GEREFORMEERDE - De Verre Naasten

zijvergaderden en
vergaderden
tot ze zelf
vergaderd
werden
6
smalle vergaderingen in “mijn” gemeente
alle bezoeken besproken die
gebracht werden door de zestien ouderlingen
in acht wijken. Niet alle 250
adressen werden genoemd, maar ons
pastoraal plan voorziet erin dat elke ouderling
wel op elke smalle vergadering
alle 250 adressen onder ogen kreeg. We
begonnen om half acht, de ene keer bij
wijk één en de volgende keer bij wijk
twee, want de wijken die het laatst aan
de beurt waren kregen minder aandacht
dan de wijken waar we mee begonnen.
Na de wijkbespreking volgden
de agendapunten die te maken hadden
met het geestelijk leiding geven van de
raad aan de hele gemeente.
Diaconale vergaderingen zaten ook
vol. Bezoeken, beleid en het bijhouden
van de landelijke diaconale zaken
beheersten de agenda. Een terugkerend
probleem, niet te wijten aan de
diaken, was het gebrek aan onderlinge
communicatie. Ouderling en diaken
waren beiden bezig in hun wijken en
toch gebeurde het regelmatig dat ze
niet van elkaar wisten welke bezoeken
er gebracht werden. De broeders diakenen
gaven aan dat er niet planmatig
gewerkt werd.
Prachtig dat ouderlingen en diakenen
elkaar zo vaak zien. Dat is goed voor
de onderlinge band en werkt heel bemoedigend.
Maar de kerntaak van de
ouderling en de diaken is de pastorale
en diaconale zorg.
Het kan ook anders
In Drachten Zuidwest waren we ervan
overtuigd dat ouderlingen en diakenen
zich weer moesten richten op hun
kerntaak. Daar waar ze voor geroepen
zijn. Daar komt bij dat vergaderen
voor een aantal geen hobby is. Met
name de brede vergaderingen zorgden
voor veel onvrede. Met – in ons geval
– dertig man spreken over een onderwerp
als ‘of we nu wel of geen beeld
gaan uitzenden via internet’ is niet
erg effectief. We hebben er een paar
jaar over gedaan om te komen tot een
andere werkwijze. We zijn begonnen
met een bezinningsvergadering onder
leiding van dr. P.W. van der Kamp,
docent aan de T.U. in Kampen. We zijn
op zoek gegaan naar een typering van
een christelijke gemeente.
Geestelijk huis van levende stenen
Met levende stenen bedoelen we
christenen, kinderen van God die door
Jezus Christus verbonden (verzoend)
zijn met God. Mensen met wie God
een relatie is begonnen. Die levende
stenen zijn leden van een geestelijk
huis, de gemeente. De band met
Christus verbindt ons aan elkaar. Wij
zijn samen door de Geest van Christus
en door zijn Woord verbonden in de
gemeente van Christus. De Zoon van
God kiest uit het menselijk geslacht
ons uit, Hij vergadert, beschermt en
onderhoudt ons en geeft het eeuwige
leven aan ons. Van die gemeente zijn
wij persoonlijk levende lidmaten en
wij zullen dat ook eeuwig blijven. In
de bijbel wordt de gemeente beschreven
als een ‘lichaam’, het lichaam van
Christus. 1 Kor. 10:17.
Erbij horen
De christelijke gemeente bestaat uit
volwassenen en kinderen, betrokken
leden en zogenaamde rand-kerkelij