zonder respect geen voetbal - Libero Magazine

H
F
C
Dennie: “Keepen, het zit ons in de genen. Je ontkomt er niet
aan. Onze vader, onze ooms, allemaal stonden ze in het doel.
Ik heb tot mijn dertiende nog gevoetbald bij EDO, maar daarna
ben ik gaan keepen bij DCO. Ze zochten daar nog een keeper
en dat leek me wel wat. Inmiddels keep ik alweer vijf jaar bij
EDO. Dat voelde als thuiskomen.”
Ronald: “Voor mij ook. We zijn ooit bij EDO gekomen door onze
opa. Die floot nog wel eens op de club. Tot aan de D’tjes heb
ik gekeept bij EDO, daarna ook bij DCO en De Brug en nog wat
clubs en nu alweer twee jaar bij de zaterdag 1. Ja Den, ik was
altijd al lui, jij werd het op je dertiende.”
Dennie: “Klopt helemaal.”
Ronald: “Dennie was altijd wel heel fanatiek. Ik heb er gewoon
minder voor over. Van rivaliteit tussen ons is ook nooit sprake
geweest. Er zaten altijd wat jaartjes tussen en er was duidelijk
niveauverschil. Daarmee heb ik nooit moeite gehad.”
Dennie: “Misschien, maar ik denk dat spelers jou ook vaak
onderschatten. Qua postuur denken ze soms ‘die kunnen we
hebben’. Maar je gaat heel snel naar de hoeken. Dat is een
mooie troef in het doel.”
Ronald: “Het gaat dit jaar in ieder geval erg lekker met de
zaterdag 1. We zijn al weken ongeslagen. Alles lijkt dit seizoen
op zijn plaats te vallen. Nu is het een kwestie van de lijn
doortrekken en op naar het kampioenschap.
Dennie: “Hé! Als er één weet hoe dat voelt… Ik geloof dat de
kampioenswedstrijd vorig seizoen de eerste wedstrijd was dat
24
De faMILIeBaND
‘FAMILIE STAAT BIJ ONS OP ÉÉN,
MAAR VOETBAL IS MOOIE TWEEDE’
Noem een club uit de regio en je kunt er vanuit gaan dat een van de jongens van de familie
Van der Giezen er heeft gespeeld. Toch blijft EDO altijd hun thuis. Pa Van der Giezen hield
op zijn beurt de ballen uit het doel en tegenwoordig verdedigen de broers Dennie (30, op de
foto links) en Ronald van der Giezen (27) de netten van EDO in respectievelijk de zondag 1 en
zaterdag 1. Tijd voor Libero om wat vragen af te vuren op het keepersduo.
ik echt gespannen was. Wat een gevecht was dat en wat een
ontlading. Dat maak je gewoon nooit meer mee. We hadden
in november de koppositie gepakt en die daarna gewoon
niet meer weggegeven. Het plafond lag er uit in de kantine.
Letterlijk!”
Ronald: “Ja, feesten kunnen we bij EDO. Bij ons team is het ook
wel anders dan bij de zondag 1. Zelfs als we verloren hebben
sluiten we de kantine af.”
Dennie: “Vandaar dat jullie nu al weken geen leuke avond
meer hebben gehad. Nee, maar je hebt gelijk. Bij ons is de sfeer
nu wel wat minder. Dit seizoen is vooral het streven om in de
Hoofdklasse te blijven en ons te handhaven. Daarna zien we
weer verder.”
Ronald: “Als het kan ga ik ook graag even kijken bij Den op
zondag. We hebben een hoop vrienden bij de club en er speelt
ook nog een neef van ons bij EDO, dus dat is een gezellig
familie-onderonsje”.
Dennie: “Gezellig? Haha. Nee, zeker. We zijn een echte
voetbalfamilie. Mijn tweelingbroer voetbalt bij Haarlem-
Kennemerland en mijn zoontje van vier staat ook te trappelen
om te gaan voetballen. Vorig jaar wilde hij nog keepen, maar
nu hij een paar wedstrijdjes gespeeld heeft vond hij toch
niks, zo alleen achterin. We gaan het volgend jaar maar weer
bekijken.”
Dennie: “Familie staat bij ons op nummer één, maar voetbal is
een mooie tweede.” l TeksT & Beeld: marij kosTer