Lees het interview met Frank Deboosere als pdf - Frederika Hostens

Portret
Weerman Frank Deboosere
Tekst: Frederika Hostens
Foto’s: Cois Van Roosendael
8 maczima april 2010

Blij met
zoveel
solidariteit
of hij nu het weer voorspelt, de sterrenhemel bestudeert of naar het werk
fietst, altijd geeft Frank Deboosere zich voor de volle 100%. ook zijn vrijwilligerswerk
voor kom op tegen kanker gaat gepaard met een indrukwekkende
dosis enthousiasme. voor maczima vertelt Frank Deboosere honderduit over
zijn beleving van betrokkenheid en solidariteit.
Op sportschoenen stapt hij kwik naar ons toe
en loodst ons enkele tellen later door het VRTgebouw.
“Geen bezwaar dat we de trap nemen in
plaats van de lift?”. Nog voor we kunnen antwoorden,
zijn we al op de eerste verdieping. De argumenten pro
trap krijgen we er meteen bij geserveerd: goed voor
de gezondheid en voor het milieu! Geen toeval dus
dat we in de radiotuin meteen bij het thema ‘bewegen’
aanbelanden. “In 2005 ben ik begonnen met een
experiment: fietsen naar het werk. Ik startte met een
elektrische fiets, maar al snel werd het een gewone
fiets. Ik woon op twintig kilometer van het werk. Elke
dag sprokkel ik dus veertig fietskilometers bij elkaar en
kom op een jaarlijks totaal van ongeveer achtduizend
fietskilometers”.
luisteren naar eigen lichaam
Je werd al op jonge leeftijd geconfronteerd met
gezondheidsperikelen. Spelen die je geen parten
bij het fietsen?
“Dat gebeurt wel eens, maar gelukkig niet al te vaak.
Vierentwintig jaar geleden werd ik geopereerd aan een
nekhernia. De dokters haalden een tussenwervelschijf
weg en vervingen die door een stukje kraakbeen uit mijn
heup. Die operatie is gelukt, maar ik moet tot vandaag
blijven uitkijken want er is een nieuwe hernia opgedoken.
Ik moet erop letten om veel te bewegen maar ook
niet te veel. Ik moet er ook op letten om niet verkrampt
te zitten. Ik heb leren luisteren naar mijn lichaam, want ik
weet dat ik anders de rekening gepresenteerd krijg”.
Ik
hecht veel
belang aan betrokkenheid
met
mensen die minder
geluk hebben
dan ikzelf.
Welke andere hobby’s beoefen je?
“Muziek neemt een belangrijke plaats in in mijn leven
en dat van mijn huisgenoten. Net als onze vier kinderen
speel ik piano. Zelf zingen doe ik ook ontzettend graag.
Het is goed voor de longen en het is plezant”.
alles geven
Sinds 2003 ben je voorzitter van Kom op tegen Kanker.
Hoe ben je bij die organisatie terechtgekomen?
“Als BV – een zwaar beladen woord dat ik eigenlijk niet
graag in de mond neem – vind ik het belangrijk om me
in te zetten voor de maatschappij. Ik hecht veel belang
aan betrokkenheid met mensen die minder geluk hebben
dan ikzelf. Ik wil hen helpen. Ik ben in 1987 weerman
geworden. In het begin van mijn loopbaan heb ik
een aantal keer meegemaakt dat ik pro deo meewerkte
aan een kleinschalige benefietactie om achteraf vast
te stellen dat de organisator zich liet betalen. Dat kan
natuurlijk niet. Ik ben strenger gaan selecteren en heb
gekozen voor Kom op tegen Kanker, een organisatie
die ik 100% vertrouw en die een goede naam heeft bij
het publiek”.
Wat houdt het voorzitterschap in?
“Ik ben 10 tot 20 dagen per jaar ter beschikking van Kom
op tegen Kanker om actievoerders een hart onder de
riem te steken, projecten te bezoeken, mediacampagnes
te ondersteunen... Elke keer als ik thuiskom, voel ik
dat ik het verschil heb kunnen maken, dat mijn aanwezigheid
zinvol was voor de organisatie en voor mezelf”.
maczima april 2010
9

10 maczima april 2010
Je hebt al tientallen acties van Kom op tegen Kanker
een duw in de rug gegeven. Welke blijven hangen?
“Ik vind alle acties even mooi en zinvol. Bij wijze van
voorbeeld verwijs ik naar Kom op Appels: kinderen verkopen
gezonde appels en met de opbrengst van die
appelverkoop wordt er elke zomer een kamp georganiseerd
voor kinderen met kanker. Die kinderen beleven
er de tijd van hun leven. Ook voor hun ouders is dit
een vakantieweek, omdat ze weten dat hun ziek kind in
goede handen is. Bekender bij het grote publiek is het
jaarlijkse Plantjesweekend in het derde weekend van
september. Dan trekken duizenden vrijwilligers de straat
op met prachtige azalea’s, de plantjes van de hoop. In
2009 kochten maar liefst 250.000 Vlamingen en Brusselaars
zo’n azalea”.
Daarnaast worden er ook boompjes geplant, taxushagen
gesnoeid, fietstochten gemaakt…
“We hebben doorheen de jaren geleerd om te diversifiëren.
Als weerman weet ik dat een activiteit af en toe
in het water kan vallen. Een organisatie kan dus maar
beter inzetten op meerdere manieren van fondsenwerving
dan op één enkele. Dit jaar komt er trouwens een
nieuwe actie bij: de 1000 kilometer van Kom op tegen
Mijn zus heeft vorig jaar
borstkanker gehad. In elke
oogopslag las ik de angst,
de aarzeling. Dat grijpt
naar de keel.
Kanker. Het is afwachten geblazen wat de respons zal
zijn, maar ik geloof erin. Als je niet meer blijft proberen
en vernieuwen, dan stop je er beter mee. Dat is in alles
zo: werk, hobby’s, relaties… Je moet er zelf voor zorgen
dat het speels en prettig blijft. Altijd opnieuw erin vliegen
en alles geven, dat vind ik een mooie eigenschap. Ik
heb dat van thuis meegekregen en probeer dat ook aan
mijn kinderen door te geven. Enthousiasme is ook een
mooie eigenschap, ook al betekent dit soms dat je tegen
een muur loopt in je eigen enthousiasme...”
kanker voorkomen
Naast kanker bestaan er nog zoveel andere ziektes.
Stoort het je niet dat je een organisatie steunt die
zich toelegt op één welbepaalde ziekte?
“Elk jaar krijgen 35.000 Vlamingen te horen dat ze kanker
hebben. De ziekte komt in alle families voor en is
nog altijd een belangrijke doodsoorzaak. We vonden
het nodig een grootste gemene deler te maken en die

frank
deboosere
bio
grote groep mensen te helpen. Het is een filosofische
oefening: hoe kunnen we het grootste aantal mensen
helpen met een bepaalde actie? Er zijn trouwens veel
parallellen met andere ziektes. Een belangrijke poot van
onze werking is preventie: hoe kanker voorkomen? We
voeren allerlei acties om dat in het daglicht te stellen. We
sporen mensen aan om gezond te eten, veel te bewegen,
niet te roken… Op die manier helpen we niet alleen
kanker voorkomen, maar ook veel andere ziektes”.
Hoe breng je de preventieboodschappen rond gezonde
voeding in de praktijk?
“Door zo veel mogelijk groenten en fruit te eten. Bij de
warme maaltijd eten we in ons gezin altijd minstens twee
soorten groenten. Ook bij de broodmaaltijd eten we
groenten. Het is een kwestie van gewoonte. Ik zondig
natuurlijk ook wel eens. Chips en nootjes vind ik enorm
lekker, maar als we samen televisie kijken, kan ik nu
evenveel genieten van partjes vers fruit. We proberen
ook zo veel mogelijk te variëren. Ik had vroeger nooit gedacht
dat ik ooit vegetarisch zou eten, maar nu staat dat
geregeld op het menu”.
Je streeft duidelijk naar een gezonde geest in een
gezond lichaam…
“Ja, daarvoor doe ik het. Dat wil daarom niet zeggen dat
ik later niet ziek kan worden. Ik ken mensen die gezond
hebben geleefd en zich alles hebben ontzegd en toch
kanker krijgen. Het is een loterij, en soms ook een – vergeef
me het woord - kloterij… Maar als je het statistisch
bekijkt, merk je dat mensen die er een gezonde levensstijl
op nahouden, in betere omstandigheden langer kunnen
leven en dat kanker minder vaak de kop opsteekt”.
elkaar een hand blijven geven
Hoe dicht is kanker al gekomen in uw persoonlijk
leven?
“Er zijn al veel collega’s getroffen door kanker. Ook in mijn
eigen familie heb ik van heel dichtbij mensen zien strijden
tegen kanker. Mijn zus heeft vorig jaar borstkanker ge-
• geboren in Mechelen in 1958
• regent Nederlands-Engels-Geschiedenis
• VRT-weerman sinds 1987
• voorzitter Kom op tegen Kanker sinds 2003
• auteur van Weer en milieu (1996), Reis door het heelal
(2008) en Meer weer, een heldere kijk op het weer (2009)
• getrouwd met Hilde en vader van Elke (20), Maarten
(20), Tom (18) en Dieter (8).
• www.frankdeboosere.be
Kom op tegen Kanker
In 1988 deed radiopresentatrice Kathy Lindekens een
oproep om een geldinzamelingsactie voor kankerbestrijding
te organiseren. Haar ouders waren kort na elkaar
aan kanker overleden. Ze kwam in het ziekenhuis in contact
met kinderen met kanker, wat haar sterk aangreep.
Met een grote ploeg enthousiaste vrijwilligers zetten zij
en haar zus Gerda in mei 1989 een benefietshow op die
werd uitgezonden door de toenmalige BRTN. Overweldigd
door het enorme succes en de weerklank bij de
bevolking, besloten de initiatiefnemers de vzw Kom op
tegen Kanker op te richten.
Elke tweejaarlijkse campagne
bracht sindsdien
meer op dan de vorige. De
campagne 2008-2009 was
goed voor een recordbedrag van 13,4 miljoen euro. Dat
geld gaat naar projecten in de palliatieve sector, naar
kinderen met kanker, zelfhulpgroepen, wetenschappelijk
onderzoek, psychosociale steun aan patiënten, opleidingen
voor vrijwilligers en preventie.
www.komoptegenkanker.be
had. In elke oogopslag las ik de angst, de aarzeling. Dat
grijpt naar de keel. Maar het stimuleert me ook om me
te blijven inzetten voor Kom op tegen Kanker. Ik merk
dat er nog veel solidariteit is in Vlaanderen. Daar ben ik
fier op. Het beeld van ‘ieder voor zich’ blijkt echt niet te
kloppen. Iedereen kan kanker krijgen en iedereen kent
wel mensen die kanker hebben of gehad hebben. Vanuit
die betrokkenheid zijn mensen bereid om acties te organiseren.
Dankzij die acties hebben we het thema ‘kanker’
bespreekbaar kunnen maken. Twintig jaar geleden
was kanker een ver-van-mijn-bed-show, men overleed
‘aan een slepende ziekte’ en dat was het. Nu merken we
dat mensen met kanker, zelfs in volle behandeling, het
daglicht niet schuwen en niet worden doodgezwegen.
We blijven elkaar – zelfs over de dood heen – een hand
geven, dat is heel mooi”.
maczima april 2010
11