Sociaal-emotionele begeleiding en psychosociale hulp bij ... - Impact

Aandachtspunten daarbij zijn:
- Er kan onderscheid gemaakt worden maken tussen “lichte” en “zware” problemen,
de scheidingslijn tussen sociaal emotionele problemen en psychosociale
problemen is niet zo gemakkelijk te trekken maar belangrijk is oog hebben voor
sociaal-emotionele begeleiding, en door kunnen verwijzen in geval psychosociale
hulp noodzakelijk is.
- Het blijkt dat de agrarische bevolking niet gemakkelijk te bereiken is door de
reguliere hulpverlening. Dit vraagt aandacht bij het “matchen” van hulpvraag en
aanbod.
- De hulpverleningsketen kent een agrarische en een reguliere
hulpverleningscomponent. Bij “agrarisch” kan gedacht worden aan de begeleiding
en hulp door SEP Veehouderij, THD-A, ZOB, initiatieven van regionale
landbouworganisaties. Bij “regulier” gaat het om de begeleiding en zorg door
huisartsen, dominees en pastores, algemeen maatschappelijk werk, GGD
(Gemeentelijke Gezondheidsdienst) en RIAGG. Het project SEBA is een initiatief van
het AMW, maar richt zich specifiek op agrariërs en kent een niet-reguliere
benadering.
- De hulpverleningsketens GHOR en PSHOR (Psychosociale Hulpverlening bij
Ongevallen en Rampen) worden geactiveerd/opgeschaald bij rampen, en niet bij
dierziektecrises. Daar tegenover staat dat er wel degelijk een behoefte bestaat aan
begeleiding en hulp door o.a. huisartsen en AMW en in acute situaties ook door
het RIAGG. LNV en VWS dienen te onderzoeken wat er wel en niet gerealiseerd kan
worden op dit vlak ten tijde van een dierziektecrisis. O.a. moet onderzocht worden
of de rampenstructuur ten tijde van dierziektecrisis in werking kan worden gezet.
- Bij VWS bestaat wel een behoefte om meer zicht te krijgen op de agrarische
hulpverlening en het daarbij horende netwerk. Voor LNV is het belangrijk om in de
normale fase aandacht te besteden aan onderhoud van dit netwerk.
- De aansluiting tussen het agrarische circuit en de reguliere hulpverlening is al niet
optimaal in normale situaties. In crisissituaties wordt dit problematisch.
- LNV en VWS dienen in gezamenlijk overleg helderheid te creëren wie wanneer
initiatieven neemt om de beide ketencomponenten aan te sturen, wie
verantwoordelijk is tijdens en na de crisis (dit met oog op monitoring en nazorg).
Dit dient vastgelegd te worden in de LNV hand- en draaiboeken.
Optimaliseren agrarische begeleiding en hulpverlening
Tijdens de vogelpest crisis is er aanbod geweest vanuit SEP Veehouderij, THD-A,
landelijke en regionale landbouworganisaties. In de hand- en draaiboeken is niet
vastgelegd welke organisaties, wanneer ingeschakeld worden en welke rol zij
potentieel kunnen vervullen. Dit geldt specifiek in relatie tot de RCC/RIC structuur (de
begeleiding door SEP-medewerkers voor geruimde boeren) en de rol van de THD-A
ten opzichte van LNV-loket en RIC namelijk een luisterend oor en informatielijn voor
breed publiek.
De continuïteit van begeleiding en hulp door bijvoorbeeld THD-A, SEP Veehouderij is
een aandachtspunt aangezien beide organisaties deels op (LNV-)projectsubsidies
draaien. Dit geldt ook voor het project SEBA (VWS-projectsubsidies),
Tenslotte is onduidelijk en niet vastgelegd welke rol de agrarische hulpverlening
speelt in de nazorgfase.
Bovenstaand punt kan ook opgepakt worden in het kader van een bredere discussie
over de begeleiding van agrariërs en hun gezinnen in processen van reconstructie en
transitie en bedrijfsbeëindiging (zie Vitaal en Samen, Beleidsprogramma LNV 2003-
2007; project Van Crisis naar Kans).
Verbeteren en versterken relatie LNV-VWS
Tijdens de vogelpest crisis is gebleken dat de werkwijze, taal en cultuur van LNV en
VWS niet goed op elkaar aansluiten.
Voor beide departementen kan het waardevol zijn zich te verdiepen in elkaars cultuur,
de perceptie van crisissen en -management en hoe betere samenwerking gerealiseerd
kan worden. Dit kan opgepakt worden in de normale fase, niet-crisistijd.
Expertisecentrum LNV 13