Samen doen, samen beleven - Vrijwilligers

'Niets was gek. Ik kon overal over praten met andere patiënten.’
Foto: John Lemmens
Anita van der Velden was uitgenodigd voor de lunch in
Heerlen en omschrijft deze dag als 'zeer geslaagd'. De
gezellige sfeer en de muzikale omlijsting maakten dat ze zich
prettig en ontspannen voelde.
'Voor mij was het de 1 e keer dat ik aan een dergelijke
bijeenkomst deelnam. Ik heb veel mensen leren kennen en
met hen ervaringen kunnen uitwisselen. Niets was gek. Ik
kon angsten met hen delen, want zij hebben die ook. We
hebben ook over bewegen gesproken. Ik heb de bevestiging gekregen dat bewegen heel
belangrijk is voor COPD-patiënten en we hebben afgesproken dat we elkaar tijdens de
sportdag weer ontmoeten'.
De lunch in Heerlen werd gehouden op de begane grond. Anita: 'Je hoefde geen trap op,
omdat de zaal beneden was. Er was genoeg ruimte voor rolstoelen en rollators. Heel
prettig.'
Wat vond Anita het belangrijkst aan deze lunch? Ze antwoordt meteen: 'Het contact met
lotgenoten. En ik spreek niet alleen namens mezelf, want anderen hebben dat ook zo
ervaren.'
(Anita v.d. Velden, deelneemster in Heerlen)
Over de drempel
Het komt veel voor dat patiënten aanvankelijk twijfels hebben om te komen.
Onzekerheid, schaamte en angst spelen vaak een rol. Zorgprofessionals kunnen soms
mensen helpen om over die drempel heen te stappen.
Mensen kunnen vaak meer dan ze zelf denken
‘Zo'n lunch kan ze dat laten ontdekken en geeft ze een duwtje in de goede richting om ze
een keer uit huis te krijgen.'
(Janny Diepgrond en Joke Honselaar, Regioraad Alkmaar)
Gezellig onder elkaar met lotgenoten
Longverpleegkundige Netty de Graaf speelde een grote
rol bij het organiseren van de lunch in Dordrecht. Ze
selecteerde 25 mensen met ernstig COPD, waarvan een
groot deel dertigers en veertigers was. Iedere patiënt
kreeg een uitnodigingsbrief met antwoordformulier
toegestuurd.
‘Een telefoontje vooraf was bij ons niet nodig’, vertelt
Netty. ‘Ik ken de mensen erg goed, de band is er al.
Angst of twijfel om te komen speelde bij onze patiënten
geen rol. Ik kan me voorstellen dat vele andere
Foto: Mari Bakker
patiënten daar wel mee worstelen.
De longverpleegkundige kan dan in een persoonlijk
gesprek die mensen een prikkel geven om toch te komen’.
De inschatting van Netty bleek te kloppen. Slechts enkele mensen die vergeten waren te
reageren, hoefde ze na te bellen. De meesten retourneerden uit zichzelf het
antwoordformulier of spraken Netty op de longpoli.
Bij binnenkomst waren de gasten enigszins nerveus. Netty: ‘Dat veranderde al snel. De
sfeervolle locatie en de muziek hebben daar zeker aan bijgedragen. Een aantal mensen
7