Arena juni 2010 - Internationaal comité vzw

Bronzen Pagadder
Mijn werk is mijn hobby, ik zou willen dat dit bij iedereen zo was.
De Familieclub “Magnifiek” heeft sinds enkele
jaren het vrijwilligersproject “Talenten ontplooien,
nieuwe kansen creëren” tot stand gebracht.
Dit project werd onlangs genomineerd voor de
Bronzen Pagadder 2010, een prijs die al 9 jaar
lang vrijwilligersprojecten in Antwerpen bekroont.
Het beeldje en een bijhorende geldprijs worden
jaarlijks uitgereikt aan een waardevol Antwerps
vrijwilligersproject. Dit jaar vond de uitreiking op
11 mei plaats, in de prestigieuze Arenbergschouwburg.
De show begon eigenlijk al in de gang. Een man,
verkleed als dienstmeid, en nog twee andere vrouwelijke
dienstmeisjes begroetten de gasten. Je kon
zelfs op de foto met deze vreemde vogels. Toen
we de zaal binnenkwamen en in de zetels zaten,
kwamen de drie “meiden” binnen en begonnen
ook hier de mensen “lastig te vallen”. Ze liepen
eerst doelloos rond, want niemand begreep wat
eigenlijk hun functie was. Dan klom één van hen
het podium op en vertelde met een warme stem
“We zijn hier ook een beetje vrijwilligerswerk aan
het doen. Iedereen die een knuffel wil of een
schouder om op uit te huilen kan ons bij zich roepen
en we zullen onze plicht vervullen”. Lode was
direct kandidaat voor een knuffel.
Na deze knuffelsessie werden alle vier de genomi-
neerde organisaties voorgesteld
door een filmpje waarin werd uitgelegd
wat elke organisatie precies
doet voor de mensen. Eens de
speechen en promotiefilmpjes
voorbij gleed het scherm omhoog
en kwamen de instrumenten van
de muziekgroep “Buurman” te
voorschijn. Doordat hun naam mij
niet bekend in de oren klonk,
dacht ik dat het maar een amateuristisch
concertje ging worden.
Maar vanaf de eerste noot was het
adembenemend mooi. Doordat ik
zo dicht bij het podium zat, kon ik
mij helemaal “oplossen” in hun
muziek. De tekst deed er voor mij
niet zo toe, instrumentaal was het prachtig.
Ze maakten naast muziek en zang ook een beetje
theater op dat podium. Op een bepaald moment
zei de zanger op fluistertoon “ Stel jullie voor dat
een man een vrouw tegenkomt in een café, waar
hij jarenlang op verliefd was”. Uit het niets haalt
hij een spot tevoorschijn en begint er de zaal mee
af te speuren. Plots scheen hij het licht op Annemie
Verhoeven, ACW secretaris en organisator
van de Bronzen Pagadder (die man weet ook goed
waar hij moet stoppen). Hij zegt: “Die vrouw had
een mooi zwart jasje aan, had bruin haar en haar
bovenlichaam… was oké.” Hij stond schijnbaar
ter plekke maar wat te verzinnen, te twijfelen en
naar de juiste woorden te zoeken. Dat raakte mij,
niet gewoon alles staan geven op dat podium,
maar ook zien dat de mensen niet melancholisch
worden door hun liedjes en wegdromen. Dan zong
hij ook een lied over liefde, heel toepasselijk bij
de monoloog dat hij net op het podium had gevoerd.
Zelfs al gingen we niet met de trofee naar huis, ik
heb van deze avond genoten.
Halyna Khaynus
Arena, vzw Internationaal Comité, juni 2010 11