Editie 3 - IJ.VV De Zwervers

De
ZieKeNBoeG
door Hans kreuk en Erwin Esajas
December: De feestmaand of de vreetmaand?
Dit is een vraag die een ieder
van ons zelf moet invullen, maar ik zou
die vraag toch wat anders willen beantwoorden.
En wel met een recept: Neem
twaalf hele maanden. Haal hier voorzichtig
alle bitterheid, haat en afgunst uit.
Hak vervolgens elke maand in 28, 30 of
31 verschillende stukjes en zorg ervoor
dat u ze niet allemaal tegelijk bereidt.
Maak de dagen één voor één klaar met
de volgende ingrediënten: Een snufje
geloof, een snufje geduld, een druppeltje
moed en een klein beetje inzet. Voeg aan
elke dag een portie hoop, vertrouwen en
vriendelijkheid toe en mix door het ontstane
mengsel nog een kort gebed, een
korte bespiegeling en een beetje toewijding.
Breng het geheel op smaak met een
flinke dosis energie, een snufje geluk, een
beetje actie en de nodige humor. Doe het
gerecht in een liefdesschaal en kook het
op een vuur van stralend geluk. Garneer
het gerecht met een glimlach en dien het
in grote porties op. Fijne feestdagen!
Dat verdriet en vreugde zo heel dicht bij
elkaar liggen, bewijst het volgende. Wij
eindigden in het vorige nummer met
het verdrietige verhaal van onze Nabil,
die op 13 jarige leeftijd overleed. Vooral
voor de beide ouders en zijn zusjes een
regelrechte ramp. Maar deze editie beginnen
wij met een heel blij bericht, namelijk
dat Fred en José Hensepeter 25 jaar
getrouwd waren en dat werd in familieen
vriendenkring gevierd. Ook wij werden
uitgenodigd om dit heuglijke feit mee
te vieren. Op zaterdag 27 oktober jl. was
het zover, de ziekenboeg ging die avond
op weg naar Bolnes, met een bloemetje
om deze echte Zwervers namens de
club te feliciteren. De organisator achter
dit gebeuren was de ons allen bekende
Nicky, speler van ons selectieteam. Wij
werden hartelijk ontvangen en genoten
van de verbaasde maar ook verraste blikken
van Fred en José, want die hadden
ons niet verwacht. Maar gelukkig
waren ze ook heel blij dat De
Zwervers, vertegenwoordigd
10 door ons, ook van de partij
DeCemBer: FeestmaaND
was. Al met al was het een heel gezellige
avond en wij wensen deze fijne mensen
dan ook nog een heel lang, gelukkig maar
ook gezond huwelijk toe. Fred en José:
Nog heel veel van zulke jaren en dat wij
daar ook getuige van mogen zijn.
En dan nog iets moois, deze keer gaat
het om onze vriend edwin Hoogerwerf.
Edwin is vader geworden van een dochter,
maar omdat Edwin wat moeilijk was te
traceren (hij werkt in het buitenland) hebben
we afgesproken dat hij de felicitaties
van onze club krijgt zodra hij een keer op
zaterdag op De Groote Stee is. Wij moesten
dus wachten op die gelegenheid.
En die gelegenheid kwam, wij mochten
hem toen een tegoed bon van Intertoys
namens De Zwervers overhandigen, die
hij in dank aannam. Wij spraken daarbij
de wens uit dat het kindje in voorspoed
en gezond geluk samen met de beide
ouders oud mag worden.
Op 8 november jl. waren we op bezoek
bij marian steegman, nadat wij hadden
gehoord dat het waarschijnlijk weer mis
was met haar oude ziekte van ongeveer
3 jaar geleden. Toen moest zij samen met
Piet een gevecht leveren tegen die vreselijke
ziekte kanker. Toen was de tumor
met succes wel ingekapseld, maar niet
genezen en omdat deze tumor niet kan
worden verwijderd, omdat hij op een
onbereikbare plaats zit, bestond destijds
het risico dat de kankercellen die misschien
toch zijn blijven zitten weer actief
zouden kunnen worden. En helaas, dat is
dan ook gebeurd. Een geluk daarbij is wel
dat na een mri-scan is gebleken, dat het
lichaam verder schoon is. En dat betekent
mijns inziens dat er geen verdere uitzaaiingen
gezien zijn, maar het betekent ook
dat Marian weer een chemokuur moet
ondergaan. Wij wensen haar en Piet daar
alle kracht bij toe en willen daar onze
morele steun aan toevoegen.
Op 13 november jl. zijn wij naar onze
arme wesley wouden in het tamelijk
verre Poortugaal geweest. Met een troostbloemetje
namens De Zwervers in onze
handen kwamen we daar onze steun
brengen, omdat Wesley na een operatie
aan de enkelbanden weer thuis was. Na
een behoorlijke blessure destijds aan de
banden moest hij geopereerd worden
en dat heeft voor zoveel littekenweefsel
gezorgd, dat dit operatief moest worden
verwijderd en dat is onlangs gebeurd.
Een heel voorzichtige therapie volgde,
wat betekent dat Wesley al die tijd tot zijn
verdriet niet mag en kan voetballen. En
juist nu ons eerste -bijna- alles wint! Hij is
wel heel blij met dat winnen en hij had er
toch zelf zo graag zelf bij willen zijn, maar
hij kijkt verlangend uit naar die dag dat
hij weer in de wei mag met z’n maatjes.
Nou Wesley, wij (jouw fans) ook, daar kun
je zeker van zijn! Zijn zoontje van 7 maanden
die een 2 benige voetballer wordt,
zoals wij dat hebben bepaald, is al op weg
daarheen, want toen wij binnenkwamen
stond hij op deze zeer jonge leeftijd al
tegen de kooi waar het konijn in zat, op
beide beentjes, op de kooi te rammen
met zijn vuistjes. Het arme konijn moet op
z’n minst een hersenletsel overhouden,
zielig, maar had het maar geen konijn
moeten worden. Na dit gezellige bezoek
namen wij afscheid van deze fijne mensen,
met de wens dat Wesley weer heel
snel op het veld te bewonderen mag zijn
door zijn supporters.
Vrijdag 16 november gaan wij naar erik
Hoekman, de man die als vrijwilliger verantwoordelijk
is de teams van thee of
limonade te voorzien op de zaterdagen
dat er gevoetbald wordt. Ook is hij niet
te beroerd is om 2 maal per week op ons
complex de toiletten schoon te maken,
m.i. een niet te benijden karwei, maar Erik
doet het! Erik was onlangs geopereerd
aan zijn knie, waarbij zijn meniscus werd
gerepareerd. Weliswaar door middel van
een zg. kijkoperatie (dus 2 kleine gaatjes)
maar toch, het blijft wel een operatie.
Wij mochten op bovengenoemde datum
hem een troostbloemetje namens die ene
club uit IJsselmonde gaan aanbieden. We
werden hartelijk ontvangen door hem en
zijn hond. De koffie daarna was prima en
het gesprek ging natuurlijk over zijn knie,
maar zeker ook over Feyenoord, maar nog
meer over De Zwervers, waar hij iedere
zaterdag is te vinden. Al met al ook nu
weer een gezellig bezoek en wij wensen
Erik namens alle Zwervers een hele snelle
beterschap toe.
De dag daarna waren wij te gast bij een
heel echte kanjer, Danny schepers. Hij
woont op de Peitkreek -dus niet zo ver
weg- heeft met skeeleren beide armen
gebroken. Hierdoor is het leven van onze
vriend zo gecompliceerd geworden, dat
hij van alles moet verzinnen om te krabben
waar het jeukt, of om gewoon alleen
maar om te eten of te drinken. Want je
kunt je wel voorstellen dat als je beide
armen van je polsen tot aan je oksels
in het gips zitten, je niet overal bij kan
komen met je handen. Maar omdat hij
de beste moeder van de wereld heeft,
die hem feilloos helpt met van alles en