Courant 71 - VTi

Zinneke is een straatfeest
Verschaffel stelt dat “de cultuurpolitiek er meer en
meer op gericht is om de stad en de straat ‘leven
in te blazen’...” Hij laakt de officiële stadsfestivalpolitiek
van vandaag, die het straatfeest vooropstelt
en zich afkeert van de logge, trage, stoffige instituties,
wat zelfs zou uitmonden in “de radicale eis
van hun afschaffing”.
Het ‘stadsfeest’ of het ‘straatfeest’ zoals Verschaffel
het beschrijft, geeft inderdaad te denken: “een manifestatie
waarbij niet een gemeenschap van bekenden
maar een grote groep geïsoleerde individuen tijdelijk
fusioneren tot een soort collectiviteit en proeven van
een anoniem wij-gevoel”. De geïsoleerde individuen
zijn gereduceerd tot consumenten die al dan niet
betalen voor de kunstzinnige gezelligheid. Er zijn
evenveel modellen van stadsfeesten als er stadsfeesten
zijn, maar het is zo dat in veel modellen de
stadsbewoner vergeten wordt voor de (cultuur)consument.
Door anderen wordt dit fenomeen ook wel eens
de term ‘citymarketing’ genoemd, het introduceren
van het evenement in het straatbeeld, liefst via
pseudo-artistieke ingrepen. De opwaardering van
een stad is er een via het toerisme en de horeca,
via het imago dat een stad zichzelf aanmeet.
Een straatfeest zoals de Zinneke Parade past in de
cultuurpolitiek die Verschaffel aanklaagt. Een groot
deel van het budget komt dan ook niet uit de cultuurpot,
maar uit het departement ‘Heropleving van de
Wijken’ van het Brussels Hoofdstedelijk Gewest. Het
is tegelijk een artistieke creatie. Mensen die maandenlang
werkten met kunstenaars in de ateliers, worden
straat-actoren. Ze nemen het centrum van de
stad in en confronteren de consumenten met knotsgekke
beelden en kostuums. De essentie is niet
alleen het evenement, de essentie ligt in de actoren,
de omkadering ervan tijdens de voorbereidingen en
de confrontatie met niet-alledaagse werkelijkheden.
Zinneke is een bescheiden gecontroleerd initiatief.
Het is ten slotte belangrijk dat ook minder gecontroleerde
alternatieven weer een plaats krijgen op
straat. De veiligheidstendens leidt tot een overreglementering
van de publieke ruimte, waar de mens
nauwelijks nog iets anders kán zijn dan een consument.