€39,- - EGBG

Levenswerk Jong en hard op weg
In een prestigieus pand op de
Grote Markt in Groningen zit
Bart Wesselink (22) serieus
voor zich uit kijkend achter
zijn bureau. Voor hem staan
twee beeldschermen. Een
keurig jasje hangt losjes over zijn
stoel. Loopt Bart hier stage? Nee,
Bart is de baas.
Bart had al voor zijn achttiende
een eenmanszaak, waar hij ICT-systemen
bouwde voor verschillende
klanten. Via zijn netwerk in de ICTbranche
kwam hij in aanraking met
Rutger van Zuidam (24), Theo
Hoeksema (27) en Han Jongstra
(27). De vier jonge ondernemers
bundelden de krachten en begonnen
het bedrijf Accepté.
In het begin is het allemaal nog
vrij studentikoos. Hun doel is om
‘slapend geld te verdienen’. Ze creëren
communities – een soort hyves
voor groepen binnen verenigingen
en bedrijven – en bouwen websites.
In september 2005 is het speelse
eraf en richten ze de BV Accepté op.
Op datzelfde tijdstip beginnen ze
met hun snelst groeiende pijler
binnen het bedrijf, namelijk ticketing.
De jongens van Accepté willen
evenementshouders alle zorg
uit handen nemen rond de verkoop
Het doel
was om
slapend
geld te
verdienen
van toegangskaarten. Accepté bedenkt
een totaalpakket: het bedrijf
verzorgt de software waardoor er
online kaarten kunnen worden besteld,
het verzendt de kaarten via
e-mail, regelt het geldverkeer en
doet zelfs de controle van de kaarten
aan de deur. De jongens noemen
het PayLogic. ‘Bedrijven
hoeven alleen maar een gaatje in
hun website te maken voor onze
software en voor de rest hebben ze
geen omkijken meer naar de hele
verkoop. Voor de controle aan de
deur plakken we barcodes op de
kaarten, die we met een scanner
kunnen checken bij de ingang.
Heel simpel dus.’
En goedkoop in vergelijking
met concurrenten als Ticketbox en
Ticketservice. Dit blijft niet onopgemerkt.
Accepté heeft binnen
twee jaar 175 vaste klanten voor
de ticketing. En in februari van dit
jaar is het investeringsbedrijf Van
den Ende & Deitmers (van Joop)
ingestapt. ‘Toen hadden we wel
het idee dat we echt goed bezig
waren. We wilden uitbreiden en
hadden daar kapitaal voor nodig.
Van den Ende & Deitmers geloofden
in onze ideeën en stapten op
de trein.’
Dit is ook het moment dat de professionalisering
binnendringt in het
bedrijf. ‘We waren gegroeid van vier
mensen plus een paar freelancers
ZATERDAG
15 SEPTEMBER 2007
Ticket van
de toekomst
Bart Wesselink (22) is een van de directeuren
van Accepté, een bedrijf dat groot wordt met
de online verkoop van toegangskaarten.
Jerry Huinder
In de Rubriek
Levenswerk
portretteert
De Pers op
zaterdag
startende
ondernemers
en jong
talent in het
Nederlandse
bedrijfsleven.
FOTO: CHRISTIAAN KROP
naar 42 man, met kantoren in Groningen
en in Amsterdam en een
omzet die liep in de zeven cijfers.
En we wilden keihard doorgroeien.
Hiervoor moesten de taken, bevoegdheden
en verantwoordelijkheden
worden vastgesteld.’
Inmiddels is Accepté dus studentenbedrijf
af, en Bart heeft opeens
heuse managementvergaderingen.
Of hij zich niet veel te jong vindt
voor dit soort serieuze zaken? ‘Ik
pak heus mijn lol wel, maar niet
doordeweeks. Dan moet er gewerkt
worden. Ik heb niet het gevoel dat
ik iets mis, maar misschien krijg ik
straks wel een extreme midlifecrisis.
Haha!’ p
Economie
Werklust
Mariel (40)
PROJECTMANAGER
43
CAROLINE RIDSDALE ILLUSTRATION
De liftboy
...
Heidi Zandbergen
Ik ben gek op seks en een echte jager! Als ik vrijgezel
ben, zijn de mannen dan ook bijna niet aan te slepen.
Natuurlijk heb ik ook op het werk veel affaires gehad,
maar die met de liftboy is het mooiste verhaal vanwege
het prachtige kat- en muisspel. Het speelde een paar jaar
geleden bij de reorganisatie van een groot Nederlands
bedrijf, waar ik werd gevraagd als projectmanager.
Normaal deel ik de lakens uit maar dit keer niet; er
waren oeverloze vergaderingen. Al snel viel mijn oog
op een jongere collega-projectmanager; hij had een
ondeugend koppie. Als ik tijdens vergaderingen met een
potlood langs mijn lippen ging, voelde ik hem kijken. Er
ontstond al snel een broeierige spanning...
Op een dag liep ik achteloos langs zijn bureau en
gooide er een kaartje op van een dame in een rood kanten
slipje met veertjes en een ritsje onderaan, waarop
stond: ‘Wil je me mét of zonder engelenhaar?’ Ik had er
mijn favoriete exclusieve sensuele parfum op gespoten
en zei uitdagend: ‘Ruik hier maar eens aan!’
Binnen een half uur slenterde hij – eveneens zo nonchalant
mogelijk – langs mijn bureau en gooide het kaartje
terug. Er stond op: ‘Puur natuur is goed...’ Toen wist ik
dat we allebei in een staat van opwinding verkeerden;
even later was hij er dan ook al weer. ‘Heb je het gebouw
wel eens gezien?’, vroeg hij schor. ‘Zal ik je een
rondleiding geven?’
Ik gaf
hem een
kaartje
met
daarop
een dame
in een
kanten
slipje
Een minuut later liepen we gejaagd
door het gebouw maar we vonden
nergens een beschutte plek tot
we de lift instapten... Zodra de
deuren sloten trok ik hem aan zijn
stropdas om te zoenen. We rukten
elkaar bijna de kleren van het lijf
tot de deuren weer openden; professioneel
trokken we ons gezicht
weer in de plooi.
Vanaf toen hadden we een
verhouding; hij had weliswaar een
vriendin maar vertelde dat vreemdgaan
niet erg was omdat zij niet
van seks hield. Op de werkvloer
hebben we elkaar nooit meer
aangeraakt; professionaliteit is in ons werk een erecode.
Maar privé was het één en al seks: in bed, in het bos of
tegen muren op... En we stuurden elkaar de hele dag
ranzige sms’jes.
Uiteindelijk viel de liftboy tegen: na een paar weken was
ik over tijd en daarvan raakte hij volledig in paniek. Ik
vond: ‘Als jij spannende spelletjes met mij wilt spelen
moet je ook een grote vent zijn; als je neukt zonder
condoom moet je niet verbaasd zijn als ik zwanger
raak.’ Zelf wilde ik best een kind; ik was immers al tegen
de veertig.
Maar plotseling bleek vreemdgaan helemaal niet zo
normaal, hij was als de dood dat het uit zou komen. Ik
voelde minachting: wat een kleinzielige bedrieger was
dit! Gelukkig kwam de menstruatie binnen een week en
kort daarna was ons gezamenlijke reorganisatieproject
afgelopen; het was over en uit tussen ons.
Toch kijk ik met plezier terug op de adult games die ik
met deze liftboy speelde. Werksituaties zijn prachtige decors
voor jagers zoals ik, je moet alleen wel zorgen dat
je altijd professioneel blijft. Sinds kort heb ik weer een
vriend en dan ben ik monogaam. Maar mannen jagen, ik
zal het zeker missen! p
SMACHTEN OP JE BUREAUSTOEL, STIEKEME DATES IN DE
LUNCHPAUZE: IEDEREEN DOET HET, HET LIEFST IN
STILTE. In de rubriek ‘Werklust’ staan portretten van mensen
die het laatste taboe op kantoor overschrijden.