KwARTiER- mAKEn, werken aan ruimte voor anders-zijn
KwARTiER- mAKEn, werken aan ruimte voor anders-zijn
KwARTiER- mAKEn, werken aan ruimte voor anders-zijn
You also want an ePaper? Increase the reach of your titles
YUMPU automatically turns print PDFs into web optimized ePapers that Google loves.
"het gaat niet om<br />
een normaliseringsproces,<br />
om<br />
het <strong>aan</strong>passen van<br />
de patiënten <strong>aan</strong><br />
de samenleving."<br />
pag<br />
13<br />
hoofdstuk 1<br />
Kwartiermaken –<br />
Introductie en<br />
achtergrond<br />
lectoraat<br />
Bijzonder lectoraat<br />
Kwartiermaken<br />
openbare les<br />
Kwartiermaken,<br />
<strong>werken</strong> <strong>aan</strong> <strong>ruimte</strong><br />
<strong>voor</strong> <strong>anders</strong>-<strong>zijn</strong><br />
1 / KwartiermaKen – introductie en<br />
achtergrond<br />
Achtergrond<br />
In hun boek Arbeidsrehabilitatie in een vernieuwde geestelijke<br />
gezondheidszorg introduceren Jaap van Weeghel en Jacques<br />
Zeelen (1990) het begrip kwartiermaken. Zij verst<strong>aan</strong> daaronder<br />
die inspanningen die gericht <strong>zijn</strong> op het in beeld brengen, het<br />
toegankelijk maken en het zo nodig <strong>aan</strong>passen van maatschappelijke<br />
werksituaties, maar het gaat natuurlijk net zozeer op <strong>voor</strong><br />
andere situaties. Het gaat om het geschikt maken van (werk- of<br />
andere) plekken. Niet alleen <strong>voor</strong> de individuele cliënt; evenzeer<br />
gaat het om het uitzetten van een collectieve omgevingsstrategie<br />
ten behoeve van humanisering van de arbeid of de samenleving<br />
als geheel.<br />
IEP<br />
Toen ik in 1990 ging <strong>werken</strong> op een goed functionerend<br />
Dagactiviteitencentrum (Dac) kon ik meteen <strong>aan</strong> de slag met dit<br />
begrippenkader: kwartiermaken als collectieve omgevingsstrategie,<br />
ter humanisering van de samenleving. De vele bezoekers van<br />
het Dac onderstreepten met hun komst immers de onherbergzaamheid<br />
van de samenleving. Samen met de toenmalige (Riagg)<br />
preventiewerker Kees Onderwater ging ik de stadsdelen langs om<br />
hen – zowel financieel als beleidsmatig - te engageren bij wat we<br />
‘categoraal opbouwwerk’ noemden, opbouwwerk <strong>voor</strong> mensen<br />
met psychiatrische handicaps. Kort gezegd was het doel van dit<br />
project – in de terminologie van toen –<br />
“het bevorderen van een infrastructuur waardoor de participatie<br />
<strong>aan</strong> wonen, <strong>werken</strong>, weten en wel<strong>zijn</strong> van mensen met een psychiatrische<br />
handicap van de grond komt. Het project is gericht op de<br />
maatschappelijke integratie van mensen die nu maar al te vaak<br />
een gemarginaliseerd best<strong>aan</strong> leiden. Het raakt precies het<br />
gebied waar de beïnvloedingsmogelijkheden van de ggz tekortschieten<br />
en waar<strong>voor</strong> maatschappelijke betrokkenheid een vereiste<br />
is." (…) "Het gaat niet om een normaliseringsproces, om het
Change language