Mijn naam is Casper. Casper Comnata. Zeventien lentes heb ik ...

Smurfen
3 september
Of het nu de regen op haar trouwdag was, de betaalde tickets of
de gratis inkom, vast staat dat Alanis met haar woorden niet
enkel mijn hart hadden veroverd, maar ook menig andere harten.
Plots leek iedereen mekaar te willen kussen.
Harten gingen sneller slaan in Bonaparte, en dat terwijl DJ Dimi
er zich geen fluit van aan trok en Bon Jovi door de boxen liet
brullen.
Het is een nacht van Guus Meeuwis was voor ons het laatste lied
voor we andere oorden gingen opzoeken, en die vonden naast de
Antwerpse kathedraal.
Daar zat ik dan, verkleed als smurf, terwijl een ober die verdacht
veel op Jack Sparrow leek, ons kwam melden dat er na twee uur
geen chocomelk meer geserveerd werd. Belachelijke vent dacht
ik, en ik besloot hem niet te vragen of de kapitein van de Black
Pearl familie van hem was.
Hoe ik er in geslaagd was Luna's hart te veroveren verkleed als
smurf, was me nog steeds een raadsel. Een raadsel dat ik echter
onbeantwoord wou laten.
Homosmurf zat zich rechtover mij te amuseren met zijn kersvers
vriendje, Grote smurf keek geilend in de ogen van de jongeman
die naast me zat en genoot van een muntthee, en de twee overige
smurfen naast mij konden het niet laten mekaar in het openbaar
af te lebberen.
Als enige dronk ik een cola, en nadat deze naar binnen was
gespeeld besloten we omstreeks half 3 ons bed te gaan opzoeken.
Ware het niet dat er op dat moment noch bussen noch trams
meer reden, en ons bed op een grote vijf kilometer van het
centrum was verwijderd.
Te voet dan maar, en slaperig wandelden we richting Merksem,
terwijl enkele debiele zatlappen ons aanspraken met de
woorden: 'Ben ik nu echt zo zat? of zijn jullie echt smurfen?'
De nacht was kort en omstreeks 8 uur zat ik terug op de trein
richting Gent.
De rest van de dag heb ik al slapend doorgebracht.