
of ‘de Verzoening’.
Cultuur
Op zondag had de band een vrije dag om bij te
komen van het concert en om zich op te laden voor
het culturele programma van de volgende dagen.
Op maandag stond een wandeling over de Muur
op het programma. Spijtig was dat Frank, zijn
vrouw en de manager onverwacht niet meekonden.
Jacqueline had privé-auto’s geregeld en Remco
Waller met zijn schoonmoeder vergezelden haar
en de bandleden naar Jinshanling. Het weer was
fantastisch, dus dat werkte in ieder geval mee. De
grote verrassing was de meegebrachte champagnelunch
op een van de wachttorens van de muur, die
door Jacqueline was geregeld. Men heeft er zichtbaar
van genoten.
Kameraadschap
Na afloop stond er een uitstekend diner te wachten
in het Renaissance-hotel dat verzorgd was door
Food & Beverage-manager Sander Looijen. Men
liet zich de Pekingeend goed smaken. Toen het tijd
was om de band af te zetten bij het hotel, stond
Frank erop dat Jacqueline toch nog even aanschoof
bij de hele band in zijn hotelkamer om met zijn
allen nog wat na te praten en wat muziek te spelen.
Jullie begrijpen dat “even” werd natuurlijk nacht-
werk, maar zeg nou zelf, wanneer maak je zoiets
mee?
Hemelse straatconcerten
Dinsdag was het de beurt aan Claudia en mij om
te entertainen en dat deden we door met het busje
naar de Temple of Heaven te gaan. Daar genoten
ze van de performances die door de lokale bevolking
werden voorgedragen. Overal waren mensen
aan het dansen en zingen. Dit was een bijzondere
ervaring en de band kreeg nu een heel andere
kijk op de lokale bevolking van de grauwe stad.
Daarna zijn we gestopt bij de Yashow markt, want
er MOEST natuurlijk wel geshopt worden. Met
een groep naar de YaShow is echt een uitdaging,
zeker omdat het afdingen totaal nieuw voor ze was.
Iedereen verspreidde zich en kwam later aanzetten
met (voor ons) te dure aankopen. Tja, zo gaat dat.
Maar de aankopen waren nog steeds veel goedkoper
dan in Nederland en iedereen was erg blij met
zijn Uggs, brillen, jasjes, tasjes etc., etc..
Symboliek, kleur en symmetrie
Voor woensdag stond de Verboden Stad op het
programma, onder leiding van de Vlaamse gids
Miriam Arbyn. Jacqueline en ik waren erbij en we
hebben na al die jaren heel wat bijgeleerd over de
Verboden Stad! Met ontzettend veel enthousiasme
vertelde Miriam breeduit over hetgeen zich daar
Frank swingt mee met zijn fans. Iedereen staat klaar voor een spetterend optreden.
- 8 - december 2011

heeft afgespeeld met onder andere de eunuchen
en concubines van de keizer. We hebben dan ook
heel wat afgelachen en meerdere malen onze adem
ingehouden en geluisterd naar haar verhalen. Een
aanrader om eens met haar de Verboden Stad te
gaan bezoeken.
Onverwachte ontmoeting
Op weg naar de bushalte zijn we even neergestreken
bij een lokaal restaurantje om op te warmen en
vervolgens zijn we met de stadsbus naar Sanlitun
gegaan.
In Nearby the Tree hebben we eerst aan de bar
een lekker drankje genuttigd en daarna gingen we
naar de bovenverdieping voor een zeer smakelijk,
gesponsord, diner. Met dank aan Patrick, de
eigenaar van de stamkroeg van de NVP. Later op
de avond schoof zangeres Laura Jansen met haar
bandleden nog aan, nadat zij had opgetreden in de
Apple Store. Muziekwereldje is klein en het is toch
ons kent ons.
Tijd
Na een gezellige avond kwam er toch een eind aan
dit alles en was het tijd om afscheid te nemen. Wij
gingen op huis aan en konden terugkijken op een
mooie, gezellige, hartverwarmende week! De volgende
ochtend zou de band terug naar Nederland
vliegen.
Dankwoord
Dit grote project had nooit tot stand kunnen komen
zonder de samenwerking met de Frank Boeijen
Commissie, de NVS, de Frank Boeijen Band zelf
en het NVP-bestuur.
Een groot woord van dank gaat naar Marc de Beer,
General Manager Hilton Wangfujing. Ook hartelijk
dank aan sponsors KLM, Barco, Nearby the Tree
en (het restaurant van) Renaissance Hotel, die dit
hele gebeuren mede mogelijk hebben gemaakt.
Het was een mooie week !
Desiree Smits
december 2011 - 9 -

sinterklAAs in Beijing
Hoe ver China ook van Nederland of Spanje verwijderd is, Sinterklaas en zijn Pieten weten elk jaar de
weg naar Beijing te vinden. Een Piet werd al vooruit gestuurd en deze kwam op 19 november toevalligerwijs
terecht in Solana, waar tientallen kinderen op de bovenverdieping van Cabare aan het knutselen
waren voor het Sinterklaasfeest.
En strooi dan wat lekkers…
Wat een pret om al die verbaasde gezichtjes te
zien, nadat zij onverwacht strooigoed op de grond
hoorden landen. ‘Zwarte Piet!’ Een van de papa’s,
Reinier Koppelaar, had zijn gitaar meegenomen
en hij zorgde dat het zingen van Sinterklaasliedjes
nog leuker werd. Meester Henk en Juf Kim lazen
samen met Piet een spannend verhaal voor over de
gebroken staf van Sinterklaas.
Sint in de schoolbanken
Natuurlijk bracht Sint ook een bezoek aan de
Nederlandse kinderen van WAB en vergezeld van
drie Pieten kreeg hij een zeer gevarieerd programma
te zien. Zo werden er turnoefeningen gedaan
door zeer flexibele meisjes. Iedereen moest goed
nadenken bij de quiz ‘Ren je Rot’, en verder werd
een zelfgeschreven verhaal verteld. Sint kreeg
prachtige tekeningen en gedichten aangereikt, die
hij natuurlijk boven zijn bed heeft gehangen, en
de oudste kinderen hadden zelfs een spannende
Sinterklaasfilm gemaakt. Er waren veel ouders
aanwezig en nadat Sint hun zangkwaliteiten had
getest, werd het weer tijd voor de goedheiligman
om verder te gaan.
Zijspan
Sint zou de meeste kinderen met hun papa’s en
mama’s twee dagen later weer ontmoeten op de
Nederlandse ambassade. Maar liefst vijftig gezinnen,
in totaal zo’n 90 kinderen, stonden luid zingend
de Sint en zijn knechten op te wachten. De
Motorpiet reed de knalrode motor, met Sint in de
zijspan, tot voor de ambassade. Diverse andere
Pieten reden op de fiets achter de Sint aan. De
ambassadeur heette Sint en zijn kleurrijke gevolg
hartelijk welkom. Binnen werd door veel vrijwilligers
geholpen aan de inwendige mens. Er was
koffie, thee, limonade, taart en gevulde speculaas
in overvloed. Kinderen konden knutselen en sieraden
maken. Nadat alle kinderen bij de Sint waren
langs geweest en hadden zitten smullen van hun
chocoladeletter of de pepernoten, werd Sint weer
uitgezwaaid. Een Piet bleef wat langer achter, want
die heeft met het klaverjastoernooi meegedaan, wat
die middag door Annemarieke Kostense namens de
NVP was georganiseerd in Nearby the Tree.
De Vliegende reporter,
Jacqueline de Vos Burchart
- 10 - december 2011

december 2011 - 11 -

verhAlen voor Bij de koffie
tAipei exchAnges
Deze filmrecensie doet koffieliefhebbers watertanden. Pakt u maar alvast dat kopje koffie en gaat u eens
lekker voor deze filmrecensie zitten.
Sterbaks en Kosta
Overal in China zie je ze in het straatbeeld: de
koffiezaken. Ik heb het dan niet over de grote
ketens als het Amerikaanse Sterbaks of het Britse
Kosta koffie, maar over de kleinere tentjes die in
de meest obscure krochten van de stad te vinden
zijn. Vaak voldoen deze koffiezaken aan een vast
verwachtingspatroon: naast vijf soorten koffie zijn
er vijf soorten melkthee, staat er een assortiment
van sandwiches (club, tuna, veggie, chicken) op
het menu, alsook een aantal Italiaanse pasta’s en
wat gerechten die moeten doorgaan voor Chinees.
Bovenal zijn de prijzen op de menukaart absurd
duur.
Hip en ouderwets
De inrichting volgt steevast het geijkte model: de
muren zijn gesaust in felle kleuren die vreemd
genoeg nooit passen bij de rest van het interieur,
het zitmeubilair bestaat uit loungeplekken waarbij
de afstand tussen tafel en zitplek zo oncomfortabel
mogelijk is en op de tafel staat een lullig lampje
uit een van de namaak-Ikea’s die China rijk is. Als
je je laptop of tablet pc vergeten bent, dan liggen
er van die hippe tijdschriften voor je klaar, zoals
‘Women of China’ of ‘Real Estate Magazine’ en
aan de muur hangen foto’s en schilderijen die zelfs
voor een bejaardenhuis te ouderwets overkomen.
Overleven
Tevens hebben deze koffiezaken gemeen dat ze
komen en gaan. Om te overleven dient een beetje
koffiezaak zich dus te onderscheiden van de rest
in kwaliteit of in concept. De zussen uit de film
‘Taipei Exchanges’ vinden de oplossing in een
ruilhandeltje. Voor de kiene Doris is het van jongs
af aan de droom om een koffiezaak te openen. Die
droom wordt werkelijkheid als ze met veel liefde
en toewijding een zaak opent in Taipei en zo haar
eerste stapjes zet op weg naar volwassenheid. Haar
eigenzinnige zus Josie helpt haar als serveerster.
Ruilen
Na de opening staat Doris’ koffiezaak vol met
goedbedoelde maar nutteloze cadeaus van vrienden
en blijven de klanten weg. Even lijkt het erop dat
haar droom eenzelfde lot is beschoren als de vele
andere koffiezaken die komen en gaan, maar dan
komt Josie op het idee om de spullen in de winkel
te ruilen tegen wat de klanten meebrengen. Het
blijkt een ideaal concept dat weliswaar geen grote
winst oplevert, maar wel de aandacht trekt van de
buurtbewoners en buitenlandse toeristen. Immers,
onder het genot van een kop koffie denken de klanten
na over wat ze zouden kunnen ruilen.
Zeepjes
Op een dag komt de charmante jongeman Chang
Han de koffiezaak binnen met vijfendertig zeepjes
die hij vanuit door hem bezochte landen heeft
meegenomen. Hij weet niet waartegen hij zijn
zeepjes kan ruilen, dus vertelt hij bij elk zeepje
- 12 - december 2011

een persoonlijk reisverhaal. Geïnspireerd door
deze verhalen begint Doris zelf te dagdromen van
verre bestemmingen en ze zet haar gedachten om
in illustraties. Uiteindelijk krijgt ze de kans om dit
reisverlangen om te zetten in daden, maar dan zal
ze wel haar andere droom, de koffiezaak, moeten
achterlaten.
Reizen of studeren
Regisseur en scenarioschrijver Hsiao Ya-Chuan
begint deze film met het lichtvoetige en aanstekelijke
gegeven van de jonge Doris die een koffiezaak
begint en daarmee voor het eerst onafhankelijk
is, maar wanneer het verhaal zich gaandeweg
ontwikkelt krijgt de film een dramatisch tintje. Het
blijkt dat de vader van de zusjes jaren eerder overleden
is. Op zijn sterfbed heeft hij hun toekomst
bepaald door hen te laten kiezen uit twee opties:
reizen of studeren.
Charmant
Het lot beschikte dat Josie moest gaan reizen en dat
Doris in Taibei moest blijven om te studeren. De
uitkomst van jaren harde studie, onder het toezicht
van haar tijgermoeder, hebben ervoor gezorgd dat
Doris een ontzettend goede manager is geworden
die weliswaar haar zaakjes op orde heeft, maar de
creativiteit en wereldwijsheid mist waarover Josie
wel beschikt. Nadeel van Hsiao’s scenario is dat
hij dit gegeven niet uitwerkt; hij geeft hier en daar
een aanzetje, maar het blijft dan weer hangen. Toch
geeft Hsiao de kijker een charmante film, net zo
charmant als Doris en haar koffiezaakje.
Alex van Egmond
december 2011 - 13 -

De druk poetsende Kasteleinse begroette De Lange Man met
‘De betere wensen voor het nieuwe jaar, nu mag het nog!’, en
De Lange Man, die als een pakezel beladen met boodschappentassen
over de drempel van het etablissement strompelde,
zijn wangen appelrood van de kou, moest even bijkomen en
uithijgen voordat hij die wensen kon retourneren. Krakend en
knisperend zochten de zakken hun rustpunt naast de barkruk
van De Lange Man, wiens tong zijn gevriesdroogde lippen
likte in anticipatie van een kelkje botverwarmende jenever.
“Dat het maar een mooi jaar mag worden”, sprak de man
naast De Lange Man. Met twee handen omvatte hij zijn glas
rode wijn. De Lange Man moest knipperen, want rond de nek
van de wat oudere en slecht geconserveerde man hing een
verzameling felvonkende kettingen met religieuze symbolen,
waarvan sommigen zich hadden ingegraven in het opkroelende
grijze borsthaar.
“We kunnen enkel hopen”, zei De Lange Man, druk peinzend
over hoe hij deze man moest determineren en nipte van zijn
kelkje.
“Ik ben een Boeddhist”, sprak De Slecht Geconserveerde
Expat. “En dus zijn uw woorden mij uit het hart gegrepen.
Wij kunnen enkel hopen en kaarsjes branden voor Boeddha.”
De Lange Man nam nu een stevige slok uit zijn glaasje, en
wenkte voor een nieuwe. Voor hij beleefd kon informeren
naar het hoe en waarom, werd hij op zijn wenken bediend.
“Ik heb namelijk een huis in Thailand”, smakte De Slecht
Geconserveerde Expat. ,,Zodoende kwam ik via een Thaimeisje
in contact met het Boeddhisme. Meneer, wat een
verademing was dat! De tempels zijn prachtig, je steekt een
kaarsje op en brandt wat wierook, en je voelt je heerlijk.
Verlichting heet dat.”
De Lange Man voelde een enorme somberheid door zijn lijf
en leden stromen.
“Ik heb nu een Thaise vriendin”, zei De Slecht
Geconserveerde Expat, “en wij bidden samen in de tempel. Ik
heb ook een paar tatoe’s. Wilt u ze zien?”
De Lange Man wuifde dit aanbod weg, en bestelde met hetzelfde
gebaar de fles. Hier moest flink gedronken worden.
“Ook hier nog maar even, schatje!”, zei De Slecht
Geconserveerde Expat, en wees op zijn glas. “Volgende week
de lAnge mAn
komt mijn Thai-duifje, maar tot die tijd…” en hij strekte zijn
hand over de bar en beroerde bijna achteloos de borsten van
de Kasteleinse, zodat de wijn naast het glas klotste.
De Lange Man kon zich tenminste 5 grondbeginselen van
het Boeddhisme herinneren, dankzij enige belezenheid, en
van alle afdelingen en compartimenten in de religiewinkel
scoorde het Boeddhisme het hoogst vanwege het gebrek aan
onbewijsbare godheid en de nadrukkelijke verwijzing naar
het zelf.
“Maar…” waagde hij, terwijl zichzelf een nieuw glas
inschonk, “alcohol en lust… Ik dacht… de beginselen…”
De Slecht Geconserveerde Expat sloeg de helft van zijn glas
wijn achterover, plaatste het woest in de plas wijn op de bar,
en draaide zich om naar De Lange Man. “Ja, wie weet er nou
het meest van Boeddhisme? Jij of ik? Heb je deze kettingen
gezien? Heb je mijn tatoe’s al gezien? Ik ben het al jaren!
Wat weet jij er nou eigenlijk van?”
De Lange Man ontdekte spuugbelletjes en het begin van
schuim in de mondhoeken van De Slecht Geconserveerde
Expat. Hij zag ook de waterige ogen, eigenlijk kleine varkensoogjes
boven dikke wallen, en de weifelende hand op
zoek naar het wijnglas. De Slecht Geconserveerde Expat,
berekende De Lange Man, was op weg naar de zeventig.
“Mag ik vragen”, dapperde hij, “hoe oud uw Thai-duifje is?”
De Slecht Geconserveerde Expat schrompelde ineen, en er
trok een grimas door zijn rimpels, dat moest doorgaan voor
een zalig lachje. “Twintig, meneer. Bijna twintig.” Hij zweeg
en zeeg neer op zijn kruk. “Een man is zo oud als de vrouw
die hij voelt”, fluisterde hij.
De Lange Man stond op en rechtte zijn rug. Hij vatte energiek
de boodschappentassen en knikte naar De Kasteleinse.
Zij knipoogde.
“Ik ben een Boeddhist!” lalde De Slecht Geconserveerde
Expat.
Vlak voordat de deur achter De Lange Man dichtviel, hoorde
hij nog: “Maar daar snappen jullie helemaal niks van.”
De Lange Man
- 14 - december 2011

De Leeuw is nieuwsgierig hoe mensen wonen. In Beijing Riviera zijn de laatste jaren veel Nederlanders
komen wonen. Dit keer nemen we een kijkje bij het Sinterklaasfeest van Marchien Vuijk en Jeroen
Pluijmers.
Beijing Riviera is een van de vele compounds
in Shunyi waar Nederlandse gezinnen wonen.
Kinderen kunnen buiten spelen, sportclub en school
zijn in de buurt en de huizen hebben een tuin.
Pakjesavond op zondag 4 december. in Beijing
Riviera villa 52. We waren al een tijdje Sinterklaas
liedjes aan het zingen bij de open haard, misschien
zou Sinterklaas wel eens langs kunnen komen, of
z’n pieten en met kadootjes misschien. Ineens werd
er heel hard op de deur geklopt en werden er wat
pepernoten naar binnen gegooid. We schrokken
heel erg! We gingen kijken een er lag een brief in
de gang!
Lieve Laure, Merijn en Julie,
Sinterklaas heeft het erg druk in Beijing Riviera dit
jaar
Veel nieuwe Nederlandse kindjes, maar zo lief als
de meisjes Pluijmers zijn er maar een paar
Want oh wat doen ze goed hun best op school en
met hun huiswerk thuis
Ook veel meer spelen en lezen, en heel goed, niet
meer zo veel voor de buis!
Julie is in tennis nu echt heel erg goed
En Laure met haar mooie radslagen die ze uitstekend
doet
En Merijn zwemt de Tigershark wedstrijden net
als een snelle dolfijn
Wat Sinterklaas alleen opgevallen is, en hij erg
jammer vindt
Dat de meisjes een aantal woorden niet weten te
zeggen, ik geef jullie een hint
‘Dank je wel’, ‘alsjeblieft’, Thank You, Please, ze
blijven het vergeten
Sint begrijpt het niet, na zo’n tijd, hoe kunnen ze
wAAr woon ik...
dat nog steeds niet weten
Sint dacht haast ik geef ze geen kadoos dit jaar
Dus meiden kom op, zeg nu die woorden uit jezelf
en antwoord niet meer met ‘maar’!
En hang je jassen netjes op, doe deuren achter je
dicht en ruim netjes op na het spelen
Pyama’s terugvouwen, bordjes in de sink, papiertjes
in de bin, dan krijgen jullie stickers en kadootjes
zo velen
Oh ja kadootjes, tja waar zijn ze nou weer dit
jaar???
Ga maar snel je jas en laarzen aan doen, pak de
zaklamp en zoeken maar!
Ze zijn ergens buiten, ze springen wat rond
Ga maar met z’n allen zoeken, en het is geen
hond…
Een dikke kus en hug van Piet en Sinterklaas
En nu naar buiten zo snel als een haas!!!
Liefs Sint & Piet
Toen hebben we onze jas en laarzen aangedaan en
zijn we gaan zoeken in de tuin met een zaklamp.
Bij de vijver, in de vaas, in het aanrechtkastje
buiten, overal. Toen zagen we ineens onder de
trampoline een grote witte zak staan. Daar waren
de kadootjes waarschijnlijk... Vandaar dat er in het
gedicht stond dat de kadootjes misschien wel rond
sprongen...
Toen zijn we lekker weer bij de haard gaan zitten
en hebben we allemaal onze kadootjes uitgepakt.
Het was duidelijk een boekenpiet dit jaar, we hebben
allemaal leuke Nederlandse boekjes gekregen
van Roahld Dahl, Rintje, Mr. Finnley. Super! We
lezen er nu elke dag uit. Dank u wel Sinterklaas en
de zwarte pieten natuurlijk
Julie, Merijn en Laure Pluijmers
december 2011 - 15 -

Zo kwamen ze elkaar onlangs ineens weer tegen, op ruim 8000 kilometer afstand. Javier Solana – voormalig
minister van Spanje, secretaris-generaal van de NAVO, en Hogevertegenwoordiger van de EU
– sprak Marc de Beer geregeld in het Conrad-hotel te Brussel, en was verrast dat hij de huidige general
manager van Hilton ineens in de lobby in Beijing tegen het lijf liep.
De Beer is sinds enkele maanden general manager
van Hilton Beijing Wangfujing, het meest centraal
gelegen hotel van de Amerikaanse vijfsterrenketen.
Hij is een beetje terug van weggeweest. De
Helmonder – die afstudeerde aan de Hotelschool
van Maastricht – werkte over de hele wereld,
en was al eerder werkzaam in China, vooral in
Beijing.
,,Ik heb tien jaar geleden, voor een periode van
drieënhalf jaar, voor Marriott gewerkt, en ben dus
wel bekend met het land”, vertelt hij vanuit de
lobby van het luxueuze hotel. ,,Al zijn er wel veel
verschillen, want in al die jaren dat ik hier niet ben
geweest, is er enorm veel veranderd. Ik heb ook
kort in Shanghai gezeten, dat was toen al een booming
city. Beijing destijds minder, maar moet je nu
eens kijken…”
mArc de Beer
De Beer – die in Canada een huis heeft - werkte
voor zijn eerste periode in de Volksrepubliek ook
in Bahrein, Saoedi-Arabië en Brussel. Daarvoor zat
hij ook een tijdje in New York, in het begin van
zijn carrière. Normaal keert hij niet snel terug naar
een stad waar hij eerder heeft gewerkt. China is
wat dat betreft een uitzondering, geeft hij toe.
,,Professioneel kan ik overal wel werken, maar
inderdaad, na enkele jaren is het meestal tijd om
weer aan een nieuw project te beginnen, om een
nieuwe uitdaging te zoeken. Alleen, dit land is zo
groot, er gaat zoveel gebeuren nog in de komende
jaren – zeker ook in de hotelbranche. Daar wil ik
graag mijn steentje aan bijdragen. Ik denk aan een
periode van zeker 8 jaar. Da’s heel lang voor mij.”
Voorlopig is hij verbonden aan het Hilton Beijing
Wangfujing, in hartje hoofdstad, achter de bekendste
winkelstraat. Een van de kroonjuwelen van
de internationaal opererende hotelketen. De Beer
woont er ook, samen met zijn (Canadese) vrouw en
- 16 - december 2011

twee kinderen van 10 en 12 jaar.
Hij kan zich dan ook prima op de
bedrijfsvoering richten.
,,Ik begin mijn dag altijd vroeg”,
gaat hij verder. ,,Mijn kinderen
gaan op tijd naar school, ik heb
twee honden om uit te laten en ik probeer ook
altijd de fitnessruimte in te gaan. Nadat ik daarna
de eerste urgente zaken heb afgerond, ben ik in de
lobby aanwezig. Veel toeristen en zakenmensen
checken dan uit. Een ‘personal touch’, zeker ook
op zo’n moment, vind ik zelf heel belangrijk.”
De rest van de dag is hij bezig met onder andere
het afhandelen van lopende zaken, het doornemen
van de gastenlijst (met speciale aandacht voor
vip’s), het verwelkomen van de gasten, vergaderingen
en het praten met de personeelsleden – dat
zijn er 400 in totaal. Bij elk ontbijt nodigt hij acht
werknemers uit om in een ongedwongen sfeer te
praten, en zo een band met ze te kweken.
,,Ik blijf altijd herhalen dat iedere gast goed moet
worden behandeld, volgens onze normen. Goed
inschatten wie je voor je hebt, dus. Ik zeg er ook
altijd bij dat we meteen door moeten hebben hoeveel
aandacht iemand nodig heeft. Voor de een
is dat veel, terwijl een ander het liefst niet lastig
wordt gevallen. Vaste gasten moeten daarbij sowieso
het gevoel hebben dat ze thuiskomen. Ik wil dat
we hun gewoonten kennen. Dat
kan soms ver gaan. Dat we weten
of hij – of zij - links of rechts in
het bed slaapt, zodat we weten op
welk nachtkastje de telefoon moet
staan. Een kleine moeite, die een
groot verschil kan maken. Een
tweede huis, dat gevoel willen we creëren.”
De Beer loopt veel door het hotel. Niet alleen
vanwege zijn operationele achtergrond, maar ook
omdat hij oog voor details heeft. En details zijn
belangrijk voor een hotelketen van het kaliber
Hilton, beseft de manager – die onlangs regelde dat
alle leden van de Frank Boeijen Band een kleine
week kosteloos in het hotel konden logeren tijdens
hun verblijf in de stad.
Beijing bruist, heeft De Beer inmiddels ervaren.
Beijing boeit ook. ,,Er gebeurt hier veel, dat maakt
het interessant. Er komen nog voldoende uitdagingen
in het land, daarom ben ik in China voorlopig
nog niet klaar. Ik vind het heerlijk om in andere
landen met verschillende culturen te werken. Ik
heb een totaal ander leven dan mijn tweelingbroer
Peter, die ook in de hotelbranche werkt, maar nog
nooit buiten de grenzen is geweest. Hij is thuis in
Nederland, en ik heb het gevoel na tien jaar ook
weer een klein beetje thuis te zijn gekomen.”
Marcel Vink
december 2011 - 17 -

spAnnende verhAlen in het
chAotiAn-pAleis vAn nAnjing
Nanjing is het zuidelijke zusje van Beijing, met minstens net zoveel bezienswaardigheden, een keizerlijk
graf uit de Ming-dynastie en de ruïnes van wat ooit de ‘Verboden Stad’ was. Inge Jansen was een paar
dagen in Nanjing en ‘ontdekte’ daar het Chaotian-paleis.
De absoluut gouden tip voor Nanjing ontdekte
ik pas op de laatste dag van mijn verblijf: het
Chaotian-paleis (chaotian gong). Deze voormalige
tempel was eerst in gebruik als taoïstische- en later
als Confucius-tempel. Inmiddels is het geen tempel
meer, maar een stadsmuseum met tentoonstellingsruimtes
dat gevestigd is in de voormalige tempelhallen.
Toegang tot het voormalige tempelterrein/museum
kost 20 RMB, en er is een aparte tentoonstelling
waar je nog 40 RMB voor moet bijbetalen. Het was
die tentoonstelling waar ik helemaal enthousiast
van werd.
Geheimzinnige
stupa
Deze tentoonstelling
is in de eerste grote
hal op het terrein en
heet ‘Opgravingen
van cultureel erfgoed
van het ondergrondse
paleis van het
Changgan-klooster
bij Jinling’. Zo vaag
als de titel van de
tentoonstelling, zo
vaag bleef in eerste
instantie voor mij
ook de inhoud. In
mooi verlichte glazen
vitrines lagen kralen
kettingen, zilveren en
gouden doosjes, stukken zijde met teksten erop. Er
stond een stenen kist en in het midden van de zaal
stond een mooi versierde kleine gouden stupa.
Buiten bij de tempelhal stond een bewaker. Toen ik
hem vroeg waar deze tentoonstelling nu eigenlijk
over ging, ontpopte hij zich tot een ware museumgids.
Hij liep met me mee naar binnen en vertelde
het volgende verhaal:
In 2008 werd er bij bouwwerkzaamheden net buiten
de zuidelijke Zhonghua-poort van de stadsmuur
van Nanjing een stenen kist gevonden. De stenen
kist lag zes meter diep onder de grond en was
bedekt met afwisselend lagen zand en lagen kiezelsteen.
De kist werd uitgegraven en geopend. In de
kist bleek nog een kist te zitten, deze was van ijzer.
Nadat de ijzeren kist met veel moeite uit de stenen
kist was gehaald bleek dat aan de binnenkant van
de stenen kist een tekst in karakters was uitgekerfd.
Sarira
De inscriptie op deze stele vertelde dat de ijzeren
kist een stupa bevatte met daarin een reliek
van het lichaam van Shakyamuni Boeddha. Naar
verluidt zouden de discipelen van Shakyamuni
na zijn crematie korrels en wat stukjes bot hebben
gevonden tussen het as. Deze relieken worden
sarira genoemd.
Deze sarira werden
verzameld door
de Indiase koning
Asoka (273 vChr.-
236 v.Chr.), die ze
vervolgens in 84.000
stukjes verdeelde.
Elk van hen werd
in een schrijn in de
vorm van een pagode
bewaard. Vervolgens
verspreidde hij de
sarira’s over de hele
wereld. Aangenomen
wordt dat China 19
van dergelijke sarira’s
heeft gekregen.
Schedel van boeddha
De archeologen hebben er twee jaar over gedaan
om de stupa uit de ijzeren kist te krijgen. Precies
zoals op de stele was aangegeven, zat in de ijzeren
kist een met bladgoud en edelstenen bedekte stupa.
In de stupa zat een zilveren kistje met daarin weer
een gouden kistje. En dat kistje bevatte de sarira
van de boeddha, naar wordt aangenomen een stukje
van zijn schedel. In de stupa zaten nog andere
kostbaarheden, die allemaal in de glazen vitrines te
zien zijn.
- 18 - december 2011

Zeven Schatten
De stupa is van hout, bedekt met bladgoud en ingelegd
met “zeven schatten” waaronder goud, zilver,
agaat en amber. Hij heeft vier ‘verdiepingen’ en is
1,1 meter hoog en 50 centimeter breed. Daarmee is
het de grootste in zijn soort die tot nu toe gevonden
is in China. Boven de stupa stond oorspronkelijk
een pagode die hoorde bij de Changgan-tempel uit
de Noordelijke Song-dynastie (960-1127). Zowel
de tempel als de pagode zijn allebei verdwenen en
in de loop der jaren werd de gouden stupa gewoonweg
vergeten.
Doorlopende tentoonstelling
Ook de doorlopende tentoonstelling van het museum
is erg de moeite waard. De geschiedenis van
Nanjing van de prehistorie tot aan de jaren 1930
wordt uitgebreid uitgelegd en ondersteund met veel
waardevolle objecten uit verschillende periodes.
Ook leuk is dat er veel gedaan is met bewegende
beelden op grote schermen en diorama’s. Het enige
minpuntje is dat er weinig in het Engels wordt uitgelegd,
maar de tentoonstelling is zo mooi opgezet
dat hij toch erg de moeite waard blijft.
Praktische informatie
Het Chaotian Gong ligt in het westen van de stad
(nog binnen de stadsmuur en niet ver van het
Mochou-park), Chaotiangong Xi Jie 4, vlakbij
Wangfu Dajie. Geopend van 9-17 uur. Trek minimaal
twee uur uit voor een bezoek aan dit museum.
Inge Jansen
december 2011 - 19 -

de Bijzondere expAtwereld
vAn wouter kets
Wouter Kets is een half jaar geleden naar Beijing gekomen. In november heeft hij voor zijn werk een bijzondere
autoreis gemaakt van Hongkong naar Guilin. Laat u meevoeren over de Chinese autowegen.
Buitenleven
Expats, een begrip dat bij mij als student altijd tot
de verbeelding sprak. Wat zijn dat voor mensen?
Nederlanders aan het werk voor één of andere
bekende multinational aan het andere eind van de
wereld. Vergaderingen met een simultaan vertalende
tolk, nog ‘s avonds laat videoconferenties
met het hoofdkwartier. Tot vroeg in de morgen
rondhangen op allerlei interessante feestjes met
exotische cocktails en een jazz-dame met zwoele
stem achter de piano, stelde ik me zo voor. Ze
zullen mensen ontmoeten die minstens vijf talen
vloeiend spreken en al op elk continent van deze
planeet zijn geweest. Als expat woon je dan zelf in
een penthouse in het centrum van de stad dat meer
inwoners dan Nederland in totaal heeft. Dan mag je
vast de hele dag belangrijk doen, en dan ook veel
reizen, natuurlijk met zo’n gedeukte Rimowa koffer
vol met stickers, en airmiles, business lounge,
jetlag… geweldig. Dat moet toch heel bijzonder
zijn ?
Ontheemd
Inmiddels ben ik zelf ruim een half jaar expat,
gestationeerd in Beijing, voor Audi Design.
Daarvoor werkte ik al ruim 10 jaar in het zuiden
van Duitsland, maar dat telt niet echt natuurlijk.
Mijn ervaring is nu dat de verbeelding en de werkelijkheid
zich echt voor een groot deel overlap-
pen. Maar het is een beetje een werkelijkheid op
een wolkje, nooit echt thuis en het voelt een beetje
‘fake’.
Promotietoer
Audi bracht dit jaar de nieuwe Q3 op de markt. Als
introductie van dit nieuwe model was de wereldpers
uitgenodigd mee te gaan op een reis dwars
door China. De ‘Q3 Trans China Tour’ ging in vier
weken van Changchun in het noorden van het land
naar Guilin in het zuiden. Als ontwerper heb ik de
afgelopen jaren in Ingolstadt meegewerkt aan het
ontwerp van het interieur van deze kleine SUV, en
mocht daarom deze reis een week begeleiden als
Audi-expert op het gebied van design.
Als een automobielfabrikant een event organiseert
voor de wereldpers, dan mag het de journalisten
aan niets ontbreken. De organisatie is tot in detail
perfect geregeld, de hotels en het eten zijn van de
allerbeste kwaliteit. Dan schrijven de journalisten
een positief verhaal over het nieuwe model auto.
Dat is het idee.
Toch die jazz dame
Voor mij was het de eerste keer op een dergelijke
happening, en ik heb me verbaasd, maar heb er ook
van genoten. De eerste etappe begon in Hongkong,
met een hotelkamer op de 113e verdieping van het
- 20 - december 2011

Ritz Carlton-hotel. Het hoogste hotel ter wereld.
Na een uitgebreid diner en een cocktail aan de
bar (met jazzdame) ging het de volgende dag naar
Shenzhen, voor de officiële start van de derde
week. Audi had 20 gloednieuwe oranje Q3’s voor
de journalisten naar China laten overvliegen. Vijf
Q5’s, twee Q7’s, een ambulance en een filmauto
maakten het konvooi compleet.
Iedere ochtend begon met een briefing, waarin de
route van de dag besproken werd, de eventuele
gevaren waar we op moesten letten, waar de lunchpauze
gepland was. Het Audi-navigatiesysteem
deed de rest.
Tapas versus dumpling
Deze eerste rijdag bestond uit een korte trip naar
Guangzhou waar we in het volgende vijfsterrenhotel
waren ingekwartierd. De journalisten waren
zeer te spreken over de auto en de ervaring van
het rijden in het Chinese verkeer. Audi had voor
elke journalist een tijdelijk rijbewijs geregeld. ‘s
Avonds zat ik met een delegatie van de Spaanse
pers aan het diner en we hebben uitgebreid de
Spaanse keuken met de Chinese vergeleken.
Lust voor het oog
De tweede dag was een lange etappe over snelwegen,
provinciale wegen en een groot stuk over
onverharde straten. De route ging over het platteland
van de provincies Guangdong en Guangxi.
Onderweg zagen we veel waterbuffels, rijstvelden,
boeren met karakteristieke strohoed. Alsof je door
een natuurdocumentaire van de BBC rijdt, een
schitterende omgeving.
Het hoogtepunt van de dag was echter het hotel,
ditmaal geen vijf, maar zeven sterren. Een pronkstuk
van een bunker, in 2007 gebouwd door een
rijke Chinees. Ongeveer in de stijl van het paleis
van Ceaucescu in Boekarest. Bij het ontbijt de
volgende ochtend zwommen Chinese zwemsters
verkleed als zeemeerminnen in aquariums aan de
gasten voorbij. Raar.
Een plaatje
De derde dag bracht ons naar Foushan, de toeristische
stad aan de rivier Li, midden tussen de
beroemde spitse bergen in de provincie Guangxi.
Het landschap is onder andere bekend van de
tekening op het 20RMB-bankbiljet. De route was
deze dag nog adembenemender dan de vorige. Het
verkeer chaotischer dan de dagen ervoor, zodat
degene die achter het stuur zat niet veel tijd had
om van deze prachtige omgeving te genieten.
Het is die avond laat geworden in het wellnesshotel.
Inmiddels kenden de journalisten elkaar een
beetje en werden sterke verhalen uitgewisseld.
Klaarblijkelijk is Audi niet de enige autofabrikant
die zulke evenementen organiseert.
december 2011 - 21 -

In colonne
De laatste etappe was wederom een erg korte. Over
bergwegen werden we door het navigatiesysteem
naar een kunstpark in de buurt van Guilin geleid,
het eindpunt van de route. Onderweg zagen we
veel dorpen waar het moderne China nog niet is
aangekomen. Mao hing in veel winkels prominent
aan de muur, kippen, honden en kinderen renden
vrij op straat rond en keken verbaasd naar de stoet
voorbijrijdende Audi’s. Uit elke Q3 staken meerdere
camera’s naar buiten. Ook een mooi beeld.
Koffer
Daarmee kwam er een eind aan mijn deel van de
‘Q3 trans China Tour’. Na het uitwisselen van
visitekaartjes en het diner gingen ook de meeste
journalisten richting hotelkamer om nog een
paar uur te slapen, voordat de reis terugging naar
Europa, Zuid-Amerika of Australië. Een enkeling
schreef nog een eind aan zijn online blog voordat
de gedeukte koffer weer werd ingepakt voor een
volgende reis, een volgend evenement.
De werkelijkheid voor een journalist moet ook een
wolkje zijn. Geweldig.
Wouter Kets
The Holland Shop is sinds 2005 gespecialiseerd in het wereldwijd
verzenden van die lekkere typische Hollandse producten.
Gebruik kortingscode NIVR
en ontvang 7.5% korting.
Bezoek onze website en met een paar klikken wordt uw
bestelling binnen no time bezorgd door Post.nl.
The Holland Shop, wij brengen Holland bij u thuis!
www.thehollandshop.com
- 22 - december 2011

all-in
koken met jAcky
Ze ging in Beijing op zoek naar eenvoudige, maar zeer smakelijke Chinese gerechten. Geniet mee van dit
lekkers. Dit keer maakt ze een groentegerecht uit Sichuan: pittige aubergine
Ingrediënten:
1 grote aubergine
50 gram varkensgehakt (optioneel)
2 gedroogde chilipepers, in ringetjes gesneden
2 teentjes knoflook, fijngesneden
3 eetlepels sojasaus
3 lenteuien, fijngesneden
zonnebloemolie
Zout
½ eetlepel water
1 theelepel suiker
10 gram fijngesneden gember (optioneel)
Kippenbouillon (optioneel)
Handgeschakeld / standard shift
Huurperiode/dagen
1-5 6-13 14-27 28+
A Renault Twingo, 2009, 3 drs, powersteering, airco 32 28 25 22
B Renault Clio, 2007, 3 drs, pst, airco 34 30 28 25
BC Mitsubishi Colt, 2006, 5 drs, pst, airco 36 32 30 27
M Ford Focus, 2007, 5 drs, pst, airco 40 36 34 31
O Ford Focus Wagon, 2007, 5 drs station, pst, airco 43 39 36 33
R Ford Mondeo, 2006, 4 drs sedan, pst, airco 47 43 40 37
T Opel Zafi ra, 2008, minivan 5/7-seater, pst, airco 49 45 42 39
W Ford Galaxy, 2007, 7-seater, pst, airco-ECC 66 61 57 54
Automatische transmissie / automatic
LA Hyundai Getz, 2008, 5 drs, pst, airco 40 36 34 31
DA Ford Focus, 2007, 5 drs, pst, airco 44 40 38 35
NA Ford C-Max, 2008, 5 drs, pst, airco, navigatie 49 45 42 39
XA Volvo S60 2.4 ECC, 2008/09, 4 drs, pst, airco ECC 73 67 64 59
✈ Schiphol / Hoofddorp handlingcharges 38 38 38 38
BB&L Autoverhuur BV - Rijnlanderweg 774, 2132 NM Hoofddorp - Nederland
T +31 (0)20 6557900 F +31 (0)20 6557909 info@bblcarrental.nl www.bblcarrental.nl
Bereidingswijze:
1. Snijd de aubergine door midden en vervolgens in
plakjes van 1 cm dik, verwarm de olie in een wok
en bak de aubergine totdat deze zacht wordt. Haal
de aubergine uit de pan.
2. Verwarm de wok met twee eetlepels olie, voeg
de knoflook, chilipepers, 2 lenteuien, gember, het
gehakt en een mespuntje zout toe. Wok de ingredienten
totdat de aroma’s vrijkomen
3. Voeg de aubergine toe en bak het geheel gedurende
twee minuten. Voeg de sojasaus, een halve
eetlepel water en een theelepel suiker toe en roerbak
dit gedurende drie minuten
4. Matig het vuur, doe een deksel op de pan en
stoof het gedurende vijf minuten.
5. Haal de pan van het vuur en maak het geheel af
door te garneren met fijngesneden lenteui
Eet smakelijk!
Jacqueline de Vos Burchart
Voordeligste tarieven vanaf € 22,- per dag!
Snelste Schiphol service • 24 uur per dag • Geen extra verzekeringen bij aankomst
• Laagste eigen risico
Bij ons geen verrassingen achteraf,
2009 prijzen zijn all-in:
all-in
• 19% BTW
• WA verzekering West Europa
• Casco Casco verzekering verzekering West West Europa Europa
• Eigen Eigen risico risico slechts slechts €50,- €50,- of €125,- €125,-
• Inzittenden ongevallenverzekering
• Diefstal verzekering
• Alle kilometers vrij
Optimaal verzekerd met minimaal eigen risico!
www.bblcarrental.nl

Yangshuo is dat mooie plaatsje vlakbij Guilin, gelegen aan de Li en de Yulong rivier. Iedereen die ooit een
rondreis door China heeft gemaakt, heeft hier wel een paar dagen doorgebracht. Het is vast onderdeel van
menige groepsreis door China. Niet onterecht, want na alle grote drukke steden, beroemde bezienswaardigheden
als de muur en de Verboden Stad, is het een verademing om op zo’n mooie groene plek terecht te
komen.
nederlAnders in yAngshuo
Reizigers paradijs
Ooit was Yangshuo een slaperig stadje. Voor veel
reizigers was naast de mooie groene omgeving en
de karstbergen, de grote attractie van Yangshuo,
Xijie, een straatje vol met leuke café’tjes, restaurantjes
en winkeltjes. Hier kwamen de backpackers
na een vermoeiende reis door China weer bij op
een terrasje met een milkshake en bananenpannekoek.
Chinese toeristen
Inmiddels is Yangshuo ook door de Chinese toerist
ontdekt. Daar kwamen we achter toen we tijdens
de 1 oktober-vakantie Yangshuo weer eens bezochten.
In file op weg naar Moonhill, niet alleen in de
auto of de bus, zelfs fietsers staan in de rij. Xijie
leek wel de Kalverstraat op zatermiddag, overal
mensen. Chinese toeristen verplaatsen zich hier
meestal op een tandem. Schokkerend was dat ze
de tandem zo in de berm zetten en midden in een
rijstveld gingen staan om te poseren voor een foto.
Er geen rekening mee houdend dat ze op deze
manier de inkomstenbron van een minder gefortuneerde
landgenoot ruïneerden. Ondanks de grote
hordes toeristen hebben we een heel leuke en zelfs
rustige vakantie gehad, omdat we de plekken met
de beroemdste bezienswaardigheden hebben vermeden.
Fietsen door langs rijstvelden
Je kan hier heerlijke fietstochten maken langs rijstvelden
waar boertjes het land bewerken op dezelfde
wijze zoals vele generaties voor hen dat al deden.
Overal duiken de karstbergen op, als bulten in het
landschap. Met een vlot steek je de rivier over, je
fiets gaat gewoon mee. Altijd leuk zijn de lokale
boerenmarkten zoals in het stadje Fuli. Allerlei
fruit en groente uitgestald op straat, natuurlijk ook
kruiden en tabak, stoffen en kleding, gereedschap.
Alles wat je als bewoner van deze streek nodig zou
kunnen hebben. In Fuli zijn bovendien een aantal
ateliers waar Chinese waaiers met de hand worden
beschilderd.
De Nederlanders
In het stadscentrum van Yangshuo wordt volop
accommodatie in alle prijsklassen aangeboden. In
een aantal dorpjes rond Yangshuo zijn inmiddels
ook guesthouses and hotels gevestigd in traditionele
boerenwoningen. Veel authentieker en sfeervoller.
Opvallend is dat juist Nederlanders een aantal
van deze guesthouses en hotels runnen. De eerste
die zich hier vestigde was Herbert Bloembergen.
Hij kende Yangshuo van zijn werk als reisbegeleider.
Samen met de Australische Pam Dimond
maakte hij vele fietstochten in de omgeving van
Yangshuo en ontdekte zo in het dorpje Chaolong
een aantal leegstaande boerenhuizen. Hij is hier in
2003 het guesthouse de Outside Inn begonnen en
Pat heeft zich op de boerderij ernaast gevestigd en
is een kookschool begonnen. Inmiddels wordt de
Outside Inn verbouwd en gaat volgend jaar maart
weer open. Ronald van de Weerdt neemt dan het
stokje van Herbert over. Ronald is geen onbekende
in Yangshuo. Hij woont en werkt hier al 9 jaar en
was hiervoor manager bij een hotel.
- 24 - december 2011

Beetje Chinees, beetje westers
Ook Karst en Paulien kenden Yangshuo al van hun
tijd als reisbegeleider in China. Zij zijn de eigenaren
van the Giggling Tree in Aishanmen village,
met natuurlijk een prachtige boom in de voortuin.
Met Karst als voornaam ligt het natuurlijk voor
de hand om in het Karstgebergte een guesthouse
te beginnen. De andere Nederlander Roland
Spoormaker heeft net Hotel Moondance geopend.
De accommodaties zijn allemaal sfeervol ingericht
en wel van alle gemakken voorzien je hebt dus wel
je eigen douche en toilet. Er wordt een westers ontbijt
geserveerd, ‘s middags en ‘s avonds kan je kiezen
voor Chinese gerechten, een van de beroemde
gerechten uit Yangshuo is biervis. Meer westerse
stijl rechten zoals frietjes of pizza staan ook op de
kaart.
Hoewel er te weinig Nederlanders zijn voor een
Nederlandse vereniging, weten ze elkaar wel te
vinden. Het is altijd handig om informatie uit te
wisselen. Als iemand bijvoorbeeld zijn rijbewijs
heeft gehaald informeert diegene de anderen over
de procedure. Een ander heeft juist weer goede
guanxi bij lokale mensen en introduceert de andere
Nederlanders bij de juiste persoon.
Ook worden gasten wel doorgestuurd naar een
van de andere Nederlandse accommodaties als ze
zelf vol zitten. En heb je gasten die een fietstocht
gaan maken dan verwijs je naar een van de andere
Nederlanders voor koffie of een maaltijd. The
Giggling Tree is in die zin het meest Nederlands,
hier staat zelfs een patatje oorlog op het menu.
Af en toe gaan ze bij elkaar op de koffie even bij
praten maar meestal hebben ze het te druk want het
is een hele toer om een guesthouse te runnen, er is
uiteraard altijd wat te doen.
De Nederlanders hebben het naar hun zin in
Yangshuo. Ze weten precies wat hun voornamelijk
westerse gasten willen de juiste mix tussen het
authentieke Chinese leven en het westerse comfort.
En bovendien wonen ze zelf op een prachtige plek.
Zeker doen als je in Yangshuo bent:
- Fietstocht maken, alle accommodatie verhuren
fietsen
- Kookworkshop bij Pam Dimond; je bezoekt eerst
een locale markt voor jezelf aan de sla gaat, een
hele leuke activiteit voor een regenachtige dag
Links:
www.yangshuo-outside.com
www.gigglingtree.com
www.yangshuomoondance.com
Monique Groeneveld
december 2011 - 25 -

koreA koreA
Wat weet de gemiddelde Nederlander nou eigenlijk over Korea? Niet veel, als het gaat om het communistische
noorden. En eigenlijk ook niet veel als we het over de kapitalistische zuiderburen hebben. Dat constateert
Joop Verstraten in zijn nieuwste boek ‘Korea Korea’ met als ondertitel ‘Reis door een rampzalige
eeuw’.
Uitzicht over Pyong Yang Uitzicht over Seoul
Met ‘Korea Korea’ probeert Verstraten meer licht
te werpen op de geschiedenis van Korea. De schrijver
reisde daarvoor af naar zowel Noord- als Zuid-
Korea en maakte een diepe duik in de archieven
over de Koreaanse geschiedenis. Het resultaat is
een boek dat aanvankelijk oogt als een reisboek,
maar uiteindelijk vooral een geschiedenisboek is.
Het overgrote deel van de 267 pagina’s gebruikt
Verstraten om uit te wijden over de 20e eeuw in
Korea. De eeuw waarin het land in tweeën werd
gescheurd, Kim Il-Sung het roer overnam in
Noord-Korea en Zuid-Korea zich ontpopte van een
meedogenloze dictatuur tot een bloeiende, kapitalistische
democratie.
Verstraten heeft zich duidelijk goed verdiept in zijn
onderwerp en zich met name gestort op de periode
rond de Koreaanse oorlog (1950 – 1953). De
schrijver neemt ons mee naar de jaren direct na de
Tweede Wereldoorlog, als Moskou en Washington
het op een akkoordje gooien en het land in tweeën
Grote brede lege lanen in de Noordkoreaanse
hoofdstad.
delen. We zien de opkomst van Kim Il-Sung in
het noorden en die van de corrupte Syngman Rhee
in het zuiden. Verstraten vertelt ons dat Noord-
Korea de Koreaanse oorlog begon, maar dat Zuid-
Korea op datzelfde moment ook op het punt stond
de buren aan te vallen. Tijdens die reis door de
geschiedenis zijn er veel zijsprongen, die soms wel
en soms niet relevant zijn. Er is bijvoorbeeld veel
aandacht voor de Amerikaanse politiek. Die mag
dan nauw verbonden zijn met de Zuid-Koreaanse,
maar dat de VS in mei 2011 Osama Bin Laden
neerschoot op Pakistaans grondgebied is voor
zowel Noord- als Zuid-Korea totaal niet relevant.
En zo zijn er nog meer zijsprongen die de schrijver
niet had hoeven maken om de geschiedenis van de
beide Korea’s uit te leggen.
Bijzonder is dat Verstraten toegang kreeg tot
Noord-Korea. De stalinistische heilstaat is één van
de meest gesloten landen ter wereld en Pyongyang
heeft de gewoonte visums aan journalisten en
Drukte in de winkelstraten in Zuid-Korea.
- 26 - december 2011

andere critici te weigeren. Toch
lukte het Verstraten vrij eenvoudig
zich aan te sluiten bij een
groepsreis en zo het land met eigen
ogen te aanschouwen. Dat levert
enkele interessante observaties
op. Bijvoorbeeld over de Duitse
toerist die niet met een groepsreis
meewilde en opgescheept is met
twee reisgidsen en een chauffeur,
want geen westerse toerist die van
Pyongyang alleen mag reizen. Of
over Mr. Park en Miss Lee, de
twee gidsen die aan Verstraten’s
reisgroep gekoppeld zijn en er vooral voor moeten
zorgen dat de toeristen niet buiten de vaste paden
treden. Heel even lijkt het zelfs tot een confrontatie
te komen tussen Verstraten en de gidsen, als de
schrijver weigert met een verplicht reisje mee te
gaan en in het hotel wil blijven. Mr. Park vreest al
voor zijn leven, want wie moet die westerse toerist
dan in de gaten houden?
Toch laat Verstraten veel minder van het huidige
Noord-Korea zien dan hij had kunnen doen. Hij
en zijn medereizigers (het blijft onduidelijk wie
dat zijn) worden bijvoorbeeld meegenomen naar
een borduurfabriek, een middelbare school en een
permanente kermis. Maar waar de schrijver uitgebreid
ingaat op het bewind van Syngman Rhee
en de opkomst van Kim Il-Sung, daar besteedt hij
aan die bezoekjes niet meer dan drie zinnen. Dat is
een gemiste kans. Want ook al droomde Verstraten
misschien niet van een bezoekje aan een borduurfabriek
– en dat is heel begrijpelijk – het zijn juist
deze uitstapjes die het mogelijk maken het leven in
het huidige Noord-Korea voor de lezer te beschrijven.
Hoe werken de mensen daar? Wat maken ze
en voor wie maken ze dat? Hoe is
de sfeer? Hoe ver staat hun leven af
van dat van ons, rijke westerlingen?
Hoeveel portretten hangen er van
Kim Il-Sung en Kim Jong-il aan de
muur? Valt de stroom inderdaad
om de zoveel uur uit? Klopt het
dat de arbeiders de hele dag antiimperialistische
liederen zingen?
Het zijn vragen die helaas onbeantwoord
blijven. Liever vertelt
Verstraten waarom het Ryugyong
Hotel nooit is afgemaakt. Ook interessant,
maar dat is iets wat we op
Wikipedia ook wel kunnen lezen.
Door Verstraten’s keuze om vooral in te gaan op
de geschiedenis van Korea, weet je als lezer bij
de laatste pagina veel meer over hoe de Korea’s
zijn geworden tot wat ze nu zijn. Namelijk twee
landen die op voet van oorlog met elkaar leven en
die tegelijkertijd meer op elkaar lijken dan menigeen
denkt. Dat is positief, vooral voor wie altijd
al meer over de Koreaanse historie wilde weten.
Maar doordat Verstraten nauwelijks echt ingaat op
wat hij zelf tijdens zijn reis ziet, er bijna geen dialogen
in het boek staan en de personages vaag en
onbekend blijven, komt de huidige Noord- of Zuid-
Koreaan geen moment dichterbij. En hoe degelijk
het boek verder ook in elkaar zit, dat is toch een
beetje jammer.
Ate Hoekstra
www.aziatischetijger.nl
Korea Korea - Joop Verstraten
Uitgeverij IJzer ISBN: 9789086840762
267 pagina’s - Prijs: 18,50
Traditionele Koreaanse dans en muziek zijn in Noord- en Zuid-Korea verschillend ontwikkeld.
december 2011 - 27 -

typisch chinees - kerst
- 28 - december 2011

oud-pekinees: esther jAnssen
Esther Janssen woonde een jaar in Beijing en ondervond de voors en tegens van China
Esther Janssen is managing director van Culture
Inc. Een bureau dat trainingen aanbiedt op het
gebied van cross-cultural communication. Van mei
2009 tot mei 2010 woonde ze in Beijing. Ze deed
mee aan het EU-China programma METP.
Dit programma is speciaal voor managers uit
het MKB die met hun activiteiten in China een
volgende stap willen zetten, vertelt Esther. Het
programma bestaat uit Chinese taalles, lezingen
over de Chinese economie, bezoeken aan bedrijven
en een stage. In totaal duurt het programma
tien maanden. Vorig jaar is het programma voor
de laatste keer uitgevoerd. Per keer deden er zo’n
vijftig Europeanen mee. Tegelijkertijd gaat er ook
een groep Chinese
deelnemers voor
eenzelfde programma
naar Europa. Je
doet dus niet alleen
veel kennis over
de Chinese taal
en cultuur op, je
bouwt ook aan een
interessant netwerk
van Europese en
Chinese professionals.
,,Hoewel het de
eerste keer was dat
ik voor langere tijd in China woonde, was het toch
al redelijk vertrouwd”, vertelt ze, tijdens een van
haar recente bezoeken aan China. ,,Ik kom namelijk
al sinds 1995 in China. Dat was altijd voor
korte bezoeken. Maar ik was wel al bekend met de
Chinese cultuur. Door het leren van de taal en door
tussen de Chinezen te wonen is China nog toegankelijker
geworden voor mij.”
Ze vervolgt: ,,Ik woonde in Dongzhimenwai, in de
buurt van Xindongjie. Een ontzettend leuke buurt.
Hier vind je de ideale combinatie van westerse
faciliteiten en de lokale Chinese sfeer. Je kan hier
goede koffie drinken en bij het stalletje op de hoek
ook een lekkere jianbing (ei-pannekoek) kopen.
Er wonen in deze buurt wel expats, maar toch zijn
de meeste mensen hier Chinees en heeft de wijk
vooral een Chinees karakter.”
Na een jaar Beijing keerde Esther terug naar
Zandvoort. Dat was heel raar, vertelt ze. ,,Je bent
zelf een jaar weg geweest en toch is in Nederland
alles hetzelfde gebleven.”
Met de kennis en de ervaring opgedaan tijdens het
jaar in China kan ze nu Europese bedrijven die
actief zijn in China nog beter ondersteunen. Zo is
er nu een training speciaal voor Chinees personeel
over de omgang met Europeanen. ,,Onlangs hebben
we ook een Nederlands bedrijf geholpen met een
speciale op de Chinese doelgroep gerichte presentatie
op een beurs in Shanghai. Het is heel leuk om
te zien dat dat werkt.”
Nog regelmatig
bezoekt ze China.
,,Vooral de dynamiek
die hier
heerst, de drive
die de mensen hier
hebben mis ik in
Nederland. Deze
dynamiek heeft ook
een keerzijde. Het
is hier overal druk.
Bovendien brengt
de snelle economische
ontwikkeling
veel vervuiling met
zich mee. Ik maak
me wel zorgen om het gebrek aan frisse lucht in de
stad.”
Een ander aspect is de veiligheid. ,,Beijing is een
van de veiligste steden die ik ken, maar ook dit
heeft een andere kant. Ik kan me hier ook heel
onvrij voelen door alle controles zoals op het internet.
Of dat je je paspoort moet meenemen als je
een treinkaartje wil kopen.”
Uiteraard is het boeiend om de ontwikkelingen in
China te volgen en dus blijft ze regelmatig terugkomen.
,,Voor werk, maar ook voor de unieke straattaferelen
en het lekkere Chinese eten. Een van mijn
favoriete gerechten is mapodoufu!”
Monique Groeneveld
december 2011 - 29 -

wij zijn gelAnd - vrAgenvuur
In deze rubriek vuren we een aantal vragen af op de nieuwe leden van de NVP. Dit geeft een beetje een idee
wie de nieuwe leden zijn. Alhoewel er nog genoeg te vragen over blijft.
Wie Berry Schipper Jolanda van Westering
Hier sinds 29 augustus 2011 29 augustus 2011
Hier met Jolanda, David (4) en Julia (2) Berry, David (4) en Julia (2)
Gekomen uit Phnom Penh, Cambodja Phnom Penh, Cambodja
Woont waar Chateau Regalia, Shun Yi Chateau Regalia, Shun Yi
Werkt waar Zwemcoach; nog zoekend UNICEF
Waarom Peking We zochten een rustig dorpje Bruisende stad, interessant werk
Leeftijd 40 39 (nog heel even)
Favoriete Hollandse snack Stamppot Broodje kroket
Mist uit Holland Kaas zie ik brede rivieren traeg door….
Bier of Wijn Wijn Wijn of een tawny portje
Hobby's Triathlon, Poker Wie heeft er tijd voor hobbies?
Sport kijken of doen doen, veel doen Willen, veel willen
Beste boek The tipping point Nickel and Dimed
Rijst of aardappels Aardappels Rijst
Smog of op de fiets (race)fiets fiets ondanks de smog
Verboden Stad of Muur Muur Muur
Taxi of auto met chauffeur auto auto met chauffeur
Blijven of hier snel weer weg minstens 4 jaar nog Blijven
Heineken of Tsingtao Amaretto Heineken
Echt of namaak Namaak. Go to Rome… etc Echt
Amsterdam of Peking Peking Amsterdam
Noedels of Peking Eend Noedels Broodje kroket!
Peking Opera of Jan Smit Jan wie? Peking Opera
Chinees leren of niet inburgeren
Het voornemen is er Shi!
(zelf opvoeden of door ayi) Zelf met een beetje hulp Aiai - delicaat. Weekend of doordeweek?
Karaoke of illegale dvd's DVD's DVD's
- 30 - december 2011

Wij moesten op stel en sprong op huizenjacht. De huisbaas,
vers getrouwd, wilde de flat verkopen zodat hij
genoeg geld bijeen kon schrapen om voor zijn nieuwe
bruid een groter huis te kopen, en we kregen een maand
de tijd.
Dat varkentje gingen we wel eens even wassen!
Dat was grootspraak, en dat viel dus even tegen.
We moesten de hulp inroepen van de jongens en meisjes
van de makelaarskantoren in hun strakke pakjes.
De telefoon rinkelde vanaf dat moment voortdurend,
en de aanbiedingen stroomden binnen. De jongens en
meisjes deden hun best, maar we werden een beetje
gek. We probeerden de vele flats die we bezochten
uit elkaar te houden door ze bijnamen te geven. Zo
zagen wij het Bordeel, het Russisch Rovershol, het
Lesbische Liefdesnest, Kolonel Kaddafis Winterpaleis,
Die ene Leuke, Grootmoeders Zolder, Die ene met
de Vloerverwarming, en Grootmoeders Kelder, om er
maar een paar te noemen. U snapt dat wij een bizarre
staalkaart van de Meubelboulevard onder ogen kregen:
protserige meubels met gordijnen van de Scala in
Milaan, degelijk massief eiken meubilair dat een tocht
van zitkamer naar keuken tot een boswandeling maakte
en over het algemeen aankopen waarop de eigenaar
zichtbaar trots was, en waarvan ik enkel kon denken:
wat rookte je toen je dit aanschafte? En als je nog zo’n
joint hebt liggen, steek er eentje op, zodat ik kan zien
wat jij toen zag.
We kozen uiteindelijk, geen verrassing natuurlijk, voor
iets dat nagenoeg leeg werd opgeleverd.
De verhuizers kwamen 8 man sterk en deden, ondanks
ons gedegen voorwerk, toch de grote verdwijntruuk:
waar was opeens dat belangrijke koffertje met de paspoorten
en het geld? Het was al ingepakt in een doos,
en dat was wel vervelend, want toen de rekening werd
gepresenteerd moesten we op zoek naar de doos met de
koffer met het geld. De mannen vonden het wel grappig.
Mijn ex-huisbaas, die niet meer precies wist welke
meubels in ons huis stonden, zal dus ook zijn koffietafel
gemist hebben, die als eerste het nieuwe huis werd
ingedragen.
De katten hadden een moeilijke dag. En het duurde nog
AchteroB
een ruime dag voor ze uit hun reiskooi kwamen, onzeker,
snuffelend, bang van elk geluid: een paar katten in
een vreemd pakhuis.
Verhuizen: de vloek van de expat. Het is iets waarvan je
zegt: dat doe ik nooit meer! (Terwijl je weet dat dat niet
waar is). Je wordt weer eens gewezen op de vracht aan
spullen die je in de loop der jaren hebt verzameld, en je
vraagt je af, verbijsterd: waarom? Waarom heb ik deze
doos met hotelrekeningen, foldertjes, boardingcards,
luciferdoosjes, en een half schelpje bewaard? Wat is de
betekenis van dit kleine plastic object, blijkbaar belangrijk
genoeg om jarenlang bewaard te worden? En dit
snoertje, dit kabeltje, is dit niet van een oude telefoon?
Heb ik hier een wieltje van de bank? Zijn dit IKEAschroefjes?
Het uitpakken gaat dus doos na doos, in een
toenemende vertraging en zo zit je op een zondagmiddag
opeens weer met je fotoalbums in je handen, en er
gaat geen album in de kast zonder dat je er even mijmerend
doorheen bent gegaan. Het waren er, welgeteld,
134. Dat uitpakken schoot dus niet echt op.
Maar goed, het kwam uiteindelijk allemaal goed.
De meubels vonden hun plek, de verlengsnoeren werden
uitgerold, de lampen gingen aan (Verlichting: naast dak
en muren het belangrijkste stukje huis.) De monteur
kwam om de verwarming op te starten. De ayi ontfermde
zich over de keuken. Wij verbaasden ons ondertussen
over de kastruimte, en het aantal paar schoenen. Een
verstopte afvoer werd snel verholpen. De katten vonden
een snelweg naar de bovenkant van de boekenkast via
de gordijnen.
Dan komt de avond dat een rust neerdaalt over het huis.
We zitten op de bank aan de thee, de katten nestelen zich
links en rechts. De zon is net onder, de binnentuin, met
kale bomen en een laagje poedersneeuw, is mooi. Uit
de keuken komt de geur van dumplings. Ergens speelt
iemand piano.
Het wonder was voltrokken: het huis was thuis.
Achterob
http://achterob.wordpress.com/
december 2011 - 31 -