1 Perpetuum Mobile - NWSV Helix

1
Perpetuum Mobile

2
COLOFON
Perpetuum Mobile is het officiële
orgaan van de Natuurwetenschappelijke
Studievereniging Helix en verschijnt vier
maal per jaar.
De PM is gratis op te halen op de Helixkamer
voor eerste- en tweedejaars Helixleden.
Vanaf je derde jaar ontvang je de
PM geheel gratis op het adres dat bij Helix
PERPETUUM MOBILE
Crew
Pieter van Os (eindredacteur)
Martijn Klerks (hoofdredacteur)
Bas van der Starre
Casper Wolfert
NWSV Helix
bekend is. Wil je de post van Helix voortaan
ergens anders ontvangen, wijzig dan je
persoonsgegevens op de Helixsite
(http://www.nwsvhelix.nl).
Dit doe je door in te loggen met je studentnummer
en het, via Helix verkregen, wachtwoord.
Klik vervolgens op ‘Je gegevens’ en
je kunt je adres wijzigen.
Redactie adres
N.W.S.V. Helix, Universiteit Utrecht
Willem C. van Unnikgebouw, 21.06
Heidelberglaan 2
3584 CS UTRECHT
(030) 253 69 84
pmcie@hotmail.com
Deadline volgende PM:
Ga naar maar eerst van de vakantie genieten!
Dat doen wij ook

INHOUDSOPAGE
Stem van de PM 04
De krijs van Mathijs 05
Nieuws van NW&I 06
Artikel: Gratis stroom uit de aarde 08
Artikel: Nooit meer herrie en geslurp: De e-auto komt 10
Dropping 2008 13
Consultancydag 2008 14
Rocken in de Underground 16
Washington DC 19
MBT-excursie naar Genzyme 21
Perbericht UU 22
Ouderdag: Wist je dat... 23
RAG-Week 24
Popquiz 25
Chez Pietje Kanarie 26
SMS’jes 29
Zoals het Hoort 30
SSU 2008 32
Contactadvertenties 34
Praatjesmakers 35
Themastuk 36
Symposium 2008 37
De PM feliciteert... 39
HELIX / Commissies 40
3
Perpetuum Mobile

4
INLEIDING
Wat is er gebeurd met de feestende, lachende, helixkamervullende eerstejaars? Waar zijn
de reislustige, gezellige, voor een weekendje weg immer parate helixianen? Is iedereen
serieus aan zijn of haar studie begonnen, zonder dit blad in te lichten? De redactie windt
zich op.
Stem van de PM
Niet dat ik een laptop heb,
maar het was zo aanlokkelijk:
ik zou onder de Parijse zon
een voorschot nemen op mijn
vakantie (die ik vanwege zelf
veroorzaakte verplichtingen niet heb, maar
daarmee vermoei ik u niet) en op een onbewaakt
ogenblik de Stem van de PM een
tekst geven. Niets van dat alles: vijf minuten
geleden valt het mij rauw op het dak dat
het weekendje naar de lichtstad niet doorgaat.
En waarom? De gemiddelde Helixiaan
wil niet.
En dus voor mij geen Avenue des Champs-
Élysées, maar de Heidelberglaan. Niet op
de trappen van de Sacré-Coeur, maar op
het Domplein of (als ik echt op een trapje
wil zitten) bij de Weerdsluizen moet ik van
de zon genieten. Ik lees vrijdag geen Charlie
Hebdo, maar dagblad de Pers. Weg enige
drie dagen vakantie van dit jaar, hallo
universiteitswerk dat ik in een recalcitrante
bui had willen laten liggen. Lezer, u wordt
bedankt.
Ja, lezer, u, want u gaat – aangenomen dat
u helixlid bent – altijd mee met die activiteiten.
Toen ik de nieuwe generatie van Helix
afgelopen september tegen het lijf liep,
vermoedde ik dat de gemiddelde activiteit
door hen drukker bezocht zou zijn dan het
gemiddelde college. Dat bedoel ik niet per
se beledigend, want er moeten zeker ook
gezellige mensen bestaan. Wel, mocht u
NWSV Helix
toch beledigd zijn, dan ben ik bereid me
hier onder vier ogen onderuit te lullen.
Ook de ouderejaars waren en zijn – daar
ben ik van overtuigd – best wel in voor een
uitje. Maar ook zij gaven geen antwoord
toen hen een spotgoedkoop heen-enweertje
naar Parijs werd aangeboden. Lieve
medeleden, ik weet dat ik niet neutraal
ben omdat ik nu de dupe ben, maar ik wil
u toch vragen: waarom nou? Paintballen,
feesten, zelfs een hele week IJsland of Languedoc
is allemaal geweldig, maar drie
dagen Parijs is te veel gevraagd.
Bijna vergeten: er zijn in de afgelopen periode
activiteiten geweest waar wel animo
voor was, en waar ook stukjes over geschreven
zijn. Pieter (Os) en Pietje (Kanarie)
hebben eveneens hun qwerty tevoorschijn
gehaald en doen hun duit in het zakje.
De verjaardagen staan er nu wel goed in
(toch?) en alsof dat nog niet genoeg is hebben
we ook wat kranten verknipt en deels
in dit boekje geplakt. En dan ben ik de helft
van de inhoud nog vergeten. Overigens: als
u dit boekje aan het eind van een lange vakantie
onder in uw tas terugvindt, denk dan
eens aan een weekendje Parijs. De onvermoeibare
Intelligents wagen deze nazomer
een nieuwe poging u en mij te verleiden.
Martijn Kleks
Hoofdredacteur PMCie

HELIX
De heerser van NWSV Helix heeft zoals in elke PM, ook nu weer wijze woorden klaar om ons
te verlichten. Dit keer heeft hij het over werkdruk, deadlines en al het andere werk waar de
PMCie dagelijks mee te maken heeft, of zou moeten hebben...
De krijs van Mathijs
“Wakker worden, u moet nu de
trein uit”. Ik sleepte mijzelf gedwee
naar de dichtstbijzijnde
uitgang, waar ik tot mijn verbazing
ontdekte dat er achter de
geopende deur geen perron te
vinden was. Te slaapdronken om te protesteren
sprong ik op het grind en volgde ik
mijn wekker langs het spoor om vervolgens
de stuurhut van een andere trein te bestijgen.
Toen de trein begon te rijden werd ik
gerustgesteld. We reden van het rangeerterrein
naar Utrecht CS.
Maar verdomd! Er was toch iets mis. Ik realiseerde
me ineens dat ik helemaal nog niet
aan “de krijs” was begonnen. Ik had ook
niet zo dwangmatig de Shanghai-score
moeten willen halen. Gelukkig ontsprong er
vanuit mijn gemakzuchtige brein toch een
idee. Waar kan ik jullie een groter plezier
mee doen dan jullie uit te rusten met een
breed scala aan weetjes voor tijdens de
zomerse barbecues, zwoele tuinfeesten en
romantische strandwandelingen?
Ik geef bij voorbaat ruiterlijk toe dat het
smerig jatwerk is, maar ik denk dat jullie de
meesten nog niet kennen. Wist je bijvoorbeeld
dat roken beschermt tegen Alzheimer,
Parkinson en Gilles de La Tourette?
En dat ja en nee schudden aangeboren
is (zo kunnen baby’s gemakkelijker tepels
vinden)? Of dat alcohol goed is voor het
HDL gehalte (goede cholesterol). Nog een
paar: Vrouwtjeschimpansees masturberen
als ze de Playgirl lezen. Bonobo’s doen zelfs
aan tongzoenen. Een haai is immuun voor
alle bacteriesoorten en daarmee het ge-
zondste dier op aarde. Kaviaar is een geweldig
anti-katermiddel (het breekt alcohol
af). 16% van alle culturen zijn monogaam.
Gas is afgeleid van chaos. Shampoo is Hindoestaans
voor masseren. Tip (fooi) staat
voor “to insure promptness”. Eeneiige tweelingen
hebben verschillende vingerafdrukken.
Pythagoras heeft zijn beroemde stelling
niet bedacht. Een ui is een leliesoort. Hitler
heette eigenlijk Schicklgruber. Alle chemische
stoffen in een mensenlichaam zijn bij
elkaar €10,- waard. Een zaadcel is de kleinste
cel in een mensenlichaam, een eicel de
grootste. Salueren en handschudden zijn
ontstaan om te laten zien dat men geen
wapens droeg en proosten om te laten zien
dat men elkaar niet wilde vergiftigen. Konijnen
zijn geïmporteerd uit de Sahara. Er zijn
meer buitenlanders dan Nederlanders die
Nederlands spreken. En tot slot, speciaal
voor Eefje: Goudvissen kunnen ook zeeziek
worden.
Een fijne vakantie!
Met vriendelijke groet,
Mathijs Harmsen
Voorzitter der NWSV Helix
P.S. Mochten al deze weetjes een beetje
gewaardeerd worden dan zorg ik dat ik er
tijdens de Sun&Cie vakantie iedere avond
bij het kampvuur één paraat heb.
5
Perpetuum Mobile

6
ONDERWIJS NIEUWS
Zoals bij elke PM, is hier het algemene nieuws van NW&I door de commissaris educatief.
De onderwerpen zijn dit keer:
Nieuwe mastervakken in ontwikkeling. Nieuwe docenten inmiddels aangesteld. Onder-
zoek voor technologische innovatietechnieken. Evaluatie opleiding.
Nieuws van NW&I
Master news
The new courses for the new master are
being developed. The full description of
the new courses is available on Osiris.
There have been an evaluation meeting
on 29 May between master coordinator
Harro van Lente and some SIM students.
Students in general are satisfied with the
programme and appreciate the increase
in work load, as compared to the
bachelor programme. They still think too
many grades are based on group work.
Main point was the reduction of choice
in optional courses, due to the restriction
by the Faculty of Geosciences that only
masters courses can be selected.
In the next year there will be more meetings
dedicated to the MSc thesis trajectory.
Especially the start of the process
appears to be a difficult phase. The idea
is to bring together staff and students to
inform them about each other’s interest
and options. Halfway every period a
meeting will be organized. The first one
will be in October.
In September we can welcome the two
new assistant professors Alexander Peine
and Andrea Herrmann.
Personele wijzigingen
De nieuwe docenten zijn ondertussen
aangesteld. Simona Negro en Alexander
Peine zijn al aan het werk voor NW&I.
De derde docent, Andrea Herrman, zal
in september aan de slag gaan. Er was
eerst sprake van dat er in september ook
nog een vierde docent zou worden aan-
NWSV Helix
genomen. Dit zal niet gebeuren. Er gaat
wel een vierde docent bijkomen, maar
deze zal pas in de loop van volgend collegejaar
aangenomen worden.
Algemeen nieuws
In de afgelopen maanden heeft IW een
onderzoek gedaan voor EZ. Dit onderzoek
heeft grote invloed op de innovatieagenda
energie die begin juli aan de
tweede kamer wordt aangeboden. In
het kort komt het er op neer dat onder
andere Marko Hekkert een framework
heeft ontwikkeld waarmee technologische
innovatiesystemen geanalyseerd
kunnen worden. Daarmee kan worden
gekeken hoe de implementatie van
nieuwe duurzame technologieën beter
kan.
Bachelor nieuws
Aan het einde van dit jaar wordt de opleiding
geëvalueerd. Dit gaat gebeuren
op 25 juni. Dit is een jaarlijks terugkerend
fenomeen en heel belangrijk voor de
opleiding omdat op deze manier rechtstreeks
met de studenten gecommuniceerd
kan worden over allerlei zaken die
dit jaar goed en minder goed zijn gegaan.
Iedereen hoopt daarom ook op

een hoge opkomst.
Ook gaat de voorbereiding van het
nieuwe curriculum gewoon door en dit
gaat goed. Er worden veel nieuwe vakken
ontwikkeld en om de nieuwe eerstejaars
gelijk goed kennis te laten maken
met de opleiding zullen ze in blok 1 van
hun eerste jaar gelijk een vak krijgen dat
Ruud Smits en Marko Hekkert zullen gaan
geven. Het gaat een vrij zwaar vak worden
waarbij veel gelezen moet worden,
namelijk een reader en ook nog eens
drie boeken.
Voor vragen en opmerkingen kun je altijd
langsgaan bij de bachelorcoördinator
Marko Hekkert of bij mastercoördinator
Harro van Lente. Ook kun je voor vragen
langs de Helixkamer langskomen en ondergetekende
aanschieten.
Groeten/Greetings,
Paul Tuinenburg
Commissaris Educatief
7
Perpetuum Mobile

8
ARTIKEL
Stroom uit de grond. Gewoon uit de bodem. Het kan. Dankzij bacteriën. Biotechnologen
voorspellen deze techniek een gouden toekomst.
Gratis stroom rechtstreeks uit de aarde
De Gentse hoogleraar bio-engineering
Willy Verstraete publiceerde vorige maand
in het vakblad Environmental Science and
Technology een artikel over hoe je stroom
kunt winnen uit de grond. Gewoon direct
uit de grond. In een rijstveld. Het geheim:
de miljarden en miljarden bacteriën die leven
van de organische stoffen die het rijstplantje
in de bodem uitscheidt. Die kun je
omtoveren in microscopisch kleine, nooit
leeg rakende batterijtjes. De rijstplantjes
hebben niets te lijden, en de eindproducten
van deze vorm van elektriciteitsproductie
zijn water en koolzuurgas. Verstraete en
zijn team van LabMED berekenden dat ze
330 Watt konden halen uit een hectare rijst.
Dat lijkt dun gezaaide stroom, maar het is
het begin van wat een zeer veelbelovende
ontwikkeling lijkt te zijn.
Bacteriën produceren elektriciteit. Dat is
al heel lang bekend. Die stroom is een ‘afvalproduct’
van hun normale stofwisseling,
waarbij ze organische verbindingen omzetten
in water, CO2 en energie. Het gaat
de bacteriën om die energie; maar bij dat
proces komt ook een proton vrij, en een
elektron. Onder normale omstandigheden
kunnen de bacteriën die twee langs chemische
weg ‘opruimen’. Maar je kunt ze die
mogelijkheid ontnemen, of dat heel lastig
maken, en de bacteriën ‘verleiden’ om
hun elektronen en protonen af te staan;
de eerste aan een positief geladen anode,
een stukje vaste stof dat deze elektronen
afvoert, en de (positief geladen) protonen
aan een (negatieve) kathode – en als je
die twee verbindt (zet er gerust een lampje
tussen) dan is het elektrische circuit rond.
Stroom uit leven. Een ‘microbiële brandstof-
NWSV Helix
cel’, oftewel Microbial Fuel Cell (MFC).
Het enige dat erin gaat is organische stof,
en wat eruit komt is stroom. Die organische
stof, dat kan van alles zijn. Suikers, cellulose,
huishoudelijk afval: alles wat bacteriën kunnen
verteren – en dat is heel veel. Biotechnologen
zijn tegenwoordig is staat bacteriën
te maken die de gevaarlijkste organische
stoffen verteren. MFC’s leveren dus niet
alleen schone stroom, ze kunnen ook nog
chemisch afval onschadelijk maken. Of
denk aan de enorme hoeveelheden residu
(vooral stro) die de landbouw produceert.
Je kunt het verstoken en stroom opwekken.
Maar MFC’s beloven iets veel beters. Wie
die restanten langs de gebruikelijke weg
omzet (verbranden, stoom maken, turbines
laten draaien), mag blij zijn met een rendement
van dertig à veertig procent. MFC’s
zullen in principe in staat zijn rendementen
te leveren van zeventig, tachtig procent.
MFC’s zijn hot. Naast het Belgische LabMED
hebben tientallen laboratoria verspreid
over de hele wereld zich op dit onderwerp
gestort. Een van de voornaamste onderzoekers,
Derek Lovely van de Universiteit van

Massachusetts, heeft miljoenen weten weg
te halen bij de Amerikaanse ministeries van
Energie en Defensie, de Amerikaanse marine
en automaker Toyota. Hij experimenteert
met de bacteriefamilie geobacter,
die ijzeroxiden (zeg maar roest) verteren.
De Amerikaanse marine gebruikt al sensoren
op open zee die door deze ijzervreters
van stroom worden voorzien.
De bekendste profeet van de MFC-revolutie
is Peter Girguis, hoogleraar microbiologie
aan de universiteit van Harvard. Ook
Girguis heeft een MFC ontwikkeld op basis
van doodgewone bacteriën. Eigenlijk is
die bacteriestroom ondergrondse zonneenergie,
aldus Girguis. De zon strooit gigantische
hoeveelheden energie op de aarde,
en die verdwijnen voor het grootste deel in
de grond, in de vorm van organische verbindingen.
Bacteriën maken daar stroom.
Zijn bedrijf, Living Power Systems, heeft de
‘lichtemmer’ in de aanbieding: zet hem op
de grond en hij levert jarenlang genoeg
energie voor een LED-lampje of om je gsm
op te laden. Girguis’ bodembacteriën kunnen
niet meer leveren dan een halve Watt
per dag per vierkante meter. Maar die bescheiden
stroomproductie kan voor ontwikkelingslanden
interessant zijn. En bedenk,
het is niet meer dan een prototype: Living
Power Systems zegt dat nieuwe modellen
(nu alleen nog in het lab) tien keer zo veel
stroom produceren.
Girguis voorspelt dat MFC’s straks met gemak
15 tot 20 procent van onze (huishoudelijke)
stroombehoefte kunnen verzorgen.
Daar zijn dan hoogstwaarschijnlijk wel ‘verbeterde’
bacteriën voor nodig – en ook
daar wordt aan gewerkt. J. Craig Venter,
de bioloog/ondernemer die met zijn bedrijf
Celera Genomics een belangrijke bijdrage
heeft geleverd aan het ontrafelen van het
menselijk genoom, heeft zich ook op de
bacteriestroom gestort. Hij heeft een ander
bedrijf opgericht, Synthetic Genomics, dat
zich bezighoudt met de synthetische biologie:
het manipuleren van bestaand DNA,
of het maken van kunstmatig DNA, om
daarmee compleet nieuwe levensvormen
te scheppen. Levensvormen die precies
doen wat de onderzoeker wil. En een van
de concrete doelen van Synthetic Genomics
is een superbacterie die huishoudelijk
afval snel en efficiënt omzet in water, CO2
en stroom. Venter droomt van een wereld
waarin onze groeiende energiebehoefte
opgelost wordt vanuit onze groeiende afvalbergen.
Kort gezegd: Je laat de juiste
bacteriemix los in een afvalberg, steekt
stroomdraden erbij, en sluit de boel aan op
het lichtnet. Na vele jaren gratis energie is
het afval verteert.
Dat aansluiten van die bacteriën is de uitdaging.
De huidige MFC’s moeten het hebben
van bacteriën die zij aan de anode en
kathode hechten. Een medewerker van
Venter, Yuri Gorby, wil bacteriën ‘leren’
om gigantische ondergrondse netwerken
te vormen, ‘electrical communities’, die
hun stroom aan elkaar doorgeven en uiteindelijk
overdragen aan de anode en kathode,
zodat grote stukken van de bodem
veranderen in, zoals Gorby het formuleert,
‘een geologische batterij’. Of het ooit zover
komt, is een van de grote vragen tijdens
de eerste internationale conferentie gewijd
aan MFC’s die eind mei wordt gehouden
aan de Pennsylvania State Universiteit.
Maar dat de MFC’s er komen, staat buiten
kijf. Zeer efficiënt. Brandschoon. En ze vreten
alles.
De Pers
Door: Marcel Hulspas
Gepubliceerd: woensdag 16 april 2008
23:29
Update: woensdag 16 april 2008 23:37
9
Perpetuum Mobile

10
ARTIKEL
De elektrische auto (E-auto) was voorheen een droom van techneuten, nu komt de auto
met rasse schreden naderbij.
Nooit meer herrie en geslurp:
De e-auto komt
Het vreemdste van een elektrische auto
blijft het geluid, of beter gezegd: het gebrek
eraan. Wie zo’n auto wel eens van
dichtbij heeft zien langskomen, probeert
zich voor te stellen hoe de wereld zou zijn
zonder motorlawaai. Het enige wat je dan
nog hoort van het verkeer, is de wrijving van
de banden met het wegdek. En er is geen
spoor van uitlaatgassen natuurlijk.
Was de elektrische auto (E-auto) een paar
jaar geleden nog een droom van techneuten,
nu komt de oplaadbare auto met rasse
schreden naderbij. Het klimaatprobleem,
de hoge olieprijs en de snel voortschrijdende
batterijtechnologie hebben een beweging
in gang gezet, die onomkeerbaar lijkt.
De laatste maanden regent het aankondigingen
van grote autofabrikanten en accubouwers,
die samen grote fabrieken uit
NWSV Helix
de grond stampen (zie kader) om de volgende
generatie batterijen (type lithiumion,
die ook in laptops en mobiele telefoons
zitten) te produceren; batterijen waarmee
je dezelfde afstand haalt als met een gewone
tank benzine. In eerste instantie zullen
die vooral gebruikt worden voor hybride
voertuigen, die naast een elektromotor een
verbrandingsmotor hebben zoals de Toyota
Prius (geen stekker), als tussenstap naar de
‘plug-in’ hybride (met stekker) en de volledig
elektrisch aangedreven auto.
Batterijen de bottleneck
Tot nu toe waren batterijen de technologische
‘bottleneck’ voor de E-auto. Ze waren
te zwaar, niet brandveilig, niet duurzaam en
de capaciteit schoot tekort. Maar de ontwikkeling
van lithium-ion en lithiumijzerfosfaat-batterijen
zit in een stroomversnelling,
met als gevolg dat er nu E-auto’s komen
die wel een acceptabele actieradius hebben
van zo’n 300 kilometer en bovendien
lang meegaan (150.000 kilometer).
Vraag blijft: waneer komt de E-auto daadwerkelijk
op de markt? Van de grote autofabrikanten
was Nissan in mei de eerste die
het startschot gaf. Het concern zegt vanaf
2010 een E-auto op de Amerikaanse en Japanse
markt te brengen. ‘Voor Europa en
Nederland staat nog niets vast’, zegt Bart
van Tienen van Nissan Nederland. Ook de
GM Volt van het Amerikaanse General Mo-

tors komt in 2010 naar de markt, maar voorlopig
alleen in de VS.
Toch hoeven Nederlandse ‘early adaptors’
niet te wanhopen. Auto-importeur Autobinck
heeft vorige week het dealerschap
gekregen van de Chinese batterij- en autofabrikant
Build Your Dreams (BYD). Omdat
China geen grote, gevestigde auto-industrie
heeft, is daar geen belang vast te houden
aan brandstofauto’s. BYD, met meer
dan 100.000 werknemers een grootmacht
op de batterijmarkt, is dat dan ook niet van
plan: het bedrijf heeft aangekondigd in
2009, eerder dan Toyota en GM, een plug-in
hybride in productie te nemen. ‘In 2010 importeren
we hybride auto’s, waar de elektromotor
de hoofdmotor is. Dat is nieuw’,
zegt Pieter Gabriëls van Autobinck over de
plannen. ‘Die auto is geschikt voor snel opladen,
binnen tien tot twintig minuten tot 70
procent van het vermogen. Daarna komt
ook de volledig elektrische auto. De batterijen
zijn inmiddels het kleinste probleem.’
De Nederlandse importeur Miles Benelux
zegt al in 2009 een elektrische personenauto
in Nederland te introduceren. Het gaat
om de XS500, van de Amerikaanse fabrikant
Miles met een actieradius van ruim 200
kilometer, een topsnelheid van 130 kilometer
per uur en een prijs van rond de 30.000
euro, vertelt importeur Marco van Gulik.
Gisteren stond hij in een stralende zon op
een industrieterrein in Amsterdam, waar horecagroothandel
De Kweker feestelijk een
elektrische bestelbus van Miles in gebruik
nam. Van Gulik: ‘Voor de consumentenmarkt
zijn elektrische auto’s nog te duur,
maar voor bedrijven is het heel interessant.’
Openbare laadpunten
11
De auto’s komen dus wel, maar een omwenteling
volgt pas als er ook een infrastructuur
komt om ze op te laden. Energiebedrijf
Essent is zich daar van bewust en lanceerde
vorige week in samenwerking met het pas
opgerichte Electric Cars Europe een plan
om de omwenteling te versnellen. Het bedrijf
neemt het voortouw in de ontwikkeling
van openbare laadpunten en een manier
voor afnemers om voor de stroom af te rekenen.
Projectleider André Postma van Essent
zegt in gesprek te zijn met gemeentes
om oplaadplekken ter beschikking te stellen.
De apparatuur daarvoor is er al, weet Van
Gulik. ‘Die gaan wij ook importeren, uit Engeland.’
De Amsterdamse wethouder van
Milieu Marijke Vos bevestigt met Essent in
gesprek te zijn en wil ook Nuon benaderen.
‘In de herfst komen we met een plan.’
Gesteld dat overheden het voor elkaar
krijgen om een dekkend netwerk van oplaadpunten
te realiseren – op gewone
pompstations hoeven we nog even niet te
rekenen – en de massaproductie van de Eauto
op gang komt, dan maakt rijden op
stroom een serieuze kans.
De ontwikkelingen in bijvoorbeeld Engeland
stemmen hoopvol. Daar zijn veel grote ondernemingen
(BskyB, British Telecom, Royal
Mail) al deels overgestapt op elektrische
voertuigen en wordt rijden op stroom in
London met gratis ‘park and charge’ aantrekkelijk
gemaakt.
Voor de consumentenmarkt is de drempel
natuurlijk hoger en is de E-auto op korte termijn
vooral aantrekkelijk als tweede auto.
Want op een gegeven moment is de rekensom
snel gemaakt: geen bpm (aanschafbelasting),
geen wegenbelasting en een
Perpetuum Mobile

12
prijs aan de ‘pomp’ die zo’n drieënhalf keer lager
ligt. Dan hoef je niet eens een milieufanaat
te zijn om die benzineslurpende zescilinder naar
de sloop te brengen.
Is de elektrische auto echt groen?
Critici van de elektrische auto zeggen: die auto
moet je toch opladen met stroom die ook met
fossiele brandstoffen als kolen of gas is opgewekt,
hoezo is dat groen? Antwoord luidt dat
elektrische motoren veel efficiënter zijn dan
verbrandingsmotoren. Dat betekent dat een
E-auto per kilometer minder energie verbruikt
en dus minder CO2 produceert. André Postma
van energiebedrijf Essent rekent voor dat een
Toyota Prius - die 1 op 22 kan rijden - 104 gram
CO2 per kilometer uitstoot. Een E-auto stoot 60
tot 65 gram CO2 per kilometer uit, ervan uit-
NWSV Helix
gaande dat de stroom is opgewekt door een
kolencentrale. De prestaties van een E-auto
verbeteren natuurlijk aanzienlijk afgezet tegen
een gemiddelde auto en als een deel van de
stroom duurzaam is opgewekt. Bovendien produceert
een E-auto geen uitlaatgassen en fijnstof.
En: de modernste batterijen van het type
‘lithium ijzer fosfaat’ bevatten in tegenstelling
tot oudere soorten geen zware metalen.
De Pers
Door: Jan-Hein Strop
Gepubliceerd: donderdag 26 juni 2008 23:42
Update: vrijdag 27 juni 2008 08:49

VERSLAG
Op een nacht in april, diep in de bossen rond het dorpje Austerlitz, stonden drie jongens
met een blikje bier op een zandpad. Het felle licht van de lampen prikte in hun ogen. Een
camera bewoog geluidloos. Dit was wel het laatste wat ze verwacht hadden. De betonnen
muur leek hen meedogenloos aan te staren. De stilte versterkte het gevoel van machte-
loosheid. “Laten we maar weer omdraaien”. Teleurgesteld liepen ze weg van de gevange-
nis, terug de duisternis in...
Dropping 2008
Zo makkelijk is dat nog niet, zo’n dropping.
In drie groepjes van drie werden we gedropt
in de bossen van Austerlitz. Het was
bijna volle maan, dus we konden wel zien
waar we liepen. “Waar heen” was iets lastiger.
De opdracht: vind de piramide van
Austerlitz. Zo gepiept zou je denken. Een
piramide valt vast op. Daar denken Thijs,
Jan en Machiel inmiddels anders over. Na
drie uur dwalen zonder ook maar een spoor
van de piramide gevonden te hebben zijn
ze terug gelopen naar het startpunt.
Kan een dropping überhaupt vlekkeloos
verlopen? Een dropping waarbij je niet verdwaald
raakt lijkt mij een mislukte. Het waarmoeten-we-in-godsnaam-heen
gevoel is
toch wel essentieel. Daarom zou niemand
mij kwalijk mogen nemen dat ik mijn groepje
totaal de verkeerde kant op stuurde. Het
maakt de ervaring alleen maar beter en je
ziet nog eens wat van de omgeving.
Nadat we na een paar uur een plattegrond
tegenkwamen was de piramide zo gevonden.
Vanaf daar moesten we aan de
hand van foto’s nog door een ander bos.
Eindpunt van de tocht was station Maarn.
Volgende verrassing: de laatste trein was al
weg.
Ondertussen hadden Thijs, Jan en Machiel
hun zoektocht opgegeven. De AkCie had
maar één auto tot haar beschikking dus
deze groep werd als eerst opgehaald.
Dat gaf ons de tijd om het nachtleven van
Maarn te onderzoeken. Conclusie: dat is er
13
niet. Na het
v e r t r e k k e n
van de laatste
trein gaat
het licht uit.
Letterlijk. De
leukste plek
in Maarn is
ongetwijfeld
de trein naar Utrecht. Na een uurtje rondgehangen
te hebben was er dan eindelijk
vervoer en kon iedereen naar Utrecht
gebracht worden. Wil je nou zelf ook eens
een keer midden in de nacht door bossen
heen rennen? Dan zijn hier nog een paar
tips voor je:
5 lessen voor de beginnende woudloper:
1. Piramides zijn weldegelijk goed te
verstoppen
2. Er is maar een soort paddo’s die
stimulerend werken tijdens een
dropping; die van de ANWB
3. Ook om twee uur ’s nachts be-
schermen supermarkteigenaren
hun winkelwagentjes tegen aan
geschoten studenten
4. Treinen zijn op commando te be
stellen volgens de praatpaal
5. Vetrouw nooit een praatpaal
Casper Wolfert
PMCie
Perpetuum Mobile

14
VERSLAG
Een klein jaar na mijn afstuderen werd het ook voor mij tijd me eens te gaan oriënteren op de
arbeidsmarkt. Zo besloot ik mij op te geven voor de Consultancy Day, naast Helix ook geor-
ganiseerd door ECU’92 en A-Eskwadraat. Adviezen geven leek me immers niet zo’n verkeerd
beroep.
NWSV Helix
Consultancydag 2008:
Boston Consulting Group en Bain & Company
Om 06.50 uur ging de wekker al. Een overbodige
maatregel zo bleek, want de busjes
waarmee we vervoerd zouden worden
waren niet om acht uur op het Jaarbeursplein
maar zo rond negenen. De organisatie
had het namelijk achtereenvolgens aan de
stok met de busjesverhuurders en het flinke
aantal opgebroken straten in Utrecht. Ik zat
in het laatste busje dat ook nog verkeerd
reed, in de file kwam, vast kwam te zitten in
Amsterdam-Zuid en verdwaald raakte in de
parkeergarage. Het viel me dan ook mee
dat we ten opzichte van de eerdere busjes
slechts de koffie en het openingspraatje
hadden gemist bij de Boston Consulting
Group.
In totaal waren we met zo’n dertig man en
werden we opgesplitst in kleinere groepjes
om te gaan werken aan een case. Het
fictieve (doch op een feitelijke case gebaseerde)
bedrijf IJsco zat licht in de problemen
en vroeg BCG om hulp. Er waren drie
overnamekandidaten met elk zo hun karakteristieken,
maar welke was het meest geschikt?
De groepjes werden geacht hun bevindingen
te presenteren en een advies uit
te brengen aan de CEO. Uiteindelijk bleek
geen van de kandidaten uitermate geschikt
en moest IJsco eerst maar eens bij zichzelf
te rade gaan voordat het zich weer in een
overname zou storten. Helaas was de tijd
maar kort voor deze case, maar hij was erg
interessant, realistisch en erg complex. Als
consultant bij BCG (en ook bij Bain & Company)
blijk je je echt bezig te houden met
strategische vraagstukken op hoog niveau
en werk je met de grootste Nederlandse
bedrijven. Ook zijn er volop mogelijkheden
om in het buitenland te werken want deze
consultancybedrijven zijn gevestigd over de
hele wereld.
Na afloop was het alweer tijd voor lunch.
Om in de sfeer te blijven was hiervoor was
het hippe ‘Dauphine’ bij station Amstel uitgekozen.
Lekkere broodjes, met melk.
Nu was het tijd voor Bain & Company. Het
eerste dat opviel, was het schitterende uitzicht
over Amsterdam vanaf de 25e verdieping
(de lift deed er zes seconden over). In
het mooie kantoor werden we toegesproken
door een consultant die biologie had gestudeerd.
Binnen deze consultancybedrijven is
dat niet eens echt vreemd. Hier werken niet
slechts economen. Veel consultants komen
uit de bètahoek en er loopt bij Bain zelfs een
dokter rond (“in het weekend opereert-ie
nog wel eens wat”). Het vaak gehoorde “het
maakt niet uit wat je studeert” werd weer
eens kracht bijgezet. Na het eerste praatje
was het ook hier weer tijd voor een case. In
dit geval was het niet alleen gebaseerd op

een echte case, het wás een echte case. Het
ging om het formuleren van een customer strategy
voor een van de grote Nederlandse mobiele
telecombedrijven.
De sfeer was ontspannen en de mensen zijn
er jong, gemiddeld begin-30. Gevraagd naar
de verschillen met BCG, vertelde de bioloog
dat Bain meer dan andere consultancybedrijven
puur focust op de resultaten van de klant
en wees hij op Bains grote ex pertise op het
gebied van private equity. Ook de open, directe
en ontspannen sfeer werden genoemd.
Als consultant werk je wel hard. 50 tot 55 uur in
week is volkomen normaal en eigenlijk de norm.
De meeste consultants lijken dit echter geen
probleem te vinden omdat ze het werk erg
leuk en uitdagend vinden en er daarbij behoorlijk
flink verdienen. Zo krijg je bijvoorbeeld een
lease-BMW, oplopend in klasse naarmate je hoger
in het bedrijf komt. Ook krijg je bij deze bedrijven
de kans jezelf behoorlijk te ontwikkelen.
Zoals een consultant terecht opmerkte: “We
hebben niks, alleen onze mensen”. Er wordt dus
flink in de werknemers geïnvesteerd. Werken in
de consultancy heeft je mijns inziens zeer veel
te bieden, als je tenminste bereid bent lang en
hard te werken voor je geld.
15
De dag werd afgesloten met een diner, weer in
Dauphine. Het eten was lekker en er kon tijdens
de maaltijd nog even in informele sfeer met de
mensen van BCG en Bain gesproken worden,
want ze prikten gezellig een vorkje mee. Al met
al een erg geslaagde dag dus, met leuke cases,
gezellige mensen, nuttige informatie en lekker
eten.
Elias Hermans
ECU’92.
Perpetuum Mobile

16
VERSLAG
… ok… ok… test… test… one two… one two… kunnen jullie mij achterin horen? Niet? Oh,
eehm, een andere kabel dan? Waar loopt die gele naartoe? Naar de blauwe microfoon?
Maar die heb ik toch net ontkoppeld? Ok, het is nummer 3… oh die is niet aan? Cees?
Iemand?
Rocken in de Underground
een verslag van de Battle of the Bands
En zo, op 7 mei, om 8 uur ’s avonds stonden
13 man te soundchecken voor de activiteit
van die avond: de Battle of the Bands.
Door de goddelijke interventie van Saint
Coby die haar functie als penningmeester
(meesteres klinkt altijd zo maf) uitstekend
en als geen ander vervulde, hadden wij het
prachtige etablissement genaamd Cees
Place tot onze beschikking.
Enkele vroege vogels (was is het toch met
die vogels tegenwoordig?) kwamen al tijdens
de soundcheck aanzetten, en werden
grondig gecontroleerd op eventuele rotte
tomaten en rauwe eieren. Deze en andere
wapens werden natuurlijk in beslag genomen,
om daarna (kapitalisten dat wij zijn)
de aanschaf van een programmaboekje
voor 1 euro verplicht te stellen. Of was het
entreegeld?
Cees omschrijft zijn tent als een “Live Music
Club”, maar ja, eigenlijk is het gewoon een
underground rockpaleis. Tenminste, dat
maakten wij ervan. Het instrumentarium was
gelukkig al volledig op orde. Op de elektrische
piano na, want daar zat een hoge
E vast. Maar die gebruikt toch niemand.
Goed, er zat ook een centrale D vast. En
die C ernaast. En de toetsen die het wel
deden, moest je met een moker bewerken
om er geluid uit te krijgen. Gelukkig hadden
we de akoestische piano nog. Precies, dat
ding waar de voorkant uit lag, en die zo
vals was als een kaketoe op steroïden. Het
voordeel was dat toch niemand hem kon
horen als er ook maar een elektrisch instrument
aanging, zelfs met twee microfoons
NWSV Helix
op een centimeter afstand.
Zoals te zien in het programma (met dank
aan designbureau Van Os) was het om 9
uur tijd voor de eerste band. Die begon
dus ongeveer om half 10. Misja, Rik, Bas en
Vincent betraden het podium. Bas’ overtuigende
managementkwaliteiten hadden
ervoor gezorgd dat de ex-Helixiaan Vincent
toch nog kwam opdraven om met zijn basgitaar
de liedjes van een bodem te voorzien.
Rik nam de semiakoestische gitaar ter
hand, Bas nam plaats achter de piano, en
Misja pakte de microfoon, en hing voor de
show een elektrische gitaar om z’n nek. Het
volgende geluid werd verloren in een extreem
harde pieptoon. Na wat hulptroepen
bij het mengpaneel, konden ze dan echt
beginnen.
Eerst het nummer “Naïve” van The Kooks,
maar dat kende toch niemand. Daarna
Great Balls of Fire, waarin in een raggend
vlechtwerk van solo’s ze de draad kwijt
raakten, maar deze werd gelukkig aan het
eind weer opgepakt. Daft Punk’s “Around
the World” werd bewerkt tot “Around the
Helix” maar meer verschil was er niet. Daarna
het fameuze nummer “Wonderwall” van
Oasis, waarbij de drumbreak zonder drums
toch wel een hoogstandje was. Als afsluiter
de klassieker “Piano Man” van Billy Joel,
waarbij bleek dat het publiek bij dit soort
oude krakers alleen nog maar het refrein
kent. Waardoor er dus maar een couplet
werd overgeslagen. Overigens was het
publiek erg makkelijk te beïnvloeden, een

klein klapje van Misja en de zaal ging massaal
– uit de maat – meeklappen.
Nadat de eerste band klaar was met spelen,
moest de volgende band alles gaan klaarzetten,
alles nog even doornemen en nog een
kleine soundcheck doen. Om het muziekminnende
publiek niet in de steek te laten, hadden
we gezorgd voor een leuke opvulling.
Helaas belde Jan Vayne net op het laatste
moment af, maar gelukkig hadden we nog
een irritant liftmuziekje (zo’n zelfde rotnummer
als bij de wachtrij van een helpdesk) en wel in
de vorm van Bas van der Starre achter de piano.
Zoals te verwachten, was iedereen heel
blij toen de tweede band kon beginnen.
Nee, Bas was ook heel goed
hoor... *zucht*
Daniël, Willem, Coby en Inge (respectievelijk
gitaar, drums, piano en zang) openden met
een bewerking van “Proud Mary” (je weet
wel: “Roooollin’, roooollin’, rollin’on the rivah”),
waarbij de geheel originele zelf geschreven
tekst over Helix (nee Willem, we gaan niet de
hele tekst plaatsen) naadloos aansloot op het
origineel. Het hele publiek rolde mee! Het repertoire
bevatte ook oude klassiekers als “Son
of a Preacherman” van Dusty Springfield en
“Out of my Bed” van Krezip. Hedendaagse
muziek werd vertegenwoordigd door “Wonderwoman”
van Leaf. De band zelf had twee
kanten. Inge’s stem was fenomenaal, maar
begon helaas bij Son of a preacherman helaas
in de verkeerde toonsoort (of was het
de rest van de band?). Coby speelde fantastisch,
maar speelde maar 3 noten per nummer.
Willem drumde goed, maar hoorde door
de constructie van de zaal niks van zijn ande-
17
re bandleden, waardoor hij er nog wel eens
naast zat. Over Daniël kunnen we zo snel niks
slechts bedenken (next time, Daniël!).
En toen was het tijd voor… jawel, Bas de loungepianist!
Met klassiekers als “Take Five”, “All
the Things you Are” en meer van dat soort
klets.
De derde band! Pieter (piano), Karel (bas),
Gerben (zang, gitaar en saxofoon), Daniël
(elektrische gitaar) en Willem (drums). Wat?
Weer Daniël en Willem? Jawel, alweer! Willem
hoorde eigenlijk bij de tweede band, maar
om zijn winkansen te vergroten wilde hij ook
bij de derde band (dat, of ze hadden drums
nodig). Daniël speelde als tegenbod ook bij
de tweede band. Goede ruilhandel.
Ze begonnen met “Do you Wanna Be my Girl”
van Jet, en aan het publiek te horen wilden
veel mensen dat wel. “Dark Side of the Moon”
van Three Doors Down was het rockende vervolg.
Daarna volgde de deceptie. Monden
vielen open, heel Utrecht viel stil. Het was wereldnieuws.
Hoe kon dit gebeuren, wat ging
er in godsnaam mis? De improvisatie van het
Helix nummer werd gespeeld met alle gevolgen
van dien. Pieter probeerde met de piano
een melodie te vormen waarbij Gerben op
de gitaar wanhopig akkoorden mee trachtte
te spelen. Gelukkig kwam daarna de ultieme
omslag waar zelfs Van Basten trots op zou zijn
(hoewel “we” in de groepsfase meesterlijk
voetbal hebben laten zien): “Let me Entertain
you”! Dit nummer van Robbie Williams werd
zo denderend uitgevoerd dat mensen dagen
daarna nog last hadden van hun oren. Vooral
de solo’s aan het eind waren een showcase
voor het talent dat zich in deze band
bevond.
Terwijl de professionele en vakkundige jury -
bestaande uit Henk Steinz, Marieke Spaan en
Iris Seriese - in beraad ging, betrad the band
van Stefan Mackaaij het podium. De band,
gevormd uit een aantal Helix-leden, rockte
de zaal met verschillende Anouk nummers.
Sanne’s stem hielp erg mee met het rockgehalte
en de zaal – hoewel hiervoor al erg
enthousiast – genoot zichtbaar van de band.
Perpetuum Mobile

18
Hoezo een tikkeltje overdreven?
Na deze band was het tijd voor de uitslag. Bas
kon nog heel even zijn loungecapriolen uithalen
tot iedereen klaar stond, en Henk begon
met het opnoemen van de bands. Eerst gaf hij
– erg professioneel – een omschrijving van elke
band met alle positieve en negatieve punten.
Vooral band 3 deed “pijn aan zijn oren” (en
hart?) met het Helix nummer. Maar het was
tijd voor de uitslag… Willem werd achter de
drums geplaatst voor het tromgeroffel en op
nummer 1…
BAND 3!!! De band ging uit zijn dak, vuurwerk
werd afgestoken en heel Utrecht was buiten
aan het feestvieren. Misschien een tikkeltje
overdreven, maar ze waren wel blij. De Koningsband
kreeg grote medailles en mocht de
taart opeten die Bas (band 2) had gekocht.
Dan smaakt hij toch nog extra lekker, zullen
we maar zeggen. Op gedeelde 2e plaats
kwamen de andere twee bands en ook deze
kregen een medaille en een applaus voor hun
goede prestaties en lef om op te treden. Jasper
Macke kwam nog aanzetten met een fles
drank die “hij ergens had gekregen”. Goed,
laten we die maar even teruggeven aan
Cees.
Dat was gelijk de kick-off voor het Open Podium,
met krakers als het drumduo, bestaande
uit Willem en Daniël, Pianoduo met Bas en Pieter,
Jazzduo met Bas en Gerben en het hoogtepunt
met het Helix bestuur dat The Evolution
of Dance deed (het YouTube filmpje, jeweettoch?).
Het was hilarisch, aangezien het bestuur
het goed had aangepakt, met kleding
en al. Iedereen lag dubbel.
Bas ging weer ff loungepiano doen (altijd
makkelijk, zo’n kerel), waarna Nikki “The Rose”
NWSV Helix
van Bette Midler zong onder begeleiding van
Bas en Stefan. Stefan ging daarna weer spelen
met de band waar zich steeds meer zangeressen
bij aansloten. Het bier vloeide rijkelijk
(helaas ook over de grond af en toe… blijken
toch gladder dan je zou denken, die bierglazen)
en Misja kwam nog met de Amazing Four!
Of toch de Amazing Three! … of Two dan? Nou
ja, Misja kwam in ieder geval nog. Kort daarna
kwamen de vaste open podium gangers van
Cees Place om samen met Misja een soort
free-jazz interpretatie van The Kooks te doen.
Een soort abstracte kunst zeg maar, je moet
ervan houden. De zaal was in ieder geval snel
leeg.
Het was een zeer geslaagde avond, Cees genoot
nog na van de rest van de taart (je dacht
toch niet dat we Bas een stukje gaven he?) en
iedereen was tevreden. Iedereen? Nee, één
klein jongetje zat in Amerika en heeft dit muzikale
hoogtepunt gemist. Die denkt nog steeds
dat de Comedytrain het hoogtepunt van zijn
leven is. Ach ja, verschil moet er zijn, zullen we
maar zeggen…
Ladies and Gentlemen, goodnight!
Bas van der Starre
Pieter van Os
PMCie
De Kongingsband!

VERSLAG
In december 2007 werd door de opleiding een email rondgestuurd aan alle SIMstudenten
om een conferentie in Washington D.C. onder de aandacht te brengen.
De conferentie, Science and Technology in Society geheten, sprak blijkbaar veel studenten
aan, want zonder het van elkaar te weten zijn er verschillende abstracts van
SIM-studenten ingediend bij de organisatie van deze conferentie. Uit deze inzendingen
waren Bastian, Jaap en Marjolein de gelukkigen en zij vertrokken dan ook in april
richting Washington om daar hun onderzoek te presenteren.
Washington DC
about the differences between Europe and the United States
Waar Bastian al enkele dagen eerder
was vertrokken om eerst New York te verkennen
na zijn thesis ingeleverd te hebben,
vertrokken Jaap en Marjolein op
donderdag 4 april naar Washington D.C.
Vanwege het redelijk slechte weer zat
Bastian in de hotelkamer op ons te wachten,
waarna we op zoek zijn gegaan
naar een fastfoodketen. We waren immers
in Amerika en dat moet ingeluid
worden. Dit bleek echter nog niet zo
makkelijk en totaal verregend kwamen
we uiteindelijk toch een plaats tegen
waar we een ‘real American hamburger’
konden bestellen.
Aangezien de conferentie in het weekend
plaatsvond, hadden we heel de
vrijdag om Washington te verkennen.
Een drukke dag, waarbij we veel van de
bezienswaardigheden gezien hebben.
Vanaf het Witte Huis, tot aan het Capitool
en vanaf het Washington Monument tot
19
aan Chinatown. Aangezien ons favoriete
basketbalteam, de Washington Wizards,
die avond een wedstrijd zou spelen tegen
de Miami Heat, moesten we de kans
natuurlijk aangrijpen om daar bij te zijn.
En we vielen met onze neus in de boter,
aangezien Steve en Phil, je weet wel, die
twee irritante omroepers tijdens het basketbal,
hun lustrum vierden. En met genoeg
gadgets is onze hand hebben we
dan ook deelgenomen aan dit feest.
Zaterdag was de start van de conferentie.
Hierbij waren meer dan 60 graduate
students uitgenodigd om een presentatie
te houden over hun onderzoek gerelateerd
aan ‘science and technology in
society’. Na de opening stond de eerste
keynote speaker op het programma, Dr.
Nina Fedoroff. De naam klonk ons ook
niet als bekend in de oren, maar deze
vrouw bleek de ‘Science and Technology
Adviser’ te zijn van Condoleezza
Rice aan de U.S. Departement of State.
Zij beschreef uitvoerig hoe belangrijk wij,
graduate students wel niet zijn om de
kloof tussen wetenschap en beleid op te
kunnen vangen. Echt een verhaal zoals
alleen Amerikanen dat kunnen, maar zeker
zeer interessant.
Vervolgens begon de eerste ronde presentaties.
De presentaties waren ingedeeld
in verschillende onderwerpen,
welke elk een eigen zaal hadden in het
gebouw van de AAAS (American Asso-
Perpetuum Mobile

20
ciation for the Advancement of Science), de
organisatie die het toonaangevende tijdschrift
Science uitgeeft. In deze eerste ronde was
het gelijk de buurt aan Jaap en Marjolein om
hun onderzoek te presenteren. Dit onderzoek
betrof een trendanalyse naar EPO (European
Patent Office) patenten in de voedselsector,
dat was uitgevoerd na aanleiding van een assignment
bij de cursus Methods & Techniques
of Innovation Analysis, begeleid door Dialogic.
Echter, doordat in deze subgroep maar vier
onderzoeken werden gepresenteerd, werden
mensen die gepresenteerd hadden nogmaals
naar voren geroepen om interactief een discussie
te voeren. Marjolein sneed hierbij interessante
verschillen aan tussen Amerikanen en
Europeanen met betrekking tot onderzoek op
het terrein van innovatie en beleid, wat een interessante
discussie werd voor beide partijen.
De volgende keynote speaker was David Goldston,
de staff director van het House Committee
on Science en dus betrokken bij het opstellen
van het onderzoeksprogramma van de
overheid. Helaas werd hierbij de nadruk teveel
op Amerika gelegd, waardoor voor ons niet
alles even interessant en/of begrijpbaar was.
Ditzelfde gold ook voor het volgende programmaonderdeel,
het career panel. De verschillende
mensen in dit career panel discussieerden
over het te volgen carrièrepad. Maar
ook hier was niet alles één op één vertaalbaar
naar de werkwijze van Nederland. Maar desalniettemin
zeer interessant.
Na de volgende presentatieronde, met onderwerpen
variërend van watermanagement tot
aan innovatie, was het tijd voor de receptie. En
hier volgende dan ook het dieptepunt van ons
bezoek aan Washington. Ze hadden niet eens
voor een lekker Amerikaans biertje gezorgd.
Trouwens voor goede bierbrouwers moet je
toch echt in Europa zijn. Hieropvolgend hebben
we zelf maar initiatief genomen en zijn
we met een grote groep de kroeg ingedoken!
Soms moet je innovatief zijn…
De volgende dag was het de beurt aan Bastian
om zijn presentatie te houden. Ook deze
dag begon met een keynote speaker, Dr. Fabian
Muniesa, een hoogleraar aan de École
NWSV Helix
des Mines uit Parijs van de onderzoeksgroep
Sociologie de l’Innovation. Hierbij werd dan
ook de Europese kijk op innovatie meer uit
de doeken gedaan, waarbij vragen van de
Amerikanen natuurlijk niet uit konden blijven!
Bastian vertelde vervolgens uitvoerig over
zijn afstudeeronderzoek ‘Assessing societal
impact of health research in the Dutch Life
Sciences’, wat hij uitgevoerd heeft bij Technolopis.
Doordat het vliegtuig pas op dinsdag klaar
stond om te vertrekken, hadden we dus
nog één volledige dag om van de stad te
genieten. En hiervan werd dan ook gebruik
gemaakt door enkele musea te bezoeken
(quote van een Amerikaanse bij het zien van
een opgezette Olifant: ‘Are they still alive?’
en de reactie van haar man ‘I think they live
in Afrika’), veel koffie te drinken bij Starbucks,
dankzij de wisselkoers veel iPods en kleren in
te kopen, nog maar koffie drinken bij Starbucks
en nog wat culturele bezoekjes te
brengen aan wat hotspots van Washington.
Al met al een mooie vier dagen!
Via deze weg willen we dan ook de opleiding
heel erg bedanken voor het mogelijk
maken van onze ‘American Dream’!
Marjolein van der Klauw
Bastian Mostert
Jaap Veldkamp

VERSLAG
Daar staan we dan. Het is nog net dinsdagochtend en het grote, blauwe bord op Utrecht Cen-
traal geeft niets aan. Vanwege de stakingen bij de streekbussen is Genzyme bereidt om ons
op te halen met taxibusjes in Bussum maar het lijkt erop dat we Utrecht vandaag niet eens kun-
nen verlaten. Na een succesvolle nacht vol fear en loathing, met voorbedachte raden zónder
alcohol, beginnen de raderen die mijn hersenen aansturen toch net iets te langzaam op gang
te komen.
MBT-excursie naar Genzyme
De oplossing die ze vervolgens produceren
is niet heel voor de hand liggend: we bellen
Andreas Schuil (key account manager stapelingsziekten)
en we leggen het probleem
aan hem voor – hij wilde immers ook dat wij
vandaag voor hem problemen gaan oplossen.
Op het moment dat onze Andreas
besluit om ons in Utrecht op te halen, begint
het blauwe bord langzaam weer vertrekkende
treinen uit te spuwen. Met een
vertraging van ongeveer 40 minuten gaan
we dan toch met de trein richting het Gooimeer
in Naarden.
Direct bij binnenkomst van het zaaltje waar
wij van de presentaties mogen genieten,
bekruipt mij een gelukzalig gevoel; Oja, er
zat een lunch bij! Met in mijn achterhoofd
het aanzicht van mijn boterhammen die
zelfs niet meer tostiwaardig zijn, begin ik aan
de luxe lunch die ze op tafel netjes hebben
opgesteld in afwisselend rijtjes drinken en rijtjes
met broodjes.
Na de algemene introductie over Genzyme
begint Jaap de Boer (medisch directeur)
met de eerste casus. Deze gaat over de
ziekenhuisbacterie C. Difficile en de aandoening
CDAD dat een postantibiotische
ontsteking van de dikke darm geeft. Genzyme
heeft een niet antibiotisch middel –
tolevamer – ontwikkeld dat aan de toxines
die CDAD veroorzaken, bindt en deze uit
het lichaam scheidt. Terwijl dit middel in de
tweede fase zeer effectief bleek, kwam het
in de derde fase zeer slecht uit de bus. De
vraag aan ons: hoe moet Genzyme deze
producten verder ontwikkelen en positio-
21
neren?
De laatste twee casussen worden voorgelegd
door Andreas en gaan over de productie
van medicinale eiwitten en de ontwikkelingen
in gentherapie. Voor de ziekte
van Pompe heeft Genzyme met behulp
van CHO’s (Chinese Hamster Ovary cell
line) het deficiënte enzym alglucosidase
alfa weten te isoleren en geregistreerd als
Myozyme. In Europa is het produceren van
Myozyme in een 2000 liter bioreactor goed
gekeurd door de EMEA maar de FDA wil het
in Amerika niet goedkeuren als Myozyme
omdat er volgens hen significante verschillen
zitten tussen de productie in 160 liter
bioreactoren en 2000 liter bioreactoren.
De vraag luidt: wie heeft er gelijk? EMEA of
FDA? En moet Genzyme het enzym dan onder
een andere naam laten registreren in
Amerika? De casus over gentherapie wordt
vanwege het tijdgebrek wat ingekort en
we discussiëren hier vooral over wat voor
een prijskaartje er gehangen mag worden
aan het toepassen van gentherapie. Dit is
vooral lastig omdat het niet duidelijk is of
gentherapie een levenlang stand houdt of
dat de therapie periodiek (hetzij 3 jaar, hetzij
10 jaar) herhaald moet worden.
De hele middag werden er pittige vragen
gesteld en was het programma lekker interactief.
Hoewel ze zelf zeggen geen innovatiemanagers
in dienst te hebben, kunnen
ze er vast wel een paar gebruiken. I’ll keep
them in mind.
Marieke Spaan
Commissaris Literair
Perpetuum Mobile

22
PERSBERICHT
Beleidsmakers en wetenschappers die samenwerken voor een optimaal maatschappelijk
resultaat – de gedroomde kenniseconomie in de praktijk. Een groep jonge onderzoekers
rond de kersverse hoogleraar Dynamics of Innovation Systems Marko Hekkert (UU), maakt
het waar. ‘We geven aanknopingspunten voor een gericht, consistent innovatiebeleid.
Ook hebben we ervaren dat we onze theorie verder moeten uitbreiden met een praktische
meetlat die aangeeft wanneer je wel en niet als overheid moet ingrijpen.’
Innovatiesysteemanalyse Universiteit
Utrecht voedt innovatieagenda energie
De Nederlandse overheid werkt aan de
overgang naar een duurzame energiehuishouding.
De verantwoordelijke programmadirectie
heeft daartoe dertig
‘transitiepaden’ gedefinieerd. Dit zijn implementatietrajecten
van nieuwe technologieën
die bijdragen aan de verduurzaming,
zoals vergassing en vergisting van
biomassa, waterstof en CO2-opslag. Om
de ‘paden’ te versnellen, is inzicht nodig in
de knelpunten en drijvers achter de implementatie
van de nieuwe technologieën.
Prof. dr. Marko Hekkert van de Universiteit
Utrecht: ‘We hebben hier een framework
ontwikkeld waarmee we technologische
innovatiesystemen kunnen analyseren. Zo’n
innovatiesysteem is niet veel anders dan de
omgeving waarin een bedrijf innoveert. Dat
zijn alle regels en partijen die gezamenlijk
het succes van de ontwikkeling, toepassing
en diffusie van nieuwe technologie bepalen.
Met regels bedoelen we trouwens ook
informele regels zoals waarden en normen.
Rond elk transitiepad is een ander technologisch
innovatiesysteem aanwezig en het
functioneren ervan kan nogal verschillen.’
‘Onze analyses kwamen tot stand door gesprekken
met experts. Zo identificeerden
we barrières die het ontstaan van motoren
van verandering, en daarmee innovatie,
verhinderen. We hebben als het ware der-
NWSV Helix
Motoren van verandering
De analysemethode van de onderzoekers
draait om zeven elkaar beïnvloedende en versterkende
sleutelactiviteiten. Die activiteiten
worden ook wel systeemfuncties genoemd en
zijn noodzakelijk voor een goed functionerend
technologisch innovatiesysteem. De functies
zijn ‘experimenteren door entrepreneurs’,
‘kennisontwikkeling’, ‘kennisdiffusie’, ‘richting
geven aan het zoekproces’, ‘het creëren van
markten’, ‘het mobiliseren van hulpbronnen’ en
‘het creëren van legitimiteit’. Als er sprake is van
een positieve onderlinge versterking van deze
functies, worden het zogenoemde motoren
van verandering. Bijvoorbeeld: de lobby van
ondernemers kan middelen opleveren die kennisontwikkeling
stimuleren, waardoor er succesvolle
proefprojecten kunnen plaatsvinden, wat
weer een stimulerend effect heeft op andere
ondernemers.
tig keer een foto gemaakt en gekeken op
welke facetten het systeem goed scoort en
op welke minder goed.’
Wat bleek was dat er nog wel het een en
ander ontbreekt aan de systemen rond de
onderzochte transitiepaden. ‘Maar dat is
normaal,’ haast Hekkert zich te verklaren.
‘Het hoort bij opkomende nieuwe technologieën
dat er bijvoorbeeld nog weinig
financiële middelen voor handen zijn of
dat er nog nauwelijks een markt is. Wat we

nog moeten uitzoeken, is hoe die patronen
zich ontwikkelen per implementatiefase. Ook
is duidelijk dat beleidsmakers behoefte hebben
aan een meetlat waarmee ze kunnen
bepalen wanneer ze echt moeten ingrijpen.
Wanneer moet je nu bijvoorbeeld een nieuwe
energietechnologie zwaar gaan subsidiëren
en wanneer juist niet? Uiteraard is dat ook een
politieke vraag.’
Hekkert verwacht in de Innovatieagenda
Energie terug te zien waar de Nederlandse
overheid de aandacht vooral op wil richten.
‘Ik hoop vooral dat er een slimmer beleidsinstrumentarium
komt en dat wij daar ook bij
betrokken zullen worden. Nu zijn er nog losse
instrumenten zonder samenhang – een potje
hier, een loketje daar. Beter is het om een
technologie te volgen van de ene fase naar
VERSLAG
• Wist je dat het veel tijd kost om
constant aan mensen uit te leggen wat je
nou eigenlijk studeert?
• Wist je dat Helix hier een perfecte
oplossing voor gevonden heeft? Stuur je ouders
naar de ouderdag en zij kunnen voortaan
iedereen uitleggen wat jij tussen het
feesten en slapen door doet.
• Wist je dat de ouders vooral onder
de indruk waren van de depressieve uitstraling
van de bibliotheek? “Je zou hier maar
iedere dag moeten werken…”
• Wist je dat ouders verschrikkelijk
veel ingewikkelde vragen kunnen stellen?
En dan niet over de opleiding zelf maar over
de politiek, beleid en duurzame energie.
Dan moet ik hier waarschijnlijk iets conclu-
23
de andere met steeds de juiste stimuleringsmiddelen.
Ook hoop ik dat we de beleidsmakers
duidelijk hebben kunnen maken
dat innovatie niet alleen een technischeconomische
kwestie is, maar dat er ook
spelletjes gespeeld worden rond geld en
macht.’ De samenwerking is Hekkert goed
bevallen, maar hij is blij dat het ‘normale’
wetenschappelijke onderzoek in een langere
tijdspanne en relatief meer luwte mag
plaatsvinden. ‘Anders zou je niet meer aan
verdieping toe komen. Wel weten we elkaar
nu goed te vinden. Ik verwacht dat
we meer kennis en informatie gaan uitwisselen.’
Persbericht Universiteit Utrecht
De ouderdag, gepresenteerd door de OuCie is weer geweest... hieronder een paar wetenswaardigheden
hierover:
Ouderdag:
Wist je dat...
deren over bomen en niet zo ver vallende
appels.
• Wist je dat tussen de rondleiding
en de borrel door het fileprobleem ook nog
even is opgelost? Binnenkort mag je voor iedere
kilometer betalen en daar mag je je
ouders voor bedanken….
• Wist je dat ik als student ook nieuwe
dingen heb geleerd? Ik weet nu dat
straks tijdens mijn stage mijn belangrijkste taken
zullen bestaan uit het water geven van
plantjes en het ontkalken van het koffiezetapparaat.
Ik kan niet wachten.
Perpetuum Mobile

24
VERSLAG
Ook de RAG-week is weer geweest. Hieronder een uiterst... eh ... interessant stukje over de RAG-
week! Alhoewel er natuurlijk maar een echte bandavond kan zijn in Cees Place per jaar...
RAG-Week
Een studievereniging is er om het leven van
een student wat aangenamer te maken.
Voor de meest uiteenlopende problemen
wordt een oplossing gevonden. Op zoek
naar boeken met korting? Helix regelt het
voor je. Goedkope vakantie nodig? De
Sun&Cie regelt het voor je.
Heb je al jarenlang de wens om te verdwalen
in een donker bos? De AkCie regelt het
voor je.
Ben je een neuroot die een paar pagina’s
van een verenigingsblaadje nodig heeft
om zijn frustraties te uiten? De PM-Cie regelt
het voor je…
Nu is er één ding waar iedere student wel
eens last van heeft (ja, jij stiekem ook! Geef
het maar toe!): Het geweten. Beelden van
verhongerde mensen, oorlogen, orkanen,
overstromingen zetten je (heel) af en toe, in
een nuchtere bui, toch even aan het denken.
Over hoe goed je het eigenlijk wel niet
hebt en of je niet eens wat aan alle ellende
in de wereld zou moeten doen. Geloof het
of niet maar ook voor dit hinderlijke probleem
is iets geregeld. Iedere vereniging
en instantie die ook maar iets met Utrechtse
studenten te maken heeft sloeg de handen
ineen. Resultaat is de jaarlijkse RAGweek;
één week in het jaar die niet om jezelf maar
om anderen draait. In de week van 26 mei
zijn er meer dan 50 activiteiten georganiseerd
om geld op te halen voor 2 goede
doelen. Van pannenkoekenwedstrijden tot
een Pimp-my-bike workshop, het was er allemaal.
Helix creëerde samen met V.U.G.S.
een mini-kermis op de Uithof en organiseerde
een bandjesavond in Cees Place.
Goede doelen steunen met een biertje in je
NWSV Helix
hand terwijl je kijkt naar een optreden van
Kensington of een stel ram geeft op een
kop van jut. Perfecte oplossing toch?
Meer informatie, bijvoorbeeld over het
goede doel waar jou geld naar toe ging en
waar die vage naam vandaan komt, op
http://utrecht.ragweek.nl
Casper Wolfert
PMCie

VERSLAG
Naast het zweefvliegen is de popquiz het enige zekerheidje in het jaar van de helixiaan.
Wat ook zeker is, is dat Helix niet wint, net zoals het altijd Proton verslaat bij het paintballen.
Hoe kan dat? De redactie zocht het antwoord bij degenen met de meeste invloed: de
nakijkers.
Popquiz
De popquiz, al jarenlang een succesnummer
bij Helix in samenwerking met Perikles en SV
Contact. Ook dit jaar was het weer volledig
uitverkocht. De populariteit ligt vooral ten
grondslag aan het feit dat je een avond lang
allemaal vaag bekende nummers hoort in een
fantastische ambiance samen met honderd
andere enthousiaste studenten. Als na een
ronde iedereen alles heeft ingevuld, al dan
niet afgekeken, kom ik aan bod, de nakijker.
Als nakijker ligt het allemaal iets anders. Van de
gezelligheid krijg je een stuk minder mee achter
de nakijktafel. Ook voor het lekker nuttigen
van een biertje heb je nauwelijks tijd. Iedereen
verwacht uitslagen, iedereen is benieuwd wat
de stand zal brengen. Een ongelofelijke druk
ligt op je schouders. Binnen een niet al te lange
tijd moeten er honderd antwoordvellen zijn
nagekeken, daar kunnen vooral docenten in
het voortgezet onderwijs nog wel een puntje
aan zuigen. Doordat je zo intensief zit na te kijken
krijg je helemaal niet zo veel mee van de
gezellige sfeer en ook niet van de fragmenten.
Ook proberen groepjes die in de buurt zitten
voortdurend op je antwoordvellen te kijken, ja,
het leven als nakijker is zwaar.
Maar goed, ieder nadeel heb z’n voordeel
zoals een bekende (oud-)voetballer ooit zei.
Als je klaar bent met nakijken en de ronde is
nog bezig, dan kun je heerlijk achteroverleunen.
Het genieten van de laatste fragmenten
van die ronde, het nuttigen van je biertje, het
kijken naar de paniek in de ogen van sommigen
mensen die maar niet op de artiest kunnen
komen van een bepaald nummer. En
dan zie je toch weer hoe leuk het eigenlijk allemaal
is. Hoe bevoorrecht je bent dat je met
de antwoordvellen in je hand kan gaan zitten
25
knikken dat je al die nummers wel kent. Dat
mensen je vragend aankijken of je misschien
niet een tip kunt geven.
Maar als jury zijn we onverbiddelijk, we geven
geen tips. Ook rekenen we alles fout wat fout
gespeld is. Want we moeten hard zijn zodat uiteindelijk
de terechte winnaars op het podium
staan. De mensen die echt het meeste wisten
van de verschillende muzieksoorten die langs
zijn gekomen. Je zou je haast nog belangrijk
gaan voelen, want uiteindelijk staan die mensen
daar met de eerste prijs dankzij jou, want
stiekem heb je sommige dingen goed gerekend
of over het hoofd gezien, ja eigenlijk ben
je als nakijker de belangrijkste van de avond,
toch…?
Paul Tuinenburg
Commissaris Educatief
Perpetuum Mobile

26
RODDELS
Zo! Voor het einde van het jaar gaan we er weer even tegenaan. Om voor u allen
de laatste dosis goede verhalen te verzorgen ben ik wederom uitgevlogen. Ik heb
de mooist verlichte pleinen en de donkerste hallen van Utrecht uitgekamd op zoek
naar nieuws. Niet zomaar nieuws, maar interessant, sappig en gestoord nieuws. En
misschien een beetje oud nieuws… wat een trip.
Chez Pietje Kanarie…
Waar zal ik eens beginnen? Zullen we het
maar weer in chronologische volgorde
proberen te doen? On y va!
Het was een vreemde nacht in een uithoek
van Utrecht, toen de drugs in werking
traden. Plotseling was er een enorm
gerommel dat de lucht vulde, en het
café stroomde vol met Helixianen die
krijsend om me heen vlogen, terwijl een
stem schreeuwde: “Heilige Maria, wat
zijn dit voor godvergeten beesten! We
kunnen hier niet stoppen, dit is het land
van de BOEF!” Ik keek in de hoek en zag
twee vrouwen en een ijsbeer… Maar ik
zal jullie dit soort zaken niet vertellen. Niet
nu in ieder geval. Mijn God, wat een trip.
De BOEF deed die avond een verassende
ontdekking. Naarstig op zoek naar hun
op dat moment vermiste lid Sil G. vonden
zij Myrthe U.! En daarmee hadden zij
ook meteen hun verloren schaap Sil G.
teruggevonden, want die had het met
haar zo gezellig gemaakt dat ze eensgezind
hadden besloten Myrthes jurk uit
zijn functie te ontheffen. Vertrek naar Sil’s
kamer volgde niet lang daarop.
Later meer over Myrthe. Over mijn grootmoeder
met het mes tussen haar tanden,
het Zesde Rijk, de verkeersagent met een
voorliefde voor kreeft en Barbara Streisand
vertel ik jullie een andere keer. Ik
neem nog een snuifje…
…aaaaah, we gaan door met onze fiscus,
Coby H., en haar eilandjongen. Nee,
het is niet het bittere einde geworden zo-
NWSV Helix
als je dat verwachtte na
het lezen van laatste PM.
Coby en Johannes zijn
weer aan het datummen (anglicismen
zijn passé). Dat was nodig ook, want
Coby begon toch te lijden onder haar
gemis. Nu komen ze misschien weer bij
elkaar. Coby’s stemming slaat weer naar
de positieve kant uit, is dat niet mooi?
Marco, zoek niet langer!
Dit is een winning team!
Meer bestuursnieuws, louter in termen
van score. Onze gewaardeerde voorzitter
Mathijs H. heeft er weer twee ‘te pakken
genomen’ afgelopen tijd. Slachtoffers
dit keer zijn Heleen van UP en Loes
van UGV. De goede man is niet te stuiten,
en stijgt door deze overwinning bij de
bookmakers, die hem een extreem hoge
kans geven om bestuursslet van het jaar
te worden. Eeuwige roem en glorie vallen
hem straks ten deel. Zal hij het halen
naar de eindstreep?

Minpunten echter voor Iris S., die met Sebastiaan
N. zoende… oh wacht, ik krijg net in mijn
oortje door dat dit niet telt, ze heeft al een keer
met hem gezoend. Blijkbaar waren die twee
gewoon herinneringen aan Oud en Nieuw aan
het ophalen. Dat scheelt dan weer!
Maar diezelfde Iris is zeer in trek bij andere mannen.
Deze andere mannen doen er echter wel
goed aan om hun telefoonboek te controleren
op eventuele missers. Zo werd Iris de L. midden
in de nacht opgepiept door een volkomen
lamme Jasper V. die haar vroeg of hij met Iris
sprak. Toen zij bevestigend antwoordde dat hij
inderdaad Iris de L. aan de lijn had, mompelde
hij iets over de verkeerde Iris en hing zonder
pardon op. Vervelend voor Iris de L. en haar
bedgenoot Jeroen B. dat dezelfde geschiedenis
die nacht zich nog een keer herhaalde.
Heb je het al gehoord? 3-0 voor Nederland!
Het verhaal gaat ook dat diezelfde Jasper V.
de eerdergenoemde Iris S. al eerder was tegengekomen
die avond, en haar toen heeft
uitgenodigd bij hem thuis. Iris was echter al in
gezelschap van hiervoor vermelde Sebastiaan,
en dus ging dat privéfeestje niet door.
Blijkbaar had Jasper de hoop niet opgegeven,
en greep later die avond naar zijn telefoon.
Jasper, check je wel even of dat het goede
nummer is? Te laat…
27
Tijd voor het vragenuurtje, met vandaag
een vraag aan Kim van der P. en/of Anouk
T. betreffende hun samenzijn: “Hé, hebben
jullie nou wat?”. Het standaard antwoord zal
waarschijnlijk zijn: “Het gaat gewoon… wel
goed.”. En dat voor een stel dat elkaar bijna
dagelijks ziet en de deur bijna niet meer uitkomt…
Een pilletje voor alle eerstejaars! Ooggetuigen
kunnen bevestigen noch ontkennen of
Karlien W. en Toon M. nou gezoend hebben
tijdens het Zebra-Zuipen. Misschien hebben
ze toch alleen maar gedanst. De discussie
is nog in volle hevigheid aan de gang, en
geen van de beide verdachten was bereid
tot het geven van commentaar. Onderzoek
duurt voort tot er sluitend bewijs in deze zaak
is geleverd. Het dossier blijft vooralsnog geopend.
Openen wij nu de zaak Peter D. en Suzanne
H., met de meest recente ontwikkeling getiteld
“Walibi World”. Oplettende inspecteurs
constateerden reeds dan Peter en Suzanne
al vanaf de introductie beste maatjes waren,
en dat deze trend zich verder voortzette toen
Peters relatie uitging. Ik zou in dit geval zeggen:
neem nog een shotje, maar Peter zocht
zijn heil ergens anders. Ik kon in Walibi World
niet langs een achtbaan vliegen zonder die
twee samen naast elkaar in een karretje te
zien zitten. Gelukkig slaan ze elkaar af en toe
nog de hersens in, maar dit kan ook opgevat
worden als een teken van affectie.
Het is tijd voor de relatienieuwsflits. Sanne de
B. heeft een vriend, en het schijnt een Brabander
te zijn. Zijn ware identiteit moet nog
achterhaald worden, maar laat het nieuws
het land door gaan dat Sanne weer bezet is.
Dat is een geluk voor Pepijn V., die dus geen
verdere SMS-regens meer hoeft te verwachten
uit die hoek. Sanne en Pepijn hadden gezoend
na een Dies-activiteit, waarna Pepijn
verder ging met zijn leven, en Sanne graag
verder wilde in het leven van Pepijn. Geen
Perpetuum Mobile

28
respons van die jongen krijgend zocht ze haar
heil in Brabant, met goed gevolg.
En nu, zoals beloofd, terug naar Myrthe U.!
Maar ik wil eerst de gelegenheid aangrijpen
om het halve Kandidaats Bestuur in het brandende
woestijnzonnetje te zetten. Om zichzelf
van de nodige support te voorzien heeft het
KB de banden met de vorige besturen verstevigd.
Zo herinneren wij ons nog Ingeborg G.
en Joey R. in een nog niet zo ver verleden,
alsmede Myrthe U. met zowel Jeroen B. en
Mathijs H. van het huidige bestuur. Altijd handig,
dit soort contactjes. Nou… neem nog
een hijs.
Maar binnen een bestuur moeten de relaties
ook goed zijn natuurlijk. Je moet met zijn allen
door één deur kunnen. Feodor M. en Myrthe
U. (daar is ze weer!) vonden dat de overwinning
van het Nederlands elftal op gepaste
wijze gevierd moest worden. Eerst maar even
gezoend, maar daarna besloten dat de viering
toch beter bij Myrthe thuis kon plaatsvinden.
Daar aangekomen besloot echter Feodors
maag in opstand te komen tegen de rest
van het lichaam, en na deze revolutie was de
deurmat van Myrthe een groot aantal kleuren
rijker.
C’est tout, zoals ze dat zo mooi zeggen. Als
zijnde jullie kanarie, adviseer ik jullie een hele
snelle auto te huren met een open dak. En
jullie hebben de cocaïne nodig. Een bandrecorder
voor speciale muziek. Helix shirts.
Verlaat als de vliegende bliksem Utrecht voor
tenminste achtenveertig uur. Ga mee met de
Sun&Cie of zo, naar mijn geboorteland. Doe
de groeten aan mijn grootmoeder, waar ik
jullie nog wel een verhaal of twee over kan
vertellen als ik tijd had. Kom terug met een lading
goede verhalen op zak. Bonne Vacances!
Ik ga op stok. Mijn God, wat een trip.
NWSV Helix
Angst & Walging…
Heb je een roddel of een goed verhaal?
Stuur een mailtje naar de “bird in residence”:
pmcie@hotmail.com onder vermelding van
“Pietje” (“maffe kanarie” mag ook - red.).
Hoe meer sappige details, hoe beter!

ONZIN
Er is nog iemand roddels aan het verzamlen... nouja, roddels, eigenlijk zijn het SMS’jes.
Een overzicht van de leukste (nee hierover kan niet gestemd worden) vind je hieronder
(en nee het komt niet van die vogel):
SMS’jes
Aan: Henk Steinz
Van: Orange
Wij maken u erop attent dat uw
rekening(en) niet geheel zijn voldaan.
Wilt u deze z.s.m. betalen? Deze sms
kan uw betaling gekruist hebben. M.v.g.
Orange
Aan: René A. Peters
Van: Hanneke (buurmeisje)
René, dat verdien je allemaal hoor!
Aan: Iris Seriese
Van: Marieke Spaan
Heb vanmiddag mijn ketting erop gelegd
en m’n band geplakt.. Toen ik net
weg wilde fietsen was mn band leeg en
lag mn ketting er weer af.. Beter!!
Aan: Ilse van Nierop
Van: Amanda Kaleveld
O jee... Er staat een rij bij de photoplay!
Aan: Martijn Klerks
Van: Iris Seriese
Geweldig TV debuut Martijn!
Aan: Amanda Kaleveld (!!)
Van: Coby Hoogland
Hai Jorn, sorry ik zal de volgende keer liever
doen! Kusje Coby
Aan: Ilse van Nierop
Van: Suzanne Moll
Ben je brak? Bestel een banaan, dan
kom ik er om half 10 aan. Am Bestens!
Aan: Bas van der Starre
Van: Pieter van Os
Heb je het halve homo verhaal opgeschreven?
29
Aan: Iris Seriese
Van: Ay (turkse ober)
Gotmorning my angel doyou now my
heart about what telling may be thise
bat because u have boy frent I wast not
slip los nicht i’m onli thing about u I (“v”)
kiss
Aan: Patrique Zaman, Douwe Toppinga,
Erik Westerduin
Van: Loek Muller
Mannen, onder de 16 en boven de 35 is
één punt, familie is aantal punten in het
kwadraat en zusjes is een bonus! Let the
game begin!
Aan: Sybrand de Boer
Van: Stefan Koudstaal (JC-genoot)
Natte Winden!
Aan: Iris Seriese
Van: Maarten Cuijpers
Haha… Sigaretje na de sex met Faber. Ik
doe alles voor een hoger cijfer. X
Aan: Feodor Muijrers
Van: Henk Steinz (om 18.15u)
Haha, ik heb je fun towers Highscore verbroken
met 80000 punten! Jelele! Shoppen
gelukt? Gloeten!
Aan: Feodor Muijrers
Van: Sjoerd Sloterdijk
Steek een arm in de lucht voor bier
Perpetuum Mobile

30
ONZIN
Inderdaad, niks meer dan de kop zegt. Het is tijd voor een flink potje onzin met een
diepere boodschap dan welke toilet ook heeft gezien Het is tijd voor de:
Dames en Heren, het is weer zover! Op
dit moment zit ondergetekende zwaar
in de stress omdat een bepaald blad uit
moet komen. Ach ja, je kan niet alles zullen
we maar zeggen. Dat brengt ons (of
mij, maar aangezien jullie meelezen, valt
“ons” toch ook goed te praten) meteen
bij het eerste item van vandaag (of deze
week, de maand, wat dan ook): Het te
laat komen.
Ikzelf heb een baan waarbij ik buiten
moet wachten als ik op tijd ben of iets te
vroeg ben. De Italianen plannen dingen
ook expres eerder, omdat iedereen toch
altijd te laat komt. Er zijn mensen die hier
niet tegen kunnen. Van die punctuele
types, die gasten die altijd staan te stressen.
Want wie op tijd wil komen, heeft
stress. Wie het niks interesseert leeft stressvrij.
Behalve als er deadlines worden gesteld
met een reden. Zoals bijvoorbeeld
het sluiten van een drukker.
Op tijd komen is natuurlijk een schone
zaak en je kan later op je werk ook niet
te laat komen. Gelukkig zijn we nog student,
zullen we maar zeggen. Maar er zijn
mensen die het overdrijven. Een perfect
voorbeeld is bij de stations. Men staat 15
minuten lang te wachten tot de intercity
arriveert, ergens bij de roltrappen. Logisch,
daar kom je vanzelf en men is van
origine lui.
Echter, op het moment dat de trein komt
langsrazen (als het goed is, is ‘t ie aan het
afremmen, anders heb je toch echt een
probleem) gaan ze ineens met de trein
meelopen. WAAROM? Je kan onmoge-
NWSV Helix
Meningen van de heer Van Os zijn alleen van hem en worden niet
gedeeld door NWI, Helix of Universiteit Utrecht. Dit omdat de heer
Van Os een complete randdebiel en niet voor rede vatbaar is .
lijk weten waar de deur gaat stoppen
(overigens stopt de trein en niet de deur,
maar dat even terzijde), omdat hij nog
zo hard gaat en als je ergens anders had
willen staan dan kon je gedurende die 15
minuten rustig aan lopen! Duidelijk geval
van stresskippen. Dat zijn diezelfde mensen
alvast in de trein naar de deur lopen
voordat de deur open kan. Nou daar
schiet je toch al gauw 2 meter mee op.
En je moet nog 10 minuten staan, want
de trein heeft altijd vertraging nèt voordat
hij op het station is. Altijd makkelijk.
Doe nou eens even rustig mensen, laat
die tijd heel even met rustig en denk
eens logisch na. Maar dat is over het
algemeen teveel gevraagd (net als normale
vragen, zo schijnt het).
Over Fitna... tja zonde om er iets over te
zeggen eigenlijk. De gemiddelde UU student
kan nog iets beters maken en dan
in een middagje (sommigen hebben tijd
over namelijk). Ik wil nog even Van Basten
feliciteren met het mooie voetbal, zonde
dat we niet meer hebben kunnen halen.
Ik ga nu weer werken in deze hitte, want
er is schijnbaar iets met een deadline...
Pieter van Os
Randdebiel
Neuroot
Hebben jullie ook iets wat zo belachelijk of stom is dat het
wel uitgezeken móet worden? Laat het weten en stuur
een mailtje naar ons email-adres (pmcie@hotmail.com)
met als onderwerp “Zoals het hoort”. Dan zal ik er mijn ob-
jectieve blik over laten gaan.

- advertentie -
31
Perpetuum Mobile

32
VERSLAG
Het hoogtepunt uit het leven van iedere helixiaan Hhelixiaan is natuurlijk de studiereis. Na
Toronto en New Delhi werd het weer tijd voor een bestemming dicht bij huis. Nou ja, dicht bij
huis... dertig gelukkigen mochten naar het (ei)land waar de innovatie uit de grond spuit:
SSU 2008: IJsland
Als mensen mij vragen wat de grootste verschillen
zijn tussen IJsland en Nederland, zijn
er een aantal zaken die ik noem. Het eerste
verschil zie je al wanneer je aan komt vliegen.
Je ziet niks. Het land is helemaal leeg. Er zijn
geen bomen te zien en op de meeste plekken
ontbreekt ook het gras. Het enige dat je ziet is
een uitgestrekte zwartheid van lavaresten, die
soms een beetje bedenkt zijnzijn met mos. De
leegheid is ook te zien wanneer je op de snelweg
buiten het bewoonde gebied komt, (en
dat is nog als snel,): er zijn dan ook geen auto’s
meer. Je kan gerust een kwartier de auto midden
op de weg laten staan zonder dat iemand
daar last van heeft. Vergelijk dat eens met de
A2 in Nederland.
Met de auto kom ik op het tweede punt dat
me heel erg is opgevallen. Iedereen rijdt daar
met een auto rond. Er zijn geen treinen en het
andere openbaar vervoer is niet erg goed. Verder
zijn de auto’s in IJsland buitensporig groot.
Het is daar uitzonderlijk wanneer je géén SUV
rijdt. Overigens is dat niet heel verwonderlijk in
een land waar het tot ver in april zo hard kan
sneeuwen zodat de wegen bijna onbegaanbaar
worden.
Die sneeuw is het derde punt. Op de eerste
zondag dat we in IJsland waren begon het
’s ochhttends al heel hard te sneeuwen. Die
dag hebbenwaren we met een bus langs de
golden circle tour gedgaan. Dat zijn de landschappelijke
hoogtepunten van IJsland. En
dat is heel erg mooi. De eerste stop op die tour
is Þingvellir (de Þ spreek je uit als th), de plaats
waar de Europese en Amerikaanse plaat uit
elkaar schuiven en de plaats van het eerste
IJslandse parlement van (omstreeks 900 na
Christus). Verder kom je op die tour langs de
NWSV Helix
wonderschone waterval van Gulfoss. Op het
moment dat we daar waren sneeuwde het
echter zo hard dat je bijna niet voor je kon kijken.
Wat je zag was echter wel enorm mooi. De
volgende stop was de Geysir, het handelsmerk
van IJsland. De grote geiser waar het woord
van is afgeleid had er op het moment geen zin
in, maar een iets kleiner exemplaar volbracht
z’n taak wel goed.
Het volgende punt op de tour was hetde ‘hof
van Eden’, een kas die op aardwarmte wordt
gestookt. Die aardwarmte is het volgende
punt dat ik prachtig vind aan IJsland. Doordat
het op het breukvlak van de Europese en de
Amerikaanse plaat ligt is daar een grote tektonische
en vulkanische activiteit. Dit leidt er toe
dat er op niet al te grote diepte enorme warmtereservoirs
zijn. Dit was voor mij als E&M’er een
soort droom. Warmte zomaar in de bodem.
Dat hebben we geweten ook daar in IJsland.
We hebben onder andere een energiecentrale
bezocht die elektriciteit wint uit het warme
water uit de grond. Het water iszit zo heet
inin de grond dat hget als stoom naar boven
komt. komt op een dusdanige temperatuur uit
de grond dat het stoom is. Deze stoomit kan
gebruikt worden in turbines om stroom op te
wekken. Het enigszins afgekoelde water wordt
daarna gebruikt om de huizen te verwarmen,
waardoor er geen aardgas gebruikt wordt.
Het proces van energieopwekking is door de
afwezigheid van fossiele brandstoffen behoorlijk
schoon. Er komen bij het omhoog halen van
het water wel verschillende gassen mee, zoals
CO2, maar dit is toch aanzienlijk minder dan
wat we in Nederland uitstoten. De CO2- uitstoot
van IJsland is ook lager omdat Dit komt ook
doordat er behalve via deze geothermische

energie ook via waterkracht elektriciteit wordt
opgewekt. Zo zijn we (E&M) ook bij een waterkrachtcentrale
geweest. Het idee dat ik had van
een waterkrachtcentrale is een enorme stuwdam
met een gigantisch meer er achter waar
energie wordt opgewekt. Daar ging het net iets
anders. Het stuwmeer was behoorlijk verwijderd
van de turbines van de stroomopwekking. Het
water werd via buizen de centrale ingeleid. De
centrale was wel erg indrukwekkend om te zien.
E: een enorme hal met een aantal hard draaiende
turbines die een flinke hoeveelheid energie
opwekken. Later die dag zijn we ook nog naar
het stuwmeer gereden. Dat was een oud meer
waar weer water in stond door de aanwezigheid
van de centrale.
Door de enormehoeveelheden
energie
die men in IJsland
heeft, is
de stroom daar
spotgoedkoop.
De getallen die werden genoemd waren
maximaal vijf eurocent per kWh. De IJslanders
weten er daardoor van gekkigheid niet meer wat
ze er mee moeten doen. Daardoor heeft IJsland
eeéén van de allerhoogste energieconsumpties
per hoofd van de bevolking ter wereld. Een andere
oorzaak van de hoge energieconsumptie is
dat de warmte ook heel goedkoop is. Doordat
bijna alle huizen worden verwarmd met de eerder
genoemde aardwarmte kost dat ook heel
weinig. Het gevolg is dat IJslanders een half uur
per dag onder de douche staan, zoals we van
meerdere mensen begrepen.
Dat is echter iets dat ik niet kan begrijpen. Doordat
het water uit de vulkanische grond komt zit
het vol met zwavel. D en dat is iets dat je heel duidelijk
ruikt. Op het moment dat je de warme douche
aanzet ruikt het heel erg naar the Icelandic
perfume: H2S beter bekend als rotte-eierenlucht.
Ook het warme water uit de kraan ruikt zo. Gelukkig
is het koude water wel drinkbaar.
Het volgende verschil is dat in badcultuur. Vroeger,
voordat de waterleiding hier in Nederland
lag ging men nog wel eens naar het badhuis.
33
TegenwoordigIn Nederland zijn er mensen die er
genoegen in scheppen naar de sauna te gaan.
In IJsland doet iedereen het. Daar is een grootse
badcultuur. Door het warme water zijn er in Reykjavik
alleen al tien zwembaden. Deze zijn allemaal
verwarmd door de aarde. Dat kost vier procent
van het energieverbruik, mede omdat het openluchtzwembaden
zijn. Vlak bij de hostel waar we
sliepen was er een zwembad waar we vaak gebruik
van hebben gemaakt. Het zwembad dient
daar ook als sociale ontmoetingsplaats. Mensen
spreken daar af en blijven de avond in het zwembad
zitten. In het zwembad zijn we onder andere
een IJslandse man tegengekomen die Nederlands
had gestudeerd in Leiden en nu advocaat
was en ook consul van Indonesië.
Een andere leuke ontmoeting was met twee
zwervers. Die kwamen we tegen op straat. Deze
vroegen waar we vandaan kwamen. Toen we
antwoordden dat we uit Nederland kwamen
riepen ze meteen “Utrecht! Utrecht!”. Het bleek
dat ze daar meerdere keren waren geweest. Een
van de mannen had daar nog in de gevangenis
gezeten en had in het verleden een drugsroute
tussen Nederland, Kopenhagen en IJsland onderhouden.
Iets anders dat behoorlijk verschilt, is de grootte
van de bevolking. Er wonen ongeveer 300.000
mensen in IJsland, iets meer dan in de stad
Utrecht. Door deze geringe grootte heb ik heel
erg het gevoel dat je heel snel het land en het
innovatiesysteem een beetje door hebt. Aan de
ene kant zijn we op bezoek geweest bij onder andere
het ministerie van financiën en Landsbanki,
een grote bank. Bij de eerstgenoemde hebben
we gehoord hoe de IJslandse economie er voor
staat. In Nederland hadden we al wat gehoord
over een oplopende inflatie en sterk stijgende
rente. In Reykjavik werd dat enigszins gerelativeerdnuanceerd
door te stellen dat dit geen
groot probleem is. Aan de andere kant?? Behalve
bij deze financiële instellingen zijn we ook
langs geweest bij het IJslandse Innovatiecentrum
en hebben we gesproken met mensen van Rannis
dat onderzoek sponsort. Beide zijn een onderdeel
van het IJslandse innovatiesysteem.
Aan de andere kant hebben we ook de grote
energieproducenten gezien die ook een grote
Perpetuum Mobile

34
bijdrage leveren aan mijn beeld over IJsland.
Het enige dat ontbrak was een grote energieafnemer.
Er zijn in IJsland een aantal heel grote
aluminiumfabrieken en het was wel erg leuk geweest
om daar ook op bezoek te gaan. Jammer
genoeg bleek dat niet mogelijk.
Een ander verschil is dat het land niet alleen een
heel schone energievoorziening heeft, maar ook
bezig is om het vervoer schoner te maken. Zoals
ik eerder schreef rijden daar alleen maar helel
grote auto’s rond, maar ze zijn er ook bezig om
een waterstofeconomie van de grond te krijgen.
In IJsland staat het eerste waterstofpompstation
waar je waterstof kan tanken voor je auto. Het
probleem is echter dat er slechts een heel klein
gering aantal auto’s op waterstof rijdt. Op het
ONZIN
Ook Helixianen hebben af en toe iets nodig. Om toch aan deze dringende vraag te kunnen
voldoen, hebben wij in het leven geroepen, de:
Contactadvertenties
NWSV Helix
Gezocht:
Vriendelijke jongen met donker haar
en bril zoekt teamgenoten om mee
te doen bij Popquiz. Contactpersoon
is te vinden bij hoofdredactie PMCie.
Vogelverdelger, m/v. Maakt niet uit hoeveel
je kost, als je je werk maar doet. Al erg lange
tijd last van vervelende vogels en wensen
er zo snel mogelijk vanaf te zijn. Graag contact
op nemen met eindredactie PMCie.
Wraak voor een bepaald SOA verhaal
in een bepaald professioneel magazine.
Medestanders gezocht op Helix forum.
Medicatie tegen dwangneuroses.
Graag contact opnemen met PMCie.
moment dat we er waren, waren het er welgeteld
twaalf. Nummer dertien zou de volgende
week komen. Het zijn er zo weinig dat je bij aanschaf
van een waterstofauto een sleutel voor de
pomp mee krijgt. Behalve een klein aantal auto’s
op waterstof is men ook aan het experimenteren
met gas om op te rijden, gemaakt bijvoorbeeld
gemaakt uit algen of biogas uit afval.
Zo zijn er heel veel verschillen tussen Nederland
en IJsland en dat is voor mij ook het leuke van de
studiereis geweest, dat je er zo ontzettend veel
van leert. Ik heb het gevoel dat ik echt iets heb
opgestoken daar in IJsland.
Marnix Brinkman
Aangeboden:
Lepel, al voorverwarmd. Enigszins
bruin van kleur. Contact opnemen
met G. de Vries
Vogel. Gaat weg tegen elk aannemelijk
bod!
Halve homo, niks mee gebeurd. Lijkt
misschien alsof hij van het dak is gegooid
maar dat was al bij aanschaf!
C. Hoogland (vrouw). Schijnbaar
ook tegen elk aannemelijk bod!
Vermist:
E. Cakir, man van ongeveer 20
jaar. heeft ervaring als sitebouwer
en eindredactie. Geen vindersloon

ONZIN
Soms hoor je van die dingen, in de collegezaal, op de Helixkamer of ergens anders in
Utrecht, waarvan je denkt: “dat moet ik opschrijven!”, waarna je het vijf minuten later
weer vergeet. Speciaal voor die uitspraken is deze rubriek, en wij zijn de afgelopen
maanden wederom flink aan het verzamelen geweest.
Praatjesmakers
Tijmen spreekt tijdens het hoorcollege
Sociologie & Sociale Sturing de historische
woorden: “If you agree with the standpoints
of a particular political party…”
En vult ze op de Helixkamer aan met de
volgende:
“Ik heb een schijthekel aan tellen, ik kan
het ook helemaal niet.”
Wij wensen Tijmen veel succes met het
Honours Programme volgend jaar!
Gerben vertelt een goed verhaal:
“Trouwens, ze hebben deze lepel in m’n
reet gedouwd…”
“Euh? Je weet dat dit in de PM gaat komen
hè?”
“Nee echt! Voelt best raar, zo’n koud ding
in je bilspleet…”
Ook Gerben wensen we veel succes met…
andere dingen.
Tijdens werkcollege, discussie over de mening
van Islam over homo’s, en hoe deze
tegemoet te komen:
“Je kunt moeilijk een halve homo van het
dak af gooien…”
Na een maffe vraag van Pieter:
Bas: “Een normale vraag is zeker teveel
gevraagd?”
Pieter: “Maar is dàt wel een normale
vraag?
Bas: “Ehm… ja?”
Pieter: “Als normale vragen al teveel gevraagd
zijn, waarom stel je dan nog een
normale vraag? Of is dat een rare vraag?”
35
Opmerkingen over het open podium:
“Jammer dat niemand de klootviool bespeelde.”
“Ik heb zin om te sletten”
Goh, leuk hoor Coby!
Bij het symposium, een aantal memorabele
uitspraken van hoogleraar Vincent Icke:
“Wat is er leuker dan Einstein zijn? Juist,
Einstein bevelen geven natuurlijk!”
Over het onderzoeksvoorstel:
“Als een onderzoeker al weet wat de
resultaten worden, waarom schrijft hij niet
direct het desbetreffende artikel?”
“Papa is boos… Papa is heel erg boos.”
Creatieve Planologie, met Paul Zoete,
oftewel, 10 originele manieren om ruimte
te maken voor een parkeerplaats:
“Als je zelf ooit voor zo’n probleem komt,
dan kan je ook op deze hoogte een
gaatje in de boom boren en een paar
druppels zoutzuur daar in doen. Na een
paar maanden zijn alle bomen plots overleden.
Maar zoiets zou ik natuurlijk nooit in
een college vertellen.”
Heb JIJ zojuist een geweldige/stompzinnige/mooie/geniale/grappige/absurde
uitspraak gehoord van een docent of medestudent
of de man/vrouw in de straat?
Aarzel niet langer en stuur ‘m op naar
pmcie@hotmail.com.
Perpetuum Mobile

36
THEMASTUK
Waarom de zonnige cover? Nou, het is natuurlijk zomer! En om het helemaal af te maken, geven
wij een mooie indicatie wat wij daaronder allemaal verstaan... Hier is het themastuk:
De Woestijn
Ik lig op mijn rug. Het rood van het zonlicht
schijnt door mijn gesloten oogleden. Het heeft
geen zin om ze open te doen, ik weet toch al
wat ik ga zien. Ik ga rechtop zitten, en voel op
de tast naar de veters van mijn schoenen. Ik
trek ze uit, hou ze ondersteboven. De halve Sahara
glijdt langs mijn vingers. Zachtjes vloekend
probeer ik mijn schoenen weer aan te krijgen.
Waarom ben ik mijn sokken nou vergeten?
Ik sta op, loop drie passen en ga weer tegen
de vlakte. Het wordt, helaas, nu toch echt tijd
om mijn ogen open te doen. Dat gaat weer
vijf minuten duren… dat moet dan maar. Als
ik eindelijk aan het felle licht gewend ben kijk
ik goed om me heen naar wat er allemaal gebeurd.
Er zijn een hoop flauwe moppen over
zandkorrels in de woestijn, maar geen enkele
beschrijft mijn uitzicht op dit moment. Zand!
Overal zand. Vanaf de verste horizon tot het
dichtstbijzijnde duin. Van het diepste bassin tot
in het bovenste puntje van mijn kruin. Opstaand
herinner ik mij het kompas aan mijn riem, grijp
het vast aan de ketting en werp er een onderzoekende
blik op. De wijzer draait jolig rondjes
onder mijn starende neus. Waardeloos ding.
Ik bereid me geestelijk voor. Dan wijs ik op
goed geluk een richting aan en begin te lopen.
In het begin zijn mijn passen ferm en stevig,
maar al gauw zie ik daar het nut niet meer
van in. Ik beweeg mij in een soort halve slofgang
door de woestijn. Mijn ogen zijn op de
horizon gericht, maar die verandert zo vaak
van vorm dat enige houvast die ik leek te
hebben al snel omslaat in duizeligheid. Bij gebrek
aan witte wolken begin ik figuren in het
zand te zien. De hallucinaties hebben de gebruikelijke
vorm van de trein, het paard en de
teddybeer. Naar mijn persoonlijke mening is
dit niet een vertoon van goede smaak. Maar
er is niemand om tegen te klagen hierover.
NWSV Helix
De stijgende temperatuur,
de uitzichtloosheid van mijn
omgeving en het zand in
mijn oren doen me terugverlangen
naar mijn koude kikkerland.
Gekwaak van kik- kers klinkt
mij terstond als muziek in de oren. Ik zwaai
naar een passerend scheepswrak, maar de
geraamtes aan boord hebben het veel te
druk met het overblijfsel van de boot recht
te houden om mij te zien staan. Naar rechts
of stuurboord kijkend zie ik een kleine oase,
bestaande uit drie clichépalmbomen en een
brandende poel water. Ik besef opeens dat
ik waanvoorstellingen krijg in volledig kleurenpalet
met omringend geluid bijgeleverd.
Bizar is hier niet het juiste woord meer, want dat
station zijn we allang voorbij. Omdat mij niets
beters rest hervat ik de wandeling, maar in
mijn hoofd spoken de beelden door. Hoe lang
gaat dit nog duren? Welke kant moet ik op?
Plotseling, voor me opdoemend uit de mist die
voor mijn ogen hangt, zie ik het meer. Water.
Het meer zie ik en ook de bomen en de tuinstoelen
en de tafels met goede flessen Franse
wijn erop geplaatst. Met van die mooie witte
servetten. Slechts een steenworp van mij verwijderd.
Mijn pas versneld. Mijn hartslag stijgt,
wat niet leuk is bij deze hitte. De laatste meters
trek ik een geïmproviseerde sprint waarbij
mijn beiden schoenen de halve Sahara naar
binnen scheppen. Ik plof neer aan de rand
van het meer en mijn hoofd klap met een
voldane plons in het water. Ik neem een slok.
Puur zand. Ik sluit mijn ogen van ellende, en al
zand in het rond spuwend draai ik me op mijn
rug. Het rood van het zonlicht schijnt door mijn
ogen. Ik voel op de tast naar mijn veters…
Noot van de auteur: Zij die hierin bepaalde metafo-
ren wensen te zien betreffende hun eigen levenswan-
del, ga uw gang! Maar kom niet achteraf bij mij klagen.

VERSLAG
Voor de eerste keer in de geschiedenis is het Helix gelukt. Het zolang beloofde symposium
is eindelijk een feit. Op woensdag 11 juni 2008 kon men in een zaal van de
Universiteitsbibliotheek luisteren en meediscussieren bij het symposium met als illustere
titel:
Sturing van de wetenschap:
Helix symposium 2008
Voor mij, onervaren eerstejaars, was dit het
eerste symposium dat ik mocht meemaken.
Verrast door koffie en thee (zomaar, gratis)
werd ik een zaal van de Universiteitsbibliotheek
binnengeloodst.
Dr. Ir. Harro van Lente van onze eigen opleiding
was voor deze middag benoemd tot
dagvoorzitter, en hij opende het symposium
met een inleiding over de centrale vraagstelling.
De academische wetenschap
komt voort uit nieuwsgierigheid naar het
onbekende, om begrip te vormen over de
wereld waarin wij leven. Maar daarnaast
vinden deze ontdekkingen hun weg naar
maatschappij, om in toegepaste vorm als
vervoer/voedsel/wapen of ander nuttigs te
fungeren. En al gauw krijgt de maatschappij
door dat de wetenschap dient om de
grote vragen des levens te beantwoorden,
maar ook kan bijdragen aan het algemeen
nut van de samenleving. En de maatschappij
besluit dat zij het maximale uit de wetenschap
wil halen, door haar een duwtje in
de goede richting te geven.
In hoeverre moeten de overheid en het
bedrijfsleven zich gaan bemoeien met de
wetenschap? In hoeverre zijn de academici
onafhankelijk van de rest van de maatschappij?
In welke mate is sturing van de
wetenschap wenselijk?
De eerste spreker, Prof. Dr. Vincent Icke,
begon zijn relaas met een verhaal over de
viltstift die hij tegenwoordig moest hanteren
om op de moderne witte schoolborden te
kunnen schrijven. En dat terwijl er niks mis
was met het krijtje in zijn andere hand. De
37
metafoor uitbreidend kwam hij tot de constatering
dat alles tegenwoordig “jong, fris
en modern” moest zijn, terwijl er niet meer
gekeken wordt naar de feitelijke stand van
zaken. Onderzoek tegenwoordig wordt onmogelijk
gemaakt door beleidsmakers, omdat
alles tegenwoordig verantwoord moet
worden en resultaat moet boeken. Hoe kan
een mens in hemelsnaam van te voren bepalen
wat de relevantie van het onderzoek
gaat worden, en hoe kan men elke minuut
van de onderzoekstijd verantwoorden?
Het gevolg van deze bemoeienis is volgens
Icke dat de middelmaat en kwantiteit de
boventoon gaat voeren, en dat aan echte
riskante baanbrekende research geen
geld meer wordt besteed. De bemoeizucht
der bestuurders zal slechts lijden tot een
algehele middelmaat in de wetenschap,
en daar is de maatschappij nog meer de
dupe van. En Icke is daar niet teleurgesteld
over, hij is daar woedend over.
Niet alleen de zaal werd overdonderd
door Icke’s betoog. Ook de tweede spreker,
Tom van der Horst, manager business
unit bij TNO (Nederlandse Organisatie voor
toegepast-natuurwetenschappelijk onderzoek),
bekende enigszins van standpunt te
zijn veranderd.
Van der Horst sprak over het opraken van
de fossiele brandstoffen en het stijgen van
de zeespiegel, en hoe de wetenschap
deze problemen kan oplossen. Net zoals
na de watersnoodramp van 1953, toen
een golf van technologische innovatie en
ondernemerschap er voor zorgde dat het
water hierna altijd buiten zou blijven door
de Deltawerken te bouwen. Van der Horst is
Perpetuum Mobile

38
van mening dat het weer tijd wordt voor zo’n
innovatiegolf, maar daarvoor moet een denkomslag
plaatsvinden. Als de omslag dan eenmaal
plaatsvindt moet het ook in de goede
richting zijn, want iedereen heeft een andere
mening over wat juiste innovatie is. Om de
huidige problemen op te gaan lossen zullen
zowel bestuurders als academici hun houding
moeten veranderen.
Van der Horst zelf is verantwoordelijk voor het
oprichten van het Innovatieplatform 2.0, een
onderzoeksgroep die ervoor heeft gezorgd
dat de overheid 600 miljoen subsidie beschikbaar
stelt om de sturing van de wetenschap
te bevorderen. Hoe de wetenschap gestuurd
gaat worden is nog niet bekend. Als laatste
stelde hij dat innovatiemanagement alle
kwalificaties heeft gekregen van een echte
wetenschap. Het is van belang dat er op dit
terrein een goede combinatie van theorie en
toetsing komt. De basiskennis is van cruciaal
belang, en moet behouden blijven.
De derde spreker, Hendrik van Vuren, hoofd
onderzoeksbeleid FOM (Stichting voor Fundamenteel
Onderzoek der Materie) geloofd wel
in de sturing van de wetenschap. De organisatie
FOM heeft een strategie bepaald voor
het vakgebied natuurkunde tot en met 2010,
en wil hiermee zoveel mogelijk fundamenteel
onderzoek gericht op winst voor de maatschappij
mee bewerkstelligen. FOM heeft de
natuurkunde in vier subsidierichtingen, en aan
onderzoeken op deze terreinen verstrekken zij
het geld. Recente ontwikkeling is dat de richting
Kernfysica uit het subsidieplan is gehaald,
en dat er meer gericht wordt op een gebied
genaamd “Health & Energy”.
FOM heeft geconstateerd dat er nauwelijks
meer fundamenteel onderzoek plaatsvindt
binnen bedrijven, voortkomend uit het huidige
korte termijn denken. Ook wordt de doelstelling
dat 3 % van de overheidsgelden naar onderzoek
en ontwikkeling moet gaan niet gehaald.
Nederland heeft een slechte positie op
dit gebied. Volgens Van Vuren is het belangrijk
dat Nederland meer gaat investeren in grote
faciliteiten voor natuurkundig onderzoek, om
zo onderzoekers aan te trekken en de financiele
kaalslag een halt toe te roepen.
Yvonne van Rooy, voorzitter van het Col-
lege van Bestuur van de Universiteit Utrecht
was de laatste spreker van de middag. Want
hoe gaat onze universiteit nu om met het verschil
tussen wetenschap en samenleving, en
hoe probeert men de balans te vinden? Het
wetenschapspark de Uithof heeft vier onderzoeksgebieden:
het puur theoretische, het
hoog toepasbare, het samenlevingsgerichte
onderzoek en het overdragen van kennis.
De universiteit moet veel samenwerken met
de publieke en private sector. Er is een Holding
BV van de universiteit dat investeert in
bedrijven en octrooien. Ook is er in de bachelor/master
structuur is ruimte voor een minor
ondernemerschap gekomen.
Visie van het bestuur is dat de UU onafhankelijk
en kwalitatief hoogstaand moet blijven om
de ontwikkeling van de wetenschap te bevorderen.
Er moet wel echter gezocht worden
naar nieuwe oplossingen en samenwerkingsvormen.
Bij onderzoek moet meer gebruik gemaakt
worden van kennis uit het bedrijfsleven,
maar ook de UU heeft geconstateerd dat bedrijven
op dit moment weinig aan de lange
termijn doen.
Tussen en na de presentaties van de sprekers
was er de mogelijkheid om vragen te stellen
aan de genodigden, en na alle presentaties
werd er gedebatteerd tussen de verschillende
sprekers. Vele onderwerpen passeerden de
revue, zoals het verdedigen van binnenlandse
bedrijven tegen de zogenaamde ‘hedgefunds’,
de bepaling van wat toegepaste wetenschap
is, de invloed van de waan van de
dag in de academische wereld en de criteria
van de FOM panel review. Alle sprekers waren
het er echter over eens dat de overheid snel 3
% van de begroting aan onderzoek en ontwikkeling
moet gaan besteden.
Er is nog veel meer gezegd en bediscussieerd
in dit symposium en ook het publiek heeft veel
boeiende vragen gesteld en reacties gekregen.
Het is echter teveel om op te noemen.
Dit was een zeer geslaagd symposium met
een pakkend onderwerp. Als er volgend jaar
weer zoiets georganiseerd word, wees erbij,
want het is een unieke manier om kennis en
discussiestof op te doen.

FELICITATIES
Zoals in elke PM, ook in deze editie weer een overzicht van de Helixianen die afgelopen
maanden een jaar ouder zijn geworden. Deze keer wordt iedereen die in de
maanden Juli, Augustus en September jarig is weergegeven. Wil je hem/haar een
kaartje sturen dan weet je nu wanneer je dat moet doen. Sta je echter niet (of verkeerd)
in het onderstaande overzicht, maar ben je wel degelijk jarig in deze periode,
wend je dan tot de Helixsite en voor je juiste gegevens in.
De PM feliciteert...
Juli Augustus September
1 Reinko de Vries (1985)
2 Ilona Eichhorn (1982)
1 Michiel van Doorn (1985) 2 Danny Boogert (1983)
2 Niels van Leeuwen (1981) 4 Tim Vlek (1980)
2 Edo van Deest (1982)
4 Ivar van Borrendam (1982)
2 Anne Moser (1989)
6 Bertrand van Leersum (1982)
3 Steven Fernandes (1980) 6 Willem van der Schoot (1987)
3 Peter Dekker (1985)
9 Rik Otto (1984)
3 Sander Smits (1988)
9 Laurens Meulenbroek (1986)
5 Willemijn Stoffels (1984)
9 Tom van Tol (1986)
5 Bas Tijhuis (1987)
9 Matthijs Jansen (1989)
8 Joachim Binnekade (1981) 10 Michiel Oussoren (1986)
8 Bob Roijen (1982)
16 Mark Meijer (1986)
8 Ingrid Kleine Staarman (1983) 17 Willem van Velzen (1985)
8 Veronique Vasseur (1983) 18 Frank Schellen (1988)
8 Loek Muller (1986)
19 Tebbe van Oort (1988)
8 Siska van Hees (1989)
19 Marijn van Weele (1988)
10 Luuk van den Hoogen (1985) 21 Hamed Shafie (1983)
10 Reinier van der Wees (1986) 22 Iris de Laat (1986)
12 Maurice van den Dungen (1988) 23 Patrick Hardeman (1985)
13 Feodor Muijrers (1987)
23 Sjoerd van der Grift (1988)
13 Rik Damhuis (1988)
24 Pim van Dorst (1986)
14 Arvid Bruinier (1987)
24 Martijn Broeren (1988)
14 Colette Bos (1988)
24 Esther Eggink (1988)
15 Malcolm Jones (1985)
24 Erik Faassen (1989)
15 Arthur Cohen Stuart (1987) 25 Wouter Wolff (1988)
16 Vincent Menger (1989)
26 Katerina Bogomolova (1987)
18 Luca Bearzatto (1987)
27 Roel Vreeken (1985)
18 Roeland Kruiswijk (1989) 27 Caroline Stuijt (1986)
19 Sjoerd Mekenkamp (1980) 28 Dennis Mosterd (1978)
19 Truusje Franca (1983)
28 Tim Knotnerus (1982)
21 Laurens Berger (1983)
28 Jeroen Jonker (1984)
22 Rik Spitters (1987)
28 Sanne de Boer (1987)
23 Wilbert van der Vliet (1982) 28 Salvini Datta (1988)
25 Monique Nagle (1979)
29 Geert Verbruggen (1981)
25 Lionne van Drunen (1980) 29 Dieuwertje Schrijvers (1988)
25 Peter Jongma (1983)
30 Anna Trisia Beby (1983)
25 Ruben Louw (1988)
30 Mark van der Werf (1986)
28 Renée Mulder (1982)
30 Joost Nieuwenhuis (1987)
28 Allan Ventura da Silva (1986) 31 Michäel Jager (1985)
29 Casper ten Kate (1984) 31 Bas Bavelaar (1988)
29 Ilse van Nierop (1987)
31 Casper Wolfert (1989)
29 Tony Scheerboom (1988)
31 Erik Westerduin (1986)
31 Kristien Bouter (1987)
39
1 Hubert Spruijt (1989)
2 Joost Herweijer (1982)
2 Tom van Daalen (1989)
3 Bart Gzik (1982)
3 Alexander Gabriëlse (1988)
4 Vincent van Os (1984)
4 Vincent Wagemans (1987)
6 Bas Berkel (1986)
6 Esmée Blijdorp (1986)
6 Merel Hartman (1988)
7 Tjeerd Luykx (1987)
9 Jan-Albert Majoor (1981)
9 Jan Bezemer (1987)
9 Sander Meppelink (1987)
10 Evert-Jan Velzing (1982)
10 Michelle Prins (1983)
10 Jorg Heesbeen (1988)
14 Tonnie van Dooren (1986)
15 Laurens Böhm (1981)
17 Ferro van Dam (1984)
18 Floris Huetink (1983)
18 Karolina van Hulst (1984)
19 Bas Hemmen (1983)
20 Misja van Sitteren (1987)
23 Kim van der Putten (1983)
23 Patrique Zaman (1986)
23 Marloes van Bruggen (1988)
24 Peter Kloszewski (1988)
25 Tijmen Altena (1989)
27 Thierry Kortekaas (1982)
27 Inge Lebbink (1986)
28 Soraya Hamawi (1986)
30 Remko Engels (1985)
Perpetuum Mobile

40
HELIX
Bestuur
Mathijs Harmsen Voorzitter
Iris Seriese Secretaris
Coby Hoogland Penningmeester
Henk Steinz Commissaris Sociale Aangelegenheden
Paul Tuinenburg Commissaris Educatief
Marieke Spaan Commissaris Literair
Commissies
AkCie
Lorain Giesbers
Amanda Kaleveld
Anne Moser
Jade Oudejans
Hubert Spruijt
Anouk Tummers
BètaBedrijvendag
Charlotte Spitters
BOEF
Maurice van den Dungen
Jaap Formsma
Alexander Gabriëlse
Willem van der Schot
Misja van Sitteren
Myrthe Ubels
CreaCie
Floris Blonk
Emrullah Cakir
Christian Michel
Pieter van Os
Misja van Sitteren
Jaap Veldkamp
DiesCie
Sanne de Boer
Sybrand de Boer
Erik Brzozowski
Maarten Janssen
Pepijn Veling
Dirk van der Zwan
GalaCie
Ruurd Feitsma
Suzanne Moll
Ilse van Nierop
Maarten de Vlugt
NWSV Helix
IntelligenCie
Tijmen Altena
Floris Blonk
Remko Engels
Machiel van Gennip
Bart Gombert
Introductie Commissie
Ingeborg Gaillard
Jan Kowalczyk
Marieke Spaan
Paul Tuinenburg
Anouk Tummers
Gerben de Vries
KascontroleCie
Erik Brzozowski
Roy de Graaff
Thijs van der Horst
Alco Kieft
MasterCie
Floris Prager
Thomas van Zoest
OuCie
Amanda Kaleveld
Ilse van Nierop
Jorn van Wijnen
Owattenaait
Bart Gombert
PM-Cie
Emrullah Cakir
Martijn Klerks
Pieter van Os
Bas van der Starre
Casper Wolfert
Polyfoon Gezelschap (dispuut)
Sybrand de Boer
Chris Eveleens
Benjamin van der Hilst
Ilse van Nierop
Rik Otto
Christiaan de Pous
Caroline Stuijt
Suzanne Uittenbogaard
Questa
Iris de Laat
Raad van Advies
Sabine Donk
Bastian Mostert
Paul Noothout
Rik Otto
SjaerCie
Margot van Es
Suzanne Hoek
Jonne Kocken
Jasper Macke
Mariëtte Pepping
Karlien Wouters
Sonus
Pieter van Os
Bas van der Starre
Willem van Velzen
SymposiumCie
Mathijs Harmsen
Bas Hemmen
René Peters
SSU
Lindy Kuhlmann
Tijmen Altena
Inge Lebbink
Steven Haccou
Pieter van Os
Amanda Kaleveld
Daan van Hameren
VakanCie
Esther Eggink
Thijs van Hasselt
Suzanne Moll
Ingrid van Prooijen
Maarten de Vlugt
WinXie
Kim Bruin
Maarten Cuijpers
Eline Hordijk
Iris Seriese

3
Perpetuum Mobile

4
NWSV Helix