You also want an ePaper? Increase the reach of your titles
YUMPU automatically turns print PDFs into web optimized ePapers that Google loves.
het lijstje geschrapt. Ik vraag of ze geen last van de wind heeft met die<br />
opwaaiende jurk. Dat breekt het ijs wel. Ze neemt plaats naast me op de bank en<br />
we praten wat over werk en waar we vandaan komen. Blijkt dat we beide uit<br />
Holland komen, maar ik uit het land en zij uit de plaats in Amerika. Zoiets schept<br />
natuurlijk een band.<br />
Tijdens ons privé-gesprek via het IMmobieltje<br />
komen twee stoere blonde<br />
jongens, een tweeling, voor de bank<br />
staan. Beide gekleed in een wit T-shirt<br />
en lichtblauwe broek. Een van hen<br />
springt steeds met veel lawaai in het<br />
zwembad en probeert de andere mee te<br />
krijgen, maar deze heeft Shelley in het<br />
vizier gekregen en probeert contact<br />
met haar te krijgen.<br />
Terwijl wij via IM met elkaar verder<br />
praten biedt hij haar zijn vriendschap<br />
aan, maar ze wijst het beleefd doch<br />
resoluut van de hand. ‘Ik ken je nog<br />
niet en wil geen vriendschap sluiten,’<br />
zegt ze in het engels. Hij probeert daarna haar te overtuigen dat ze een gids nodig<br />
hebben omdat ze pas een dag in SL zijn. ‘We are still babies, puppies,’ probeert<br />
hij op haar moederinstinct te werken. Shelley raadt ze aan de F1 toets regelmatig<br />
te raadplegen en sluit de discussie daarmee af. Het broertje voegt zich daarna ten<br />
einde raad en in overeenstemming met de kleur van zijn broek, met luide plons bij<br />
zijn evenbeeld.<br />
We gaan verder met ons gesprek. Op mijn vraag hoe lang ze nog in SL denkt te<br />
blijven reageert ze verbaasd. Stoppen, daar heeft ze nog nooit aan gedacht. Er is<br />
nog zoveel te be<strong>leven</strong> dat ze voorlopig nog wel wil blijven. Ik vertel dat ik een<br />
boek over SL aan het schrijven ben en vraag of ik van ons beide op de bank een<br />
foto mag maken. Ze vindt zich er mooi genoeg voor en stemt toe.<br />
Omdat ze alle vrienden in haar lijstje waarmee ze een tijdje geen contact meer<br />
heeft gehad schrapt bied ik aan opnieuw vriendschap te sluiten als we elkaar<br />
binnen niet al te lange tijd weer zien. Maar ze wil het ook nu wel en aldus<br />
geschiedt.<br />
Het is inmiddels 18.45 en tijd om wat te eten. Bij haar is het pas 12.45, lunchtijd<br />
dus en ze heeft net een banaan op. Ze is de stroom Amerikanen voor die op het<br />
punt staat SL te gaan bevolken.<br />
Het schiet me te binnen dat ik nog een paar klompen in mijn klerenkast heb staan.<br />
Altijd leuk voor een Amerikaanse uit Holland denk ik. Ik vraag of ze een<br />
cadeautje uit Holland wil hebben. Ze is nieuwsgierig en ik stop haar de klompen<br />
een voor een toe. ‘Wat is dat?’ vraagt ze, nieuwsgierig in haar klerenkast duikend.<br />
Want ‘klomp links’ en ‘klomp rechts’ zegt haar niet zoveel. Ik trek de mijne aan<br />
om het haar te laten zien en ze is verrukt! Het zijn erg grote klompen en ik zeg dat<br />
50
Change language