GEREFORMEERDE - De Verre Naasten

ken. Persoonlijke bekering of groei in
het geloof is, hoe belangrijk en noodzakelijk
ook, geen voorwaarde om
deel uit te maken van de gemeente.
Dat is het wonder van het kerkvergaderend
werk van God. In zijn verbond
met de gemeente, doet Hij rijke
beloften. Zo wil God aanwezig zijn
als Hij zijn verbondsvolk roept in de
erediensten, waar Hij aanwezig is in
de prediking van zijn Woord.
Zijn woord de gemeente in
Daarmee begint alles in de kerk. Elke
geloofservaring is een antwoord op
die verkondiging. Dat antwoord staat
nooit op zichzelf en kan niet verzelfstandigd
worden. In alles wat wij
doen, is het God die met ons begint.
God openbaart zich in zijn Woord
en dus moet het zijn: Gods Woord de
gemeente in. Wij moeten onophoudelijk
studeren in Gods Woord: wat zegt
God, wat betekent dit en hoe gaan wij
daarmee aan de gang. Gelukkig mogen
wij weten, al voel je dat niet altijd,
dat wij altijd door God worden geleid.
Wij zullen er aan moeten werken dat
wij Gods leiding wel altijd erkennen
en daardoor ervaren/voelen.
Samen aan de slag
Vanuit de wetenschap dat we door
God geleid worden, moet de gemeente
werken en samenleven. Alle gemeenteleden
zijn ambtsdragers. Binnen de
gemeente zijn enkelen speciaal door
Christus aangewezen als ambtsdragers
met een bijzonder ambt. Ouderlingen
en diakenen hebben de taak om
Gods Woord te (laten) brengen in de
eredienst, op de catechisatie en in de
huizen, en het christelijk samenleven
te bevorderen. Een afgeleide daarvan
is de liefdemaatregel, bediening van
de tucht.
Verkondiging centraal
De raad heeft als opdracht om (planmatig)
de gemeente, op de weg te
laten blijven die Christus vraagt,
namelijk Hem volgen, de bijbel lezen
en naar Gods Woord luisteren. De
Heidelbergse Catechismus noemt
twee middelen waardoor de Heilige
Geest het geloof in ons hart werkt
en versterkt: Verkondiging van het
heilig evangelie en het gebruik van de
sacramenten ( Zondag 25). Het eerst
genoemde genademiddel, de verkondiging
van het heilige evangelie staat
centraal in de prediking, de catechese
en de huisbezoeken (pastoraat).
Zo is er dus voor gekozen dat de
kerkenraad een aantal zaken niet
uitvoerend hoeft op te pakken (denk
bijvoorbeeld aan evangelisatie en het
verenigingsleven). Dat betekent niet
dat de kerkenraad zulke zaken niet
belangrijk vindt, maar de uitwerking
als verantwoordelijkheid van de
gemeente ziet, uiteraard met inachtneming
van de door de kerkenraad
goedgekeurde en bij de commissie of
werkgroep horende instructie.
Het Nieuw Bestuurs Concept (NBC)?
Veel kerken hebben deze structuur
ingevoerd: de kerkenraad delegeert
een groot aantal taken en leeft op
afstand mee. In de praktijk voelen veel
kerkenraden zich zo verantwoordelijk
voor het werk van de verschillende
taakgroepen in de gemeente, dat de
ouderlingen en diakenen zich soms
meer het bestuur van de Gereformeerde
Kerk voelen, dan ambtsdragers in
dienst van de Heer van de Kerk.
In kerken waarbij de raden er ‘niet boven
op zitten’, maar veel vertrouwen
geven aan de verschillende taakgroepen,
werkt het NBC beter of goed.
Wij vonden dat het NBC lang niet ver
genoeg ging. De ambtsdragers moeten
hun tijd besteden aan pastoraat en diaconaat.
En de vergaderingen moeten
gaan over hun kerntaken.
Concept Drachten Zuidwest
Geen NBC maar een ander concept,
het Concept Drachten Zuidwest.
Anderhalf jaar geleden hebben we een
n r 21 - 12 oktober 2012
tijd voor
kerntaken
7