Geachte Inspecteur der Belastingen - Het Randstedelijk Mannenkoor

Bestuur: Voorzitter Ger Beikes 010-5016212
Secretaris Cees Brons 010-5910804
2e Secretaris Cor Kreft 010-4383318
Penningmeester Heerco Steen 0181-770451
Commissaris PR Peter Stok 0181-217130
Comm. Evenementen Ton Kooren 0181-216654
Dirigent: Arjan Breukhoven 010-4211882
Erelid: Cees Brons en Anton Kooren
Repetities: Iedere donderdag om 19.30 uur in ‘De Kern’,
Eikenlaan 2, Spijkenisse, 0181-612800.
Contributie: € 12,00 per maand.; over te maken per eerste van de
maand op ABN-AMRO bank nr. 56.71.07.795 van
Het Randstedelijk Mannenkoor te Spijkenisse.
Donateur Voor slechts € 3,00 per maand of € 36,00 per jaar kunt u het koor steunen.
worden? : In ruil voor die steun krijgt u gratis 1x toegangskaart voor eigen concert naar
keuze en 6 x per jaar het clubblad Randverschijnselen. Betaling zie contributie
Kleding: Formeel 1: Zwarte smoking, wit smokingoverhemd, lange zwarte sokken,
zwarte schoenen. Formeel 2: Ivoorkleurig smokingjasje + bijbehorende pochet,
ivoorkleurig smokingoverhemd, zwarte smoking pantalon, lange zwarte
sokken, zwarte schoenen.
Informeel tenue: koorvest, wit overhemd, koorstropdas, donkere broek
(geen spijkerbroek).
Concertmap: Voor concerten en andere uitvoeringen. Tegen betaling van een borg van
€ 15,00 in bruikleen te verkrijgen bij Arie van der Stelt. Bij het verlaten van
het koor kan de map worden ingeleverd en wordt de borgsom terug betaald.
Redactie: Ger Buitink en Roel Korpershoek
kopij naar: gbuitink@chello.nl
Website: www.randstedelijkmannenkoor.nl

1 colofoon | 2 INDEX | 3 VOORWOORD | 4
van de redactie | 5 de koorzanger en zijn
hobby |13 Jubileumconcert | 15 een stille avond
| 17 De Zangstem | 19 mutaties & In Memoriam | 20
Onze moeder was een schat | 21 geachte
inspecteur | 23 Wij feliciteren | 24 oplossing
Sudoku | 25 EEN TWEEDE LEVEN | 27 In gesprek
met de heer N.F. Huw | 31 Agenda |

3
In de afgelopen vijf jaar heeft Henk van Merriënboer steeds zijn fraaie
stukjes op deze plek geschreven. Altijd met bemoedigende, positief
gestemde woorden . En vanaf nu mag ik dat gaan proberen.
Zoals ik al aankondigde tijdens de Algemene Ledenvergadering van 22
maart jl. , wil ik samen met mijn medebestuursleden proberen onze
vereniging gezond en jong van hart te houden. Iedereen moet om te
beginnen plezier beleven aan het repeteren. Daarbij vind ik het van
groot belang om zoveel mogelijk nieuw repertoire in te studeren. Dat
houd je fris en het is een uitdaging om een nieuw lied goed in te studeren.
Kroon op het werk is om in een concert te laten horen, wat we
al die weken hebben geoefend. Uiteraard is ruggespraak met onze
dirigent van groot belang. Hij is onze muzikale leider en weet of een
bepaald lied geschikt is voor een mannenkoor en in het bijzonder voor
ons koor. Ons repertoire moet zo breed mogelijk zijn, zodat we onze
doelgroepen goed kunnen bedienen.
We willen onze optredens vroegtijdig vastleggen. Liefst 2 jaar vooruit;
dat betekent dus data plannen en afspraken maken.
Verder heeft de Bestuursadviesgroep (B.A.G.) nog een aantal punten
op het lijstje staan, waarover van gedachten gewisseld zal gaan worden.
Steeds zal er een goede communicatie met het bestuur moeten
zijn; en natuurlijk ook met de overige koorleden.
Informatie naar de leden kan altijd beter, zo bleek wel uit de vragen
tijdens de ALV. Ook Jaap Groenewegen wees er in zijn gedicht nog
eens op: bijv. wat moet je aantrekken! Daar zal het bestuur nog meer
aandacht aan moeten besteden. Dat sluit overigens niet uit, dat de
koorleden ook zelf initiatief kunnen nemen. Zoek in geval van twijfel
contact met bijv. een bestuurslid of een medekoorlid.
Tot slot spreek ik de wens uit, dat de komende jaren alle leden veel
plezier zullen blijven beleven aan ons koor, zowel tijdens de repetities,
als bij onze optredens.
Ger Beikes.

Het begon zo goed in maart, lekkere temperatuur en een
paar zonnige dagen die menigeen aanspoorde om de
winterjas te verruilen voor een T-shirt o.i.d. Helaas het was
van korte duur. De maand april doet wat die wil is het
gezegde en dat kwam aardig uit. Nat, koud en veel
hoestende en proestende mensen. Maar gelukkig viel het
aardig mee met de koorbezetting. Blijkbaar hebben de
bacillen een hekel aan decibellen. Het aanbod van kopij blijft
helaas weer achter. Dus hierbij een oproep aan iedereen die
wat te vertellen heeft. Peter Stok heeft in ieder geval wat te
vertellen over zijn hobby en de vaste rubrieken zijn ook weer
te lezen in dit nummer. Wij wensen iedereen veel leesplezier.
Het eerstvolgende nummer verschijnt op
21 juni 2012
Kopij inleveren voor 10 juni 2012

Als jongetje van, ik schat een jaar of acht, vertoonde ik de
gewoonte tijdens familieautoritjes, vanaf de achterbank luidkeels
alle passerende automerken op te sommen. Bij de wat
moeilijkere, (lees exclusievere) exemplaren ontstond er vaak een quizachtige
competitie tussen mij en m’n vader die, om zijn gelijk te halen,
probeerde de betreffende auto bij te houden, teneinde het
merknaamplaatje te kunnen ontcijferen.
Wat zag je zoal voor ‘spannends’ rondrijden in de mid-vijftiger jaren?
Opel Kadetjes, Ford Anglia, lelijke eenden en natuurlijk vele
Volkswagens- kever trokken ondanks hun, zeker naar huidige
maatstaven gerekend, onbeduidende aanblik, mijn geboeide aandacht.
Als exclusief gold toen nog de mondjesmaat aanwezige producten van
Engelse en Amerikaanse komaf zoals Jaguar, Rover en MG, welke
voorname auto’s doorgaans slechts bereden werden door ‘deftige
notabelen’ dan wel rijke zonderlingen.

Amerikaanse aandachttrekkende uitbundigheid vormde, zodra budgettair
mogelijk, de voorkeur van types uit bv. de showbusiness, alwaar het
berijden van een Mercedes-Benz toen ook al het streven was van elke
(geslaagde) zakenman.
Karakterschetsen van eigenaars van de huidige populaire ‘dikke Duitsers
met aanzien”, zoals Audi of BMW kunnen niet worden gegeven.
Eerstgenoemd merk bestond in die tijd nog niet (kwam later voort uit
Auto Union) en BMW moest de vernietigende invloed van de slechts zo’n
tien jaar daarvoor beëindigde wereldoorlog nog te boven komen.
De Italiaanse auto-industrie, óók nog oorlogsinvalide, werd meestal
slechts vertegenwoordigd door veredelde boodschappenautootjes zoals
de Fiat 500 en 600.
Het was op een zomerse namiddag dat ik al fietsend vanaf school het
ouderlijk huis naderde. Wat stond dáár voor hel lichtblauw glimmende,
prachtig gestroomlijnde, aandacht trekkende auto in onze straat? Nog

nooit eerder gezien en meteen al een verpletterende eerste indruk
achterlatend op mijn jeugdige ‘autofiele’ inborst ….Omzichtig bekeek ik
deze auto aan de buitenkant van alle kanten en turend door de
raampjes, ook van binnen. Een houten sportstuur met zilverkleurige
spaken, een dashboard met vele chroomomrande meters, leren
racekuipstoelen voor bestuurder en bijrijder en een korte vinnige
versnellingspook bekroonden het sfeervolle interieur.
Alles aan deze auto benadrukte snelheid en sportiviteit!
Onder de sterk schuin hellende achterruit ontwaarde ik het merk en de
typeaanduiding van deze wonderschone coupé: Alfa-Romeo Giulietta
Sprint.
Aandacht voor auto’s in het algemeen en de exclusievere merken in het
bijzonder, raakte ik nooit meer kwijt gedurende de vele jaren daarna.
In mijn ‘brommertijd’ verving ik tijdens overmoedige momenten, samen
met vriendjes, nog wel eens een zuiger plus cilinder van mijn Puch,
waarna dit middel van vervoer prompt nooit meer gedurende langere
tijd probleemloos functioneerde. De technische kennis bleef aldus zeer
beperkt en de ‘sleutelvaardigheid’ al net zo.

Aan gemotoriseerde verplaatsing op twee wielen kwam vervolgens
abrupt een einde met het behalen van het rijbewijs op achttienjarige
leeftijd en de aanschaf van mijn eerste auto, een Opel Olympia-bestel,
voor een ‘rip-uit-m’n-lijf’ bedrag van 175 gespaarde guldens, gelukkig
vèr voor de invoering van de verplichte APK-keuring.
In geen enkel opzicht lijkend op mijn toenmalige jongensdroomautomobielen,
scoorde ik niettegenstaande met dit bezit van ‘het wrak
van de weg’ niet slechts danig in de ogen van vriendjes, maar –
belangrijker - bij vriendinnetjes, wiens zorgvuldige kapsels nu eens níet
totaal geruïneerd waren bij aankomst bij de ‘dancings’ (voorloper van de
disco’s), als ze met mij meereden.
Het zal begin tachtiger jaren geweest zijn toen ik een collega het
parkeerterrein van mijn toenmalige werkgever zag opdraaien met een
donkerblauwe Alfa Romeo Giulia Sprint GT. Ja, ja, ik kende de
verscheidene modellen van dit sinds de prille jeugd bewonderde
automerk inmiddels feilloos….

Wederom emotioneel getroffen door de aanblik van een nazaat van de
nooit vergeten indruk uit mijn jeugdjaren, wist ik het op slag: ik moest
óók zo’n auto hebben.
Geruime tijd later via doorspitten van vele advertenties in “De
Telegraaf”, internet en “Marktplaats” bestonden nog niet, vond ik
uiteindelijk een interessant aanbod:
te koop Alfa-Romeo Giulia, nog te importeren auto rechtstreeks uit
Italië.
Ik er op af; het adres was in Nijmegen.
Ja hoor, daar stonden niet minder dan twee Giulia’s op de oprit van een
kapitale villa; beide nog met Italiaanse kentekenplaten en daterend uit
1974: een appelgroene en een bordeaurode. De rode was in de beste
staat en bovendien de mooiste kleur. Aldus maakte ik samen met een
andere inmiddels gearriveerde geïnteresseerde een proefritje. Het was
mijn eerste ervaring in een automodel dat ik in feite al sinds mijn
jeugdjaren bewonderde om z’n uitstraling, z’n prestaties en de welhaast

onoverbrugbare technische voorsprong die dit merk toen nog had op z’n
tijdgenoten. Van de tijdens dit ritje opgedane indrukken herinner ik me
het soepele weggedrag, het boterzachte schakelkarakter, het
mechanische motorgeluid, maar ook de geur van het interieur als
meeste indruk makende elementen.
Zoals m’n vrouw later over de geur zou zeggen: alsof je een ouwe kerk
binnenkomt; niet onaangenaam maar bezwangerd van een zeer eigen
historie.
Welnu, niet in staat nog langer weerstand te bieden aan deze Italiaanse
‘Bella’, was ik vervolgens de trotse en tevens nogal nerveuze eigenaar
van mijn eerste klassieke auto. Nerveus omdat ik met deze aanschaf ook
volledig in de illegaliteit belandde.
Dit karretje had namelijk, zoals gezegd, nog de Italiaanse nationaliteit en
moest dus conform de geldende regels, zo rap mogelijk worden
aangemeld bij de douane als invoerauto. Tot dat moment wordt zo’n
voertuig in het bezit van een Nederlands ingezetene, door de wet
beschouwd als ‘illegale contrabande’. Voorts, en dat was misschien nog
wel een knagender probleem, kreeg ik last van m’n geweten; van deze
aankoop had ik mijn echtgenote nog niets verteld. Uit angst voor haar
redenatie wel talloze nuttiger bestemmingen te kunnen bedenken voor
mijn bijeengeschraapte spaarcentjes, had ik haar wijselijk buiten mijn
snode plannen gehouden. Welnu, waar moest ik die auto verbergen tot
ik ’t zou opbiechten?
Gelukkig was er een collega die een boerderij in Hellevoetsluis
bewoonde met meerdere bijgebouwen. Daar werd de Giulia dus
voorlopig gestald.
Gedurende de volgende maanden besteedde ik m’n vrije dagen aan vele
bezoeken ter inspectie van m’n nieuw verworven bezit. Ik bekeek de
auto in vrijwel elk detail en prees mezelf gelukkig met de algemene staat
waarin een en ander zich bevond.

Achterdochtige opmerkingen van vrouwlief over
mijn regelmatige uithuizigheid beantwoordde
ik zo nonchalant mogelijk met een voor de
hand liggende smoes.
Ik voelde me als iemand die er een geheime
relatie op na hield, wat in zekere zin ook het geval
was(!).
Eén van mijn motorinspecties had me ’t besluit doen nemen voor alle
zekerheid maar de koppakking te vervangen. Zo gezegd, zo gedaan.
Alles met het instructieboek liggend op het spatbord, stap voor stap
uitgevoerd en de losse cilinderkop vervolgens mee naar huis genomen
om te reinigen en te inspecteren.
Daar ik dit toch forse onderdeel gewoon open en bloot thuis op mijn
bureau had uitgestald ontlokte dit natuurlijk vragen zoals: “Waar is dat
grote stinkende ding van?”
Mijn antwoord: “Oh van de auto natuurlijk……” (doelend op onze
dagelijks gebruikte auto). Zij weer: “Goh wat gek dat de auto ’t dan nog
doet zonder dat onderdeel”.
Doch ik zonder blikken of blozen: “Ja hoor, geen enkel probleem!”
Maar alras kwam het moment dat de kop weer moest worden
gemonteerd met de verse pakking ertussen. Voor de sleutelaars onder
ons: dit is een secuur werkje. Eigenlijk heb je een extra stel handen
nodig om de toch wel zware cilinderkop, buiten je macht, gelijkmatig
zonder de minste verschuiving van de pakking, op het motorblok te laten
zakken. Door wie ging ik me laten assisteren? Het was midzomer,
iedereen bleek op vakantie of anderszins verhinderd. Langer open laten
liggen van het motorblok leek me ook niet verantwoord; wat te doen?
Tja, misschien moest ik alles maar eens thuis opbiechten en vervolgens
vrouwlief meteen tot ‘sleutelassistent’ bombarderen……?
Het bleef uiteindelijk de enige optie, dus nam ik mijn meest deemoedige
houding aan en dacht nog, een grapje zal de schrik wel verzachten:

“Schatje ik moet je iets bekennen, ik heb sinds een paar maanden
kennis gemaakt met een Italiaanse schone en heb sinds dat moment
een innige relatie met haar”
Nog nooit had ik mijn lieve echtgenote zo snel zien verbleken; over haar
gezicht kwam een uitdrukking van trieste wanhoop, dus toch….. leek ze
een moment te denken.
Nee, zo’n negatieve emotie gunde ik haar natuurlijk niet en vervolgde
dan ook snel: “Maar maak je geen zorgen, ze is van staal!”
Na mijn uitleg dat ’t hier een auto betrof en niet een andere vrouw,
volgde eerst een bevrijdend moment van opluchting, gevolgd door één
van begrijpelijke verontwaardiging; (gelukkig, ze was klaarblijkelijk weer
over de schrik heen).
Heel sportief heeft ze me daarna gevolgd naar de schemerige
boerenschuur teneinde het object van mijn grote geheim te ontwaren en
vervolgens te assisteren bij de cilinderkop operatie.
Tot slot restte ons nog de zwaar illegale thuisreis met onze klassieker,
immers zonder kenteken, zonder keuring en zonder betaalde belasting.
We slaakten een diepe zucht van verlichting toen onze mooie klassieke
Giulia uiteindelijk veilig in de eigen garage gestald stond.
Ik heb deze auto de achterliggende 24 jaar vertroeteld. Pas onlangs
vond ik een vertrouwenwekkende autoliefhebber die ik haar durfde te
gunnen en hebben we na bijna een kwart eeuw afscheid van elkaar
genomen.
Peter Stok.

Je zit te studeren en je realiseert je ineens dat een paar weken
geleden het moment was dat je 30 jaar geleden je eerste
aanstelling kreeg als organist in Rotterdam. Lekker slim, denk je
dan. Vorig jaar had ik er al een paar keer aangedacht, zo van:
‘volgend jaar ben ik volgens mij 30 jaar als musicus bezig, … niet
vergeten’. Zoiets mag toch best aanleiding zijn om te vieren, toch?
Dertig jaar is een mooie tijd, maar is best een bijzonder moment in
je leven. Dertig jaar spelen voor vele mensen en op vele orgels en
op vele locaties in de wereld. En naast het bespelen van het orgel
natuurlijk ook al die optredens als dirigent en pianist en in alle stilte
als componist! Als ik dat eerder had bedacht had ik rondom 9 januari
wel iets kunnen organiseren, want dàt was de datum.

Maar goed, een geval van jammer, kan gebeuren. Blijkt maar weer
dat je uiteindelijk met zoveel leuke dingen bezig ben en in de
toekomst kijkt, dat je het verleden dreigt te vergeten. Geeft
natuurlijk niet, want ik kan best iets organiseren achteraf. En dat
gaan we dus ook doen!
Eerst is het de bedoeling om eind maart een jubileum CD te gaan
opnemen, en terwijl ik stukje schrijf zijn de voorbereidingen aan de
gang rondom die opname. Waar is nu nog niet bekend, maar we
denken wel aan een heel bijzonder orgel in het buitenland!
En dan het jubileumconcert. Het wordt een orgelconcert zonder
medewerking van anderen. Een keuze natuurlijk, maar omdat het er
nu om gaat dat ik 30 jaar geleden als organist mijn aanstelling kreeg
in de Verrijzeniskerk op 19 jarige leeftijd lijkt het mij leuk om nu ook
als organist dit jubileum te vieren. Maar wel op een heel gaaf orgel.
Het toneel van het concert, op
zaterdag 12 mei, is de Grote of
Sint-Laurenskerk in Rotterdam.
In deze kerk staat het grootste
orgel van Nederland! Een
indrukwekkend instrument met
op 12 mei een indrukwekkend
programma. Ik laat in het
programma 30 jaar passeren met
alleen maar muzikale
hoogtepunten.
Dit concert is uiteraard voor iedereen toegankelijk, maar ik zou het
natuurlijk wel heel er leuk vinden als heel veel koorleden ook
aanwezig kunnen zijn. Tenslotte ben ik in die 30 jaar niet alleen
organist geweest, maar al gauw stond ik voor koren en zijn veel
koorleden ook onderdeel van dit jubileum.
Dus reserveer alvast zaterdag
12 mei 2012 in je agenda.

Luister!
Je hoort de rust, het gekakel van de dag is verstomd. Alleen
het zacht gekletter van de fontein in de vijver is het enige
constante.
In de verte een motor, ik hoor het gezoem aanzwellen tot een
oorverdovend lawaai . Volg het dan tot het sterft in de stilte
van de nacht.
Knisperende voetstappen op het grint en het scherp
knappend geluid van een brekende tak. Een licht geritsel
achter het huis gevolgd door het luid gekwetter van een in de
haast wegvliegende vogel. Ik denk dat dit door de kat van de
buren veroorzaakt wordt.
Ik kijk door het raam naar de schaars verlichte tuin, de
kleuren vervlogen met het daglicht. De schaduwen nu diep en
soms dreigend. De afstekende vormen van de struiken en nog
natte bomen en taken tonen een zilveren schittering waar het
maanlicht ze bereiken kan. Zachtjes wiegend in de wind
nemen ze soms vreemde vormen aan en zie dwergen, trollen
of fabeldieren langs marcheren en weer verdwijnen. Draken
wachten in de boomtoppen en de oude Iep, in de tuin van de
buurman, kijkt mee. De diepe rimpels in zijn barst vertonen

zijn gezicht als ik een knipoog zie?
In de verte hoor ik de zachte muziek van de chymes die aan
de veranda hangt. Samen met het raspend geluid van een tak
die tegen een plank schuurt, ritmisch gestreeld door de wind
zingen ze een wiegenlied, het lied van de nacht. Ongewild
spits ik mijn oren om het melodie op te vangen en probeer
zachtjes ze mee te neuriën. Boven de bomen, in een diepe
donkerblauwe lucht zie ik de sterren flonkeren en mijn ogen
tekenen, van ster naar ster, het beeld van een man. De
constellatie van Orion met drie sterren die zijn riem tekenen,
daarnaast de sluier die de Melkweg vormen. Twee flikkerende
sterren, als pretlichtjes in ogen, trekken mijn blik en even
vraag ik 'wie ben je? Waak je over mij?' In mij hoor ik het
antwoord.
Dan wordt mijn blik onttrokken aan het schouwspel door een
schaduw die heel even over de tuin vliedt en weer verdwijnt.
Het moet een wolk geweest zijn maar de lucht blijkt helder.
Als ik weer naar de grond kijk ziek ik hoe alles onttrokken
wordt aan het zicht door een kille witte sluier. Langzaam vult
het de tuin, verbergt de voeten van de bomen tot het de
vensterbank raakt van mijn raam en de kille lucht kruipt door
de kier van de openstaande raam. Nog even kijk ik door het
raam naar de nog zichtbare sterren, die lichtjes in de ogen
van …?.
Mijn voeten zoeken dan ongemerkt de warmte en ik laat me
terugvallen op mijn kussen. Het dekbed trek ik tot ver over
mijn kin omhoog. In de verte hoor ik een uil roepen, Oehoooe
Oehooee.
Mijn oogleden worden zwaar en ik voel mezelf langzaam
wegzaken in een donzige wolk van leegte, mijn slee naar
morgenland.
Koorzanger

De Zangstem
In de zangkunst worden de verschillende zangstemmen
onderscheiden naar hun ligging, het bereik of toonomvang
van de stem.
Bereik
Elke menselijke zangstem heeft een bepaald bereik (de afstand
tussen de laagste en hoogste toon die men kan zingen). Een
mannenstem bestrijkt een lager gebied dan een vrouwenstem. Het
gemiddelde bereik van een menselijke geschoolde zangstem beslaat
omstreeks 2 à 2,5 octaaf, wat overeenkomt met ongeveer 24 à 30
tonen. Er zijn vocalisten met een uitzonderlijk groot stembereik,
zoals Whitney Houston (5 octaven), Ella Fitzgerald (4 octaven), Iwan
Rebroff (4,5 octaven) Freddie Mercury(Queen) (4 octaven). Een
mannenstem valt gewoonlijk binnen 110 en 440 Hertz, een
vrouwenstem binnen 200 en 900 Hertz. Het bereik van een stem kan
door training wel worden vergroot, maar het centrum van de eigen
klankkleur blijft hetzelfde omdat deze vooral afhankelijk is van
fysieke afmetingen.
Van laag naar hoog deelt men de zangstemmen als volgt in:
• Basso profundo
• Contrabas
• Bas
• Bas-bariton
• Bariton
• Lichte tenor
• Tenor
• Haute-contre
• Contratenor, een mannelijke zanger die in het sopraan- of
altregister zingt door middel van falset
• Contra-alt
• Alt
• Mezzosopraan
• Sopraan, castraat en sopranist
• Coloratuursopraan, een bijzonder beweeglijke en hoge
sopraan
• Soprano lieggiero, een uiterst zeldzame, zeer hoge
stemsoort

In elk type zangstem kan in diverse registers gezongen worden. Er
bestaan meerdere indelingen van de registers van de menselijke
(zang)stem. Gebruikelijk is een tweedeling tussen de borststem en
kopstem. In nieuwe zangboeken wordt deze terminologie echter
steeds meer vermeden en stapt men over op ‘modaal register’ en
‘falsetregister’. In uitgebreidere zin kunnen de registers van laag
naar hoog als volgt worden ingedeeld: borststem, middenstem,
kopstem, falset, fluitregister. Het fluitregister is zo hoog, dat
klankverschil nauwelijks meer mogelijk is. De klank komt in de buurt
van een zuivere sinusgolf en om haar puurheid wordt deze in het
algemeen (vooral in de klassieke opera) dan ook erg mooi
gevonden.
Mannen en vrouwen
Gewoonlijk zijn mannelijke stemmen de (contra)bas tot en met de
countertenor. Daarnaast bestaan de castraat en de sopranist, die
echter zeer weinig voorkomen. Vrouwenstemmen zijn gewoonlijk
van contra-alt tot coloratuursopraan. Een sopraan is een hoge
vrouwenstem, maar deze kan ook worden gezongen door een
jongen voor de puberteit (voordat hij de baard in de keel krijgt).
Heel lang mochten vrouwen in de kerk geen actieve rol spelen, ook
niet in het koor, zodat er alleen gebruikgemaakt kon worden van
jongens om de sopraanstem in te vullen. Er waren ook andere
methoden om het verbod op meisjes in de kerk te omzeilen: Antonio
Vivaldi liet de vrouwenstemmen in het Ospedale della Pietà
meezingen door met een rooster afgeschermde openingen in de
muur van het priesterkoor.
De hoge stem werd vroeger soms behouden door jongens voor de
puberteit (zelfs vaak op 5-jarige leeftijd) te castreren om zo te
voorkomen dat de investering in tijd en geld die in de opleiding van
de jongens was gestoken verloren ging met de stemmutatie.
Koren
In een koor neemt vaak een gebalanceerd gezelschap plaats van
verschillende stemhoogten om samen een wijd bereik aan
toonhoogten te kunnen zingen in melodie en begeleiding of in een
canon. Een standaardbezetting van een gemengd zangkoor is bas,
tenor, alt en sopraan. In een mannenkoor zingen bas, bariton, tenor
2 en tenor 1. Een vrouwenkoor bestaat standaard uit enkel alten (1
en 2) en sopranen (1 en 2).

MUTATIE
Per heden heeft David Dziworshie zijn lidmaatschap opgezegd.
Het nieuwe adres van Aart van Bodegom is:
Staringplantsoen 21 b
3202 XC Spijkenisse
Peter Spanjesrsberg is weer terug bij de Bassen
Zijn nieuwe e-mail adres is : Peter10021951@gmail.com

Onze moeder was een schat.
Die kookte, naaide en dagelijks bad.
Nimmer was haar iets te veel.
Ieder kreeg op tijd zijn deel.
En vader kreeg voor ieder klusje
Altijd weer een dankbaar kusje
's Avonds rustig bij de haard,
's zondags lekker appeltaart.
Helaas ,'t is over met de pret:
Mammie is aan 't INTERNET.
Nog steeds is pappie in de weer,
Maar hij krijgt geen kusje meer;
Zit vaak zielig bij de buis.
Mammie liefkoost nu een muis.
Nooit meer is er appeltaart
't is Hotmail Dot Com Apestaart.
Zelden is er warm te eten,
Haar kookkunst is ze mooi vergeten.
Internetten uur na uur,
Eten trekken uit de muur.
Een bal gehakt en een kroket,
Want mammie is aan het 't INTERNET.
Laatst verloor zij duizend yen,
Poker spelend met Dzjapaen.
En een man uit San Francisco
Wil nu met haar naar de disco.
Ze deed zich voor als een jonge meid
En nu raakt ze hem niet meer kwijt.
Pappie gaat alleen naar bed,
Want mammie is aan 't INTERNET!!!

Geachte Inspecteur
der Belastingen
Het spijt me u te moeten berichten, dat het voor mij onmogelijk is te
bekijken of ik mijn belasting voor 2012 nog wel kan betalen.
Mijn financiële positie is door de crisis en de bezuinigingsdrift zeer
onoverzichtelijk geworden.
Door de vele verschillende wetten en belastingen ben ik inmiddels zo
terneergeslagen, uitgeput, uitgebuit, uitgewoond, uitgetrokken en
uitgeperst, dat ik niet meer weet waar ik aan toe ben, hoe ik moet zijn
en of ik er nog wel ben. Men heeft mij genoodzaakt te betalen voor:
Milieubelasting, Inkomstenbelasting, Vennootschapsbelasting, BTW,
BPM, Precariobelasting, Loonbelasting, Onroerendgoedbelasting,
Overdrachtsbelasting, Staatsbelasting, Straatbelasting, Rioolbelasting,
Grondbelasting, Wegenbelasting,Verzekeringsbelasting, Beursbelasting,
Weeldebelasting, Gemeentebelastingen, Dividendbelasting, Successiebelasting,
Hondenbelasting, Vermakelijkheidsbelasting, OZB,
Toeristenbelasting, Parkeerbelasting,, Forensenbelasting, Reclamebelasting,
Baatbelasting, Roerende zaakbelasting en Begraafplaatsrechten.
En verder voor: Tabaksaccijns, Benzineaccijns, Kwartje van Kok,
Gedistilleerdaccijns, Zegelrecht, Registratierecht, Invoerrecht,
Statistiekrecht, Reinigingsrecht en wat er nog meer aan rechten zijn.
Ik ben verplicht bij te dragen aan: verplichte pensioenregelingen,
WAO, AOW, AWW, WW, WWV, en tal van andere 'weeën';
Alsook aan Ziektegeldverzekering en Zorgverzekering.
Ik betaal ook netjes: Liggeld, Staangeld, Parkeergeld, Tolgeld,
Sluisgeld, Schoolgeld, Inschrijfgeld, Lesgeld, Kijkgeld en Luistergeld.
Ik ben ook aangezocht of zelfs verplicht bij te dragen voor:
Dierenbescherming, Vrijheidsbond, Kankerbestrijding, Astmafonds,
Nierfonds, Leprafonds, Kinderbescherming, Geheelonthoudersbond,
Rampenfonds en het Begrafenisfonds enz.
Tevens is de druk groot om als steun te dienen voor:
het Rode Kruis, het Groene Kruis, Het Wit-Gele Kruis, Het Oranje Kruis

en een regenboog van andere Kruizen.
De regering en anderen die mij in haar naam regeren, hebben mij zo
geregeerd, dat ik niet meer weet wiens eigendom ik ben.
Ik ben verplicht, verdacht, verhoord, ondervraagd, berispt, beboet,
bekeurd, bestraft, bekeken, onderzocht, nagegaan, gecontroleerd,
gezuiverd, ingesloten, uitgesloten, verwisseld, ontbonden,
gecommandeerd, ingeschreven, uitgeschreven, doorgelicht, ingelicht,
voorgelicht, opgelicht en heen en weer geschoven.
Ik heb tot nu toe een groot deel van mijn leven doorgebracht met het
invullen, uitschrijven, overschrijven, halen en bekrachtigen en tekenen
van formulieren.
Ik heb reeds honderden malen verklaard, dat ik ben geboren en waar
en wanneer. Maar men schijnt mij slecht te geloven.
Ook voor actiecomités, bonden, fondsen, verenigingen, clubs,
instellingen, instituten, organisaties en stichtingen schijn ik een
onuitputtelijke bron te vormen voor het verschaffen van G E L D
en het bevredigen van iemands tegenwoordige en toekomstige
wensen en behoeften van het menselijk ras.
Ik ben verplicht voor een Energie Keurmerk te betalen voor ik mijn
huis mag verkopen.
Het enige wat mij nog aan het leven bindt, is mijn nieuwsgierigheid:
WAT KOMT ER NOG MEER?
Dat is dan misschien het betalen van milieuheffing op een biefstuk?
Omdat het milieu vervuild wordt door de uitstoot van gassen door het
rund.
Dan voel ik door mijn klompen heen, wat de volgende stap zal zijn,
dat ik straks verplicht ben een snuffelpaal aan te schaffen voor in mijn
huis. Om mijn eigen uitstoot te meten en daarover ook milieubelasting
te betalen.
Meneer de Inspecteur, zoals u ziet, kan ik tot mijn spijt mij nauwelijks
nog veroorloven om te leven, laat staan om nog meer te betalen.
Hoogachtend,
Een uitgeputte belastingbetaler.

Wij feliciteren:
Op: wordt: jaar:
11 mei Ton Kooren 71
15 mei Gijs Versluis 80
22 mei Harry Bronder 47
29 mei Jack Kop 82
30 mei Arie van Sintmaartensdijk 69
6 juni Andries Vonk Noordergraaf 66
12 juni Hans Bremer 70
14 juni Piet Mijderwijk 63
24 juni Geert Dijkhuis 82
Allemaal alvast van harte gefeliciteerd en een fijne
verjaardag toegewenst.

De oplossing
SUDOKU PUZZEL
De winnaars van deze puzzel zijn:
Roel Savert
Herman v.d. Bosch
Mevr. Elly Kersten
Van harte gefeliciteerd met de goede oplossing.

Onlangs kochten we een nieuwe TV met home cinema set.
Voor de jongeren in deze tijd niks bijzonders; maar daar wij
die apparaten nog wel eens willen laten repareren ligt dat
toch altijd wat anders; heb ik zo het idee.
Zo was het toch moeilijk om het oude spul bij de vuilnisman te
zetten. Maar eerst opslaan op zolder en het daarna wegbrengen
naar de Gemeentewerf is ook zinloos. Dus in het weekend alles in
de auto geladen om het ’s maandags op de werf af te geven. Na een
ritje vanuit Brabant kwamen we zondags thuis en tot onze
verrassing stond er grof vuil langs de straat, naast de plek waar ik
de auto parkeer.
Niks was zo makkelijk om nu van de gelegenheid gebruik te maken
en audio-boxen, ontvanger, CD- en platenspeler ernaast te zetten.
Ook de verpakking van de nieuwe spullen kon er mooi bijgezet
worden. Ook op zolder stond nog wat bruingoed. Dat kon er dus
ook nog wel bij. Terwijl ik bezig was om deze spullen van zolder te
halen bleek dat het overige al van de stoep was verdwenen. Een
belangstellende die er nog wel brood in zag had dit al weggehaald.

Een uurtje later op de avond keek ik nog eens en zag dat ook de
zolderspullen er niet meer stonden.
Nu had ik het plan om de tv naar de kringloopwinkel te brengen,
maar hoorde maandagochtend al dat die geen belangstelling
zouden hebben. Dus zette ik ook de oude, nog goed spelende tv
maar aan de straatkant, want de vuilniswagen was nog niet langs
geweest. Tot mijn vrouw thuiskwam en al op de straat riep: niet
wegdoen. Er is een organisatie die deze graag wil hebben en als je
ze belt komen ze de TV ook nog ophalen. Zij verzamelen dit en als
er een container vol is, zendt men dit naar Afrika. De mensen daar
zijn er erg blij mee.
Die organisatie heet : The Living Water Link.
Kreekplein 10
3079 AB Rotterdam
Ik belde met Peter Aghasomba 010-4793933 of 06 21481163
e-mail : livingwater@hetnet.nl
website: www.livingwaterlink.nl
Peter kwam dinsdag al direct, voor hij ging werken, uit Rotterdam
met een busje de tv ophalen.
Breed lachend kwam hij de tuin inlopen en vertelde dat hij dit werk
graag deed.
In het busje zag ik al spullen liggen voor Afrika. Even later bekeek ik
hun internet site en was blij dat de tv een goed doel kon steunen,
maar had spijt, dat ik de overige spullen langs de straat had gezet,
want die hadden ook mooi met Peter meegegeven kunnen worden.
Mocht dit verhaal u aanspreken, dan is bovenstaand adres aan te
bevelen voor het geval u hier gebruik van wilt maken.
Roel Korpershoek.

Al weer enkele jaren staat in
Randverschijnselen de advertentie van
FORUM Catering Service uit Spijkenisse.
We zijn in gesprek gegaan met de eigenaar,
de heer M.F. Huw.

1. Kunt u iets vertellen over de ontstaansgeschiedenis
van uw bedrijf?
Mijn ouders zijn vanuit China naar Nederland gekomen,
kort na de 2 e Wereldoorlog. Mijn vader is eerst werkzaam
geweest als kok. Hij begon in 1958 een restaurant
‘HongKong’ in Maassluis. In 1968 kwam hij naar
Spijkenisse, waar hij in de Voorstraat ook een restaurant
‘Hongkong’ begon. Het eerste Chinese restaurant in
Spijkenisse. Omstreeks 1976 begon hij restaurant Yoe Yi in
Hellevoetsluis aan de Moriaanseweg. Na veel omzwervingen
kreeg ik de kans om in de Zwanenhoek in Spijkenisse zelf
een restaurant te beginnen. Dat was in 1989. Daar begon
ik met bezorgen van maaltijden, maar wel op een
professionele manier. Na zo’n 5 jaar hebben we een nieuw
pand gebouwd op Halfweg, aan de Kelvinweg. Daar kregen
we de beschikking over een goed uitgeruste keuken,
genoeg parkeerruimte voor onze auto’s, dichtbij
uitvalswegen. Er werken 2 gezinnen, familie van mij.
2. Komen uw gerechten uit een specifieke Chinese
keuken, bijv. Kantonees?
Onze maaltijden komen uit verschillende keukens, zowel
Indisch, Chinees, Kantonees, Peking, enz.; er is van alles
wat. We hebben uitgebreide mogelijkheden, voor elk wat
wils; van exclusief tot het gebruikelijke.
3. Hoe groot is uw bezorggebied?
We bezorgen natuurlijk vooral in Spijkenisse, maar we
bestrijken het gebied tot het Voorns kanaal, Zwartewaal
ook nog wel. Verder bedienen we de industrie van Pernis,
via Botlek en Europoort tot de Maasvlakte. We rekenen wel
bezorgkosten.
4. Maakt u maaltijden ook op locatie klaar?
In principe wordt alles in onze eigen keuken klaargemaakt.
Hooguit wordt het op locatie afgemaakt; we zetten het dan
in buffetvorm neer. Zo gingen we een jaar of 6 naar Zolder,

naar het racecircuit, waar om 23.00 uur een rijsttafel klaar
moest staan. Een auto vol eten ging dan mee. Zo kunnen
we maaltijden regelen tot wel 300 mensen. We hebben ook
wel bruiloften gedaan, jubilea, op een golfbaan…
5. Hoe zijn uw auto’s uitgerust om maaltijden op tijd
en warm te bezorgen?
We hebben 6 auto’s, een reserveauto, 2 quads en een
motor. Alle voertuigen zijn voorzien van heteluchtovens
(95-100 graden), van communicatieapparatuur voor
onderling contact en met de basis (Kelvinweg), van
camera’s, die registreren wat er vóór de auto gebeurd
(makkelijk i.g.v. problemen). Door de aanwezigheid van
een GPS-tracker weten we altijd exact waar onze auto’s
zich bevinden. We maken geen gebruik van
navigatieapparaten; de chauffeurs (nog studerende jongens
en meisjes) moeten de weg weten, of vallen terug op de
kennis op de basis.
6. Uw bezorgtijden liggen meest aan het eind van de
werkdag. Dus druk verkeer op de weg. Kunt u dan
nog op tijd bij de klant zijn?
Staat een auto’s langdurig in de file, dan gaan we met de
quad (kan over fietspaden) of met de motor naar de auto,
laden de spullen over en bezorgen vervolgens. Datzelfde
doen we als de auto door pech of een aanrijding niet verder
kan. Dit is gelukkig nog maar zelden voorgekomen. Toen
de Hartelbrug lastig met een auto te passeren was, hebben
we aan de andere zijde een auto neer gezet en brachten
we met quad of motor de maaltijden naar de auto om
vervolgens de klanten te bedienen.
7. Bent u 7 dagen per week open, het gehele jaar?
We zijn 6 dagen open, alleen op woensdag niet. De tijden
zijn van 12.00 tot 21.30 uur. Elke dag wordt alles vers
gesneden om de volle smaak te behouden. Zo krijgen we
3x per week verse groenten binnen. Er komt 4x per week
vers vlees en kip binnen; ook dat bewerken we allemaal

zelf, bijv. het kruiden en marineren. Ook maken we zelf
bijv. de atjar.
8. FORUM is niet echt een Chinese naam, zoals veel
restaurants die wel hebben. Waarom hebt daarvoor
gekozen?
Oorspronkelijk hadden we als naam bedacht: Fou Lam; vrij
vertaald betekent dat zoiets als rijkdom brengen in een
gebied. Rijkdom moet je dan breed zien: geld, geestelijk,
gezondheid.
Maar we wilden een naam die beter zou blijven hangen en
zo kwamen we al fantaserend van Fou Lam op Forum.
9. Zijn er nog nieuwe ontwikkelingen op het gebied
van Catering Service?
Niet zo zeer waar het de maaltijden betreft. Wel op het
gebied van onze transportmogelijkheden. We hebben we
ons wagenpark onlangs vernieuwd: alle auto’s rijden nu op
aardgas, heel milieuvriendelijk. Verder hebben we hiervoor
al aangegeven hoe onze chauffeurs zijn toegerust met
apparatuur.
10. Als adverteerder wordt u regelmatig uitgenodigd
concerten van ons koor bij te wonen. Maakt u daar
gebruik van?
Ik heb een brede smaak wat muziek betreft. Ik heb jullie
wel eens horen zingen in De Kern. Dat vond ik mooi om te
horen. Een concert bijwonen lukt eigenlijk niet, omdat we
tot ’s avonds laat werken.

Donderdag 28 juni 2012, aanvang 20.00 uur.
Einde seizoensconcert met Wendy Roobol, sopraan en
Matthijs Breukhoven, orgel, Dorpskerk Spijkenisse.
Donderdag 30 augustus, aanvang 19.30 uur.
Eerste repetitie avond na de vakantie
Zaterdag 8 september 2012 (voorlopig programma)
“Stemmen uit Spijkenisse”
September 2012 ( voorlopig programma)
Concert met Crescendo in Zuidland. Informatie volgt z.s.m.
Maandag 17 december 2012, aanvang 20.00 uur.
Groot Mannenkoor Kerstconcert bij kaarslicht o.l.v. Arjan
Breukhoven m.m.v. Marten Smeding, tenor; Noortje van
Middelkoop, panfluit; Evert van den Veen, orgel. (tijdens dit
concert zal Marten Smeding afscheid nemen als zanger).
Vrijdag 21 december 2012, aanvang 20.00 uur.
Eigen kerstconcert in de Sint Catharijnekerk te Brielle
o.l.v. Arjan Breukhoven mmv. Wendy Roobol, sopraan en
Martin Zonnenberg, orgel

Voor al uw glas- en schilderwerken krijgt u bij ons vakkundig
advies. Dankzij onze ervaring en kennis van nieuwe
materialen en producten kunt u vertrouwen op een uitstekend
eindresultaat. Uiteraard met erkende AF-garantie.
Kies voor kwaliteit!
schilders
Schilderwerken,
van advies tot een
uitstekend eindresultaat
gevestigd te Spijkenisse, Oud-Beijerland en Hellevoetsluis
Randweg 1 ▪ 3201 VN Spijkenisse
T: 0181 - 61 54 54 ▪ F: 0181 - 61 58 19
Theemsweg 9 - 3201 LT Spijkenisse - Tel. 0181-622155 - Fax 0181-626867
www.hhoogvliet.nl