Uitgave van Stichting Kat in Nood Drachtstercompagnie

een duidelijke breuk aan haar linker onderkaakje te
voelen. Wat was er toch met dit katje gebeurd?
En toen toch dat telefoontje. Op een moment dat
alle hoop eigenlijk al weg was. Het broertje van
Souris was gevangen. Ook hij was mager, maar in
tegenstelling tot zijn zusje was hij wel bang. Blies en
liet met een brom die voor hemzelf ongetwijfeld
zeer indrukwekkend klonk, weten dat we op
afstand moesten blijven. Maar wij? Wij hadden eten,
en dit deed hem alles vergeten wat zijn lijfje hem
vertelde. Hij at zoals hij waarschijnlijk in weken al
niet meer had gegeten. Met een idioot volle buik
zakte hij naast zijn zus in slaap. En zij? Zij waste
hem en was zichtbaar blij niet meer alleen te zijn.
Hij kreeg de naam Draco, een verbastering van
Drachtstercompagnie.
Het duo groeide als kool. Souris bleef net zo
knuffelig als in het begin, Draco volgde op gepaste
afstand. Draco bleek een ook een breuk maar
‘Waar komen jullie vandaan en wat is er met jullie
gebeurd?’
De vangkooi was voor de zekerheid bij de vrouw
blijven staan. Je weet nooit! Op een moment dat
niemand er nog aan dacht kwam er weer een
telefoontje: ‘er zat een kat in de kooi’. Bij nadere
inspectie bleek het om een volwassen dier te gaan.
Maar één blik in haar ogen zei genoeg. In
haar grote bange ogen zag je de oogjes
van Souris en Draco. Dit was, zonder
enige twijfel, hun moeder.
Michiel Schrier
Zij kreeg de naam Moetie. En ook Moetie
had honger. Ze had zich beter in leven
gehouden dan haar kinderen, maar
wist ook niet hoe snel ze haar bakje
naar binnen moest werken. Stel dat het
straks weer weggehaald werd... Moetie
was bang, maar niet wild. Ze had veel
meegemaakt, dat was duidelijk. Ze krijgt
de tijd, is inmiddels gesteriliseerd en
zeker een kilo zwaarder.
Wat zouden we graag willen weten waar
dit trio vandaan komt. Zijn ze gedumpt?,
is Moetie de weg kwijt geraakt en heeft ze haar
kittens ergens buiten gekregen? Maar hoe komt
Souris dan zo aanhankelijk? Het blijft een raadsel.
Het is bijna kerstmis. Bij Stichting Kat in Nood
wonen een moederpoes en haar twee kinderen.
Buiten vriest het. De lampjes in de kerstboom
verlichten de hal sfeervol. De kleintjes liggen innig
verstrengeld bij elkaar. De moeder slaakt een
tevreden zucht. Er liggen zelfs nog wat brokjes in
haar bakje. Het hoeft allemaal niet meer zo gejaagd,
het is goed zo. En de tijd zal uitmaken hoe hun leven
verder zal lopen.
P.O.E.S. BEDANKT!
Misschien heeft u ooit van deze organisatie gehoord. Stichting P.O.E.S. gaf financiële steun aan kleinschalige
instellingen en projecten voor kattenhulp, door middel van de verkoop van katten- cadeauartikelen.
Hun verkoopkraam werd een begrip op kattenshows in het hele land en in Poezenpension Luxor
(poezenpensionluxor.nl) kwam een cadeauwinkeltje en een jaarlijkse ‘Katten-Kado-Markt’.
Met hun steun zijn enorme aantallen ‘boerderijkatten’
gesteriliseerd en/of gecastreerd. Konden
operaties plaatsvinden voor katten die anders ten
dode op ware geschreven en ga zo maar door. De
drijvende kracht achter deze organisatie waren
Marja Kramer van poezenpension Luxor, Philipine
Hester en Greetje Ridderbos. Stichting P.O.E.S.
bestaat ruim dertien jaar.
Op 31 december aanstaande houdt Stichting
P.O.E.S. op met bestaan. Het werk is enorm
intensief en kan helaas niet meer gecombineerd
worden met andere taken. Wij kennen deze
Stichting al vele jaren en hebben het geluk gehad
met hun te mogen samenwerken. Wij hebben
vaak op hun steun kunnen rekenen en werden
vele malen blij verrast met een gift. En zelfs nu, op
het moment dat is besloten dat ze gaan stoppen,
wordt onze organisatie wederom blij verrast.
De volledige winkel van Stichting P.O.E.S. is
geschonken aan onze stichting. Wij hadden op
onze beurt ook aangekondigd de bezoekjes aan
shows weer op te willen gaan pakken. Het is voor
ons vooral een manier om aan nieuwe donateurs
te komen. De winkel van Stichting P.O.E.S. zal onze
stand nog aantrekkelijker maken, en de verkoop
van de spullen komt onze bewoners weer ten
goede.
Ook het resterende vermogen van Stichting
P.O.E.S. wordt geschonken aan onze organisatie.
Het is en blijft heel erg jammer dat deze
stichting met haar grandioze doelstelling stopt
met bestaan. Wij zijn trots en blij dat ze onze
organisatie hebben uitgekozen om met een deel
van hun werk door te mogen gaan.
Namens al onze bewoners bedanken wij
Stichting P.O.E.S.
dan in zijn staartje te hebben. Weer die vraag:
8 9
laas Jellesma