maart/veertigdagentijd - Katholieke geloofsgemeenschap Bennekom

van mond tot mond doorgegeven. De geschriften
uit de Joodse bijbel waren wél op schrift
gesteld, hoewel ook met “vertraging”. Maar
omdat ze “zwart op wit” stonden waren ze ook
onveranderbaar geworden; de teksten waren als
het ware “bevroren”. De flexibiliteit was door
het op schrift stellen verloren gegaan. Vandaar
ook de uitspraak van Jezus over de letter en de
Geest. Tekst verstart. Wat op papier is gezet ligt
vast. Regels, gewoonten, voorschriften die
aanvankelijk nog spontaan kunnen zijn
ontstaan, worden dan “vastgetimmerd”. Dan
zijn ze dood.
Dat leidt onvermijdelijk tot een paradox; om de
teksten van het evangelie te verspreiden, moet je
ze op papier zetten. Aan de andere kant moet je
je altijd er van bewust zijn dat daarmee de
flexibiliteit wordt opgeofferd. Letters hebben
een houdbaarheidsdatum. Ze zijn eigenlijk een
noodzakelijk kwaad. Je zou verwachten dat onze
kerkleiders zich daarvan bewust zijn en op een
zodanige wijze met teksten en voorschriften
omgaan dat ze niet in de kuil van de dode letter
vallen. Niets blijkt minder waar.
Timo Harmsen beschrijft elders in dit blad een
geval wat je de ogen doet uitwrijven. Dat een
aartsbisschop zo verblind is door voorschriften
en regeltjes vind ik eigenlijk verbijsterend.
Ook dit optreden van de bisschop is in strijd met
de geest van die andere bijbeltekst, namelijk:
Waar er twee of drie in mijn naam bijeen zijn,
daar ben ik in hun midden.
Ik ben zeker niet opgelucht. Er is een
minachting voor leken. Er is ijzige kilte waar
warmte en barmhartigheid zouden moeten zijn.
En dat uitgerekend in de Goede Week. Dat onbijbels
gedrag maakt mij bang.
Koos van der Zalm
1 ) Bron: Pastoraal team en Parochiebestuur.
Niet alleen
Op 31 december om kwart over vijf in de
morgen schrokken we wakker van een enorme
klap tegen de muur rondom ons huis. Zo te
horen was er een auto tegenaan geknald. Toen
ik de voordeur opendeed, bleek dat inderdaad
het geval. De twee inzittenden van de auto
waren gelukkig ongedeerd, maar muur en
toegangshek waren aan gruzelementen en wat
het meest alarmeerde, was dat het kastje met de
gasmeter, dat in de tuinmuur ingebouwd zat,
ook vernield was, waardoor er een fors gaslek
forum
was ontstaan. Zenuwachtig belden we politie,
brandweer en gasbedrijf op. Toen we met ons
drieën, half aangekleed, naar buiten gingen,
bleek er al een heel aantal buren verschenen,
want het ontsnappende gas maakte een
angstwekkend lawaai en had de halve buurt
gewekt. Brandweer en politie waren binnen vijf
minuten ter plekke en dat gaf alvast wat
geruststelling. Toen het gasbedrijf verscheen,
was het lek gauw dicht en de schrik voorbij. We
konden de schade gaan opmaken.
Nu, ruim een
maand later, is die
schade nog steeds
niet hersteld. We
hebben geen gas en
de eerste steen van
de nieuwe muur
moet nog
gemetseld worden. De molens van de
verzekering malen langzaam en vanwege de
zomervakantie kost het onze aannemer moeite
mensen vrij te maken. Maar ondanks alle gedoe
hebben we de ervaring dat er steeds mensen
opduiken om ons te helpen. Het begon al op het
moment zelf: de buren die een jasje hadden voor
onze Clara, die op straat in pyjama rondliep,
anderen die papier en pen brachten om de
gegevens van de eigenaar van de auto te
noteren, de politie en brandweer die het gebied
rond ons huis afzetten en andere veiligheidsmaatregelen
namen. Dezelfde ochtend nog
maakte onze vriend de aannemer de omheining
provisorisch dicht, en trof ik op het
politiebureau een aardige agent, die ervoor
zorgde dat alle noodzakelijke informatie in het
proces-verbaal terechtkwam. Nu, bij de
onderhandelingen met de verzekering, krijgen
we onverwacht hulp aangeboden van een vriend
van mijn zwager die als advocaat in de
verzekeringsbranche werkt en van de hoed en de
rand weet. Het komt allemaal wel in orde.
Van karakter ben ik optimistisch en kijk daarom
snel naar de positieve kant van wat ik meemaak.
Maar dan zie ik dingen die de moeite waard zijn
om hardop te noemen, want ze gebeuren
werkelijk. Bij het ongemak dat ons is
overkomen staan we niet alleen. Dat betekent
niet dat het allemaal vanzelf gaat, maar een
heleboel gaat wel een stuk gemakkelijker. Zoals
bijvoorbeeld vertrouwen in een goede afloop.
Marc van der Post
15