Hét tijdschrift voor liefhebbers van klassieke muziek - Klassieke Zaken
Hét tijdschrift voor liefhebbers van klassieke muziek - Klassieke Zaken
Hét tijdschrift voor liefhebbers van klassieke muziek - Klassieke Zaken
You also want an ePaper? Increase the reach of your titles
YUMPU automatically turns print PDFs into web optimized ePapers that Google loves.
Cd-<br />
BeSprekingen<br />
vocaal<br />
Benjamin Britten<br />
Songs<br />
Ian Bostridge, Antonio Pappano,<br />
Xuefei Yang<br />
EMI classIcs 4 33430 2 / € 22,99<br />
Hij is er echt, in bescheiden vorm en alleen in het laatste sonnet: de Italiaanse<br />
snik. Ian Bostridge legt een flinterdun vleugje Mario Lanza in zijn vertolking<br />
<strong>van</strong> Benjamin Brittens Seven sonnets of Michelangelo. Antonio Pappano’s invloed<br />
op Bostridges nieuwe cd met liederen <strong>van</strong> Britten reikt verder dan zijn<br />
sprankelende, heldere en fraai gedefinieerde pianospel. Het is goed dat hij<br />
er is, want deze italianità compenseert een licht gebrek aan zonneschijn in<br />
de stem <strong>van</strong> de Britse tenor. Dat en een tendens tot kleurverlies in de laagste<br />
noten zijn de kleine zwakheden in de vertolkingen <strong>van</strong> Bostridge. Anderzijds<br />
bedient hij ons met fantastische verstaanbaarheid en het vaak moeiteloos zeilen<br />
<strong>van</strong> de slanke en beweeglijke stem door de <strong>muziek</strong>. De cd bevat minder<br />
gangbare liederencycli <strong>van</strong><br />
Britten, zoals het fraaibleke<br />
Winter Words op teksten <strong>van</strong><br />
Thomas Hardy. In Songs from<br />
the Chinese zorgt Xuefei Yang<br />
<strong>voor</strong> zeer aanwezig en karaktervol<br />
gitaarspel, dat prachtig<br />
kleurt bij de stem <strong>van</strong> de tenor. Bostridge zoekt niet snel de ontroering of<br />
de glimlach, maar is niet bang om hardheid of bitterheid te tonen. Juist die<br />
kwaliteit geeft deze uitvoeringen dat scherpe randje, waarmee Britten zich zo<br />
duidelijk onderscheidt <strong>van</strong> andere Britse componisten.<br />
Hein <strong>van</strong> eekert<br />
koor<br />
vladimir martynov<br />
Lamentations of Jeremiah<br />
The Sirin Choir<br />
o.l.v. Andrey Kotov<br />
BrIllIant classIcs 9403 / € 7,99<br />
Vladimir Martynov (1946) is een zeer veelzijdig componist. Hij studeerde af<br />
als pianist en componist aan het conservatorium <strong>van</strong> Moskou en legde zich<br />
nadien toe op componeren. Zijn vroege werken vallen binnen het serialisme,<br />
a<strong>van</strong>t-garde die destijds binnen het Sovjetregime niet zonder risico was,<br />
maar Martynovs interesses lagen gelukkig veel breder. Hij verdiepte zich in<br />
de elektronische <strong>muziek</strong>, maar was ook medeoprichter <strong>van</strong> de rockformatie<br />
Boomerang, waar<strong>voor</strong> hij een opera over Franciscus <strong>van</strong> Assisi maakte. Als<br />
musicoloog richt hij zich op <strong>muziek</strong> <strong>van</strong> diverse Russische volkeren, maar is<br />
hij ook gefascineerd door de <strong>muziek</strong> <strong>van</strong> late middeleeuwen en renaissance.<br />
Precies deze mix horen we terug in zijn Lamentations of Jeremiah uit 1992. In<br />
de cd-toelichting schrijft<br />
Martynov dat de lange<br />
klacht <strong>van</strong> de profeet Jeremia<br />
over de verwoesting<br />
<strong>van</strong> Jeruzalem in de zesde<br />
eeuw v.C. <strong>voor</strong> hem een<br />
litanie <strong>van</strong> gestileerd snik-<br />
ken is over de ontheiliging <strong>van</strong> de wereld. Het Sirin Choir legt zich sinds 1989,<br />
gehuld in bijpassende klederdracht, toe op orthodoxe tradities <strong>van</strong> <strong>voor</strong> de<br />
hervormingen in de zeventiende eeuw. Wie wil weten hoe de kruising tussen<br />
De Machaut en Russisch-orthodoxe <strong>muziek</strong> klinkt, zit hier helemaal goed.<br />
arjan <strong>van</strong> dijk<br />
32<br />
juni 2013<br />
Bostridge zeilt<br />
moeiteloos door<br />
Brittens <strong>muziek</strong><br />
Kruising tussen<br />
De Machaut<br />
en Russisch-orthodox<br />
koor<br />
antonín dvorák<br />
Stabat Mater<br />
Ilse Eerens, Florian Boesch e.a.,<br />
Collegium Vocale Gent,<br />
Royal Flemish Philharmonic<br />
o.l.v. Philippe Herreweghe<br />
PHI lPH 009 / € 22,99<br />
In reactie op de Weense première <strong>van</strong> Dvoráks Stabat Mater op 29 februari<br />
1888 moest de genadeloze <strong>muziek</strong>criticus Eduard Hanslick, toch groot fan <strong>van</strong><br />
de Tsjechische componist, waarschijnlijk tot zijn spijt concluderen dat de symfonische<br />
en dus wereldse klanktaal niet past bij de lange, metrisch eentonige<br />
litanie over het verdriet <strong>van</strong> Maria, staande bij haar gekruisigde zoon. We geven<br />
hem met de kennis <strong>van</strong> <strong>van</strong>daag <strong>van</strong> harte ongelijk en de historische werkelijkheid<br />
is dan ook dat het Stabat<br />
Dvorák met<br />
warmbloedig<br />
zingende solisten<br />
Mater het werk <strong>van</strong> Dvorák is<br />
dat het meest door de componist<br />
zelf gedirigeerd werd; het<br />
publiek had destijds duidelijk<br />
een heel ander oordeel, begrijpelijk,<br />
want Dvoráks expan-<br />
sieve romantiek past juist naadloos bij de larmoyante tekst! Maar goed, wat<br />
gebeurt er dan als je een koor dat hoofdzakelijk Bach op de matig vibrerende<br />
kelen heeft, loslaat op zoveel klankweelde, met op de <strong>voor</strong>grond een meer dan<br />
gemiddeld symfonieorkest...? Deze recensent moet helaas concluderen dat de<br />
zo geroemde oude<strong>muziek</strong>specialist Philippe Herreweghe zich hier toch duidelijk<br />
heeft vergaloppeerd. Al met al geen verkeerde uitvoering, zeker door de<br />
ruimschoots warmbloedig zingende solisten, maar dit is <strong>voor</strong>al <strong>voor</strong> de Dvoráken<br />
de Herrewegheverzamelaar een interessant nieuwtje.<br />
arjan <strong>van</strong> dijk<br />
oratorium<br />
Camille Saint-SaënS<br />
Le Déluge<br />
Isabelle Müller-Cant e.a., Figuralchor<br />
der Gedächtniskirche Stuttgart,<br />
Württembergische Philharmonie<br />
Reutlingen o.l.v. Alexander Burda<br />
ars ProduktIon ars 38127 (sacd) / € 22,99<br />
Het korte driedelige oratorium Le Déluge <strong>van</strong> Saint-Saëns is een ten onrechte<br />
vergeten meesterwerk. De componist schreef het werk in 1875 op een zogeheten<br />
‘poème biblique’ (een bijbels gedicht) <strong>van</strong> de dichter Louis Gallet dat verhaalt<br />
over de geschiedenis <strong>van</strong> Noach en de zondvloed, zoals die opgetekend<br />
is in het Bijbelboek Genesis. Hoewel het oratorium geen avondvullend stuk<br />
is, weet Saint-Saëns toch in zo’n<br />
drie kwartier een heel scala aan<br />
Sidderen bij<br />
Saint-Saëns<br />
spanning en drama muzikaal<br />
vorm te geven. Naast de serene<br />
inleiding door louter strijkers,<br />
die vaak als zelfstandig orkeststuk<br />
wordt geprogrammeerd,<br />
valt <strong>voor</strong>al het middendeel op waarin over de allesvernietigende zondvloed<br />
wordt verteld. Door het volle orkest in te zetten en alle muzikale middelen uit<br />
de kast te trekken, levert Saint-Saëns hier een onvervalst staaltje romantisch<br />
drama af. Herinnert het contrapunt soms aan Mendelssohn, de orkestrale<br />
effecten zijn onmiskenbaar beïnvloed door tijdgenoten Berlioz en Wagner.<br />
Koor en orkest uit het zuidwesten <strong>van</strong> Duitsland kwijten zich goed <strong>van</strong> hun<br />
taak en laten de luisteraar sidderen <strong>voor</strong> het wassende water. Al met al een<br />
compositie die best wat vaker in de concertzaal zou mogen klinken en een<br />
plaats verdient onder de grote koorwerken uit de negentiende eeuw.<br />
FranS janSen
Change language