Winter 2011/2012 - Cycle Sport Groningen

gegeten van het aanleggen van schelpenpaden
en grindhopen. Enin, we reden op de
Drentse Dijk. Zuidwaarts. Rudie Wiersma was
de gangmaker (verbaal). Laverend ging hij
door de groep om te verhalen over de wedstrijden
die hij als junior in de jaren tachtig
had gereden en over zijn belevenissen als
‘mechanieker’ (een woord dat de gemiddelde
CSG-er in die dagen nog niet kende). Dat
‘laveren’ dient letterlijk genomen te worden
en dit gevoegd bij het feit dat de gemiddelde
CSG-er in die dagen niet gewend was om in
een groep te ietsen bij snelheden van meer
dan achttien kilometer per uur, maakte dat
een ongeluk op de loer lag.
Rudie mocht graag luidkeels groeten. En hij
had oog voor vrouwelijk schoon. Toen hij
naast Peter Sleutelbeen (die toen nog niet zo
heette) ietste, kwam er een blondine op een
randonneur de groep tegemoet. Rudie deed
zijn ding (luidkeels groeten), maar toen hij
de derrière van de blondine in kwestie ook
wilde bestuderen, maakte hij de elementaire
fout (normaal alleen door kinderen en hoogbejaarden
gemaakt) om zijn schouders met
zijn hoofd mee te bewegen. En zijn stuur met
zijn schouders. En het stuur van Peter Sleutelbeen
met zijn stuur. Een fractie van een
seconde later had Peter zijn nieuwe achternaam
verdiend. En wat bleek? De blondine
bleek de vriendin van Peter te zijn! ‘What are
the chances?’, zoals de voice-over tijdens het
begin van Magnolia zich afvraagt...
En zo eindigt dit stukje toch nog met een
moraal: kijk niet om, maar vooruit! (Zelfs niet
wanneer je denkt dat het verleden of een
derrière mooier is dan de toekomst of een
arrière.)
Met excuses aan redactielid Platzer omdat
het bovenstaande vast weer niet in het beoogde
hoekje past en aan Billy, Tessa, Stefen,
Does, Wout, Farrokh Bulsara, Rudie, Peter en
alle andere personen die zich in één van de
boven beschreven ictieve personages me-
Het hoekje van Principio
nen te herkennen. Wat onmogelijk is natuurlijk,
want het betreft hier natuurlijk slechts
dom geouwehoer...
32