Sectie 1 colofon en inhoud - H. Joannes de Doper

vanwege zijn vermeende strengheid en conservatisme. Maar ik heb een zachtaardige
en vriendelijke man ontmoet. Drie dagen vóór zijn verkiezing, kon ik
hem persoonlijk feliciteren met zijn 78 e verjaardag. Ik was als diaken uitgekozen
om een speciale Mis te dienen, een van de novemdiales. En voor deze viering
stond ik te wachten, wat de hoek van de Duitse kardinalen bleek, en hij kwam
‘onze’ kant opgelopen. In alle drukte van die tijd was er ruimte voor een kort
gesprekje. Ik zeg kort, want al snel werd hij bij ons weggehaald door een ceremoniemeester.
Het was een van de vier keren dat ik ‘Papa Ratzinger’ heb mogen
ontmoeten en spreken.
Naast deze keer in april 2005 heb ik hem ontmoet in januari 2005. Toen was ik
op uitnodiging van het stadsbestuur en de bedevaartleiding van Kevelaer toegevoegd
aan hun delegatie voor een officieel bezoek aan het Vaticaan. Er was
een heilige Mis door hem gecelebreerd, waarbij ik als diaken mocht fungeren.
En na afloop was er tijd en ruimte om kennis te maken. Mijn eerste ontmoeting.
Niets van alles wat ik dacht dat hij was – een door de media gevormd beeld –
bleek waar. Hier stond een bescheiden en geïnteresseerde man. Geïnteresseerd
in waar ik vandaag kwam, Nederland, waar ik studeerde, Angelicum, en waar
ik woonde, Beda College. Hij nam zelfs een uitnodiging aan om op mijn seminarie
te komen spreken. Daar is het door de gebeurtenissen van april 2005 nooit
van gekomen.
Op 21 november 2007, daags voor mijn vertrek uit Rome op weg naar Langedijk,
kreeg ik de gelegenheid om na de audiëntie op het St. Pietersplein aan
hem voorgesteld te worden. Een unieke gelegenheid, waarvan bijgaande foto
getuigt. Het leek dat hij alle tijd nam voor mij. We spraken Duits. En ik vertelde
hem dat ik terugging naar Nederland naar een parochie. Hij wenste mij van
harte Gods zegen toe. En niet alleen mij maar ook de parochianen. Ik vertelde
dat ik vele jaren gids geweest in de ‘Scavi Vaticani’, wat hij waardeerde en hij
herinnerde mij aan zijn ontvangst van de gidsen. Het entourage begon steeds
luider ‘basta, basta’ (genoeg) te roepen. We lieten onze handen los. Nog voel ik
die zachte handen van de opvolger van Petrus.
Benedictus XVI (Joseph Ratzinger) zal ik herinneren als de man die ik ontmoet
heb. Niet als de persoon die in de media werd neergezet. Niet door de zure
stukjes van Nederlandse bekrompenheid. Maar als een geestelijk leider, zo bescheiden
en voorkomend. Geïnteresseerd en met een geheugen! Steeds wist hij
iets te zeggen van een vorige ontmoeting. Bij de novemdiales herinnerde hij zich
onze ontmoeting van januari met Kevelaer en de uitnodiging. Bij mijn afscheid
15