Jaargang 6, nr. 1, mei - Boogh

Jaargang 6, nummer 1, april 2012
MAGAZINE
Met In voor zorg!
gericht de markt op
Zes keer Alpe d’Huez
in de strijd tegen
kanker!
Boogh in transitie
Boogh magazine - april 2012 3

Bestemming bereikt...
Naar welke bestemming bent u op weg met uw organisatie?
Wilt u groeien, mooie producten of diensten leveren, goede
doelen nastreven? Iedere bestemming maakt het de moeite
waard om er zorgvuldig aandacht aan te besteden. Én
om dat te delen met iedereen die belangrijk voor u is. Uw
boodschap in de juiste vorm en samenstelling, op exact het
goede moment en op de juiste plaats.
Van briefpapier tot brievenbus
Er is veel zorg en gedrevenheid voor nodig om dat iedere
keer weer te bereiken. Wij zitten inmiddels zo’n veertig jaar
in het vak en hebben ons in al die jaren ontwikkeld tot een
bedrijf dat de gehele keten van briefpapier tot brievenbus verzorgt.
Wij zorgen dat uw briefpapier er perfect uitziet, houden
het voor u op voorraad zodat u nooit misgrijpt, printen uw
mailings en documenten, verpakken en verzenden ze. Goed,
op tijd en betaalbaar. Alles onder één dak en in één hand.
Bijzondere mensen
Onder datzelfde dak werken onze mensen. Bijzondere mensen,
omdat ze heel gedreven en gemotiveerd aan uw opdrachten
werken. Het zijn mensen die niet zomaar overal aan het werk
kunnen. Door hun handicap staan niet alle deuren open. Wel
die van ons. Het is ons werk en onze bestemming om mensen
te integreren in het arbeidsproces en hen de kans te bieden
een eigen inkomen te verwerven. Daar krijgen wij, maar óók
u, heel veel voor terug. Gedrevenheid en trots. Wij leveren u
mooie diensten, met een sociaal maatschappelijk randje.
Mailfors
Uraniumweg 15 A
3812 RJ AMERSFOORT
T (033) 460 12 50
F (033) 460 12 80
E info@mailfors.nl
DIGITALE VERSIE
Boogh Magazine is ook digitaal
beschikbaar op www.boogh.nl.
Wilt u de digitale versie
liever in uw mailbox ontvangen,
stuur dan een mail naar
magazine@boogh.nl.
www.mailfors.nl
“Kleur en stijl
zijn de basis
voor mijn
lezingen,
adviezen,
schilderijen en
illustraties”
BOOGH MAGAZINE
huisblad van Boogh
jaargang 6, nummer 1, april 2012
REDACTIE
Pieter Houtman, Gert-Jan van Zetten
REDACTIERAAD
Maaike de Lange, Paul Verbaarschott
NIEUWSSPOTTERS
Keyvan Ditzel, Joop de Knegt, Juliëtte Verweij
VORMGEVING
Anuschka Kruidhof
KOPIJ VOLGENDE NUMMER
Inleveren voor 12 mei 2012
DIGITALE VERSIE
Boogh Magazine is ook digitaal beschikbaar op
www.boogh.nl.
ADVERTENTIE
Ook een advertentie in Boogh Magazine plaatsen?
Hier zijn kosten aan verbonden. Stuur dan een mail
naar magazine@boogh.nl voor meer informatie.
Lezers die niet langer prijs stellen op toezending
van Boogh Magazine of juist meer exemplaren willen
ontvangen, kunnen contact opnemen met
Maaike de Lange, m.de.lange@boogh.nl
Boogh
Hendriklaan 7
3481 VR Harmelen
0348 442466
magazine@boogh.nl
ADVERTENTIE?
Ook een
advertentie in
Boogh Magazine
plaatsen?
Stuur dan een
mail naar
magazine@
boogh.nl voor
meer informatie.

Redactioneel
Nieuwe lente, nieuw geluid! Dit is ook van toepassing op
deze eerste uitgave van Boogh Magazine van 2012. De layout
heeft een verfrissing ondergaan en de cover is compleet
nieuw. Het is, denken wij, mooi om er op deze manier bij
stil te staan dat vijf jaar geleden, na een proefexemplaar
in het jaar daarvoor, het eerste nummer van Boogh
Magazine uitkwam. In de jaren die volgden, is het magazine
uitgegroeid tot een vaste waarde binnen Boogh, maar ook
buiten de organisatie krijgt het steeds meer bekendheid.
Vanaf heden telt Boogh Magazine twintig binnenpagina’s,
een uitbreiding van vier. Deze pagina’s worden hoofdzakelijk
gevuld met nieuws vanuit de stichting. Zo zal in de komende
anderhalf jaar in ieder magazine een artikel staan over de
voortgang van het project In voor zorg! Dit programma voor
de langdurige zorg van het Ministerie van VWS en Vilans
begeleidt Boogh bij de transitie van een intern gerichte
organisatie naar een cliënt- en marktgerichte organisatie met
een heldere positionering, duurzame relaties met partners
en een grote naamsbekendheid. Er wordt in dit programma
intensief samengewerkt met In voor zorg!-coach Christina
Bierma. In dit magazine staat verder onder andere een
column van onze vormgever Anuschka Kruidhof. Dit lijkt
ons een leuke manier om u nader kennis te laten maken
met haar. In de vorige uitgave van het magazine stond een
sfeerimpressie van de leefgroep van Boogh Activiteiten
Amersfoort. Om het beeld compleet te maken, kunt u in
deze uitgave een interview lezen met Marleen van den
Brink. Zij coördineert de leefgroep. Bijzonder is het artikel
van Albert van Dam, medewerker bij Boogh Activiteiten
Veenendaal. Hij gaat begin juni op de fiets de Alpe d’Huez
zes keer beklimmen. Dit doet hij in het kader van de actie
Alpe d’HuZes, waarbij geld bij elkaar wordt gefietst voor
de strijd tegen kanker. En Boogh is zijn shirtsponsor. In het
magazine staan nog veel meer leuke, mooie artikelen. We
wensen u veel genoegen bij het lezen daarvan!
De redactie
Op de cover: Albert van Dam
Inhoud
Leefgroep in Amersfoort leeft 4
Door Pieter Houtman
Handicap in het nieuws 6
Nieuws uit het ‘wereldje’
Zes keer Alpe d’Huez in de strijd
tegen kanker 8
Door Albert van Dam
Onbeperkt houdbaar 9
CD-recensie: Daniël Lohues
Column: Bij Hoevelaken linksaf 10
Door Gert-Jan van Zetten
Solgu gaat voor Utrecht onbeperkt 11
Door Gert-Jan van Zetten
Column: Als een berg 13
Door Pieter Houtman
Met In voor zorg! gericht de
markt op 14
Column: Wie ben ik? 16
Door Anuschka Kruidhof
Activiteit uitgelicht 17
Tekenen en Schilderen - Expositie
Boogh in transitie 18
Door Hetty van Oldeniel
Onbeperkt houdbaar 19
CD-recensie: Amy Winehouse
Stellingname 20
Lezerspanel reageert op een prikkelende stelling
NaHNu voelt als een warme deken 22
Door Ineke Cupido
Boogh magazine - april 2012 3

Boogh magazine - april 2012
4
Leefgroep in
Amersfoort leeft! deel 2
In de vorige editie van Boogh Magazine stond een sfeerimpressie van de
leefgroep in Amersfoort. In dit tweede deel van het artikel gaan we in op
de achtergronden van deze groep. We doen dit samen met Marleen van den
Brink, coördinator van de leefgroep.
Door Pieter Houtman
Cliënten en medewerkers van de leefgroep. Vooraan in het midden Marleen van den Brink
Wat is de leefgroep?
Marleen: “Eigenlijk is de leefgroep een verkeerde naam voor deze groep! Regelmatig krijg ik de vraag of het een plek
is waar je kunt wonen, maar dit is niet het geval. Het leefgroepmodel is opgezet om tegemoet te komen aan de vraag
van meervoudig vaak jongere gehandicapten naar een specifieke vorm van (individuele) ondersteuning waarin en van
waaruit zij activiteiten kunnen uitvoeren. Bij ondersteuning kun je denken aan extra aandacht, structuur en uitleg door
de dag heen.”
Voor welke cliënten is de leefgroep bestemd?
Marleen: “De leefgroep is bestemd voor cliënten met een meervoudige handicap. Deze meervoudige handicap kan zijn
ontstaan door verschillende oorzaken. Bij Boogh Activiteiten in Amersfoort zijn er bijvoorbeeld cliënten die een
hersenbeschadiging hebben opgelopen doordat ze op zeer jonge leeftijd bij een auto-ongeluk betrokken waren of
doordat ze tijdens hun geboorte zuurstoftekort hebben gehad. Ook zijn er cliënten die een stofwisselingsziekte hebben.
Als gevolg hiervan kunnen zich stoornissen voordoen in spraak, waarneming, coördinatie en concentratie, evenals
verwerkingsproblemen.”
Zijn er in de andere locaties van Boogh Activiteiten ook leefgroepen zoals in Amersfoort?
Marleen: “Bij mijn weten komen er op de andere locaties van Boogh Activiteiten ook cliënten met een meervoudige
handicap. Doordat het aantal, hun wensen en de lokale omstandigheden verschillen, wordt de begeleiding van deze
cliënten verschillend georganiseerd.”
In hoeverre doet de leefgroep in Amersfoort het anders dan op andere locaties van Boogh Activiteiten?
Marleen: “De leefgroep in Amersfoort is al jaren zo groot dat de activiteiten kunnen worden aangeboden in een eigen
leefgroepruimte. Sinds september 2011 is hier zelfs een tweede leefgroepruimte bij gekomen. Van maandag tot en met
donderdag heeft de leefgroep een vast programma met vaste medewerkers.”

De leefgroep heeft in de loop van de tijd een forse groei doorgemaakt. Wat is daar hoofdzakelijk de reden van?
Marleen: “Cliënten en ouders die op oriëntatiebezoek komen, geven vaak aan dat de sfeer bij Boogh goed is, en de
manier waarop we met elkaar omgaan, wordt als prettig ervaren. Ik geloof dat dit een belangrijke reden is voor de
groei. Van de stagecoördinatoren op de mytylscholen hoor ik dat de (lichamelijke) zorg bij Boogh gewaardeerd wordt,
want ook cliënten met bijvoorbeeld een spierziekte kunnen bij ons terecht. Steeds vaker komen leerlingen van deze
scholen voor een stage naar Boogh.”
Uit hoeveel cliënten bestaat de leefgroep?
Marleen: “De leefgroep bestaat uit twintig cliënten: veertien ‘vaste’ cliënten en zes leefgroepstagiaires (dit zijn
toekomstige mytylschoolverlaters die zich oriënteren op een plek na hun schooltijd); tien mannen en tien vrouwen.
De jongste cliënt is 17 jaar en de oudste 47. Drie cliënten komen van maandag tot en met donderdag naar het
activiteitencentrum. Sommige komen halve dagen, sommige twee dagen in de week en de leefgroepstagiaires zijn er
één dag in de week. Een diverse club mensen zeg ik zo! Wil je nader kennismaken met de leefgroep, dan nodigen we je
van harte uit voor een kopje koffie.”
Welke activiteiten worden er in de leefgroep gedaan?
Marleen: “Het activiteitenprogramma loopt net als het reguliere programma van september tot de zomerperiode.
Samen met de leefgroepcliënten wordt bepaald hoe het programma eruitziet. Zo is er de open activiteit: hierin voeren
we verschillende activiteiten uit, zoals sport, mode & verzorging, spelletjes en bakken. Eerst stonden deze activiteiten
wekelijks op het programma. Na overleg bleek echter dat de cliënten de activiteiten nog wel wilden doen, maar niet
wekelijks. Nu maken we elke maand een openactiviteitenprogramma met elke week een andere activiteit. Dit is leuk
en afwisselend! In de open activiteit vinden we afwisseling belangrijk, maar ook in het programma van de rest van de
week. Dit seizoen hebben we gezocht naar de ideale combinatie van creatieve en leerzame activiteiten. Deze
afwisseling maakt dat iedereen vindt wat hij zoekt.
Sinds september 2011 is de activiteit leefgroepwerk toegevoegd aan het leefgroepprogramma, omdat we meer
aansluiting wilden met het onderwijs. Op de mytylscholen worden leerlingen opgeleid voor een werkplek, en deze
aansluiting hadden wij nog niet echt. Daarnaast zijn er meerdere cliënten die aangeven het fijn te vinden om in
opdracht te werken. Komend jaar gaan we deze activiteit verder ontwikkelen.”
Nemen de cliënten behalve aan de leefgroepactiviteiten ook deel aan andere activiteiten?
Marleen: “Er zijn cliënten die ervoor kiezen om alleen activiteiten binnen de leefgroep te doen. Ook zijn er cliënten
die deelnemen aan de reguliere activiteiten. Dat is afhankelijk van hun individuele mogelijkheden en wensen en wordt
met iedereen persoonlijk besproken. Als een nieuwe cliënt wordt rondgeleid en bij de leefgroep langskomt, wordt altijd
duidelijk verteld dat cliënten van de leefgroep wél mogen deelnemen aan reguliere activiteiten, maar andere cliënten
niet aan die van de leefgroep.”
Heb je een soort van ideaalbeeld over de leefgroep en hoe deze er over circa vijf jaar uit zou moeten zien?
Marleen: “Omdat er veel jonge mensen bij ons starten, zou ik graag zien dat de leefgroep voor een langere periode in
iemands leven een uitdagende, leerzame plek is. Een plek waar iemand zich nuttig voelt en waar ook ruimte is voor
zelfontplooiing. Het is erg fijn om te zien dat cliënten graag naar de leefgroep komen.”
Nieuwe naam leefgroep
Marleen: “Ook is het mijn wens dat de leefgroep een nieuwe naam krijgt, een naam die past bij wat de leefgroep
biedt.”
Hebt u na het lezen van dit interview een goed idee voor een nieuwe naam?
Stuur deze dan naar:
Boogh Activiteiten Amersfoort
T.a.v. nieuwe naam leefgroep
Satelliet 10
3811 MT Amersfoort
Of naar: ac.amersfoort@boogh.nl o.v.v. nieuwe naam leefgroep.
Vergeet niet uw naam en adres te vermelden, want de persoon met de
winnende naam krijgt een door de leefgroep versgebakken appeltaart!
Boogh magazine - april 2012 5

HHANDICAP IN HET NIEUWS
Boogh magazine - april 2012
6
Iedereen kan de pot op!
Het is heel gewoon om iedere dag
een paar keer naar de wc te gaan.
Maar hoe gewoon is dit als je door je
rolstoel alleen naar een aangepaste
wc kunt? Nog lastiger is het als je
ook nog iemand nodig hebt om je bij
de toiletgang te helpen. Voor deze
mensen bepaalt hun blaas wat ze
kunnen doen en vooral moeten
laten. Want zit je blaas vol, dan
moet je naar huis. Vrouwen
hebben het daarbij nog wat lastiger
dan mannen natuurlijk. Tot nu toe
kon je in de gemeente Utrecht kiezen
uit twee kwaden: niet meer of
maar heel even de deur uitgaan of
toch maar incontinentiemateriaal
gebruiken, zelfs als je niet
incontinent bent.
Hersenstichting Nederland looft jaarlijks een prijs uit voor
een project waarbij de verbetering van de kwaliteit van
leven van mensen met een hersenaandoening centraal
staat. De prijs is een subsidie om een goed idee uit te
werken dat direct ten goede komt aan mensen met een
hersenaandoening.
Oproep Kwaliteitsprijs
Hersenstichting
Goede ideeën voor projecten met een looptijd van maximaal
2 jaar kunnen in aanmerking komen voor een subsidie
van 35.000 euro. Een projectvoorstel kan, door middel
van het vooraanmeldingsformulier, worden ingediend
vanuit een stichting, vereniging of een andere (non profit)
rechtspersoon. Het formulier is te vinden op de website
van de Hersenstichting. Heeft u een goed idee en wilt u dat
graag ten uitvoer brengen? Meld dan uw idee zo spoedig
mogelijk aan. Dit kan tot uiterlijk 7 mei 2012. Na toetsing
worden vijf projecten uitgekozen die aan de hand van een
uitgebreider formulier hun project verder uit mogen werken.
In een tweede beoordelingsronde worden er drie projecten
uitgekozen die mogen worden gepresenteerd aan de jury.
De jury kiest de uiteindelijke winnaar.
Bron: www.hersenstichting.nl/activiteiten
Het Solgu (Stedelijk Overleg
Lichamelijk Gehandicapten Utrecht)
is daarom gaan praten met de
grootste zorginstellingen in Utrecht:
AxionContinu, Aveant en Agis.
Waarbij het Solgu hen heeft
voorgesteld de toiletten van de
zorg- en verpleeginstellingen open te
stellen voor ‘passanten’ die gebruik
maken van een rolstoel.
AxionContinu, Aveant en Vecht en
IJsselen zijn nog een stapje verder
gegaan, want zij bieden ook
assistentie bij de toiletgang van deze
passanten, zo nodig met tillift.
Waar vindt u de aangepaste wc’s?
Het Solgu bouwt in opdracht van de
gemeente Utrecht een website die
informatie geeft over de
toegankelijkheid van Utrechtse
panden. Op deze website kunt u
onder meer opzoeken of een bepaald
pand een aangepast toilet heeft.
Daarnaast vindt u op de pagina ‘Vind
een toilet’ een overzicht van de
Utrechtse zorginstellingen waar je
als passant gratis gebruik kunt maken
van het aangepast toilet. De website
is begin 2012 in de lucht gegaan:
www.toegankelijkutrecht.nl
Bron: www.solgu.nl
www.toegankelijkutrecht.nl

Tai chi helpt bij parkinson
Tai chi-oefeningen zorgen ervoor dat
parkinsonpatiënten een betere balans
hebben, beter lopen en minder
vallen, aldus Fuzhong Li c.s. in New
England Journal of Medicine.
Patiënten met een milde tot matige
vorm van de ziekte van Parkinson
deden gedurende 24 weken twee
keer per week een uur lang tai
chi-oefeningen. Als eindpunten
hanteerden de onderzoekers
minder vallen en het uitvoeren van
alledaagse handelingen zoals het
reiken naar een kopje op tafel,
opstaan uit een stoel en lopen.
De deelnemers aan de Chinese
bewegingsoefeningen werden
vergeleken met twee groepen die
rek- respectievelijk weerstands-
oefeningen uitvoerden. Op de
uitkomsten houdingsstabiliteit,
accuraatheid van bewegingen en
paslengte deden de patiënten in
de tai chi-groep het duidelijk beter
dan die in beide andere groepen.
Bionische hand met opponeerbare duim
Afgelopen januari kreeg de Amerikaan
Matt Rezink een handprothese met
een opponeerbare duim (dat wil
zeggen dat met de punt van de duim
de punten van alle vingers aan
dezelfde hand kunnen worden
aangeraakt). De zogeheten
‘Michelangelo Hand’ geeft Rezink
zoveel extra controle dat hij niet
langer afhankelijk is van verschillende
hulpstukken voor verschillende taken.
Rezink verloor zes jaar geleden bij
een bedrijfsongeval een gedeelte van
zijn arm. Hij klopte aan bij Advanced
Arm Dynamics. Dit bedrijf werkt nauw
samen met Otto Bock, makers van
geavanceerde bionische handen die
aangestuurd worden door elektrische
activiteit van de zenuwen en spieren
in de arm. In de korte tijd
waarbinnen Rezink de hand gebruikt
merkt hij nu al een wereld van
verschil. “Het voelt veel natuurlijker,”
vertelde hij aan CNN. “Het is een
beetje zoals het vroeger was, voordat
ik mijn arm kwijtraakte.”
Naast de elektrische opponeerbare
duim, heeft de batterij-aangedreven
Michelangelo Hand een neutrale
modus voor een natuurlijk ogende
handpositie. Ook heeft de hand een
flexibele pols, die op en neer
bewogen en gedraaid kan worden.
Met een speciaal computerprogramma
worden de instellingen van de hand
toegespitst op de patiënt die hem
Bovendien liepen patiënten uit de
tai chi-groep sneller en konden
ze verder reiken zonder hun
evenwicht te verliezen dan degenen
in de rekgroep. Gedurende de
trainingsperiode rapporteerden
de personen in de tai chi-groep
67 procent minder valaccidenten.
Drie maanden na de activiteiten
was de gemeten vooruitgang nog
steeds aanwezig. Eerder werd al
aangetoond dat tai chi klachten van
fibromyalgiepatiënten vermindert.
Bron: www.leefwijzer.nl
Supportbeurs 2012 komt eraan!
Van 9 tot en met 12 mei 2012 vindt in de Jaarbeurs in Utrecht Support
2012 plaats. Met 18.500 bezoekers (2010) is Support het grootste
evenement in de Benelux voor iedereen met een fysieke beperking,
hun omgeving en mensen die beroepshalve te maken hebben met de
beperkingen die fysieke handicaps kunnen opleggen. Support
biedt u zicht op de nieuwste trends en technieken. Compleet,
branchebreed en representatief.
Op Support vindt u leveranciers van onder andere ADL-,
medische- en mobiliteitshulpmiddelen, woning-, auto- en
werkplekaanpassingen, communicatiemiddelen, werk en
scholing en mode. De CG-raad en vele patiëntenverenigingen
zijn ook aanwezig. Verder kunt u het Vakantiepaviljoen en
de Visagie studio bezoeken, in aangepaste auto’s rijden, een
workshop van Hulphond Nederland volgen en op de sportvloer
demonstraties van diverse sporten bijwonen. Tot slot is er de
uitreiking van de Support Innovatieprijs.
Bron: www.supportexpo.nl
draagt, zodat deze maximale controle
heeft. Rezink is de eerste burger
die uitgerust is met de Michelangelo
Hand. Eerder kregen tien Amerikaanse
soldaten al een bionische hand, nadat
ze hun hand kwijtraakten bij
gevechten in Afghanistan en Irak. De
hand is niet goedkoop. Verwacht zo’n
100.000 dollar (zo’n 75.000 euro) neer
te tellen voor dit staaltje modern
vernuft.
Bron: www.engineersonline.nl
Boogh magazine - april 2012 7

Boogh magazine - april 2012
8
Zes keer Alpe d’Huez
in de strijd
tegen kanker
Mijn naam is Albert van Dam (31), ik ben
woonachtig in Leusden en werkzaam bij Boogh
Activiteiten Veenendaal en Boogh Activiteiten
Jongeren. Naast mijn werk, waar ik elke
dag met veel plezier heen ga, doe ik aan
wielrennen. Op 7 juni 2012 doe ik mee aan de
Alpe d’HuZes.
Door Albert van Dam
Wielrennen is mijn grote passie,
en jaarlijks fiets ik rond de 4000
kilometer. Veel van deze
kilometers maak ik in Nederland,
maar ook zoek ik in de
zomermaanden graag het Franse
hooggebergte op, waar ik al een
aantal mooie beklimmingen heb
gereden zoals de Mont Ventoux, Col
de Tourmalet en de Col d’Aubisque.
Alpe d’HuZes is een actie waarbij
geld bijeen wordt gefietst om een
bijdrage te leveren aan de strijd
voor de overwinning op kanker.
Op één dag wordt door 7500 mensen
de legendarische Alpe d’Huez tot
zes keer beklommen!
De geschiedenis van Alpe d’HuZes
De geschiedenis van Alpe d’HuZes
In 2006 kwam een handjevol fietsers
op het absurde idee om zes keer op
één dag de Alpe d’Huez op te fietsen
en zo geld in te zamelen voor KWF
Kankerbestrijding. Dat eerste jaar
werd een bedrag van € 370.000
opgehaald door 66 fietsers. Juist
door dit ogenschijnlijk absurde idee
wist Alpe d’HuZes zich te
onderscheiden. Zijn het niet de
absurde ideeën die ervoor zorgen
dat we meer bereiken dan we
kunnen? En zo is het met Alpe
d’HuZes ook gegaan. Sinds 2006 is
er dan ook veel veranderd. Alpe
d’HuZes is intussen een bekende
stichting en de animo om aan deze
actie mee te doen is onder
fietsliefhebbers groot. In de
afgelopen jaren zijn steeds meer
mensen mee gaan doen en er wordt
steeds meer geld opgehaald. In 2011
brachten 5000 fietsers en lopers (het
is ook mogelijk de berg
hardlopend te beklimmen) zelfs ruim
€ 20.000.000 bij elkaar!
Waar gaat het geld heen?
Het geld gaat voor de volle 100%
naar de bestrijding van kanker. Alpe
d’HuZes is een stichting die
uitsluitend uit vrijwilligers bestaat
en nergens kosten voor maakt.
Dit maakt dat al het opgehaalde geld
Albert van Dam
ook op een goede plek
terechtkomt. De missie
van Alpe d’HuZes is:
Anderen faciliteren en
inspireren om Goed,
Gelukkig en Gezond te
leven met kanker. Elke
euro gaat dan ook naar
onderzoeken,
programma’s en
projecten die in de lijn van deze
missie liggen. Een voorbeeld hiervan
is versnelde diagnosestelling
(binnen 48 uur). Nu duurt het vaak
nog enkele weken voordat de uitslag
van een onderzoek bekend is en zit
iemand nodeloos lang in
onzekerheid. Maar ook onderzoek
naar DNA om kanker beter te kunnen
behandelen is een voorbeeld van
geldbesteding. Om duidelijkheid te
geven over waar al het geld blijft,
staan alle jaarverslagen op de site
van Alpe d’HuZes. Op deze manier
blijft de organisatie transparant.
Waarom doe ik mee?
Zoals ik al vertelde, doe ik al jaren
aan fietsen. Meedoen aan een actie
als deze had ik nog niet eerder als
optie gezien. Dit veranderde toen
vorig jaar een vriendin van een

collega bij Boogh Activiteiten in
Veenendaal kwam vertellen over
haar deelname aan Alpe d’HuZes.
Mijn interesse was die ochtend
gewekt. Toen ik een week later de
tv-uitzending zag, wist ik het
zeker: hier ga ik ook aan meedoen!
Al die emoties in de ogen van de
mensen: pijn, verdriet, maar ook
hoop, liefde, geluk, trots. Gelukkig
heb ik niemand van dichtbij
verloren aan de verschrikkelijke
ziekte kanker, maar ik ken helaas
genoeg mensen die ermee te maken
hebben of hebben gehad. De reden
om mee te doen is dus simpel:
bijdragen aan een wereld waarin
mensen niet meer hoeven te sterven
aan kanker.
Hoe ziet de voorbereiding voor 7
juni 2012 eruit?
Gelukkig ben ik ingeloot om mee te
doen! Mijn doel is om op 7 juni 2012
het maximum van zes keer met de
fiets op de top van de Alpe d’Huez
aan te komen. Sinds december 2011
ben ik bezig met trainen en geld
ophalen. In de winter vonden de
fietstrainingen vooral op een
hometrainer op zolder plaats, maar
zodra het kon ben ik buiten
kilometers gaan maken. Aangezien
er in Nederland weinig te trainen
valt op bergen, zal ik enkele
weekenden met de fiets naar
Zuid-Limburg en de Belgische
Ardennen gaan om daar mijn
conditie steeds verder te
verbeteren. Alles met de focus op
die ene dag: 7 juni 2012.
ONBEPERKT HOUDBAAR
CD-recensie - Daniël Lohues: Gunder
Door Pieter Houtman
Maar trainen alleen is niet genoeg.
Er moet geld worden opgehaald.
Ook daar ben ik al geruime tijd mee
bezig en tot juni zal dit ook zo
blijven. Het minimumbedrag dat ik
op moet halen om mee te mogen
doen is € 2500. Dit heb ik al
gehaald. Maar mijn streven is om
minimaal het dubbele, namelijk
€ 5000, op te halen. Sponsors vind ik
bij zowel particulieren als bedrijven
(die tevens shirtsponsor kunnen
worden). Enkele voorbeelden van
acties die lopen om geld in te
zamelen zijn donatieboxen in
winkels, schoolklassen die geld
inzamelen door statiegeldflessen op
te halen, presentaties geven over
Alpe d’HuZes en verkopen van
EK-shirts. Via mijn eigen website
kunnen mensen ook geld doneren,
en met elke euro die ik ophaal ben
ik tevreden; elke euro is een stap in
de goede richting.
Waar ik erg trots op ben, is dat
Boogh mij ook heeft gesponsord en
zelfs shirtsponsor is. Op 7 juni 2012
zal dus het logo van Boogh op mijn
shirt prijken en zal er een mooie
Boogh-vlag langs het parcours
hangen!
Hoe ziet dé dag eruit?
Op 7 juni begin ik om 04.30 uur met
mijn eerste beklimming van de Alpe
d’Huez. Een lange dag zal het
zeker worden. Uiterlijk om 20.00
uur moet de zesde beklimming
voltooid zijn. Ik zal pijn gaan lijden
en enorm moeten afzien tijdens
mijn beklimmingen op 7 juni 2012.
Er komt op die dag een moment dat
ik mezelf zal afvragen waarom ik
dit doe. En dan zal ik bedenken dat
ik dit doe om mensen een goed en
gezond leven te geven met kanker.
En met die wetenschap zal het me
lukken om zes keer boven te
komen!
Meer informatie is te vinden op
mijn eigen website:
www.albertvandam.com/ad6.
Hierop plaats ik regelmatig artikelen
over hoe het gaat met de
trainingen, de sponsoring en
mijn inspiraties voor deze
actie.
Daniël Lohues (Emmen, 1971) bewandelt verschillende muzikale wegen op zijn
eigen, karakteristieke manier. Ik ga ervan uit dat hij bij de meeste mensen beter
bekend staat als voorman van het sympathieke bandje Skik, dat in 1994 debuteerde
op het streektaalfestival genaamd Muzem in Emmen. Maar hij is daarnaast
vooral solo actief. Na een (van horen zeggen) inspirerend bluesinitiatief, waar hij voor de ‘echtheid’
Amerikaanse muzikanten bij betrokken had, volgde in 2006 zijn eerste cd in een reeks van IV, respectievelijk
Allennig, Allennig II, Allennig III en Allennig IV, waarin hij begint met de winter, vervolgens de lente en de zomer, om
zich tot slot te laten inspireren door de herfst. Deze serie bevat op het eerste gehoor eenvoudige maar rake teksten,
die bij nadere beluistering meer diepgang hebben dan ik me had voorgesteld!
Op zijn nieuwste muzikale creatie Gunder (zie de cover) zet hij de seizoenen aan de kant. Maar hij blijft de luisteraar
een kijkje gunnen in zijn (dagelijkse) denkwereld, die over liefde (maar dan minder gebruikelijk vertolkt dan ’ik hou
van jou en blijf je trouw’), natuur, mens en horizon gaat. Over de liefde gesproken, luister maar eens naar Goed hööi
komp zelden van slecht grös (ja, ja, Erica, Drenthe!) ... Wat een metafoor! Of Komp wel goed en Alles kan ja, waarin
een ‘lesje’ relativeren wordt gegeven dat mens en maatschappij, als je het mij vraagt, momenteel best kunnen
gebruiken! In het afsluitende liedje, Lenige geluud, herken ik mezelf (extra) als avondmens.
Wederom knap gedaan!
Boogh magazine - april 2012 9

Boogh magazine - april 2012
10
Bij Hoevelaken linksaf!
Koning, keizer, admiraal, Sven
Kramer is het allemaal! En dat
zonder zich te verkleden. Kramer
mocht deze titels aannemen toen
hij op zondag 19 februari in Moskou
voor de vijfde keer wereldkampioen
allround schaatsen werd. Een vrij
unieke prestatie, omdat alleen
een Noor en een Fin in de eerste
helft van de vorige eeuw dat ook
deden. Dus dan mag je wel zeggen:
Koning, keizer, admiraal! Wij gewone
stervelingen kunnen dit alleen
maar zijn door ons als zodanig te
verkleden. Maar als je dat op een
zekere dag doet, loop je de kans
dat ze je op laten nemen in een
gekkenhuis. Eigenlijk is er maar één
goed moment om je te verkleden en
dat is met carnaval, het jaarlijkse
feest van drie dagen voorafgaande
aan de vastentijd voor Pasen. Dit
jaar viel de eerste dag van het
carnaval op de eerdergenoemde 19
februari.
Het carnavalsfeest is van oorsprong
een katholieke traditie.
De herkomst van het woord carnaval
is waarschijnlijk de Latijnse
uitdrukking carne vale, dat in
het Nederlands afscheid van het
vlees betekent. Hiermee werden
ook vleselijke lusten bedoeld. Het
carnaval is een feest dat vooral in
de provincies Limburg en Noord-
Brabant drie dagen lang het dagelijks
leven in zijn greep houdt. Boven
de rivieren wordt ook wel carnaval
gevierd, maar vaker op kleinere
schaal. Tijdens carnaval zijn er
feesten waarop gehost en gedronken
wordt en er zijn optochten, waarin
soms de draak wordt gestoken met
bekende personen en gezagsdragers.
Op carnavalszaterdag of -zondag
nemen de vele Prinsen Carnaval
voor drie dagen op rituele wijze de
macht van de burgerlijke autoriteiten
over in dorpen en steden. Veel
steden hebben een alternatieve
naam tijdens carnaval. In onze regio
hebben we bijvoorbeeld:
Trekkersgat: Amersfoort;
Kwakbollenpoel: Harmelen;
Zandkruuersgat: Hoogland;
Kolderdonk: Nieuwegein en
Leemput: Utrecht.
Gert-Jan van Zetten
Column
Zo ben ik dus een Leemputter. Het
feit wil alleen dat ik geen
carnavalsvierder ben. Wat niet
wil zeggen dat ik er nooit iets aan
heb gedaan, maar dan moet ik ver
terug in de tijd. In de eerste paar
klassen van de basisschool gingen
we op de vrijdag voor carnaval
verkleed naar school. Een van die
keren was ik clown. Het clownspak
was een oude kinderpyjama van
mijn moeder die ze had bewaard:
rood met witte stippen. Verder een
blauwe krullenpruik en een hoedje,
en dit alles werd afgemaakt door
een rode neus. Wat jaren later droeg
mijn broertje deze outfit tijdens
het zomercarnaval voor kinderen
op de camping. Dit was in 1981. Met
een vriendje speelde ik in op de
oliecrisis van toen. We waren beiden
verkleed als Arabieren. Van oude
gordijnen en lakens had de moeder
van dat vriendje gewaden gemaakt,
met de nodige creativiteit zijn er
ook baarden in elkaar gezet en we
hadden een zonnebril op. Ik kon toen
al niet meer lopen, dit losten we op
door onze bolderkar te gebruiken.
Hier werd ik in gezet op een stoel en
het vriendje trok de kar vooruit.
Midden jaren negentig heb ik
ook nog eens een avond carnaval
gevierd. Dit was bij Drempelloos,
een jongerengroep van mensen met
een handicap in Leemput, waarvan
ik bestuurslid was. We organiseerden
allerlei activiteiten en zo kwamen
we ook een keer op het idee, en
vraag me niet waarom, om carnaval
te vieren. We deden dit samen met
carnavalsvereniging de Domkijkers;
gezien de Domtoren niet zo gek,
maar echt slim klinkt het niet. De
Domkijkers hadden niet lang nodig
om de boel over te nemen. Ik was
wel blij dat ik een elektrische
rolstoel had; mensen in een
handbewogen rolstoel ontkwamen
er niet aan om constant in de
polonaise meegenomen te worden.
De Domkijkers waren heel blij dat
ze ‘iets voor de gehandicapten’
konden doen. En hoe meer drank
er in ging, des te meer het werd
gezegd. Toch was het wel gezellig.
Ik heb me, met wat anderen, kapot
gelachen om Prins Carnaval. Hij
was ook de prins van de meeste
drank. En zo ongeveer bij elk biertje
dat hij achteroversloeg, kregen
wij als bestuur een onderscheiding
omgehangen. Aan het eind van
de avond zat de Prins laveloos in
een hoek en wij met onze nek vol
onderscheidingen. Dat ik er niet
onder gebukt ging komt doordat de
onderscheidingen van plastic waren.
Dat waren mijn carnavalsbelevenissen.
Als je niet bekend
bent met de gebruiken, kijk je er
vaak vreemd tegenaan en kunnen
er ook misverstanden ontstaan. Zo
hoorde ik laatst een verhaal van een
verpleegkundige die een non in het
klooster moest helpen. Toen ze twee
zwarte vegen op haar voorhoofd zag
zitten, wilde de verpleegkundige een
washandje pakken om het schoon te
maken, waarop de non ietwat kribbig
zei: “Nee, nee, niet doen, weet je
dan niet dat het Aswoensdag is?”
Het blijkt dan gebruikelijk te zijn
dat nonnen een askruisje krijgen.
Wist ik ook niet. Eigenlijk is carnaval
wel een mooie traditie. Het feesten
en dan vasten. Waarbij, omdat ik al
geen grote eter ben, me het feesten
meer trekt. Misschien iets voor
volgend jaar… Bij Hoevelaken linksaf
- Wij zakken door, we zullen niet
verdorsten - En Willem grijp Marietje
van achter bij de ... schouders - Dat
wordt weer lachen, dat wordt een
dolle boel. Aálááááf!
S

Solgu gaat voor Utrecht
Onbeperkt!
Afgelopen december vierde het Solgu (Stedelijk
Overleg Lichamelijk Gehandicapten Utrecht)
haar 35-jarig bestaan. Een mooi moment om met
directeur Gezien Reinders naar het verleden te
kijken, de huidige stand van zaken te bespreken
en een blik in de toekomst te werpen.
Door Gert-Jan van Zetten
Het Solgu houdt zich bezig met de collectieve belangenbehartiging van
mensen met een lichamelijke handicap of chronische ziekte in de
gemeente Utrecht. Het uitgangspunt is dat alle mensen in Utrecht op
een gelijkwaardige manier kunnen meedoen aan het leven in de stad.
Het Solgu geeft beleidsadviezen over alle onderwerpen die mensen met
een functiebeperking aangaan. En dat zijn veelal onderwerpen die
eigenlijk op alle mensen van toepassing zijn. Klassieke onderwerpen als
zorg, toegankelijkheid en mobiliteit, maar ook bijvoorbeeld ruimtelijke
ordening, wonen, arbeid, onderwijs, uitgaan, sport en cultuur.
Om de belangen goed te kunnen behartigen moet je weten wat er bij de achterban speelt. Een belangrijke functie
daarin heeft de beleidsgroep Huisvesting, Mobiliteit en Toegankelijkheid. Deze groep is samengesteld uit ervaringsdeskundigen
die beleidsmedewerker Hans Gorissen informeren. Het Cliëntenpanel van het Solgu is ook een belangrijk
instrument om er achter te komen wat er bij mensen met een functiebeperking leeft. Annelies de Jong, collega van
Gezien en Hans, leidt dit panel dat bestaat uit zo’n 15 ervaringsdeskundigen.
Het Solgu zit in vele raden, panels en platforms. Gezien Reinders vertegenwoordigt het Solgu bijvoorbeeld in de
cliëntenraad Wmo. Verder is het Solgu ondermeer vertegenwoordigd in de cliëntenraad CIZ-Utrecht, het Stedelijk
Overleg Mantelzorg en de Stedelijke Verkeersgroep Utrecht. Ook overlegt het Solgu met andere belangenorganisaties,
waaronder de organisaties (vele patiëntenverenigingen) die bij het Solgu zijn aangesloten. De gemeente Utrecht is de
belangrijkste gesprekspartner van het Solgu. De gemeente maakt immers het gemeentelijk beleid.
Ben je tevreden over de gemeente als gesprekspartner? Wat gaat er goed en wat kan er beter?
Gezien: “Natuurlijk gaat niet alles goed en/of snel, maar gemiddeld zijn we tevreden over de verhouding met de
gemeente. Ambtelijk zijn de verhoudingen goed, de wethouders zijn goed aanspreekbaar, en via de raadsinformatieavonden
en de politieke lunch hebben we een vruchtbare toegang tot de gemeenteraad.”
De gemeente Utrecht heeft Agenda 22 omarmd. Wat houdt Agenda 22 in? Welke invloed heeft het Solgu gehad op de
gemeente om Agenda 22 te gaan hanteren?
Gezien: “De Verenigde Naties heeft 22 regels opgesteld met verplichtingen voor een overheid met betrekking tot
mensen met een handicap. Agenda 22 is de werkmethode. Uitgangspunten: alle beleid raakt ook mensen met een
functiebeperking en dit beleid kun je alleen ontwikkelen in samenspraak met deze mensen zelf (belangenvertegenwoordiging).
Het idee om zo te gaan werken is door het Solgu ingebracht; samen met een ambtenaar heb ik er
hard aan getrokken om het voor elkaar te krijgen. Gelukt dus. Dat betekent niet, dat elke ambtenaar of wethouder zich
daar altijd van bewust is. Maar met Agenda 22 in de hand komen we wel altijd binnen.”
Bestaat er samenwerking met overlegorganen van andere gemeentes?
Gezien: “Wij doen mee met het regionaal overleg van andere platforms. Die zijn vaak minder professioneel (subsidie!)
dan wij. Echte samenwerking is het niet, meer delen van kennis. Dat geldt ook voor het collegiale grote-stedenoverleg.”
11
Boogh magazine - april 2012

Boogh magazine - april 2012
12
Samenwerken doet het Solgu met tal van (maatschappelijke) organisaties. Boogh is ook een bekende van het Solgu. Wat
heeft het Solgu aan Boogh?
Gezien: “Het contact met Boogh heeft ons geholpen bij het begrijpen van de problemen van mensen met NAH.
Misschien is meer samenbundelen praktisch als het gaat om de gevolgen van de AWBZ-maatregel.”
Een belangrijke stap die voorafgaat aan belangenbehartiging is beeldvorming. Een van de doelen van het Solgu is om
het juiste beeld over te brengen. Dan dringt het door dat bijvoorbeeld rolstoelgebruikers niet altijd in gehandicapteninstellingen
wonen, maar gewoon zelfstandig, en dus ook boodschappen moeten doen, van het openbaar vervoer
gebruik willen maken, naar de bioscoop willen of naar een restaurant. Om veranderingen teweeg te brengen werkt het
Solgu met diverse beeldvormingsprojecten.
Er wordt voorlichting op basisscholen gegeven. Hierbij wordt kinderen verteld dat hun leeftijdgenoten met een
handicap niet heel anders zijn dan zijzelf. In het middelbaar en hoger beroepsonderwijs verzorgt het Solgu gastlessen.
De lessen zijn bedoeld voor studenten die later in hun werk te maken kunnen krijgen met mensen die een handicap of
chronische ziekte hebben. De voorlichting wordt gegeven door mensen met een beperking. Ook bezoekt het Solgu
scholen voor speciaal onderwijs. Volwassen gastdocenten met een vergelijkbare beperking als de leerlingen vertellen
over hun jeugd en over hoe ze nu als volwassene leven. Daarnaast werkt het Solgu met ambassadeurs, mensen die zelf
een beperking hebben. Zij geven voorlichting aan verschillende organisaties in de samenleving, van de winkeliersvereniging
tot horecavereniging tot het politiekorps of huisartsen.
Een van de activiteiten van het Solgu is de jaarlijkse uitreiking van de Maakt-plaats-prijs. In 2010 kreeg FC Utrecht deze
prijs voor de blindentribune, met gesproken commentaar, en vorig jaar was supermarkt Hoogvliet in Overvecht de
gelukkige.
Wat was de reden om deze prijs in het leven te roepen?
Gezien: “Het Solgu wil aandacht voor een toegankelijke samenleving en laten zien dat ontoegankelijkheid overal kan
zitten. Daarom proberen wij ieder jaar een ander onderwerp voor het voetlicht te brengen. De prijswinnaars waren
daarom een werkgever, een museum voor het ontsluiten van de collectie, het minst-slechte Wmo-loket, kindermuseumnacht
voor het inzetten van doventolken, en een supermarkt.”
De drie medewerkers worden ondersteund door secretaresse Sofie Fonteijn. Verder zijn er veel vrijwilligers actief;
hieronder valt ook het bestuur en redactieleden van de website en andere publicaties.
Wat is het belang van de inzet van al die vrijwilligers voor het Solgu?
Gezien: “Wij hebben vrijwilligers nodig om die lessen te geven, wij hebben vrijwilligers nodig om de beeldvorming
‘ziek, zwak en misselijk’ effectief te doorbreken en wij hebben vrijwilligers nodig om input te hebben over problemen
en kansen. Overigens vermeld ik in het jaarverslag, naast de urenverantwoording van de betaalde medewerkers, ook
altijd het aantal (geschatte) vrijwilligersuren!”
Afgelopen jaar bestond het Solgu 35 jaar. Wat heeft het Solgu in al die jaren allemaal bereikt?
Gezien: “Om te beginnen heeft het Solgu bereikt dat ‘de gemeente’ inmiddels begrijpt dat ‘gehandicaptenbeleid’ niet
bestaat, wel beleid dat aan alle burgers recht doet. Dat vind je terug in het collegeprogramma, maar ook in de vele
ambtelijke overleggen. We waren betrokken bij de inrichting van Leidsche Rijn, hebben ervoor gezorgd dat
toegankelijkheid een item is tijdens de verbouw van het stationsgebied, hebben ideeën aangeleverd voor Vernieuwend
Welzijn. We hebben bereikt dat de gemeente zelf verantwoordelijk is voor informatie over toegankelijkheid (maar wij
vullen de website). De gemeente heeft ook foto’s van ‘ons soort mensen’ in de beeldbank. Toegankelijk busvervoer
inclusief haltes is versneld ingevoerd. Er is meer aandacht voor de positie van mantelzorgers.”
Op 1 december jl. werd het 35-jarig bestaan van het Solgu met een feest gevierd bij cultureel podium Rasa in Utrecht.
Er was een aantal inspirerende sprekers, onder wie José Roosen, manager van Boogh Arbeid. Ook was er een mooi en
erg leuk optreden van cabaretière Funda Müjde.
Hoe heb je het 35-jarig jubileumfeest ervaren?
Gezien: “Ik vond het een feest: veel mensen, inhoud en plezier!”
Het motto van het feest was: ‘Doe het nu!’ Wat is de achterliggende gedachte daarvan?
Gezien: “Kort gezegd: papieren plannen zijn mooi, uitvoeren is beter! En: Iedereen kan iets doen, niet alleen de
gemeente gaat over gehandicapten: winkels, werkgevers, bioscopen, mensen die een fiets stallen, doe er nu iets aan.”
Wat zijn de doelen voor de komende jaren?
Gezien: “Er verandert veel voor de gemeente, die krijgt steeds meer taken. Belangrijk is de invloed op werkgelegenheid,
dus zal het Solgu daar hard aan trekken. Verder wordt er steeds meer geleund op de eigen kracht van
personen en de samenleving. Vraag voor het Solgu daarbij is: waar zit die kracht, hoe mobiliseer je die, en wat doe je
als die er niet is, wil je dan ook zorgen? Het Solgu wil ook proberen meer contact te krijgen met jongeren en met
migranten, beide grote groepen in onze stad.”

Door je pensioengerechtigde leeftijd stop je in de loop van dit jaar als directeur van het Solgu. Hoelang heb je deze
functie dan gehad? Hoe kijk je erop terug? En tot slot: Wat zou jij je opvolger mee willen geven?
Gezien: “Ik ben 14 jaar directeur geweest van het Solgu. Ik ben blij dat we hebben kunnen veranderen van een tamelijk
klaaglijk clubje naar een organisatie die zichtbaar bijdraagt aan het beleid van de gemeente, en ook als zodanig wordt
(h)erkend. En mijn goede raad aan mijn opvolger? Wordt vooral geen opvolger, trek je eigen spoor en ga voor Utrecht
onbeperkt!”
Als een berg…
Op een vroege donderdagochtend
— 2 februari — toen zélfs de
spits nog niet helemaal was
ontwaakt, settelde ik mij naast de
bestuurdersstoel van de auto die
mij naar de opstapplaats tegenover
het Beatrix Theater voerde. De
Jaarbeurshallen zelf vervaagden in
de sneeuwgrijze lucht, die afgezien
van de ijzige wind niet veel later
die ochtend haar eerste vlokken
zou laten neerdalen. Het voelde
alsof Moeder Natuur een soort
vooraankondiging wilde doen van
wat nog komen ging.
En wat er kwam was clichématig
genoeg (maar daardoor niet
minder imposant) een ongerept
bergenlandschap van (veel) Franse
sneeuw die werd getild door takken
van bomen. Die bomen leken
tegelijkertijd geduldig af te wachten
tot de sneeuw weer veranderde
in groene bladeren. Een oase van
rust, afgewisseld met rotspartijen,
bevroren watervallen en ijspegels
in tunnels. Pegels zo groot dat
het latere smeltwater een buts in
je auto zou kunnen veroorzaken.
Tegelijkertijd had het hele tafereel
ook wel iets angstaanjagends.
Want hoe hoger we die bergen in
kropen, des ter onheilspellender
de tocht leek te worden, omdat je
natuurlijk in het donker vooral op
de contouren van het landschap
moest rijden!
Maar overal ter wereld is het
‘menselijk ras’ te vinden, en zo ook
hier in skigebied Vercors bij Valence.
Aangekondigd door inmiddels ietwat
achterhaalde kerstverlichting,
afgewisseld met een kerstboom
(met ballen!) stonden daar ineens
een paar zogeheten (volledig
aangepaste) chalets gegroepeerd op
ons te wachten. Wat had me hier
gebracht in deze met recht
Pieter Houtman
Column
winterse omgeving terwijl ik beter
bekend sta als een zonaanbidder?
Doet er niet zoveel toe, bedacht
ik me... Bij de chalets werden we
verwelkomd door iemand die zich
in Frankrijk bij ons zou voegen.
Een bijzondere man in de positieve
zin van het woord, die op een
bepaald moment besloot zijn toga
voorgoed af te doen om vervolgens
een strandtent in Scheveningen
over te nemen! Buiten het seizoen
reist hij veel en dit keer trok hij
door Europa, om ons vervolgens
in Frankrijk op te wachten als
vrijwilliger bij deze reis. De reden
dat ik dit niet onvermeld wil laten,
ligt in het feit dat sommige mensen
mij fascineren door hun reeds
belopen leven en de beslissingen die
zij daarin hebben durven maken!
Sleutelwoord in dit hele verhaal is:
grensverleggend, een eigenschap die
ik blijkbaar voldoende in me draag
om deze tiendaagse sneeuwvakantie
te willen ondernemen! Gedreven
door het enthousiasme om het
juist met deze organisatie (Smarti)
een keer in de sneeuw te proberen
(vorig jaar Barcelona!) ben ik zo
ver gekomen. Vervolgens liet ik mij
door het besneeuwde landschap
voorttrekken door honden en ervoer
ik wat de magie van skiën voor
veel mensen inhoudt. Opvallend
waren de bijna verbazingwekkende
reacties die ik van mensen kreeg op
het moment dat ik vertelde dat ik
op sneeuwvakantie zou gaan. Die
verbazing leefde op de piste zélf
veel minder. Toch overkwam
me dat gevoel persoonlijk ook wel
eens wanneer ik van mijn rolstoel
overgeheveld werd naar de zitski,
terwijl mijn lichaam hiertegen
leek te protesteren. Want hoe
sterk die blauwe piste ook lonkte,
iedere handeling die je in zo’n
‘rolstoelonvriendelijk’ landschap
verrichte, was een krachtsinspanning
op zich, alleen al vanwege de
drie lagen kleding wanneer je
‘nodig moest’… Als een berg kon
ik daartegen opzien, terwijl ik
me vaak later (in bed) realiseerde
welke ‘berg’ ik die dag weer verzet
had. Mijn eerste reactie toen ik op
de website van Smarti keek, was
dan ook: “Die durven tenminste
wat als het gaat om avontuurlijke
vakanties”, alleen al op basis van
de bestemmingen die reeds bereisd
waren! Want je grenzen verkennen
is soms eroverheen gaan, om er
vervolgens achter te komen wanneer
je daadwerkelijk je grens bereikt
hebt!
Het sleutelwoord grensverleggend
is dus op te splitsen in durven,
verkennen en soms eroverheen gaan!
Of zoals iemand het mooi uitdrukte:
er zijn altijd drempels te nemen, het
gaat erom welke keuze je maakt.
Je kunt ze laten voor wat ze zijn, of
je kunt ze aangaan. Als je voor die
laatste optie kiest, ligt er letterlijk
een wereld voor je open!
13
Boogh magazine - april 2012

MMet In voor zorg!
Boogh magazine - april 2012
14
gericht de markt op
Elke organisatie die met cliënten werkt, heeft een markt. Elke organisatie zal
ook van zichzelf zeggen marktgericht te werken. Maar is dat altijd zo? In dit
artikel leest u waarom Boogh net is begonnen met een In voor zorg!-traject.
Wat is In voor zorg!?
In voor zorg! is een programma voor de langdurige zorg van het ministerie van VWS en Vilans. Dit programma begeleidt
Boogh bij de transitie van een intern gerichte organisatie naar een cliënt- en marktgerichte organisatie met een
heldere positionering, duurzame relaties met partners en een grote naamsbekendheid. Het plan van aanpak dat In voor
zorg!-coach Christina Bierma samen met Boogh opstelde, laat op een verfrissende manier zien dat er bij een effectieve
marktbewerking meer komt kijken dan de veronderstelling dat de gemeente cliënten ‘aanlevert’ en dat waarschijnlijk
ook zal blijven doen.
Proactief de markt leren bewerken
Hoewel Boogh zich duidelijk onderscheidt in de markt en beschikt over tevreden medewerkers en cliënten, heeft Boogh
toch de ondersteuning van In voor zorg! aangevraagd. Hetty van Oldeniel: “Door pakketmaatregelen, de eigen bijdrage
voor cliënten en een versobering van de Wmo is het zaak dat we meer aan de weg gaan timmeren. We willen dat meer
potentiële klanten ons leren kennen”.
De medewerkers van Boogh weten dat er extra moet worden ingezet op het aantrekkelijk neerzetten van de
organisatie. Aan dat bewustzijn hoeft niet te worden gesleuteld. Het gaat vooral om de vraag hóe je proactief en met
succes de markt kunt bewerken zodat de aanwas van nieuwe cliënten toeneemt.
Nichemarkt
Het fascinerende van Boogh is dat de organisatie en de dienstverlening net buiten de bekende kaders vallen. Een
thuiszorgorganisatie of een woonzorgorganisatie voor ouderen hebben een lekker herkenbaar profiel.
Hetty van Oldendiel: “Ons probleem – en dat is ook de uitdaging – is dat onze dienstverlening niet makkelijk in een
hokje is onder te brengen. We zijn een nichemarkt. Dat is enerzijds onze kracht, maar anderzijds zit daar ook een
risico. De kans bestaat dat stakeholders geen compleet en juist beeld van ons hebben. Dat betekent dat we het risico
lopen dat we niet goed worden ingeschat als bijvoorbeeld gemeenten voor hun bewoners een passende oplossing
zoeken. Onze positie als nichespeler maakt dat marketing onze tweede natuur moet worden”.
Jolanda van de Water, intern projectleider van dit In voor zorg-traject!: “Wij zijn erg gericht op het individu en hebben
veel kennis van onze cliënten. Om te anticiperen op de komende veranderingen richten we ons nu meer op de markt,
op nieuwe klanten. Dat kan door ons direct te richten op die cliëntgroepen, maar ook door ons beter te profileren bij
organisaties die voor ons werk van belang zijn. Gemeenten bijvoorbeeld”.
Markten verkennen
In voor zorg!-coach Christina Bierma heeft op basis van de wensen en het profiel van Boogh een programmavoorstel
geformuleerd. De werkwijze en maatregelen zijn verwoord in een plan van aanpak. De snelheid waarmee dat plan tot
stand kwam, zegt iets over het urgentiebesef, vindt Bierma: “Binnen vier weken was het plan rond.”
De gekozen aanpak is een samenhangende combinatie van het goed neerzetten van de onderscheidende diensten,
het verkennen van nieuwe mogelijkheden, laten zien hoe nieuwe markten te bewerken zijn en hoe anderen het doen.
Bij dit alles wil Boogh de kennis, vaardigheden en het belang van marketing vergroten onder medewerkers. Naar
verwachting leidt de aanpak naar proactief gedrag zodat nieuwe kansen worden herkend en opgepakt.
Christina Bierma: “Vooraf willen we weten waar Boogh in de toekomst haar diensten kan uitzetten. Een In voor zorg!projectteam,
managers en medewerkers gaan die vraag samen structureel aandacht geven. Die aandacht is geen eendagsvlieg.”
Hoe denken stakeholders over Boogh?
Christina Bierma wijst op een ander onderdeel van haar aanpak: “Zo starten wij nu met een reputatieonderzoek als
nulmeting. We meten daarbij onder meer hoe bekend organisaties zijn met het aanbod van Boogh en wat de
beeldvorming over Boogh is. Aan het eind van het In voor zorg!-traject doen we die meting nog een keer. Dan moet

Projectteam januari 2012
blijken of onze aanpak succes heeft.”
Hetty van Oldeniel over dat reputatie-onderzoek: “Als je kijkt met wie we allemaal samenwerken, dan is Boogh een
ketenpartner bij uitstek. Het is dus ontzettend belangrijk om te weten hoe onze samenwerkingspartners over ons
denken. Hoe zien anderen ons? En op grond van welke beelden zullen gemeenten en andere organisaties ons selecteren?
Als we dat weten, kunnen we beter op de vraag inspelen.”Ze vervolgt: “We leveren voor revalidatiecentra bijvoorbeeld
nazorg voor mensen met niet-aangeboren hersenletsel. De relatie met de revalidatiecentra verdiepen we al enige tijd.
Er zijn waarschijnlijk veel meer cliënten uit de revalidatiecentra die voor een vervolgtraject bij ons terecht zouden
kunnen komen. Zeker weten doen we het niet, omdat we niet weten op grond van welke argumenten ze niet voor
Boogh kiezen. Is het omdat ze ons niet goed kennen? Of omdat ze vinden dat onze dienstverlening niet goed aansluit?
Ook dat soort mogelijkheden willen we onderzoeken.”
Vensteractiviteiten
Verfrissend bezig zijn op de markt vraagt dat je op een creatieve manier naar je eigen activiteiten kunt kijken. Om dat
gedrag te voeden is in het plan van aanpak het fenomeen vensteractiviteiten opgenomen.
Christina Bierma: “We willen nadrukkelijk naast de gebaande paden wandelen. Niet opnieuw het wiel uitvinden dus,
maar op zoek naar vernieuwing. We willen ervaringen van buiten naar binnen halen. Dat gebeurt onder de noemer
vensteractiviteiten. Met workshops, lezingen en bedrijfsbezoeken verkennen we hoe anderen op een slimme manier
met hun markt bezig zijn. Daarbij richten we ons ook op ervaringen buiten de zorg. Hoe doen KLM of een hotelketen
het bijvoorbeeld?”
Nieuwe diensten
Onderdeel van het plan van aanpak is ook de introductie van vijf rendabele nieuwe diensten. Een vraag onder
medewerkers naar mogelijke nieuwe diensten die rendabel zijn, leverde al meteen een flinke lijst op. Keuzes moeten
nog worden gemaakt, maar het is goed om ze te onderzoeken. Tipje van de sluier: Boogh wil een arbeidstrainingscentrum
opzetten. Dat is iets anders dan arbeidsre-integratie zoals Boogh Arbeid dat biedt aan
cliënten in opdracht van het UWV, letselschadeverzekeringen, werkgevers en dergelijke.
Yolanda van de Water: “In een trainingscentrum kunnen onze cliënten trainen om de stap naar participatie of werk
weer te maken. Bijvoorbeeld door ervaring op te doen met activiteiten als breng- en haaldiensten, het beheren van
een webwinkel, het werken in een eetcafé of groenvoorziening. Allemaal afhankelijk van wat cliënten willen en wat ze
aankunnen.”
Strijdvaardige cliënten
Boogh laat haar cliënten actief meedenken met de aanpak van In voor zorg!. De centrale cliëntenraad en de
cliëntenraden op locatie zijn bijgepraat over het In voor zorg!-traject. Nieuwsbrieven gaan zowel naar medewerkers
als cliënten. Zij weten dat Boogh nu nog een organisatie is die het prima doet, maar dat door allerlei wijzigingen en bij
ongewijzigd beleid de toekomst onzeker is.
Hetty van Oldeniel: “Zonder Boogh zal een deel van onze cliënten aangewezen zijn op intramurale zorgorganisaties.
Behalve dat die minder effectief kunnen inspelen op onze cliëntgroep, is de zorg geboden in organisaties met
woonfaciliteiten ook veel duurder.”
Cliënten willen heel graag dat Boogh blijft bestaan. Yolanda van de Water: “Wat ze hier bij Boogh doen en leren
versterkt de eigenwaarde van cliënten.” Paul Charnley bijvoorbeeld moet er niet aan denken dat Boogh verdwijnt. Hij
is een voormalige verpleegkundige die hersenletsel opliep: “Ik heb hier alle vrijheid om mijn eigen gang te gaan. Ik doe
bijvoorbeeld veel op de houtafdeling. Bij Boogh kan ik op mijn manier werken aan het verbeteren van mijn
vaardigheden. Perfect. Boogh moet blijven”, roept hij strijdvaardig. Ondertussen maakt hij zich ook zorgen over zijn
eigen situatie: “Ik heb tot eind 2012 een PGB. Geen idee hoe het daarna gaat.”
Deze tekst is gebaseerd op het verhaal dat Rob van Es (www.vormeninhoud.nl) schreef voor de website van
In voor zorg! (www.invoorzorg.nl)
15
Boogh magazine - april 2012

Boogh magazine - april 2012
16
Wie ben ik?
Schrijf een stukje over jezelf, is de
opdracht van de redactie van het
Boogh Magazine. Wie ben je en
wat doe je hier?
Dat heb ik toch zo opgeschreven,
dacht ik meteen. Niet zo moeilijk,
ik weet toch wie ik ben. Maar
zo makkelijk is het niet, blijkt
na twee dagen staren naar mijn
beeldscherm en met 100 figuurlijke
proppen in de prullenbak van mijn
Mac. Wat zal ik doen: ben ik eerlijk
over mijn plus- en minpunten of
maak ik het verhaal een beetje
mooier? Zal ik een mooi sprookje
met een beetje drama schrijven
om de gevoelige snaar te raken
of een stoer verhaal ophangen
over hoe ik in een rolstoel ben
terechtgekomen? Van dat laatste
genre heb ik er nog wel een paar
voorradig; complete uit mijn duim
gezogen verhalen als camouflage
van de werkelijkheid. Jaren
gebruikt en inmiddels redelijk
versleten!
Ik zou eerlijk kunnen zijn en
schrijven dat ik, volgens mij, niet
zoveel veranderd ben sinds de
diagnose van mijn ziekte gesteld
is. Dat ik me nu in het later-alsik-groot-ben-stadium
niet zo veel
anders voel dan ‘vroeger in de
goeie ouwe tijd’. Dat ik niet het
gevoel heb heel veel ‘geleerd te
hebben van het leven’, noch van de
goede dingen die me zijn gegund,
noch van de slechte dingen die het
leven onvermijdelijk ook voor mij
in petto had, waardoor ik dus nog
steeds snel gekwetst ben, verliefd
of dronken word, over mijn
grenzen ga, dezelfde fouten maak
en nog steeds verrast kan worden
door situaties die bekend zouden
moeten zijn. En naïef geloof nog
een heel leven voor me te hebben!
Ik zou kunnen zeggen dat ik nog
steeds degene ben die ik vroeger
was, degene die mij beviel en me
nog altijd bevalt. Dat ik vind dat
ik positief ben ingesteld, lief en
gevoelig ben, redelijk intelligent,
ambitieus op het creatieve vlak,
Anuschka Kruidhof
Column
humor heb en enigszins gezegend
ben met mijn uiterlijk. Ik zou
laten weten dat ik van het leven
hou, van veel en vaak mensen
om me heen. Dat ik dol ben op
feestjes en lol maken, dat dat
waarschijnlijk in de genen zit
aangezien mijn oudste herinnering
die van mijn moeder als Prinses
Carnaval is! Dan zou ik met een
dikke knipoog moeten opbiechten
iets te veel te houden van lekker
eten en goede wijn, om daar
vervolgens mijn opvoeding de
schuld van te geven. Natuurlijk hou
ik van muziek en kunst en ga ik
vaak naar concerten en festivals,
maar te weinig naar musea en
exposities. Ik zou vertellen dat
reizen mijn passie is, het liefst
naar verre bestemmingen met
andere culturen, en een rugzak
op waar mijn hele leven in past
en met ruimte voor nieuwe
herinneringen. En ik zou een
prachtig verhaal ophangen over
mijn respect voor de natuur, en
mijn liefde voor dieren, want ik
ben opgegroeid tussen de konijnen,
kippen, duiven, paarden, katten,
een lieve hond, een weggelopen
cavia en een aangelopen varken.
Ik mis mijn vader en koester
mijn moeder en zusje. Ik heb een
geweldige vriend en veel goeie
vrienden.
Daarentegen zou ik ook de
werkelijkheid wat kunnen
verfraaien en zeggen dat ik
geen slechte eigenschappen of
frustraties heb. Ik zou net kunnen
doen of ik niet controlfreakerig
en chaotisch ben, dat ik mezelf
voorhoud dat ik uit enthousiasme
dingen naar mijn hand zet en
niet omdat ik graag mijn zin wil
doordrijven. Hoe makkelijk zou
het zijn om te ontkennen dat mijn
cynische humor soms kwetst en te
denken dat mijn scherpe tong nooit
gemene woorden vormt. Ik zou
kunnen liegen dat ik nog nooit heb
gelogen, en net kunnen doen alsof
ik goed ben in geheimen bewaren
en ze nooit zelf heb gehad. En dat
ik nooit jaloers ben op mensen
die kunnen lopen en nachtenlang
dansen. Geen behoefte heb aan
tikkertje op naaldhakken of
lange bosritten te paard. Dat
ik altijd mijn afval scheid en
milieuvriendelijk bezig ben. Ik zou
nog zo veel kunnen vertellen over
wat ik allemaal niet ben!
Eigenlijk hoefde ik me alleen maar
even voor te stellen. Mijn naam is
Anuschka Kruidhof, ik ben 45 jaar,
styliste van beroep, samenwonend
in Utrecht, de nieuwe vormgeefster
van Boogh Magazine en ik heb MS.
Aangenaam!

AACTIVITEIT UITGELICHT
Tekenen en Schilderen
In iedere uitgave van Boogh Magazine
wordt een activiteit die in een
van de activiteitencentra of bij de
NaHderkring op het programma staat
in de schijnwerpers gezet. We richten
ons vizier deze keer op Tekenen en
Schilderen bij Boogh Activiteiten
in Veenendaal en in het bijzonder
op de tentoonstelling die daaruit
voortgekomen is.
Door Baukje Breur
TENTOONSTELLING
Marja Sluys
Voor cliënten die de activiteit Tekenen en Schilderen volgen, organiseert Boogh Activiteiten in Veenendaal jaarlijks een
tentoonstelling in het Rozenbottelgebouw. Tot eind 2012 is daar nu werk te zien van Caroline van Aken en Marja Sluys.
Marja Sluys
Marja is een vrouw van in de veertig, gehuwd en de trotse moeder van een dochter. Marja had bij haar geboorte
zuurstoftekort, en hoewel dit aanvankelijk geen problemen leek te geven, ontdekte ze later, tijdens haar huwelijk, dat
ze het overzicht kwijtraakte wanneer zij te veel dingen tegelijk moest doen. Ze heeft behoefte aan structuur en
gezelligheid. Na een lange speurtocht vond ze haar stekkie bij Boogh Activiteiten Veenendaal. Ze is erg gelukkig met de
twee dagdelen dat zij het centrum bezoekt. “Ik hoef niets, de mensen zijn vriendelijk voor elkaar en ik voel me
volledig geaccepteerd”, aldus Marja, die zelf ook voor iedereen een vriendelijk woord en een gezellig praatje
overheeft. Behalve sociale contacten aangaan en onderhouden, tekent ze ook heel graag. Haar werk kenmerkt zich
vooral door de verhalende stijl. Op papieren tasjes tekent ze oer-Hollandse tafereeltjes in naïeve stijl, die samen een
groot stripverhaal over het wonen in Nederland vormen. Haar vrolijke tekeningen hebben veel aandacht voor detail en
zijn een plezier om naar te kijken. Zij laten de wereld zien van een vrolijke, warme vrouw. Nu het tasjesproject klaar
is, wil Marja zich toeleggen op het maken van een stripboek. Veel succes Marja!
Caroline van Aken
Caroline is eveneens een jonge, vriendelijke vrouw. Ook zij bezoekt al een aantal jaren Boogh Activiteiten in
Veenendaal. In tegenstelling tot Marja is Caroline ingetogen. Zij is een goede luisteraar en laat in haar vragen merken
dat ze belangstelling heeft voor de wereld om zich heen. Deze karaktereigenschappen zijn in haar schilderijen terug te
vinden. Het werk van Caroline toont een zekere ingetogenheid. Aan de andere kant laat het frisse en heldere kleuren
zien. Verrassend zijn vaak haar composities, die je dwingen om lange tijd met aandacht naar het schilderij te kijken.
Naast schilderen houdt Caroline zich ook bezig met het ontwerpen en inkleuren van mandala’s. Ook dit gebeurt met
grote precisie en met harmonieuze kleuren. De mandala’s inspireerden haar tot meer kubistisch werk, waarbij Robert
Delaunay haar voorbeeld was. Op de vraag wat haar aantrekt in de activiteit Tekenen en Schilderen, antwoordt ze dat
deze activiteit haar rust geeft en dat zij al doende in een heel eigen veilige wereld is. Het is fijn dat we via haar
schilderijen ook een inkijkje in die wereld mogen hebben. We hopen in de toekomst nog vaak van het werk van
Caroline te mogen genieten!
Openingstijden
De tentoonstelling is tot november 2012 te bezichtigen op werkdagen tussen 9.00 en 16.00 uur in het
Rozenbottelgebouw aan de Nijverheidslaan 6 in Veenendaal. De toegang is gratis.
17
Boogh magazine - april 2012

Boogh magazine - april 2012
18
Boogh in transitie
Het is alweer maart 2012, de vogeltjes fluiten en de dagen beginnen te
lengen…
Door Hetty van Oldeniel
Onder andere door de komst vorig jaar van Carolijn Smit, onze controller, barstte het stichtingsteam in Harmelen uit
zijn voegen en daarop besloten we met kantoorruimte uit te breiden in Utrecht! En zie het resultaat! Inge Oostenenk
(personeelszaken), Maaike de Lange (communicatie) en Rian Huijsmans (kwaliteit) zijn ondertussen goed gesetteld in
Utrecht. En ook het team en het secretariaat van Boogh Activiteiten Utrecht hebben hun intrek genomen in de
vernieuwde kantoren. Momenteel zijn we met de laatste activiteiten bezig voor de herschikking van de kantoorruimten
in Harmelen. Het schiet al aardig op. In de eerste week van april denken we helemaal klaar te zijn!
Uiteindelijk kwam vorig jaar de geregistreerde aanwezigheid van cliënten wel onder druk te staan: we zagen een lichte
daling. We schatten in dat dit een effect is van de invoering van de eigen bijdrage voor cliënten, de onzekerheid bij
cliënten over de definitieve berekening van de eigen bijdrage en de inperking van de indicaties door het CIZ, ook in
volume. Naar aanleiding hiervan brachten we communicatie tot stand over het afwezigheidpercentage van cliënten met
als doel dit te verlagen en meer aanwezigheid te bewerkstelligen. En wij zien nu al de positieve effecten. Ik dank
iedereen die zich inzet en heeft ingezet om dit percentage naar beneden te brengen!
En we hebben we mooie resultaten weten te behalen bij het zorgkantoor voor 2012 en hoog kunnen inzetten op de
gestelde kwaliteitscriteria. Tevens is de Booghkring als best practice gehonoreerd door het zorgkantoor.
Uitkomsten themabijeenkomsten Visievierluik
Vorig jaar werden een drietal themabijeenkomsten gehouden waarin het visievierluik centraal stond, met
medewerkers, vrijwilligers, de centrale cliëntenraad en de lokale cliëntenraden en hun ondersteuners. Uit deze
bijeenkomsten kwamen verschillende, maar ook overeenkomstige resultaten. Op de vier volgende essentiële vragen
werden antwoorden geformuleerd:
HOGER DOEL: waarom bestaat Boogh?
GEWAAGD DOEL: waarheen gaat Boogh?
KERNWAARDEN: waarvoor staat Boogh?
KERNKWALITEITEN: waarin blinkt Boogh uit?
Het is een mooi compact visievierluik geworden, waar her en der nog iets aan geschaafd moet worden. Het geeft de
kern van Boogh weer op basis van ‘de kracht van de keuze’ en geeft een goed doorkijkje in waar Boogh voor staat! Het
visievierluik verbindt, brengt mensen in beweging en geeft een bepaalde richting. Naar de stip op de horizon!
De verdere invoering van het visievierluik is onder andere opgenomen in het jaarplan 2012 met als belangrijke titel:
Boogh in transitie.
Transitie
Letterlijk betekent transitie overgang. Boogh zit in een overgangsjaar. Een overgangsfase. In 2012 zal er voor onze
cliënten nog niet veel veranderen. Alles blijft nog bij het oude. In het jaar 2012 moeten we ons echter wel al
voorbereiden op de toekomst, gevoed door de overheveling van de functie begeleiding groep van de AWBZ naar de
Wmo. Vandaar het gebruik van de term transitie.
Zoals bekend gaan er veranderingen plaatsvinden. De extramurale functie begeleiding groep wordt vanaf 2013 voor
nieuwe cliënten en vanaf 2014 voor alle cliënten niet langer gefinancierd door de AWBZ als een verzekerd recht voor
onze cliënten en vanuit zorgplicht door het zorgkantoor en de zorgaanbieder, maar als een compensatiebeginsel in de
participatieladder die gemeenten hanteren: op eigen kracht en meedoen naar vermogen. Overigens klinken er al vanaf
het begin van dit jaar geluiden dat 1 januari 2013 niet haalbaar is voor gemeenten en dat het niet ondenkbaar is dat
alle cliënten per 1 januari 2014 overgaan. Dit is echter formeel nog door geen enkele partij bevestigd.
Uitgangspunten van de Wet Maatschappelijke Ondersteuning (Wmo):
• Versterken van de eigen kracht van burgers en aanhaken bij mogelijkheden van mensen.
• Integrale aanpak en samenwerking in samenhang aangeboden.

• Werk staat centraal (hier wordt ook zinvolle dagbesteding bedoeld, als een zinvolle bijdrage aan de samenleving.
• Van recht op zorg naar compensatie: kijken naar de noodzakelijkheid om bepaalde achterstanden of beperkingen
van de burger te compenseren.
• Verbinden van formeel met informeel.
• Gezamenlijk aanbod waar mogelijk, individueel waar nodig.
• Geen groei, en tariefkortingen van in ieder geval 5%.
Wat betekent dit voor Boogh?
Boogh maakt zich sterk voor het behoud van professionele begeleiding aan mensen met niet-aangeboren hersenletsel en
mensen met een lichamelijke beperking. En velen doen dat met ons. En ook met effect!
Gelukkig is deze erkenning er ook vanuit het Ministerie van VWS voor mensen met niet-aangeboren hersenletsel als
uitzonderingsgroep: deze groep is tenslotte complex, heeft professionele begeleiding nodig en moet regionaal
georganiseerd worden. Helaas wordt hier tot nu toe door de overheid en de politiek nog geen enkele consequentie uit
getrokken.
Al enige tijd is Boogh bezig bekendheid te geven aan wat zij doet en hoe ze de dingen doet. Vooral bij gemeenten. We
zijn zeer actief in het naar buiten brengen dat Boogh dé specialist is in het begeleiden van mensen met
niet-aangeboren hersenletsel en mensen met een lichamelijke beperking bij tijdsbesteding, leren, (vrijwilligers)werk en
arbeidsre-integratie.
Zorgaanbieders moeten in dit proces de cliënt als burger leren kennen en gemeenten moeten de burger als cliënt leren
kennen. Boogh speelt in dit proces een zeer actieve rol. Dit doen we samen met collega-zorgaanbieders.
Voor dit doel zijn er twee prachtige films van Boogh gemaakt: één door het transitieteam van de VGN (Vereniging
Gehandicaptenzorg Nederland) en één door onze eigen mensen van Boogh Activiteiten Veenendaal! Ik raad iedereen
aan deze films te bekijken. Ze duren relatief kort en zijn via de managers te verkrijgen.
Een belangrijke opdracht voor Boogh is om onze gespecialiseerde dienstverlening nadrukkelijker en onderscheidend op
de markt brengen! Boogh gebruikt het In voor zorg!-traject om dit in het komende jaar verder vorm en inhoud te geven.
Lees voor meer informatie het artikel over In voor zorg! in dit magazine.
Zo zijn we allemaal op onze eigen wijze in meer of mindere mate maatschappelijk ondernemer.
ONBEPERKT HOUDBAAR
CD-recensie - Amy Winehouse:
Lioness: Hidden Treasures
Door Gert-Jan van Zetten
Op 23 juli 2011 kwam er een einde aan het leven van Amy Winehouse; ze
werd slechts 27 jaar. Eind 2003 verscheen het debuutalbum van Amy
Winehouse, het met jazzinvloeden doorspekte Frank. Drie jaar later
kwam het album Back To Black uit. Het nummer Rehab was een
wereldwijde hit en gaat erover dat ze door haar drankverslaving naar een
afkickkliniek moest, maar dat zelf niet nodig vond. Het nummer bracht
Winehouse veel roem, maar haar alcoholprobleem leidde helaas tot haar dood.
Ruim vier maanden na het overlijden van Winehouse kwam haar derde album uit: Lioness – Hidden Treasures. Je kunt
het uitleggen als commerciële uitbuiterij, haar nabestaanden zien het als eerbetoon, en daar wil ik in meegaan. In
het bijbehorende boekje staan teksten van familieleden, vrienden en bekenden. Het 45 minuten durende album is
een bonte verzameling: demo’s, andere uitvoeringen van nummers en nieuwe liedjes. Het begint met een
reggaeversie van Our Day Will Come, een soulklassieker. Verder hoor je onder andere een ‘zonder toeters en bellen’
versie van Valerie, de jazzstandaard The Girl From Ipanema en het duet Body & Soul met de Engelse legende Tony
Bennett. Bij het nummer Like Smoke komt er een hiphopper tussendoor, dit vind ik minder. De rustige liedjes
Halftime en Wake Up Alone behoren tot mijn favorieten van dit album. Het blijft zonde dat de geweldige zangeres
Amy Winehouse ons geen nieuw werk meer kan geven.
19
Boogh magazine - april 2012

STELLINGNAME
Een lezerspanel wordt geconfronteerd
met een prikkelende stelling.
Ieder panellid geeft zijn of haar
mening, voor of tegen. Het panel
bestaat uit cliënten en medewerkers
uit de verschillende locaties van
Boogh.
Pieter Houtman, redacteur Boogh Magazine
Gezien mijn recente ervaring met een wintersportvakantie
(2 t/m 12 februari jl.) ligt het in de lijn dat
ik mij hierover niet stilhoud! Laat ik vooropstellen dat
de mogelijkheid van wintersport met een beperking al
geruime tijd bestaat! Een dergelijke vakantie valt of
staat echter met de invulling die je er zelf aan geeft.
Lang geleden (zo’n 20 jaar) ging ik het voor het eerst.
Wat ik me ervan kan herinneren, is dat ik het toen de
moeite waard vond, maar de hele ervaring heeft géén
onuitwisbare indruk op mij gemaakt. In de eerste plaats
omdat ik een beginnende tiener moet zijn geweest
en ik er (daarom) niet zo veel aan vond, in de tweede
plaats vanwege het ‘geduw en getrek’ in combinatie
met de toch wel minimale mogelijkheden die er
toen voor mensen met een beperking (met of
zonder (elektrische) rolstoel) waren in de sneeuw.
Die mogelijkheden zijn inmiddels flink verbeterd
(zie hiervoor mijn column!), waarbij het duw- en
trekwerk overeind blijft, iets wat je misschien als
(extra) afhankelijk kunt ervaren. Echter, wanneer
je zoals ik vooral het doel voor ogen hebt, maakt
dat de afhankelijkheid hieraan ondergeschikt!
Maar die instelling heb ik op meerdere gebieden.
Dus eerlijkheidshalve was het in februari van dit
jaar fantastisch om te
ervaren — om dingen
te doen waar je anders
niet toe komt — maar
mijn lichaam en geest
verlangen over het
algemeen meer naar de
(warme) zon!
Steven Reijndorp, cliënt Boogh Activiteiten
Amersfoort
Ik heb geen persoonlijke ervaring met dit soort reizen,
maar ik ken wel een reisorganisatie die dit soort
reizen organiseert. En dat is Stichting de Wielewaal.
Dit is een stichting die vakantiereizen organiseert en
dus ook wintersportvakanties. Ik ben zelf nooit met
zo’n reis mee geweest, maar wel twaalf keer met hun
zomervakanties. En ik kan
je vertellen dat deze ook
heel erg leuk waren. Deze
reizen en de accommodaties,
oftewel de hotels, zijn meestal
helemaal aangepast en
rolstoeltoegankelijk.
De stelling luidt: Met een (zware) lichamelijke beperking, bijvoorbeeld als je
een rolstoelgebruiker bent, kun je ook prima met wintersportvakantie.
Ik ben nog nooit op wintersport geweest
Faakje van Veen, maatschappelijk consulent Boogh
Als je heel graag iets wilt, moet je natuurlijk altijd
proberen hoever je kunt komen om je droom in
vervulling te laten gaan! Wintersport houdt voor
verschillende mensen verschillende dingen in;
sommige mensen willen skiën of langlaufen, anderen
rodelen, weer anderen willen alleen maar in een
wintersportgebied zijn en genieten van de sneeuw
zonder heel actief bezig te zijn. De beperkingen
die mensen hebben als gevolg van hun handicap
zullen uiteraard soms ook beperkingen opleveren
bij datgene wat ze graag willen. Je zult dan moeten
kijken naar de mogelijkheden die je wel hebt of naar
alternatieven. Volgens mij zijn er al verschillende
aanpassingen die het mogelijk maken
om met een handicap bijvoorbeeld
toch te kunnen skiën of zelfs
schaatsen.
Cindy Visscher, cliënt Boogh
Activiteiten Veenendaal
Ik ben nog nooit op wintersport
geweest. Ik heb zelf last van
spasmen, zowel in mijn armen als
in mijn benen. Ik weet wel dat
wintersporten met een beperking
kan en dat er verschillende
organisaties zijn waarmee je met
vakantie kunt ook al heb je een
beperking. Maar ik weet niet of ik
het zelf zou doen. Het is wel een
uitdaging, dat wel, maar het lijkt
mij eng. Dus ik weet het niet.

Juliëtte Verweij, cliënt Boogh Activiteiten Utrecht
Ik zie dit persoonlijk niet zo zitten, omdat ik erg bang ben om uit te
glijden en te vallen. Ik heb er zelf dus geen ervaring mee, maar het
lijkt me geen goed plan. Ik denk ook dat de rolstoel vast komt te zitten
in de sneeuw, dat de accu supersnel leeg is door de grote weerstand
en dat je erg hard moet werken/duwen om vooruit te komen. Het is
net als met sporten zoals basketbal. Dan moet je naar mijn idee over
een grote mate van sportiviteit beschikken en veel kracht. Persoonlijk
vind ik de afhankelijkheid die je onherroepelijk gaat krijgen vreselijk;
je kunt niet de sport beoefenen zonder hulp van anderen en daar moet
je tegen kunnen. Velen van ons hebben in de ‘Hoogstraat’ geleerd om
zoveel mogelijk zelfstandig te zijn, en dat
zie ik bij wintersport niet.
Reactie Klaas Bakker, cliënt Boogh
Activiteiten Baarn
Ik zie dit persoonlijk niet zo zitten
Zelf heb ik er geen ervaring mee,
maar ik ben er wel voorstander van
dat mensen met een lichamelijke
beperking op wintersportvakantie
kunnen. Ik neem aan dat er veel
aanpassingen nodig zijn en dat je een
hotel moet hebben met de nodige
voorzieningen voor gehandicapten. Op
televisie heb ik in een documentaire
gezien dat mensen zonder een been
of arm, of mensen die in een rolstoel
zitten, met
diverse
aanpassingen
nog heel goed
kunnen skiën
of wandelen
in de sneeuw.
Margré Weeda, coördinerend begeleider
Boogh Activiteiten Harmelen
Ilse Claessen,
arbeidsbegeleider Boogh
Arbeid
In eerste instantie denk ik...
dat wordt lastig. Maar het gaat
er natuurlijk wel om wat je op
wintersport wilt gaan doen.
Ik ski zelf en zie wel mensen
met bijzondere constructies
op de piste. De liften zijn
tegenwoordig bijna allemaal
stoeltjes of cabines, dus wie
weet wat je nog kunt regelen.
Ik denk wel dat je goed moet
zoeken naar een gebied dat
voldoet aan je eisen en dat er
wellicht ook organisaties zijn
die zich hierin verdiepen en je
kunnen helpen. Maar makkelijk
zal het denk ik niet gaan. Tip:
ga niet in het hoogseizoen, dan
heb je wat meer mogelijkheden
om iets te regelen, vermoed ik.
Ik ben nooit op wintersportvakantie geweest. Na
wat internetsurfen kwam ik achter bijzondere hulpmiddelen om mee te
skiën, want aan skiën denk ik bij wintersporten. De gedachtegang ‘iedereen
kan wintersporten, maar hoe?’ maakte dat ik op de Bi-unique stuitte.
Het is een apparaat waarmee ‘eenvoudig’ zittend kan worden geskied. Het
bestaat uit een frame, waarop een (zit)kuip is gemonteerd. Aan dit frame
is een constructie bevestigd, waaraan 2 ski’s zijn gemonteerd. Verder is de
Bi-unique voorzien van banden, waarmee de gebruiker aan het toestel kan
worden gefixeerd (uit: http://www.vgw-online.nl). Als je zelfstandig met dit
hulpmiddel wilt skiën, is een redelijke armfunctie, rompbalans en algemene
lichamelijke gezondheid noodzakelijk. Met begeleiding achterop het toestel
schijnen de mogelijkheden nog uitgebreider te zijn, waarbij de besturing
van het systeem door degene in de kuip overgelaten wordt aan een ander.
Afhankelijk van de lichamelijke mogelijkheden zijn er dus opties om de
wintersport te beoefenen.
bijzondere hulpmiddelen om mee te skiën
21
Boogh magazine - april 2012

Boogh magazine - april 2012
22
NaHNu voelt als een
warme deken
In het voorjaar van 2011 ging het project NaHNu van start in Amersfoort. Voor
deze activiteit voor mensen met niet-aangeboren hersenletsel is geen indica-
tie van het CIZ nodig. Dat maakt nieuwsgierig, want de naam Boogh staat met
duidelijke letters op de folder vermeld.
Door Ineke Cupido
NaHNu is op een bijzondere manier tot stand gekomen. Het is een samenwerking tussen Boogh, Stichting Welzijn
Amersfoort (SWA) en de Paraplu in Utrecht. Dit vraagt om een korte uitleg.
Al een paar jaar geleden werd vanuit de regering duidelijk gemaakt dat de financiering van dagbesteding anders moest.
Hiervoor werd de Wet Maatschappelijke Ondersteuning (Wmo) in het leven geroepen, gebaseerd op het uitgangspunt
dat de gemeente haar mensen beter kent en breder kan kijken wat zij nodig hebben om zich staande te houden. Dit is
veel breder dan in de oude situatie van de AWBZ, is de gedachte. Bij de gemeente kom je niet alleen voor je zorg, maar
ook voor je welzijn.
Om beter te beoordelen wat de cliënt nodig heeft, gaat men ook niet meer zomaar uit van de indicatie van het
Centrum Indicatiestelling Zorg (CIZ). Dit is de reden dat een aantal cliënten van Boogh na een herindicatie niet meer
in aanmerking kwam voor dagbesteding bij Boogh. Zij vielen onder de verantwoordelijkheid van de gemeente. Ook de
invoering van de eigen bijdrage was voor sommige mensen een reden om minder of helemaal geen gebruik meer te
maken van de mogelijkheden bij Boogh Activiteiten.
Maar wat dan?
Dat moet anders kunnen, dacht men bij Boogh, en er werd contact gezocht met Stichting Welzijn Amersfoort (SWA).
Eigenlijk was de vraag simpel: wij hebben cliënten die geen dagbesteding meer bij ons kunnen krijgen. De gemeente
wil wel graag dat deze cliënten zich prettig voelen, andere mensen ontmoeten, activiteiten ondernemen of activiteiten
ontplooien, zullen we samenwerken? Kunnen wij samen activiteiten opzetten speciaal voor mensen met nietaangeboren
hersenletsel (NAH) in een wijkcentrum?
Begin maart 2011 ging NaHNu van start. De organisatie is in handen van medewerkers van SWA. De activiteiten werden
de eerste maanden begeleid door een medewerker van Boogh en een stagiaire. Omdat de medewerkers van SWA weinig
tot geen ervaring hadden met cliënten met NAH, organiseerde de medewerker van Boogh de activiteiten en
ondersteunde en schoolde deze het SWA-personeel tot zij ook het naadje van de kous wisten. Vanaf 1 januari 2012
worden de activiteiten van NaHNu volledig door SWA georganiseerd. Boogh blijft betrokken bij de organisatie. De
activiteiten, die in een wijkcentrum plaatsvinden, zijn gericht op ontmoeting, contact en gezelschap.
Wat wordt er zoal gedaan?
Wanneer je bijvoorbeeld van creatieve activiteiten houdt, neem je zelf je materiaal mee. Hou je van breien, dan neem
je je eigen breiwerk mee. Terwijl er gezellig wordt gekletst en het laatste nieuws wordt uitgewisseld, brei je lekker
door. Een ander voorbeeld: je spreekt met een groepje af dat je iets wilt maken. Hiervoor moet materiaal aangeschaft
worden. Dan kan de begeleider dit doen, of iemand uit je groepje. De kosten worden gedeeld door de deelnemers.
Er kunnen ook andere activiteiten worden gedaan. Zo is er een praatgroep waar elke keer verschillende thema’s worden
besproken. Of spelletjes: bij mooi weer jeu de boules in Park Randenbroek. Eén keer per maand wordt er een maaltijd
geserveerd. Eigen inbreng is zeer welkom en de activiteiten worden in overleg uitgevoerd. Je komt per slot van
rekening voor je plezier, je welzijn! Er is een deelnemer die een cursus zelfverdediging heeft georganiseerd. Hij kwam
met het idee, de medewerkers van NaHNu stimuleerden en ondersteunden hem bij de aanvraag van een subsidie en
gesprekken met de docent. SWA regelde een goede ruimte.

Deelnemers van NaHNu ervaren de activiteiten als prettig en positief. “Als een warme deken”, zei een bezoeker. “Ik
voel me begrepen, de andere mensen hebben aan een paar woorden genoeg.” Iemand anders zei: ”Ik was wel eens
naar een ander wijkcentrum geweest voor een cursus, maar ik vond geen aansluiting. De mensen praatten te snel en er
stond altijd een radio aan. Van NAH had nog nooit iemand gehoord. Als ik hier kom voel ik me niet dom of anders, maar
kan ik gewoon meedoen.”
Wilt u meer weten over NaHNu, de locatie en tijden?
Kijk op www.welzijnamersfoort.nl en klik op de knop volwassenen. Op deze pagina vindt u het kopje NaHNu.
Cursus zelfverdediging
Willem van der Kaaij, zelf behept met NAH,
is de initiatiefnemer van de
zelfverdedigingstrainingen bij NaHNu. Deze
trainingen organiseert hij onder de vlag van
zijn eigen stichting Hart voor NAH. Willem
vertelt er gedreven over.
Door de redactie
Willem: “De oorsprong gaat terug naar het moment dat mijn partner overleed. Toen
heb ik gezegd, door zelf haar mantelzorg bij de hand te hebben gehad: ik vind dat er
meer activiteiten naast het reguliere aanbod zouden moeten zijn voor mensen met
NAH.” Over de directe aanleiding voor het initiatief van een zelfverdedigingscursus
zegt Willem: “Ik liet m’n hondje uit en dacht: Kruiskamp is niet echt een veilige wijk
en tegenwoordig pakken ‘ze’ iedereen, ook mensen met een beperking.” Zodoende
kwam Willem op het idee van een cursus zelfverdediging. Met ondersteuning van SWA
en stichting Ravelijn (organisatie voor vrijwilligerswerk, mantelzorg en maatschappelijk
ondernemen) is Willem gaan onderzoeken hoe hij zijn idee vorm kon geven.
Willem van de Kaaij
De praktijk
Willem: “De cursus zelfverdediging wordt door Hart voor NAH
aangeboden aan NaHNu. Via een van de opbouwwerkers van SWA ben
ik aan een docent gekomen die we allebei kenden. Met de vraag: zou
je zelfverdediging willen organiseren voor mensen met NAH? Het
initiatief werd omarmd en nadat het financiële plaatje rond was
(betaald vanuit het zogeheten Buurtbudget voor initiatieven van
bewoners binnen de wijk) verliep de werving van belangstellenden
eenvoudig binnen NaHNu, en zo is er op vrijdagmiddag een start
gemaakt. Het zijn tien lessen, waarvan we nu de eerste hebben
gehad (op het moment van schrijven, red.). Zo’n tachtig procent van
de mensen is doorgegaan. Na deze tien lessen stopt het en volgen er
assertiviteitstrainingen als een andere vorm van weerbaarheid. Iemand die niet kan slaan, kan schreeuwen, dat soort
dingen…”
Hoe ziet de cursus eruit?
Willem: “We hebben bijvoorbeeld iemand gehad die wel kon lopen, maar waarvan het evenwichtsorgaan niet zo goed
was. Dus op het moment dat die man van achteren wordt aangevallen, kan hij geen draai maken waardoor hij de aanvaller
kan uitschakelen. Dus wordt er gekeken hoe hij een verdediging kan uitvoeren zonder te hoeven draaien, door
bijvoorbeeld een bepaalde bukbeweging aan te leren. Door je billen naar achteren te bewegen en naar voren te hangen,
kunnen ze je nooit bij je armen pakken. Dat is bijvoorbeeld een alternatief! Binnenkort komt er ook een dvd uit
van het ‘hele spul’, met een uitleg van de oefeningen, zodat je die thuis nog eens rustig na kunt kijken.
23
Boogh magazine - april 2012

Boogh magazine - april 2012
24