Winter 2011/2012 - Cycle Sport Groningen

Na een goed half uur klaart het op en kunnen
we alsnog vertrekken. Ik sluit als laatste aan
bij het startveld en merk hoe de mensen naast
me, op hun dure raceietsen, grinnikend mijn
ATB inspecteren. Ik krijg wat bemoedigende
woorden toegeworpen.
Bij het
lossen van het
startschot bedenk
ik me plotseling
twee dingen.
Dat ik toch
geen extra lesje
water heb gekocht
en, erger
nog, dat mijn
lunch bestond
uit twee koiekoekjes.
Als me
dat straks maar
niet opbreekt.
In de eerste
vijf geneutraliseerdekilometers
blijkt mijn
materiaalkeuze
niet zo slecht
als gedacht. De
straten van het
schilderrijke Willemstad
staan
namelijk blank,
mooi! Ik schakel
een tandje groter en raas door de plassen
naar voren. Wie het laatst lacht... Aangekomen
bij de pontjesbrug, een drijvende draaibrug,
meld ik me op de tweede rij van het peloton,
in het wiel van Steven Kruijswijk. Die
kijkt nerveus om zich heen, doodsbang dat
een overenthousiaste toerist als ik hem van
de sokken rijdt.
De pret van het rijden op een ATB vergaat
me al snel als we vanuit Willemstad naar het
noordwesten rijden. Bij het vrijgeven van de
Amstel Curaçao Race
koers zijn de wegen weer kurkdroog, daar
gaat mijn voordeeltje. Ik zit echter in een
heerlijke roes en probeer uit alle macht te
volgen als de weg direct link omhoog loopt.
Dat lukt niet. Een linke groep renners rijdt
bij me weg en
ik zwem tussen
twee groepen.
Om te voorkomen
dat ik
me nu al over
de kop iets,
wacht ik op het
groepje achter
me. Ze zijn met
vijftien man en
onderhouden
een tempo dat
eigenlijk nét iets
te hoog voor me
ligt. Toch klamp
ik aan omdat ik
geen lauw idee
heb hoeveel er
nog achter me
aan komt. Voor
hetzelfde geld
rijden we helemaal
achteraan
en word ik straks
ingehaald door
een dikke vent
met een baard.
Doorbijten dus.
Na een uur ietsen moet ik op een steile klim
toch capituleren. Ik zit even slecht en bovendien
hapert mijn versnellingsapparaat,
wat eigenlijk helemaal niet slecht uitkomt.
Mijn kompanen verdwijnen langzaam uit het
zicht. Gelukkig biedt de top een mooi uitkijkpunt
en zie ik in de verte een nieuw groepje
aankomen. Bij dit zevental rijden ook twee
mountainbikers, lotgenoten dus. We knikken
naar elkaar en proberen ons op de glooiende
26