Hét tijdschrift voor liefhebbers van klassieke muziek - Klassieke Zaken

AndreAs Ott
hartstochtelijk verslingerd aan de klarinet
De 23-jarige klarinettist Andreas Ottensamer tekende een exclusief contract
bij Deutsche Grammophon. Op zijn debuut-cd, Portraits - The Clarinet
Album, speelt hij met het Rotterdams Philharmonisch Orkest muziek van
Cimarosa tot Amy Beach.
H
naam,
Het heeft hem geen windeieren gelegd, de
oprichting in 2005 van The Clarinotts, samen
met zijn vader en zijn broer. In huize
Ottensamer in Oostenrijk moet het vroeger
een waar gekkenhuis zijn geweest.
Drie leden van één gezin beroepsmatig én
hartstochtelijk verslingerd aan de klarinet.
Allen met zoveel talent dat ze het tot
de Wiener en de Berliner Philharmoniker
hebben gebracht. Met zoiets ludieks als
The Clarinotts (drie klarinetten en piano)
haal je natuurlijk ook de schijnwerpers
van de wat minder serieuze pers. Slim,
want met al die aandacht kan het dan ineens
snel gaan met een carrière.
Zo snel dat Andreas Ottensamer nu een
exclusief contract heeft bij Deutsche
Grammophon. Nota bene als de eerste soloklarinettist
ooit. Achteraf gezien heeft hij
de publiciteit van The Clarinotts helemaal
niet nodig. Sinds zijn ‘liberal arts’-studie
in Harvard (VS) is hij gepokt en gemazeld
in het vak. Hij is nog maar 23 en soleerde
al met onder meer het Deutsches Symphonie-Orchester
Berlin en de Berliner Philharmoniker.
Grote orkesten, solisten van
24
juni 2013
een keur aan kamermuziekensembles
- met vele kanjers uit het muziekleven
en op vele plaatsen heeft de charismatische
Ottensamer zijn talenten al rondgestrooid.
Vorig jaar ook in ons land, toen hij van de
partij was op het Gergiev Festival. Mischa
Spel schreef toen in de NRC dat Ottensamer
‘versmolt met zijn klarinet’. Coplands
Klarinetconcert klonk zo zuiver en virtuoos
dat Ottensamers indrukwekkende podiumoptreden
een vele minuten durend
applaus genereerde.
Aan Nederland zal hij later vast goede herinneringen
bewaren, want zijn debuut-cd
bij DG, Portraits - The Clarinet Album,
één en al
elegantie
werd gemaakt samen met het Rotterdams
Philharmonisch Orkest en dirigent Yannick
Nézet-Séguin. Het klikte vanaf het
eerste begin.
DG liet Ottensamer geheel vrij in de samenstelling
van het repertoire voor zijn
cd. Gekozen werd voor stevige contrasten.
Met als zwaartepunt de klarinetconcerten
van Louis Spohr en Aaron Copland, aangevuld
met arrangementen van muziek
van Debussy, Gershwin, Cimarosa en
Amy Beach. Al met al een ruiker waarmee
je voor de dag kunt komen, want wie
dit uiteenlopende palet aan stijlen en
technieken beheerst mag zich met recht
een allrounder noemen.
Wie de cd hoort, zal zich meteen kunnen
vinden in dat ‘versmelten met het instrument’.
Moeiteloos klinkt het allemaal,
vanzelfsprekend. Terwijl zo’n Spohr toch
echt wel wat verraderlijke noten in zijn
Klarinetconcert heeft verwerkt. Mooie,
lange fraseringen bij Ottensamer, overal
natuurlijke golfbewegingen, soepele
loopjes - één en al elegantie. En niet alleen
bij Spohr. Door middel van fluistertonen
en spannende ritmische vrijheden
weet Ottensamer een werkelijk betoverende
sfeertekening neer te zetten van
Debussy’s La fille aux cheveux de lin, terwijl
hij van Gershwins opgewonden Prelude
(eigenlijk voor piano geschreven)
juist één en al dartelheid maakt.
De klank van Ottensamers klarinet, van
Weense makelij, is ongewoon rond, donker
en warm, zelfs in de hoge registers.
De speciale boring van het instrument
schijnt daarmee te maken te hebben.
DG geeft met deze productie dus weer
eens blijk een fijne neus te hebben voor
toptalent. Of liever, voor talent in de dop,
want feitelijk vormt de cd nog maar de aftrap
van een ongetwijfeld grootse carrière.
Jos van der Zanden