Festiviteiten voor het goede doel - Glimlach van Twente

KERSTVERHAAL
Virginia Bakker de beste 17
Beste kerstverhaal van Virginia Bakker
De redactie van de Glimlach van Twente is trots de lezers in dit decembernummer een echt
Oldenzaals kerstverhaal voor te kunnen schotelen. In het vorige nummer werd de aanzet
gegeven voor een en Oldenzaals kerstverhaal, met de oproep aan de lezers dit af te maken.
Uit de inzendingen is nu het verhaal van Virginia Bakker uit Oldenzaal als beste uitverkoren.
Zij wint hiermee een tegoedbon voor een diner voor 4 personen. En natuurlijk wordt haar
verhaal hierbij afgedrukt. Veel leesplezier.
Een Oldenzaals
kerstverhaal
Zelfs in de beschutting van het overdekte winkelcentrum De
Vijfhoek was het guur. Rillend dook hij
nog wat verder weg in de smoezelige, sleetse kraag van zijn
oude winterjas. Op het al bijna verlaten
centrale e pleintje klonken de harde echo’s van het smeltwater,
dat door de kieren in het dak in her en der
neergezette emmers druppelde. Het naargeestige geluid vermengde zich met het geratel van rolluiken
van winkels die haastig werden neergelaten. Het winkelpersoneel wilde naar huis op deze kerstavond.
Hij keek op zijn horloge. Vijf uur. Hij had nog net op tijd een paar kant-en-klaar maaltijden weten te
scoren bij de supermarkt. Uit een ooghoek zag hij dat de slijter al dicht was. Zachtjes vloekend beende
hij naar de uitgang van het winkelcentrum. Buiten sloeg de natte sneeuw hem in het gezicht.
Besluiteloos hield hij zijn pas even in, te midden van gestalten die zich bepakt en gezakt huiswaarts
spoedden. Hij had geen haast. Doelloos slenterde hij het marktpleintje op,
waar ar ook ok dit jaar weer een
enorme spar was neergezet en voorzien van honderden lampjes ter verhoging van de opgelegde sfeer. Zijn oog werd echter onweerstaanbaar getrokken door het warme, geelachtige schijnsel achter
de ramen van zijn stamkroeg. Meer zijn soort gezelligheid. Hij liep al die kant op, toen hij plotseling een
kerst-
geluid hoorde, dat hem de pas deed inhouden. Eerst kon hij het geluid niet thuisbrengen, maar toen hij
een stukje de donkere Marktstraat in liep, wist hij wat het was zonder ook maar iets gezien te hebben.
Hij hoorde het enigszins gesmoorde, klagelijke geluid van een huilende baby.
Door Virginia Bakker
Daar de man zich door onbekende kracht aangetrokken
voelde tot het gehuil, besloot hij een
kijkje te gaan nemen. En ja hoor, daar ontdekte
hij waarachtig een schaars geklede vrouw,
ineengedoken tegen de muur met in haar
armen een ogenschijnlijk pasgeboren kindje.
De vrouw weerde zijn blik van haar af, doch de
man negeerde dat en naderde haar voorzichtig.
De man vroeg waar ze vandaan kwam.
Echter ze keek angstig op en liet zijn vraag
onbeantwoord. Waarop de man een koude
maaltijd uit zijn inmiddels natgesneeuwde tas
griste.
Hij zei: ‘Het is niet veel mevrouw, maar misschien
heeft u er meer aan dan ik.’ ‘Dank u’,
antwoordde ze voorzichtig glimlachend.
‘Ik heb nog enkele centen op zak. Waarom
loopt u niet even mee naar de kroeg hier om
de hoek?’ probeerde hij nog, ‘de warmte zal het
kind goed doen.’
De vrouw sloeg het aanbod af, maar van haar
gezicht was een mysterieuze, doch warme blik
af te lezen. Hij voelde dat het goed was zo en
vervolgde zijn eenzame pad.
‘Moe
der me
t kind
nd’ van Wi
ll
iam Stende
der. Uit
de co
ll
ecti
e van KI K , ‘Met Ku
nst Inve
vest
ster
eren
en in Kwet
sbaarheid’.
Enige tijd later zat hij diep in gedachten
weggezonken in een verlaten hoekje van zijn
stamkroeg. Hij graaide in zijn zak en vond daar
zijn laatste centen. Hij deed zich tegoed aan
een kop warme chocolade. Plotsklaps zag hij
de mysterieuze blik van de onbekende vrouw
van daarnet voor zijn ogen tollen. In zijn hoofd
hoorde hij het klagende kind onophoudelijk
jammeren. Zonder nadenken vroeg hij de
cafébeheerder een deken en een thermoskan
te leen, gevuld met warme chocolade.
Hij spoedde zich met zijn voorraad naar de
donkere, natte, koude steeg terug, maar trof
daar geen ziel meer aan.
Het was geruisloos stil geworden en verlaten.
Alsof er nooit iemand gezeten had.
Verslagen vertrok hij, maar nog eenmaal wierp
hij zijn blik door één van de etalages waaraan
hij voorbij kwam. Daar zag hij een paar zeer
oude, sierlijke schetsen hangen, een beeld dat
hem even deed verstijven.
Ze waren gedateerd op meer dan 2000 jaar
geleden. In het midden van de tekening
merkte hij een mysterieuze vrouw op, angstig
weggedoken tegen een donkere muur, met
een baby in haar armen…